ε τωρα ειναι σα να ψαχνουμε ψιλους στα αχυρα αν και θεωρω οτι η ανθρωπινη κοινωνια ειναι καθρεπτης της φυσης και των ζωων σε συμπεριφορα και αρχετυπα.....ακομα και στα ζωα ομως ποιος σου λεει οτι το θηλυκο δε γουσταρει το σεξ δηλαδη?
Μα δεν είπα ότι δεν γουστάρει το σεξ.
πολυανδρια δεν υπαρχει στη φυση? αλλωστε τα μονογαμικα ζωα στη φυση ειναι ελαχιστα....πιγκουινος κτλ κτλ...
Υπάρχει και πολυανδρία και πολυγυνία και τα περισσότερα πουλιά είναι μονογαμικά. Όλα αποτελούν στρατηγικές επιβίωσης ενός είδους.
Η πολυγυνία προσφέρει στο είδος το μεγαλύτερο διασκορπισμό των καλύτερων γονιδίων. Η μονογαμία προσφέρει την πατρική προστασία στα νεογνά. Η πολυανδρία προσφέρει την αύξηση του μεγέθους των όρχεων.
Ας σκεφτούμε την εξέλιξη του ανθρώπου απ' τον πίθηκο. Είμαστε είδος που αυξάνεται το μέγεθος των αρχιδιών μας ανά τις χιλιετίες? Είμαστε είδος το οποίο τα αρσενικά δεν ανταγωνίζονται το ένα το άλλο? Είμαστε είδος που τα αρσενικά δε ζηλεύουν? Είμαστε είδος ειρηνικό που δε σχηματίζει αντιπαλόμενες ομάδες? Είμαστε είδος που το θυληκό είναι ίσο ή ανώτερο σε IQ, μέγεθος, δύναμη, εμφανισιακή ωριμότητα και αρχηγικότητα?
Αν η απάντηση είναι όχι, τότε κατά κανόνα η πολυανδρία δεν είναι στη φύση μας.
Αν η απάντηση είναι ναι, τότε κινούμαστε κάπου μεταξύ πολυγυνίας και μονογαμικότητας.
Για τις γυναίκες δεν έχει αξία η ποσότητα, γιατί με όσους άντρες και να πάνε τον ίδιο αριθμό παιδιών θα κάνουν. Έχει πρωταρχική σημασία η ποιότητα, γιατί όσο πιο επιτυχημένο είναι το αρσενικό τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχουν τα παιδιά τους να είναι επιτυχημένα, να επιβιώσουν και να αναπαραχθούν.
Αντίθετα για τον άντρα η ποσότητα είναι πιο σημαντική απ' την ποιότητα. Μεγαλύτερες πιθανότητες έχει να διαιωνίσει τα γονίδια του αν πάει με χίλιες γυναίκες και ας είναι μπάζα, παρά αν πάει με μία που είναι τέλεια.
Οπότε το πρώτο συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι οι γυναίκες είναι μονογαμικές και πιο επιλεκτικές από τους άντρες.
Ποιός άντρας όμως τραβάει τις γυναίκες? Το είδος μας λόγω του πολύπλοκου εγγεφάλου έχει την ιδιαιτερότητα να ωριμάζει πολύ αργά. Τα παιδιά θέλουν 12 χρόνια να φτάσουν στην εφηβεία και όλη αυτή την περίοδο είναι εξαρτημένα από τη γονική προστασία. Επομένως για τη γυναίκα έχει σημασία όχι μόνο να ανήκει στην ελίτ ο άντρας αλλά και να έχει τη διάθεση να γίνει καλός πατέρας.
Ο άντρας που είναι καλός πατέρας αυξάνει τις πιθανότητες να επιβιώσουν τα παιδιά του. Έχει κέρδος δηλαδή αλλά όχι τόσο ώστε να γίνει μονογαμικός.
Για να μην τα πολυλογώ, το αποτέλεσμα είναι ο άντρας να ερωτεύεται ταυτόχρονα όχι πάνω από μια-δυο γυναίκες, να μένει μαζί τους μέχρι να μεγαλώσουν τα παιδιά αλλά να προσπαθεί πάντα να πηδήξει όσες περισσότερες μπορεί. Με άλλα λόγια χρειαζόμαστε το συναίσθημα για να κάνουμε σχέση αλλά δεν χρειαζόμαστε το συναίσθημα για να κάνουμε σεξ.
Η γυναίκα δε χρειάζεται να είναι ερωτευμένη με τον άντρα για να κάνει σεξ, χρειάζεται όμως να νιώσει συναισθηματικό δέσιμο. Να έχει την (ψευδ)αίσθηση ότι ο άντρας δεν τη βλέπει απλά σαν ένα πήδουλο, αλλά ότι θα μείνει μαζί της και θα προσφέρει στην ανατροφή των παιδιών.
Τα παραπάνω αποτελούν τη σεξουαλική στρατηγική που έχει κυριαρχήσει στο είδος μας. Ότι ξεφεύγει από αυτά έχει δύο δυνατές αιτίες: Την αφύσικη επίδραση της κοινωνίας ή την έκφραση αποτυχημένων γονιδίων που έχουν μείνει ως κατάλοιπα σε μια μειοψηφία ανθρώπων.
