Μεγαλες αληθειες απο την καθημερινοτητα, για αλλη μια φορα.
Φιλος μου κομουνιστης, απο το σχολειο μαζι παρεα, γνωριζει μια ΚΚΕ κι αυτη, και βγαινουμε για καφε να μου τη συστησει. Πολυ μετριας εμφανισης η κοπελα. Θυμαμαι ειχε τεραστια μυτη. Εντωμεταξυ ο φιλος μου στο τραπεζι την ειχε για θεα. Την ακουγε με θρησκευτικη ευλαβεια.
Μου λεει εκεινη πανω στη κουβεντα τα κομουνιστικα, και επειδη σε καποια της πηγαινα κοντρα, ειχα αντιλογο, τη δικη μου αποψη, εκεινη με ειρωνευτηκε.
Εμφανως εκνευρισμενη που δεν πηγα με τα νερα της.
Φευγουμε απο τη καφετερια.
Εκτοτε δεν ξανασυναντηθηκα με το συμμαθητη και φιλο μου. Εχουν περασει πολλα χρονια. Ουτε με ξαναπηρε τηλεφωνο, ουτε εγω.