Άχρηστες αλλά ενδιαφέρουσες πληροφορίες!

Καίσαρ Βοργίας

Ο ισπανός στρατιωτικός, πολιτικός και τυχοδιώκτης Καίσαρ Βοργίας γεννήθηκε στη Ρώμη και ήταν ο δεύτερος γιος και ένα από τα πολλά νόθα παιδιά που ο πατέρας του πάπας Αλέξανδρος Στ' είχε αποκτήσει με τις ερωμένες του. Μητέρα του Καίσαρα ήταν η επιφανέστερη από αυτές, η Ρωμαία Βανόνα ΚατανέΪ, η οποία είχε χαρίσει στον Αλέξανδρο άλλα τρία παιδιά.

Ο πάπας Αλέξανδρος Στ', κατά κόσμον Ροδρίγος, και ο Καίσαρ ήταν τα επιφανέστερα μέλη της μεγάλης ισπανικής οικογενείας των Βοργία (μεταξύ τους άλλος ένας πάπας καθώς και ένας άγιος), η οποία, αν και ανέπτυξε τη δράση της κυρίως στην Ιταλία, διατήρησε πολλά από τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά του τόπου καταγωγής της. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τον Καίσαρα Βοργία, ο οποίος, γεννημένος στην Ιταλία, σπούδασε αρχικά κοντά σε καταλανούς λογίους για να φοιτήσει αργότερα στα πανεπιστήμια της Περούτζια και της Πίζας, από όπου έλαβε πτυχίο Νομικής.

Στα πρώτα νεανικά του χρόνια ο Καίσαρ, ακολουθώντας ως δεύτερος γιος τη συνήθεια της εποχής, στράφηκε στο εκκλησιαστικό στάδιο. Οταν ο πατέρας του ήταν ακόμη καρδινάλιος, ο πάπας Σίξτος Δ' είχε απαλλάξει από το στίγμα του νόθου τον Καίσαρα ώστε να μπορέσει αυτός να καταλάβει εκκλησιαστικό αξίωμα. Ετσι το 1491 ο Καίσαρ έγινε επίσκοπος της Παμπλόνα, και όταν το 1492 ο πατέρας του ανέβηκε στον παπικό θρόνο ως Αλέξανδρος Στ', αυτός προβιβάστηκε σε αρχιεπίσκοπο της Βαλένθια και το 1493 σε καρδινάλιο και αναδείχθηκε ο κυριότερος σύμβουλος του πατέρα του.

Ο αδελφοκτόνος καρδινάλιος

Αλλά ο Καίσαρ Βοργίας είχε άλλες βλέψεις και φιλοδοξίες, πράγμα που δεν νοιαζόταν διόλου να το κρύβει ως ιερωμένος, όταν έδειχνε μεγαλύτερο ζήλο για τις κοσμικές ενασχολήσεις, το κυνήγι και τις ερωτικές περιπέτειες, παρά για τα εκκλησιαστικά έργα. H μεγάλη ευκαιρία να βάλει σε εφαρμογή τα σχέδιά του για την απόκτηση εγκόσμιας εξουσίας τού δόθηκε το 1497 με τη δολοφονία του αδελφού του Χουάν. Κυκλοφόρησε τότε ευρύτατα η φήμη ότι στη δολοφονία είχε συνεργήσει και ο Καίσαρ. Δεν του έλειπαν ούτε ο χαρακτήρας ούτε οι λόγοι για να κάνει κάτι τέτοιο δεδομένου ότι φθονούσε βαθιά τον αδελφό του, θεωρώντας ότι ο Χουάν, αν και μικρότερος, είχε ευνοηθεί εις βάρος του αποκτώντας αξιώματα που κανονικά ανήκαν σε αυτόν.

Ο θάνατος του Χουάν άνοιξε στον Καίσαρα τον δρόμο για να απαλλαγεί (με το αιτιολογικό ότι ήταν νόθος), το 1498, από το εκκλησιαστικό αξίωμά του και να μεταβληθεί σε πολέμαρχο αναλαμβάνοντας τη διοίκηση των στρατιωτικών δυνάμεων του πάπα πατέρα του, την οποία κατείχε προηγουμένως ο δολοφονηθείς αδελφός του.

Από την άλλη ο σκολιός δρόμος που ακολουθούσε στα πολιτικά του μαγειρέματα ο Αλέξανδρος επρόκειτο σύντομα να συμπέσει με την πορεία τού γιου του προς την επιδίωξη πολιτικής ηγεμονίας. Το 1495 ο Αλέξανδρος, υπόδειγμα «κοσμικού» πάπα, είχε συνασπίσει τον γερμανό αυτοκράτορα, την Ισπανία, τη Βενετία και το Μιλάνο στην Ιερή Ενωση της Βενετίας για να εκδιώξουν από την Ιταλία τον βασιλιά της Γαλλίας Κάρολο H'. Αυτό δεν εμπόδισε τον Αλέξανδρο να προσέλθει τώρα σε αμοιβαίως εξυπηρετική συμφωνία με τον νέο βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο IB' κηρύσσοντας άκυρο τον γάμο του και λαμβάνοντας ως αντάλλαγμα γαλλική ενίσχυση για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του στη Ρομάνια. Ο Καίσαρ επισκέφθηκε τη Γαλλία κομίζοντας ως δώρο για τον πρωθυπουργό της Ζορζ ντ' Αμπουάζ τον τίτλο του καρδιναλίου, παντρεύτηκε την Καρλότα ντ' Αλμπρέ, αδελφή του βασιλιά της Ναβάρας Ιωάννη, και επέστρεψε στην Ιταλία μαζί με τον στρατό του Λουδοβίκου, ο οποίος τον είχε εν τω μεταξύ ονομάσει δούκα του Βαλαντινουά - γι' αυτό οι Ιταλοί τον έλεγαν «ο Βαλεντίνο».

H σφαγή της Σενιγκάλια

Τα επόμενα τέσσερα χρόνια (1499-1502) ο Καίσαρ Βοργίας, επικουρούμενος από μεγάλη γαλλική στρατιωτική δύναμη, αλώνισε την κεντρική Ιταλία καταλαμβάνοντας τη μία μετά την άλλη σειρά ολόκληρη ημιανεξάρτητες πόλεις. H επιδίωξη του Αλέξανδρου να υποτάξει τη Ρομάνια στην παπική κυριαρχία μεταβλήθηκε γρήγορα σε κατακτητικό σχέδιο με σκοπό τη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους στην κεντρική Ιταλία, με ηγεμόνα τον Καίσαρα.

Τον Νοέμβριο του 1499 ο Καίσαρ Βοργίας κατέλαβε την Ιμολα, τον Δεκέμβριο το Φόρλι, τον Οκτώβριο του 1500 το Ρίμινι και το Πέζαρο, τον Απρίλιο του 1501 τη Φαέντσα. Τον Μάιο του ίδιου χρόνου ο πατέρας του τον ανακήρυξε δούκα της Ρομάνια και τον Αύγουστο ο Καίσαρ διοργάνωσε τη δολοφονία του δούκα του Μπισέλιε, δεύτερου συζύγου της αδελφής του Λουκρητίας, πράξη πάντως που φαίνεται να είχε ως κίνητρο την προσωπική εκδίκηση και όχι πολιτικές διαφορές. Το 1502 ο Καίσαρ κατέλαβε το Ουρμπίνο, το Καμερίνο και τη Σενιγκάλια. Στο σημείο αυτό την πορεία του ανέκοψε συνωμοσία αξιωματικών του στρεφόμενη εναντίον του. Ο Καίσαρ Βοργίας διέπραξε τότε το διασημότερο από τα εγκλήματα που αποδίδονται στην πολυαίμακτη σταδιοδρομία του. Φάνηκε υποχωρητικός και συμφιλιωτικός απέναντι στους συνωμότες και τους κάλεσε να συναντηθούν μαζί του στη Σενιγκάλια για να συζητήσουν. H συνάντηση πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 1502 αλλά ήταν παγίδα και ο Βοργίας κατέσφαξε τους συνωμότες.

Ο Καίσαρ Βοργίας βρισκόταν στο απόγειο της δύναμής του. Παρ' όλο όμως που δεν του έλειπαν η ευφυΐα και η ικανότητα και κάποια χαρισματικά προσόντα (μαθαίνουμε άλλωστε ότι ήταν «ο ωραιότερος άνδρας της Ιταλίας»), ήταν άνθρωπος αλαζονικός και αδίστακτος και με τις πράξεις του είχε δημιουργήσει πολλούς εχθρούς: ολόκληρη η Ιταλία τον βδελυσσόταν. H βιαιότητα, οι συνωμοσίες και η έλλειψη ενδοιασμών ήταν συνηθισμένα χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς των ηγεμόνων της εποχής, φαίνεται όμως ότι ο Καίσαρ Βοργίας υπερέβαινε κάθε μέτρο. Οι φημολογίες που διέσπειραν σε βάρος του οι πολυάριθμοι εχθροί του και που τον παρουσίαζαν σαν πραγματικό τέρας, ενείχαν προφανώς δόση υπερβολής, δεν φαίνεται όμως να απείχαν πολύ από την αλήθεια.

Ο θαυμασμός του Μακιαβέλι

Μέσα στη γενική αποδοκιμασία που περιέβαλλε το πρόσωπό του και στην απέχθεια και τον φόβο που ενέπνεαν οι πράξεις του, ο Καίσαρ Βοργίας βρήκε έναν διόλου τυχαίο θαυμαστή: τον πολιτικό και συγγραφέα Νικολό Μακιαβέλι. Ως διπλωματικός αντιπρόσωπος της πατρίδας του Φλωρεντίας, ο Μακιαβέλι γνώρισε τον Βοργία κατά τις εκστρατείες του και εντυπωσιάστηκε τόσο από τις μεθόδους αυτής της «νέας δύναμης στην Ιταλία», όπως τον χαρακτήρισε, που δεν ήταν σαν «τους άλλους μικροηγεμόνες», ώστε τον χρησιμοποίησε ως πρότυπο για τη φημισμένη πολιτική πραγματεία του, τον Ηγεμόνα.

Τον Αύγουστο του 1503 πέθανε ξαφνικά ο πάπας Αλέξανδρος. Χωρίς την προστασία του πατέρα του και στερημένος από τον πακτωλό του παπικού χρήματος ο Καίσαρ Βοργίας είδε την τύχη του να παίρνει ραγδαία την κατιούσα. Ο νέος πάπας Ιούλιος B' (μετά την πολύ σύντομη θητεία τού Πίου Γ') ήταν ορκισμένος εχθρός της οικογένειας Βοργία. Δεν αναγνώρισε τον τίτλο του Καίσαρα ως δούκα της Ρομάνια και κατ' απαίτησή του οι εκτοπισμένοι ηγεμόνες άρχισαν να ανακτούν τις πόλεις τους, που τις είχε καταλάβει ο Βοργίας. Επί ένα εξάμηνο ο Βοργίας έμεινε κρατούμενος του πάπα ώσπου το 1504 παραδόθηκε στον Φερδινάνδο B' της Ισπανίας, ο οποίος τον φυλάκισε. Το 1906 ο Βοργίας δραπέτευσε και κατέφυγε στον κουνιάδο του βασιλιά της Ναβάρας, στην υπηρεσία του οποίου σκοτώθηκε πολεμώντας κατά την πολιορκία μιας πόλης που είχε εξεγερθεί.

http://www.tovima.gr

 

Νικολάι Τζουρμογκάλιεφ

Δεν ήταν τυχαίο ότι τον αποκαλούσαν και «metal fang», ήτοι «σιδεροδάκτυλο». Ο Τζουρμογκάλιεφ είχε μυϊκή δύναμη σχεδόν υπεράνθρωπη ¬ εξ ου και κανένα από τα υποψήφια θύματά του δεν μπόρεσε ποτέ να του ξεφύγει. Οταν στις αρχές του αιώνα συνελήφθη στη Ρωσία, οι διώκτες του έμειναν άναυδοι: με εκπληκτική άνεση παραδέχθηκε τους φόνους περίπου 100 γυναικών, τις οποίες στη συνέχεια ο ίδιος έφαγε, δίδων δεκαετίες αργότερα τροφή και στον σεναριογράφο της «Σιωπής των αμνών». Μάλιστα περίπου 50 από αυτές τις σερβίρισε στους ανυποψίακστους καλεσμένους, τους οποίους καλούσε σε δείπνο για να δοκιμάσουν τα λεγόμενα «εθνικά πιάτα» δικής του εμπνεύσεως.

 

Αδόλφος Χιτλερ

Σχεδόν όλοι οι βιογράφοι του Χίτλερ σημειώνουν την τεράστια απόκλιση μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου μισού της ζωής του. Μέχρι την ηλικία των 30 ετών ήταν, σύμφωνα με τα αστικά μέτρα της εποχής του, ένας άνθρωπος χωρίς επαγγελματική καριέρα, χωρίς αξιόλογες σχέσεις και μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου είχε ηττηθεί η Γερμανία, ήταν επίσης και ένας στρατιωτικός χωρίς προοπτικές και κυρίως χωρίς αναγνωρίσιμες ικανότητες που θα μπορούσαν να εξηγήσουν εύλογα την άνοδο που επακολούθησε. Παρ' όλα αυτά, αυτός ο άνθρωπος αναρριχήθηκε, μέσα σε λίγα χρόνια, στην Καγκελαρία του Γερμανικού Ράιχ και τελικά έγινε δικτάτορας-κυρίαρχος του μεγαλύτερου μέρους της Ευρώπης, εξασκώντας μια καταστροφική επίδραση που μόνο λίγοι, πριν ή μετά από αυτόν, εξάσκησαν.

Ο Χίτλερ φρόντισε να μείνουν μέχρι σήμερα πολλά αναπάντητα ερωτήματα σχετικά με την καταγωγή και τη ζωή του πριν την ανάμιξή του στην πολιτική. Το 1930 είπε για τους πολιτικούς του αντίπαλους: «Ποτέ δεν κάνει να μάθουν για τις ρίζες μου και για την οικογένειά μου.» (Κρόκοβ)

Για αυτόν τον λόγο, το καλοκαίρι του 1938, αμέσως μετά την προσάρτηση της Αυστρίας (Anschluss), εκκένωσε και κατέστρεψε τα χωριά των γονέων και των παππούδων του (Ντόλερσχαϊμ και Στρόνες) στην βορειοδυτική Αυστρία και τα μετέβαλε σε πεδία ασκήσεων του στρατού. Οι Κέρσοου, Κρόκοβ και άλλοι βιογράφοι του πιστεύουν ότι ο λόγος γι’ αυτά τα μέτρα θα πρέπει να αναζητηθεί στην ασαφή και μη απαλλαγμένη από αιμομιξία καταγωγή του. Οι ισχυρισμοί του ίδιου του Χίτλερ στο βιβλίο του Ο Αγών μου ("Mein Kampf"), εξυπηρετούν πάνω από όλα το προσωπικό του στιλ που θέλει να παρουσιάσει και γι' αυτό δεν είναι και πολύ αξιόπιστοι.

Ο πατέρας του Χίτλερ, Αλόισιος

Ο κατοπινός δικτάτορας γεννήθηκε το 1889 στο Μπράουναου αμ Ινν (Braunau am Inn), στα βόρεια σύνορα της Αυστρίας. Ήταν το τέταρτο από τα έξι παιδιά του τελωνειακού υπάλληλου Αλόισιου Χίτλερ και της τρίτης του γυναίκας Κλάρας Χίτλερ, μιας ανιψιάς του. Από τα έξι αυτά παιδιά μόνον ο Αδόλφος και η αδερφή του Πάουλα έφτασαν ως την εφηβεία. Ο Aλόισιος Χίτλερ είχε εκτός από αυτά και άλλα δύο παιδιά, τον εξώγαμο Αλόισιο Τζούνιορ και την Ανγκέλα, που ήταν κόρη της δεύτερης γυναίκας του.
Στο «Mein Kampf» ο Χίτλερ περιγράφει τον πατέρα του ως αυστηρό, αυταρχικό και, καμιά φορά, ακόμα και οξύθυμο και βίαιο. Είναι, όμως, αμφισβητήσιμο αν η ανατροφή του Χίτλερ υπήρξε πιο αυστηρή από την καθιερωμένη εκείνο τον καιρό. Ο Χίτλερ ποτέ δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία στον πατέρα του. Το 1876 (όταν ο Αλόισιος ήταν πλέον 40 ετών και η μητέρα του είχε πεθάνει πριν από 30 χρόνια) και λόγω μιας αναμενόμενης κληρονομιάς από τον υποτιθέμενο θείο του, Γιόχαν Νέπομουκ Χίντλερ άλλαξε το οικογενειακό επώνυμο από Σίκλγκρουμπερ (Schicklgruber) σε Χίτλερ. Ο Αλόισιος, που ήταν εξώγαμο παιδί της αγροτικής υπηρέτριας Άννας Μαρίας Σίκλγκρουμπερ, πήρε έτσι το όνομα του άνδρα, που πίστευε ότι ήταν ο πατέρας του. Αυτός όμως, ο μυλεργάτης Γιόχαν Γκέοργκ Χίντλερ (Johann Georg Hiedler) δεν τον είχε αποδεχτεί ποτέ, επίσημα, ως γιο του. Η τροποποίηση του ονόματος Χίντλερ στο γνωστό Χίτλερ οφείλεται απλά και μόνο σε ένα ορθογραφικό λάθος του αρμόδιου υπαλλήλου στην καταγραφή του νέου επωνύμου του Αλόισιου.

Όπως φαίνεται, ο Αδόλφος Χίτλερ δεν ήξερε με απόλυτη βεβαιότητα ποιος ήταν ο παππούς του. Το γεγονός αυτό πρέπει να ήταν πολιτικά εκρηκτικό για τον προπαγανδιστή μιας ρατσιστικής ιδεολογίας, ο οποίος από την αρχή της δεκαετίας του 1920, γινόταν όλο και περισσότερο γνωστός. Οι πολιτικοί του αντίπαλοι, από τότε ήδη, προσπαθούσαν συνεχώς να αποδείξουν ότι ο ηγέτης του αντισημιτικού και εξτρεμιστικά εθνικιστικού Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος (NSDAP) είχε ο ίδιος Εβραίους ή Τσέχους προγόνους. Για τις φήμες αυτές δεν βρέθηκαν αποδείξεις. Για τον Χίτλερ, όμως, αυτές οι φήμες, καθώς και οι κατά ένα μέρος αιμομικτικές σχέσεις στην οικογένειά του, ήταν αρκετός λόγος για να συσκοτίζει, όσο μπορούσε, την καταγωγή του.

Ο Χίτλερ σε βρεφική ηλικία

Για να πραγματοποιήσει τις ιδέες του, ο Αδόλφος Χίτλερ ξεκίνησε έναν Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος στοίχισε τη ζωή σε 55 εκατομμύρια ανθρώπους, από τους οποίους τα 20 εκατομμύρια ήταν Σοβιετικοί. Ακόμα περισσότεροι στρατιώτες και πολίτες, εξαιτίας της πολιτικής του, τραυματίστηκαν, έμειναν άστεγοι, απελάθηκαν, εξορίστηκαν, ή φυλακίστηκαν. Συνέπειες του πολέμου ήταν η διάλυση του γερμανικού κράτους, η καταστροφή ενός μεγάλου τμήματος της Ευρώπης, η ηγεμονία για 40 χρόνια της ΕΣΣΔ στην Ανατολική Ευρώπη και η διαίρεση της Γερμανίας και της Ευρώπης σε δύο αντίθετα, εχθρικά στρατόπεδα, μέχρι το 1989/90.

Η κατάσταση της υγείας του Χίτλερ όλο και χειροτερεύει με την εξέλιξη του πολέμου. Σύμφωνα με την επικρατούσα σήμερα αντίληψη, υπέφερε από πάρκινσον σε προχωρημένο στάδιο και από προϊούσα παραφροσύνη, διατηρούσε, όμως, την από πολλούς συγχρόνους του παρατηρημένη αυθυποβολή του. Στις 19 Μαρτίου του 1945 δίνει τη διαταγή "Νέρων" για την καταστροφή των υποδομών του γερμανικού κράτους, κατά την υποχώρηση των μονάδων της Βέρμαχτ. Η διαταγή, όμως, αυτή δεν εφαρμόστηκε στην πράξη από τον Υπουργό Εξοπλισμού Άλμπερτ Σπέερ. Αυτή η διαταγή είναι απόλυτα σύμφωνη με τον τρόπο σκέψης του Χίτλερ, που εκφράζεται με την επιλογή «νίκη ή καταστροφή». Στον εχθρό δεν έπρεπε να αφεθεί παρά μόνο «καμμένη γη». Κατά τη γνώμη του, το μέλλον ανήκει πλέον στον λαό της ανατολής, ο οποίος αποδείχτηκε ισχυρότερος, ενώ οι Γερμανοί, λόγω της ήττας τους, έχασαν το δικαίωμα ύπαρξης.

Στις 22 Απριλίου 1945 ο Χίτλερ παθαίνει νευρική κατάρρευση όταν πληροφορείται, κατά τη διάρκεια του καθημερινού σχολιασμού της κατάστασης, στο υπόγειο καταφύγιο, κάτω από την Καγκελαρία στο Βερολίνο, ότι η επίθεση που είχε διατάξει για την άρση της πολιορκίας του Βερολίνου δεν είχε εκτελεστεί από τον Αρχηγό των μονάδων των Ες-Ες Στάινερ, γιατί την θεώρησε ανεφάρμοστη λόγω του συσχετισμού δυνάμεων. Ο Χίτλερ είπε ότι όλα πλέον χάθηκαν και ότι όλοι τον έχουν προδώσει, ακόμα και τα Ες-Ες. Άφησε ελεύθερο ένα μέρος του προσωπικού του και αρνήθηκε, παρά τις παρακλήσεις του Μπόρμαν, του Κάιτελ και του Γκαίριγκ, να εγκαταλείψει το Βερολίνο. Διέταξε τον αρχιϋπασπιστή του, Γιούλιους Σάουμπ, να κάψει όλα τα προσωπικά του στοιχεία και έγγραφα, που βρίσκονταν στην Καγκελαρία και στο Καταφύγιο, καθώς και όσα βρίσκονταν στο Μόναχο.

Δύο θέματα κυριαρχούν στο καταφύγιο τις τελευταίες μέρες του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου: Πόσο κοντά είναι ο Κόκκινος Στρατός και ποιος είναι ο πιο σίγουρος τρόπος αυτοκτονίας. Επανειλημμένα ο Χίτλερ (56) μοιράζει δηλητήριο σε αυτούς που παρέμειναν μαζί του στο Καταφύγιο και δεν τον εγκατέλειψαν. Στις 29 Απριλίου παντρεύεται τη σύντροφο της ζωής του Εύα Μπράουν (33). Την επόμενη μέρα, κατά τις 3.30, αυτοκτονούν με υδροκυάνιο. Συγχρόνως ο Χίτλερ βάζει και το πιστόλι στο στόμα του[6] και πυροβολεί. Ο Μάρτιν Μπόρμαν, μαζί με τον οδηγό του Χίτλερ Έριχ Κέμπκα, τον υπηρέτη του Χάιντς Λίγκε, τον επιλοχία των SS Ότο Γκίνσε και μερικούς στρατιώτες της προσωπικής του φρουράς καίνε τα πτώματα, τα οποία θάβονται αργότερα έξω από το καταφύγιο μέσα σε κρατήρα από βόμβα. Από εκεί θα τα πάρουν, λίγο αργότερα, οι Σοβιετικοί, οι οποίοι θα τα κρατήσουν σε μυστικό μέρος στην Ανατολική Γερμανία, κοντά στο Μαγδεμβούργο, μέχρι την δεκαετία του '70. Τότε, με διαταγή του αρχηγού του KGB Γιούρι Αντρόποφ, καταστρέφονται τελείως και απορρίπτονται στον ποταμό Έλβα. Παρόλ' αυτά διασώθηκαν το κρανίο και η οδοντοστοιχία του πτώματος, απ' όπου ο οδοντίατρος του Χίτλερ, μέσω προηγούμενης ακτινογραφίας, αναγνώρισε αργότερα την ταυτότητα του νεκρού (αποκαλύψεις από έρευνα περί το 1990)

http://el.wikipedia.org/wiki/Αδόλφος_Χίτλερ

 

Νέρων

Προτού ακόμη κλείσει τα 17 του χρόνια βρέθηκε καθισμένος στον θρόνο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η στοργική μητέρα του Αγριππίνα φρόντισε να του ανοίξει τον δρόμο φαρμακώνοντας αμφοτέρους τον δεύτερο σύζυγό της Κρίσπο και τον ¬ τρίτο ¬ Κλαύδιο. Και εκείνος υπό την καθοδήγηση του Σενέκα ξεκίνησε το έργο του, το οποίο στα πρώτα του στάδια πράγματι ετύγχανε θεάρεστο: επεξέτεινε τις αρμοδιότητες της Συγκλήτου, μείωσε τους φόρους, απαγόρευσε αιματηρά θεάματα και εκτελέσεις ποινών σε πλατείες και αρένες, έδωσε ακόμη και δικαίωμα στους σκλάβους. Στην αρχή ο Νέρων μισούσε το να υπογράφει θανατικές καταδίκες... ώσπου η μητέρα του παρεφρόνησε βλέποντας ότι έχει χάσει κάθε έλεγχο πάνω στον γιο της και άρχισε να ξεσπά επάνω του. Κατά την κοινή πρακτική της εποχής, ο Νέρων απλώς τη δολοφόνησε. Το ίδιο έκανε τρία χρόνια μετά, με τη γυναίκα του Οκτάβια, καθ' ότι εκείνη αποτελούσε εμπόδιο στον έρωτά του με την Ποππαία. Εκτοτε αντελήφθη πως ατιμώρητος μπορεί να πράττει οτιδήποτε ¬ η πορεία του προς την τρέλα είχε ήδη αρχίσει. Θεωρών ότι ήτο μέγας καλλιτέχνης, τραγουδιστής τε και παίκτης της λύρας, οργάνωνε μαραθώνιες συναυλίες, τις οποίες οι θεατές δεν ηδύναντο να εγκαταλείψουν προτού εκείνος ολοκληρώσει το πρόγραμμά του. Λέγεται πως σε κάποια τέτοια συναυλία μια γυναίκα αναγκάστηκε να γεννήσει μέσα στην αίθουσα καθ' ότι ο Νέρων δεν την άφηνε να φύγει προτού εκείνος τελειώσει. Η παραφροσύνη του ήταν τέτοια ώστε του κατελόγισαν τη μεγάλη πυρκαϊά της Ρώμης το 64 π.Χ., λέγοντας ότι απλώς ήθελε να την ξαναχτίσει σε... πιο ελληνικό στυλ, παρ' ότι εκείνος τότε ευρίσκετο στο εξοχικό του, 56 χιλιόμετρα μακριά από την Αιωνία Πόλη. Εν πάση περιπτώσει εκείνος με τη σειρά του «φόρτωσε» την πυρκαϊά στους χριστιανούς και τους εκδικήθηκε δεόντως. Τη νύχτα της 1ης Αυγούστου του 64 μ.Χ. αποφάσισε να αναγάγει σε... τέχνη τα βασανιστήρια. Αντιμετωπίζων τη θηριωδία ως μορφή αισθητικής, διοργάνωσε το λεγόμενο «θεατρικό μαρτύριο». Στον ρωμαϊκό ιππόδρομο εκατοντάδες χριστιανοί σταυρώθηκαν ζωντανοί, άλλοι κατασπαράχθηκαν από τα θηρία και οι δυστυχέστεροι ανέλαβαν να φωτίσουν την παράσταση: ελλείψει πυρσών, τους έκαιγαν εν τω μέσω του ιπποδρόμου.

Χρυσά νομίσματα με την εικόνα του Νέρωνα και της Αγριππίνας

 

Αουγκούστο Πινοσέτ

Πολύ προτού ανατρέψει τον εκλεγμένο πρόεδρο της Χιλής Σαλβαδόρ Αλιέντε είχε τελειοποιήσει τις μεθόδους που θα του εξασφάλιζαν τη μακροημέρευση του καθεστώτος του. Οι φάκελοι της αμερικανικής αντικατασκοπίας αναφέρουν 320 δολοφονίες αντιστασιακών στις οποίες προέβησαν οι στρατοκράτες του δικτάτορα στον δρόμο προς την εξουσία ¬ μεταξύ των εκτελεσθέντων και δύο αμερικανοί πολίτες. Κατόπιν δε της εξασφάλισης των ηνίων της Χιλής, οι αριθμοί εκείνων που δεινοπάθησαν εξ αυτού κατέστησαν πενταψήφιοι. Η αρχική δικογραφία του ισπανού δικαστή Μπαλτάζαρ Γκαρζόν καθιστούσε τον δικτάτορα υπεύθυνο για τον θάνατο 3.000 ατόμων ¬ ιδίως τα πρώτα χρόνια μετά το πραξικόπημα, οι μαζικές συλλήψεις, τα βασανιστήρια με χτυπήματα, καψίματα και ηλεκτροσόκ, οι δολοφονίες και οι «εξαφανίσεις» ήταν στο ημερήσιο πρόγραμμα του Πινοσέτ, όστις έχων εξασφαλίσει την αμέριστη συμπαράσταση των ΗΠΑ κατέστη ασύδοτος.
Οι Αμερικανοί τότε συνήθιζαν να λένε «μπορεί να είναι γιος σκύλας, αλλά τουλάχιστον είναι δικής μας σκύλας».
Και έτσι, με τις ευλογίες των ΗΠΑ και κατ' εντολήν του δικτάτορα, στήθηκαν εκατόμβες άνευ προηγουμένου. Μεταξύ τους και το «καραβάνι του θανάτου», που τον Οκτώβριο του 1973 σάρωσε ολόκληρη τη Βόρεια Χιλή. Στις πόλεις Καουκένες, Κοπιάπο, Αντοφαγάστα και Λα Σερένα οι άνδρες του στρατηγού Σέρχιο Αρελιάνο Σταρκ που προΐστατο του καραβανιού εκτέλεσαν τουλάχιστον 72 άτομα.

 

Νικολάε Τσαουσέσκου

Γεννήθηκε στο χωριό Scorniceşti της επαρχίας Olt στις 18 Ιανουαρίου 1918. Σε ηλικία 11 ετών πήγε στο Βουκουρέστι ως μαθητευόμενος υποδηματοποιός.

Εκεί γράφτηκε στο, τότε παράνομο (1932), Κομμουνιστικό Κόμμα Ρουμανίας και συνελήφθη μερικές φορές τα επόμενα χρόνια ως διαδηλωτής, απεργός, συλλέκτης υπογραφών για απεργία και παρόμοιες δραστηριότητες. Οι τότε φάκελοι της Αστυνομίας τον περιγράφουν ως «επικίνδυνο κομμουνιστή ακτιβιστή». Το 1936 φυλακίστηκε για δύο χρόνια με την κατηγορία του αντιφασιστικού ακτιβισμού.

Αφού βγήκε από τη φυλακή, γνώρισε το 1939 την Έλενα Πετρέσκου (Elena Petrescu), την οποία παντρεύτηκε το 1946. Το 1940 συνελήφθη και φυλακίστηκε ξανά. Το 1943 μεταφέρθηκε σε άλλη φυλακή, όπου μοιράτηκε το ίδιο κελί με τον Gheorghe Gheorghiu-Dej (μελλοντικό γ.γ. του Κ.Κ.Ρουμανίας) και έγινε προσατευόμενός του. Μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και ενώ η Ρουμανία περνούσε στον έλεγχο της Σοβιετικής Ένωσης, υπηρέτησε ως γραμματέας της Κομμουνιστικής Νεολαίας (1944–1945).

Μόλις οι Κομμουνιστές κατέλαβαν την εξουσία στη χώρα το 1947, ο Νικολάε Τσαουσέσκου έγινε Υπουργός Γεωργίας και κατόπιν Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας στην, σταλινικού τύπου, Κυβέρνηση του Gheorghe Gheorghiu-Dej. Το 1952 εισήλθε στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΡ και το 1954 στο Politburo. Έγινε έτσι ουσιαστικά το νούμερο δύο στην ιεραρχία του Κόμματος.

Ο άνθρωπος που οδήγησε έναν ολόκληρο λαό στη λιμοκτονία. Ο Τσαουσέσκου έθεσε βασική του προτεραιότητα την αποπληρωμή του εξωτερικού χρέους της Ρουμανίας, εξ ου και εν έτει 1982 διέταξε την εξαγωγή του μεγαλύτερου μέρους της γεωργικής και βιομηχανικής παραγωγής της. Το αποτέλεσμα; Απαντες οι Ρουμάνοι βρέθηκαν ξαφνικά χωρίς φαγητό, καύσιμα και φάρμακα. Υπολογίζεται ότι ετησίως στη Ρουμανία επί Τσαουσέσκου πέθαιναν περίπου 15.000 άτομα από την πείνα, το κρύο και την έλλειψη των στοιχειωδών υλικών αγαθών. Οι μόνοι που ζούσαν αξιοπρεπώς δεδομένου ότι πληρώνονταν αδρά για τις υπηρεσίες τους ήταν οι τηρητές της τάξης ¬ οι αστυνομικοί της Σεκιουριτάτε. Οι οποίοι, παρά ταύτα, δεν μπόρεσαν να καταστείλουν τη διαδήλωση των εξαγριωμένων κατοίκων της Τιμισοάρα στις 22 Δεκεμβρίου 1989. Τα επεισόδια από την Τιμισοάρα επεκτάθηκαν σε όλη τη Ρουμανία. Τρεις ημέρες αργότερα ο Τσαουσέσκου συνελήφθη. Το στρατιωτικό δικαστήριο εντός δύο ωρών καταδίκασε εκείνον και τη γυναίκα του σε θάνατο, ως ενόχους γενοκτονίας. Ηταν το μεσημέρι των Χριστουγέννων του 1989 που οι ρουμάνοι πολίτες ζωντανά είδαν και ξαναείδαν σε άπειρες επαναλήψεις την εκτέλεση. Και την αντιμετώπισαν περίπου σαν χριστουγεννιάτικο δώρο.

 

Ιωσήφ Στάλιν

Ο σοβιετικός δικτάτορας Ιωσήφ Στάλιν (το πραγματικό του όνομα ήταν Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Ντζουγκασβίλι) γεννήθηκε κοντά στο Γκόρι της Γεωργίας. H οικογένειά του ήταν φτωχή και ο Ιωσήφ απέμεινε το μοναδικό της παιδί μετά τον θάνατο των τριών αδελφών του σε μικρή ηλικία. Ο πατέρας του τον άφησε ορφανό στα 11 του χρόνια και τον ανέθρεψε η μητέρα του ξενοδουλεύοντας.


Με προορισμό το ιερατικό στάδιο ο Στάλιν σπούδασε με υποτροφία στη Θεολογική Σχολή της Τιφλίδας, όπου εγκολπώθηκε τις επαναστατικές ιδέες. Δεν ολοκλήρωσε όμως τις σπουδές του καθώς, το 1899, λίγο πριν από την αποφοίτησή του, αποβλήθηκε από τη σχολή λόγω της παράνομης πολιτικής δράσης του. Μεσολάβησε σύντομο διάστημα υπαλληλικής απασχόλησης και κατόπιν ο Στάλιν αφοσιώθηκε αποκλειστικά στην υπηρεσία των ιδεών του και έγινε επαγγελματίας επαναστάτης.

Πρώτα στην Τιφλίδα και κατόπιν στο Βατούμ ο Στάλιν διοργάνωνε απεργίες και διαδηλώσεις και δημοσίευε άρθρα σε παράνομα έντυπα. Συνελήφθη για πρώτη φορά το 1902 και εξορίστηκε στη Σιβηρία, από όπου δραπέτευσε. Το ίδιο επαναλήφθηκε πολλές φορές τα επόμενα χρόνια: σύλληψη, εκτόπιση ή φυλάκιση, απόδραση.

Εν τω μεταξύ, το 1903, στο ρωσικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, όπου είχε ενταχθεί ο Στάλιν, είχαν διαμορφωθεί δύο αντιτιθέμενες πτέρυγες: μπολσεβίκοι και μενσεβίκοι. Ο Στάλιν συντάχθηκε με τους πρώτους, υπό την ηγεσία του Λένιν. Το 1904 ο Στάλιν παντρεύτηκε τη Γεκατερίνα Σβανίτζε, με την οποία απέκτησαν έναν γιο, τον Γιάκοβ. H Γεκατερίνα πέθανε το 1907. Ο Γιάκοβ χάθηκε σε γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης κατά τον B´ Παγκόσμιο Πόλεμο. Λέγεται ότι ο Στάλιν, στην παντοδυναμία του τότε, αρνήθηκε την πρόταση να ανταλλάξει τον γιο του με γερμανούς αιχμαλώτους.

Αν και εξαιρετικά δραστήριος, επίμονος και παράτολμος, ο Στάλιν δεν είχε κατορθώσει ως το 1912 να καταλάβει αξιόλογη θέση στην κομματική ιεραρχία. Τη χρονιά εκείνη, όμως, όταν επήλθε η οριστική διάσπαση των σοσιαλδημοκρατών, έγινε και το πρώτο σημαντικό βήμα ανόδου για τον Στάλιν: ο Λένιν τον διόρισε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του νέου κόμματος, των μπολσεβίκων. Στον Στάλιν ανατέθηκε επίσης η έκδοση της νέας κομματικής εφημερίδας, της «Πράβδας».

Το 1913 ο Στάλιν συνελήφθη για μία ακόμη φορά και εξορίστηκε στη Σιβηρία. Επέστρεψε στο Πέτρογκραντ (όπως λεγόταν μετά το 1914 η Αγία Πετρούπολη) τον Μάρτιο του 1917, όταν η επανάσταση είχε ήδη ξεκινήσει. Αφού ταλαντεύθηκε για λίγο ως προς την ακολουθητέα πολιτική, τελικά συντάχθηκε με τη γραμμή του Λένιν για άμεση ένοπλη δράση των μπολσεβίκων με στόχο την κατάληψη της εξουσίας.

Ο Στάλιν πήρε μέρος στην εξέγερση των μπολσεβίκων, τη λεγόμενη Οκτωβριανή Επανάσταση, και μετά τη νίκη τους και την εγκαθίδρυση του σοβιετικού καθεστώτος τοποθετήθηκε επίτροπος (υπουργός) επί των εθνοτήτων. Σημαντικός υπήρξε ο ρόλος του κατά τον εμφύλιο πόλεμο του 1918-20, όπου διακρίθηκε κατά τις επιχειρήσεις στην πόλη Τσαρίτσιν, που αργότερα μετονομάστηκε Στάλινγκραντ.

Το 1919 ο Στάλιν έγινε μέλος του Πολιτικού Γραφείου του κόμματος. Τον ίδιο χρόνο ξαναπαντρεύτηκε. Με τη δεύτερη σύζυγό του, τη Ναντέζντα Αλληλούγεβα, απέκτησαν δύο παιδιά, τον Βασίλι και τη Σβετλάνα. H Ναντέζντα αυτοκτόνησε το 1932, ο Βασίλι έγινε αεροπόρος και σκοτώθηκε κατά τον B´ Παγκόσμιο Πόλεμο και η Σβετλάνα εγκατέλειψε την ΕΣΣΔ μετά τον θάνατο του πατέρα της.

Διαβλέποντας την απειλή που αντιπροσώπευε η ναζιστική Γερμανία, πριν από τον B' Παγκόσμιο Πόλεμο ο Στάλιν πρότεινε στις δυτικές δυνάμεις τη σύναψη αντιχιτλερικού συμφώνου. Οταν η πρότασή του απορρίφθηκε, η ΕΣΣΔ υπέγραψε, το 1939, σύμφωνο με τη Γερμανία. Αυτό δεν εμπόδισε τον Χίτλερ να επιτεθεί εναντίον της τον Ιούνιο του 1941. Τον προηγούμενο μήνα ο Στάλιν είχε αυτοδιοριστεί πρωθυπουργός της Σοβιετικής Ενωσης.

Υπό την ηγεσία του Στάλιν, ο οποίος αναγορεύθηκε στρατάρχης, η Σοβιετική Ενωση διαδραμάτισε πρωτεύοντα ρόλο στην κατανίκηση της Γερμανίας και κατέβαλε βαρύτατο φόρο αίματος κατά τον πόλεμο. H ήττα των γερμανικών δυνάμεων στο Στάλινγκραντ το 1943 υπήρξε καθοριστικό γεγονός για την τελική έκβαση του πολέμου υπέρ των Συμμάχων.

Με αριθμούς που δεν επιβεβαιώνονται από επίσημα στοιχεία οι νεκροί εκτός πολέμου λόγω της Καχυποψίας του Στάλιν ανέρχονται πάνω από 4.5 εκατομμύρια!

 

Οι 8 πιο 'ενδιαφέρουσες' φυλακές του κόσμου

Υποτίθεται ότι οι φυλακές έχουν δημιουργηθεί για να κρατάνε σε ασφάλεια τους πιο επικίνδυνους κακοποιούς του πλανήτη. Όλοι μας έχουμε στο μυαλό μας μια πολύ συγκεκριμένη εικόνα για το πως πρέπει να είναι μια φυλακή. Έλα όμως που υπάρχουν κάποιες που ξεπερνούν τη φαντασία μας αλλά και μερικές φορές, ξεπερνούν και τις προσδοκίες μας!

1. Η πιο μικρή
Sark Prison, Sark, Γκέρσνεϊ
Χωρητικότητα: 2 κρατούμενοι

Η μικρότερη φυλακή του κόσμου χτίστηκε το 1856 και χρησιμεύει
περισσότερο σαν κρατητήριο. Δεν έχει ούτε καν παράθυρα στα δύο μικρά δωμάτια, που χωράνε- δε χωράνε δύο άτομα με το ζόρι. Αν ο κρατούμενος έχει κλειστοφοβία, θα έπρεπε να το είχε σκεφτεί πριν παραβεί το νόμο ...
http://[URL unfurl="true"]www.e-write.gr/files/u18/prison1.jpg[/img[/URL]]

[b]2. Η πιο ασφαλής
Adx Supermax, Κολοράντο
Χωρητικότητα: 550 κρατούμενοι
[/b]
Είναι ο εφιάλτης κάθε παρανόμου. Βασικά επιβεβαιώνει στο έπακρο τον όρο φυλακή, γιατί εκεί δεν περνάνε τα πολλά πολλά. Βία, πειθαρχία και σύστημα ασφαλείας που δε κάνει να ξεχνάς το ενδεχόμενο διαφυγής.
Aνοιξε τις πύλες της μόλις το 1994 και είναι το σπίτι των πιο βίαιων και επικίνδυνων εγκληματιών της χώρας. Εκεί, οι φυλακισμένοι δεν έχουν σχεδόν καμία επαφή ο ένας με τον άλλον, καθώς περνάνε 22 ώρες την ημέρα στην απομόνωση, για να αναλογιστούν τις πράξεις τους. Έχει παρατηρηθεί ότι αρκετοί από αυτούς που πέρασαν στα κελιά της, έχουν χάσει το μυαλό τους από την πολλή μοναξιά και αυστηρότητα. Οπότε οι ιθύνοντες δέχονται μόνο αυτούς που έχουν να εκτίσουν από 25 χρόνια ποινή και άνω ...
[img]http://[URL unfurl="true"]www.e-write.gr/files/u18/prison2.jpg[/img[/URL]]

[b]3.Η πιο πολύτιμη
San Quentin, Καλιφόρνια
Χωρητικότητα: 3317 κρατούμενοι[/b]

Είναι η πιο ακριβή φυλακή του κόσμου. Δεν αναφερόμαστε βέβαια στο ...ενοίκιο αλλά στην αξία του τεράστιου οικοπέδου. Υπολογίζεται ότι η γη στην οποία είναι χτισμένη η συγκεκριμένη φυλακή αξίζει περίπου 100 εκατομμύρια δολάρια. Υπάρχει η φήμη, σύμφωνα με την οποία, είναι ένα
από τα πιο ακριβά οικόπεδα σε όλη τη χώρα! Ίσως παίζει ρόλο το γεγονός ότι έχει θέα τον ωκεανό, προσφέροντας στους «φιλοξενούμενους» μια πιο
καλαίσθητη διαμονή. Ποιος ξέρει;
[img]http://[URL unfurl="true"]www.e-write.gr/files/u18/prison3.jpg[/img[/URL]]

[b]4. Η πιο παράξενη
San Pedro, Βολιβία
Χωρητικότητα: 800 κρατούμενοι[/b]

Εδώ η κατάσταση αρχίζει και θυμίζει σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Οι κρατούμενοι των φυλακών αυτών είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν νοίκι !), έχουν κανονικές δουλείες μέσα στη φυλακή, ενώ κάποιοι από αυτούς μπορούν να συγκατοικούν με την οικογένεια τους. Αν είσαι τουρίστας, μπορείς ακόμα να επισκεφτείς με ξεναγό τις εγκαταστάσεις αυτές και να
διανυκτερεύσεις αν θες! Φημολογείται έντονα ότι οι κάτοικοι των φυλακών έχουν στα χέρια τους την πιο φτηνή κοκαΐνη στη χώρα κι αυτός είναι ο λόγος ότι έχουν πολλούς επισκέπτες καθημερινά. Ακου να δεις ...
[img]http://[URL unfurl="true"]www.e-write.gr/files/u18/prison4.jpg[/img[/URL]]

Συνεχίζεται...

 

5. Η πιο κυριλέ
Leoben Justice Centre, Αυστρία
Χωρητικότητα: 205 κρατούμενοι

Κι όμως πρόκειται για φυλακή κι όχι για ξενοδοχείο πολλών αστέρων. Σε προκαλεί έμμεσα να πυροβολήσεις επιτέλους τη γυναίκα σου για να καταλήξεις εκεί.
Τώρα για ποιο λόγο να χαλάνε τα λεφτά και την ώρα τους για να κάνουν τη φυλακή αυτή εμφανίσιμη και δελεαστική;
Το μόνο που θα καταφέρουν είναι να περιμένουν οι κρατούμενοι σε λίστα αναμονής για να εκτίσουν την ποινή τους μέσα στη χλιδή.

6. Η πιο διάσημη
Αlcatraz, Καλιφόρνια
Χωρητικότητα : 336

Είναι σε νησί. Δεν μπορείς να δραπετεύσεις, όσο καλά και να το σχεδιάσεις, γιατί απλούστατα δεν έχεις που να πας. Στα 30 σχεδόν χρόνια λειτουργίας της, επίσημα δεν έχει δραπετεύσει ποτέ κανείς (ο Σον Κόνερι μήπως;) αν κι έχουν σημειωθεί 14 αποτυχημένες προσπάθειες.
Μάλιστα, δύο άντρες το προσπάθησαν δύο φορές! Επτά άλλοι σκοτώθηκαν κατά την απόπειρα (οι 2 πνίγηκαν) κι οι υπόλοιποι απλά ξαναπιάστηκαν.
Η προσπάθεια μετράει όμως, που πέρασε και στην ιστορία.

7. Η πολυπληθέστερη
Kresty, Αγία Πετρούπολη, Ρωσία
Επίσημη Χωρητικότητα: 3000

Αν και υποτίθεται ότι χωράνε 3000 άτομα, στην πραγματικότητα οι κρατούμενοι ξεπερνάνε τους 10 χιλιάδες! Δηλαδή, σε κάθε έναν αναλογούν 4 τετραγωνικά μέτρα να ζήσει και να αναπνεύσει! Το μπάνιο επιτρέπεται μόνο μια φορά την εβδομάδα και στον κάθε κρατούμενο επιτρέπουν μόνο 15
λεπτά κάτω από το ντους. Μάλλον οι περισσότεροι να πεθαίνουν από τη βρόμα και την έλλειψη επαρκούς ... οξυγόνου!

8. Η επίσημη
Μέγαρο Μαξίμου, Αθήνα
Επίσημη Χωρητικότητα:152
Με τους κουμπάρους μαζί : 3500

Ονομάζεται Virtual Prison γιατι ενω δεν είναι φυλακή, εκεί βρίσκονται όσοι θα έπρεπε να είναι φυλακή!

http://www.e-write.gr/

 

Ο Α’ Παγκόσμιος Κυβερνοπόλεμος!

Το 2007, η Εσθονία υπέστη την πρώτη μαζική κυβερνοτρομοκρατική επίθεση. Έκτοτε οι κυβερνήσεις όλου του κόσμου έχουν εξοπλιστεί με ομάδες ειδικευμένες στην ψηφιακή ασφάλεια. Οι Τούρκοι πλήττουν καθημερινά εθνικής σημασίας ιστοσελίδες. Πώς θα αντιμετωπίσουμε τον πόλεμο που έχει ξεσπάσει στο ίντερνετ;

Στις 27 Απριλίου του 2007 η εσθονική κυβέρνηση απομάκρυνε ένα μνημείο που είχε ανεγερθεί την περίοδο της σοβιετικής κατοχής προς τιμήν των στρατιωτών που πολέμησαν κατά της γερμανικής εισβολής στο Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Όμως σε μια χώρα με το 25% των κατοίκων να έχει ρωσική καταγωγή, αυτή η απόφαση βρήκε πολλούς πολέμιους και εκείνη την ημέρα σημειώθηκαν πολλές διαμαρτυρίες και σοβαρές αναταραχές. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, όταν η ηρεμία φαινόταν να έχει επιστρέψει, ξεκίνησε η πιο σκληρή επίθεση, χωρίς όμως να ανοίξει μύτη. Οι ιστοσελίδες των κυριότερων εφημερίδων, ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών γνώρισαν απίστευτη αύξηση των επισκέψεών τους, με αποτέλεσμα να καταρρεύσει η ικανότητα απόκρισης των σέρβερ και το διαθέσιμο εύρος ζώνης. Αυτή η επίθεση ακολουθήθηκε από μια άλλη πιο προσεγμένη εναντίον των ρούτερ μέσω των οποίων κυκλοφορούν τα δεδομένα στο ίντερνετ. Διάφορες ιστοσελίδες της κυβέρνησης έπεσαν, ενώ οι ιστότοποι των μεγαλύτερων τραπεζών γνώρισαν έντονο φόρτο. Οι ειδικοί παρατήρησαν ότι οι ένοχες συνδέσεις προέρχονταν από εξωτικά μέρη, όπως από την Αίγυπτο, το Περού και το Βιετνάμ, και η πιο γρήγορη λύση θα ήταν η απαγόρευση πρόσβασης από το εξωτερικό. Η Εσθονία αποσυνδέθηκε από τον κόσμο. Η κρίση χειροτέρεψε με καινούριες επιδρομές την παραμονή της 9ης Μαΐου, όταν η Ρωσία γιορτάζει τη νίκη της στο Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Αργότερα διατυπώθηκε η εικασία ότι οι μυστικές υπηρεσίες της Ρωσίας είχαν καλύψει την επίθεση.

Οι άρχοντες των Η/Υ
Και αν νομίζετε πως αυτά συμβαίνουν μόνο «εις Παρισίους», σας ενημερώνουμε πως τα τελευταία χρόνια, εκτός από τον ακήρυκτο πόλεμο με τις παραβιάσεις τουρκικών αεροσκαφών στο Αιγαίο, Έλληνες και Τούρκοι κράκερς μάχονται ανηλεώς στο διαδίκτυο. Ιστοσελίδες όπως το

http://www.defencenet.gr

, το

http://www.ardin.gr

αλλά και η ιστοσελίδα της ΕΠΟ έχουν πέσει θύματα Τούρκων κράκερς. Το τελευταίο περιστατικό αφορούσε την ιστοσελίδα του υπουργείου Εσωτερικών, η οποία τον περασμένο Αύγουστο φιλοξενούσε ταινία πορνό τουρκικής προέλευσης. Μια «ευγενική προσφορά» των γειτόνων μας.

Η πιο επικίνδυνη τεχνική είναι η κατάρρευση των ιστοσελίδων. Πρακτικά αχρηστεύεται η ικανότητά τους να δέχονται αιτήματα και να ανταποκρίνονται σε αυτά. Είναι, για παράδειγμα, σαν να προσπαθούμε να βάλουμε 2.000 άτομα σε ένα γραφείο εξυπηρέτησης πελατών: δε θα μπορέσει να τους εξυπηρετήσει και θα αναγκαστεί να κλείσει. Αυτό που πετυχαίνουν οι κυβερνοτρομοκράτες με αυτό το είδος επιθέσεων ονομάζεται άρνηση υπηρεσίας (Denial of Service ή DoS): αποστέλλονται πολλαπλά αιτήματα για την προβολή μιας συγκεκριμένης σελίδας, τα οποία υπερβαίνουν την ικανότητα απόκρισης του σέρβερ, με αποτέλεσμα να σταματά να λειτουργεί.

Για να το πετύχουν αυτό, οι κυβερνοτρομοκράτες ανατρέχουν σε δύο διαφορετικές τακτικές. Είτε ένα και μοναδικό μηχάνημα στέλνει πολλαπλά αιτήματα να δει τις σελίδες είτε χρησιμοποιούνται χιλιάδες ηλεκτρονικοί υπολογιστές και από τον καθένα στέλνονται λίγα αιτήματα. Η πρώτη τεχνική είναι πιο εύκολο να ανασταλεί: εντοπίζεται η διεύθυνση IP του μηχανήματος (η «ταυτότητά» του στο διαδίκτυο) και του απαγορεύεται η πρόσβαση. Η δεύτερη τεχνική είναι πιο περίπλοκη, γιατί πραγματοποιείται από πολλά σημεία του παγκόσμιου δικτύου. Ονομάζεται κατανεμημένη επίθεση άρνησης υπηρεσίας (DDoS) και είναι αυτή που εφαρμόστηκε εναντίον της Εσθονίας. Για να εξαπολυθεί μια επίθεση αυτού του είδους, ο κράκερ έχει θέσει υπό την κυριαρχία του πάρα πολλούς υπολογιστές σε όλο τον κόσμο, μετατρέποντάς τους σε υπολογιστές ζόμπι που δρουν ταυτόχρονα. Ζόμπι ονομάζεται ο υπολογιστής στον οποίο έχει εισαχθεί ένα πρόγραμμα trojan, το οποίο επιτρέπει τον έλεγχο του μηχανήματος εν αγνοία του ιδιοκτήτη του. Όταν ένας κράκερ έχει στη διάθεσή του πολλά ζόμπι, έχει εξασφαλίσει ένα δίκτυο από ρομπότ ή botnet, που είναι ένας πραγματικός στρατός. Υπολογίζεται ότι κάθε botnet αποτελείται από 20.000 ζόμπι. Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν 6 εκατομμύρια ζόμπι, που ελέγχονται για εγκληματικούς σκοπούς χωρίς οι ιδιοκτήτες τους να έχουν την παραμικρή ιδέα.

Ποιοι ελέγχουν αυτούς τους στρατούς; Σχεδόν όλοι είναι «μισθοφόροι», διατεθειμένοι να πουληθούν στον πλειοδότη. Στην αγορά των υπηρεσιών κυβερνοεγκλήματος, η τιμή για μια DDoS μπορεί να φτάσει τα 20 δολάρια για την επίθεση μιας ώρας και τα 200 δολάρια για μια ημερήσια επίθεση.

Κατάσκοποι και μυστικές υπηρεσίες
Ο νεαρός αλτρουιστής χάκερ, που προσπαθεί να μπει σε απροσπέλαστα συστήματα πληροφορικής, για να επιδείξει τις ικανότητές του, έχει πλέον ξεπεραστεί. Πλέον οι επιθέσεις οργανώνονται από μαφίες, που αγοράζουν τις μεθόδους επίθεσης προτού δημοσιοποιηθούν. Έτσι τα προγράμματα δε φτάνουν στην αγορά και οι κατασκευαστές των αντιιικών προγραμμάτων δεν μπορούν να τα νικήσουν.

Ο Μάικλ Τ. Βίκερς, από το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας, δήλωσε το Μάρτιο του 2008 στο Κογκρέσο της χώρας του ότι «οι επιθετικές ικανότητες στον κυβερνοχώρο προσφέρουν, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στους αντιπάλους τους, τη δυνατότητα να κερδίσουν τον έλεγχο και να τον διατηρήσουν». Όσο για τη Ρωσία, στο περιοδικό Wired δημοσιεύτηκε ότι υπάρχει ένα ειδικό τμήμα της FSB (διαδόχου της KGB), που είναι ειδικευμένο στην οργάνωση εκστρατειών στο ίντερνετ εναντίον όσων συνιστούν απειλή.

Εξαρτημένοι από το διαδίκτυο
Και άλλες δυνάμεις θέλησαν να δοκιμάσουν την ικανότητά τους στον κυβερνοπόλεμο. Το Μάιο του 2008 πηγές της ινδικής κυβέρνησης σημείωσαν στους Indian Times ότι «οι Κινέζοι διαρκώς σκανάρουν και χαρτογραφούν τα επίσημα δίκτυά μας». Αλλά και νωρίτερα, το Σεπτέμβριο του 2007, δημοσιεύτηκε ότι ένας βομβαρδισμός της ισραηλινής αεροπορικής δύναμης σε ένα στρατιωτικό κτίριο της Συρίας συνοδεύτηκε από μια ταυτόχρονη κυβερνοεπίθεση εναντίον των ραντάρ άμυνας της αραβικής χώρας. Έτσι, τα ισραηλινά αεροπλάνα μπόρεσαν να εξαπολύσουν την επίθεσή τους χωρίς να γίνουν αντιληπτά.

Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ο κίνδυνος κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Τον Εσθονό υπουργό Άμυνας, περισσότερο από την ταυτότητα του επιτιθέμενου, τον ανησυχεί το γεγονός ότι «η εθνική ασφάλεια δέχτηκε επίθεση ακόμα και από τον κυβερνοχώρο». Την ίδια ανησυχία εξέφρασε και από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού ο υψηλά ιστάμενος Βίκερς: «Οι απειλές στα πληροφορικά δίκτυά μας είναι πραγματικές και αυξάνονται», είπε στο Κογκρέσο. Και επισήμανε ότι επιθέσεις και προσπάθειες εισβολής πραγματοποιούνται κάθε μέρα. Οι κυβερνήσεις ανησυχούν, γιατί η εξάρτησή τους από το διαδίκτυο ολοένα και αυξάνεται. Αλλά και στον ιδιωτικό τομέα είναι γνωστοί αυτοί οι κίνδυνοι. Οι κυβερνομαφίες απειλούν τα διαδικτυακά καζίνο με την κατάρρευση των σέρβερ τους στο κλείσιμο των στοιχημάτων, όταν δηλαδή δέχονται το μεγαλύτερο αριθμό επισκέψεων.

Η λύση είναι η αποκέντρωση της λειτουργίας μιας ιστοσελίδας. Μπορεί να διανεμηθεί ένα μέρος του περιεχομένου σε διαφορετικούς ειδικευμένους σέρβερ και να μοιραστεί η κίνηση ανάλογα με τις διευθύνσεις IP, που προσδιορίζουν την προέλευση κάθε αιτήματος. Μια αναφορά της Κομισιόν αναγνωρίζει ότι «η διανεμημένη φύση του ίντερνετ συμβάλλει στη δομική τρωτότητά του». Τα συστήματα P2P (Peer-to-peer), με τα οποία οι χρήστες ανταλλάσσουν αρχεία, είναι ένας παράγοντας κινδύνου, καθώς ο πομπός της πληροφορίας μπορεί επίσης να μετατραπεί σε ζόμπι.

Μπλακάουτ
Ένας από τους μεγαλύτερους φόβους των διεθνών αρχών είναι ότι οι στόχοι του κυβερνοπολέμου δε θα περιοριστούν στα ιδρύματα και τις χώρες, αλλά στόχος θα είναι η ίδια η λειτουργία του ίντερνετ παγκοσμίως. Ο φόβος είναι δικαιολογημένος, γιατί αυτό έχει ήδη συμβεί τουλάχιστον δύο φορές, το 2002 και το 2007. Και οι δύο επιθέσεις στόχευαν στην καρδιά του ίντερνετ, στο Σύστημα Ονομάτων Τομέα (DNS, Domain Name System). Οι διευθύνσεις που πληκτρολογούμε (όπως

http://www.focusmag.gr

) αντιστοιχούν σε πολύπλοκες ομάδες με 10 ψηφία, που είναι ο κώδικας κάθε ονόματος τομέα. Όταν συνδεόμαστε, τα γράμματα μετατρέπονται σε ψηφία, χωρίς όμως εμείς να βλέπουμε κάτι τέτοιο. Μόλις 13 σέρβερ σε όλο τον κόσμο διατηρούν τον επίσημο κατάλογο των ενεργών ονομάτων τομέα. Αποτελούν το κλειδί για την παγκόσμια διασύνδεση και, αν έπεφταν, το ίντερνετ θα κατέρρεε αμέσως.

Στις 6 Φεβρουαρίου του 2007 κάποιος προσπάθησε να προκαλέσει αυτό το τρομερό παγκόσμιο μπλακάουτ του ψηφιακού κόσμου. Η επίθεση προήλθε από την περιοχή της Ασίας-Ειρηνικού Ωκεανού και είχε δύο στάδια: το πρώτο διήρκησε δυόμισι ώρες, στη συνέχεια υπήρξε μια διακοπή τρεισήμισι ωρών και έπειτα η επίθεση ξανάρχισε για πέντε συνεχόμενες ώρες. Η τυπολογία ήταν ίδια με την περίπτωση της Εσθονίας: κατανεμημένη επίθεση άρνησης υπηρεσίας μέσω υπολογιστών ζόμπι. Η επίθεση εξαπολύθηκε στους έξι από τους 13 σέρβερ των ονομάτων τομέα και δύο από αυτούς υπέστησαν σοβαρές ζημιές. Οι επιτιθέμενοι γνώριζαν τι έκαναν, παρ’ όλο που δεν πέτυχαν το στόχο τους. Πιο σημαντικό ήταν όμως το επεισόδιο της 21 Οκτωβρίου του 2002, την ημέρα που το ίντερνετ έφτασε στο χείλος της κατάρρευσης, με τους κράκερς να αφήνουν νοκ άουτ εννέα από τους 13 σέρβερ.

Επίλεκτα σώματα CERT
Κανείς δεν αρνείται την πιθανότητα να επαναληφθούν παρόμοιες επιθέσεις. Για να αμυνθούν, οι χώρες εφαρμόζουν στρατηγικές ασφάλειας σε όλο και περισσότερους τομείς. Οι ομάδες διαχείρισης περιστατικών ασφαλείας (CERT, Computer Emergency Response Team), οι οποίες συμμετείχαν στην επίλυση της εσθονικής περίπτωσης, απέδειξαν ότι είναι ένας πολύτιμος μηχανισμός άμυνας. Με συνεργατική φιλοσοφία, οι CERT βοηθούν στην επίλυση κρίσεων όσους το έχουν ανάγκη και βρίσκονται σε επαφή με τους υπεύθυνους ασφαλείας πολλών οργανισμών, δρώντας ως γέφυρα ανάμεσα σε ιδρύματα και επιχειρήσεις.

Σε ευρωπαϊκό πλαίσιο, υπάρχει η πρόθεση ώστε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να υιοθετήσει από τις αρχές του 2009 μια πολιτική πρωτοβουλία με στόχο τη βελτιστοποίηση της απόκρισης σε αυτό το είδος περιστατικών σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ήδη η Κομισιόν δεν επιτρέπει στους υψηλά ιστάμενους των Βρυξελλών να χρησιμοποιούν συσκευές PDA της αγοράς, γιατί οι σέρβερ τους βρίσκονται εκτός ΕΕ, και θα ήταν παράτολμο να εξάγονται τα διαπιστευτήρια ασφαλείας μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Τα PDA που χρησιμοποιούν σήμερα οι αξιωματούχοι της Κομισιόν βασίζονται σε δικούς τους σέρβερ και έχουν εγκριθεί από τις υπηρεσίες ασφαλείας.Η Ευρώπη παίρνει στα σοβαρά την ψηφιακή απειλή, όπως άλλωστε κάνει και η μοναδική υπερδύναμη. Το Μάρτιο, ο αρχηγός του αμερικανικού Strategic Command, στρατηγός Κέβιν Π. Τσίλτον, δήλωσε ότι το διαδίκτυο «είναι το επόμενο θέατρο της πολεμικής σύρραξης» και ότι η χώρα του αναπτύσσει τις ικανότητές της «για τη δράση, την άμυνα και την επίθεση στον κυβερνοχώρο».

«Αν θέλεις ειρήνη, ετοιμάσου για πόλεμο», συμβούλευαν οι Ρωμαίοι στρατηγοί. Σήμερα η συμβουλή εξακολουθεί να ισχύει, όμως θέλει ένα μικρό εκσυγχρονισμό: «Αν θέλεις ειρήνη, ετοιμάσου για κυβερνοπόλεμο».

http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=410433

 

NASA: 50 χρόνια... εξωγήινης έρευνας

Ιδρύθηκε στις 29 Ιουλίου του 1958 και μέσα σε 50 χρόνια κατάφερε να αφήσει το αποτύπωμα της ανθρώπινης ύπαρξης μέχρι τα βάθη του ηλιακού συστήματος. Ιδού οι πιο σημαντικές στιγμές στην ιστορία της NASA.

Τα 10 μεγαλύτερα επιτεύγματα
1. Apollo 11: η αποστολή που κατέληξε στον πρώτο περίπατο στη Σελήνη (20 Ιουλίου 1969).
2. Freedom 7: στις 5 Μαΐου 1961 ο Άλαν Σέπαρντ γίνεται ο πρώτος Αμερικανός που φτάνει στο διάστημα.
3. Apollo 13: στις 13 Απριλίου 1970 μια έκρηξη συντάραξε το θαλαμίσκο της αποστολής και όλοι περίμεναν πως οι τρεις αστροναύτες δε θα επέστρεφαν στη Γη. Η ψυχραιμία τους σε συνδυασμό με την επινοητικότητα του κέντρου ελέγχου στο Χιούστον κατάφεραν το ακατόρθωτο και ο Λόβελ, ο Σουίγκερτ και ο Χέιζ επέστρεψαν ασφαλώς.
4. Phoenix: το πρόγραμμα (βρίσκεται σε εξέλιξη αυτή τη στιγμή) στοχεύει να δώσει απαντήσεις για τις υδρολογικές και κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούσαν στο έδαφος του Άρη.
5. Skylab: o μοναδικός διαστημικός σταθμός που έθεσαν σε τροχιά οι ΗΠΑ. Λειτούργησε από το 1973 ως το 1979.
6. Space Shuttle: το διαστημικό λεωφορείο Columbia πραγματοποίησε την πρώτη πτήση του στις 12 Απριλίου 1981. Καταστράφηκε το 2003.
7. Pioneer 10: μη επανδρωμένο σκάφος που εκτοξεύτηκε στις 2 Μαρτίου του 1972. Μεταφέρει στοιχεία για το ανθρώπινο είδος, πλησιάζει στις εσχατιές του ηλιακού συστήματος και κατευθύνεται προς τον αστερισμό του Ταύρου.
8. Hubble Space Telescope: τέθηκε σε τροχιά γύρω από τη Γη τον Απρίλιο του 1990 και μέχρι σήμερα έχει φωτογραφήσει με απίστευτη λεπτομέρεια ουράνια σώματα που απέχουν δισεκατομμύρια έτη φωτός.
9. Chandra X-Ray Observatory: το τηλεσκόπιο ακτίνων Χ Chandra τέθηκε σε τροχιά το 1999 και παρέχει εικόνες τις οποίες τα οπτικά τηλεσκόπια είναι αδύνατο να συλλάβουν.
10. Explorer 1: o πρώτος αμερικανικός δορυφόρος που τέθηκε σε τροχιά την 1 Φεβρουαρίου του 1958.

Οι τραγικές στιγμές
Αpollo 1: στις 27 Ιανουαρίου 1967 οι αστροναύτες Γκρίσομ, Γουάιτ και Σαφέε βρίσκονταν δεμένοι στις θέσεις τους στο θαλαμίσκο του Apollo 1 για επίγειες δοκιμές. Στη 1 το μεσημέρι για άγνωστους λόγους ξέσπασε φωτιά και οι τρεις αστροναύτες πέθαναν από εισπνοή δηλητηριωδών αεριών και εγκαύματα τρίτου βαθμού.
Challenger: στις 28 Ιανουαρίου 1986 το Διαστημικό Λεωφορείο εκρήγνυται στον αέρα μόλις 90 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευσή του σκοτώνοντας τα 7 μέλη του πληρώματος. Η αιτία της καταστροφής εντοπίστηκε σε μια ελαττωματική «φλάντζα» του δεξιού βοηθητικού πυραύλου από την οποία εξερχόταν γυμνή φλόγα, που με τη σειρά της ήρθε σε επαφή με την κεντρική δεξαμενή υγρού υδρογόνου προκαλώντας την καταστροφική έκρηξη.
Columbia: το διαστημικό λεωφορείο Columbia διαλύθηκε κατά την επανείσοδό του στη Γη την 1 Φεβρουαρίου του 2003. Το πρόβλημα που οδήγησε στην καταστροφή είχε δημιουργηθεί κατά την εκτόξευση του Columbia στις 16 Ιανουαρίου αλλά κανείς δεν το είχε εντοπίσει. Συγκεκριμένα στη διάρκεια της εκτόξευσης ένα κομμάτι μονωτικού αποκολλήθηκε από την κεντρική δεξαμενή καυσίμων και χτύπησε το αριστερό πτερύγιο του Columbia καταστρέφοντας τη θερμική ασπίδα. Κατά την επανείσοδο στην ατμόσφαιρα οι υψηλές θερμοκρασίες που αναπτύχθηκαν διέλυσαν το αριστερό πτερύγιο, το Columbia κατέστη ανεξέλεγκτο και τελικά διαλύθηκε στην ατμόσφαιρα οδηγώντας στο θάνατο το επταμελές πλήρωμα.

Οι εμβληματικές μορφές της NASA
1. Νιλ Άρμστρονγκ: ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε στη Σελήνη με την αποστολή Apollo 11. Μαζί του ήταν ο Μπαζ Όλντριν και ο Μάικλ Κόλινς.
2. Τζον Γκλεν: ο πρώτος Αμερικανός που πραγματοποίησε τροχιακή πτήση γύρω από τη Γη στις 20 Φεβρουαρίου του 1962, περίπου δέκα μήνες μετά τη θρυλική πτήση του Γιούρι Γκαγκάριν.
3. Άλαν Σέπαρντ: ο πρώτος Αμερικανός που άγγιξε τα όρια του διαστήματος στα πλαίσια της αποστολής Freedom 7, στις 5 Μαΐου του 1961.

Στην υπηρεσία του θείου Σαμ
Μπορεί το σύνθημα της NASA να δηλώνει «For the Benefit of All» (Για το καλό όλων) ωστόσο, πέρα από τα καθαρά ερευνητικό έργο της, η διάσημη διαστημική υπηρεσία δεν παύει να παίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη κρίσιμων στρατιωτικών τεχνολογιών στον τομέα της αεροναυπηγικής. Πολλά από τα πειραματικά αεροσκάφη που σταδιοδρόμησαν στην αμερικανική αεροπορία αναπτύχθηκαν με τη συνδρομή της NASA, ενώ κρίσιμος είναι ο ρόλος της στην εξέλιξη ευαίσθητων δορυφορικών εφαρμογών.

Από τα άστρα στην κουζίνα μας
Το διάστημα αποτελεί ένα εχθρικό περιβάλλον, κυριολεκτικά θανατηφόρο για την ανθρώπινη ζωή. Προκειμένου, λοιπόν, να υποστηρίξει τις ζωτικές λειτουργίες των αστροναυτών, η NASA ανέπτυξε ορισμένες εξωτικές τεχνολογίες, οι οποίες αργότερα πέρασαν στην καθημερινή χρήση εδώ στη Γη. Ιδού ορισμένες από αυτές.

1. Φίλτρα νερού: τα συνηθισμένα, πλέον, φίλτρα νερού με ενεργό άνθρακα ήταν μια εφεύρεση της NASA, ώστε το νερό που είχαν στη διάθεσή τους οι αστροναύτες να είναι όσο το δυνατό πιο καθαρό, καθώς και η πιο απλή ασθένεια στο διάστημα αποτελεί τεράστιο πρόβλημα.
2. Επαναφορτιζόμενα εργαλεία: ως γνωστό στη Σελήνη δεν υπάρχει ούτε ΔΕΗ, ούτε πρίζες. Ωστόσο οι αστροναύτες χρειάζονταν ένα ηλεκτρικό τρυπάνι, για να συλλέξουν σεληνιακά πετρώματα. Έτσι η NASA σε συνεργασία με την Black & Decker ανέπτυξε το πρώτο τρυπάνι με μπαταρία το 1961.
3. Ανατομικά παπούτσια: οι μπότες που φορούσε ο Νιλ Άρμστρονγκ όταν πάτησε για πρώτη φορά στη Σελήνη διέθεταν ένα ελατήριο και εξαερισμό για λόγους άνεσης. Οι εταιρείες αθλητικών ειδών προσάρμοσαν αυτή την τεχνολογία στα παπούτσια τους και έτσι σήμερα τα αθλητικά παπούτσια αερίζονται καλύτερα και διαθέτουν σόλες που χαρίζουν μεγαλύτερη ώθηση στους αθλητές.
4. Αόρατα «σιδεράκια»: τα οδοντικά «σιδεράκια» μπορεί να είναι χρήσιμα αλλά είναι δεν είναι καλαίσθητα. Τα νέας τεχνολογίας λευκά σιδεράκια κατασκευάζονται από ένα υλικό που αρχικά δημιουργήθηκε για τις ανάγκες προστασίας των διαστημικών σκαφών.
5. Θερμόμετρα υπερύθρων: έκαναν την εμφάνισή τους το 1991 αλλά βασίζονται στο σύστημα που είχε αναπτύξει από δεκαετίες η NASA για να μετρά τη θερμοκρασία μακρινών άστρων. Αρκεί να στρέψουμε την κεφαλή του θερμομέτρου προς το σώμα που θέλουμε και η θερμοκρασία του θα εμφανιστεί σε λίγα δευτερόλεπτα στην οθόνη του θερμόμετρου.
6. Συστήματα παρακολούθησης ασθενών: σήμερα χρησιμοποιούνται σε όλες τις μονάδες εντατικής θεραπείας αλλά αρχικά αναπτύχθηκαν για την παρακολούθησης των ζωτικών λειτουργιών των αστροναυτών.

Ο ασιατικός ανταγωνισμός
Με την έλευση του 21ου αιώνα η NASA βρέθηκε αντιμέτωπη με τις φιλοδοξίες πολλών ασιατικών χωρών, οι οποίες δαπανούν υπέρογκα ποσά προκειμένου να εδραιώσουν τη θέση τους στη διαστημική εποχή. Πρώτα η Κίνα και ακολούθως η Ινδία, η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα έχουν εκπονήσει σχέδια που προβλέπουν αρκετές επανδρωμένες διαστημικές αποστολές καθώς και εγκατάσταση βάσεων στη Σελήνη. Άραγε είμαστε μπροστά σε έναν νεοαναδυόμενο διαστημικό ανταγωνισμό;

http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=408456

 

Πώς λειτουργεί ένα USB memory stick;

Το τσιπάκι που υπάρχει στο εσωτερικό του περιέχει μια διάταξη με τρανζίστορ σαν μικροσκοπικούς διακόπτες.

Όλα τα δεδομένα κωδικοποιούνται, σύμφωνα με το δυαδικό σύστημα, σε 1 και 0, και καθεμία από αυτές τις αξίες αποθηκεύεται σε διαφορετικό σημείο της μνήμης. Για να αποθηκευτεί ένα «1» ανοίγει το τρανζίστορ στη σχετική περιοχή, επιτρέποντας στο φορτίο να εισέλθει. Καθώς τα τρανζίστορ παραμένουν σε κατάσταση on ή off ακόμη κι αν δεν είναι συνδεδεμένα στο ρεύμα, όταν αφαιρούμε το στικάκι από τον υπολογιστή, οι πληροφορίες που έχουμε αποθηκεύσει παραμένουν άθικτες.

http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=410480

 

Ποιο δέντρο απορροφά το περισσότερο CO2 από την ατμόσφαιρα;

Θεωρητικά, τα δέντρα απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα και το αποθηκεύουν ως ξύλο. Αλλά αυτή η ποσότητα αερίου παραμένει «εγκλωβισμένη» μόνο μέχρι να πεθάνει το δέντρο. Μετά, καθώς το φυτό αποσυντίθεται από μη φωτοσυνθετικούς οργανισμούς, όπως μικροοργανισμούς και μύκητες, το CO2 απελευθερώνεται και πάλι στον αέρα. Ο μόνος τρόπος για να έχουμε μεγαλύτερη απορρόφηση παρά έκλυση διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα είναι να φυτέψουμε τεράστιες περιοχές (που να καταλαμβάνουν περίπου δύο φορές την έκταση της Μ. Βρετανίας).

Ποια δέντρα θα ήταν καλή επιλογή για κάτι τέτοιο; Σίγουρα όχι μη γηγενή, ταχύτατα αναπτυσσόμενα είδη, τα οποία θα μπορούσαν να διαταράξουν τη βιοποικιλότητα του δάσους και να απελευθερώσουν CO2 από το έδαφος στα πρώτα στάδια της ανάπτυξής τους. Μάλιστα, στις κρύες χώρες του βορρά τα δάση μάλλον θερμαίνουν την ατμόσφαιρα παρά την ψυχραίνουν, δεδομένου ότι οι άγονες χιονισμένες εκτάσεις αντανακλούν περισσότερο ηλιακό φως στο διάστημα από τα χιονισμένα δάση. Επομένως, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να περιορίσουμε την εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα μέσω της δεντροφύτευσης είναι να φυτέψουμε γηγενή είδη σε τροπικές ζώνες και στη συνέχεια να φροντίσουμε για την προστασία αυτών των δασών.

http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=410432

 

[petrosyn]

Η ιστορία της ομοφυλοφιλίας


Της ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΑΝΤΥΠΑ


Πριν από 40 χρόνια οι ομοφυλόφιλοι πήγαιναν φυλακή και εκατό χρόνια πιο πίσω στην κρεμάλα. Κι από εκεί και πέρα, με εξαίρεση την αρχαία Ελλάδα και την αρχαία Ρώμη, η παγκόσμια ιστορία της ομοφυλοφιλίας δεν είναι παρά ένα χρονικό διωγμών και ανελέητου κυνηγητού. Την ιστορία αυτή αφηγούνται 13 ιστορικοί και πανεπιστημιακοί σε μια έκδοση («Πάπυρος», επιμέλεια Ρόμπερτ Αλντριχ) 360 σελίδων, με ιστορικά στοιχεία και παραδείγματα, με πλούσιο εικονογραφικό υλικό, σκίτσα, αφίσες, γκραβούρες, φωτογραφίες, δημοσιεύματα κι επιστολές.

Μια σκηνή γυναικείας ομοφυλοφιλίας όπως απεικονίζεται στην ινδική μικρογραφία του 18ου αιώνα
Από το έπος του Γκιλγκαμές, του αρχαιότερου γνωστού λογοτεχνικού έργου, όπου ο μυθικός βασιλιάς «αγαπά ως σύζυγο» έναν άγριο άντρα, ώς τους γάμους των ομοφυλόφιλων σήμερα, η διαφορετική σεξουαλική συμπεριφορά καταγράφηκε ως σατανική πράξη και θεωρήθηκε ανίατη ασθένεια. Στην απενοχοποιημένη αρχαία ελληνική κοινωνία, όμως, οι σχέσεις ανάμεσα σε ανθρώπους του ίδιου φύλου ήταν συνηθισμένες, όπως καταγράφεται και σε σκηνές που απεικονίζονται σε καθημερινά αντικείμενα, ή στον ίδιο τον τρόπο που έβλεπαν τους θεούς τους. Ο Δίας με τον Γανυμήδη, ο Πάτροκλος με τον Αχιλλέα, η Σαπφώ... Αλλά ακόμα και το στρατοκρατούμενο καθεστώς της Σπάρτης, όπου η σχέση ανάμεσα σε έναν ώριμο πολεμιστή και έναν νεοσύλλεκτο, που συνήθως μοιράζονταν και το ίδιο κρεβάτι, θεωρούνταν γόνιμο έδαφος για την ανάπτυξη του νεότερου άντρα. Ποιητές και ζωγράφοι χρησιμοποιούσαν εξαίρετα τους ευφημισμούς που παρέπεμπαν στη σεξουαλική πράξη, ενώ ο ίδιος ο Αριστοφάνης στις κωμωδίες του είχε 75 διαφορετικές λέξεις που περιέγραφαν τα ανδρικά γεννητικά όργανα και πάνω από εκατό διαφορετικές εκφράσεις για τη σεξουαλική πράξη. Παρ' όλα αυτά, ο παθητικός ομοφυλόφιλος, που ονομαζόταν κίναιδος, στιγματιζόταν στις κωμωδίες του ως άτομο άξιο περιφρόνησης, κατώτερο και διεφθαρμένο.

Μέχρι η χριστιανική ηθική να κάνει την εμφάνισή της και να στείλει την ομοφυλοφιλία στην Κόλαση, η Ρώμη συνέχισε την αρχαιοελληνική παράδοση. Λάτρευε τον θεό της γονιμότητας Πρίαπο, πιστεύοντας ότι ο μεγάλος φαλλός του προστάτευε τους ανθρώπους από δαίμονες και ληστές. Ετσι οι Ρωμαίοι τοποθετούσαν μια εικόνα του στις εισόδους των σπιτιών τους για να δείξουν ότι εκεί κατοικούσε ένας πραγματικός άντρας. Η εμμονή τους μάλιστα στο ρόλο της διείσδυσης ήταν τέτοια ώστε το φύλλο του συντρόφου που τη δεχόταν δεν είχε καμία σημασία. Προς τα τέλη του 1ου αιώνα μ.Χ. η θηλυπρέπεια δεν ενοχλεί. Λεγόταν μάλιστα ότι ο Ιούλιος Καίσαρας έπαιζε το ρόλο της γυναίκας στη σχέση του με τον Νικομήδη, ενώ οι φήμες οργίαζαν για τον καρδιοκατακτητή Αύγουστο, φυσικά για τον Νέρωνα αλλά και για τον έρωτα του Αδριανού με τον δούλο Αντίνοο. Δούλοι ήταν και οι περισσότερες αρσενικές πόρνες, ενώ το ρωμαϊκό ημερολόγιο περιελάμβανε μια ημέρα αφιερωμένη σ' αυτές.

Ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος και δύο αιώνες αργότερα ο Ιουστινιανός συνδέουν τ' όνομά τους με τη θανατική ποινή για το «αδίκημα» της ομοφυλοφιλίας, κάνοντας το πέρασμα στα σκοτεινά χρόνια του Μεσαίωνα πιο εύκολο. Είναι η εποχή που η σεξουαλική πράξη απογυμνώνεται από την ευχαρίστηση και τιμωρείται όταν δεν αποσκοπεί μόνο στην αναπαραγωγή. Συνδέεται με τις αιρετικές δοξασίες και το σατανισμό, και το ξερίζωμά του αποδεικνύεται, όπως και το κυνήγι μαγισσών, μια πολύ επικερδής επιχείρηση. Οι χαφιέδες ξεφύτρωναν σαν τα μανιτάρια και οι ιερείς δεν έχαναν καιρό να δημοσιοποιούν το περιεχόμενο των εξομολογήσεων. Στην Ιταλία του 14ου αιώνα η κατηγορία για ομοφυλοφιλία έπαιρνε τη μορφή χιονοστιβάδας και χρησιμοποιούνταν για την πολιτική εξόντωση αντιπάλων, ακουμπώντας μέχρι και τους βασιλιάδες.

Ο κατατρεγμός δεν σταμάτησε ούτε στον αιώνα του ανθρωπισμού, την Αναγέννηση. Η Νυχτερινή Πολιτοφυλακή, η φλωρεντιανή επιτροπή για τον εντοπισμό και την τιμωρία τους, τους οδηγούσε κατευθείαν στην κρεμάλα, την πυρά και τον ευνουχισμό. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Μποτιτσέλι, εικονογραφώντας τη Θεία Κωμωδία του Δάντη, απεικόνισε το μέρος της Κόλασης όπου τιμωρούνται οι σοδομίτες τελειώς διαφορετικά απ' όλα τα άλλα, δημιουργώντας μια ασύμμετρη, όλο γωνίες εικόνα, βασισμένη σε μια διαστρεβλωτική προοπτική. Αυτή η παραμόρφωση αποδίδει υποδειγματικά τη θεμελιακή διαφθορά της φυσικής και της κοινωνικής τάξης που σηματοδοτούσε αυτή η αμαρτία.

Η βιομηχανική εποχή άλλαξε τα πάντα, και μέχρι τον 18ο αιώνα όλες οι μεγάλες πόλεις αποκτούν μια ομοφυλοφιλική υποκουλτούρα. Για πρώτη φορά στην ιστορία διαμορφώνεται μια κοινότητα με ιδιαίτερα κοινωνικά χαρακτηριστικά, δικό της χιούμορ αλλά και μια πιο εξωστρεφή, στα όρια της αδιάντροπης, συμπεριφορά. Εχει προηγηθεί η Γαλλική Επανάσταση, όπου η ομοφυλοφιλία πρώτη φορά παύει να θεωρείται αδίκημα. Αν και η περίοδος 1870-1940 αντιπροσωπεύει ένα σημείο καμπής, με την ανάδειξη των γυναικών και ανδρών ομοφυλόφιλων σε σύμβολα της νεωτερικότητας ενσαρκώνοντας με παραδειγματικό τρόπο τις αισθητικές και ηθικές ανακατατάξεις μιας εποχής και την ανάδυση μιας ομοφυλοφιλικής κουλτούρας, όπου δίπλα στο «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τα «Σονέτα» του Σέξπιρ προστίθενται βιβλία όπως ο «Θάνατος στη Βενετία» του Μαν, τα «Σόδομα και Γόμορρα» του Προυστ και το «Ορλάντο» της Β. Γουλφ, ο εκφοβισμός και η καταπίεση δεν σταμάτησαν.

Στη δεκαετία του 1920 δημιουργήθηκαν πολλές ομοφυλοφιλικές οργανώσεις, με αποτέλεσμα πολλοί ομοφυλόφιλοι να βγουν από την απομόνωση. Κατά την περίοδο αυτή οι δύο πρωτεύουσες των ομοφυλόφιλων ήταν το Παρίσι, όπου είχαν τεθεί υπό άτυπη επιτήρηση οι κύριες περιοχές που γινόταν το ψωνιστήρι, δηλ. τα πάρκα, οι όχθες του Σηκουάνα, οι γαλαρίες των θεάτρων και οι στοές τα Ηλύσια Πεδία, και το Βερολίνο, όπου η πορνεία των ομοφυλόφιλων έφτασε στο απόγειό της στα χρόνια του Μεσοπολέμου με 22.000 καταγεγραμμένες αρσενικές πόρνες.

Η ναζιστική Γερμανία όμως είδε στους ομοφυλόφιλους την επερχόμενη αποδυνάμωση της κοινωνίας και εξαπέλυσε ένα ανελέητο κυνηγητό, που οδήγησε 100.000 σε στενή επιτήρηση και αρκετούς από αυτούς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Την εποχή του μακαρθισμού οι ομοφυλόφιλοι και οι κομμουνιστές συνδέονταν συχνά μεταξύ τους, καθώς θεωρούνταν και οι μεν και οι δε άτομα επικίνδυνα για τη δημόσια ασφάλεια. Οι σεξουαλικές κουλτούρες της βόρειας και της νότιας Ευρώπης παρέμεναν σε μεγάλο βαθμό διαφορετικές τουλάχιστον μέχρι τη δεκαετία του '70, ενώ ακόμα και σήμερα η ομοφυλόφιλη ζωή στην Ευρώπη παραμένει ανομοιογενής.

Οι κουλτούρες των ανθρώπων όμως είναι αναρίθμητες και καθώς οι εποχές αλλάζουν μεταβάλλονται κι αυτές. Στη Νέα Γουινέα για παράδειγμα, οι ομοφυλόφιλες πρακτικές αποτελούσαν μέρος ευρύτερων τελετών μύησης και στηρίζονταν σε πατρογονικές παραδόσεις. Στην Ινδία και τη Σιγκαπούρη η ανάπτυξη ιδιωτικών δικτύων ερωτικών επαφών παρέχουν αρκετές ευκαιρίες συνεύρεσης, παρ' όλο που οι ομόφυλες σεξουαλικές πράξεις παραμένουν παράνομες, όπως άλλωστε και στο σύνολο του ισλαμικού κόσμου, ενώ στην Κίνα αναρρίθμητα λογοτεχνικά κείμενα και αρχεία επιβεβαιώνουν ότι η ομοφυλοφιλία μπορούσε να συνυπάρχει αρμονικά με το συμβατικό θεσμό του ετεροφυλόφιλου γάμου.

Σε κάθε περίπτωση το μέλλον είναι ανοιχτό, και αν πια η ζυγαριά φαίνεται να γέρνει προς τη μεριά της αναγνώρισης όλο και περισσότερων δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων, ένα ισχυρό κύμα αντίδρασης φαίνεται πως ακόμα καραδοκεί.

 

Αφιέρωμα στην ωραιότερη χώρα του κόσμου(για εμένα)!

[size=20pt]Σκωτία[/size]
http://[URL unfurl="true"]www.cosmorama.gr/showimage.asp?FN=datahtml/MediaFiles/1611.jpg&W=465[/img[/URL]]
Το Εδιμβούργο είναι μια κτισμένη όπως η Ρώμη, σε επτά λόφους, διαμορφωμένους από ηφαιστειογενή πετρώματα. Το Εδιμβούργο είναι παραθαλάσσια πόλη και κείται στον Κόλπο του Φορθ. Το επίνειο της είναι το λιμάνι του Ληθ.
Το αρχαίο όνομα της πόλης, σημαίνει «κάστρο στον απόκρημνο βράχο». Το 452 μ.Χ. ανεγέρθηκε στον «Βράχο» (Castle Rock) το πρώτο Κάστρο που κατοικήθηκε από τους Πίκτες.
[img]http://[URL unfurl="true"]www.backpackertours.co.uk/britain_uk_england_tours/graphics/edinburgh-castle.jpg[/img[/URL]]
Ο «Βράχος» βρίσκεται στο κέντρο και δεσπόζει πάνω από την παλιά και την νέα πόλη. Στα σύγχρονα χρόνια το Εδιμβούργο έχει ονομασθεί και η «Αθήνα του Βορρά» εξ’ αιτίας των πολλών ιστορικών μνημείων αλλά και της χαρακτηριστικής αρχιτεκτονικής (άλλοτε ιωνικοί και άλλοτε δωρικοί κίονες στις προσόψεις των κτηρίων).
[img]http://[URL unfurl="true"]www.cav2005.inf.ed.ac.uk/EdinburghCastle.jpg[/img[/URL]]
Το Εδιμβούργο έχει μακρά ιστορία που χάνεται στα βάθη των αιώνων. Το κάστρο της, έχει κτιστεί, γκρεμισθεί και ξανακτιστεί αμέτρητες φορές. Η πόλη απέκτησε καταστατικό το 1144 κατά την βασιλεία του Δαβίδ Ι, ενώ τόσο το Εδιμβούργο, όσο και η Σκωτία αρχίζουν να αποκτούν δύναμη από τον 14ο αιώνα με την δυναστεία των Στιούαρτ (Ιάκωβος Ι - Μαρία Ι). Ιδρύθηκε δυνατό ναυτικό και οργανώθηκε ο στρατός, ενώ έγινε η διπλωματική σύναψη των σχέσεων με την Γαλλία (Η Συμμαχία - The Alliance) που θα κρατήσουν έως και τις μέρες μας. Η Μαρία Στιούαρτ βασίλευε στον θρόνο της Γαλλίας αλλά και της Σκωτίας. Μετά τον αποκεφαλισμό της από την Ελισάβετ Ι της Αγγλίας, ο γιος της Μαρίας Ιάκωβος VI ένωσε τα στέμματα της Σκωτίας και της Αγγλίας το 1603.

Ο 18ος ήταν ο χρυσός αιώνας του Εδιμβούργου. Συγκαταλεγόταν στα πνευματικά κέντρα της εποχής και ήταν πόλος έλξης για πολλούς φιλόσοφους και καλλιτέχνες. Ακόμα και σήμερα η πνευματική κίνησή της πόλης είναι ζωηρή, ενώ τα πολιτιστικά δρώμενα που λαμβάνουν χώρα στο Εδιμβούργο (την πρωτοκαθεδρία έχει το γνωστό Φεστιβάλ κάθε Αύγουστο) θέτουν τους ρυθμούς για την υπόλοιπη Βρετανία.
[img]http://homepages.inf.ed.ac.uk/wadler/Pics/EdinburghLong.jpg
Πάνω από τις κορυφές των Highlands, το Φως και το Σκοτάδι αιώνια μάχη δίνουν… Σύγκρουση μέγιστη, άγρια… τραγική!Χωρίς να το ξέρουν… μια παραμυθένια ομορφιά προσφέρουν…Μια μάχη εκεί ψηλά, πάνω απ’των Highlands τις κορφές… γαλήνη στων θνητών την καρδιά προσφέρει…
http://[URL unfurl="true"]www.northhighlandsscotland.com/images/photos/68_l.jpg[/img[/URL]]
fort Augustus στην λίμνη Λοχνες το οποίο είναι ένα συμπαθητικό χωριουδάκι όπου υπάρχει και ένα σύστημα δεξαμενών για να ανεβάζει τα πλοία από την λίμνη που είναι σε χαμηλότερο επίπεδο προς το ποτάμι που είναι πιο ψηλά.
[img]http://[URL unfurl="true"]www.travel-destination-pictures.com/data/media/61/fort-augustus-locks_393.jpg[/img[/URL]]
Η Γλασκόβη είναι βιομηχανική πόλη, δεν έχει ιδιαίτερη ομορφιά. Αξίζει να πας στην περιοχή West End που είναι ωραία και έχει και του Βοτανικούς κήπους. Υπάρχει η gallery μοντέρνας τέχνης που μπροστά έχει το καπελωμένο άγαλμα ενός δούκα (από τα πιο πολυφωτογραφημένα σημεία της πόλης), ένα μουσείο τεχνολογίας και το παζάρι Barras. Να πάτε βόλτα στην Buchanan street που είναι ο εμπορικός δρόμος της πόλης και στην περιοχή του σιδηροδρομικού σταθμού που το βράδυ ανοίγουν εκεί όλα τα clubs. Υπάρχει και ένας λόφος που έχει ένα παλιό νεκροταφείο και θέα όλη την πόλη αλλά δεν θυμάμαι το όνομα. Στην Γλασκόβη προσοχή στους neds, τους πιτσιρικάδες με τις φόρμες, που είναι συμμορίες και ιδιαίτερα επικίνδυνοι πολλές φορές.
[img]http://news.holidayhypermarket.co.uk/Images/18651470/New_Glasgow_to_Orlando_Service_Begins_large.jpg
http://[URL unfurl="true"]www.hotelsbycity.net/images/travelguides/eur/scotland/glasgow-big.jpg[/img[/URL]]
Η Σκωτία είναι μια από τις χώρες που φημίζεται για το απέραντο πράσινό της, για τις λίμνες της, τα λιβάδια της και γενικότερα για τα υπέροχα τοπία της. Τοπία που δεν θυμίζουν σε καμία περίπτωση τις μεγάλες πόλεις άλλων χωρών, αλλά μοιάζουν με κάτι το ξεχασμένο μέσα στα δάση και τα δέντρα τους. Πρόκειται για εικόνες που προκαλούν ηρεμία και γαλήνη στον άνθρωπο, που τον κάνουν να ξεχνάει τις δυσκολίες και τα άγχη του.
[img]http://[URL unfurl="true"]www.otherside.gr/wp-content/uploads/2008/12/beautiful-landscape-photos-of-scotland-01-550x375.jpg[/img[/URL]]
[img]http://[URL unfurl="true"]www.otherside.gr/wp-content/uploads/2008/12/beautiful-landscape-photos-of-scotland-03-550x365.jpg[/img[/URL]]
[img]http://[URL unfurl="true"]www.otherside.gr/wp-content/uploads/2008/12/beautiful-landscape-photos-of-scotland-06-550x365.jpg[/img[/URL]]
[img]http://[URL unfurl="true"]www.otherside.gr/wp-content/uploads/2008/12/beautiful-landscape-photos-of-scotland-09-550x365.jpg[/img[/URL]]
[img]http://[URL unfurl="true"]www.otherside.gr/wp-content/uploads/2008/12/beautiful-landscape-photos-of-scotland-13-550x365.jpg[/img[/URL]]
[img]http://[URL unfurl="true"]www.travel-destination-pictures.com/data/media/61/scotland-castle_40.jpg[/img[/URL]]

 

[Chevalier Fidèle]

Δεν αλλάζουμε τον τίτλο του  θρεντ σε "εγκυκλοπαίδεια bourdela.tv"? Ούτως ή άλλως ο χαρακτηρισμός "άχρηστες" είναι άστοχος!

 

Δεν αλλάζουμε τον τίτλο του  θρεντ σε "εγκυκλοπαίδεια bourdela.tv"? Ούτως ή άλλως ο χαρακτηρισμός "άχρηστες" είναι άστοχος!

Δυστυχώς για τους περισσότερους άχρηστες είναι οι περισσότερες πληροφορίες!

 

[paterjohn]

και τα χρησιμοτερα μπορει να σου ειναι αχρηστα

Δυστυχώς για τους περισσότερους άχρηστες είναι οι περισσότερες πληροφορίες!

 

[fffanatic]

Ρε μαγκες μην ασχολειστε με αχρηστες πληροφοριες............
Μαθετε καμια ξενη γλωσσα...ρωσικα-ουγγρικα-τσεχικα ας πουμε.............οσο μπορει ο καθενας.......

 

Παγκόσμια οικονομική ύφεση 1929

Η παγκόσμια οικονομική ύφεση του 1929 ήταν μια κατάσταση διεθνούς οικονομικής ύφεσης που διήρκησε από ένα μέχρι δέκα χρόνια σε διάφορες χώρες του κόσμου. Επρόκειτο για τη μεγαλύτερη οικονομική ύφεση της σύγχρονης ιστορίας και χρησιμοποιείται τον 21ο αιώνα ως παράδειγμα για το πόσο οδυνηρή μπορεί να είναι μια οικονομική καταστροφή. Η "Μεγάλη Εξαθλίωση", όπως χαρακτηρίστηκε στις ΗΠΑ, σύμφωνα με τους αναλυτές προκλήθηκε μετά από το χρηματιστηριακό κραχ στις 29 Οκτωβρίου του 1929, γνωστό ως η Μαύρη Τρίτη. Το τέρμα της κρίσης στις ΗΠΑ ταυτίστηκε με το έναυσμα της πολεμικής οικονομίας του 2ου παγκοσμίου πολέμου, γύρω στο 1939.

Η κρίση είχε καταστροφικές επιπτώσεις τόσο στον ανεπτυγμένο, όσο και στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Επηρεάστηκε το διεθνές εμπόριο, καθώς επίσης και τα προσωπικά εισοδήματα, τα έσοδα από φόρους, οι τιμές και τα κέρδη. Η οικονομία πόλεων ανά τον κόσμο επλήγη, ιδίως εκείνων που εξαρτώνταν άμεσα από τη βαρειά βιομηχανία. Οι κατασκευές πάγωσαν, οι αγροτο-κτηνοτροφικές εργασίες υποχώρησαν λόγω πτώσης των τιμών στις σοδειές κατά 40% με 60%. Με υψηλά επίπεδα ζήτησης, σε συνδυασμό με την έλλειψη εναλλακτικών εργασιών, περιοχές που εξαρτώνταν από τον πρωτογενή τομέα όπως εκμετάλλευση γης, ορυχείων και ξύλου υπέφεραν ακόμη περισσότερο.

Η μεγάλη κρίση τερματίστηκε σε διαφορετικό χρόνο ανά χώρα. Οι περισσότερες χώρες εφήρμοσαν προγράμματα ανακούφισης και η πολιτική τους ζωή πέρασε αναταραχές, εξωθώντας την ιδεολογία στα άκρα. Σε ορισμένα κράτη, οι απελπισμένοι πολίτες στράφηκαν προς δημαγωγούς εθνικιστές, όπως τον Αδόλφο Χίτλερ, με αποτέλεσμα την έναρξη του 2ου παγκοσμίου πολέμου.

Το Φαινόμενο της Χιονοστιβάδας

Η τεχνολογική εξέλιξη της αγροτικής εκμετάλλευσης αντικατέστησε τους χειρονάκτες αγρότες στις καλλιέργειες βάμβακα στην κομητεία του Childress, στο Τέξας, 1938.

Η μεγάλη κρίση δεν ήταν αποτέλεσμα μιας απότομης πτώσης. Οι χρηματιστηριακές αγορές κινούνταν ανοδικά στις αρχές του 1930, επιστρέφοντας στα αρχικά επίπεδα των αρχών του 1929 τον Απρίλιο, αν και ακόμη περίπου 30% κάτω από τα μέγιστα του Σεπτεμβρίου του 1929. Η αμερικανική κυβέρνηση και η βιομηχανία ξόδεψαν περισσότερα στο πρώτο εξάμηνο του 1930 απ' ότι στην αντίστοιχη περίοδο του 1929. Όμως, οι καταναλωτές, πολλοί από τους οποίους είχαν υποστεί σημαντικές απώλειες στην αγορά τον προηγούμενο χρόνο, είχαν περικόψει τα έξοδά τους κατά 10%, ενώ μια μεγάλη περίοδος ξηρασίας κατέστρεψε τις αγροτικές περιοχές των ΗΠΑ, μια περίοδος που κράτησε μέχρι το καλοκαίρι του 1930.

Στις αρχές του 1930, η τραπεζική πίστη ήταν διάχυτη και διαθέσιμη σε χαμηλά επιτόκια, αλλά ο κόσμος ήταν συντηρητικός στη λήψη δανείων. Το Μάιο οι πωλήσεις αυτοκινήτων σημείωναν πτώση κάτω από τα επίπεδα του 1928. Οι τιμές άρχισαν να πέφτουν, αλλά οι μισθοί διατηρούνταν σταθεροί μέχρι το 1930, οπότε και άρχισε να υποχωρεί η αγοραστική δύναμη. Η κατάσταση ήταν ακόμα χειρότερη στις αγροτικές περιοχές, όπου οι τιμές των εμπορευμάτων έπεφταν απότομα, καθώς επίσης και σε ορυχεία και δάση, όπου η ανεργία ανέβαινε και υπήρχαν ελάχιστες δουλειές. Η υποχώρηση της αμερικανικής οικονομίας ήταν ο παράγοντας που συμπαρέσυρε και τις υπόλοιπες χώρες αρχικά, ενώ αργότερα, η εσωτερική κατάσταση στις οικονομίες της κάθε χώρας καθόρισαν τις συνθήκες σε εθνικό επίπεδο. Απέλπιδες προσπάθειες για έξοδο από την κρίση μέσα από προστατευτικές πολιτικές, όπως η Πράξη Smooth-Hawley Tariff το 1930 στις ΗΠΑ και ανταποδοτικοί δασμοί σε άλλες χώρες, κατέστησαν τελικά πιο εύκολη την κατακρύμνιση του διεθνούς εμπορίου. Από τα τέλη του 1930 μέχρι και το Μάρτιο του 1933 η οικονομία ακολουθούσε μια σταθερή πτώση.

Τα Αίτια της Κρίσης

Υπήρξαν πολλοί παράγοντες που προκάλεσαν την κρίση, όπως δομικές αδυναμίες και συγκεκριμένα περιστατικά τα οποία τη μετέτρεψαν σε μια γενικευμένη κατάθλιψη, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο μεταφέρθηκε από χώρα σε χώρα. Σχετικά με την περίοδο αυτή, οι ιστορικοί αναφέρουν ως δομικούς παράγοντες μεγάλες καταστροφές τραπεζών και το χρηματιστηριακό κράχ, ενώ αναλυτές όπως ο Πίτερ Τέμιν και ο Μπάρρυ Άιχενγκριν δίνουν έμφαση στην απόφαση της Βρετανίας να επιστρέψει στις ισοτιμίες που υπήρχαν πριν το Gold Standard προτού ξεσπάσει ο 1ος παγκόσμιος πόλεμος.

Οι εναλλασόμενοι κύκλοι ύφεσης θεωρούνται ένα σύνηθες κομμάτι της ζωής σε ένα κόσμο με αβέβαιες ισορροπίες μεταξύ προσφοράς και ζήτησης. Το ποιός παράγοντας μετατρέπει μια συνήθη ήπια και σύντομη ύφεση ή οικονομικό κύκλο σε μια γενικευμένη κατάπτωση αποτελεί αντικείμενο συζήτησης. Άνθρωποι της διανόησης δεν έχουν συμφωνήσει ως προς τα ακριβή αίτια και τη σχετική τους συμβολή στην κρίση. Η αναζήτηση των ευθυνών είναι στενά συνδεδεμένη με το ερώτημα του πώς να αποφευχθεί μια μελλοντική κρίση και ως εκ τούτου οι πολιτικές απόψεις τους αναμυγνείονται σε μια ανάλυση ιστορικών γεγονότων οκτώ παρελθουσών δεκαετιών. Το μεγαλύτερο ερώτημα εστιάζεται στο κατά πόσο επρόκειτο για μια αποτυχία της ελεύθερης αγοράς ή για μια αποτυχία εκ μέρους των τραπεζών να προλάβουν την κατάρρευση των τραπεζών, τον επακόλουθο πανικό και περικοπές στα χρηματικά αποθέματα. Εκείνοι που υποστηρίζουν ένα σημαντικό ρόλο του κράτους στην οικονομία, πιστεύουν ότι επρόκειτο κυρίως για την αποτυχία των ελεύθερων αγορών, ενώ εκείνοι που πιστεύουν στην ελεύθερη αγορά υποστηρίζουν την άποψη πως η κρίση οφειλόταν στην αποτυχία της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει το πρόβλημα.
Διαδήλωση ανέργων στο Τορόντο του Οντάριο, στον Καναδά.

Σύγχρονες θεωρίες μπορεί να κατηγοριοποιούνται σε τρεις σχολές. Πρώτον, υπάρχουν οι υποστηρικτές των κλασικών οικονομικών: μονεταριστές, η αυστριακή σχολή και η νεοκλασική οικονομική θεωρία, όλες εκ των οποίων επικεντρώνονται στις μακροοικονομικές επιπτώσεις στο χρηματικό απόθεμα και στην προσφορά χρυσού που στήριζε πολλά νομίσματα προτού γενικευθεί η κρίση, συμπεριλαμβανομένης της παραγωγής και της κατανάλωσης.

Κατά δεύτερον, υπάρχουν πολλές δομικές θεωρίες, πιο γνωστή από τις οποίες η Κεϋνσιανή, αλλά και η σχολή των θεσμικών οικονομικών, που τονίζουν την υποκατανάλωση και την υπερεπένδυση (οικονομική φούσκα), προκλητική συμπεριφορά των τραπεζικών παραγόντων και βιομηχάνων, ή ανεπαρκείς κρατικοί λειτουργοί. Όταν ο πανικός ξεκίνησε και ακολούθησε η ύφεση, πολλοί πίστεψαν ότι μπορούσαν να διασώσουν τα χρήματά τους παραμένοντας μακρυά από την αγορά, καθώς οι τιμές υποχωρούσαν έτσι ώστε ένα δεδομένο ποσοστό χρημάτων να μπορούσε να αγοράσει περισσότερα αγαθά.

Σε τρίτο επίπεδο, υπάρχει η μαρξιστική κριτική για την πολιτική οικονομία. Η κριτική αυτή εστιάζεται σε αντιφάσεις του ίδιου του καπιταλισμού, μια κοινωνική αντιπαλότητα ως προς την οικειοποίηση της υπεραξίας του κεφαλαίου, καθώς προαγόταν μια έμφυτη ανισορροπία στη συσσώρευσή του, με υπερβολική συσσώρευση που κλιμακωνόταν μέχρι τις περιοδικές κρίσεις που το απομείωναν. Η προέλευση της κρίσης, ως εκ τούτου, εντοπίζεται αμιγώς στη σφαίρα της παραγωγής, αν και η οικονομική κρίση δύναται να επιδεινωθεί από προβλήματα δυσαναλογίας στην υπερπαραγωγή στη βιομηχανία και συναφείς παραγωγικούς τομείς, καθώς και στην υποκατανάλωση του λαού.

Ο υπερβολικός δανεισμός θεωρείται μία από τις αιτίες της μεγάλης κρίσης. Μακροοικονομολόγοι, όπως ο Μπεν Μπερνάνκε, πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ, επανέφεραν την άποψη της σχέσης χρέους-ύφεσης που πρωτοδιατυπώθηκε από τον Ίρβινγκ Φίσερ. Ο τελευταίος συνέδεσε την χαλαρή πίστωση με την υπερχρέωση, κάτι που προλείανε το έδαφος για κερδοσκοπικά παιχνίδια και επενδυτικές φούσκες. Επιπλέον, ο Μπερνάνκε προχώρησε στην ενοχοποίηση εννέα αλληλοσυσχετιζόμενων παραγόντων υπό συνθήκες χρέους και ύφεσης για να διευρινήσει το μηχανισμό της αποτυχίας.

Οι μονεταριστές, όπως η Μίλτον Φρίντμαν, αλλά και ο πρόεδρος της Fed, Μπέν Μπερνάνκε, υποστηρίζουν πως η μεγάλη εξαθλίωση προκλήθη από τη συντηρητική νομισματική πολιτική, τις συνέπειες του φτωχού προγραμματισμού από τη Fed συνεχείς κρίσεις στο τραπεζικό σύστημα. Κατ' αυτή την άποψη, η Fed, με την έλλειψη δράσης, επέτρεψε στα χρηματικά αποθέματα, όπως μετρώνται από το M2 να συρρικνωθούν κατά το ένα τρίτο μεταξύ 1929 και 1933. Ο Φρίντμαν ισχυρίστηκε ότι η επακόλουθη πτώση της οικονομίας, που ξεκίνησε από το χρηματιστηριακό κράχ, θα αποτελούσε υπό φυσιολογικές συνθήκε μια ακόμη ύφεση. Το πρόβλημα εστιάστηκε στο γεγονός πως πολλές δημόσιες τράπεζες κατέρρευσαν, ιδίως στην περίπτωση της Αμερικανικής Τράπεζα της Νέας Υόρκης, όπου προκλήθη πανικός και εκτεταμένες τραπεζικές ουρές, τη στιγμή που η Fed έμενε απαθής στη θέα της κατάρρευσης. Υποστήριξε πως, εάν η Fed είχε εξασφαλίσει έκτακτο δανεισμό σε αυτές τις νευραλγικές τράπεζες, ή είχε απλά χορηγήσει κρατικά ομόλογα στην αγορά ώστε να προμηθεύσει ρευστότητα και αύξηση της ποσότητας του διακινούμενου χρήματος μετά την πτώση των τραπεζών, όλες οι υπόλοιπες τράπεζες θα διασφαλίζονταν από το ντόμινο της πτώσης και τα χρηματικά αποθέματα δε θα είχαν πέσει σε τόσο χαμηλό σημείο, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Με σημαντικά περιορισμένη διακίνηση χρήματος, οι επιχειρηματίες αδυνατούσαν να λάβουν νέα δάνεια και να ανανεώσουν τα παλιά, αποτρέποντας πολλούς από νέες επενδύσεις. Αυτή η ερμηνεία κατηγορεί τη Fed για απραξία, ιδίως το κατάστημα της Νέας Υόρκης.

Ένας από τους λόγους που η Fed δεν έσπευσε να περιορίσει την πτώση των χρηματικών αποθεμάτων αφορούσε νομικές δεσμεύσεις. Εκείνη την περίοδο, το μέγεθος των πιστώσεων που η Fed μπορούσε να εκδόσει περιοριζόταν από νόμους που απαιτούσαν μερική υποστήριξη των πιστώσεων με χρυσό. Μέχρι τα τέλη του 1920, η Fed είχε σχεδόν φτάσει τα επιτρεπτά πιστωτικά όρια που δύναντο να υποστηριχθούν με το χρυσό που διέθετε. Επειδή όμως ο απαραίτητος χρυσός όμως δε συνοδευόταν και από τα αντίστοιχα αποθέματα, κατά τη διάρκεια του τραπεζικού πανικού, ένα μέρος αυτών των απαιτήσεων σε χρυσό εξαργυρώθηκαν με χρυσό της Fed. Λόγω όμως των υψηλών ορίων υποστήριξης της πίστωσης της Fed με χρυσό, οποιαδήποτε μετατροπή σε χρυσό στα θυσαυροφυλάκια έπρεπε να συνοδευτούν από ένα μεγαλύτερο περιορισμό στην πίστωση. Κατά τη διάρκεια της μεγάλης εξαθλίωσης, οι ιδιωτικές επενδύσεις σε χρυσό κατέστησαν παράνομες, περιορίζοντας τις πιέσεις προς τη Fed για χρυσό.

http://el.wikipedia.org/wiki/Παγκόσμια_οικονομική_ύφεση_1929