Στις 17/01/2012 στις 14:50 πήρα το λεωφορείο 040 από τη στάση Μεταξά για να κατέβω στη στάση Μακρυγιάννη. Μόλις μπήκα, έριξα μια διερευνητική ματιά γύρω μου για να δω αν κάθεται καμία μοναχική α-καπέλο, για να πάω να καθίσω δίπλα της. Τα αποτελέσματα της έρευνας ήταν απογοητευτικά. Δεν υπήρχε ούτε μια. Έτσι λοιπόν, κάθισα όρθιος στη μέση του λεωφορείου, περιμένοντας να γνωρίσω τη γυναίκα της ζωής μου. Στις 15:12 ανέβηκε μια α-καπέλο χήρα με φούστα και 2 πολυδιαθλαστικά, πολυακόρεστα, μονοφυλετικά και πολυσυλλεκτικά ριγκάκια. Φυσικά, αμέσως άρπαξα την ευκαιρία και κάθισα δίπλα της. Στην αρχή την κοίταζα με γλυκανάλατο βλέμμα, το οποίο συνοδευόταν από κρίσεις ηλιθιότητας. Στις 15:24, καθώς περνούσε το λεωφορείο από τον οίκο τυφλών, αποφάσισα να της μιλήσω. Ποιος από τους παρακάτω διαλόγους, παίχτηκε στο λεωφορείο;
Α)
ΤΑΚΜΑΝ: Κυρία, σας παρακαλώ, δεν αισθάνομαι καλά, έχω ζαλάδες. Μήπως κουβαλάτε μαζί σας καμία δραμαμίνη;
Α-ΚΑΠΕΛΟ: Ναι, έχω μια να σας δώσω.
ΤΑΚΜΑΝ: Σας ευχαριστώ πολύ κυρία μου. Θα τη βάλω στην τσέπη μου και μόλις κατέβω από το λεωφορείο θα την πάρω.
Β)
ΤΑΚΜΑΝ: Συγνώμη, μήπως ξέρετε, αν αύριο οι συγκοινωνίες λειτουργούν κανονικά;
Α-ΚΑΠΕΛΟ: Ρωτήστε τον οδηγό κύριε.
ΤΑΚΜΑΝ: Σας ευχαριστώ για την πολύτιμη πληροφορία, που μου δώσατε. Να είστε καλά.
Γ)
ΤΑΚΜΑΝ: Δε φτάνει, που έχουμε την οικονομική κρίση, έχουμε και αυτό τον απαίσιο καιρό από πάνω.
Α-ΚΑΠΕΛΟ: (μορφασμός γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Μα καλά, δεν θα κάνει καμία αλκυονίδα μέρα φέτος;
ΑΓΝΩΣΤΗ ΚΥΡΙΑ: Θα κάνει αργότερα κύριε.
ΤΑΚΜΑΝ: (άρχισα να γελάω σαν ηλίθιος).
Δ)
ΤΑΚΜΑΝ: Συγνώμη κυρία. Επειδή αισθάνομαι μουδιασμένο το δεξί μου χέρι, μπορείτε λίγο να μου το πιάσετε για να επανέλθει η κυκλοφορία του αίματος;
Α-ΚΑΠΕΛΟ: Να πάτε σε κανένα γιατρό κύριε.
Πλάκα δεν είχε το τεστάκι; Ποιο από όλα λέτε;
περα απο την πλακα....
