Χθες πήγα στουντιότσαρκα και κατέληξα στο στούντιο της Πιπίνου 118. Η υπηρεσία ήταν τίγκα στα πολυφλεκτικά τρικ-τρικ. Πριν φύγω της έκανα 3 αλλεπάλληλα διευθυντικά sandwich (δεν μπορούσα να της κάνω ηγεμονικό sandwich, γιατί με το αριστερό χέρι κρατούσα την πράσινη συνεδριακή μου τσάντα με του Γύπα τα εννιάμερα). Η επιθυμία μου είναι να έχω βγάλει καλό score στο IELTS και μετά την επιστροφή μου στην Αθήνα:
1) Να δω μια φορά την κυρία Νίκη στο σπίτι της και άλλη μια να πάμε για καφέ στο κέντρο. Φυσικά θα την κρατάω από το χέρι, όχι μόνο γιατί με καυλώνουν τα ριγκάκια της, αλλά και γιατί θέλω όλοι οι Πάκηδες και όλοι οι μαύροι, που θα κυκλοφορούν στην Ομόνοια εκείνη τη μέρα, να τρέχουν να επειγόντως να βρουν κάποια δημόσια τουαλέτα για να βαρέσουν μαλακία (γιατί είμαι σίγουρος ότι μόλις δουν τι μωρό θα κυκλοφορώ θα σκάσουν από τη ζήλια τους).
2) Να επισκεφτώ τη Σταυρούλα σπίτι της και να απολαύσω ένα "φύκι-φύκι".
3) Να δεχτεί η υπηρεσία της Πιπίνου 118 να πάμε παρέα για ένα ρομαντικό περίπατο και καφέ στο Πασαλιμάνι την ημέρα που θα έχει ρεπό.
Χθες το βράδυ βάρεσα μια special μαλακία, σκεπτόμενος τα ριγκάκια της υπηρεσίας αυτής.