ΔΙΑΛΥΣΗ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ, Συμφωνείτε ή διαφωνείτε; Συντάξτε την άποψή σας...

[Hellenes]

Μου αρέσει που απαντάς σοβαρά σε ανθρώπους που διαβάζουν analyst.  :S

Μου αρεσει που εχεις αποψη απαντωντας μονολεκτικα
Αν θες να σε παιρνουν στα σοβαρα να δικαιολογεις την γνωμη σου με ΠΕΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ

 

[kostas8000]

https://analyst.gr/2014/08/13/to-drama-tis-ollandias/

Το δράμα της Ολλανδίας


Το 80% των ενυπόθηκων δανείων είναι εγγυημένα από το δημόσιο – οπότε, εάν οι πολίτες δεν πληρώνουν τις δόσεις τους, τότε είναι υποχρεωμένο το κράτος να τις αναλαμβάνει: μία πραγματική βόμβα μεγατόνων στα θεμέλια της οικονομίας της χώρας


Όλο και περισσότερες χώρες της Ευρώπης προσβάλλονται από μία οικονομική ασθένεια, η οποία θυμίζει, από ορισμένες πλευρές της, αυτήν της Λατινικής Αμερικής της δεκαετίας του ’80 – ενώ από άλλες την Ιαπωνία μετά το 1990. Δύο «περιοχές» δηλαδή, οι οποίες ποτέ δεν συνήλθαν, παρά τα χρόνια που έχουν περάσει.
Ακόμη λοιπόν και αν δεν υπήρχε η σύγκρουση με τη Ρωσία, αρχικά μέσω των οικονομικών κυρώσεων (οι οποίες αδυνατίζουν κυρίως το κράτος που «τρέφεται» από την ευρωπαϊκή κρίση χρέους, κυριολεκτικά από τις «σάρκες των εταίρων» της, τη Γερμανία), η κατάσταση δεν θα ήταν καθόλου καλύτερη – ενώ τα αποτελέσματα της ρωσικής κρίσης, όσον αφορά την ενεργειακή τροφοδοσία της Ευρώπης, θα εμφανιστούν στο πραγματικό τους μέγεθος, όταν εισέλθουμε στο χειμώνα.
Το μεγάλο πρόβλημα της Ευρώπης είναι βέβαια οι ισχυρότερες οικονομίες της – με την βυθισμένη στην ύφεση Ιταλία στα πρόθυρα της κατάρρευσης, με την Ισπανία να αδυνατεί να ξεφύγει από την παγίδα του ιδιωτικού χρέους, καθώς επίσης με τη Γαλλία να ευρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Το γεγονός αυτό τεκμηριώνεται, μεταξύ άλλων, από το γράφημα που ακολουθεί.
.

Όπως φαίνεται καθαρά, ο αριθμός των χρεοκοπημένων επιχειρήσεων αυξάνεται συνεχώς μετά το 2007 (καφέ καμπύλη), ενώ τα κέρδη των υπολοίπων περιορίζοντα σταθερά (μπλε καμπύλη). Με βάση τα συγκεκριμένα στοιχεία, αλλά και με πολλά άλλα, η Γαλλία οδηγείται προς την ολοκληρωτική της κατάρρευση – η οποία θα συνοδευθεί σύντομα από μεγάλες κοινωνικές αναταραχές και εξεγέρσεις, ενώ δεν αποκλείεται να επιταχύνει το τέλος της Ευρωζώνης.
.
Η Ολλανδική τραγωδία
Η Ολλανδία αντιμετωπίζει με τη σειρά της τεράστια προβλήματα – ειδικά στον τομέα της ακίνητης περιουσίας, όπως έχουμε αναφέρει ήδη από το 2012. Αναλυτικότερα, στα τέλη του 2000 το συνολικό χρέος των νοικοκυριών της ήταν της τάξης των 440 δις € – φτάνοντας μερικά χρόνια αργότερα, τέλη του 2008, στα 770 δις €.
Η μέση ετήσια αύξηση του συγκεκριμένου χρέους υπολογίζεται στο 7% – ενώ η σχέση του με το ΑΕΠ της χώρας εκτοξεύτηκε στο 121%. Για σύγκριση, στη Γερμανία την ίδια χρονική περίοδο αντιστοιχούσε στο 62% του ΑΕΠ – ενώ στην Ελλάδα ήταν σχετικά ανάλογα χαμηλό. Στον πίνακα που ακολουθεί φαίνεται η εξέλιξη του χρέους των ολλανδικών νοικοκυριών, με αφετηρία το 2001 (πηγή: Στατιστική υπηρεσία της Ολλανδίας).
.
ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Εξέλιξη του χρέους των νοικοκυριών της Ολλανδίας
Έτος
Χρέος των νοικοκυριών σε δις €


2001
474.473
2003
562.196
2005
647.426
2007
720.934
2009
796.546
2011
824.508
2013
821.549
2014
823.109
.
Σε γενικές γραμμές τώρα, τα προβλήματα της Ολλανδίας είναι η αύξηση της ανεργίας, καθώς επίσης οι κλιμακούμενες επισφάλειες των τραπεζών της, σε συνδυασμό με το σπάσιμο της φούσκας των ακινήτων – οι τιμές των οποίων είχαν ακολουθήσει έντονα ανοδική πορεία μετά το 2001, όπου, σύμφωνα με το νέο τότε νόμο, οι Ολλανδοί επιτρεπόταν να εκπίπτουν από τις φορολογικές τους δηλώσεις, τους τόκους από τις υποθήκες.
Η αφαίρεση των τόκων από τη φορολογία, η οποία εκείνη την εποχή είχε υιοθετηθεί με στόχο την πιστωτική διευκόλυνση για την ανέγερση νέων κατοικιών, λειτούργησε τελικά ως κίνητρο για τη δημιουργία συνεχώς αυξανομένων χρεών – εκ μέρους των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών.
Ειδικότερα, όπως συνέβη και σε άλλες χώρες (Η.Π.Α., Ιρλανδία, Ισπανία), οι Ολλανδοί δεν δανείζονταν μόνο για να αγοράζουν δική τους κατοικία. Χρεώνονταν επίσης για να καταναλώνουν με τα δανεικά χρήματα, τα οποία αποκτούσαν με εγγύηση τα σπίτια τους – έτσι ώστε να επωφελούνται από τις κρατικές επιδοτήσεις (φοροαπαλλαγές) ακόμη και εκείνοι, οι οποίοι είχαν ήδη δική τους κατοικία.

Ο επίλογος αυτής της δεκαετούς μέχρι το 2011 διαδικασίας, ήταν ο υπερβολικός δανεισμός των Ολλανδών – με αποτέλεσμα καμία άλλη χώρα της Ευρωζώνης να μην έχει τόσο χρεωμένα νοικοκυριά, σε σχέση με τα εισοδήματα τους, όσο η Ολλανδία. Ακόμη περισσότερο, τα ενυπόθηκα χρέη των Ολλανδών, σε σχέση με το ΑΕΠ της χώρας, είναι τα υψηλότερα παγκοσμίως – γεγονός που αποτελεί μία οδυνηρή πρωτοπορία. Ο Πίνακας ΙΙ που ακολουθεί είναι χαρακτηριστικός:
.
ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ: Ιδιωτικό (νοικοκυριά) κατά κεφαλήν χρέος
Χώρα
Κατά κεφαλήν χρέος των νοικοκυριών


Ολλανδία
38.010
Γερμανία
14.090
Μέσος Ευρωζώνης
12.900
Πηγή: FOL
.
Όπως φαίνεται από τον Πίνακα ΙΙ, το μέσο ολλανδικό νοικοκυριό χρωστάει το τριπλάσιο ποσόν από ότι το γερμανικό ή/και το μέσο της Ευρωζώνης – γεγονός που θα έχει μεγάλες επιπτώσεις στο τραπεζικό σύστημα της χώρας και στη συνέχεια στο δημόσιο.
.
Τα νοικοκυριά
Αναλυτικότερα, ενώ τα χρέη των νοικοκυριών αυξάνονταν μετά το 2001, ο τομέας των ακινήτων υπερθερμάνθηκε – με αποτέλεσμα να μεγεθύνονται συνεχώς οι τιμές. Για παράδειγμα, η τιμή ενός ακινήτου το έτος 2000 βρισκόταν στα 172.000 €, ενώ το 2008 είχε φτάσει στα 259.000 €.
Μετά το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης όμως, εν μέσω φόβων ύφεσης και αύξησης της ανεργίας, οι τιμές έπεσαν κατά 8% μέσα σε ένα μόλις έτος – ενώ ο αριθμός των νέων οικοδομικών αδειών ήταν πλέον ο χαμηλότερος μετά το 1953. Παράλληλα, οι χρεοκοπίες των κατασκευαστικών επιχειρήσεων εκτοξεύτηκαν στο 44%, μόνο για το πρώτο εξάμηνο του 2012.
Περαιτέρω, οι πωλήσεις οικιών το 2008 ήταν της τάξης των 48.000 ετήσια – ενώ πέντε χρόνια αργότερα περιορίσθηκαν στις 22.000 (με τις τιμές να μειώνονται κατά -19%). Τα προς πώληση ακίνητα το 2012 υπολογίζονταν στα 221.000, όταν μερικά χρόνια πριν ήταν μόλις 150.000 – με τις τιμές σε ορισμένες περιοχές να έχουν μειωθεί πάνω από 20%.
Σε γενικές γραμμές, τα ακίνητα προς πώληση στην Ολλανδία είναι δύο φορές περισσότερα (ανά κάτοικο), από όσο αυτά στις Η.Π.Α. – οι οποίες αντιμετωπίζουν από πολύ καιρό τώρα μία μεγάλη κρίση ακινήτων.
Σήμερα βέβαια, οι πωλήσεις οικιών άρχισαν ξανά να αυξάνονται, στις 34.000, λόγω της συνεχιζόμενης πολιτικής χαμηλών επιτοκίων της ΕΚΤ – ενώ οι τιμές τους σταθεροποιήθηκαν.
Εν τούτοις, ο συνολικός δανεισμός των Ολλανδών, ύψους 823 δις € (όταν το δημόσιο χρέος της Ελλάδας είναι περί τα 330 δις €) παραμένει τρομακτικός – έναντι του οποίοι οι ιδιωτικές καταθέσεις των Ολλανδών υπολογίζονται στα 332 δις €.
Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι, οι ολλανδικές τράπεζες θα πρέπει να χρηματοδοτούν τη διαφορά (491 δις €) από το εξωτερικό – οπότε η εξάρτηση τους από τις διεθνείς χρηματαγορές είναι τεράστια. Με το ΑΕΠ της χώρας στα 800 δις $ (περί τα 600 δις €), ο δανεισμός των νοικοκυριών είναι σήμερα ίσος με το 137% του ΑΕΠ – όταν δεν πρέπει να ξεπερνάει σε μία χώρα το 85%, το οποίο θεωρείται ως το ανώτατο βιώσιμο επίπεδο χρέους.
.

Ολλανδία – η εξέλιξη του ΑΕΠ της χώρας (σε δις δολάρια Αμερικής).
.
Σύμφωνα τώρα με έναν καθηγητή χρηματοοικονομικών, «Η κατάσταση στην Ολλανδία θυμίζει ανησυχητικά την Ιρλανδία και την Ισπανία. Αντιμετωπίζουμε ένα εξτρεμιστικά μεγάλο ιδιωτικό χρέος, μία τρομακτική φούσκα ακινήτων και γιγαντιαίες τραπεζικές επισφάλειες, για την καταπολέμηση των οποίων δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα».
Συνεχίζοντας, εάν σπάσει η φούσκα ακινήτων, θα έχει μεγάλες επιπτώσεις στα μέχρι στιγμής λογικά δημόσια χρέη – αφού τα τέσσερα από τα πέντε ενυπόθηκα δάνεια (80%) είναι εγγυημένα από ένα κρατικό εργαλείο ανάπτυξης (εθνική εγγύηση υποθηκών). Με βάση το συγκεκριμένο «εργαλείο», εάν τυχόν οι πολίτες δεν πληρώνουν τις δόσεις των δανείων τους, τότε είναι υποχρεωμένο το κράτος να τις αναλάβει – μία πραγματική βόμβα μεγατόνων στα θεμέλια του ολλανδικού δημοσίου.
Κατά την άποψη ενός ειδικού, υπήρχε η (ουτοπική) εντύπωση ότι, το κράτος θα μπορούσε να εξασφαλίσει με νόμο τη σταθερότητα των τιμών των ακινήτων! Ή εντύπωση αυτή είχε δημιουργηθεί από το ότι, η εγγύηση του δημοσίου εξασφάλιζε στους κατασκευαστές ακινήτων, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, χαμηλά επιτόκια δανεισμού – ενώ σήμερα θέτει σε μεγάλο κίνδυνο την πιστοληπτική αξιολόγηση ολόκληρης της χώρας.
Η κυβέρνηση της Ολλανδίας, πάντοτε κατά την FOL, ήθελε να αποφύγει τον κίνδυνο, καταργώντας τις επιδοτήσεις – κάτι που όμως θα μπορούσε να αποδειχθεί καταστροφικό για τον ήδη βαριά ασθενή κλάδο των ακινήτων. Πόσο μάλλον όταν το συνολικό εξωτερικό χρέος της Ολλανδίας (Debt–external) είναι της τάξης των 2,347 τρις $ (2013, πηγή: CIA), ενώ είναι σχεδόν απόλυτα εξαρτημένη από τις εξαγωγές στη Γερμανία (26,2% του συνόλου).
Ολοκληρώνοντας, η πρόσφατη αναθέρμανση της αγοράς ακινήτων θα μπορούσε να είναι τεχνητή – μία «φυγή προς τα εμπρός» της χώρας, το δημόσιο της οποίας δεν θα ήθελε σε καμία περίπτωση να επιβαρυνθεί με τις τυχόν απλήρωτες δόσεις των νοικοκυριών.
Το μέλλον φυσικά θα δείξει εάν η κατάσταση θα επιδεινωθεί ή θα καλυτερεύσει, από τη χρήση της συγκεκριμένης στρατηγικής της κυβέρνησης – αν και πιθανότατα το ιδιωτικό χρέος θα συνεχίσει να αυξάνεται, έως ότου «εκραγεί».
.
Επίλογος
Όπως διαπιστώνουμε, υπάρχουν αρκετές χώρες με πολύ μεγάλα προβλήματα – τόσο εντός της Ευρωζώνης, όσο και εκτός. Εν τούτοις, μόνο η Ελλάδα ευρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα, αντιμετωπίζοντας, μεταξύ άλλων, συνεχείς προσβολές από παντού, καθώς επίσης έναν απίστευτο διασυρμό.
Κατά την άποψη μας, η πατρίδα μας χρησιμοποιείται αφενός μεν ως το πειραματόζωο της επιβολής μίας νέας τάξης πραγμάτων, αφετέρου ως «καπνός προστασίας» όλων εκείνων των ισχυρών χωρών, οι οποίες όμως έχουν πολύ μεγαλύτερα προβλήματα από τα δικά μας – κάτι που φυσικά μέλει να αποδειχθεί, αρκεί να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας, παραμένοντας ανεπηρέαστοι από τις προσπάθειες χειραγώγησης και τρομοκράτησης μας.

 

[kostas8000]

https://analyst.gr/2015/07/22/i-krisi-tis-ollandias/

Η κρίση της Ολλανδίας


Η κατάσταση θυμίζει ανησυχητικά την Ιρλανδία και την Ισπανία – με ένα εξτρεμιστικά μεγάλο ιδιωτικό χρέος, με ένα υψηλό εξωτερικό, με μία τρομακτική φούσκα ακινήτων, με έναν αδύναμο ρυθμό ανάπτυξης, καθώς επίσης με τραπεζικές επισφάλειες

Παρά το ότι μία σειρά άλλων χωρών της Ευρώπης είναι βυθισμένες στην κρίση, ακόμη και αυτές που έχουν το δικό τους νόμισμα (επειδή δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν εύκολα τον ανταγωνισμό της Γερμανίας, λόγω του υποτιμημένου ευρώ με τη βοήθεια της Ελλάδας), δεν φαίνεται να απασχολεί κανέναν – αφού όλα τα φώτα της δημοσιότητας είναι στραμμένα στην πατρίδα μας, οπότε όλες οι υπόλοιπες χώρες, όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία,  η Φιλανδία κλπ., παραμένουν ασφαλείς στη σκιά.
Μία από αυτές είναι ασφαλώς η Ολλανδία, πιστή σύμμαχος και πιόνι της Γερμανίας, η οποία αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα σε τέσσερις διαφορετικούς τομείς:
(α)  Στα ακίνητα, όπου η φούσκα που δημιουργήθηκε λόγω της απόσβεσης των τόκων από τη φορολόγηση των νοικοκυριών, έχει μεν αρχίσει να σπάει, αλλά με βραδύ ρυθμό (πτώση των τιμών λίγο υψηλότερη από το 20% σε σχέση με το 2008).
(β)  Στο ιδιωτικό χρέος, το οποίο υπερβαίνει πλέον το 100% του ΑΕΠ της χώρας, όπως φαίνεται από τον πίνακα που ακολουθεί (πηγή: Στατιστική υπηρεσία της Ολλανδίας).
.
ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Εξέλιξη του χρέους των νοικοκυριών της Ολλανδίας
Έτος
Χρέος των νοικοκυριών σε δις €
2001
474.473
2003
562.196
2005
647.426
2007
720.934
2009
796.546
2011
824.508
2013
821.549
2014
823.109
.
Παρά το ότι βέβαια δεν αποκαλύπτεται, το ιδιωτικό χρέος δημιουργεί προβλήματα στον τραπεζικό κλάδο της χώρας – ο οποίος δεν βρίσκεται σε τόσο καλή θέση.
(γ)  Στο ρυθμό ανάπτυξης, ο οποίος είναι αρκετά αδύναμος, με αποτέλεσμα το ΑΕΠ να μην έχει επανέλθει στα επίπεδα του 2009, ύψους 931,2 δις $ – δείχνοντας μόνο κάποια σημάδια σταθερής ανόδου μετά το 2013, όπου ήταν ξανά αρνητικός, παραμένοντας όμως στα 869,51 δις $.  Οι υπόλοιποι δείκτες (γράφημα) δείχνουν μία οικονομία που παλεύει για να τα καταφέρει – με άγνωστο τελικό αποτέλεσμα.
.

.
Ουσιαστικά πάντως, το ΑΕΠ είναι σχετικά χαμηλό ακόμη, επιβαρύνοντας τη σχέση του με το χρέος – με αποτέλεσμα να έχει αυξηθεί από το 58% το 2008, στα 71% το 2012, κλιμακούμενο σε ετήσια βάση.
(δ)  Στο εξωτερικό χρέος που ακολουθεί μία συνεχή ανοδική πορεία, η οποία είναι εξαιρετικά επικίνδυνη – αφού θα προκαλούσε μεγάλα προβλήματα στη χώρα, εάν η Ευρώπη βυθιζόταν στην ύφεση.
.

.
Οφείλει να σημειωθεί εδώ πως η Ολλανδία υποφέρει από τον ανταγωνισμό της Ισπανίας στα αγροτικά προϊόντα, έχοντας χάσει πολλούς πελάτες της – κάτι που θα ενταθεί στο μέλλον, αφού η Ισπανία λειτουργεί εξαιρετικά επιθετικά, διαθέτοντας πολύ μεγαλύτερα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα από την Ολλανδία.
Σε συνδυασμό δε με το ότι, τα ολλανδικά προϊόντα μποϋκοτάρονται από τον ευρωπαϊκό Νότο όπως τα γερμανικά, η οικονομία της χώρας δεν θα επιστρέψει τόσο γρήγορα σε αξιόλογους ρυθμούς ανάπτυξης. Υπενθυμίζουμε τώρα από προηγούμενη αναφορά της σελίδας τα εξής:

Το ολλανδικό δράμα
Όπως συνέβη και σε άλλες χώρες (Η.Π.Α., Ιρλανδία, Ισπανία), οι Ολλανδοί δεν δανείζονταν μόνο για να αγοράζουν δική τους κατοικία. Χρεώνονταν επίσης για να καταναλώνουν με τα δανεικά χρήματα, τα οποία αποκτούσαν με εγγύηση τα σπίτια τους – έτσι ώστε να επωφελούνται από τις κρατικές επιδοτήσεις (φοροαπαλλαγές) ακόμη και εκείνοι, οι οποίοι είχαν ήδη δική τους κατοικία.
Ο επίλογος αυτής της δεκαετούς μέχρι το 2011 διαδικασίας, ήταν ο υπερβολικός δανεισμός των Ολλανδών – με αποτέλεσμα καμία άλλη χώρα της Ευρωζώνης να μην έχει τόσο χρεωμένα νοικοκυριά, σε σχέση με τα εισοδήματα τους, όσο η Ολλανδία. Ακόμη περισσότερο, τα ενυπόθηκα χρέη των Ολλανδών, σε σχέση με το ΑΕΠ της χώρας, είναι τα υψηλότερα παγκοσμίως – γεγονός που αποτελεί μία οδυνηρή πρωτοπορία. Ο Πίνακας ΙΙ που ακολουθεί είναι χαρακτηριστικός:
.
ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ: Ιδιωτικό (νοικοκυριά) κατά κεφαλήν χρέος
Χώρα
Κατά κεφαλήν χρέος των νοικοκυριών
Ολλανδία
38.010
Γερμανία
14.090
Μέσος Ευρωζώνης
12.900
Πηγή: FOL
.
Όπως φαίνεται από τον Πίνακα ΙΙ, το μέσο ολλανδικό νοικοκυριό χρωστάει το τριπλάσιο ποσόν από ότι το γερμανικό ή/και το μέσο της Ευρωζώνης – γεγονός που θα έχει μεγάλες επιπτώσεις στο τραπεζικό σύστημα της χώρας και στη συνέχεια στο δημόσιο.
.
Τα νοικοκυριά
Αναλυτικότερα, ενώ τα χρέη των νοικοκυριών αυξάνονταν μετά το 2001, ο τομέας των ακινήτων υπερθερμάνθηκε – με αποτέλεσμα να μεγεθύνονται συνεχώς οι τιμές. Για παράδειγμα, η τιμή ενός ακινήτου το έτος 2000 βρισκόταν στα 172.000 €, ενώ το 2008 είχε φτάσει στα 259.000 €.
Μετά το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης όμως, εν μέσω φόβων ύφεσης και αύξησης της ανεργίας, οι τιμές έπεσαν κατά 8% μέσα σε ένα μόλις έτος – ενώ ο αριθμός των νέων οικοδομικών αδειών ήταν πλέον ο χαμηλότερος μετά το 1953. Παράλληλα, οι χρεοκοπίες των κατασκευαστικών επιχειρήσεων εκτοξεύτηκαν στο 44%, μόνο για το πρώτο εξάμηνο του 2012.
Περαιτέρω, οι πωλήσεις οικιών το 2008 ήταν της τάξης των 48.000 ετήσια – ενώ πέντε χρόνια αργότερα περιορίσθηκαν στις 22.000 (με τις τιμές να μειώνονται κατά -19%). Τα προς πώληση ακίνητα το 2012 υπολογίζονταν στα 221.000, όταν μερικά χρόνια πριν ήταν μόλις 150.000 – με τις τιμές σε ορισμένες περιοχές να έχουν μειωθεί πάνω από 20%.
Σε γενικές γραμμές, τα ακίνητα προς πώληση στην Ολλανδία είναι δύο φορές περισσότερα (ανά κάτοικο), από όσο αυτά στις Η.Π.Α. – οι οποίες αντιμετωπίζουν από πολύ καιρό τώρα μία μεγάλη κρίση ακινήτων.
Σήμερα βέβαια, οι πωλήσεις οικιών άρχισαν ξανά να αυξάνονται, στις 34.000, λόγω της συνεχιζόμενης πολιτικής χαμηλών επιτοκίων, σε συνδυασμό με την ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ – ενώ οι τιμές τους σταθεροποιήθηκαν.
Εν τούτοις, ο συνολικός δανεισμός των Ολλανδών, ύψους περί τα 830 δις € (όταν το δημόσιο χρέος της Ελλάδας είναι περί τα 330 δις €) παραμένει τρομακτικός – έναντι του οποίοι οι ιδιωτικές καταθέσεις των Ολλανδών υπολογίζονται στα 332 δις €.
Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι, οι ολλανδικές τράπεζες θα πρέπει να χρηματοδοτούν τη διαφορά (491 δις €) από το εξωτερικό – οπότε η εξάρτηση τους από τις διεθνείς χρηματαγορές είναι τεράστια. Με το ΑΕΠ της χώρας στα 870 δις $ (περί τα 800 δις €), ο δανεισμός των νοικοκυριών είναι σήμερα πάνω από το 100% του ΑΕΠ – όταν δεν πρέπει να ξεπερνάει σε μία χώρα το 85%, το οποίο θεωρείται ως το ανώτατο βιώσιμο επίπεδο χρέους.
Σύμφωνα τώρα με έναν καθηγητή χρηματοοικονομικών, «Η κατάσταση στην Ολλανδία θυμίζει ανησυχητικά την Ιρλανδία και την Ισπανία. Αντιμετωπίζουμε ένα εξτρεμιστικά μεγάλο ιδιωτικό χρέος, μία τρομακτική φούσκα ακινήτων και γιγαντιαίες τραπεζικές επισφάλειες, για την καταπολέμηση των οποίων δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα».
Συνεχίζοντας, εάν σπάσει η φούσκα ακινήτων, θα έχει μεγάλες επιπτώσεις στα μέχρι στιγμής λογικά δημόσια χρέη – αφού τα τέσσερα από τα πέντε ενυπόθηκα δάνεια (80%) είναι εγγυημένα από ένα κρατικό εργαλείο ανάπτυξης (εθνική εγγύηση υποθηκών). Με βάση το συγκεκριμένο «εργαλείο», εάν τυχόν οι πολίτες δεν πληρώνουν τις δόσεις των δανείων τους, τότε είναι υποχρεωμένο το κράτος να τις αναλάβει – μία πραγματική βόμβα μεγατόνων στα θεμέλια του ολλανδικού δημοσίου.
Κατά την άποψη ενός ειδικού, υπήρχε η (ουτοπική) εντύπωση ότι, το κράτος θα μπορούσε να εξασφαλίσει με νόμο τη σταθερότητα των τιμών των ακινήτων! Ή εντύπωση αυτή είχε δημιουργηθεί από το ότι, η εγγύηση του δημοσίου εξασφάλιζε στους κατασκευαστές ακινήτων, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, χαμηλά επιτόκια δανεισμού – ενώ σήμερα θέτει σε μεγάλο κίνδυνο την πιστοληπτική αξιολόγηση ολόκληρης της χώρας.
Η κυβέρνηση της Ολλανδίας, πάντοτε κατά την FOL, ήθελε να αποφύγει τον κίνδυνο, καταργώντας τις επιδοτήσεις – κάτι που όμως θα μπορούσε να αποδειχθεί καταστροφικό για τον ήδη βαριά ασθενή κλάδο των ακινήτων. Πόσο μάλλον όταν το συνολικό εξωτερικό χρέος της Ολλανδίας (Debt-external) ήταν της τάξης των 2,347 τρις $ (2013, πηγή: CIA), ενώ είναι σχεδόν απόλυτα εξαρτημένη από τις εξαγωγές στη Γερμανία (26,2% του συνόλου).
Ολοκληρώνοντας, η πρόσφατη αναθέρμανση της αγοράς ακινήτων θα μπορούσε να είναι τεχνητή – μία «φυγή προς τα εμπρός» της χώρας, το δημόσιο της οποίας δεν θα ήθελε σε καμία περίπτωση να επιβαρυνθεί με τις τυχόν απλήρωτες δόσεις των νοικοκυριών.
Το μέλλον φυσικά θα δείξει εάν η κατάσταση θα επιδεινωθεί ή θα καλυτερεύσει, από τη χρήση της συγκεκριμένης στρατηγικής της κυβέρνησης – αν και πιθανότατα το ιδιωτικό χρέος θα συνεχίσει να αυξάνεται, έως ότου «εκραγεί».
.
Επίλογος
Όπως διαπιστώνουμε, υπάρχουν αρκετές χώρες με πολύ μεγάλα προβλήματα – τόσο εντός της Ευρωζώνης, όσο και εκτός. Εν τούτοις, μόνο η Ελλάδα ευρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα, αντιμετωπίζοντας, μεταξύ άλλων, συνεχείς προσβολές από παντού, καθώς επίσης έναν απίστευτο διασυρμό.
Κατά την άποψη μου, η πατρίδα μας χρησιμοποιείται αφενός μεν ως το πειραματόζωο της επιβολής μίας νέας τάξης πραγμάτων, αφετέρου ως «καπνός προστασίας» όλων εκείνων των ισχυρών χωρών, οι οποίες όμως έχουν πολύ μεγαλύτερα προβλήματα από τα δικά μας – κάτι που φυσικά μέλει να αποδειχθεί.

 

[Hellenes]

 

[kostas8000]

https://analyst.gr/2015/04/10/i-ollandiki-nosos/

Η ολλανδική νόσος


Ο πρόεδρος του Euro Group προτείνει να βοηθήσει την Ελλάδα στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, όταν η χώρα του είναι το άντρο των φοροφυγάδων – όπως στο παράδειγμα της καναδικής Eldorado, η οποία μεταφέρει κέρδη της εκτός Ελλάδας  


Δεκάδες οι αναφορές των Ευρωπαίων στο ταξίδι του Έλληνα πρωθυπουργού στη Ρωσία, σαν να επρόκειτο για κάτι απαγορευμένο σε μία υπερχρεωμένη χώρα, η οποία είναι αναγκασμένη να δανείζεται από τους εταίρους της, αφού προηγουμένως την οδήγησαν στην παγίδα των μνημονίων (ανάλυση). Εν τούτοις ήταν επιτυχημένο και σωστό, αφού η Ελλάδα είναι πλέον υποχρεωμένη να αναζητήσει νέους συμμάχους – όχι επειδή χρωστάει, αλλά λόγω του ότι οι Ευρώπη της συμπεριφέρεται με έναν τρόπο που ασφαλώς δεν της αρμόζει.
Η πλέον εξοργιστική συμπεριφορά είναι αυτή του ανόητου ολλανδού υπουργού οικονομικών και προέδρου του Euro Group, ο οποίος την κατηγορεί σχεδόν σε καθημερινή βάση – με τον ισχυρισμό ότι δεν διαπιστώνεται καμία πρόοδος, όσον αφορά τις δεσμεύσεις της ή ότι δεν παρέχει αυτά που της ζητούνται.
Την ίδια στιγμή, έχει το απίστευτο θράσος να αναφέρει πως είναι πρόθυμος να βοηθήσει την ελληνική κυβέρνηση στο θέμα της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής – όταν το κέντρο ερευνών των πολυεθνικών επιχειρήσεων στην πρωτεύουσα της χώρας του, στο Άμστερνταμ, δημοσίευσε πρόσφατα μία μελέτη, σχετικά με τον τρόπο που οι ολλανδική εφορία βοηθάει τους ξένους ομίλους να μην πληρώνουν φόρους, μεταξύ άλλων και στην Ελλάδα.
Παραδειγματική είναι η περίπτωση του καναδικού ομίλου «Eldorado», ο οποίος λειτουργεί τρία ορυχεία στην Ελλάδα. Η επιχείρηση αυτή, για να μπορέσει να μεταφέρει τα κέρδη της εκτός της χώρας μας και να μην τα φορολογήσει, δανειοδότησε την ελληνική θυγατρική της με το ποσόν των 100 εκ. € από μία «εταιρεία γραμματοκιβωτίου», με έδρα την Ολλανδία – έτσι ώστε οι τόκοι του δανείου να μειώνουν τα κέρδη της ελληνικής θυγατρικής (πηγή).
Λόγω της συμφωνίας δε περί αποφυγής της διπλής φορολόγησης, η Ελλάδα δεν επιτρέπεται να προβεί σε παρακράτηση φόρου – αφού ο δήθεν πιστωτής της «Eldorado» (δεν) πληρώνει τους φόρους του στην Ολλανδία.
Στην πραγματικότητα βέβαια η εταιρεία της Ολλανδίας δεν έχει ούτε έναν υπάλληλο, ενώ δανείζεται το ίδιο ποσόν, τα 100 εκ. € δηλαδή, με τα οποία δανείζει την ελληνική θυγατρική, από μία άλλη ψεύτικη εταιρεία, με έδρα στα Barbados, πληρώνοντας με τη σειρά της τόκους. Εκεί όμως τα κέρδη δεν φορολογούνται σχεδόν καθόλου, οπότε ο όμιλος δεν πληρώνει απολύτως τίποτα.
Με τον παραπάνω τρόπο η καναδική εταιρεία εξόρυξης χρυσού απέφυγε να πληρώσει φόρους ύψους 1,7 εκ. € μόνο τα δύο τελευταία χρόνια, από τα κέρδη που αποκόμισε στην Ελλάδα – γεγονός που σημαίνει ότι, ο ολλανδός υπουργός οικονομικών, καθώς επίσης οι αρχές της χώρας του, βοηθούν συνειδητά, καθώς επίσης συστηματικά την καναδική εταιρεία «Eldorado» να φοροδιαφεύγει, προκαλώντας ζημίες στο ελληνικό κράτος.
Όλα αυτά είναι προφανώς εν γνώσει του κ. Σόιμπλε, καθώς επίσης του προέδρου της Κομισιόν, ο οποίος έχει στο ενεργητικό του ανάλογες υποθέσεις που ήλθαν στο φως μετά την αποκάλυψη των σκανδάλων στην πατρίδα του, στο Λουξεμβούργο (άρθρο). Η περίπτωση δε της «Eldorado» δεν είναι η μοναδική, αφού πολλές άλλες ελληνικές εταιρείες χρησιμοποιούν με τον ίδιο τρόπο την ολλανδική φορολογική όαση – στην οποία έχουν τη έδρα τους περίπου 12.000 πολυεθνικές, διαθέτοντας απλά και μόνο ένα γραμματοκιβώτιο.
Δίκαια λοιπόν θεωρείται η Ολλανδία ως η βασίλισσα της φοροδιαφυγής (άρθρο), οπότε ο τελευταίος άνθρωπος που θα είχε το δικαίωμα να κάνει υποδείξεις στην ελληνική κυβέρνηση είναι ο ανόητος Ολλανδός – ο οποίος οφείλει τη θέση που έχει πάρει, ασφαλώς χωρίς να το αξίζει, στις υποκλίσεις του απέναντι στη γερμανίδα καγκελάριο και στον υπουργό οικονομικών της, οι οποίοι τοποθετούν παντού στην Ευρώπη δικά τους πειθήνια όργανα.
Περαιτέρω, η Ολλανδία έχει φορολογικούς συντελεστές για άδειες χρήσης σημάτων στο εξωτερικό, τους οποίους χρησιμοποιεί μεταξύ άλλων η ΙΚΕΑ (άρθρο), ύψους μόλις 2% – όσα της χρειάζονται δηλαδή για να δημιουργεί θέσεις εργασίας για συμβούλους και δικηγόρους, καθώς επίσης για να εισπράττει από 1 έως 4 δις € ετήσιους φόρους, από τα κέρδη επιχειρήσεων που λειτουργούν σε άλλες χώρες. Αδιαφορεί δε για το γεγονός ότι, με τον τρόπο αυτό προκαλεί σε άλλες χώρες ζημίες, οι οποίες είναι τουλάχιστον δεκαπλάσιες -μεταξύ αυτών και στην Ελλάδα.
Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνεται ένας από τους πολλούς τρόπους, με τους οποίους φοροδιαφεύγουν οι πολυεθνικές, χρησιμοποιώντας ως ενδιάμεσους σταθμούς την Ιρλανδία και την Ολλανδία – με τελικό προορισμό τις Βερμούδες.
.

.
Συνεχίζοντας, πριν από δύο χρόνια αρκετοί θυμούνται την περίπτωση της Starbucks – η οποία, με τη βοήθεια της χρέωσης αδειών χρήσης εκ μέρους της εταιρείας χαρτοφυλακίου που διατηρεί στο Άμστερνταμ, κατάφερε να μειώσει το ποσοστό του φόρου που πλήρωνε στην Ευρώπη στο απίστευτα χαμηλό 1%.
Εκείνη την εποχή ο σημερινός υπουργός οικονομικών της Ολλανδίας είχε υποσχεθεί ότι θα κάνει τα πάντα για να σταματήσει αυτού του είδους τη φοροδιαφυγή – δήθεν επειδή είναι το τελευταίο που θέλουν οι Ολλανδοί να συμβαίνει στη χώρα τους. Δεσμεύτηκε λοιπόν να προβεί σε μία μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος της Ολλανδίας, η οποία θα εμπόδιζε στο μέλλον να χρησιμοποιούν οι πολυεθνικές το κράτος του για να φοροδιαφεύγουν.
Έκτοτε όμως έχει περάσει πολύ χρόνος, χωρίς να συμβεί τίποτα – ενώ την ίδια στιγμή έχει το θράσος να κατηγορεί την Ελλάδα για καθυστερήσεις, ειδικά μία κυβέρνηση η οποία ευρίσκεται μόλις 60 ημέρες στην εξουσία.
Φυσικά η Ολλανδία δεν είναι η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που βοηθάει τις πολυεθνικές να φοροδιαφεύγουν, με αποτέλεσμα να επιβαρύνονται με συνεχώς μεγαλύτερους φόρους οι Πολίτες – αφού κάνει το ίδιο το Λουξεμβούργο, η Ιρλανδία, το Βέλγιο κοκ.
Προφανώς δε εν γνώσει της Κομισιόν, η οποία έχει με τη σειρά της το θράσος να κατηγορεί χώρες όπως η Ελλάδα για φοροδιαφυγή – όταν η ίδια δεν εμποδίζει τους φοροφυγάδες να αποφεύγουν την πληρωμή φόρων στα κράτη που δραστηριοποιούνται.
Σε κάθε περίπτωση, ο Ολλανδός πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός, όσον αφορά τη συμπεριφορά του απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση, σε σχέση με τις μεταρρυθμίσεις που απαιτεί – αφού οι ζημίες που προκαλούν στην Ευρώπη τα φορολογικά τεχνάσματα των πολυεθνικών, τις οποίες ο ίδιος διευκολύνει, είναι κατά πολύ μεγαλύτερες από τα χρέη της Ελλάδας.

 

[dCorso]

 

[nickos99]

Μου αρεσει που εχεις αποψη απαντωντας μονολεκτικα
Αν θες να σε παιρνουν στα σοβαρα να δικαιολογεις την γνωμη σου με ΠΕΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ

Δεν χάνω τον χρόνο μου για να συνομιλήσω με κλώνους ηλίθιων τύπων.

 

[voltaire45]

Αυτα που γραφεις δεν εχουν καμμια σχεση με το θεμα
Θα στο κανω ακομα πιο λιανα

Πως γινεται εμεις οι φτωχοι Ελληνες με αναλογια στα ιδιωτικα χρεη 1 προς 14 σε σχεση με τους Ολλανδους να εχουμε περισσοτερη ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ?
Συγκεκριμενα το ποσοστο ιδιοκατοικησης στην Ελλαδα ξεπερνα το 87% το αντιστοιχο Ολλανδικο ειναι 75%
Ειμαστε λοιπον καλυτεροι ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ απο τους Ολλανδους οσον αφορα την ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΣΥΙΑ και οχι μονο απο τους Ολλανδους αλλα και τα υποιλοιπα μελη της Ευρωζωνης


Μην κοιτας που το μνημονιο ειχε στοχο αμιγως την καταβαραθρωση του βιοτικου επιπεδου με απωτερο  στοχο την υφαρπαγη της ιδιωτικης περιουσιας των Ελληνων
Σε οποιαδηποτε αλλη χωρα ειχαν εφαρμοστει σε αυτες οι καταστροφικες πολιτικες ΙΔΙΑ ΜΟΙΤΡΑ με την Ελλαδα θα ειχαν
Αυτα περι μπαταχξιδων Ελληνων και λοιπων ,  μονο οι ελληνοφωνοι δουλοι του μνημονιου τα υποστηριζουν διοτι επι της ουσιας δεν εχουν να αντιπαραθεσουν ΑΞΙΟΠΙΣΤΑ ΣΤΟΧΕΙΑ

www.antinews.gr/action.read/Αντιθέσεις/Και-όμως-το-4-8-του-πληθυσμού-της-γης-οφείλει-το-47-του-συνολικού-παγκόσμιου-χρέους/10.42]http://www.antinews.gr/action.read/Αντιθέσεις/Και-όμως-το-4-8-του-πληθυσμού-της-γης-οφείλει-το-47-του-συνολικού-παγκόσμιου-χρέους/10.42[/url]

Σοβαρά;

Δεν έχουν καμία σχέση;

Δεν μπορείς να καταλάβεις ότι οι Ολλανδοί δανείζονται ιδιωτικά και δημόσια για αυτό ακριβώς τον λόγο που αναφέρω, δηλαδή είναι σε θέση να εξυπηρετούν το χρέος τους;

Και δεν έχει σχέση με τις παπαριές που έγραψες περί πρωτογενούς οικονομίας, Ελλάδος και Ευρώ;

Το ευρω ειναι φτιαγμενο για βαριες βιομηχανιες και χωρες κυριως ΓΕΡΜΑΝΙΑ-ΓΑΛΛΙΑ , οπερ σημαινει φτηνες πρωτες υλες εισαγωγης - ακριβες εξαγωγες ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΥΛΑΝΕ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ
Οταν για παραδειγμα το αμερικανικο iphone δεν εχει ακριβα φταιχτικα αλλα τεχνολογικα ειναι τοπ  ευκολα πουλιεται 800 ευρω , ομοιως ενας CPU , μια καρτα γραφικων , ενα καλο γερμανικο μοντελο αυτοκινητου κλπ  
Η Ελλαδα που στηριζεται αποκλειστικα σε πρωτογενη τομεα καταβαραθρωνεται διοτι δεν μπορει να ανταγωνιστει χωρες οπως βουλαρια , ρουμανια χωρες αφρικης  
Το γεγονος οτι εχει καλες επιδοσεις στο τουρισμο , οφειλεται καθαρα σε θεμα τυχης (οι γειτονες μας βρισκωνται σε εμπολεμη κατασταση) αυτη η κατασταση συντομα θα αλλαξει  


Γιατι ασχολουνται ολοι με την Ελλαδα οταν οι ΟΛΛΑΝΔΟΙ εχουν τα μεγαλυτερα ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΧΡΕΗ στην ευρωζωνη , κοινως οι πιο μπαταχξιδες
Μια χωρα 16 εκ εχει επισφαλειες σε στεγαστικα δανεια 700 δις , χωρια το συνολικο ιδιωτικο χρεος που φτανε τα 2,5 τρις

https://analyst.gr/2012/10/10/1279/

 

[Hellenes]

Δεν χάνω τον χρόνο μου για να συνομιλήσω με κλώνους ηλίθιων τύπων.

Οι βλακες σαν και του λογου σου δεν αντεχουν την λογικη επιχειρηματολογια και το ριχνουν στις βρισιες
Κλασσικη αντιδραση LOZERS

 

[irobot]

Ετσι απλα εσυ γραφεις μπαρουφες που απαντας μονολεκτικα

συγκρινεσαι με μένα ?  εσυ ενα τιποτα ζητας απο μενα να σου αποδείξω τη σκληρή πραγματικοτητα που ζεις ? σκύψε το κεφάλι και κανε αυτο που σου λενε οι δανειστες και ασε τις μαγκιες ... δε σε πέρνει .... τα μονολεκτικα που αναφέρεις ζυγιζουν 10 κανταρια - οι δικές σου φλυαρίες ενα τιποτα ....

 

[voltaire45]

Οι βλακες σαν και του λογου σου δεν αντεχουν την επιχειρηματολογια και το ριχνουν στις βρισιες
Κλασσικη αντιδραση LOZERS

Ναι, λουζερς.

Λουζερ, Lozer και παρτούζερ.

Τα Αγγλικά σε μάραναν ρε τύπε.

 

[Hellenes]

Σοβαρά;

Δεν έχουν καμία σχέση;

Δεν μπορείς να καταλάβεις ότι οι Ολλανδοί δανείζονται ιδιωτικά και δημόσια για αυτό ακριβώς τον λόγο που αναφέρω, δηλαδή είναι σε θέση να εξυπηρετούν το χρέος τους;

Και δεν έχει σχέση με τις παπαριές που έγραψες περί πρωτογενούς οικονομίας, Ελλάδος και Ευρώ;

Υπεκφυγεις μονιμως
Απαντησε συγκεκριμενα σε αυτα που σε ρωταω

 

[kostas8000]

ηξερα ότι το bou.com είναι γεματο <φρικια>, όμως τρανσεξουαλ φασιστοειδη πρωτη φορα συνανταω  

εχει πλακα να εισαι μελος του bou.com χα χα χα

 

[dCorso]

Γιατι ασχολουνται ολοι με την Ελλαδα οταν οι ΟΛΛΑΝΔΟΙ εχουν τα μεγαλυτερα ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΧΡΕΗ στην ευρωζωνη , κοινως οι πιο μπαταχξιδες
Μια χωρα 16 εκ εχει επισφαλειες σε στεγαστικα δανεια 700 δις , χωρια το συνολικο ιδιωτικο χρεος που φτανε τα 2,5 τρις

https://analyst.gr/2012/10/10/1279/

Γιατι υπαρχουν οι παρακατω, που σιγονταρουν τις χωρες τους..

 

[kostas8000]

Υπεκφυγεις μονιμως
Απαντησε συγκεκριμενα σε αυτα που σε ρωταω

δεν πρόκειται κανεις(από αυτους ή αυτόν δεν είναι και πολλοι) να σου δοση καμια απαντηση

εσυ εαν θελεις να αναρτας κειμενα καντο χωρις να ασχολησε με <φρικια>

το προγραμμα σου  ;) ;) ;)

το προγραμμα τους  

 

[dCorso]

:S

 

[voltaire45]

Υπεκφυγεις μονιμως
Απαντησε συγκεκριμενα σε αυτα που σε ρωταω

Εγώ υπεκφεύγω μονίμως;

Εγώ ρώτησα πρώτος.

Ποιός φταίει για την γεωργική παραγωγή, για την τεχνολογία, για τους δορυφόρους.

Και σου απάντησα γιατί το ιδιωτικό και δημόσιο χρέος της Ολλανδίας δεν αποτελεί πρόβλημα.

 

[voltaire45]

Νταξ, lozer.

 

[Chevalier Fidèle]

Νταξ, lozer.

ο georg ετσι λες να ειναι αυτος?

 

[kostas8000]

https://analyst.gr/2016/02/07/i-orologiaki-vomva-ton-34-tris/

Η ωρολογιακή βόμβα των 34 τρις


Όταν εκραγεί, γεγονός που θα συμβεί νομοτελειακά, οι καταστροφές που θα προκληθούν σε παγκόσμιο επίπεδο θα είναι ανυπολόγιστες – ενώ η αντίστροφη μέτρηση προς το χάος έχει ξεκινήσει, πανικοβάλλοντας τις κεντρικές τράπεζες


Η χρεοκοπία της Ελλάδας, η οποία δεν έχει συνειδητοποιήσει πως μοιάζει με έναν πολύ βαριά τραυματισμένο που προσπαθεί να βρει το βηματισμό του μέσα σε ένα απέραντο, παγκόσμιο ναρκοπέδιο, είναι ουσιαστικά νομοτελειακή.
Ορισμένοι πιστεύουν βέβαια στο μαγικό ραβδί ενός νέου εθνικού νομίσματος, μέσα σε ένα περιβάλλον συναλλαγματικών πολέμων, το οποίο θα επέτρεπε ως δια μαγείας την ανάρρωση της Ελλάδας από τις πολλαπλές ασθένειες που υποφέρει. Θεωρούν δε πως το άρθρο των δανειακών συμβάσεων, σύμφωνα με το οποίο (πηγή)
.
«Ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή, και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος»
.
δεν δεσμεύει μία εθνικά κυρίαρχη χώρα – η οποία θα μπορούσε να μετατρέψει το χρέος της σε ένα νέο νόμισμα, παρά το ότι η δυνατότητα της αυτή έχει χαθεί, μετά την αποδοχή του αγγλικού Δικαίου και την υπογραφή του PSI. Εναλλακτικά να αρνηθεί την εξυπηρέτηση του (απεχθές χρέος), χωρίς να υποστεί καμία συνέπεια – παρά το ότι έχει παραδώσει την εθνική της κυριαρχία στους δανειστές της!
Εν προκειμένω δεν θα θέλαμε να τοποθετηθούμε υπέρ ή κατά αυτής της άποψης, αφού πρόκειται για ένα νομικό θέμα – ελπίζοντας πως οι υποστηρικτές της δραχμής έχουν λάβει υπ’ όψιν τους τις αντοχές και την προθυμία των Ελλήνων να βιώσουν τις συνέπειες μίας ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας. Επί πλέον, το σοκ της ξαφνικής υιοθέτησης ενός εθνικού νομίσματος, μετά από έξι χρόνια οικονομικής κατάρρευσης – καθώς επίσης τις τεχνοκρατικές ικανότητες του πολιτικού και χρηματοπιστωτικού προσωπικού της χώρας μας το οποίο, κατά την άποψη μας, είναι το χειρότερο στην ιστορία της.
.
Το διεθνές χρηματοπιστωτικό περιβάλλον
Όσον αφορά τώρα το διεθνές περιβάλλον, όπως έχουμε αναφέρει τα μεγάλα αμερικανικά κερδοσκοπικά κεφάλαια στοιχηματίζουν μαζικά υπέρ της σημαντικής υποτίμησης του νομίσματος της Κίνας (άρθρο) – θεωρώντας πως ο μεγαλύτερος κίνδυνος της χώρας κρύβεται στο χρηματοπιστωτικό της σύστημα.
Κατά την θεωρεία τους, πρόκειται για μία ωρολογιακή βόμβα μεγέθους 34 τρις $, τριπλάσια δηλαδή του ΑΕΠ της Κίνας, η οποία αργά ή γρήγορα θα εκραγεί – ενώ οι τεράστιες συναλλαγματικές ρεζέρβες της, ύψους περί τα 3,3 τρις $, δεν θα φτάσουν για να εμποδίσουν την έκρηξη. Σύμφωνα με το ΔΝΤ βέβαια η Κίνα χρειάζεται «μόλις» 2,7 τρις $ για να τα καταφέρει – ένα ποσόν που όμως δεν θα αργήσει πολύ να εξαντληθεί, χωρίς κανένας να γνωρίζει εάν θα εξουδετερώσει τελικά τη βόμβα.
Σε κάθε περίπτωση, εάν προκληθεί ένας μεγάλος σεισμός στο χρηματοπιστωτικό της σύστημα, κάτι για το οποίο είναι πεπεισμένα τα κερδοσκοπικά κεφάλαια, τότε η κεντρική τράπεζα της Κίνας θα αναγκασθεί να ανακεφαλαιοποιήσει τις εμπορικές τράπεζες – με αποτέλεσμα να αυξηθεί μαζικά ο ισολογισμός της, οπότε να υποτιμηθεί το νόμισμα.
Ήδη θεωρείται πως είναι «ληξιπρόθεσμη» μία υποτίμηση της τάξης του -10%, ότι το νόμισμα δηλαδή είναι υπερτιμημένο, ενώ υπολογίζεται πως τελικά θα διαμορφωθεί στο -40% – κάτι που δεν είναι καθόλου ακίνδυνο για μία οικονομία των 10 τρις $, με έναν υπερδιογκωμένο τραπεζικό τομέα των 34 τρις $. Για σύγκριση, ο όγκος του αμερικανικού χρηματοπιστωτικού συστήματος υπολογίζεται στα 17 τρις $ – είναι δηλαδή χαμηλότερος από το ΑΕΠ της χώρας.
Όσον αφορά τώρα τα δάνεια  των τραπεζών της Κίνας προς τον ιδιωτικό τομέα, έχουν υπερδιπλασιαστεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια (γράφημα) – γεγονός που, σε συνδυασμό με τις φούσκες στην οικονομία της, καθώς επίσης με την επιβράδυνση του ρυθμού ανάπτυξης της, δεν είναι καθόλου ακίνδυνο.
.
Με απλά λόγια, θεωρείται βέβαιο πως οι επισφάλειες των τραπεζών της Κίνας (κόκκινα δάνεια), έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, ενώ γίνεται προσπάθεια αντιμετώπισης των χρεών με νέα χρέη – κάτι που είναι αδύνατον να στεφθεί με επιτυχία.

Ανεξάρτητα όμως από την Κίνα, καθώς επίσης από τα προβλήματα που συσσωρεύονται στα άλλα κράτη (ανάλυση), αυτό που προξενεί μεγάλη απορία είναι το ποιός διατηρεί στη ζωή το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα – αφού, παρά το ότι τίποτα δεν λειτουργεί σωστά, δεν έχει ακόμη καταρρεύσει.
Ειδικότερα, η συνολική εικόνα της παγκόσμιας οικονομίας δεν ήταν ποτέ τόσο σκοτεινή: ύφεση και αποπληθωρισμός, μεγάλες εκροές κεφαλαίων από τις αναπτυσσόμενες οικονομίες, συναλλαγματικός πόλεμος, τεράστιες ανισορροπίες εντός (Ευρωζώνη, πλεονασματική Γερμανία και ελλειμματική περιφέρεια) και εκτός πολλών περιοχών, μεγάλη πτώση των τιμών της ενέργειας και των πρώτων υλών, κατάρρευση των δεικτών των θαλασσίων μεταφορών, πολύ κακά οικονομικά στοιχεία στις Η.Π.Α. και στην Κίνα, κοκ.
Όλα αυτά στο φόντο μίας βόμβας χρεών σε ολόκληρο τον πλανήτη, η οποία έχει υπερβεί τα 200 τρις $ αυξανόμενη χωρίς σταματημό, καθώς επίσης ενός μεγάλου αριθμού γεωπολιτικών κρίσεων, με εξέχουσα αυτήν στη Μέση Ανατολή – όπου τυχόν κλιμάκωση της θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μία εξαιρετικά επικίνδυνη παγκόσμια σύρραξη.
Εν προκειμένω, μία ένδειξη του πώς και γιατί λειτουργεί ακόμη το χρηματοπιστωτικό σύστημα διεθνώς, παρά τις καταστροφικές εξελίξεις, είναι αυτά που συνέβησαν στη Wall Street την τελευταία Παρασκευή του Ιανουαρίου – όπου, παρά το ότι ανακοινώθηκαν εξτρεμιστικά άσχημα οικονομικά στοιχεία για την αμερικανική οικονομία, αντί να καταρρεύσουν οι τιμές ο Dow Jones εκτοξεύθηκε στα ύψη, κερδίζοντας 400 μονάδες.
Η αιτία της ανόδου του ήταν τα αρνητικά επιτόκια που ανακοίνωσε πως θα υιοθετήσει η κεντρική τράπεζα της Ιαπωνίας – σε συνδυασμό με το ότι οι επενδυτές υπέθεσαν πως, λόγω των αρνητικών εξελίξεων στην αμερικανική οικονομία, η Fed θα αναγκαστεί να αναιρέσει την πολιτική αύξησης των επιτοκίων που ξεκίνησε το Δεκέμβρη (άρθρο). Δηλαδή ότι, η κεντρική τράπεζα των Η.Π.Α. θα μειώσει ξανά τα επιτόκια, με αποτέλεσμα να προσφερθούν ακόμη πιο φτηνά χρήματα στις αγορές, με στόχο την περαιτέρω κερδοσκοπία.
Το γεγονός αυτό τεκμηριώνει πως αυτά που διαδραματίζονται στις χρηματαγορές έχουν αποδεσμευθεί εντελώς από τις εξελίξεις στην πραγματική οικονομία – ακολουθώντας πλέον τη δική τους ζωή, η οποία δεν έχει καμία σχέση με τους ισχύοντες οικονομικούς νόμους.
Για παράδειγμα, οι προβλέψεις που βασίζονται στην αλλαγή της ζήτησης και της προσφοράς ή στα θεμελιώδη μεγέθη των επιχειρήσεων, έχουν χάσει το νόημα τους – αφού οι τιμές των μετοχών ή των υπολοίπων παγίων στηρίζονται κυρίως στις προσμονές της μελλοντικής χειραγώγησης των αγορών από τις κεντρικές τράπεζες.
Με απλά λόγια, τα χρηματιστήρια έχουν μετατραπεί σε τεράστια καζίνο, στα οποία οι παίχτες στοιχηματίζουν με κριτήριο τις προβλέψεις τους για τις ενέργειες των κεντρικών τραπεζών – ενώ ο «άμαχος πληθυσμός» πανηγυρίζει για τη μαζική εκτύπωση χρημάτων, πιστεύοντας πως είναι για το καλό του (αύξηση ρευστότητας), χωρίς δυστυχώς να συνειδητοποιεί ότι οι δικές του τσέπες αδειάζουν συνεχώς.
.
Αλλαγή παραδείγματος
Συνεχίζοντας, πρόκειται ασφαλώς για μία εντελώς νέα κατάσταση, η οποία φαίνεται πως δημιουργήθηκε επειδή το 2008 δεν αφέθηκε να καταρρεύσει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα –  το οποίο διατηρήθηκε τεχνητά στη ζωή τόσο από τις κεντρικές τράπεζες, όσο και από τις κυβερνήσεις, οπότε δεν καθάρισε το τοπίο.
Εις βάρος βέβαια των φορολογουμένων πολιτών που βίωσαν τη μεγαλύτερη αναδιανομή εισοδημάτων όλων των εποχών – από τα κάτω προς τα επάνω και από τις φτωχές χώρες στις πλούσιες.
Επρόκειτο λοιπόν για μία αλλαγή παραδείγματος, για ένα φαινόμενο που ευτυχώς δεν συμβαίνει συχνά στην ιστορία και στο οποίο είχαμε αναφερθεί το 2011 (ανάλυση) – όταν διαπιστώσαμε τότε την εμφάνιση του. Εν τούτοις, η αναβίωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος έχει προφανώς το κόστος της – το οποίο δεν είναι άλλο από τη συνεχώς αυξανόμενη χιονοστιβάδα των χρεών, τα οποία έχουν φτάσει σε ένα ύψος μοναδικό στα παγκόσμια χρονικά, απαιτώντας ακατάπαυστα τόκους για την εξυπηρέτηση τους.
Ως εκ τούτου, οι κεντρικές τράπεζες δεν έχουν άλλη δυνατότητα, από το να τυπώνουν διαρκώς νέα χρήματα, προσφέροντας τα στη χρηματοπιστωτική βιομηχανία με συνεχώς χαμηλότερο κόστος (επιτόκια) – από το να εκτρέφουν λοιπόν το κτήνος, ευχόμενες να μην κατασπαράξει τελικά τους πάντες, όταν το μέγεθος του το επιτρέψει. Έτσι διογκώνονται ακατάπαυστα οι ισολογισμοί τους (γράφημα), χωρίς να υπάρχει απολύτως καμία δυνατότητα να σταματήσουν.
Όμως, η εκτύπωση φθηνών χρημάτων δεν φτάνει για να διατηρηθεί στη ζωή το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα – με αποτέλεσμα οι κεντρικές τράπεζες να επεμβαίνουν στις αγορές μετοχών, ομολόγων, ενέργειας και πρώτων υλών, αγοράζοντας τεράστιες ποσότητες, όπως οι κερδοσκόποι (ανάλυση).
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία (πηγή), ήδη τον Ιούνιο του 2014 είχαν στην κατοχή τους μετοχές και άλλα πάγια, αξίας ύψους 30 τρις $ – με τους μεγαλύτερους «παίχτες» να είναι η Fed, η κεντρική τράπεζα της Κίνας και η ελβετική κεντρική τράπεζα.
Με απλά λόγια λοιπόν εκείνες οι κεντρικές τράπεζες, οι οποίες επιτρέπεται να τυπώνουν χρήματα από το πουθενά, είναι ταυτόχρονα οι μεγαλύτεροι κερδοσκόποι – χειραγωγώντας με την τεράστια χρηματοπιστωτική δύναμη που διαθέτουν τις παγκόσμιες αγορές.
Εν τούτοις, ούτε αυτή η μορφή χειραγώγησης δεν φαίνεται να φτάνει, για να διατηρηθεί στη ζωή το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα – ειδικά επειδή οι εξελίξεις στις τιμές της ενέργειας έχουν προκαλέσει μεγάλες στρεβλώσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν μεγάλους πολυεθνικούς ομίλους (Rio Tinto, BHP Billiton κλπ.), καθώς επίσης ολόκληρους βιομηχανικούς κλάδους (εταιρείες σχιστόλιθου) στα όρια της χρεοκοπίας.
Εκτός αυτού, στα παράγωγα προϊόντα, κυρίως βέβαια στις ασφάλειες έναντι πιστωτικών κινδύνων (CDS), κατέστησαν ληξιπρόθεσμες πληρωμές πολλών δις $ τους τελευταίους δύο μήνες. Επειδή όμως στο συγκεκριμένο κλάδο απέναντι σε κάποιον κερδισμένο υπάρχει πάντοτε ένας ζημιωμένος, οφείλει να αναρωτηθεί κανείς ποιοί ήταν οι χαμένοι και γιατί οι ζημίες τους δεν προκάλεσαν μία αλυσιδωτή έκρηξη, όπως αυτή της Lehman Brothers to 2008.
Σε κάθε περίπτωση, ποιά είναι η πραγματική οικονομική κατάσταση εκείνων των τραπεζών που ανακοίνωσαν ήδη τεράστιες ζημίες, όπως η Deutsche Bank και η Credit Suisse, των ιταλικών χρεοκοπημένων ιδρυμάτων, καθώς επίσης των υπολοίπων (είδηση) – ειδικά εκείνων που είναι εκτεθειμένες σε παράγωγα πολλών τρις $, όπως η γερμανική ναυαρχίδα που αποτελεί  ταυτόχρονα μία βόμβα μεγατόνων στα θεμέλια της πατρίδας της.
Τέλος, αναρωτιέται κανείς ποιός είναι αυτός που τους τελευταίους 18 μήνες αγόρασε ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου ύψους περί το 1 τρις $, τα οποία δεν φαίνονται σε κανέναν επίσημα δημοσιευμένο ισολογισμό – γεγονός που σημαίνει πως ο αγοραστής δεν θέλει να αποκαλυφθεί το όνομα του, για να αποφευχθούν προφανώς οι συνειρμοί που θα ακολουθούσαν.
.
Επίλογος
Ασφαλώς δεν γνωρίζουμε ποιές είναι οι ρεαλιστικές δυνατότητες ελιγμών της Ελλάδας, μέσα από τις παγίδες, στις οποίες έχει οδηγηθεί από τις κυβερνήσεις της – ούτε ποιός είναι ο καλύτερος δρόμος για να περπατήσει στο πρωτόγνωρο, παγκόσμιο ναρκοπέδιο, το οποίο θα μπορούσε από στιγμή σε στιγμή να προκαλέσει αλυσιδωτές εκρήξεις πυρηνικής ισχύος.
Θα ήταν άλλωστε ανεύθυνο να επιχειρήσουμε να προτείνουμε κάτι συγκεκριμένο, εκτός ίσως από την αναγκαιότητα να δηλώσει επίσημα τη χρεοκοπία της πριν είναι πολύ αργά, μη έχοντας στη διάθεση μας τις απαραίτητες πληροφορίες – οπότε θεωρούμε καλύτερο να αποφεύγουμε τα μεγάλα λόγια, τα οποία πολύ σπάνια οδηγούν σε ασφαλή μονοπάτια.
Άλλωστε, η αλλαγή παραδείγματος που έχει ξεκινήσει είναι τόσο πολύπλοκη, όπου μόνο ένας ανόητος θα τολμούσε να επιχειρήσει να προβλέψει το μέλλον – αν και θεωρούμε βέβαιο πως κάποια στιγμή οι χρηματαγορές θα χάσουν την εμπιστοσύνη τους στους χειρισμούς των κεντρικών τραπεζών, σαλπίζοντας το τέλος του παιχνιδιού. Ας ελπίσουμε πως κάτι τέτοιο δεν θα αργήσει να συμβεί, οπότε δεν θα έχει προλάβει να γίνει τόσο μεγάλο το χρηματοπιστωτικό κτήνος, καταστρέφοντας την ειρήνη στον πλανήτη.