jasonbecker
Μέλος
- Εγγρ.
- 19 Ιαν 2008
- Μηνύματα
- 697
- Κριτικές
- 1
- Like
- 5
- Πόντοι
- 6
Θα ήθελα να μοιραστω μαζι σας ενα απιστευτο σκηνικο που ελαβε χωρα πριν λιγο:
Eκτος απο βυζολαγνος, ειμαι και τακουνολαγνος.
Κατα συνεπεια το θεμα αυτο αφορα κυριως τον heelover και ολους τους συντακουνολαγνους, αλλα νομιζω (και ελπιζω) οτι λογω της φυσης ολου του σκηνικου εχει και γενικοτερα φαση....
Νωριτερα, γυρισα απο σινεμα.
Περιμενοντας στη σταση του μετρο, ερχεται και καθεται διπλα ενα ΠΟΛΥ ΚΑΥΛΙΑΡΙΚΟ ΓΚΟΜΕΝΑΚΙ.
Σταυρωνει τις μπουταρες, τσεκαρω το πατουμενο, βλεπω ενα πασουμακι ξενερωτικο τελειως, λεω νταξει δε χαλιομαστε αφου το γκομενακι εν γενει λεει πολυ....
ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΕ ΝΑ ΦΥΓΕΙ Η ΣΚΕΨΗ ΑΥΤΗ ΑΠ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΙ ΚΑΝΕΙ Η ΓΚΟΜΕΝΑ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ....
Κρατουσε στα χερια της μια διπλωμενη ναυλον σακουλα.
Ανοιγει αργα-αργα τη σακουλα...., και τι βγαζει απο μεσα ρε παιδια....
ΝΑΙ! ΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙ ΚΑΥΛΙΑΡΙΚΑ ΔΕΚΑΠΟΝΤΑ ΡΟΖ ΠΟΡΝΟΤΑΚΟΥΝΑ!!!....
Με πιανει μια σκοτοδινη, ειδα τον Ιησου φανταρο, λεω δεν ειναι δυνατον....
Τα βγαζει, τα κοιταει τα ψιλοχαιδευει και μετα τι κανει ρε παιδια...
ΒΓΑΖΕΙ ΤΑ ΠΑΣΟΥΜΑΚΙΑ ΠΟΥ ΦΟΡΟΥΣΕ,ΤΑ ΒΑΖΕΙ ΜΕΣ ΣΤΗ ΝΑΥΛΟΝ ΣΑΚΟΥΛΑ ΚΑΙ ΦΟΡΑΕΙ ΤΑ ΤΑΚΟΥΝΙΑ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ LIVE ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ...
Aλλοφρονησα λεμεεεε με το ζορι δε τον επαιξα εκεινη τη στιγμη!
Εντωμεταξυ τα κοιταζε, τα θαυμαζε, τα γυρνουσε απο δω τα ποδια της, τα γυρνουσε απο κει, τα πλευριζε, προφανως μολις τα ειχε παρει τι να πω καταστροφη, HEELOVER με νιωθειιιιιιιιιιιιιιιις???
Εγω να χω αρρωστησει με το εξωφρενικο για μενα αυτο σκηνικο, κοιταζα αλλου να μη σαλταρω η γκομενα βεβαια στανταρ με ειχε παρει χαμπαρι...
Περνανε τα μαρτυρικα λεπτα, και ερχεται το μετρο.
Λεω δε θα σηκωθω αμεσως, θα περιμενω μεχρι την υστατη στιγμη, να σηκωθει πρωτα η γκομενα να παει μπροστα να τη θαυμασω πανω στις τακουναρες της....
Και οντως ετσι εγινε, σηκωνεται παει μπροστα, αλλα πολυ λιγο ρε γαμωτο, κοντοστεκεται, λεω τι στον πεο, δε θα παει πιο μπροστα, δε φαινεται καλα η γκομενα ολοκληρη...
Σε μια φαση ενω το μετρο κοντευει να σταματησει τελειως, ακουω μια φωνη να με ρωταει "Ξερεις αυτο το μετρο παει προς μεγαρο μουσικης? " Εγω βασικα δεν ειδα το κεφαλι της που με ρωταγε,επειδη ειχα κολλησει το βλεμμα μου στις τακουναρες της,περιμενοντας να παει πιο μπροστα να τις δω καθαροτερα.
Λεω "μπα δεν ειναι δυνατον εχω ακουστικες παραισθησεις απ την καυλα". Ξανακουω ομως τη φωνη,λιγο πιο εντονα αυτη τη φορα "ΞΕΡΕΙΣ ΑΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ?"
Σηκωνω τελικα το βλεμμα μου, και ναι, προς εμενα απηύθυνε την ερωτηση. Κολλαω, προσπαθω να συνελθω, για να της ψελλισω μετα την απαντηση "Ναι".
"ευχαριστω μου λεει".
Μπαινουμε μες στο μετρο παω προς την απεναντι πορτα, ερχεται στεκεται διπλα μου...το βαγονι δεν ηταν γεματο, ειχε ομως αρκετους γυρω μας...λεω ρε πουστη μου τι να κανω να της μιλησω?
εδω? να βγω εξω μαζι της στο μεγαρο και να μιλησω εκει? τι διαολο να κανω? τελικα σα μαλακας που ειμαι και οντας και γενικα σε οχι και ιδιαιτερα καλη ψυχολογια, δεν εκανα τιποτα.η γκομενα κατεβηκε στο μεγαρο.
Και βεβαια, βαραω το κεφαλι μου τωρα στον τοιχο που δεν βρηκα το κουραγιο να προσεγγισω, και μοιραζομαι τον πονο μου μαζι σας....
Eκτος απο βυζολαγνος, ειμαι και τακουνολαγνος.
Κατα συνεπεια το θεμα αυτο αφορα κυριως τον heelover και ολους τους συντακουνολαγνους, αλλα νομιζω (και ελπιζω) οτι λογω της φυσης ολου του σκηνικου εχει και γενικοτερα φαση....
Νωριτερα, γυρισα απο σινεμα.
Περιμενοντας στη σταση του μετρο, ερχεται και καθεται διπλα ενα ΠΟΛΥ ΚΑΥΛΙΑΡΙΚΟ ΓΚΟΜΕΝΑΚΙ.
Σταυρωνει τις μπουταρες, τσεκαρω το πατουμενο, βλεπω ενα πασουμακι ξενερωτικο τελειως, λεω νταξει δε χαλιομαστε αφου το γκομενακι εν γενει λεει πολυ....
ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΕ ΝΑ ΦΥΓΕΙ Η ΣΚΕΨΗ ΑΥΤΗ ΑΠ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΙ ΚΑΝΕΙ Η ΓΚΟΜΕΝΑ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ....
Κρατουσε στα χερια της μια διπλωμενη ναυλον σακουλα.
Ανοιγει αργα-αργα τη σακουλα...., και τι βγαζει απο μεσα ρε παιδια....
ΝΑΙ! ΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙ ΚΑΥΛΙΑΡΙΚΑ ΔΕΚΑΠΟΝΤΑ ΡΟΖ ΠΟΡΝΟΤΑΚΟΥΝΑ!!!....
Με πιανει μια σκοτοδινη, ειδα τον Ιησου φανταρο, λεω δεν ειναι δυνατον....
Τα βγαζει, τα κοιταει τα ψιλοχαιδευει και μετα τι κανει ρε παιδια...
ΒΓΑΖΕΙ ΤΑ ΠΑΣΟΥΜΑΚΙΑ ΠΟΥ ΦΟΡΟΥΣΕ,ΤΑ ΒΑΖΕΙ ΜΕΣ ΣΤΗ ΝΑΥΛΟΝ ΣΑΚΟΥΛΑ ΚΑΙ ΦΟΡΑΕΙ ΤΑ ΤΑΚΟΥΝΙΑ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ LIVE ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ...
Aλλοφρονησα λεμεεεε με το ζορι δε τον επαιξα εκεινη τη στιγμη!
Εντωμεταξυ τα κοιταζε, τα θαυμαζε, τα γυρνουσε απο δω τα ποδια της, τα γυρνουσε απο κει, τα πλευριζε, προφανως μολις τα ειχε παρει τι να πω καταστροφη, HEELOVER με νιωθειιιιιιιιιιιιιιιις???
Εγω να χω αρρωστησει με το εξωφρενικο για μενα αυτο σκηνικο, κοιταζα αλλου να μη σαλταρω η γκομενα βεβαια στανταρ με ειχε παρει χαμπαρι...
Περνανε τα μαρτυρικα λεπτα, και ερχεται το μετρο.
Λεω δε θα σηκωθω αμεσως, θα περιμενω μεχρι την υστατη στιγμη, να σηκωθει πρωτα η γκομενα να παει μπροστα να τη θαυμασω πανω στις τακουναρες της....
Και οντως ετσι εγινε, σηκωνεται παει μπροστα, αλλα πολυ λιγο ρε γαμωτο, κοντοστεκεται, λεω τι στον πεο, δε θα παει πιο μπροστα, δε φαινεται καλα η γκομενα ολοκληρη...
Σε μια φαση ενω το μετρο κοντευει να σταματησει τελειως, ακουω μια φωνη να με ρωταει "Ξερεις αυτο το μετρο παει προς μεγαρο μουσικης? " Εγω βασικα δεν ειδα το κεφαλι της που με ρωταγε,επειδη ειχα κολλησει το βλεμμα μου στις τακουναρες της,περιμενοντας να παει πιο μπροστα να τις δω καθαροτερα.
Λεω "μπα δεν ειναι δυνατον εχω ακουστικες παραισθησεις απ την καυλα". Ξανακουω ομως τη φωνη,λιγο πιο εντονα αυτη τη φορα "ΞΕΡΕΙΣ ΑΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ?"
Σηκωνω τελικα το βλεμμα μου, και ναι, προς εμενα απηύθυνε την ερωτηση. Κολλαω, προσπαθω να συνελθω, για να της ψελλισω μετα την απαντηση "Ναι".
"ευχαριστω μου λεει".
Μπαινουμε μες στο μετρο παω προς την απεναντι πορτα, ερχεται στεκεται διπλα μου...το βαγονι δεν ηταν γεματο, ειχε ομως αρκετους γυρω μας...λεω ρε πουστη μου τι να κανω να της μιλησω?
εδω? να βγω εξω μαζι της στο μεγαρο και να μιλησω εκει? τι διαολο να κανω? τελικα σα μαλακας που ειμαι και οντας και γενικα σε οχι και ιδιαιτερα καλη ψυχολογια, δεν εκανα τιποτα.η γκομενα κατεβηκε στο μεγαρο.
Και βεβαια, βαραω το κεφαλι μου τωρα στον τοιχο που δεν βρηκα το κουραγιο να προσεγγισω, και μοιραζομαι τον πονο μου μαζι σας....