Οι ελίτ και ο πόλεμος των μετρητών
Τα λογιστικά χρήματα προωθούνται ως μοναδικό μέσο συναλλαγών, ταυτόχρονα με την ψηφιακή/βιομετρική ταυτοποίηση κάθε χρήστη υπολογιστή ή κινητού τηλεφώνου και κάθε ταξιδιώτη – ενώ οι βιομετρικές πληροφορίες του πληθυσμού συγκεντρώνονται σε βάσεις δεδομένων, στις οποίες έχουν πρόσβαση οι δημόσιες υπηρεσίες που ελέγχονται από τις ελίτ της κάθε χώρας.
.
«Ο όρος «ελίτ», ως ακριβώς αντίθετο του οποίου θεωρείται ο όρος «μάζα», χαρακτηρίζει το περιορισμένο σε μέγεθος τμήμα ενός κοινωνικού συνόλου, το οποίο αποτελούν οι «εκλεκτοί», οι «άριστοι» ή οι «πρωτεύοντες» – ενώ είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται σε κάθε είδους κοινωνική κατηγορία, ακόμη και στους εγκληματίες ή στις πόρνες. Μεταξύ των ελίτ, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν οι κυβερνώσες – οι οποίες διακρίνονται (α) στους λέοντες, οι οποίοι κυβερνούν με τη δύναμη και αντιπροσωπεύονται κυρίως από τους στρατιωτικούς, καθώς επίσης (β) στις αλεπούδες που κυβερνούν με την πονηριά και αντιπροσωπεύονται από τους πολιτικούς.
Περαιτέρω, οι λέοντες που ανέρχονται συνήθως στην εξουσία με τη βία, χρησιμοποιούν τις αλεπούδες στην καθημερινή διακυβέρνηση – με τελικό αποτέλεσμα να εφησυχάζουν και να παρακμάζουν, οπότε ανατρέπονται από τις αλεπούδες που χρησιμοποιούν τότε τους λέοντες ως το μηχανισμό βίας, με τον οποίο κυβερνούν. Η παρακμή τώρα των αλεπούδων οδηγεί με τη σειρά της στην ανατροπή τους και στην ανάληψη της εξουσίας ξανά από τους λέοντες – οπότε επαναλαμβάνεται ο αέναος κύκλος της αλλαγής (Pareto).
Σύμφωνα τώρα με το «σιδερένιο νόμο της Ολιγαρχίας» που αναφέρεται στη θεωρία των ελίτ (R. Michel’s), κάθε πολιτικό κόμμα, ακόμη και το πιο προοδευτικό, καταλήγει να διοικείται από ένα περιορισμένο κύκλωμα ανθρώπων, το οποίο αποκτά τον έλεγχο του μηχανισμού του. Μετά την κατάρρευση όμως των δημοκρατικών καθεστώτων στην Ευρώπη του Μεσοπολέμου, καθώς επίσης μετά την άνοδο του φασισμού και ταυτόχρονα του σταλινισμού στη Σοβιετική Ένωση, η εξουσία έφυγε από τα χέρια των πολιτικών και πέρασε στα διευθυντικά στελέχη – στους managers που διοικούν τόσο τον ιδιωτικό, όσο και το δημόσιο τομέα από το παρασκήνιο.
Αργότερα, κάτι που συνεχίζει σήμερα να συμβαίνει, η πραγματική εξουσία μεταφέρθηκε στα χέρια ενός άτυπου κοινωνικού στρώματος που το συνθέτουν τα κορυφαία διοικητικά, χρηματοπιστωτικά, στρατιωτικά και βιομηχανικά στελέχη του πλανήτη – μίας ελίτ λοιπόν που χαρακτηρίζεται από τις στενές σχέσεις αυτών που την απαρτίζουν και οι οποίοι διαμορφώνουν ένα κλειστό κοινωνικό σύνολο.
Οι αναφορές στο «στρατιωτικό-βιομηχανικό κατεστημένο», στη «νέα τάξη πραγμάτων», στο «βαθύ κράτος» κοκ. έχουν σχέση με αυτήν ακριβώς την ελίτ, η οποία ουσιαστικά γράφει μόνη της την ιστορία του πλανήτη – ενώ ο όχλος, οι μάζες, πολυπληθείς αλλά ανοργάνωτες και ασύνδετες μεταξύ τους, είναι ανίκανες να αντιδράσουν παίρνοντας τη ζωή τους στα χέρια τους».
.
Ανάλυση
Πριν από οκτώ περίπου χρόνια οι κυβερνήσεις των 20 οικονομικά ισχυρότερων κρατών του πλανήτη (G20), ίδρυσαν τον «Παγκόσμιο Συνεταιρισμό για την Οικονομική Ένταξη» (Global Partnership for Financial Inclusion ή CPFI, πηγή) – όπου η λέξη «οικονομική ένταξη» αποτελεί ουσιαστικά μία κωδικοποιημένη ονομασία για την εξάλειψη των μετρητών χρημάτων (=ένταξη στο σύστημα των ελίτ).
Από το 2012 τώρα υπάρχει η «Συμμαχία καλύτερα από τα μετρητά» (Better than Cash Alliance – πηγή), η οποία είναι ένα κεντρικό όργανο της παγκόσμιας συνεργασίας για την οικονομική ένταξη – με στόχο την κατάργηση των μετρητών χρημάτων μέσω κυρίως της χειραγώγησης των ανθρώπων (στη σελίδα της φαίνεται η μέθοδος).
Πρώτες «παραδειγματικές επιθέσεις» της είδαμε στην Ινδία, όπου μέσα σε μία νύχτα καταργήθηκαν τα βασικότερα χαρτονομίσματα, προκαλώντας τεράστιες ζημίες στην οικονομία της, ιδίως στα φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού της (άρθρο). Στην Ελλάδα συνέβη κάτι ανάλογο με την απαγόρευση των συναλλαγών άνω ενός ορισμένου ποσού, καθώς επίσης με τη φορολογική νομοθεσία – όπου προωθούνται οι πιστωτικές κάρτες αντί των μετρητών, όπως και οι εισαγωγές των αντίστοιχων μηχανημάτων (POS).
Βασικά μέλη της οργάνωσης είναι μεταξύ άλλων οι εκδότες πιστωτικών καρτών Visa και MasterCard – οι οποίοι διεξήγαγαν ήδη από το 2005 έως το 2010 έναν ανοιχτό πόλεμο εναντίον των μετρητών, για να αυξήσουν τις συναλλαγές και τα κέρδη τους. Έκτοτε συνεχίζουν βέβαια τον πόλεμο, αλλά τον ονομάζουν πλέον «προώθηση της οικονομικής ένταξης» ή «καταπολέμηση του οικονομικού αποκλεισμού» – όπου οι «οικονομικά αποκλεισμένοι» είναι αυτοί που χρησιμοποιούν μετρητά στις συναλλαγές τους!
Μέλη είναι επίσης οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι και οι κεντρικοί τραπεζίτες – επομένως συνδετικοί κρίκοι ενός «ιδιωτικού και δημόσιου» παγκόσμιου συνεταιρισμού, ο οποίος θέλει να καταργήσει τα μετρητά. Από τη δική τους πλευρά ο απώτερος στόχος είναι η μείωση των βουνών των χρεών προτού γίνουν ανεξέλεγκτα – μεταξύ άλλων μέσω της υψηλότερης φορολόγησης των εισοδημάτων των Πολιτών, αργότερα των καταθέσεων, ενδεχομένως της δήμευσης ενός μέρους τους κατά το παράδειγμα της Κύπρου που συνεχίζει να απειλείται κοκ.
Στους σημαντικότερους πρωταγωνιστές αυτής της καμπάνιας συγκαταλέγονται ο ιδρυτής της Microsoft κ. B. Gates, το υπουργείο εξωτερικών των Η.Π.Α. και ο πρώην υπουργός οικονομικών κ. Larry Summers – ενώ αρκετοί νομπελίστες οικονομολόγοι έχουν ταθεί υπέρ, εξυμνώντας τα πλεονεκτήματα της κατάργησης των μετρητών. Ο δικός τους στόχος δεν είναι άλλος από την παγκόσμια κυριαρχία των επιχειρήσεων της Silicon Valley και της Wall Street στις διεθνείς συναλλαγές – από τις οποίες προσπαθούν να ανεξαρτητοποιηθούν τόσο η Ρωσία, όσο και η Κίνα.
Εν πρώτοις προσδοκούν μεγάλη αύξηση των κερδών τους – αν και το σημαντικότερο είναι η συλλογή πολύτιμων πληροφοριών για τις εταιρείες υψηλής τεχνολογίας και για τις μυστικές υπηρεσίες, οι οποίες θα ενισχύσουν σε μεγάλο βαθμό την αποτελεσματικότητα των κυρώσεων που επιβάλλουν οι Η.Π.Α. σε διάφορες χώρες του πλανήτη.
Για να λειτουργεί δε πιο αξιόπιστα το σύστημα οι ίδιες οργανώσεις, οι οποίες θέλουν να καθιερώσουν τα λογιστικά/ψηφιακά χρήματα ως μοναδικό μέσο συναλλαγών, προωθούν ταυτόχρονα την ψηφιακή/βιομετρική ταυτοποίηση κάθε χρήστη υπολογιστή ή κινητού τηλεφώνου και κάθε ταξιδιώτη – ενώ οι βιομετρικές πληροφορίες του πληθυσμού συγκεντρώνονται σε κεντρικές, δικτυωμένες μεταξύ τους τεράστιες βάσεις δεδομένων, στις οποίες έχουν πρόσβαση οι αμερικανικές υπηρεσίες που, όπως όλοι οι άλλοι οργανισμοί, ελέγχονται από τις ελίτ της χώρας.
Η ανοιχτή ολοκληρωτική (δικτατορική) παραλλαγή αυτής της διττής στρατηγικής της Δύσης διαπιστώνεται στην Κίνα – με τη μορφή ενός κοινωνικού συστήματος συλλογής πόντων που δημιουργείται, το οποίο καταγράφει, αξιολογεί και αμείβει ή τιμωρεί όλες τις ενέργειες των Πολιτών. Έτσι είναι σε θέση η ελίτ της χώρας, το κομμουνιστικό κόμμα, να εκπαιδεύει καλύτερους και πολύ πιο πειθαρχικούς Πολίτες – ελεγχόμενους πλήρως δηλαδή, όπως περίπου περιγράφεται στο «1984» του Orwell.
Ασφαλώς οι γίγαντες της Silicon Valley, όπως η Face Book, η Amazon ή η Google, δεν μπορούν να αντισταθούν στον πειρασμό να εγκαταστήσουν ένα παρόμοιο σύστημα ελέγχου των μαζών, αν και με έναν τρόπο που γίνεται λιγότερο αισθητός – κάτι που όμως είναι πλέον αντιληπτό από πολλούς ανθρώπους, οι οποίοι αναζητούν τρόπους άμυνας και προστασίας τους από τις αχόρταγες ελίτ, όπως με τα ιδιωτικά ψηφιακά νομίσματα τύπου BITCOIN. Εύλογα λοιπόν να νομίσματα αυτά δέχονται μαζικές επιθέσεις – μεταξύ άλλων από έμμισθους οικονομολόγους των ελίτ, οι οποίοι προβλέπουν την κατάρρευση τους (πηγή).
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, στην Ελλάδα βέβαια έχουμε άλλα προβλήματα, όπως ένα Σύνταγμα που δίνει τη δυνατότητα σε έναν συνειδητό κακοποιό να υπεξαιρέσει δόλια την εξουσία με χιλιάδες ψέματα, να ξεπουλήσει τη χώρα του και να ληστέψει τον πληθυσμό της, παραδίδοντας επί πλέον εθνική κυριαρχία κατά το δοκούν – με μοναδική ασφαλιστική δικλείδα έναν πρόεδρο που εγκρίνει τυφλά τα πάντα επειδή στηρίχθηκε για να εκλεγεί, χωρίς να μπορούν να αντιδράσουν αποτελεσματικά οι 10.600.000 Πολίτες!
Εκτός αυτού οι ελληνικές ελίτ, πολιτικές και επιχειρηματικές, είναι πλήρως υποταγμένες στις ξένες, αποτελώντας πειθήνια όργανα τους – με αποτέλεσμα να μην αλλάζει ποτέ τίποτα, όσο και αν προσπαθούν οι Πολίτες με την ψήφο και κάποιες φορές με τις διαμαρτυρίες τους.
Ειδικά όσον αφορά την κυβέρνηση, η απαράδεκτη συμφωνία της Πρέσπας, μεταξύ άλλων με τη σαθρή αιτιολογία του αποκλεισμού της Ρωσίας, καθώς επίσης η ξαφνική απέλαση των δύο διπλωματών της (πηγή), τεκμηριώνει πως η χώρα μας διοικείται πλέον απολυταρχικά από την πρωσική κυβέρνηση – η οποία διώκει όπου και όπως μπορεί τον άνθρωπο που έχει χαρακτηρισθεί ως ο εχθρός της Δύσης, ενώ αποτελεί τον πιο επικίνδυνοι αντίπαλο της Γερμανίας, όσον αφορά τις προθέσεις δημιουργίας του τέταρτου Ράιχ εκ μέρους της.
