ΔΙΑΛΥΣΗ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ, Συμφωνείτε ή διαφωνείτε; Συντάξτε την άποψή σας...

[kostas8000]

 

[kostas8000]

 

[kostas8000]

 

[kostas8000]

 

[kostas8000]

https://analyst.gr/2018/09/23/o-megalos-adelfos-2/

Ο Μεγάλος Αδελφός


Ο εφιάλτης της πλήρους κατάργησης των μετρητών χρημάτων, με πειραματόζωα τη συμπλεγματική Σουηδία και τη χρεοκοπημένη Ελλάδα, καθώς επίσης με στόχο την κατασκόπευση και τον ολοκληρωτικό έλεγχο των μαζών από τις ελίτ, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, με ελάχιστες πιθανότητες αποτυχίας.  


Τα κράτη του ευρωπαϊκού Βορά, ειδικά τα σκανδιναβικά, θεωρούνται πιο πολιτισμένα. Αυθαίρετα και συμπλεγματικά κατά τη γνώμη μου, όπως στην περίπτωση της Σουηδίας που έχει μετατραπεί στο πειραματόζωο των πολυπολιτισμικών κοινωνιών, με αποτέλεσμα να έχει αυξηθεί κατακόρυφα η εγκληματικότητα, τα γκέτο, ο φόβος κοκ. Ένα δεύτερο χαρακτηριστικό του «πολιτισμού» τους είναι η κατάργηση των μετρητών χρημάτων, χωρίς να έχουν ερευνήσει καθόλου τις συνέπειες. Η Σουηδία εδώ, λόγω του συμπλέγματος της προοδευτικότητας που τη διακατέχει, χρησιμοποιείται ξανά ως πειραματόζωο.
Για να καταλάβουμε τη σημασία του θέματος και τις συνέπειες του, εάν όλοι πληρώνουμε ψηφιακά, με κάρτες, τότε θα υπάρχει ένα κεντρικό προφίλ των κινήσεων και των πράξεων μας, το οποίο θα επιτρέπει στο σύστημα (ΙΤ όμιλοι, εταιρείες πιστωτικών κρατών, τράπεζες, κυβερνήσεις) να μας ελέγχει πλήρως. Επομένως δεν θα μπορούμε να κρύψουμε τις ενέργειες που προδίδουν τις πολιτικές, σεξουαλικές ή άλλες αντιλήψεις μας, οπότε δεν θα υπάρχει ουσιαστικά καμία προστασία των προσωπικών μας δεδομένων.
Εκτός αυτού, τα λογιστικά χρήματα θα μπορούν οποτεδήποτε να μπλοκάρονται και να παγώνουν, όπως στο Ιράν ή στην Ινδία που οι κυβερνήσεις δεν επιτρέπουν τις αναλήψεις, για να αποφευχθούν οι τραπεζικές χρεοκοπίες. Επί πλέον, οι τράπεζες θα μπορούν να επιβάλλουν αρνητικά επιτόκια, έναν έμμεσο φόρο καταθέσεων δηλαδή, για να πληρώνουν οι αποταμιευτές τη διάσωση τους, με το γνωστό τρόπο της ιδιωτικοποίησης των κερδών και της κοινωνικοποίησης των ζημιών τους.
Από την άλλη πλευρά οι άνθρωποι που καταδικάζονται στο περιθώριο, αδυνατώντας να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους, με αποτέλεσμα να μην τους παρέχονται πιστωτικές κάρτες, δεν θα μπορούν να επιβιώσουν. Το ίδιο θα συμβαίνει με όσους χρωστούν στο δημόσιο ή όπου αλλού, οπότε θα μπλοκάρονται οι τραπεζικοί λογαριασμοί τους, σημειώνοντας πως σχεδόν 1,5 εκ. Έλληνες σήμερα είναι αντιμέτωποι με αναγκαστικά μέτρα. Όσον αφορά δε το χρηματοπιστωτικό τέρας, θα απομυζεί ακόμη πιο εύκολα τις κοινωνίες, επιβάλλοντας υψηλά επιτόκια υπερημερίας στις κάρτες, μεγαλύτερες προμήθειες στα καταστήματα που θα πληρώνονται υποχρεωτικά με αυτές κοκ.
Συνεχίζοντας, η επιβολή αποκλειστικά και μόνο ψηφιακών πληρωμών σχεδιάζεται να γίνεται με τη βοήθεια των «βιομετρικών χαρακτηριστικών» των ανθρώπων (άρθρο). Δηλαδή των βιολογικών τους στοιχείων που θα αποθηκεύονται σε μεγάλες βάσεις δεδομένων, οπότε θα μπορούν να ελέγχονται κεντρικά από αυτούς που θα κατέχουν την εξουσία, χωρίς να είναι σε θέση να αμυνθούν. Έτσι θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τον τρομακτικό εφιάλτη που περιέγραψε πριν πολλές δεκαετίας ο Orwell στο «1984». Αν και έχει δοθεί η εντύπωση πως αφορούσε καθεστώτα τύπου Σοβιετικής Ένωσης, στην ουσία είχε σχέση με κεντρικά κατευθυνόμενα συστήματα, όπου ο σημερινός καπιταλισμός μετατρέπεται ακριβώς σε ένα τέτοιο, ελεγχόμενο από τις διεθνείς ελίτ.
Μπορεί βέβαια πολλοί να πιστεύουν πως πρόκειται για φρικιαστικές υπερβολές, αλλά εάν δουν τι συμβαίνει σήμερα στην Κίνα, θα αλλάξουν αμέσως απόψεις. Στη χώρα είναι υποχρεωμένες οι εταιρίες του κλάδου των τηλεπικοινωνιών και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης να χρησιμοποιούν βιομετρικά δεδομένα, για να επιτρέψουν την εγγραφή χρηστών. Επί πλέον, οι πιστοληπτικές αξιολογήσεις έχουν εξελιχθεί σε ένα ολοκληρωμένο σύστημα αξιολόγησης των Κινέζων, το οποίο η κυβέρνηση έχει επιβάλλει σε διεθνές επίπεδο.
Με τον τρόπο αυτό, με την επιβράβευση δηλαδή των καλών αξιολογήσεων και με την τιμωρία των κακών (για παράδειγμα, με την απαγόρευση αγοράς αεροπορικών εισιτηρίων), η κυβέρνηση ελέγχει πλήρως τη συμπεριφορά του πληθυσμού. Ο κάθε Κινέζος και η κάθε Κινέζα παρακολουθούνται νυχθημερόν από το Μεγάλο Αδελφό που μπορεί να τους τιμωρεί ή να τους εκβιάζει κατά το δοκούν, οπότε κανένας δεν είναι πια ελεύθερος.
Η πρόφαση της ντροπής
Η επίσημη δικαιολογία τώρα της κατάργησης των μετρητών είναι η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της τρομοκρατίας. Εν τούτοις, πρόκειται για ένα μεγάλο ψέμα. Ειδικότερα, οι τρομοκράτες χρειάζονται συνήθως ελάχιστα χρήματα για τις επιθέσεις τους και θα είναι σε θέση πάντοτε να τα εξασφαλίζουν με άλλους τρόπους. Όσον αφορά τη φοροδιαφυγή, με πλαστά τιμολόγια μπορούν τόσο να εξασφαλίζονται μαύρα χρήματα, όσο και να ξεπλένονται. Εκτός αυτού, οι κακοποιοί κάθε είδους χρησιμοποιούν τις δυνατότητες που προσφέρονται σε όλους, από τις ανώνυμες εταιρείες σε φορολογικούς παραδείσους.
Θυμίζω εδώ πάντως από το άρθρο «Η οικονομική ενσωμάτωση» του κ. Βιλιάρδου ότι, κατά τη διάρκεια μίας ημερίδας του αμερικανικού υπουργείου οικονομικών που αφορούσε την οικονομική ενσωμάτωση, τη συμμετοχή δηλαδή όλων των ανθρώπων στο σύστημα του χρέους, ο κ. B. Gates δήλωσε ότι, το ίδρυμα του θα καταφέρει να μετατρέψει όλες τις πληρωμές στην Ινδία, στο Πακιστάν και στη Νιγηρία σε ηλεκτρονικές, ψηφιακές. Πως έως τα τέλη του 2018 όλες οι οικονομικές συναλλαγές σε αυτές της χώρες θα έπαυαν να εκτελούνται με μετρητά!
Το ίδρυμα επέλεξε τη Σουηδία για την καμπάνια του, όπου στην αρχή η MasterCard «στρατολόγησε» το μουσείο των ABBA. Στο κτίριο έπαψε να επιτρέπεται η πληρωμή με μετρητά, ενώ το ίδιο έκανε ένας μουσικός του συγκροτήματος των ΑΒΒΑ, με μεγάλη διαφημιστική υποστήριξη στις περιοδείες του. Παράλληλα η σουηδική κεντρική τράπεζα επιβάρυνε με το κόστος της διατήρησης των μετρητών τις εμπορικές τράπεζες, για να σταματήσουν να τα χρησιμοποιούν. Εκτός αυτού επέτρεψε στις μεγάλες τράπεζες να δημιουργήσουν ένα ΑΤΜ-Καρτέλ, με στόχο τις αναλήψεις όλο και λιγότερων μετρητών.
Σήμερα στα περισσότερα τραπεζικά καταστήματα της Σουηδίας δεν υπάρχουν μετρητά και οι έμπορο πρέπει συχνά να διανύσουν πολύ μεγάλες αποστάσεις για να καταθέσουν τα μετρητά τους χρήματα ή να πάρουν ψιλά. Λογικά λοιπόν το αποφεύγουν, για λόγους κόστους επίσης, προτιμώντας τις κάρτες. Ευτυχώς όμως για τη χώρα, έχει δημιουργηθεί μία πρωτοβουλία πολιτών εναντίον της απαγόρευσης των μετρητών. Επικεφαλής της είναι ένας πρώην αρχηγός της αστυνομίας, ο οποίος έχει δηλώσει πως η καταπολέμηση της εγκληματικότητας είναι πρόφαση για την κατάργηση των μετρητών.
Το δεύτερο πειραματόζωο είναι η χρεοκοπημένη και κατεχόμενη Ελλάδα, στην οποία οι Ελληνίδες και οι Έλληνες αποπροσανατολίζονται από τον εγχώριο βρώμικο πόλεμο των διεφθαρμένων της κομμάτων και των διαπλεγμένων μαζί τους ακόμη πιο βρώμικων ΜΜΕ. Ειδικότερα, όποιος δεν καλύπτει το ποσοστό του στις ψηφιακές πληρωμές, τιμωρείται με φορολογικές κυρώσεις. Οι έμποροι υποχρεώνονται από το νόμο να κλείνουν συμβόλαια με εταιρείες πιστωτικών καρτών και να αγοράζουν τα φορητά μηχανήματα τους (POS), ξένης φυσικά κατασκευής. Εκτός αυτού τους απαγορεύεται να χρεώνουν τους πελάτες που πληρώνουν με κάρτες τις προμήθειες που επιβάλλουν οι εταιρίες, στραγγαλίζοντας τους.
Επί πλέον, έχουν απαγορευτεί οι συναλλαγές με μετρητά πάνω από 500 €, ενώ οι μετρητοίς πληρωμές έναντι απόδειξης λιανικής δεν αφαιρούνται συχνά ως έξοδα από τις φορολογικές δηλώσεις. Τα μετρητά χρήματα που διατηρεί κανείς στο σπίτι του πρέπει να τα δηλώνει και μπορεί να ελέγχεται, ειδικά όταν θα καθιερωθεί το περιουσιολόγιο. Όταν ολοκληρωθεί βέβαια το πείραμα, θα διευρυνθεί σε ολόκληρη την ΕΕ, ενώ ήδη αρκετά από τα παραπάνω έχουν επιβληθεί σε πολλές χώρες της.
Επίλογος
Κλείνοντας, όσον αφορά τα δήθεν ελεύθερα κρυπτογραφημένα χρήματα τύπου BITCOIN, η αποκάλυψη πως η αμερικανική υπηρεσία πληροφοριών NSA έχει την πατέντα για το δεύτερο μεγαλύτερο, για το ETHEREUM, σημαίνει πως κανένας δεν μπορεί να εμπιστευτεί τη μυστικότητα τους.
Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε πως μόνο τα μετρητά χρήματα είναι εγγυημένα από τις κεντρικές τράπεζες, ενώ τα υπόλοιπα όχι. Επομένως το σύστημα που είναι πια κεντρικά κατευθυνόμενο, Σοβιετικού τύπου ουσιαστικά, όχι όμως από το προλεταριάτο ή την κεντρική επιτροπή του «κόμματος» αλλά από τις ελίτ, έχει κάθε λόγο να τα καταργήσει.
Στην περίπτωση βέβαια της ΕΕ τα μετρητά χρήματα δεν θα μπορούσαν να καταργηθούν νόμιμα, αφού θα έπρεπε να αλλάξει η συμφωνία του Μάαστριχτ που προϋποθέτει δημοψηφίσματα από πολλές χώρες (εξαίρεση πάντοτε η δύστυχη Ελλάδα που κανένας δεν ρωτά τους πολίτες της για τίποτα, αντιμετωπίζοντας τους ως άβουλα υποκείμενα). Εν τούτοις, επειδή αυτοί που έχουν το δικαίωμα να καταγγείλουν τις απαγορεύσεις μετρητών είναι η ΕΚΤ και η Κομισιόν, οι οποίες δεν το κάνουν, η κατάσταση παραμένει ως έχει. Με απλά λόγια, αφού δεν υπάρχει αγωγή, δεν απαιτείται η απονομή δικαιοσύνης, οπότε οι Ευρωπαίοι είναι εντελώς απροστάτευτοι.
Η μοναδική δυνατότητα λοιπόν είναι η δημιουργία πρωτοβουλιών πολιτών που θα τοποθετούνταν εναντίον της κατάργησης των μετρητών. Σε μία χώρα όμως όπως η Ελλάδα, η οποία έχει εξευτελιστεί διεθνώς και οι κάτοικοι της έχουν χαρακτηριστεί από τις ίδιες τις κυβερνήσεις τους μανιακοί φοροφυγάδες, ενώ πάνω από 4 εκ. δεν μπορούν πια να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους απέναντι στο δημόσιο, κάτι τέτοιο είναι καταδικασμένο σε αποτυχία. Πόσο μάλλον όταν, επειδή το πολιτισμικό επίπεδο προσαρμόζεται με το βιοτικό, η οικονομική κατάρρευση έχει ακολουθηθεί από την πνευματική, αφήνοντας ελάχιστες ελπίδες για την επίλυση τέτοιου είδους κοινωνικών θεμάτων.

 

[kostas8000]

 

[kostas8000]

 

[kostas8000]

 

[kostas8000]

 

[kostas8000]

 

[kostas8000]

 

[c79t]

 

[kostas8000]

https://analyst.gr/2018/09/24/o-orismos-tou-prekariatou/

Ο ορισμός του πρεκαριάτου


Μπορεί να μην έχει ξεσπάσει πόλεμος στη χώρα μας και να μη βομβαρδίσθηκε όπως η Συρία, αλλά η καταστροφή που έχει προκληθεί δεν είναι σημαντικά μικρότερη – ενώ θα φανεί σε όλη την έκταση της αργότερα, όταν τελειώσουν εντελώς οι αποταμιεύσεις των Ελλήνων και καταρρεύσουν οι πάσης φύσεως υποδομές, δημόσιες και ιδιωτικές.
.


Οι μακροχρόνια άνεργοι, καθώς επίσης όλοι όσοι επιβιώνουν με τη βοήθεια του κράτους προνοίας, μετρούνται συνήθως επακριβώς από τα κράτη – κάτι που δεν συμβαίνει με μία άλλη ομάδα, η οποία σχετικά πρόσφατα απέκτησε όνομα: με το «πρεκαριάτο», στο οποίο ανήκουν άνθρωποι μίας ενδιάμεσης κοινωνικής ζώνης. Αυτοί που δεν έχουν μεν εξωθηθεί εντελώς στο περιθώριο, αλλά δεν διαθέτουν μία σίγουρη θέση εργασίας, ούτε ανέμελες συνθήκες διαβίωσης. Που εργάζονται τον περισσότερο χρόνο, αλλά δεν είναι σίγουροι για τη θέση εργασίας τους – ενώ τα καταφέρνουν με δυσκολία, αλλά πολύ σπάνια είναι σε θέση να προγραμματίσουν τη ζωή τους.
Μία πρόσφατη τώρα γερμανική έρευνα (πηγή), η οποία μέτρησε το «πρεκαριάτο» βρίσκοντας πως περί τα 4.000.000 Γερμανοί ή το 12% των εργαζομένων στη χώρα ανήκει σε αυτό, χρησιμοποίησε δύο βασικά κριτήρια: (α) την «πρεκαριάτικη» θέση εργασίας και (β) τις «πρεκαριάτικες» συνθήκες διαβίωσης.
(α) Όσον αφορά το πρώτο, όρισε τρία υπό-κριτήρια: (1) Το χαμηλό μικτό ωρομίσθιο, όπου είναι μικρότερο από τα 2/3 του μέσου μισθού στη χώρα – ενώ σε ετήσια βάση βρίσκεται κάτω από το αφορολόγητο όριο (9.000 € το 2018), (2) Τη μη δυνατότητα υπαγωγής στο ταμείο ανεργίας, την έλλειψη συνταξιοδοτικών απαιτήσεων και τη μη προστασία από απολύσεις (ισχύει για εταιρείες κάτω των 5 ατόμων), καθώς επίσης (3) Τη μη σίγουρη θέση εργασίας, όπως είναι συνήθως αυτή των ανειδίκευτων ή των απασχολουμένων σε δουλειές με υψηλό ρίσκο για την υγεία και με μεγάλη σωματική κούραση.
(β) Σε σχέση με το δεύτερο, χρησιμοποιήθηκαν τέσσερα υπό-κριτήρια: (1) οι άσχημες συνθήκες διαβίωσης, όπως σε ένα διαμέρισμα χωρίς τρεχούμενο ζεστό νερό, χωρίς θέρμανση και μπάνιο, με λιγότερο από ένα δωμάτιο ανά άτομο, (2) η αδύναμη οικονομική κατάσταση, όπως είναι ένα εισόδημα κάτω από το όριο της φτώχειας (=κάτω του 60% του μέσου), σε συνδυασμό με την αδυναμία αποταμίευσης τουλάχιστον 50 € το μήνα, καθώς επίσης με πάνω από το 50% να χρησιμοποιείται για την πληρωμή τοκοχρεολυσίων δανείων (3) οι ειδικές επιβαρύνσεις, όπως η ασθένεια και η αναπηρία τουλάχιστον ενός μέλους του νοικοκυριού και (4) η ελλιπής νομική προστασία, όπως η έλλειψη κοινωνικής ασφάλισης.
Στα πλαίσια αυτά, προκαλεί ασφαλώς μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι, στην πλούσια Γερμανία, εκτός από τους μακροχρόνια ανέργους και αυτούς που επιβιώνουν με επιδόματα κοινωνικής προνοίας, περί τα 4.000.000 εργαζόμενοι ανήκουν στο «πρεκαριάτο» – πληρώντας τα δύο από τα τρία υπό-κριτήρια των δύο βασικών κριτηρίων. Εν τούτοις, δεν είναι αυτό το βασικό θέμα μας, αλλά το τι ακριβώς συμβαίνει στην Ελλάδα – στην οποία μετά από οκτώ χρόνια βαθιάς κρίσης, οι συνθήκες θα είναι ασφαλώς πολύ χειρότερες, από αυτές στη Γερμανία.
Δυστυχώς όμως, κανένας δεν ασχολείται με το συγκεκριμένο πρόβλημα, έτσι ώστε να αναδειχθεί ως οφείλει σε ευρωπαϊκό επίπεδο – πριν εξαθλιωθεί εντελώς ο πληθυσμός και εγκαταλείψει μαζικά την Ελλάδα για να επιβιώσει. Μπορεί δε να μην έχει ξεσπάσει πόλεμος στη χώρα μας και να μη βομβαρδίσθηκε όπως η Συρία, αλλά η καταστροφή που έχει προκληθεί δεν είναι σημαντικά μικρότερη – ενώ θα φανεί σε όλη την έκταση της αργότερα, όταν  τελειώσουν οι αποταμιεύσεις των Ελλήνων και καταρρεύσουν οι πάσης φύσεως υποδομές, δημόσιες και ιδιωτικές. Κάτι που δεν θα αργήσει για πολύ ακόμη, αφού οι επενδύσεις παγίου εξοπλισμού είναι πια οι μικρότερες στην Ευρώπη – ενώ έχουν καθηλωθεί σε τρομακτικά χαμηλά επίπεδα.
Κλείνοντας, το ενδιαφέρον είναι η πολιτική στάση του πρεκαριάτου – όπου φαίνεται πως επιλέγει κυρίως ακροδεξιά, αντί-μεταναστευτικά κόμματα, θεωρώντας πως οι μετανάστες ευθύνονται  για την κατάσταση του.

 

[kostas8000]

 

[kostas8000]

 

[kostas8000]

 

[kostas8000]

https://analyst.gr/2018/09/24/trapeziki-krisi-sti-dania/

Τραπεζική κρίση στη Δανία

Εμείς οι Έλληνες, παρά τις απάτες στις άλλες χώρες που αποκαλύπτονται καθημερινά, με πρωταθλήτρια τη Γερμανία και με πρόσφατη το ξέπλυμα 200 δις € από την Danske Bank, κατηγορούμε συνεχώς την πατρίδα μας – δημιουργώντας την εσφαλμένη εντύπωση πως μόνο στην Ελλάδα υπάρχει διαφθορά.
.

Εισαγωγικά έχουμε αναφέρει πως όταν μία χώρα είναι σοβαρή, δεν εξετάζει μόνο τα χρέη των διαφόρων τομέων της οικονομίας της (δημόσιο, επιχειρήσεις, νοικοκυριά) αλλά, επίσης, τα περιουσιακά τους στοιχεία – καταρτίζοντας έναν ορθολογικό Ισολογισμό, όπου τα χρέη τοποθετούνται απέναντι στα περιουσιακά στοιχεία.
Στην Ελλάδα βέβαια δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, με άμεση συνέπεια οι εκάστοτε ανεύθυνοι να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους μόνο την εξέλιξη των χρεών  – χωρίς καν να αναφέρονται στην αντίστοιχη των περιουσιακών στοιχείων, τα οποία αποκτήθηκαν στο ίδιο χρονικό διάστημα.
Το αποτέλεσμα είναι να διαστρεβλώνεται εντελώς η εικόνα, εξυπηρετώντας ουσιαστικά τους δανειστές – όπως το 2010, όταν κανένας δεν έδινε σημασία στην τότε αξία των περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου, η οποία σύμφωνα με το ΔΝΤ ανερχόταν στα 300 δις € (πηγή) χωρίς τα ενεργειακά αποθέματα. Ήταν δηλαδή περίπου ίση με τα χρέη του δημοσίου, οπότε ο ισολογισμός μας δεν ήταν αρνητικός – κάτι που άλλαξε έκτοτε ραγδαία, ως επακόλουθο της πολιτικής των μνημονίων.
Εξαιτίας της πολιτικής αυτής, η οποία δρομολογήθηκε από κόμματα χειρότερα από οποιαδήποτε άλλα στον πλανήτη, η αξία της δημόσιας περιουσίας μας μειώθηκε στα 50 δις € και στη συνέχεια διαμορφώθηκε πολύ χαμηλότερα – ενώ η αξία των ιδιωτικών ακινήτων παρουσίασε πτώση κατά 600 δις €, του χρηματιστηρίου κατά 150 δις € κοκ., επισφραγίζοντας την ελληνική τραγωδία, καθώς επίσης τεκμηριώνοντας τη συλλογική μας ανοησία.
Ας μην ξεχνάμε δε πως τότε είχαμε ένα από τα χαμηλότερα ιδιωτικά χρέη στην Ευρώπη, δεν υπήρχε φούσκα ακινήτων, ενώ οι ελληνικές τράπεζες δεν ήταν εκτεθειμένες στα αμερικανικά ενυπόθηκα δάνεια – οπότε δεν υπήρχε κανένας λόγος να βρεθούμε σε αδυναμία χρηματοδότησης, την οποία ουσιαστικά προκάλεσε η τότε κυβέρνηση με τις ενδοτικές δηλώσεις της, καθώς επίσης με τη βοήθεια της ΕΛΣΤΑΤ.
Η Ελβετία βέβαια έχει αντιμετωπίσει εντελώς διαφορετικά το γεγονός ότι μέσα σε δέκα έτη, από το ξεκίνημα της κρίσης του 2008 δηλαδή, το χρέος των νοικοκυριών της αυξήθηκε κατά 40% – φτάνοντας στα 838 δις φράγκα ή στα 100.200 ανά άτομο! Σε σύγκριση με άλλες χώρες, με κριτήριο τα χρέη των νοικοκυριών ως προς το ΑΕΠ, η Ελβετία βρίσκεται στην κορυφή του πλανήτη – έχοντας μαζί με την Αυστραλία τα πιο χρεωμένα νοικοκυριά παγκοσμίως, σε ποσοστό 130% του ΑΕΠ της!
Το ιδιωτικό χρέος
Συνεχίζοντας, το υψηλό χρέος των ελβετικών νοικοκυριών οφείλεται στα ενυπόθηκα δάνεια και ειδικότερα στο φορολογικό σύστημα της χώρας – όπως ακριβώς συμβαίνει στην Ολλανδία, το χρέος των νοικοκυριών της οποίας είναι επίσης εκρηκτικό (ανάλυση). Εν προκειμένω φορολογούνται τα τεκμαρτά ενοίκια με την ταυτόχρονη δυνατότητα αφαίρεσης του κόστους των τόκων της υποθήκης – κάτι που αποτελεί μία ελβετική πρωτοτυπία, η οποία όμως έχει οικονομική και φορολογική λογική. Η Δανία βέβαια έχει ένα αντίστοιχο σύστημα, αλλά δεν αφαιρούνται όλοι οι τόκοι από το φορολογητέο εισόδημα, ενώ η Ολλανδία, με το χρέος των νοικοκυριών στο 105%, επίσης – κάτι που σημαίνει πως αυτή είναι η βασική αιτία της αύξησης των χρεών.
Η διαφορετική τώρα αντιμετώπιση του προβλήματος από την Ελβετία, σε σχέση με την Ελλάδα, φαίνεται από το ότι τοποθετεί απέναντι στα χρέη τα περιουσιακά στοιχεία των νοικοκυριών – καταρτίζοντας έναν ισολογισμό με βάση τα στοιχεία της κεντρικής της τράπεζας, η οποία τα καταχωρεί αναλυτικά (πηγή). Ο ισολογισμός αυτός ήταν ο εξής:

Ουσιαστικά λοιπόν η χώρα κατέληγε τότε στο ότι, τα καθαρά περιουσιακά στοιχεία των ελβετικών νοικοκυριών είναι 3.393 δις €, άρα στο 80% του ισολογισμού τους – ένα ποσοστό που ασφαλώς θα ονειρευόντουσαν οι τράπεζες. Ως εκ τούτου συμπέρανε πως η οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών ήταν πολύ καλή – χωρίς όμως να λαμβάνει υπ’ όψιν το τι θα συνέβαινε εάν τα επιτόκια αυξάνονταν ή/και οι τιμές των ακινήτων κατέρρεαν.
Σε κάθε περίπτωση, παρά τη σωστή αντιμετώπιση του θέματος του χρέους από την Ελβετία, με την κατάρτιση του Ισολογισμού, εάν τυχόν αυξηθούν τα επιτόκια ένα μέρος των Πολιτών της δεν θα είναι σε θέση να εξυπηρετήσει τα δάνεια του – ειδικά επειδή το 75% χρηματοδοτείται με επιτόκια σταθερά για λιγότερο από πέντε χρόνια.
Εάν αυξανόταν τα επιτόκια, κάτι που αποτελεί το βασικό προβληματισμό των τραπεζών σε ολόκληρη τη Δύση, τότε θα ξεκινούσε μία αλυσιδωτή αντίδραση, όμοια με αυτή που βιώνουμε στην Ελλάδα τα τελευταία οκτώ χρόνια – δηλαδή, προβλήματα στις τράπεζες, μείωση της κατανάλωσης, περιορισμός των επενδύσεων, πτώση του ΑΕΠ κοκ.
Η μελέτη του ΔΝΤ
Περαιτέρω, σύμφωνα με μία μελέτη του ΔΝΤ (πηγή), τα θετικά βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα της αύξησης των χρεών των νοικοκυριών (κατανάλωση, επενδύσεις κλπ.), κατά κανόνα μετατρέπονται σε αρνητικά μεσοπρόθεσμα – όπου, όταν αυξάνονται τα χρέη αυτά κατά 5% του ΑΕΠ ετησίως για τρία χρόνια, μετά από τρία χρόνια οφείλει να υπολογίζει κανείς στη μείωση του πραγματικού ΑΕΠ κατά 1,25%.
Η αιτία είναι το ότι, το ΑΕΠ αυξάνεται στην αρχή από την αγορά ακινήτων ή αυτοκινήτων επί πιστώσει, ενώ στη συνέχεια υποχωρεί, όταν τα νοικοκυριά μειώνουν την κατανάλωση τους για να εξυπηρετήσουν τα δάνεια τους – όπου όμως, εάν καταρρεύσουν ταυτόχρονα οι τιμές ως αποτέλεσμα μίας χρηματοπιστωτικής κρίσης, τότε η χώρα οδηγείται στο καθοδικό σπιράλ του θανάτου, το οποίο δύσκολα αντιμετωπίζεται. Βέβαια, όταν το χρέος των νοικοκυριών είναι κάτω από το 10% του ΑΕΠ, δεν υπάρχει κίνδυνος αρνητικών εξελίξεων – οι οποίες παρουσιάζονται ουσιαστικά όταν υπερβεί το 30%.
Δυστυχώς εμείς στην Ελλάδα, έχοντας υπουργούς οικονομικών, κεντρική τράπεζα και οργανισμούς που ενδιαφέρονται μόνο για τα προνόμια της θέσης τους, δεν ασχολούμαστε με τέτοια ζητήματα – με αποτέλεσμα να είναι η χώρα μας έρμαιο όλων όσων κάθε φορά εκμεταλλεύονται την ασχετοσύνη μας προς όφελος τους: των αγορών, των συγκυριών, της πρωσικής κυβέρνησης κοκ.
Έτσι οδηγείται η οικονομία μας, χωρίς ουσιαστικό λόγο, από το κακό στο χειρότερο. Σαν να μην έφθαναν δε όλα αυτά, κατηγορούμε συνεχώς τον εαυτό μας, θεωρώντας πως είναι ο μοναδικός υπεύθυνος για τα δεινά μας – οπότε γινόμαστε άξιοι της οδυνηρής μοίρας μας.
Η Δανία
Συνεχίζοντας με τη Δανία, ελάχιστοι έχουν δώσει σημασία στο γεγονός της παραίτησης του επικεφαλής της Danske Bank, λόγω της πιθανής νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες στην Εσθονία, ύψους 200 δις € (πηγή) – αφού εμείς οι Έλληνες, παρά τις απάτες στις άλλες χώρες που αποκαλύπτονται καθημερινά, με πρωταθλήτρια τη Γερμανία (ανάλυση), κατηγορούμε συνεχώς την πατρίδα μας δημιουργώντας την εσφαλμένη εντύπωση πως μόνο στην Ελλάδα υπάρχει διαφθορά.
Ειδικότερα, πέρυσι αποκαλύφθηκε πως οι δύο μεγάλες τράπεζες της Δανίας, η Danske Bank και η Nordea (σουηδική ουσιαστικά), συμμετείχαν σε υποτιθέμενες (έως ότου εκδικαστούν) παραβάσεις νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες – όπου εκείνη την εποχή πάνω από 7 δις δανέζικες κορώνες μεταφέρθηκαν σε λογαριασμούς των τραπεζών της Δανίας, οι οποίοι ανήκουν σε εταιρίες γραμματοκιβωτίου με διευθύνσεις σε φορολογικούς παραδείσους όπως οι Σεϋχέλλες και ο Παναμάς. Έκτοτε τα ποσά αυξήθηκαν, αφού η Danske Bank αποδέχθηκε πως το ποσόν των 200 δις € είχε περάσει από ένα μικρό υποκατάστημα της στην Εσθονία, από πελάτες χωρών όπως η Ρωσία, η Μ. Βρετανία και οι βρετανικές Παρθένες Νήσοι.
Επομένως δεν αποκλείεται να ξεσπάσει μία μεγάλη τραπεζική κρίση στη χώρα, ειδικά όταν το μεγάλο της πρόβλημα παραμένει να είναι το υψηλό ιδιωτικό χρέος – το μεγαλύτερο μέρος του οποίου προέρχεται από τα ενυπόθηκα δάνεια. Επειδή τώρα πάνω από το 60% των ενυπόθηκων δανείων χρηματοδοτείται βραχυπρόθεσμα, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στις διακυμάνσεις των επιτοκίων – τα οποία προβλέπεται πως θα αυξηθούν σύντομα.
Συνολικά πάντως στη Δανία το 2014 υπήρχαν 400 δις € ενυπόθηκα δάνεια, έναντι ΑΕΠ 250 δις € (314,2 δις $) – γεγονός που σημαίνει ότι, αποτελούσαν το 160% του ΑΕΠ της χώρας, έναντι 52,3% μέσου όρου στην ΕΕ. Τότε η κυβέρνηση της Δανίας, λόγω του συγκεκριμένου προβλήματος, σχεδίαζε την ψήφιση ενός νέου νόμου, με στόχο την εξασφάλιση των δανειοληπτών, για την περίπτωση «αναταραχών» στα επιτόκια – προσφέροντας τη δυνατότητα να απαιτούν επέκταση των δανειακών συμβάσεων από τις τράπεζες, με τα ίδια επιτόκια. Κάτι τέτοιο βέβαια θα ήταν εις βάρος των τραπεζών της χώρας – αφού θα μετέφερε το πρόβλημα σε αυτές.

Από τότε μέχρι σήμερα το τραπεζικό χρέος των νοικοκυριών στη Δανία μειώθηκε μεν σημαντικά, αλλά συνεχίζει να είναι υψηλό – στο 115% του ΑΕΠ, έναντι 58% περίπου στην Ελλάδα (γράφημα). Εάν λοιπόν ξεσπάσει μία τραπεζική κρίση στη χώρα, μετά την αποκάλυψη των παράνομων δραστηριοτήτων της Danske Bank, θα δημιουργηθούν πολλά άλλα προβλήματα – ενδεχομένως επίσης στο νόμισμα της, το οποίο είναι συνδεδεμένο με το ευρώ, με μία διακύμανση της τάξης του +-2,5%. Η BIS πάντως έχει προειδοποιήσει τη Δανία από το 2012 (πηγή) – οπότε δεν πρόκειται για κάτι που έχει εμφανισθεί ξαφνικά και από το πουθενά.
Ολοκληρώνοντας οφείλουμε να προσθέσουμε ότι, η Δανία είναι η χώρα που έχει «υποκλέψει» δύο από τα βασικότερα αγροτικά προϊόντα της χώρας μας: τη φέτα και το γιαούρτι (για την παρασκευή τζατζικιού), αντικαθιστώντας το πρόβειο με το αγελαδινό γάλα στην παραγωγή τους – έχοντας δημιουργήσει μεγάλες βιομηχανίες στο συγκεκριμένο κλάδο, με εξαγωγές σε ολόκληρο τον πλανήτη.

 

[kostas8000]

 

[kostas8000]

 

[kostas8000]