To παρακατω κειμενο ειναι δημοσιευμενο στο athens.indymedia και απαντα σε αρκετα απο τα προαναφερθεντα ερωτηματα.
Καταρχήν το κίνημα των διοδίων αριθμεί πλέον περίπου 6 μήνες ζωής και μέχρι τώρα δεν έχει υπάρξει κανένα νομικό παρατράγουδο. Άλλωστε οι εταιρείες το τελευταίο πράγμα που θέλουν είναι να σταλεί κάποια υπόθεση στα δικαστήρια, διότι με τόσες παραβάσεις πάνω στις συμφωνίες που έχουν υπογραφεί, μάλλον χαμένοι θα βγουν. Πάραυτα, είναι αλήθεια και πάντα το λέμε πως η εταιρεία έχει τη δυνατότητα να σε πάει στο δικαστήριο, όπου θα πρόκειται για μια διαφορά μεταξύ ιδιωτών. Κράτος, μπάτσοι, τροχαίοι κλπ ΔΕΝ εμπλέκονται πουθενά.(Τα μόνα διόδια που ανήκουν ακόμη στο δημόσιο είναι τα διόδια Μαλγάρων κοντά στη Θεσσαλονίκη. Βέβαια κι αυτά συζητούσαν να τα δώσουν σε εταιρία, αλλά μάλλον δεν έχει γίνει ακόμη η συμφωνία. Όποτε εκεί ενδεχομένως να μπορεί να εμπλακεί η τροχαία. Άρα καλυτέρα να μην το τραβήξει κανείς στα συγκεκριμένα διόδια.)
Συμφώνα με τα τελευταία στοιχεία, από όταν φούντωσε το κίνημα των διοδίων και μετά περίπου 500 χιλιάδες οχήματα έχουν περάσει χωρίς να πληρώσουν διόδια. Πρόσφατα πήρε απόφαση η ομοσπονδία αυτοκινητιστών(νταλικέρηδες) Θεσσαλίας και Κεντρικής Ελλάδας ότι δεν πληρώνουν διόδια, πράγμα που δείχνει τη ολοένα αυξανομένη απήχηση που έχει το κίνημα.
Λοιπόν, χοντρικά είναι 5 οι κατηγορίες του τι θα αντιμετωπίσει κανείς όταν αρνηθεί να πληρώσει:
1.Πλησιαζουμε με το αμάξι το κουτάκι με εργαζόμενο και ευγενικά του λέμε ότι δεν θέλουμε να πληρώσουμε διόδια.
Μας ρωτανε τον αριθμό της πινακίδας ή μας ζητανε να κάνουμε λίγο μπροστά για να τον δουν.
Γράφουν τον αριθμό της πινακίδας, στον πίνακα εμφανίζεται η ένδειξη "πίστωση", η μπάρα ανοίγει, χαμογελάμε, ευχόμαστε καλή δύναμη και φεύγουμε.
2.Πλησιαζουμε με το αμάξι το κουτάκι με εργαζόμενο και ευγενικά του λεμέ ότι δεν θέλουμε να πληρώσουμε διόδια.
Μας ρωτανε για ποιο λόγο κι απαντάμε είτε σε νομικό επίπεδο πως η εταιρεία είναι παράνομη διότι δεν εκτελεί τη συμφωνία που έχει υπογράψει(πρέπει να υπάρχουν πχ 4 ενώ υπάρχουν 2 λωρίδες, των οποίων λωρίδων η άσφαλτος πρέπει να αντικαθίσταται πχ κάθε 2 χρόνια ενώ την αντικαθιστούν όποτε τους καπνίσει, πρέπει να υπάρχει επαρκής φωτισμός ενώ για πολλά χλμ δεν έχει ούτε κεράκι κλπ).
Στο πιο αξιακο απαντάμε πως οι δρόμοι είναι ελεύθεροι για όλους και δεν νοείται να υπάρχει ανταποδοτικότητα για να διασχίσεις ένα δρόμο, πράγμα άκρως ταξικό(όποιος έχει να πληρώσει περνάει, όποιος δεν έχει να κάτσει σπίτι του).
Αν μας πουν να χρησιμοποιούμε τον παράδρομο, τους λεμέ πως οι παράδρομοι δεν έχουν προδιαγραφές εθνικού οδικού δικτύου, υπάρχουν για να εξυπηρετούν τις μετακινήσεις μεταξύ των χωριών, πως είναι έτσι κι αλλιώς καρμανιόλες ποσω μάλλον όταν γίνεται μαζική χρήση και πως έτσι θα θέταμε και τον εαυτό μας αλλά και τους υπόλοιπους σε κίνδυνο.
Τέλος και σε κάθε περίπτωση τους λεμέ πως στηρίζουμε τον αγώνα και το κίνημα κατά των διοδίων.
Αν μας ρωτήσουν αν δίνουμε τα στοιχειά μας τους απαντάμε φυσικά πως όχι και ότι το μόνο που δίνουμε είναι ο αριθμός της πινακίδας μας(που ουτως η άλλως τον βλέπουν).
Αν μας ρωτήσουν αν υπογράφουμε το χαρτί της πίστωσης τους λεμέ φυσικά πως όχι. Δεν παίρνουμε το αποδεικτικό της πιστωσης, τους το αφήνουμε δώρο. Αυτό με την πίστωση είναι ο μόνος τρόπος για να ανοίξουν από μέσα την μπάρα, για αυτό το κάνουν. Δεν μασάμε ότι θα μας έρθει κανένα χαρτί στο σπίτι. Δεν έχουν καν τα στοιχειά μας και το αυτοκίνητο μας θα μπορούσε νόμιμα να το οδηγεί ο οποιοσδήποτε φίλος, συγγενής(αλλά.. "μαλακια κυρ-δικαστά δεν θυμάμαι σε ποιον το είχα δώσει εκείνη τη μέρα"-λεμέ τώρα αν τραβήξει στο δικαστήριο η φάση).
Όποτε γράφουν τον αριθμό της πινακίδας, στον πίνακα εμφανίζεται η ένδειξη "πίστωση" ,η μπάρα ανοίγει, χαμογελάμε, ευχόμαστε καλή δύναμη και φεύγουμε.
3.Πλησιαζουμε με το αμάξι το κουτάκι με εργαζόμενο και ευγενικά του λεμέ ότι δεν θέλουμε να πληρώσουμε διόδια.
Εκείνος αρχίζει τις υστερίες.
Συμπονετικά του θυμίζουμε πως είναι ένας απλός εργαζόμενος που δεν θα εισπράξει αυτός τα διόδια και πως δεν έχουμε τίποτα εναντίον του αλλά "μπλα μπλα"(βλέπε 2). Ανάλογα και με τα ψυχικά μας αποθέματα, χαμογελάμε, χαιρετάμε και φεύγουμε.
4.Πλησιαζουμε με το αμάξι το κουτάκι με εργαζόμενο και ευγενικά του λεμέ ότι δεν θέλουμε να πληρώσουμε διόδια.
Εκείνος μας λέει να περιμένουμε να φωνάξει τον επόπτη.
Του λεμέ σύμφωνοι αλλά τον παρακαλούμε να πει στον επόπτη να έρθει γρήγορα γιατί δεν θέλουμε να περιμένουμε(ο επόπτης συνήθως βρίσκεται στο σπιτάκι-γραφεια που είναι στην άκρη του δρόμου και σχεδόν πάντα αργεί επίτηδες).
Όση ώρα περιμένουμε πιάνουμε κουβέντα με τον εργαζόμενο και τον ρωτάμε απορημένοι για ποιο λόγο δεν ακολουθεί τη γνωστή διαδικασία καταγραφής του αριθμού πινακίδας όπως τόσες και τόσες φόρες έχουμε κάνει σε αυτά και σε αλλά διόδια.
Μας λέει πως εκτελεί εντολές και του απαντάμε πως το γνωρίζουμε αλλά η εταιρία οφείλει να ενημερώσει τους εργαζόμενους για το πως αντιμετωπίζεται το ζήτημα ώστε να μην χαλιόμαστε ούτε εμείς ούτε ο εργαζόμενος.
Αν ο επόπτης αργήσει πάνω από ενάμιση λεπτό(όση ώρα δηλαδή λεμέ αυτά με τον εργαζόμενο), κατεβαίνουμε και ανοίγουμε την μπάρα μόνοι μας.
Ο επόπτης είναι σχεδόν σίγουρο πως θα αργήσει, όποτε αν θέλουμε παρακάμπτουμε την ψιλή κουβέντα κι απλά λέμε πως ούτε μπορούμε ούτε θέλουμε να περιμένουμε και κατεβαίνουμε κατευθείαν κι ανοίγουμε την μπάρα μονοί μας.
Πως ανοίγει η μπάρα: Σπρώχνουμε προς τα μπροστά (κι όχι προς τα πάνω) με λίγη δύναμη(σαν να ανοίγουμε βαριά πόρτα) κι η μπάρα ξεκουμπώνει. Το πιο σωστό είναι αφού περάσουμε να ξανακατεβούμε και να επιστρέψουμε τη μπάρα στη θέση που ήταν(δηλ να την ξανακουμπωσουμε). Αυτό το κάνουμε πρώτον για να μην κουράζουμε τον εργαζόμενο και δεύτερον για να είμαστε καλυμμένοι σε περίπτωση δικαστηρίου ότι δεν προκαλέσαμε καμία φθορά στην ιδιωτική περιουσία της εταιρείας αφού επιστρέψαμε την μπάρα στην πρότερη κατάστασή της. Προσοχή: Την ώρα που περνάμε, όταν έχουμε ανοίξει μόνοι μας την μπάρα, ακούγεται ένας ήχος σαν συναγερμός για 2-3 δευτερόλεπτα. Δεν μασάμε, το κάνει μόνο του το συστημα. Χαμογελαμε,χαιρεταμε από μακριά και φεύγουμε.
5.ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΠΑΝΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ: Πλησιάζουμε με το αμάξι το κουτάκι με εργαζόμενο και ευγενικά του λεμέ ότι δεν θέλουμε να πληρώσουμε διόδια.
Με κάποιον από τους παραπάνω τρόπους ή και με έναν συνδυασμό αυτών, φτάνουμε στο σημείο όχι μόνο να μην μας ανοίγουν την μπάρα αλλά και να την έχουν κλειδώσει ώστε να μην μπορούμε να την ανοίξουμε μονοί μας.
Σε αύτη την περίπτωση έχει σίγουρα έρθει κι ο επόπτης στον οποίο εξηγούμε πως αυτό που κάνει είναι παρακώλυση της ελεύθερης κυκλοφορίας και παράνομη κράτηση.
Τους προειδοποιούμε πως θα προχωρήσουμε σε μήνυση, η όποια θα είναι κατά του υπεύθυνου επόπτη που έδωσε την εντολή να κλειδωθεί η μπάρα(πρότυπο της μήνυσης θα βρείτε στο μπλοκ των επίτροπων
, αν θέλετε τυπώστε ένα να έχετε πάντα μαζί σας).
Κατά 99% θα ανοίξουν(αν δεν κάνω λάθος μόνο μια φορά έχει όντως γίνει η μήνυση). Όποτε: δεν χαμογελάμε, δεν χαιρετάμε, αλλά φεύγουμε.
ΥΓ: Σε περίπτωση που μας πουν να περιμένουμε για να έρθει η τροχαία/μπατσοι ώστε να κρατήσουν τα στοιχειά μας, γινόμαστε έξαλλοι και τους λεμέ όλο το μπλα-μπλα για παράνομη κράτηση, μήνυση κλπ. Επίσης τους λεμέ πως γνωρίζουμε πολύ καλά πως η τροχαία/μπατσοι δεν εμπλέκονται για κανέναν λόγο στη μεταξύ εμάς και εταιρίας διαφορά. Ανοίγουμε-κλεινουμε τη μπάρα, φεύγουμε.
Σε περίπτωση που, λογω κάποιου λάθος χειρισμού μας ή κλειδωμένης μπάρας που δεν την άνοιξαν, όντως έρθουν οι μπάτσοι: Δεν νομιμοποιούμαστε φυσικά να μην δώσουμε τα στοιχειά μας στους μπάτσους αλλά πριν τους τα δώσουμε τους προειδοποιούμε αυστηρά πως γνωρίζουμε πολύ καλά πως θα πρόκειται για παράβαση καθήκοντος τους, αν αφού μας τα πάρουν τα δώσουν στην εταιρία. Ζητάμε από τους μπάτσους τα στοιχειά τους και τους λεμέ πως σε περίπτωση που πέσει στην αντίληψη μας πως διέρρευσαν τα στοιχειά μας στην εταιρία θα κινηθούμε νομικά εναντίον τους κάνοντας χρήση των δικαιωμάτων μας. Τα στοιχειά μας είναι προσωπικά δεδομένα και δεν έχουν κανένα δικαίωμα να τα δίνουν σε τρίτους. Αν τραβήξει η φάση αυτό που θα γίνει είναι να πάμε όλοι μαζί στο τμήμα για να κάνουμε μηνύσεις.
Έχουμε πάντα στο μυαλό μας πως το να αρνούμαστε να πληρώνουμε διόδια σημαίνει πως μπαίνουμε σε έναν αγώνα. Μέχρι τώρα τα πράγματα είναι σχετικά εύκολα και δεν έχουμε αγχωθεί για παρατράγουδα. Αλλά ξέρουμε(και ξέρουν) πως αν αύριο κάποια εταιρία μηνύσει έστω και μισό αγωνιστή που αρνήθηκε να πληρώσει διόδια, την επομένη μέρα στα δικαστήρια θα είμαστε όχι μόνο όλοι όσοι δεν πληρώνουμε αλλά κι άλλοι τόσοι. Γι αυτό κι εμείς δεν φοβόμαστε. Γι αυτό κι αυτοί φοβούνται.
