Νέα

ΔΙΑΛΥΣΗ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ, Συμφωνείτε ή διαφωνείτε; Συντάξτε την άποψή σας...

  • Μέλος που άνοιξε το νήμα Ampelale
  • Ημερομηνία ανοίγματος
  • Απαντήσεις 4K
  • Εμφανίσεις 122K
  • Tagged users Καμία
  • Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 6 άτομα (0 μέλη και 6 επισκέπτες)

ZeroHedge

Μέλος
Εγγρ.
14 Φεβ 2017
Μηνύματα
764
Like
41
Πόντοι
6
Για την Ελλάδα ισχύει το "εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν". Είμαστε δηλαδή φιλοευρωπαίοι όσο ακόπως η αγελάδα παράγει … χρήμα, επιδοτήσεις, δάνεια και ευκαιρίες και καμμιά κομπίνα, τα φάγαμε μετα houston we have a problem!!Αυτός ο ευρωσκεπτικισμός, λοιπόν, αποτελεί δώρο εξ ουρανού για το άθλιο πελατειακό σύστημα να αναπαράγεται, να διατηρείται αλώβητο και να συντηρεί τους κομματικούς στρατούς που «σιτίζονται» πλουσιοπάροχα από τα λάφυρα της νομής της κρατικής εξουσίας!
Όταν τρεις Έλληνες στους δέκα πιστεύουν ότι ψεκάζονται από κάποιους αόρατους εχθρούς και έξι στους δέκα έχουν την πεποίθηση ότι, από την ένταξή μας στην σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση, η τελευταία είναι αυτή που βγήκε κερδισμένη, τότε ο στόχος επετεύχθη!
 

kostas8000

Μέλος
Εγγρ.
7 Μαΐ 2011
Μηνύματα
3.222
Like
181
Πόντοι
16

Κάποια στιγμή η Γερμανία θα εγκατελείψει το πλοίο που βυθίζεται, την Ευρωζώνη, έχοντας απομυζήσει τους πάντες και επιθυμώντας να διαφοροποιήσει το δικό της νόμισμα, από το νόμισμα των σκλάβων – παραμένοντας όμως ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης και κατακτητής της ηπείρου μας.   
.
Άποψη
Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, το 42% του πληθυσμού της Ιταλίας είναι πλέον εναντίον του ευρώ, ενώ μόλις το 32% έχει εμπιστοσύνη στην Ευρωζώνη – κυρίως λόγω του ότι έχουν συνδέσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η οικονομία τους (μεγάλο δημόσιο χρέος, πολύ υψηλά κόκκινα δάνεια, κίνδυνοι κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος, μεγάλη μείωση της βιομηχανικής παραγωγής), με το κοινό νόμισμα. Η αυξανόμενη αρνητική τοποθέτηση εναντίον του ευρώ και της νομισματικής ένωσης δεν αφορά μόνο τις ακροδεξιές παρατάξεις, αλλά διευρύνεται σε όλα τα κόμματα – ενώ συνοψίζεται στην εξής έκφραση:
“Το ευρώ δεν είναι ένα νόμισμα, αλλά μία μορφή διακυβέρνησης, με στόχο την κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας των χωρών που το έχουν υιοθετήσει – καθώς επίσης την καταστροφή των κοινωνικών επιτευγμάτων. Αυτό που δεν κατάφερε η Γερμανία με τα τανκ πριν από 70 χρόνια, προσπαθεί να το επιτύχει σήμερα μέσω των δεσμών του ευρώ” (πηγή).
Εν προκειμένω όμως, οι Ιταλοί διαχωρίζουν πλέον καθαρά τους Γερμανούς από τη Γερμανία, όπως αποδεικνύεται από τα βιβλία που γράφονται – μεταξύ των οποίων από το «Πλούσια Γερμανία, φτωχοί Γερμανοί» (πηγή). Επίσης από το «Σκοτώνοντας την Ευρώπη» και κυρίως από το «Τέταρτο Ράιχ» (πηγή) – όπου ενοχοποιείται καθαρά η γερμανική κυβέρνηση για την υποδούλωση της Ευρώπης με οικονομικά όπλα.
Σε κάθε περίπτωση, το ευρώ χαρακτηρίζεται ως το νόμισμα των σκλάβων, μέσω του οποίου έχουν υπερχρεωθεί τα κράτη σκόπιμα, έτσι ώστε να χάσουν την εθνική τους κυριαρχία – με χειρότερο παράδειγμα όλων την Ελλάδα που έχει χάσει τα πάντα, δίνοντας ως εγγύηση ολόκληρη τη δημόσια περιουσία της συμπεριλαμβανομένων των ενεργειακών της αποθεμάτων, καθώς επίσης την ιδιωτική με την απάτη του ξεπουλήματος των τραπεζών.
Σύμφωνα δε με ορισμένους Ιταλούς, οι Έλληνες δεν έχουν συνειδητοποιήσει την προδοσία των κυβερνήσεων τους, οι οποίες έχουν δώσει γη και ύδωρ στους ξένους – ειδικά στους Γερμανούς που φαίνεται πλέον καθαρά πως στηρίζουν τη σημερινή κυβέρνηση, επειδή κατάφερε να περάσει νόμους που, εάν το είχε προσπαθήσει η οποιαδήποτε προηγούμενη, θα είχαν επαναστατήσει οι πάντες. Όταν θα δουν όμως το λογαριασμό θα είναι πάρα πολύ αργά – κάτι που δεν πρόκειται ποτέ να τους συγχωρήσουν τα παιδιά τους.
Τα παραπάνω σημαίνουν βέβαια πως οι Ιταλοί, όπως πολλοί άλλοι λαοί, αναζητούν λύση στο πρόβλημα του χρέους, λόγω του οποίου προκαλούνται όλα τα υπόλοιπα, με την έξοδο της χώρας τους από την Ευρωζώνη –όπου όμως πολύ δύσκολα θα μπορούσαν να επιβιώσουν, έτσι όπως έχει εξελιχθεί η οικονομική τους κατάσταση.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην Ελλάδα, η οποία αναζητάει τη λύση στην υιοθέτηση της δραχμής – σε συνδυασμό με την αθέτηση της πληρωμής του δημοσίου χρέους, με την αιτιολογία πως είναι παράνομο, επαχθές ή/και καταχρηστικό, χωρίς όμως να μπορούν να απαντηθούν ορισμένα πολύ βασικά ερωτήματα (ανάλυση).
Η φυλακή του ευρώ
Στο σημείο αυτό έχει ίσως ενδιαφέρον η τοποθέτηση ενός Γερμανού, ο οποίος είναι διευθυντής του ινστιτούτου Max Planck στην Κολωνία – στην παλαιότερη συνέντευξη του σε ένα ισπανικό περιοδικό, όπου μίλησε για την ανάγκη κατάργησης του ευρώ, επειδή θεωρεί πως είναι καταστροφικό (πηγή).
Ειδικότερα τονίζει ότι, η οικονομία των χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας θα επιδεινώνεται συνεχώς, καθώς επίσης πως η Γερμανία θα ευημερεί όλο και περισσότερο – αφού δεν υπάρχουν μηχανισμοί αναδιανομής στη Ευρώπη (όπου τα πλεονάσματα του ενός κράτους θα κάλυπταν τα ελλείμματα του άλλου), ενώ η Γερμανία δεν θα συμφωνήσει ποτέ, όσον αφορά τη δημιουργία τους.
Εν προκειμένω θα περίμενε βέβαια κανείς πως ο Γερμανός θα τοποθετούταν υπέρ της επιστροφής όλων των χωρών μαζί στην προ ευρώ εποχή (άρθρο) – με την υιοθέτηση μίας πολιτικής τύπου Keynes για την καταπολέμηση της κρίσης, ως εναλλακτική λύση της φυλακής του ευρώ. Παραδόξως όμως τάχθηκε εναντίον της πολιτικής αυτής, με την έννοια πως δεν θα επιτρεπόταν ποτέ η υιοθέτηση της από τις τράπεζες και τις χώρες δανειστές, όπως είναι η Γερμανία.
Αναρωτήθηκε λοιπόν (α) από πού θα δανειζόταν η Ισπανία, εάν επέστρεφε στην πεσέτα, καθώς επίσης (β) με ποιές προϋποθέσεις (επιτόκιο, χρόνος αποπληρωμής κλπ.), έτσι ώστε το χρέος της να είναι βιώσιμο. Με απλά λόγια ήθελε να πει πως οι νεοφιλελεύθερες αγορές δεν θα απαιτούσαν λιγότερες παραχωρήσεις από τα κράτη, από αυτές που επιβάλλει η Γερμανία, για να τα δανείσουν με βιώσιμα επιτόκια. Η απάντηση βέβαια δεν είναι τόσο πολύπλοκη, όσο νομίζει. Ειδικότερα τα εξής:
(α)  Η Ισπανία θα δανειζόταν χρήματα από τις τράπεζες της. Για να δρομολογηθεί βέβαια αυτό, οι τράπεζες θα δανειζόταν αντίστοιχα ποσά από την κεντρική της χώρας – όπως ακριβώς συμβαίνει στην Ευρωζώνη, όπου οι τράπεζες δανείζονται χρήματα από την ΕΚΤ και αγοράζουν τα ομόλογα των κρατών τους.
Θα μπορούσε φυσικά να αγοράζει η κεντρική τράπεζα απ’ ευθείας από το κράτος τα ομόλογα που εκδίδει – έτσι ώστε να πάψει να υπάρχει ο μεσάζοντας και να περιορισθεί η δύναμη του τραπεζικού συστήματος. Πόσο μάλλον μετά από τα τεράστια προβλήματα που έχει προκαλέσει στα κράτη – όπως είναι τα κόκκινα δάνεια, τα δομημένα ομόλογα, οι διασώσεις από το δημόσιο, τους μετόχους, τους ομολογιούχους ή τους καταθέτες κοκ.
(β)  Με καμία προϋπόθεση. Ειδικότερα, εκτός της Ευρωζώνης όλες οι κεντρικές τράπεζες του πλανήτη αγοράζουν τα ομόλογα των κρατών τους, χωρίς κανένα πρόβλημα – αφού αυτή είναι ακριβώς η βασική λειτουργία τους. Εάν τότε κάποιος θέλει να μειωθούν οι δαπάνες του κράτους, για να μην δημιουργείται πληθωρισμός, τότε απλά επιλέγει ένα πολιτικό κόμμα που έχει αυτόν ακριβώς το στόχο.
Εάν όμως επιθυμεί να έχουν το δικαίωμα του καθορισμού της ποσότητας χρήματος μόνο οι τράπεζες, τότε είναι εκτός των κανόνων της δημοκρατίας – αφού στα δημοκρατικά πολιτεύματα δεν αποφασίζουν οι τράπεζες για τον προϋπολογισμό, αλλά τα Κοινοβούλια.
Με απλά λόγια, ένα κράτος είναι τότε μόνο εθνικά κυρίαρχο, όταν η χρηματοδότηση των δαπανών του προϋπολογισμού του δεν εξαρτάται από άλλους – ενώ όταν συμβαίνει το αντίθετο, τότε δεν αναφέρεται κανείς σε κράτος, αλλά σε αποικία, όπως είναι τα τελευταία έξι χρόνια η Ελλάδα (στην αρχή για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα, ενώ σήμερα στο διηνεκές).
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας η πλήρης διάλυση της Ευρωζώνης, με την επιστροφή όλων των χωρών στην αφετηρία, είναι απολύτως εφικτή από οικονομικής άποψης. Ειδικά στα σύγχρονα χρηματοπιστωτικά συστήματα, όπου δεν χρεοκοπούν ούτε οι κεντρικές τράπεζες, ούτε τα κράτη – αφού έχουν τη δυνατότητα να χρηματοδοτούνται στο διηνεκές, μέσω των ομολόγων που αγοράζουν σε απεριόριστες ποσότητες οι κεντρικές τους τράπεζες, αρκεί να διατηρούν τα εξωτερικά τους χρέη υπό έλεγχο (ή να δανείζονται μόνο στο δικό τους νόμισμα).
Εάν τώρα πρέπει να παραμείνει το ευρώ για άλλους λόγους, όπως είναι η διατήρηση της ειρήνης στην ήπειρο μας, η διευκόλυνση των συναλλαγών, η κατοχή ενός ισχυρού νομίσματος κλπ., τότε οφείλει να δρομολογηθεί άμεσα μία ριζική μεταρρύθμιση – η οποία θα καθιστά δυνατή τη στήριξη των κρατών από την κεντρική τους τράπεζα (ΕΚΤ), οποτεδήποτε χρειαστεί.
Προφανώς χωρίς τους εφιαλτικούς εκβιασμούς που βίωσαν η Ιρλανδία, η Κύπρος και η Ελλάδα στο παρελθόν εκ μέρους της ΕΚΤ (ανάλυση) – ούτε φυσικά με τη σταδιακή μετατροπή των αδύναμων κρατών σε προτεκτοράτα των ισχυρών και ειδικά της Γερμανίας, την οποία εγκαινίασε ξανά η Ελλάδα.
Επόμενο στάδιο θα ήταν η πολιτική ένωση της Ευρωζώνης – χωρίς την οποία το νόμισμα είναι καταδικασμένο. Ακολουθεί μία ραδιοφωνική συνομιλία του κ. Σαχίνη με τον κ. Βιλιάρδο από το Μάιο του 2016, η οποία αφορούσε την τότε αξιολόγηση – έτσι ώστε να καταλάβει κανείς πως τίποτα δεν έχει αλλάξει έκτοτε.

 

erikos_E

Σπουδαίος
Εγγρ.
16 Φεβ 2014
Μηνύματα
5.715
Κριτικές
19
Like
6.923
Πόντοι
2.646

Κάποια στιγμή η Γερμανία θα εγκατελείψει το πλοίο που βυθίζεται, την Ευρωζώνη, έχοντας απομυζήσει τους πάντες και επιθυμώντας να διαφοροποιήσει το δικό της νόμισμα, από το νόμισμα των σκλάβων – παραμένοντας όμως ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης και κατακτητής της ηπείρου μας. 
.
Άποψη
Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, το 42% του πληθυσμού της Ιταλίας είναι πλέον εναντίον του ευρώ, ενώ μόλις το 32% έχει εμπιστοσύνη στην Ευρωζώνη – κυρίως λόγω του ότι έχουν συνδέσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η οικονομία τους (μεγάλο δημόσιο χρέος, πολύ υψηλά κόκκινα δάνεια, κίνδυνοι κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος, μεγάλη μείωση της βιομηχανικής παραγωγής), με το κοινό νόμισμα. Η αυξανόμενη αρνητική τοποθέτηση εναντίον του ευρώ και της νομισματικής ένωσης δεν αφορά μόνο τις ακροδεξιές παρατάξεις, αλλά διευρύνεται σε όλα τα κόμματα – ενώ συνοψίζεται στην εξής έκφραση:
“Το ευρώ δεν είναι ένα νόμισμα, αλλά μία μορφή διακυβέρνησης, με στόχο την κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας των χωρών που το έχουν υιοθετήσει – καθώς επίσης την καταστροφή των κοινωνικών επιτευγμάτων. Αυτό που δεν κατάφερε η Γερμανία με τα τανκ πριν από 70 χρόνια, προσπαθεί να το επιτύχει σήμερα μέσω των δεσμών του ευρώ” (πηγή).
Εν προκειμένω όμως, οι Ιταλοί διαχωρίζουν πλέον καθαρά τους Γερμανούς από τη Γερμανία, όπως αποδεικνύεται από τα βιβλία που γράφονται – μεταξύ των οποίων από το «Πλούσια Γερμανία, φτωχοί Γερμανοί» (πηγή). Επίσης από το «Σκοτώνοντας την Ευρώπη» και κυρίως από το «Τέταρτο Ράιχ» (πηγή) – όπου ενοχοποιείται καθαρά η γερμανική κυβέρνηση για την υποδούλωση της Ευρώπης με οικονομικά όπλα.
Σε κάθε περίπτωση, το ευρώ χαρακτηρίζεται ως το νόμισμα των σκλάβων, μέσω του οποίου έχουν υπερχρεωθεί τα κράτη σκόπιμα, έτσι ώστε να χάσουν την εθνική τους κυριαρχία – με χειρότερο παράδειγμα όλων την Ελλάδα που έχει χάσει τα πάντα, δίνοντας ως εγγύηση ολόκληρη τη δημόσια περιουσία της συμπεριλαμβανομένων των ενεργειακών της αποθεμάτων, καθώς επίσης την ιδιωτική με την απάτη του ξεπουλήματος των τραπεζών.
Σύμφωνα δε με ορισμένους Ιταλούς, οι Έλληνες δεν έχουν συνειδητοποιήσει την προδοσία των κυβερνήσεων τους, οι οποίες έχουν δώσει γη και ύδωρ στους ξένους – ειδικά στους Γερμανούς που φαίνεται πλέον καθαρά πως στηρίζουν τη σημερινή κυβέρνηση, επειδή κατάφερε να περάσει νόμους που, εάν το είχε προσπαθήσει η οποιαδήποτε προηγούμενη, θα είχαν επαναστατήσει οι πάντες. Όταν θα δουν όμως το λογαριασμό θα είναι πάρα πολύ αργά – κάτι που δεν πρόκειται ποτέ να τους συγχωρήσουν τα παιδιά τους.
Τα παραπάνω σημαίνουν βέβαια πως οι Ιταλοί, όπως πολλοί άλλοι λαοί, αναζητούν λύση στο πρόβλημα του χρέους, λόγω του οποίου προκαλούνται όλα τα υπόλοιπα, με την έξοδο της χώρας τους από την Ευρωζώνη –όπου όμως πολύ δύσκολα θα μπορούσαν να επιβιώσουν, έτσι όπως έχει εξελιχθεί η οικονομική τους κατάσταση.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην Ελλάδα, η οποία αναζητάει τη λύση στην υιοθέτηση της δραχμής – σε συνδυασμό με την αθέτηση της πληρωμής του δημοσίου χρέους, με την αιτιολογία πως είναι παράνομο, επαχθές ή/και καταχρηστικό, χωρίς όμως να μπορούν να απαντηθούν ορισμένα πολύ βασικά ερωτήματα (ανάλυση).
Η φυλακή του ευρώ
Στο σημείο αυτό έχει ίσως ενδιαφέρον η τοποθέτηση ενός Γερμανού, ο οποίος είναι διευθυντής του ινστιτούτου Max Planck στην Κολωνία – στην παλαιότερη συνέντευξη του σε ένα ισπανικό περιοδικό, όπου μίλησε για την ανάγκη κατάργησης του ευρώ, επειδή θεωρεί πως είναι καταστροφικό (πηγή).
Ειδικότερα τονίζει ότι, η οικονομία των χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας θα επιδεινώνεται συνεχώς, καθώς επίσης πως η Γερμανία θα ευημερεί όλο και περισσότερο – αφού δεν υπάρχουν μηχανισμοί αναδιανομής στη Ευρώπη (όπου τα πλεονάσματα του ενός κράτους θα κάλυπταν τα ελλείμματα του άλλου), ενώ η Γερμανία δεν θα συμφωνήσει ποτέ, όσον αφορά τη δημιουργία τους.
Εν προκειμένω θα περίμενε βέβαια κανείς πως ο Γερμανός θα τοποθετούταν υπέρ της επιστροφής όλων των χωρών μαζί στην προ ευρώ εποχή (άρθρο) – με την υιοθέτηση μίας πολιτικής τύπου Keynes για την καταπολέμηση της κρίσης, ως εναλλακτική λύση της φυλακής του ευρώ. Παραδόξως όμως τάχθηκε εναντίον της πολιτικής αυτής, με την έννοια πως δεν θα επιτρεπόταν ποτέ η υιοθέτηση της από τις τράπεζες και τις χώρες δανειστές, όπως είναι η Γερμανία.
Αναρωτήθηκε λοιπόν (α) από πού θα δανειζόταν η Ισπανία, εάν επέστρεφε στην πεσέτα, καθώς επίσης (β) με ποιές προϋποθέσεις (επιτόκιο, χρόνος αποπληρωμής κλπ.), έτσι ώστε το χρέος της να είναι βιώσιμο. Με απλά λόγια ήθελε να πει πως οι νεοφιλελεύθερες αγορές δεν θα απαιτούσαν λιγότερες παραχωρήσεις από τα κράτη, από αυτές που επιβάλλει η Γερμανία, για να τα δανείσουν με βιώσιμα επιτόκια. Η απάντηση βέβαια δεν είναι τόσο πολύπλοκη, όσο νομίζει. Ειδικότερα τα εξής:
(α)  Η Ισπανία θα δανειζόταν χρήματα από τις τράπεζες της. Για να δρομολογηθεί βέβαια αυτό, οι τράπεζες θα δανειζόταν αντίστοιχα ποσά από την κεντρική της χώρας – όπως ακριβώς συμβαίνει στην Ευρωζώνη, όπου οι τράπεζες δανείζονται χρήματα από την ΕΚΤ και αγοράζουν τα ομόλογα των κρατών τους.
Θα μπορούσε φυσικά να αγοράζει η κεντρική τράπεζα απ’ ευθείας από το κράτος τα ομόλογα που εκδίδει – έτσι ώστε να πάψει να υπάρχει ο μεσάζοντας και να περιορισθεί η δύναμη του τραπεζικού συστήματος. Πόσο μάλλον μετά από τα τεράστια προβλήματα που έχει προκαλέσει στα κράτη – όπως είναι τα κόκκινα δάνεια, τα δομημένα ομόλογα, οι διασώσεις από το δημόσιο, τους μετόχους, τους ομολογιούχους ή τους καταθέτες κοκ.
(β)  Με καμία προϋπόθεση. Ειδικότερα, εκτός της Ευρωζώνης όλες οι κεντρικές τράπεζες του πλανήτη αγοράζουν τα ομόλογα των κρατών τους, χωρίς κανένα πρόβλημα – αφού αυτή είναι ακριβώς η βασική λειτουργία τους. Εάν τότε κάποιος θέλει να μειωθούν οι δαπάνες του κράτους, για να μην δημιουργείται πληθωρισμός, τότε απλά επιλέγει ένα πολιτικό κόμμα που έχει αυτόν ακριβώς το στόχο.
Εάν όμως επιθυμεί να έχουν το δικαίωμα του καθορισμού της ποσότητας χρήματος μόνο οι τράπεζες, τότε είναι εκτός των κανόνων της δημοκρατίας – αφού στα δημοκρατικά πολιτεύματα δεν αποφασίζουν οι τράπεζες για τον προϋπολογισμό, αλλά τα Κοινοβούλια.
Με απλά λόγια, ένα κράτος είναι τότε μόνο εθνικά κυρίαρχο, όταν η χρηματοδότηση των δαπανών του προϋπολογισμού του δεν εξαρτάται από άλλους – ενώ όταν συμβαίνει το αντίθετο, τότε δεν αναφέρεται κανείς σε κράτος, αλλά σε αποικία, όπως είναι τα τελευταία έξι χρόνια η Ελλάδα (στην αρχή για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα, ενώ σήμερα στο διηνεκές).
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας η πλήρης διάλυση της Ευρωζώνης, με την επιστροφή όλων των χωρών στην αφετηρία, είναι απολύτως εφικτή από οικονομικής άποψης. Ειδικά στα σύγχρονα χρηματοπιστωτικά συστήματα, όπου δεν χρεοκοπούν ούτε οι κεντρικές τράπεζες, ούτε τα κράτη – αφού έχουν τη δυνατότητα να χρηματοδοτούνται στο διηνεκές, μέσω των ομολόγων που αγοράζουν σε απεριόριστες ποσότητες οι κεντρικές τους τράπεζες, αρκεί να διατηρούν τα εξωτερικά τους χρέη υπό έλεγχο (ή να δανείζονται μόνο στο δικό τους νόμισμα).
Εάν τώρα πρέπει να παραμείνει το ευρώ για άλλους λόγους, όπως είναι η διατήρηση της ειρήνης στην ήπειρο μας, η διευκόλυνση των συναλλαγών, η κατοχή ενός ισχυρού νομίσματος κλπ., τότε οφείλει να δρομολογηθεί άμεσα μία ριζική μεταρρύθμιση – η οποία θα καθιστά δυνατή τη στήριξη των κρατών από την κεντρική τους τράπεζα (ΕΚΤ), οποτεδήποτε χρειαστεί.
Προφανώς χωρίς τους εφιαλτικούς εκβιασμούς που βίωσαν η Ιρλανδία, η Κύπρος και η Ελλάδα στο παρελθόν εκ μέρους της ΕΚΤ (ανάλυση) – ούτε φυσικά με τη σταδιακή μετατροπή των αδύναμων κρατών σε προτεκτοράτα των ισχυρών και ειδικά της Γερμανίας, την οποία εγκαινίασε ξανά η Ελλάδα.
Επόμενο στάδιο θα ήταν η πολιτική ένωση της Ευρωζώνης – χωρίς την οποία το νόμισμα είναι καταδικασμένο. Ακολουθεί μία ραδιοφωνική συνομιλία του κ. Σαχίνη με τον κ. Βιλιάρδο από το Μάιο του 2016, η οποία αφορούσε την τότε αξιολόγηση – έτσι ώστε να καταλάβει κανείς πως τίποτα δεν έχει αλλάξει έκτοτε.
Η Ιταλια θα επιζησει και εκτος Ευρωζώνης γιατι εχει μαθει και να διοικειται χωρις κυβερνηση. Εμεις πως θα ζησουμε εκτος ευρωζώνης ? Μηπως θυμοσαστε που κρυβαμε 100 δολλαρια στη καλτσα όταν ταξιδευαμε ? Όλα τα προιοντα της Ευρώπης μολις μπουν δασμοι θα είναι απαγορευτικοι . Να γυρισουε στα χαρουπια ? Αυτά θελει η συμμορια ?
 

gavelos

Ενεργό Μέλος
Εγγρ.
9 Μαΐ 2016
Μηνύματα
1.737
Κριτικές
21
Like
655
Πόντοι
326
Δεν αυξανεται σε απολυτα μεγεθη το χρεος ως " νουμερο" δηλαδη, αλλα ως λογος προς το ΑΕΠ. Ο λογος που δεν ειναι βιωσιμο ειναι οτι το ΑΕΠ κατακρημνιζεται. Η ριζα των προβληματων στη χωρα ειναι η αποεπενδυση και η καταστροφη κεφαλαιου και παραγωγικου ιστου. Η χωρα εχεις πολλες προυποθεσεις να παρει αναπτυξη και μαλιστα ραγδαια, αλλα τεχνητα λογω πολιτικων αποφασεων εμποδιζεται. 
Και κουρεμα να γινει ( που αν γινει θα ειναι ενα μεγαλο βημα για την ετσι και αλλιως διασπαση του Ευρω για να μη πω της ιδιας της Ε.Ε. καθως δε μιλαμε για κουρεμα σε τραπεζες, αλλα σε κρατη, πιστολιασμα στα κρατη εταιρους δηλαδη), η χωρα αν συνεχισει αυτη την καταστροφικη οικονομικη πολιτικη που ΔΕΝ ειναι η επιβολη καμιας ευρωπαικης ενωσης και κανενος μνημονιου αλλα καθαρα εσωτερικο θεμα, θα ξαναβρεθει σε συντομο χρονικο διαστημα χρεωμενη.
παντα το χρεος της κάθε χωρας παει αναλογα με το αεπ της.τωρα το αεπ της χωρας είναι τα συνολικα εσοδα που εχει ολη η χωρα ανα ετος.η ελλαδα εχασε σχεδόν 30% του αεπ σε σχεση με το 2010.το ερωτημα είναι ο λογος που εχασε το 30% ? πρωτον εφυγαν από τη χωρα επενδύσεις αρα μειωθηκαν τα κρατικα εσοδα από τους φορους και δευτερον η λιτοτητα που επεβαλαν τα μνημονια.
ας μην ξεφυγουμε από το αρχικο ερωτημα.οι δανειστες δεν θελουν η ελλαδα να αποχωρηση από το ευρω αλλα ουτε και η ελλαδα επισης.το ευρω είναι το εξιλαστηριο θυμα για να πουμε ότι ευθυνεται για την κατασταση της ελλαδας.αν η ελλαδα μεταβει σε νέο νομισμα τοτε η χωρα θα καταδικαστει σε μακροχρονια υφεση.με αυτή την οικονομικη κατασταση αν είχαμε δραχμή θα ειχε υποτιμηθεί τοσο τωρα που το 1 ευρω θα εκανε 3000 δραχμες και όχι 340 δρχ.με λιγα λογια ενας μισθωτος του δημοσιου με 300.000δρχ το μηνα θα επαιρνε σε ευρω 100.εν συνεχεια πανω από το 80% των προιοντων στην ελλαδα είναι εισαγωμενα αρα ας πουμε μια κοκα κολα του 1 ευρω θα κοστιζε 3000 δρχ και ένα αυτοκινητο των 10000 ευρω θα εκανε 30.000.000 δρχ.αυτο σημαινει ότι ο πληθωρισμος θα παει στην κορυφη αγοραστικη δυναμη μηδεν συν ότι θα ερχοντουσαν στην ελλαδα ευρωπαιοι με ευρω και θα τα αγοραζαν όλα φθηνα.
 

kostas8000

Μέλος
Εγγρ.
7 Μαΐ 2011
Μηνύματα
3.222
Like
181
Πόντοι
16

Το αμερικανικό ΔΝΤ θα πρέπει να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη, αντικαθιστάμενο από το γερμανικό ESM – το οποίο θα λειτουργεί ως σύνδικος πτώχευσης κρατών, θα επιβλέπει τους προϋπολογισμούς των κυβερνήσεων της Ευρωζώνης και θα προτείνει τις απαιτούμενες αλλαγές .

Άρθρο
Ο κ. Σόιμπλε είναι ένας πολιτικός που κάνει πάντοτε αυτό που την εκάστοτε στιγμή τον συμφέρει, όσον αφορά τη χώρα του (άρθρο) – ενώ σχεδιάζει τις κινήσεις του προσεκτικά και μεθοδικά, πολλά χρόνια πριν τις δρομολογήσει. Φυσικά δεν μπορεί κανένας να τον παρεξηγήσει, αφού λειτουργεί θετικά για τα συμφέροντα της πατρίδας του – σε πλήρη αντίθεση με τις ανεπαρκείς ελληνικές κυβερνήσεις που τρέχουν συνεχώς πίσω από τα γεγονότα, καλύπτοντας την τρομακτική ασχετοσύνη τους πίσω από την πολιτική της υποτέλειας και των υποκλίσεων.
Στα πλαίσια αυτά, γνωρίζει πολύ καλά πως ο οικονομικός πόλεμος που διεξάγει η Γερμανία στην Ευρώπη, με στόχο την απόλυτη κυριαρχία της, απαιτεί ανάλογα οικονομικά όπλα – το σημαντικότερο εκ των οποίων είναι η δημιουργία ενός οργανισμού, ο οποίος να λειτουργεί ως σύνδικος πτώχευσης για τα κράτη, όπως το ΔΝΤ.
Έχοντας το λοιπόν σχεδιάσει από το ξεκίνημα της κρίσης χρέους της Ευρωζώνης, θεωρεί πως έφτασε η κατάλληλη στιγμή για να το δρομολογήσει – εκμεταλλευόμενος τις αποτυχίες του ΔΝΤ όσον αφορά την Ελλάδα, ενώ προηγουμένως το έχει «εκδιώξει» τόσο από την Ιρλανδία, όσο και από την Πορτογαλία (πρόωρη εξόφληση του από τις δύο αυτές χώρες, με τη βοήθεια των ευρωπαϊκών μηχανισμών).
Έτσι, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του στην Ουάσιγκτον δήλωσε ότι, «κατάφερε να πείσει την καγκελάριο να παραιτηθεί μελλοντικά από την απαίτηση της συμμετοχής του ΔΝΤ στις διασώσεις των χωρών της Ευρωζώνης» – συμπληρώνοντας πως «έχει έλθει πια η ώρα να εφαρμόζουμε μόνοι μας τα προγράμματα στήριξης (δανειακές συμβάσεις έναντι μνημονίων), όπου τυχόν χρειαστούν. Πόσο μάλλον όταν το ΔΝΤ έχει κουραστεί να βοηθάει τους Ευρωπαίους» – παρά το ότι γνωρίζει φυσικά ότι, η κούραση του ΔΝΤ έχει κοστίσει μόνο στην Ελλάδα 4 δις € μέχρι σήμερα (άρθρο).
Παράλληλα «επιβράβευσε» για πρώτη φορά την ελληνική κυβέρνηση, όσον αφορά τις προβλέψεις της για ανάπτυξη και πρωτογενή πλεονάσματα, λέγοντας πως είναι πολύ πιο σωστές από τις πεσιμιστικές του ΔΝΤ – αφού αυτό ακριβώς τον συμφέρει επειδή, σύμφωνα με το ΔΝΤ, αυτά που προβλέπει η Ελλάδα είναι ανέφικτα, οπότε χρειάζεται οπωσδήποτε μία γενναία διαγραφή του δημοσίου χρέους της που ασφαλώς δεν θέλει ο Σόιμπλε.
Με τον τρόπο πάντως αυτό ο Γερμανός θέλει να σκοτώσει με έναν πυροβολισμό δύο μαζί πουλιά: (α) αφενός μεν να παγιοποιήσει την κατοχή της Ελλάδας, (β) αφετέρου να γίνει ο κυρίαρχος του παιχνιδιού στη χώρα μας και στην Ευρώπη – διώχνοντας το ΔΝΤ αφού προηγουμένως εκμεταλλεύθηκε όσο μπορούσε την εμπειρία του, υιοθετώντας τις μεθόδους του χωρίς να είναι ο ίδιος ο κακός.
Φυσικά δεν έχουμε καμία απολύτως αμφιβολία για την ανοησία της ελληνικής κυβέρνησης αφού, αδιαφορώντας για τις συνέπειες όσον αφορά το μέλλον της πατρίδας της και ενδιαφερόμενη μόνο για τη νομή της εξουσίας, ισχυρίσθηκε πως η χώρα θα έχει ανάπτυξη και μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα – οπότε δεν χρειάζεται διαγραφή των χρεών της, τασσόμενη με το μέρος του κ. Σόιμπλε.
Ευχόμαστε όμως να μην συμπεριφερθούν ανάλογα ανόητα οι Αμερικανοί, επιτρέποντας στη Γερμανία να γίνει ο κυρίαρχος της Ευρώπης – σε μία χώρα που οι ίδιοι βοήθησαν να αναπτυχθεί διαγράφοντας τα χρέη της, διευκολύνοντας την επιστροφή των κλεμμένων από τους ναζί (ανάλυση), δρομολογώντας την ένωση της χωρίς την συμφωνημένη πληρωμή των πολεμικών επανορθώσεων, καθώς επίσης διευκολύνοντας την να λεηλατεί τους εταίρους της με την πολιτική της φτωχοποίησης του γείτονα.
Περαιτέρω ο πανέξυπνος κ. Σόιμπλε στήριξε τη δήλωση του με το επιχείρημα ότι, οι Ευρωπαίοι πρέπει να είναι σε θέση να βοηθούν μόνοι τους τον εαυτό τους – ενώ είναι μεν σύμφωνος με τις επιθυμίες της καγκελαρίου, όσον αφορά τη συνεργασία με το ΔΝΤ, αλλά θεωρεί πως το Ταμείο δημιουργεί πολύ περισσότερα προβλήματα από αυτά που λύνει!
Η διαπίστωση αυτή τεκμηριώνεται κατά τον ίδιο από το ότι, απαιτεί στην περίπτωση της Ελλάδας τη διαγραφή μεγάλου μέρους των χρεών της – γεγονός που σημαίνει πως η Γερμανία, το πιο αχάριστο κράτος του πλανήτη, θα έχανε δισεκατομμύρια, κάτι που θα ήθελε ασφαλώς να αποφύγει η κυρία Merkel (πηγή). Το ότι ο Γερμανός θεωρεί τους συνομιλητές του εντελώς ηλιθίους συνάγεται από την εξής φράση του: «Διήρκεσε αρκετό χρόνο έως ότου να πείσω την καγκελάριο, αλλά τελικά τα κατάφερα».
Αμέσως μετά ανακοίνωσε πως θα μετατρέψει το ESM στο ΔΝΤ της Ευρώπης, όπως ακριβώς άλλωστε το είχε σχεδιάσει μυστικά προ πολλού, ιδρύοντας το, τοποθετώντας Γερμανό επικεφαλής και μεταφέροντας σε αυτό ένα μεγάλο μέρος των χρεών της Ελλάδας – ενώ φυσικά «αποφασίζει και διατάζει» ο ίδιος για το μέλλον της Ευρωζώνης και της ΕΕ, σαν να είναι ήδη ο αδιαφιλονίκητος ηγεμόνας τους. Ταυτόχρονα το ESM θα επιβλέπει τους προϋπολογισμούς των κρατών της Ευρωζώνης, ενώ θα προτείνει τις απαιτούμενες αλλαγές – οπότε θα έχει ολοκληρωθεί η δημιουργία του 4ου Ράιχ.
Επίλογος
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που οφείλει να προβληματίσει όλους εμάς τους Έλληνες που πρέπει κάποια στιγμή να πάψουμε να σιωπούμε όπως τα πρόβατα είναι το ότι, ο άξιος Γερμανός απόγονος του Γκέμπελς επιμένει παρ’ όλα αυτά στη συμμετοχή του ΔΝΤ στο τρίτο πακέτο στήριξης της Ελλάδας – υπενθυμίζοντας πως το Ταμείο δεν το έχει ακόμη χρηματοδοτήσει, ενώ λήγει το 2018.
Με κριτήριο την επιμονή του, παρά το ότι θέλει να διώξει το ΔΝΤ, εύλογα υποθέτουμε πως σχεδιάζει να μας χρησιμοποιήσει ως πειραματόζωο – οδηγώντας μας στη χρεοκοπία, αφού προηγουμένως θα έχει δρομολογήσει το πτωχευτικό δίκαιο για κράτη που έχει ήδη έτοιμο στο συρτάρι του. Έτσι αφενός μεν θα δημιουργήσει ένα παράδειγμα προς αποφυγή στην Ευρώπη, αφετέρου θα εξασφαλίσει πλήρως τις απαιτήσεις της χώρας του απέναντι μας – εξαγοράζοντας ότι έχουμε και δεν έχουμε σε εξευτελιστικές τιμές.
Με δεδομένο δε το ότι, τα σχέδια του κινδυνεύουν μόνο από την Ελλάδα (εκτός εάν εξεγερθούν οι Ιταλοί ή εκλέξουν οι Γάλλοι κάποιον «προβληματικό» υποψήφιο), οι φόβοι μας ίσως δεν είναι τόσο υπερβολικοί όσο φαίνεται – τονίζοντας ξανά πως δεν κατακρίνουμε τον κ. Σόιμπλε, αφού κάνει όσο καλύτερα μπορεί τη δουλειά του, αλλά όλους εμάς που δεν την κάνουμε, καθώς επίσης που πιστεύουμε πως η Γερμανία δεν έχει τέτοιου είδους «κακές» προθέσεις, όπως οι Πολωνοί λίγο πριν την εισβολή του Χίτλερ το 1940 (ευτυχώς οι Βρετανοί είναι πιο προσεκτικοί).
Ελπίζουμε πάντως να καταλάβουμε κάποια στιγμή ότι, το πρόβλημα της Ελλάδας και όχι μόνο δεν είναι ούτε η ΕΕ, ούτε η Ευρωζώνη, ούτε το ευρώ – αλλά η αμετανόητη Γερμανία, με ή χωρίς το ευρώ.
 

kostas8000

Μέλος
Εγγρ.
7 Μαΐ 2011
Μηνύματα
3.222
Like
181
Πόντοι
16

Ορισμένοι απορούν σχετικά με το γιατί αναφέρομαι συχνά στη Σουηδία. Ο λόγος είναι απλός: επειδή υποθέτω πως διενεργείται εκεί το μεγαλύτερο μεταναστευτικό πείραμα όλων των εποχών, χωρίς βέβαια να γνωρίζω εάν είναι σκόπιμο ή όχι.
Πιστεύω όμως πως το πείραμα γίνεται εκεί, επειδή οι Σουηδοί, μέχρι πρότινος τουλάχιστον, ήταν μία πολύ ανεκτική κοινωνία προς τους μετανάστες, με εντελώς ανοιχτά σύνορα. Επίσης πως οι ελίτ της Ευρώπης θέλουν να λύσουν το πρόβλημα του φθίνοντος και γερασμένου πληθυσμού της, το οποίο της προκαλεί πολλά προβλήματα, κυρίως στο ασφαλιστικό,  μέσω της εισόδου ξένων. Μπορεί βέβαια να κάνω λάθος, αλλά τα στοιχεία που προσθέτω παρακάτω είναι τόσο χαρακτηριστικά που δεν επιτρέπουν πολλές αμφιβολίες. Ειδικότερα τα εξής:
Το 1990 οι μη Ευρωπαίοι μετανάστες στη Σουηδία αντιπροσώπευαν μόλις το 3% του πληθυσμού. Ο αριθμός αυτός έχει αυξηθεί σήμερα στο 13-14% σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ενώ συνεχίζει να αυξάνεται. Υπάρχει τώρα μία ομάδα ξένων, μεγαλύτερη από ότι το 1990, αποτελούμενη κυρίως από Ιρανούς, Ιρακινούς και Βοσνίους, η οποία έχει αφομοιωθεί σωστά στην κοινωνία μιλώντας άπταιστα σουηδικά, συμπεριφερόμενη ανάλογα κοκ. Υπάρχει όμως και μία άλλη πολυπληθέστερη ομάδα που ζει σε γκέτο, δεν μιλάει σουηδικά, δεν αισθάνεται μέρος της κοινωνίας, ενώ τα περισσότερα μέλη της είναι άνεργα. Η ομάδα αυτή εξελίσσεται επικίνδυνα για τη χώρα.
Σύμφωνα τώρα ειδικούς, η ένταξη ξένων σε μία κοινωνία είναι συνάρτηση του αριθμού τους. Ειδικότερα, από τη στιγμή εκείνη και μετά που οι ομάδες των μεταναστών γίνονται πολύ μεγάλες, τότε δεν ενσωματώνονται εύκολα. Η αιτία είναι το ότι, κάθε χώρα έχει μία συγκεκριμένη ικανότητα απορρόφησης, η οποία εξαρτάται από το μέγεθος της αγοράς εργασίας, από τα σχολεία, από τις υπηρεσίες υγείας, από τις οικονομικές προοπτικές, από τη στέγαση κλπ. Επομένως υπάρχει ένα κρίσιμο μέγεθος ύπαρξης αλλοδαπών που όταν ξεπερνιέται, δημιουργεί τεράστια προβλήματα.
Στη Σουηδία το 82% των αυτοχθόνων πολιτών μεταξύ 24 και 64 ετών εργάζεται, ενώ από τους μετανάστες απασχολείται μόνο το 58%. Τα ποσοστά αυτά είναι σχεδόν σταθερά από το 1990, σημαντικά υψηλότερα συγκριτικά με τις άλλες χώρες του ΟΟΣΑ. Εκτός αυτού οι μετανάστες κερδίζουν 40% λιγότερα χρήματα από τους Σουηδούς, ενώ το 30% (έναντι 9% των εγχωρίων) δεν πληροί τις προϋποθέσεις για να πάει στο Λύκειο μετά την 9η τάξη.
Οι ξένοι στη Σουηδία, μαζί με τους Ευρωπαίους αποτελούν το 22% του συνολικού πληθυσμού, συμπεριλαμβανομένης της δεύτερης γενιάς. Στα επόμενα 30 χρόνια υπολογίζεται πως θα φτάσουν στο 35% έως 40%, ενώ στις μεγάλες πόλεις θα γίνουν πλειοψηφία. Ήδη στο Μάλμε οι ξένοι υπερβαίνουν το 50%, επειδή είναι η πόλη που προηγήθηκε στην εισροή μεταναστών. Στη Στοκχόλμη τα πράγματα είναι διαφορετικά, λόγω του υψηλότερου κόστους διαβίωσης, ενώ προβλέπεται πως θα υπάρξει μαζική φυγή Σουηδών από πόλεις που κυριαρχούνται από μετανάστες.
Εν τούτοις, όταν ρωτήσει κανείς έναν μέσο Σουηδό εάν συμφωνεί να διαμένει σε μία   πολυπολιτισμική γειτονιά, απαντάει συνήθως ναι. Εκείνοι που απομακρύνονται από αυτές τις γειτονιές είναι πιο πιθανό να απαντήσουν θετικά, γεγονός που είναι μάλλον παράδοξο. Στη Σουηδία πάντως δεν συρρικνώνεται ο πληθυσμός, ακόμη και αν δεν συμπεριλάβει κανείς τους μετανάστες, αφού δεν είναι Ιταλία και έχει υψηλότερα ποσοστά γεννήσεων.
Από την άλλη πλευρά όμως η χώρα έχει μεν ένα υψηλό ποσοστό ανόδου του ΑΕΠ (3,9% το 2015), αλλά προέρχεται σχεδόν εξ ολοκλήρου από την αύξηση του πληθυσμού. Οφείλει να τονίσει κανείς εδώ πως η άνοδος της ευημερίας μίας χώρας μετρείται από το κατά κεφαλήν εισόδημα και όχι από την αύξηση του ΑΕΠ. Για παράδειγμα, τα τελευταία χρόνια το ΑΕΠ του Μπαγκλαντές αυξάνεται ταχύτερα από αυτό της Ελβετίας, λόγω της ανόδου του πληθυσμού. Δεν σημαίνει όμως ότι ευημερεί περισσότερο, επειδή το κατά κεφαλήν εισόδημα παραμένει πολύ χαμηλό. Με απλά λόγια, αυξάνεται το μέγεθος της πίτας, αλλά αυξάνεται ταυτόχρονα και ο αριθμός αυτών που τη μοιράζονται μεταξύ τους.

Στην προκειμένη περίπτωση, το κατά κεφαλή εισόδημα της Σουηδίας αυξάνεται ελάχιστα. Την ίδια στιγμή σημειώνεται μία τεράστια άνοδος του ιδιωτικού χρέους, με αποτέλεσμα η χώρα να έχει τα δεύτερα πιο υπερχρεωμένα νοικοκυριά μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ (εικόνα / ποσοστό χρέους των νοικοκυριών σε σχέση με τα εισοδήματα τους). Το γεγονός αυτό επιδεινώνει ακόμη περισσότερο το μεταναστευτικό πρόβλημα, αφού η Σουηδία έχει πια περισσότερους ανθρώπους να καταναλώνουν και λιγότερους να παράγουν, ενώ οι πολίτες της είναι υπερχρεωμένοι.
Τέλος, λόγω της έλλειψης στέγης, οι πρόσφυγες μένουν σε σκηνές σε ειδικά στρατόπεδα, κοστίζοντας όμως τα πολλαπλάσια λόγω του κρύου στη χώρα. Την ίδια στιγμή το ποσοστό των ασυνόδευτων μεταναστών ήταν κατά 92% άνδρες, όταν το ήμισυ των προσφύγων στον πλανήτη είναι συνήθως γυναίκες. Γράφεται δε πως η δημογραφική ανισορροπία στη Σουηδία (περισσότεροι άνδρες από γυναίκες) είναι ήδη μεγαλύτερη από αυτήν της Κίνας, ενώ πολύ ενήλικοι καταχωρούνται ως ανήλικοι, για λόγους σκοπιμότητας.
Ολοκληρώνοντας, όλα τα παραπάνω δεν δείχνουν μία ευτυχισμένη κοινωνία που δεν αντιμετωπίζει ένα πολύ σοβαρό μεταναστευτικό πρόβλημα, με σημαντικές μελλοντικές προεκτάσεις. Εν τούτοις, όταν το αναφέρει κανείς, βάλλεται ως ρατσιστής ή ρατσίστρια. Αυτό ακριβώς δημιουργεί την ανάγκη στους Σουηδούς να υποκρίνονται, ισχυριζόμενοι πως δεν συμβαίνει τίποτα στη χώρα τους. Δυστυχώς όταν καταλάβουν το λάθος τους θα είναι πολύ αργά, εάν υποθέσω πως δεν είναι ήδη.
 

kostas8000

Μέλος
Εγγρ.
7 Μαΐ 2011
Μηνύματα
3.222
Like
181
Πόντοι
16

Το αμερικανικό ΔΝΤ θα πρέπει να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη, αντικαθιστάμενο από το γερμανικό ESM – το οποίο θα λειτουργεί ως σύνδικος πτώχευσης κρατών, θα επιβλέπει τους προϋπολογισμούς των κυβερνήσεων της Ευρωζώνης και θα προτείνει τις απαιτούμενες αλλαγές .

Άρθρο
Ο κ. Σόιμπλε είναι ένας πολιτικός που κάνει πάντοτε αυτό που την εκάστοτε στιγμή τον συμφέρει, όσον αφορά τη χώρα του (άρθρο) – ενώ σχεδιάζει τις κινήσεις του προσεκτικά και μεθοδικά, πολλά χρόνια πριν τις δρομολογήσει. Φυσικά δεν μπορεί κανένας να τον παρεξηγήσει, αφού λειτουργεί θετικά για τα συμφέροντα της πατρίδας του – σε πλήρη αντίθεση με τις ανεπαρκείς ελληνικές κυβερνήσεις που τρέχουν συνεχώς πίσω από τα γεγονότα, καλύπτοντας την τρομακτική ασχετοσύνη τους πίσω από την πολιτική της υποτέλειας και των υποκλίσεων.
Στα πλαίσια αυτά, γνωρίζει πολύ καλά πως ο οικονομικός πόλεμος που διεξάγει η Γερμανία στην Ευρώπη, με στόχο την απόλυτη κυριαρχία της, απαιτεί ανάλογα οικονομικά όπλα – το σημαντικότερο εκ των οποίων είναι η δημιουργία ενός οργανισμού, ο οποίος να λειτουργεί ως σύνδικος πτώχευσης για τα κράτη, όπως το ΔΝΤ.
Έχοντας το λοιπόν σχεδιάσει από το ξεκίνημα της κρίσης χρέους της Ευρωζώνης, θεωρεί πως έφτασε η κατάλληλη στιγμή για να το δρομολογήσει – εκμεταλλευόμενος τις αποτυχίες του ΔΝΤ όσον αφορά την Ελλάδα, ενώ προηγουμένως το έχει «εκδιώξει» τόσο από την Ιρλανδία, όσο και από την Πορτογαλία (πρόωρη εξόφληση του από τις δύο αυτές χώρες, με τη βοήθεια των ευρωπαϊκών μηχανισμών).
Έτσι, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του στην Ουάσιγκτον δήλωσε ότι, «κατάφερε να πείσει την καγκελάριο να παραιτηθεί μελλοντικά από την απαίτηση της συμμετοχής του ΔΝΤ στις διασώσεις των χωρών της Ευρωζώνης» – συμπληρώνοντας πως «έχει έλθει πια η ώρα να εφαρμόζουμε μόνοι μας τα προγράμματα στήριξης (δανειακές συμβάσεις έναντι μνημονίων), όπου τυχόν χρειαστούν. Πόσο μάλλον όταν το ΔΝΤ έχει κουραστεί να βοηθάει τους Ευρωπαίους» – παρά το ότι γνωρίζει φυσικά ότι, η κούραση του ΔΝΤ έχει κοστίσει μόνο στην Ελλάδα 4 δις € μέχρι σήμερα (άρθρο).
Παράλληλα «επιβράβευσε» για πρώτη φορά την ελληνική κυβέρνηση, όσον αφορά τις προβλέψεις της για ανάπτυξη και πρωτογενή πλεονάσματα, λέγοντας πως είναι πολύ πιο σωστές από τις πεσιμιστικές του ΔΝΤ – αφού αυτό ακριβώς τον συμφέρει επειδή, σύμφωνα με το ΔΝΤ, αυτά που προβλέπει η Ελλάδα είναι ανέφικτα, οπότε χρειάζεται οπωσδήποτε μία γενναία διαγραφή του δημοσίου χρέους της που ασφαλώς δεν θέλει ο Σόιμπλε.
Με τον τρόπο πάντως αυτό ο Γερμανός θέλει να σκοτώσει με έναν πυροβολισμό δύο μαζί πουλιά: (α) αφενός μεν να παγιοποιήσει την κατοχή της Ελλάδας, (β) αφετέρου να γίνει ο κυρίαρχος του παιχνιδιού στη χώρα μας και στην Ευρώπη – διώχνοντας το ΔΝΤ αφού προηγουμένως εκμεταλλεύθηκε όσο μπορούσε την εμπειρία του, υιοθετώντας τις μεθόδους του χωρίς να είναι ο ίδιος ο κακός.
Φυσικά δεν έχουμε καμία απολύτως αμφιβολία για την ανοησία της ελληνικής κυβέρνησης αφού, αδιαφορώντας για τις συνέπειες όσον αφορά το μέλλον της πατρίδας της και ενδιαφερόμενη μόνο για τη νομή της εξουσίας, ισχυρίσθηκε πως η χώρα θα έχει ανάπτυξη και μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα – οπότε δεν χρειάζεται διαγραφή των χρεών της, τασσόμενη με το μέρος του κ. Σόιμπλε.
Ευχόμαστε όμως να μην συμπεριφερθούν ανάλογα ανόητα οι Αμερικανοί, επιτρέποντας στη Γερμανία να γίνει ο κυρίαρχος της Ευρώπης – σε μία χώρα που οι ίδιοι βοήθησαν να αναπτυχθεί διαγράφοντας τα χρέη της, διευκολύνοντας την επιστροφή των κλεμμένων από τους ναζί (ανάλυση), δρομολογώντας την ένωση της χωρίς την συμφωνημένη πληρωμή των πολεμικών επανορθώσεων, καθώς επίσης διευκολύνοντας την να λεηλατεί τους εταίρους της με την πολιτική της φτωχοποίησης του γείτονα.
Περαιτέρω ο πανέξυπνος κ. Σόιμπλε στήριξε τη δήλωση του με το επιχείρημα ότι, οι Ευρωπαίοι πρέπει να είναι σε θέση να βοηθούν μόνοι τους τον εαυτό τους – ενώ είναι μεν σύμφωνος με τις επιθυμίες της καγκελαρίου, όσον αφορά τη συνεργασία με το ΔΝΤ, αλλά θεωρεί πως το Ταμείο δημιουργεί πολύ περισσότερα προβλήματα από αυτά που λύνει!
Η διαπίστωση αυτή τεκμηριώνεται κατά τον ίδιο από το ότι, απαιτεί στην περίπτωση της Ελλάδας τη διαγραφή μεγάλου μέρους των χρεών της – γεγονός που σημαίνει πως η Γερμανία, το πιο αχάριστο κράτος του πλανήτη, θα έχανε δισεκατομμύρια, κάτι που θα ήθελε ασφαλώς να αποφύγει η κυρία Merkel (πηγή). Το ότι ο Γερμανός θεωρεί τους συνομιλητές του εντελώς ηλιθίους συνάγεται από την εξής φράση του: «Διήρκεσε αρκετό χρόνο έως ότου να πείσω την καγκελάριο, αλλά τελικά τα κατάφερα».
Αμέσως μετά ανακοίνωσε πως θα μετατρέψει το ESM στο ΔΝΤ της Ευρώπης, όπως ακριβώς άλλωστε το είχε σχεδιάσει μυστικά προ πολλού, ιδρύοντας το, τοποθετώντας Γερμανό επικεφαλής και μεταφέροντας σε αυτό ένα μεγάλο μέρος των χρεών της Ελλάδας – ενώ φυσικά «αποφασίζει και διατάζει» ο ίδιος για το μέλλον της Ευρωζώνης και της ΕΕ, σαν να είναι ήδη ο αδιαφιλονίκητος ηγεμόνας τους. Ταυτόχρονα το ESM θα επιβλέπει τους προϋπολογισμούς των κρατών της Ευρωζώνης, ενώ θα προτείνει τις απαιτούμενες αλλαγές – οπότε θα έχει ολοκληρωθεί η δημιουργία του 4ου Ράιχ.
Επίλογος
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που οφείλει να προβληματίσει όλους εμάς τους Έλληνες που πρέπει κάποια στιγμή να πάψουμε να σιωπούμε όπως τα πρόβατα είναι το ότι, ο άξιος Γερμανός απόγονος του Γκέμπελς επιμένει παρ’ όλα αυτά στη συμμετοχή του ΔΝΤ στο τρίτο πακέτο στήριξης της Ελλάδας – υπενθυμίζοντας πως το Ταμείο δεν το έχει ακόμη χρηματοδοτήσει, ενώ λήγει το 2018.
Με κριτήριο την επιμονή του, παρά το ότι θέλει να διώξει το ΔΝΤ, εύλογα υποθέτουμε πως σχεδιάζει να μας χρησιμοποιήσει ως πειραματόζωο – οδηγώντας μας στη χρεοκοπία, αφού προηγουμένως θα έχει δρομολογήσει το πτωχευτικό δίκαιο για κράτη που έχει ήδη έτοιμο στο συρτάρι του. Έτσι αφενός μεν θα δημιουργήσει ένα παράδειγμα προς αποφυγή στην Ευρώπη, αφετέρου θα εξασφαλίσει πλήρως τις απαιτήσεις της χώρας του απέναντι μας – εξαγοράζοντας ότι έχουμε και δεν έχουμε σε εξευτελιστικές τιμές.
Με δεδομένο δε το ότι, τα σχέδια του κινδυνεύουν μόνο από την Ελλάδα (εκτός εάν εξεγερθούν οι Ιταλοί ή εκλέξουν οι Γάλλοι κάποιον «προβληματικό» υποψήφιο), οι φόβοι μας ίσως δεν είναι τόσο υπερβολικοί όσο φαίνεται – τονίζοντας ξανά πως δεν κατακρίνουμε τον κ. Σόιμπλε, αφού κάνει όσο καλύτερα μπορεί τη δουλειά του, αλλά όλους εμάς που δεν την κάνουμε, καθώς επίσης που πιστεύουμε πως η Γερμανία δεν έχει τέτοιου είδους «κακές» προθέσεις, όπως οι Πολωνοί λίγο πριν την εισβολή του Χίτλερ το 1940 (ευτυχώς οι Βρετανοί είναι πιο προσεκτικοί).
Ελπίζουμε πάντως να καταλάβουμε κάποια στιγμή ότι, το πρόβλημα της Ελλάδας και όχι μόνο δεν είναι ούτε η ΕΕ, ούτε η Ευρωζώνη, ούτε το ευρώ – αλλά η αμετανόητη Γερμανία, με ή χωρίς το ευρώ.
από την ναυτεμπορικη

Τη δημιουργία Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου που θα δίνει δάνεια - γέφυρα σε υπερχρεωμένες χώρες της Ευρωζώνης με ρήτρα συντεταγμένης χρεοκοπίας προβλέπει σχέδιου του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε με στόχο την αποφυγή μελλοντικών κρίσεων. Στο σχέδιο αναφέρεται ηεφημερίδαSueddeutsche Zeitung σε άρθρομε τίτλο «Ασφάλεια με ρήτρα χρεοκοπίας». 
 To ρεπορτάζπου δημοσιεύτηκε στο κυριακάτικο φύλλο αναφέρει ότι η Ευρωζώνη είναι επιρρεπής σε κρίσεις καθώς παρά την ύπαρξη κοινού νομίσματος δεν υπάρχει κοινή οικονομική πολιτική. 
 Σύμφωνα με την εφημερίδα, στόχος του Σόιμπλε είναι ένα ανεξάρτητο από τις πολιτικές αλλαγές στα κράτη - μέλη ευρώ και για τον λόγο αυτό επιδιώκει την ύπαρξη αυτοματοποιημένων μηχανισμών που δεν θα σχετίζονται με το ποια κυβέρνηση βρίσκεται στην εξουσία. 
 Το σχέδιο προβλέπει ότι μια χώρα της Ευρωζώνης που απειλείται με πτώχευση θα λάβει ένα είδος δανείου διάσωσης προκειμένου να καλύπτει τις κρατικές υποχρεώσεις. 
 Οι κανόνες θα προβλέπουν ότι η χώρα θα πρέπει παράλληλα να μειώσει το χρέος της στους πιστωτές της. 
 Σημειώνεται ότι η Μπούντεσμπανκ έχει ήδη συντάξει σχέδιο που προβλέπει ότι οι χώρες της Ευρωζώνης θα παρέχουν στα κρατικά ομόλογα μια ειδική ρήτρα, σύμφωνα με την οποία οι αγοραστές τους θα μπορούν να παραιτούνται από μέρος της απόδοσής τους σε περίπτωση υπερχρέωσης μίας χώρας. Εάν μία χώρα βρεθεί υπερχρεωμένη, οι πιστωτές θα συμμετέχουν αυτόματα στην περικοπή του χρέους 

 Αναλυτικότερα, εάν μια χώρα του ευρώ ζητήσει δάνειο-γέφυρα, η διάρκεια των κρατικών ομολόγων θα παραταθεί κατά τρία έτη. Εάν κατά την περίοδο αυτή, η χώρα δεν έχει προσωρινή αδυναμία πληρωμών, αλλά είναι υπερχρεωμένη, τότε θα συμμετέχουν αυτόματα οι πιστωτές σε ένα κούρεμα του χρέους της χώρας. 
 

kostas8000

Μέλος
Εγγρ.
7 Μαΐ 2011
Μηνύματα
3.222
Like
181
Πόντοι
16

Στο Κάιρο βρίσκεται η αποστολή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, στο πλαίσιο της ολοκλήρωσης της β’ αξιολόγησης του προγράμματος βοήθειας της Αιγύπτου.
Μια ενδεχόμενη θετική κατάληξη των διαπραγματεύσεων θα σηματοδοτήσει την εκταμίευση της επόμενης δόσης του προγράμματος, ύψους 1,25 δισ. δολαρίων.

Η αποστολή του ΔΝΤ θα παραμείνει στην αιγυπτιακή πρωτεύουσα έως τις 11 Μαΐου.
Οι δύο πλευρές, τον περασμένο Νοέμβριο, συμφώνησαν σε ένα τριετές πρόγραμμα στήριξης, συνολικού ύψους 12 δισ. δολαρίων.
Ως αντάλλαγμα, η Αίγυπτος δεσμεύτηκε να εφαρμόσει σκληρές μεταρρυθμίσεις και να περιορίσει το έλλειμμα στο ισοζύγιο του προϋπολογισμού
 

dionysos935

Μέλος
Εγγρ.
8 Μαΐ 2017
Μηνύματα
9
Like
0
Πόντοι
0
Το ίδιο κόλπο του συστήματος κάθε φορά για να τρομάζει ο κόσμος και να περνάνε τα δυσβάστακτα μέτρα πιο άνετα.. Πάει πίσω δήθεν η αξιολόγηση η Ευρωπαίοι ζητάνε πιο πολλά και καλά δεν τους συμφέρει και στο τέλος πάντα μας κάνουν και χάρη που μας δίνουν το πακέτο. Αφού και καλά διαπραγματεύτηκαν μέχρι τέλους οι δικοί μας..
 

kostas8000

Μέλος
Εγγρ.
7 Μαΐ 2011
Μηνύματα
3.222
Like
181
Πόντοι
16
Η τιμή του χρυσού ακολουθεί την πορεία του αμερικανικού χρέους  
Στην πορεία του αμερικανικού χρέους που αυξάνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς -κάτι που έχει κι άμεση σχέση με την τιμή του χρυσού- αναφέρεται σε ανάλυση της η Palisade Research.
Όπως αναφέρεται, οι ΗΠΑ έχουν σημειώσει σημαντική επιτάχυνση της συσσώρευσης χρέους από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, προτού κορυφωθεί η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008-2009.
Και παρ' όλο που λογικά με την οικονομική κρίση, οι ΗΠΑ θα έπρεπε να έχουν λάβει το μάθημα τους και να λειτουργούν ανάλογα, συνέβη το εντελώς αντίθετο.
Το αμερικανικό χρέος έχει φτάσει σε ιστορικά υψηλά επίπεδα, περιορίζοντας την αύξηση του ΑΕΠ.
Σύμφωνα με την ίδια ανάλυση, το 2014, το χρέος υπερέβη το ΑΕΠ για πρώτη φορά μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Δυστυχώς για τις ΗΠΑ, δεν είναι μόνη υπερδύναμη στον κόσμο.
Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Αμερική ανέλαβε σχεδόν όλα τα έργα υποδομών.
Τώρα, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Το ακραίο χρέος έχει επιβαρύνει την οικονομική ανάπτυξη, και οι κεντρικές τράπεζες αναγκάζονται να τυπώσουν χρήματα για να συνεχιστεί η ανάπτυξη και να εξυπηρετηθεί το χρέος.
Είναι χαρακτηριστικό ότι για κάθε δολάριο αύξησης του ΑΕΠ, στο αμερικανικό χρέος προστίθενται 1 - 2 δολ
Τι σημαίνει αυτό για τον χρυσό;

Μετά το τέλος του συστήματος ισοτιμιών Bretton Woods, ο χρυσός ακολούθησε το χρέος.
Αν και αρχικά υπήρξε μια περίοδος απόκλισης, γρήγορα η τιμή του χρυσού εκτοξεύθηκε κατά 500%.
Επί του παρόντος, βλέπουμε μια άλλη απόκλιση και πιστεύουμε ότι άλλη μια «εκτόξευση» έρχεται.
Μάλιστα, η Palisade Research εκτιμά ότι ο χρυσός μπορεί να φτάσει στα 2.000 δολ. ανά ουγγιά ή και περισσότερο.





 

kostas8000

Μέλος
Εγγρ.
7 Μαΐ 2011
Μηνύματα
3.222
Like
181
Πόντοι
16


Αντίδραση από την ένωση συνδικάτων της χώρας στις επιδιώξεις για κατάργηση της κυριακάτικης αργίας.  


«Mπορώ μόνο να χαιρετήσω τη δικαστική επιδίωξη του συνδικάτου εργαζομένων σε επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών Verdi για απαγόρευση της κυριακάτικης εργασίας, διότι δεν χρειάζεται κανείς την απόλυτη παράταση των ωραρίων. Με την κυριακάτικη εργασία δεν θα πουληθεί ούτε ένα πουλόβερ παραπάνω , ο τζίρος απλώς θα κατανεμηθεί σε μεγαλύτερα ωράρια», είπε Ράινερ Xόφμαν, πρόεδρος της “Ενωσης Γερμανικών Συνδικάτων” (DGB), σε συνέντευξή του στην πρωτομαγιάτικη έκδοση της εφημερίδας του Εσσεν “Westdeutsche Allgemeine Zeitung”.
Στο θέμα αυτό το DGB «συντάσσεται απολύτως με τις εκκλησίες», είπε χαρακτηριστικά και προσέθεσε: «Η Κυριακή πρέπει να είναι αργία -εκτός από τομείς όπως η υγεία ή η εσωτερική ασφάλεια, στους οποίους δεν είναι εφικτό- διότι οι εργαζόμενοι χρειάζονται ανάπαυση. Δεν παρακολουθούμε τυχαία εδώ και χρόνια τις απουσίες λόγω ψυχικών νοσημάτων, συχνά από την υπερβολική εργασία. Δεν είναι επομένως σκόπιμο να συζητά κανείς για έβδομη ημέρα εργασίας», πρόσθεσε ο Γερμανός συνδικαλιστής.
«Είναι βέβαια κατανοητό ότι οι εργαζόμενοι με χαμηλό εισόδημα ενδιαφέρονται να κερδίσουν μερικά ευρώ παραπάνω λόγω των κυριακάτικων προσαυξήσεων, αλλά η απάντηση μπορεί να είναι μόνο η κατάργηση της χαμηλά αμοιβόμενης εργασίας. Η Γερμανία είναι δεύτερη στο θέμα αυτό στην Ευρώπη μετά την Λιθουανία. Το 22% των εργαζομένων κερδίζουν λιγότερα από 9,60 ευρώ την ώρα. Αυτό απασχολεί τους πολίτες», τόνισε ο Ράινερ Χόφμαν
 

Yuma

Μέλος
Εγγρ.
24 Δεκ 2015
Μηνύματα
1.125
Like
44
Πόντοι
16
Διάλυση ΕΔΩ καί ΤΩΡΑ!
 

Stories

Νέο!

Stories

Top Bottom