Γαμώτο!...
Και έλεγα να πάω διακοπές σε αυτά τα νησιά της Δαλματίας!
Έχω ακούσει ότι είναι πολύ ωραία!
Γαμώτο!...
Και έλεγα να πάω διακοπές σε αυτά τα νησιά της Δαλματίας!
Έχω ακούσει ότι είναι πολύ ωραία!
Βεβαίως.
Όταν άρχισε να γίνεται φανερό ότι το αεροδρόμιο του Ελληνικού δε θα μπορούσε να καλύψει την αεροπορική κίνηση της πρωτεύουσας για πολλά χρόνια ακόμα (πριν 30-35 χρόνια αυτό), η επέκτασή του προς τή θάλασσα ήταν μια απο τις λύσεις που είχαν προταθεί τότε.
Για όσους το θυμούνται, το Ελληνικό είχε δυό διαδρόμους, έναν παράλληλο με την παραλία, και έναν σχεδόν κάθετο με αυτόν (διεύθυνση ΒΑν προς ΝΔυτ), ο οποίος μάλιστα τερμάτιζε (η ΝΔυτ πλευρά) τόσο κοντά στη λεωφόρο Ποσειδώνος, που επί χρόνια υπήρχε φανάρι στην Ποσειδώνος και που γινόταν κόκκινο όταν προσγειωνόταν ή απογειωνόταν αεροπλάνο προς εκείνη την πλευρά.
Ο δεύτερος διάδρομος, "αχρηστεύτηκε" με την πάροδο των ετών, γιατί τα αεροπλάνα μεγάλωσαν, χρειαζόταν περισσότερο μήκος διαδρόμου, και οι επεκτάσεις γινόντουσαν προς τη Γλυφάδα (στον ΒΔ-ΝΑ διάδρομο), όχι στον δεύτερο.
Για να γίνουν επεκτάσεις στο δεύτερο, έπρεπε να πρωχωρήσει προς τη θάλασσα, πράγμα που δεν έγινε ποτέ.
Αντί γι αυτό, το ατελείωτο Ελληνικό κράτος προτίμησε να "δώσει" στους Γερμανούς το δικαίωμα να φτιάξουν αεροδρόμιο (στά Σπάτα - και να το "διαχειρίζονται" για 50 χρόνια), και να κάθεται να βλέπει...
Το 1941, Έλληνες σκοτωνόντουσαν σε μάχες με Γερμανούς ακριβώς για να ΜΗΝ καταλάβουν οι δεύτεροι τα αεροδρόμια και τα λιμάνια της χώρας μας.
Τώρα, τους τα "δίνουμε".
Συνημμένα
Επισκέπτης
Οι Δέκα Πιο Ακριβές Σουίτες του Κόσμου (Part II)
6. Penthouse Suite The Setai, Miami-20.205ευρώ
Το ξενοδοχείο που προτιμούν οι πιο διάσημοι και απαιτητικοί καλλιτέχνες, όπως η Μαντόνα και η Μπιγιονσέ. Μαζί με τα 100τ.μ της σουίτας νοικίαζετε και έναν μπάτλερ έτοιμο να σας ικανοποιήσει κάθε σας τρελό αίτημα. Δύο μεγάλα και δύο μικρά υπνοδωμάτια, πέντε σαλόνια, ένα κελάρι με κρασιά, δύο πισίνες και θέα όλο το Miami πιάτο, μάλλον φτάνουν για να σε κάνουν να νιώθεις σαν πρίγκιπας.
http://[URL unfurl="true"]www.yupi.gr/data/photos/suite2_medium.jpg[/img[/URL]]
[img]http://[URL unfurl="true"]www.designhotels.com/images/thesetaids3_4.jpg[/img[/URL]]
[URL unfurl="true"]www.setai.com[/URL]
[hr]
7. Security Suite Hotel Adlon Kempinski, Berlin-19.578ευρώ
Η πιο ασφαλής και πολυτελής σουίτα της Γερμανίας. Έχει αλεξίσφαιρους τοίχους, θωρακισμένη πόρτα, ιδιωτικά ασανσέρ σε υπόγειο πάρκινγκ, ανεξάρτητες τηλεφωνικές γραμμές και πέντε λιμουζίνες για τους bodyguards. Αν είσαι μαφιόζος, μόλις βρήκες το ιδανικό μέρος για διακοπές (ή κρυψώνα).
[img]http://[URL unfurl="true"]www.luxist.de/luxist/wp-content/uploads/2007/12/suite-montblanc-7.jpg[/img[/URL]]
[URL unfurl="true"]www.hotel-adlon.de[/URL]
[hr]
8. Ty Warner Penthouse Four Seasons, New York-21.688ευρώ
Μπορεί να μην είναι η πιο ακριβή αλλά σίγουρα είναι μια σουίτα με άποψη στην διακόσμηση. Τα παράθυρα παίρνουν την θέση των τοίχων και αφήνουν τα μάτια να ταξιδεύουν στην υπέροχη θέα του Μανχάταν. Ο τεχνητός καταρράκτης, το γυάλινο αίθριο, το πιάνο και η τεράστια βιβλιοθήκη συμπληρώνουν το σκηνικό.
[img]http://[URL unfurl="true"]www.yupi.gr/data/photos/Clip_32_small.jpg[/img[/URL]]
[URL unfurl="true"]www.fourseasons.com/newyork[/URL]
[hr]
9. Villa La Cupola Hotel Westin Excelsior, Rome-20.205ευρώ
Διαθέτει ιδιωτικό ασανσέρ που σε ανεβάζει στο γυμναστήριο, στη σάουνα και στο μπάνιο όπου μπορείς να κάνεις σπα. Μεγάλη ιδιωτική βεράντα με δικό της μπαρ για να βλέπεις από κάτω όλη την Ρώμη απλωμένη στα πόδια σου. Και μην ξεχνάμε το surround-sound cinema για αυτούς που αψηφούν τον ρομαντισμό, τη θέα και τα ποτάκια.
[img]http://images.forbes.com/images/2002/03/07/rome1_322x400.jpg
http://[URL unfurl="true"]www.lasplash.com/uploads/1/westin_excelsior_rome-14.jpg[/img[/URL]]
[img]http://[URL unfurl="true"]www.lasplash.com/uploads/1/westin_excelsior_rome-15.jpg[/img[/URL]]
[URL unfurl="true"]www.westin.com[/URL]
[hr]
10. Bridge Suite Atlantis, Bahamas-18.126ευρώ
Χρυσοποίκιλτες καρέκλες, καναπέδες, καθρέπτες, βάζα και λάμπες σας μεταφέρουν σε ένα βασιλικό κόσμο. Μια σουίτα 10 δωματίων, με τεράστια αίθουσα ψυχαγωγίας, μπαρ και έναν μπάτλερ για τα καπρίτσια σου. Μεγάλα μπαλκόνια με θέα το εντυπωσιακό σκηνικό με πύργους και παλάτια περιτριγυρισμένους με φοίνικες και άσπρες αμμουδιές.
[img]http://images.forbes.com/images/2002/03/07/bahamas2_415x266.jpg
Άντε και καλά να περάσατε! Στείλτε μας καμιά φωτογραφία!Ε;
6. Penthouse Suite The Setai, Miami-20.205ευρώ
Το ξενοδοχείο που προτιμούν οι πιο διάσημοι και απαιτητικοί καλλιτέχνες, όπως η Μαντόνα και η Μπιγιονσέ. Μαζί με τα 100τ.μ της σουίτας νοικίαζετε και έναν μπάτλερ έτοιμο να σας ικανοποιήσει κάθε σας τρελό αίτημα. Δύο μεγάλα και δύο μικρά υπνοδωμάτια, πέντε σαλόνια, ένα κελάρι με κρασιά, δύο πισίνες και θέα όλο το Miami πιάτο, μάλλον φτάνουν για να σε κάνουν να νιώθεις σαν πρίγκιπας.
http://[URL unfurl="true"]www.yupi.gr/data/photos/suite2_medium.jpg[/img[/URL]]
[img]http://[URL unfurl="true"]www.designhotels.com/images/thesetaids3_4.jpg[/img[/URL]]
[URL unfurl="true"]www.setai.com[/URL]
[hr]
7. Security Suite Hotel Adlon Kempinski, Berlin-19.578ευρώ
Η πιο ασφαλής και πολυτελής σουίτα της Γερμανίας. Έχει αλεξίσφαιρους τοίχους, θωρακισμένη πόρτα, ιδιωτικά ασανσέρ σε υπόγειο πάρκινγκ, ανεξάρτητες τηλεφωνικές γραμμές και πέντε λιμουζίνες για τους bodyguards. Αν είσαι μαφιόζος, μόλις βρήκες το ιδανικό μέρος για διακοπές (ή κρυψώνα).
[img]http://[URL unfurl="true"]www.luxist.de/luxist/wp-content/uploads/2007/12/suite-montblanc-7.jpg[/img[/URL]]
[URL unfurl="true"]www.hotel-adlon.de[/URL]
[hr]
8. Ty Warner Penthouse Four Seasons, New York-21.688ευρώ
Μπορεί να μην είναι η πιο ακριβή αλλά σίγουρα είναι μια σουίτα με άποψη στην διακόσμηση. Τα παράθυρα παίρνουν την θέση των τοίχων και αφήνουν τα μάτια να ταξιδεύουν στην υπέροχη θέα του Μανχάταν. Ο τεχνητός καταρράκτης, το γυάλινο αίθριο, το πιάνο και η τεράστια βιβλιοθήκη συμπληρώνουν το σκηνικό.
[img]http://[URL unfurl="true"]www.yupi.gr/data/photos/Clip_32_small.jpg[/img[/URL]]
[URL unfurl="true"]www.fourseasons.com/newyork[/URL]
[hr]
9. Villa La Cupola Hotel Westin Excelsior, Rome-20.205ευρώ
Διαθέτει ιδιωτικό ασανσέρ που σε ανεβάζει στο γυμναστήριο, στη σάουνα και στο μπάνιο όπου μπορείς να κάνεις σπα. Μεγάλη ιδιωτική βεράντα με δικό της μπαρ για να βλέπεις από κάτω όλη την Ρώμη απλωμένη στα πόδια σου. Και μην ξεχνάμε το surround-sound cinema για αυτούς που αψηφούν τον ρομαντισμό, τη θέα και τα ποτάκια.
[img]http://images.forbes.com/images/2002/03/07/rome1_322x400.jpg
http://[URL unfurl="true"]www.lasplash.com/uploads/1/westin_excelsior_rome-14.jpg[/img[/URL]]
[img]http://[URL unfurl="true"]www.lasplash.com/uploads/1/westin_excelsior_rome-15.jpg[/img[/URL]]
[URL unfurl="true"]www.westin.com[/URL]
[hr]
10. Bridge Suite Atlantis, Bahamas-18.126ευρώ
Χρυσοποίκιλτες καρέκλες, καναπέδες, καθρέπτες, βάζα και λάμπες σας μεταφέρουν σε ένα βασιλικό κόσμο. Μια σουίτα 10 δωματίων, με τεράστια αίθουσα ψυχαγωγίας, μπαρ και έναν μπάτλερ για τα καπρίτσια σου. Μεγάλα μπαλκόνια με θέα το εντυπωσιακό σκηνικό με πύργους και παλάτια περιτριγυρισμένους με φοίνικες και άσπρες αμμουδιές.
[img]http://images.forbes.com/images/2002/03/07/bahamas2_415x266.jpg
Άντε και καλά να περάσατε! Στείλτε μας καμιά φωτογραφία!Ε;
Επισκέπτης
Τα 10 πιο ακριβά ουίσκι στο κόσμο
1. Macallan Fine and Rare 1926
Τιμή: € 26000
http://[URL unfurl="true"]www.inout.gr/attachment.php?s=a3e85f09c9f150d49401a66c37af6d5c&attachmentid=15035&thumb=1&d=1198935514[/img[/URL]]
Αν θέλετε να το αγοράσετε χάσατε. Αφενός η τιμή του “Macallan Fine and Rare 1926” ανέρχεται στα 26 χιλιάδες ευρώ, αφετέρου κυκλοφορεί μόνο μεταξύ συλλεκτών. Ενίοτε όμως μερικές φιάλες βγαίνουν σε δημοπρασία και τότε η τιμή τους ανεβαίνει ακόμα περισσότερο. Μια φιάλη πρόσφατα έπιασε το αστρονομικό ποσό των… 36 χιλιάδων ευρώ σε δημοπρασία του Christies. Περισσότερες πληροφορίες για την πιο ακριβή ετικέτα στον κόσμο εδώ.
[hr]
2. Macallan Fine & Rare 1939
Τιμή: € 40000
[img]http://[URL unfurl="true"]www.inout.gr/attachment.php?s=a3e85f09c9f150d49401a66c37af6d5c&attachmentid=15036&thumb=1&d=1198935522[/img[/URL]]
Όσοι δεν διαθέτετε τα 40 χιλιάδες ευρώ για το σπάνιο Macallan του 1926 μπορείτε να αναζητήσετε την αντίστοιχη φιάλη του 1939. Για την ιστορία, η πρώτη εμφιάλωση της παραγωγής του ‘39 έγινε 40 χρόνια μετά και το 2002 όλη η συλλογή εμφιαλώθηκε εκ νέου.
[hr]
3. Chivas Regal Royal Salute, 50 Year Old
Τιμή: €10,000
[img]http://[URL unfurl="true"]www.inout.gr/attachment.php?s=a3e85f09c9f150d49401a66c37af6d5c&attachmentid=15037&thumb=1&d=1198935530[/img[/URL]]
Το Chivas Regal Royal Salute κυκλοφόρησε το 2003 στην πεντηκοστή επέτειο από την ενθρόνιση της Βασίλισσας Ελισάβετ. Μόνο 255 φιάλες έχουν κυκλοφορήσει και αυτός είναι ο δεύτερος λόγος, πέραν της ηλικίας του, που κοστίζει 10 χιλιάδες ευρώ.
[hr]
4. Glen Garioch, 1958
Τιμή: € 1800
[img]http://[URL unfurl="true"]www.inout.gr/attachment.php?s=a3e85f09c9f150d49401a66c37af6d5c&attachmentid=15038&thumb=1&d=1198935538[/img[/URL]]
Στα μόλις… 1800 ευρώ, το Glen Garioch του 1958 είναι το καμάρι των Higlands. Κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 2004 σε μόλις 328 φιάλες. Είναι χαρακτηριστικό δε για τη σύνθετη γεύση του και τις «πινελιές» ευκαλύπτου που αφήνει στον ουρανίσκο.
[hr]
5. Bruichladdich 40 Year Old
Τιμή: € 1800
[img]http://[URL unfurl="true"]www.inout.gr/attachment.php?s=a3e85f09c9f150d49401a66c37af6d5c&attachmentid=15039&thumb=1&d=1198935546[/img[/URL]]
Πρόκειται για πραγματικό δημιούργημα ενός από τους κορυφαίους του malt παγκοσμίως, του Jim McEwan. Είναι χαρακτηριστικό για τους ανάλαφρους τόνους του.
[hr]
6. Glenfiddich Forty
Τιμή: €1800
[img]http://[URL unfurl="true"]www.inout.gr/attachment.php?s=a3e85f09c9f150d49401a66c37af6d5c&attachmentid=15040&thumb=1&d=1198935554[/img[/URL]]
Είναι το πιο παλιό Glenfiddich που εμφιαλώθηκε ποτέ με, όπως λέει και το όνομα του, 40 χρόνια παλαίωσης. Πρόκειται για την παραγωγή του 1964 και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2004 σε 500 μόνο φιάλες.
[hr]
7. Springbank 32 ετών
Τιμή: € 500
[img]http://[URL unfurl="true"]www.inout.gr/attachment.php?s=a3e85f09c9f150d49401a66c37af6d5c&attachmentid=15041&thumb=1&d=1198935566[/img[/URL]]
Πριν από εκατό χρόνια υπήρχαν πάνω από 30 αποστακτήρια στο Campbeltown της Σκοτίας. Σήμερα μόνο δύο. Ευτυχώς όμως το Springbank κατάφερε να επιβιώσει και να συνεχίσει την παράδοση της περιοχής χάρη στα υψηλής ποιότητας ουίσκι που παράγει. Το 32άρι Springbank πέρασε τρεις δεκαετίες σε παλιά βαρέλια σέρι μέχρι να αποκτήσει τον ιδιαίτερο πικάντικο χαρακτήρα του και γι’ αυτό δικαίως συγκαταλέγεται στα κορυφαία και πιο ακριβά του κόσμου.
[hr]
8. Auchentoshan 1973
Τιμή € 700
[img]http://[URL unfurl="true"]www.inout.gr/attachment.php?s=a3e85f09c9f150d49401a66c37af6d5c&attachmentid=15042&thumb=1&d=1198935574[/img[/URL]]
Αν και το αποστακτήριο το ίδιο δεν έχει καλή φήμη μεταξύ των απαιτητικών ουρανίσκων, η συγκεκριμένη φιάλη έχει πάρει διθυραμβικές κριτικές για τη σύνθετη γεύση του που χαρακτηρίζεται από τόνους μπαχαρικών και φρούτων.
[hr]
9. Evan Williams Blue Label
Τιμή: € 150
[img]http://[URL unfurl="true"]www.inout.gr/attachment.php?s=a3e85f09c9f150d49401a66c37af6d5c&attachmentid=15043&thumb=1&d=1198935587[/img[/URL]]
Όπως κάθε παλιό μπέρμπον, το Evan Williams Blue Label κλείνει μέσα γεύσεις από μαύρη σοκολάτα, σταφίδα, καραμέλα, βανίλια και ξυλώδη μπαχαρικά.
[hr]
10. Midleton Very Rare
Τιμή: € 68
[img]http://[URL unfurl="true"]www.inout.gr/attachment.php?s=a3e85f09c9f150d49401a66c37af6d5c&attachmentid=15044&thumb=1&d=1198935594[/img[/URL]]
Δεν είναι single-malt αλλά μια οικογένεια blended ουίσκι από αποστάγματα 12 έως 25 ετών. Τα σπάνια αυτά Ιρλανδέζικα κράματα ωριμάζουν σε βαρέλια μπέρμπον και κάθε φιάλη είναι αριθμημένη αφού υπάρχουν χαρακτηριστικές διαφορές από χρονιά σε χρονιά.
πηγη : men24.gr
1. Macallan Fine and Rare 1926
Τιμή: € 26000
http://[URL unfurl="true"]www.inout.gr/attachment.php?s=a3e85f09c9f150d49401a66c37af6d5c&attachmentid=15035&thumb=1&d=1198935514[/img[/URL]]
Αν θέλετε να το αγοράσετε χάσατε. Αφενός η τιμή του “Macallan Fine and Rare 1926” ανέρχεται στα 26 χιλιάδες ευρώ, αφετέρου κυκλοφορεί μόνο μεταξύ συλλεκτών. Ενίοτε όμως μερικές φιάλες βγαίνουν σε δημοπρασία και τότε η τιμή τους ανεβαίνει ακόμα περισσότερο. Μια φιάλη πρόσφατα έπιασε το αστρονομικό ποσό των… 36 χιλιάδων ευρώ σε δημοπρασία του Christies. Περισσότερες πληροφορίες για την πιο ακριβή ετικέτα στον κόσμο εδώ.
[hr]
2. Macallan Fine & Rare 1939
Τιμή: € 40000
[img]http://[URL unfurl="true"]www.inout.gr/attachment.php?s=a3e85f09c9f150d49401a66c37af6d5c&attachmentid=15036&thumb=1&d=1198935522[/img[/URL]]
Όσοι δεν διαθέτετε τα 40 χιλιάδες ευρώ για το σπάνιο Macallan του 1926 μπορείτε να αναζητήσετε την αντίστοιχη φιάλη του 1939. Για την ιστορία, η πρώτη εμφιάλωση της παραγωγής του ‘39 έγινε 40 χρόνια μετά και το 2002 όλη η συλλογή εμφιαλώθηκε εκ νέου.
[hr]
3. Chivas Regal Royal Salute, 50 Year Old
Τιμή: €10,000
[img]http://[URL unfurl="true"]www.inout.gr/attachment.php?s=a3e85f09c9f150d49401a66c37af6d5c&attachmentid=15037&thumb=1&d=1198935530[/img[/URL]]
Το Chivas Regal Royal Salute κυκλοφόρησε το 2003 στην πεντηκοστή επέτειο από την ενθρόνιση της Βασίλισσας Ελισάβετ. Μόνο 255 φιάλες έχουν κυκλοφορήσει και αυτός είναι ο δεύτερος λόγος, πέραν της ηλικίας του, που κοστίζει 10 χιλιάδες ευρώ.
[hr]
4. Glen Garioch, 1958
Τιμή: € 1800
[img]http://[URL unfurl="true"]www.inout.gr/attachment.php?s=a3e85f09c9f150d49401a66c37af6d5c&attachmentid=15038&thumb=1&d=1198935538[/img[/URL]]
Στα μόλις… 1800 ευρώ, το Glen Garioch του 1958 είναι το καμάρι των Higlands. Κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 2004 σε μόλις 328 φιάλες. Είναι χαρακτηριστικό δε για τη σύνθετη γεύση του και τις «πινελιές» ευκαλύπτου που αφήνει στον ουρανίσκο.
[hr]
5. Bruichladdich 40 Year Old
Τιμή: € 1800
[img]http://[URL unfurl="true"]www.inout.gr/attachment.php?s=a3e85f09c9f150d49401a66c37af6d5c&attachmentid=15039&thumb=1&d=1198935546[/img[/URL]]
Πρόκειται για πραγματικό δημιούργημα ενός από τους κορυφαίους του malt παγκοσμίως, του Jim McEwan. Είναι χαρακτηριστικό για τους ανάλαφρους τόνους του.
[hr]
6. Glenfiddich Forty
Τιμή: €1800
[img]http://[URL unfurl="true"]www.inout.gr/attachment.php?s=a3e85f09c9f150d49401a66c37af6d5c&attachmentid=15040&thumb=1&d=1198935554[/img[/URL]]
Είναι το πιο παλιό Glenfiddich που εμφιαλώθηκε ποτέ με, όπως λέει και το όνομα του, 40 χρόνια παλαίωσης. Πρόκειται για την παραγωγή του 1964 και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2004 σε 500 μόνο φιάλες.
[hr]
7. Springbank 32 ετών
Τιμή: € 500
[img]http://[URL unfurl="true"]www.inout.gr/attachment.php?s=a3e85f09c9f150d49401a66c37af6d5c&attachmentid=15041&thumb=1&d=1198935566[/img[/URL]]
Πριν από εκατό χρόνια υπήρχαν πάνω από 30 αποστακτήρια στο Campbeltown της Σκοτίας. Σήμερα μόνο δύο. Ευτυχώς όμως το Springbank κατάφερε να επιβιώσει και να συνεχίσει την παράδοση της περιοχής χάρη στα υψηλής ποιότητας ουίσκι που παράγει. Το 32άρι Springbank πέρασε τρεις δεκαετίες σε παλιά βαρέλια σέρι μέχρι να αποκτήσει τον ιδιαίτερο πικάντικο χαρακτήρα του και γι’ αυτό δικαίως συγκαταλέγεται στα κορυφαία και πιο ακριβά του κόσμου.
[hr]
8. Auchentoshan 1973
Τιμή € 700
[img]http://[URL unfurl="true"]www.inout.gr/attachment.php?s=a3e85f09c9f150d49401a66c37af6d5c&attachmentid=15042&thumb=1&d=1198935574[/img[/URL]]
Αν και το αποστακτήριο το ίδιο δεν έχει καλή φήμη μεταξύ των απαιτητικών ουρανίσκων, η συγκεκριμένη φιάλη έχει πάρει διθυραμβικές κριτικές για τη σύνθετη γεύση του που χαρακτηρίζεται από τόνους μπαχαρικών και φρούτων.
[hr]
9. Evan Williams Blue Label
Τιμή: € 150
[img]http://[URL unfurl="true"]www.inout.gr/attachment.php?s=a3e85f09c9f150d49401a66c37af6d5c&attachmentid=15043&thumb=1&d=1198935587[/img[/URL]]
Όπως κάθε παλιό μπέρμπον, το Evan Williams Blue Label κλείνει μέσα γεύσεις από μαύρη σοκολάτα, σταφίδα, καραμέλα, βανίλια και ξυλώδη μπαχαρικά.
[hr]
10. Midleton Very Rare
Τιμή: € 68
[img]http://[URL unfurl="true"]www.inout.gr/attachment.php?s=a3e85f09c9f150d49401a66c37af6d5c&attachmentid=15044&thumb=1&d=1198935594[/img[/URL]]
Δεν είναι single-malt αλλά μια οικογένεια blended ουίσκι από αποστάγματα 12 έως 25 ετών. Τα σπάνια αυτά Ιρλανδέζικα κράματα ωριμάζουν σε βαρέλια μπέρμπον και κάθε φιάλη είναι αριθμημένη αφού υπάρχουν χαρακτηριστικές διαφορές από χρονιά σε χρονιά.
πηγη : men24.gr
Επισκέπτης
Τα ακριβότερα σπίτια του κόσμου
πάρχουν άνθρωποι που αγοράζουν κατοικίες προσφέροντας πάνω από 100 εκατομμύρια δολάρια; Με αυτό το εντυπωσιακό ερώτημα πολλές διεθνείς μεσιτικές εταιρείες προσπαθούν να βρουν απαντήσεις βγάζοντας στο σφυρί ακίνητα που ανήκουν σε διάσημους και μη ανθρώπους, στην Αμερική, την Ευρώπη και την Ασία. Δεν πρόκειται για συγκροτήματα γραφείων, εμπορικά κέντρα ή ολόκληρα χωριά ώστε να δικαιολογείται το υψηλό τίμημα. Πρόκειται απλώς για ένα και μόνο σπίτι, τεράστιο τις περισσότερες φορές, που ανήκει σε διάσημο, αγοράζεται από διάσημο ή ζάπλουτο και βρίσκεται σε κάποιο κοσμοπολίτικο μέρος του πλανήτη.
Τα σπίτια από... χρυσάφι σε όλο τον κόσμο
Στη λίστα Forbes Πριν από μερικούς μήνες η εφημερίδα «Financial Τimes» και πριν από λίγες εβδομάδες η γνωστή λίστα Forbes επιχείρησαν να καταγράψουν τα πιο ακριβά σπίτια στον κόσμο, αλλά και να απαντήσουν σε δύο πολύ βασικά ερωτήματα: πρώτον ποιος και γιατί να δώσει πάνω από 100 εκατ. δολάρια για να πάρει ένα σπίτι και, δεύτερον, ποιοι είναι οι λόγοι που οδηγούν τις τιμές των σπιτιών αυτών στο να κινούνται ολοένα και ψηλότερα.
Και μάλιστα σε μια περίοδο που η αγορά ακινήτων έχει προσγειωθεί, ειδικά στις ΗΠΑ, όπου η κρίση των ενυπόθηκων δανείων έχει αφήσει βαριά της σκιά της στην παγκόσμια οικονομία.
Παρ όλα αυτά οι αξίες των πιο ακριβών σπιτιών αυξάνονται ραγδαία λες και πρόκειται για έργα τέχνης που δεν χάνουν ποτέ την τιμή τους.
Επίσης, αυξάνονται και οι επίδοξοι αγοραστές. Αραβες μεγιστάνες με ζεστό χρήμα από την «έκρηξη» στις τιμές του πετρελαίου, Ρώσοι νεόπλουτοι που εκμεταλλεύτηκαν το καπιταλιστικό καθεστώς μετά το 1989 και έγιναν πάμπλουτοι είτε από τα φυσικά κοιτάσματα της πρώην ΕΣΣΔ είτε με άλλους «άδηλους» τρόπους. Επίσης, πολλοί Αμερικανοί και αρκετοί Ευρωπαίοι συγκαταλέγονται μεταξύ των ιδιοκτητών ή των υποψήφιων αγοραστών των πιο ακριβών σπιτιών του πλανήτη.
«Οποτε δημιουργούνται νεόπλουτοι θέλουν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους», υποστηρίζει η Γιολάντα Μπαρνς, ιστορικός και διευθύντρια ερευνών της εταιρείας συμβούλων ακινήτων Savills. «Και οι άνθρωποι που ψάχνουν για επενδύσεις σε διάφορες χώρες ψάχνουν και για ακίνητα. Είναι κάτι παρόμοιο με τη συλλογή έργων τέχνης: η νότια Γαλλία, τα καταφύγια στις ΗΠΑ κ.λπ. Υπάρχουν μέρη που άλλοτε είναι της μόδας και άλλοτε όχι».
«Η ραγδαία εξάπλωση του καπιταλισμού ανά τον κόσμο προωθεί αυτή τη συμπεριφορά», προσθέτει ο Τζέιμς Στιλ, καθηγητής αρχιτεκτονικής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας. Φέρνει ως παράδειγμα το σπίτι του Μοχάμεντ που χτίστηκε τη δεκαετία του 90. «Ηταν ένας τρόπος για να πει είμαστε μουσουλμάνοι και ήρθαμε», τονίζει.
Χρόνο με τον χρόνο αποκαλύπτονται και νέα, ακριβότερα σπίτια ή τα ίδια ακίνητα αυξάνουν την αξία τους.
Χαρακτηριστικό είναι το εξής παράδειγμα: πριν από μια δεκαετία το πιο ακριβό σπίτι του κόσμου ήταν το Genesis, μια ιδιοκτησία στο Χονγκ Κονγκ που είχε αγοραστεί αντί 54 εκατ. δολαρίων Χονγκ Κονγκ, δηλαδή γύρω στα 40 εκατ. αγγλικές λίρες. Αγοραστής ήταν η εταιρεία Pearl Oriental Holdings, η οποία το απέκτησε για λογαριασμό του προέδρου της, Γουόνγκ Κβαν.
Με 123 δωμάτια Το 2006, το πιο ακριβό σπίτι είναι μια χολιγουντιανή έπαυλη η οποία διαθέτει μόλις... 123 δωμάτια και ανήκει στον μακαρίτη μεγαλοπαραγωγό Ααρον Σπέλινγκ.
Σύμφωνα με τη φημολογία, το ακίνητο αυτό αξιολογήθηκε και επρόκειτο να πουληθεί αντί του ποσού των 150 εκατ. δολαρίων, αν και η χήρα του Σπέλινγκ αρνήθηκε ότι θα το δώσει.
Επίσης, στις ΗΠΑ, όπως αναφέρει το περιοδικό Forbes, η μέση ζητούμενη τιμή για τα πιο ακριβά σπίτια αυξήθηκε από πέρυσι κατά 23%, και από 58,1 εκατ. δολάρια έφτασε τα 71,5 εκατ. δολάρια.
Hala Ranch: Εξοχικό 135 εκ. δολαρίων
Το Hala Ranch, το οποίο βρίσκεται στο κοσμοπολίτικο Ασπεν του Κολοράντο. Το σπίτι αυτό είναι η εξοχική κατοικία του πρίγκιπα Μπαντάρ μπιν Σούλταν, πρώην πρεσβευτή της Σαουδικής Αραβίας στις ΗΠΑ. Εχει εμβαδόν 18.500 τ.μ., βρίσκεται σε ένα ράντσο συνολικής επιφάνειας 370 στρ. και έχει 15 υπνοδωμάτια, 27 μπάνια, όλα με λεπτομέρειες από μαόνι, μία τραπεζαρία για 24 άτομα και μια εσωτερική πισίνα. Η σημερινή αξία του ακινήτου εκτιμάται στα 135 εκατ. δολάρια (περίπου 93 εκατ. ευρώ) και οι φήμες αναφέρουν ότι σύντομα μπορεί να πουληθεί, με αρκετούς μεγιστάνες να έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον να το αποκτήσουν.
http://[URL unfurl="true"]www.roadsidescholar.com/wp-content/uploads/2007/07/hala_2.jpg[/img[/URL]]
[img]http://coloradoblogging.com/halaranch_co_aspen.jpg
http://[URL unfurl="true"]www.telegraph.co.uk/news/graphics/2007/07/03/whouse103.jpg[/img[/URL]]
[img]http://graphics8.nytimes.com/images/2007/07/02/us/02aspen-600.jpg
Ο Τραμπ σε... δύο ταμπλό
Η έπαυλη στο Παλμ Μπιτς των ΗΠΑ, που ανήκει στον γνωστό επιχειρηματία και κτηματομεσίτη Ντόναλντ Τραμπ, την οποία ο μεγιστάνας θέλει να πουλήσει, υπολογίζεται ότι θα αγγίξει ή θα ξεπεράσει τα 100 εκατομμύρια δολάρια. Από την άλλη, ο επιχειρηματίας έχει συνειδητοποιήσει ότι οι ανακαινίσεις αποφέρουν και τεράστιες υπεραξίες. Ο Τραμπ αγόρασε το Maison de l Amitie, συνολικής επιφάνειας 26.400 τ.μ., αντί 41 εκατομμυρίων δολαρίων το 2004, επένδυσε αρκετά χρήματα για να το ανακαινίσει και τελικά αυτό το παλάτι αξίζει σήμερα 125 εκατ. δολάρια.
http://content140815.clipmarks.com/blog_cache/[URL unfurl="true"]www.forbes.com/img/47234801-20FA-4C4A-BF9C-A35C0BD57B91[/img[/URL]]
[b]Συνεχίζεται...[/b]
πάρχουν άνθρωποι που αγοράζουν κατοικίες προσφέροντας πάνω από 100 εκατομμύρια δολάρια; Με αυτό το εντυπωσιακό ερώτημα πολλές διεθνείς μεσιτικές εταιρείες προσπαθούν να βρουν απαντήσεις βγάζοντας στο σφυρί ακίνητα που ανήκουν σε διάσημους και μη ανθρώπους, στην Αμερική, την Ευρώπη και την Ασία. Δεν πρόκειται για συγκροτήματα γραφείων, εμπορικά κέντρα ή ολόκληρα χωριά ώστε να δικαιολογείται το υψηλό τίμημα. Πρόκειται απλώς για ένα και μόνο σπίτι, τεράστιο τις περισσότερες φορές, που ανήκει σε διάσημο, αγοράζεται από διάσημο ή ζάπλουτο και βρίσκεται σε κάποιο κοσμοπολίτικο μέρος του πλανήτη.
Τα σπίτια από... χρυσάφι σε όλο τον κόσμο
Στη λίστα Forbes Πριν από μερικούς μήνες η εφημερίδα «Financial Τimes» και πριν από λίγες εβδομάδες η γνωστή λίστα Forbes επιχείρησαν να καταγράψουν τα πιο ακριβά σπίτια στον κόσμο, αλλά και να απαντήσουν σε δύο πολύ βασικά ερωτήματα: πρώτον ποιος και γιατί να δώσει πάνω από 100 εκατ. δολάρια για να πάρει ένα σπίτι και, δεύτερον, ποιοι είναι οι λόγοι που οδηγούν τις τιμές των σπιτιών αυτών στο να κινούνται ολοένα και ψηλότερα.
Και μάλιστα σε μια περίοδο που η αγορά ακινήτων έχει προσγειωθεί, ειδικά στις ΗΠΑ, όπου η κρίση των ενυπόθηκων δανείων έχει αφήσει βαριά της σκιά της στην παγκόσμια οικονομία.
Παρ όλα αυτά οι αξίες των πιο ακριβών σπιτιών αυξάνονται ραγδαία λες και πρόκειται για έργα τέχνης που δεν χάνουν ποτέ την τιμή τους.
Επίσης, αυξάνονται και οι επίδοξοι αγοραστές. Αραβες μεγιστάνες με ζεστό χρήμα από την «έκρηξη» στις τιμές του πετρελαίου, Ρώσοι νεόπλουτοι που εκμεταλλεύτηκαν το καπιταλιστικό καθεστώς μετά το 1989 και έγιναν πάμπλουτοι είτε από τα φυσικά κοιτάσματα της πρώην ΕΣΣΔ είτε με άλλους «άδηλους» τρόπους. Επίσης, πολλοί Αμερικανοί και αρκετοί Ευρωπαίοι συγκαταλέγονται μεταξύ των ιδιοκτητών ή των υποψήφιων αγοραστών των πιο ακριβών σπιτιών του πλανήτη.
«Οποτε δημιουργούνται νεόπλουτοι θέλουν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους», υποστηρίζει η Γιολάντα Μπαρνς, ιστορικός και διευθύντρια ερευνών της εταιρείας συμβούλων ακινήτων Savills. «Και οι άνθρωποι που ψάχνουν για επενδύσεις σε διάφορες χώρες ψάχνουν και για ακίνητα. Είναι κάτι παρόμοιο με τη συλλογή έργων τέχνης: η νότια Γαλλία, τα καταφύγια στις ΗΠΑ κ.λπ. Υπάρχουν μέρη που άλλοτε είναι της μόδας και άλλοτε όχι».
«Η ραγδαία εξάπλωση του καπιταλισμού ανά τον κόσμο προωθεί αυτή τη συμπεριφορά», προσθέτει ο Τζέιμς Στιλ, καθηγητής αρχιτεκτονικής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας. Φέρνει ως παράδειγμα το σπίτι του Μοχάμεντ που χτίστηκε τη δεκαετία του 90. «Ηταν ένας τρόπος για να πει είμαστε μουσουλμάνοι και ήρθαμε», τονίζει.
Χρόνο με τον χρόνο αποκαλύπτονται και νέα, ακριβότερα σπίτια ή τα ίδια ακίνητα αυξάνουν την αξία τους.
Χαρακτηριστικό είναι το εξής παράδειγμα: πριν από μια δεκαετία το πιο ακριβό σπίτι του κόσμου ήταν το Genesis, μια ιδιοκτησία στο Χονγκ Κονγκ που είχε αγοραστεί αντί 54 εκατ. δολαρίων Χονγκ Κονγκ, δηλαδή γύρω στα 40 εκατ. αγγλικές λίρες. Αγοραστής ήταν η εταιρεία Pearl Oriental Holdings, η οποία το απέκτησε για λογαριασμό του προέδρου της, Γουόνγκ Κβαν.
Με 123 δωμάτια Το 2006, το πιο ακριβό σπίτι είναι μια χολιγουντιανή έπαυλη η οποία διαθέτει μόλις... 123 δωμάτια και ανήκει στον μακαρίτη μεγαλοπαραγωγό Ααρον Σπέλινγκ.
Σύμφωνα με τη φημολογία, το ακίνητο αυτό αξιολογήθηκε και επρόκειτο να πουληθεί αντί του ποσού των 150 εκατ. δολαρίων, αν και η χήρα του Σπέλινγκ αρνήθηκε ότι θα το δώσει.
Επίσης, στις ΗΠΑ, όπως αναφέρει το περιοδικό Forbes, η μέση ζητούμενη τιμή για τα πιο ακριβά σπίτια αυξήθηκε από πέρυσι κατά 23%, και από 58,1 εκατ. δολάρια έφτασε τα 71,5 εκατ. δολάρια.
Hala Ranch: Εξοχικό 135 εκ. δολαρίων
Το Hala Ranch, το οποίο βρίσκεται στο κοσμοπολίτικο Ασπεν του Κολοράντο. Το σπίτι αυτό είναι η εξοχική κατοικία του πρίγκιπα Μπαντάρ μπιν Σούλταν, πρώην πρεσβευτή της Σαουδικής Αραβίας στις ΗΠΑ. Εχει εμβαδόν 18.500 τ.μ., βρίσκεται σε ένα ράντσο συνολικής επιφάνειας 370 στρ. και έχει 15 υπνοδωμάτια, 27 μπάνια, όλα με λεπτομέρειες από μαόνι, μία τραπεζαρία για 24 άτομα και μια εσωτερική πισίνα. Η σημερινή αξία του ακινήτου εκτιμάται στα 135 εκατ. δολάρια (περίπου 93 εκατ. ευρώ) και οι φήμες αναφέρουν ότι σύντομα μπορεί να πουληθεί, με αρκετούς μεγιστάνες να έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον να το αποκτήσουν.
http://[URL unfurl="true"]www.roadsidescholar.com/wp-content/uploads/2007/07/hala_2.jpg[/img[/URL]]
[img]http://coloradoblogging.com/halaranch_co_aspen.jpg
http://[URL unfurl="true"]www.telegraph.co.uk/news/graphics/2007/07/03/whouse103.jpg[/img[/URL]]
[img]http://graphics8.nytimes.com/images/2007/07/02/us/02aspen-600.jpg
Ο Τραμπ σε... δύο ταμπλό
Η έπαυλη στο Παλμ Μπιτς των ΗΠΑ, που ανήκει στον γνωστό επιχειρηματία και κτηματομεσίτη Ντόναλντ Τραμπ, την οποία ο μεγιστάνας θέλει να πουλήσει, υπολογίζεται ότι θα αγγίξει ή θα ξεπεράσει τα 100 εκατομμύρια δολάρια. Από την άλλη, ο επιχειρηματίας έχει συνειδητοποιήσει ότι οι ανακαινίσεις αποφέρουν και τεράστιες υπεραξίες. Ο Τραμπ αγόρασε το Maison de l Amitie, συνολικής επιφάνειας 26.400 τ.μ., αντί 41 εκατομμυρίων δολαρίων το 2004, επένδυσε αρκετά χρήματα για να το ανακαινίσει και τελικά αυτό το παλάτι αξίζει σήμερα 125 εκατ. δολάρια.
http://content140815.clipmarks.com/blog_cache/[URL unfurl="true"]www.forbes.com/img/47234801-20FA-4C4A-BF9C-A35C0BD57B91[/img[/URL]]
[b]Συνεχίζεται...[/b]
Επισκέπτης
Ο «Νονός» και ο... Δράκουλας
Πρώτη στη λίστα Forbes με τα ακριβότερα σπίτια για το 2007 είναι η έπαυλη Calif στο Μπέβερλι Χιλς, η οποία αποτιμάται σε 165 εκατ. δολάρια ή 114 εκατ. ευρώ.
Το σπίτι ανήκει στη William Randolph Hearst, έχει χαρακτηριστικά μεσογειακής βίλας, κτίστηκε το 1926 και χρησιμοποιήθηκε στην πασίγνωστη ταινία «Ο Νονός». Ακίνητο από... χρυσάφι που πωλείται είναι το ιστορικό κάστρο του Κόμη Δράκουλα στη Ρουμανία, το οποίο κτίστηκε το 1212. Εχει μόλις 17 κρεβατοκάμαρες, αλλά αποτιμάται στην τιμή των 140 εκατ. δολαρίων ή 96 εκατ. ευρώ.
http://[URL unfurl="true"]www.jurnale.ro/img_1/poze_notite_2980.jpg[/img[/URL]]
[img]http://[URL unfurl="true"]www.ntlfloortrends.com/NFT/2002/01/Files/Images/65038.jpg[/img[/URL]]
[img]http://content140854.clipmarks.com/blog_cache/[URL unfurl="true"]www.forbes.com/img/E70914E1-7062-4637-B626-050A9F08DCA6[/img[/URL]]
[hr]
100 εκ. $ για την έπαυλη Χίλφινγκερ
Το εντυπωσιακό σπίτι που ανήκει στον διάσημο σχεδιαστή μόδας Τόμι Χίλφινγκερ και βρίσκεται στη λίμνη Ταχόε της Νεβάδα των ΗΠΑ, σε υψόμετρο 1.885 μέτρων, είναι προς πώληση και εκτιμάται ότι θα πουληθεί γύρω ή πάνω από 100 εκατομμύρια δολάρια.
Στη Μοντάνα των ΗΠΑ υπάρχει ακίνητο που έχει τιμή πώλησης 155 εκατομμύρια δολάρια, για το οποίο έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον αρκετοί από τους 400 πλουσιότερους ανθρώπους στη λίστα Forbes.
[img]http://content140829.clipmarks.com/blog_cache/[URL unfurl="true"]www.forbes.com/img/14197E55-5A88-4E0E-9F4F-5F292875EC06[/img[/URL]]
[img]http://content140831.clipmarks.com/blog_cache/[URL unfurl="true"]www.forbes.com/img/65B6B947-788A-4AD9-8A1F-CE49DC9FAC22[/img[/URL]]
[img]http://content140833.clipmarks.com/blog_cache/[URL unfurl="true"]www.forbes.com/img/3AA32AD4-05AD-4774-81A9-6F0AC5B3F26C[/img[/URL]]
[hr]
Το παραθαλάσσιο στην Κων/πολη
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα περίπτωση είναι ένα παραθαλάσσιο ακίνητο 64 δωματίων στην Κωνσταντινούπολη. Η εντυπωσιακή αυτή έπαυλη κοστίζει 100 εκατομμύρια δολάρια. Εδώ και 12 μήνες έχει βγει προς πώληση ένα εντυπωσιακό ακίνητο στη Βρετανία. Είναι το Updown Court στην περιοχή Surrey, οι ιδιοκτήτες του οποίου ζητούν γύρω στα 70 εκατ. δολάρια. Στη Γαλλία τα πιο ακριβά σπίτια, με τιμή πάνω από 100 εκατομμύρια ευρώ, είναι αρχοντικά στο Παρίσι, ενώ στην Κυανή Ακτή, με θέα το Μονακό, υπάρχει ακίνητο που πωλείται αντί 50 εκατομμύριων ευρώ.
[img]http://content140835.clipmarks.com/blog_cache/[URL unfurl="true"]www.forbes.com/img/21748715-C778-4CE9-8027-F0F31BC3ED58[/img[/URL]]
[img]http://content140837.clipmarks.com/blog_cache/[URL unfurl="true"]www.forbes.com/img/1D083D87-783B-4796-BA53-B7C22ECFEBD1[/img[/URL]]
[img]http://content140839.clipmarks.com/blog_cache/[URL unfurl="true"]www.forbes.com/img/48BD0131-D080-4178-85E0-5CC96DA4D2DC[/img[/URL]]
[hr]
ΤΟ ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ ΤΟΥ ΜΙΤΑΛ
Εδωσε 127 εκ. $ για 12 δωμάτια
Το 2004, ως το πιο ακριβό σπίτι αναδείχθηκε ένα αρχοντικό μόλις 12 δωματίων στο Kensington Palace Gardens του Λονδίνου, για το οποίο ο Ινδός μεγαλοεπιχειρηματίας ατσαλιού, Λάκσμι Μιτάλ, πλήρωσε το εξωφρενικό ποσό των 127 εκατ. δολαρίων (70 εκατ. λίρες). Στα αξιοσημείωτα του φακέλου «ακριβά σπίτια» είναι ότι η έπαυλη του Μιτάλ στο Λονδίνο ανήκε προηγουμένως στον Μπέρνι Εκλεστοουν, τον Βρετανό ο οποίος έχει στα χέρια του όλη τη διοργάνωση της Φόρμουλα 1. Ο Εκλεστοουν λοιπόν την είχε αγοράσει πριν από τρία χρόνια στην... ταπεινή τιμή των 50 εκατ. λιρών από τον Ιρανό διανοούμενο και συλλέκτη έργων τέχνης Νάσερ Καλίλι, για να την πουλήσει 40 εκατ. λίρες ακριβότερα.
[img]http://img.timeinc.net/time/europe/magazine/2006/0213/palace.jpg
$138 εκατ.
Περιοχή Σάρει, Αγγλία
Μεγαλύτερο ακόμα και από το παλάτι του Buckingham. Αυτό το σπίτι διαθέτει 103 δωμάτια, 58 στρέμματα κήπο γεμάτο δέντρα.
Διαθέτει αίθουσες χορού, εσωτερικό γήπεδο squash, αίθουσα bowling, κινηματογράφο 50 θέσεων και χώρο για οκτώ λιμουζίνες.
Τα μαρμάρινα λουτρά είναι πολύ όμορφα αλλά οι αίθουσες spa, τα jacuzzi και οι πισίνες είναι πολύ καλύτερα.
http://content140811.clipmarks.com/blog_cache/[URL unfurl="true"]www.forbes.com/img/BFF3D70C-0270-4C5A-BB94-0E6E121F3DD4[/img[/URL]]
[img]http://content140813.clipmarks.com/blog_cache/[URL unfurl="true"]www.forbes.com/img/9B0C3225-8639-4C1C-842E-22DFB74334E8[/img[/URL]]
[URL unfurl="true"]www.forbes.com[/URL]
Πρώτη στη λίστα Forbes με τα ακριβότερα σπίτια για το 2007 είναι η έπαυλη Calif στο Μπέβερλι Χιλς, η οποία αποτιμάται σε 165 εκατ. δολάρια ή 114 εκατ. ευρώ.
Το σπίτι ανήκει στη William Randolph Hearst, έχει χαρακτηριστικά μεσογειακής βίλας, κτίστηκε το 1926 και χρησιμοποιήθηκε στην πασίγνωστη ταινία «Ο Νονός». Ακίνητο από... χρυσάφι που πωλείται είναι το ιστορικό κάστρο του Κόμη Δράκουλα στη Ρουμανία, το οποίο κτίστηκε το 1212. Εχει μόλις 17 κρεβατοκάμαρες, αλλά αποτιμάται στην τιμή των 140 εκατ. δολαρίων ή 96 εκατ. ευρώ.
http://[URL unfurl="true"]www.jurnale.ro/img_1/poze_notite_2980.jpg[/img[/URL]]
[img]http://[URL unfurl="true"]www.ntlfloortrends.com/NFT/2002/01/Files/Images/65038.jpg[/img[/URL]]
[img]http://content140854.clipmarks.com/blog_cache/[URL unfurl="true"]www.forbes.com/img/E70914E1-7062-4637-B626-050A9F08DCA6[/img[/URL]]
[hr]
100 εκ. $ για την έπαυλη Χίλφινγκερ
Το εντυπωσιακό σπίτι που ανήκει στον διάσημο σχεδιαστή μόδας Τόμι Χίλφινγκερ και βρίσκεται στη λίμνη Ταχόε της Νεβάδα των ΗΠΑ, σε υψόμετρο 1.885 μέτρων, είναι προς πώληση και εκτιμάται ότι θα πουληθεί γύρω ή πάνω από 100 εκατομμύρια δολάρια.
Στη Μοντάνα των ΗΠΑ υπάρχει ακίνητο που έχει τιμή πώλησης 155 εκατομμύρια δολάρια, για το οποίο έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον αρκετοί από τους 400 πλουσιότερους ανθρώπους στη λίστα Forbes.
[img]http://content140829.clipmarks.com/blog_cache/[URL unfurl="true"]www.forbes.com/img/14197E55-5A88-4E0E-9F4F-5F292875EC06[/img[/URL]]
[img]http://content140831.clipmarks.com/blog_cache/[URL unfurl="true"]www.forbes.com/img/65B6B947-788A-4AD9-8A1F-CE49DC9FAC22[/img[/URL]]
[img]http://content140833.clipmarks.com/blog_cache/[URL unfurl="true"]www.forbes.com/img/3AA32AD4-05AD-4774-81A9-6F0AC5B3F26C[/img[/URL]]
[hr]
Το παραθαλάσσιο στην Κων/πολη
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα περίπτωση είναι ένα παραθαλάσσιο ακίνητο 64 δωματίων στην Κωνσταντινούπολη. Η εντυπωσιακή αυτή έπαυλη κοστίζει 100 εκατομμύρια δολάρια. Εδώ και 12 μήνες έχει βγει προς πώληση ένα εντυπωσιακό ακίνητο στη Βρετανία. Είναι το Updown Court στην περιοχή Surrey, οι ιδιοκτήτες του οποίου ζητούν γύρω στα 70 εκατ. δολάρια. Στη Γαλλία τα πιο ακριβά σπίτια, με τιμή πάνω από 100 εκατομμύρια ευρώ, είναι αρχοντικά στο Παρίσι, ενώ στην Κυανή Ακτή, με θέα το Μονακό, υπάρχει ακίνητο που πωλείται αντί 50 εκατομμύριων ευρώ.
[img]http://content140835.clipmarks.com/blog_cache/[URL unfurl="true"]www.forbes.com/img/21748715-C778-4CE9-8027-F0F31BC3ED58[/img[/URL]]
[img]http://content140837.clipmarks.com/blog_cache/[URL unfurl="true"]www.forbes.com/img/1D083D87-783B-4796-BA53-B7C22ECFEBD1[/img[/URL]]
[img]http://content140839.clipmarks.com/blog_cache/[URL unfurl="true"]www.forbes.com/img/48BD0131-D080-4178-85E0-5CC96DA4D2DC[/img[/URL]]
[hr]
ΤΟ ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ ΤΟΥ ΜΙΤΑΛ
Εδωσε 127 εκ. $ για 12 δωμάτια
Το 2004, ως το πιο ακριβό σπίτι αναδείχθηκε ένα αρχοντικό μόλις 12 δωματίων στο Kensington Palace Gardens του Λονδίνου, για το οποίο ο Ινδός μεγαλοεπιχειρηματίας ατσαλιού, Λάκσμι Μιτάλ, πλήρωσε το εξωφρενικό ποσό των 127 εκατ. δολαρίων (70 εκατ. λίρες). Στα αξιοσημείωτα του φακέλου «ακριβά σπίτια» είναι ότι η έπαυλη του Μιτάλ στο Λονδίνο ανήκε προηγουμένως στον Μπέρνι Εκλεστοουν, τον Βρετανό ο οποίος έχει στα χέρια του όλη τη διοργάνωση της Φόρμουλα 1. Ο Εκλεστοουν λοιπόν την είχε αγοράσει πριν από τρία χρόνια στην... ταπεινή τιμή των 50 εκατ. λιρών από τον Ιρανό διανοούμενο και συλλέκτη έργων τέχνης Νάσερ Καλίλι, για να την πουλήσει 40 εκατ. λίρες ακριβότερα.
[img]http://img.timeinc.net/time/europe/magazine/2006/0213/palace.jpg
$138 εκατ.
Περιοχή Σάρει, Αγγλία
Μεγαλύτερο ακόμα και από το παλάτι του Buckingham. Αυτό το σπίτι διαθέτει 103 δωμάτια, 58 στρέμματα κήπο γεμάτο δέντρα.
Διαθέτει αίθουσες χορού, εσωτερικό γήπεδο squash, αίθουσα bowling, κινηματογράφο 50 θέσεων και χώρο για οκτώ λιμουζίνες.
Τα μαρμάρινα λουτρά είναι πολύ όμορφα αλλά οι αίθουσες spa, τα jacuzzi και οι πισίνες είναι πολύ καλύτερα.
http://content140811.clipmarks.com/blog_cache/[URL unfurl="true"]www.forbes.com/img/BFF3D70C-0270-4C5A-BB94-0E6E121F3DD4[/img[/URL]]
[img]http://content140813.clipmarks.com/blog_cache/[URL unfurl="true"]www.forbes.com/img/9B0C3225-8639-4C1C-842E-22DFB74334E8[/img[/URL]]
[URL unfurl="true"]www.forbes.com[/URL]
Επισκέπτης
«Καθήλωσαν» στο έδαφος ιπτάμενο φροντιστή με τσιγκελωτό μουστάκι!
Τέσσερις εβδομάδες προθεσμία δίνει το Ανώτατο Δικαστήριο της Ινδίας σε κρατική αεροπορική εταιρεία για να δώσει πειστικές εξηγήσεις γιατί «καθήλωσε» στο έδαφος ιπτάμενο φροντιστή όταν αρνήθηκε πεισματικά να ξυρίσει το μεγάλο, γνωστό ως τσιγκελωτό, μουστάκι του.
Η αντιπαράθεση του ιπτάμενου φροντιστή Βίκτορ Γιόναθ Ντε με τον κρατικό αερομεταφορέα Indian, πρώην Indian Airlines, χρονολογείται από το 2001. Πριν φθάσει η υπόθεση στο Ανώτατο Δικαστήριο είχε προηγηθεί απόφαση κατώτερου δικαστηρίου υπέρ του δικαιώματος της αεροπορικής εταιρείας να τον απολύσει.
Σύμφωνα με τους κανόνες που ισχύουν στην Ινδία, όλα τα μέλη του πληρώματος αεροσκαφών πρέπει να είναι φρεσκοξυρισμένα. Εάν κάποιος έχει μουστάκι δεν θα πρέπει να ξεπερνά το επάνω χείλος του στόματος. Αυτές οι κατευθυντήριες γραμμές δεν ισχύουν για τους υπαλλήλους Σιχ, που επιτρέπεται να κρατούν το μουστάκι τους, αναφέρει το BBC.
«Πώς μπορεί κάποιος να απομακρυνθεί από μία δουλειά για το μέγεθος του μουστακιού του;» διερωτήθηκε το Ανώτατο Δικαστήριο και έδωσε στην αεροπορική εταιρεία τέσσερις εβδομάδες προθεσμία για να αιτιολογήσει την απόλυση.
Το 2001 ο αερομεταφορέας είχε στηρίξει την απομάκρυνση του ιπτάμενου φροντιστή σε λόγους υγείας, ειδικά από τη στιγμή που είχε συχνά επαφή με το φαγητό που προσφερόταν στους επιβάτες εν ώρα πτήσης. Εκπρόσωπος της εταιρείας είχε δηλώσει τότε ότι ο κώδικας του αερομεταφορέα δεν επιτρέπει μουστάκι που μπορεί να παραπέμπει σε έλλειψη υγιεινής.
Τέσσερις εβδομάδες προθεσμία δίνει το Ανώτατο Δικαστήριο της Ινδίας σε κρατική αεροπορική εταιρεία για να δώσει πειστικές εξηγήσεις γιατί «καθήλωσε» στο έδαφος ιπτάμενο φροντιστή όταν αρνήθηκε πεισματικά να ξυρίσει το μεγάλο, γνωστό ως τσιγκελωτό, μουστάκι του.
Η αντιπαράθεση του ιπτάμενου φροντιστή Βίκτορ Γιόναθ Ντε με τον κρατικό αερομεταφορέα Indian, πρώην Indian Airlines, χρονολογείται από το 2001. Πριν φθάσει η υπόθεση στο Ανώτατο Δικαστήριο είχε προηγηθεί απόφαση κατώτερου δικαστηρίου υπέρ του δικαιώματος της αεροπορικής εταιρείας να τον απολύσει.
Σύμφωνα με τους κανόνες που ισχύουν στην Ινδία, όλα τα μέλη του πληρώματος αεροσκαφών πρέπει να είναι φρεσκοξυρισμένα. Εάν κάποιος έχει μουστάκι δεν θα πρέπει να ξεπερνά το επάνω χείλος του στόματος. Αυτές οι κατευθυντήριες γραμμές δεν ισχύουν για τους υπαλλήλους Σιχ, που επιτρέπεται να κρατούν το μουστάκι τους, αναφέρει το BBC.
«Πώς μπορεί κάποιος να απομακρυνθεί από μία δουλειά για το μέγεθος του μουστακιού του;» διερωτήθηκε το Ανώτατο Δικαστήριο και έδωσε στην αεροπορική εταιρεία τέσσερις εβδομάδες προθεσμία για να αιτιολογήσει την απόλυση.
Το 2001 ο αερομεταφορέας είχε στηρίξει την απομάκρυνση του ιπτάμενου φροντιστή σε λόγους υγείας, ειδικά από τη στιγμή που είχε συχνά επαφή με το φαγητό που προσφερόταν στους επιβάτες εν ώρα πτήσης. Εκπρόσωπος της εταιρείας είχε δηλώσει τότε ότι ο κώδικας του αερομεταφορέα δεν επιτρέπει μουστάκι που μπορεί να παραπέμπει σε έλλειψη υγιεινής.
Επισκέπτης
Ποιος είναι ο δημιουργός του Στόουνχεντζ;
Οι δημιουργοί του θρυλικού Στόουνχεντζ, του διασημότερου προϊστορικού μνημείου της Ευρώπης, είναι πιθανόν ευγενείς που έφτασαν στη Μ. Βρετανία από την Ελβετία ή τη Γερμανία.
Σε σημείο κοντά στο μνημείο ανακαλύφθηκε ο τάφος ενός άντρα, ο οποίος σύμφωνα με ακράδαντες αποδείξεις έζησε στην Κεντρική Ευρώπη, ενώ μάλλον έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην ανοικοδόμηση του Στοόυνχεντζ.
Το περιοδικό NewScentist σε πρόσφατη δημοσίευσή του αναφέρει ότι το Μάιο του 2002, πέντε μόλις χιλιόμετρα από το μνημείο, ανακαλύφθηκε ο τάφος ενός πλούσιου και ισχυρού άνδρα. Μέσα στον τάφο βρέθηκαν τα αρχαιότερα χρυσά και χάλκινα αντικείμενα που έχουν ανακαλυφθεί ποτέ στο έδαφος της Μ. Βρετανίας και χρονολογούνται από το 2470 π.Χ.
Αν και δεν υπάρχει ακόμη κάποια σύνδεση του ανθρώπου, στον οποίο ανήκει ο τάφος, με το Στόουνχεντζ, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι εκείνος έζησε την εποχή που το μνημείο ανεγειρόταν, γύρω στο 2300 π.Χ.
Η ανάλυση στο σμάλτο των δοντιών του νεκρού άντρα έδειξε ότι ο άνθρωπος αυτός δεν μεγάλωσε στην Αγγλία, αλλά στην Κεντρική Ευρώπη, και πιθανότατα κοντά στις ελβετικές ή τις γερμανικές Αλπεις. Τα ελαφρύτερα ισότοπα οξυγόνου στο σμάλτο έδειξαν ότι τα δόντια αυτά σχηματίστηκαν σε κλίμα πιο ψυχρό από αυτό της Βρετανίας.
Οι αρχαιολόγοι έχουν εντυπωσιαστεί με τις ανακαλύψεις αυτές, αφού εκείνη την εποχή, γύρω στο 2300 π.Χ., ήταν εξαιρετικά δύσκολο κάποιος να ταξιδέψει από την Κ. Ευρώπη στη Μ. Βρετανία. Οι επιστήμονες προσθέτουν ότι τα νέα αυτά στοιχεία θα μας βοηθήσουν να μάθουμε περισσότερα πράγματα για τη διασπορά των ανθρώπων στην Ευρώπη κατά την πρώιμη Εποχή του Χαλκού.
Stonehenge: Πληροφορίες για το Stonehenge ()
Earth Mysteries: Πληροφορίες, φωτογραφίες, θρύλοι και χρονοδιάγραμμα της κατασκευής του Stonehenge ()
Οι δημιουργοί του θρυλικού Στόουνχεντζ, του διασημότερου προϊστορικού μνημείου της Ευρώπης, είναι πιθανόν ευγενείς που έφτασαν στη Μ. Βρετανία από την Ελβετία ή τη Γερμανία.
Σε σημείο κοντά στο μνημείο ανακαλύφθηκε ο τάφος ενός άντρα, ο οποίος σύμφωνα με ακράδαντες αποδείξεις έζησε στην Κεντρική Ευρώπη, ενώ μάλλον έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην ανοικοδόμηση του Στοόυνχεντζ.
Το περιοδικό NewScentist σε πρόσφατη δημοσίευσή του αναφέρει ότι το Μάιο του 2002, πέντε μόλις χιλιόμετρα από το μνημείο, ανακαλύφθηκε ο τάφος ενός πλούσιου και ισχυρού άνδρα. Μέσα στον τάφο βρέθηκαν τα αρχαιότερα χρυσά και χάλκινα αντικείμενα που έχουν ανακαλυφθεί ποτέ στο έδαφος της Μ. Βρετανίας και χρονολογούνται από το 2470 π.Χ.
Αν και δεν υπάρχει ακόμη κάποια σύνδεση του ανθρώπου, στον οποίο ανήκει ο τάφος, με το Στόουνχεντζ, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι εκείνος έζησε την εποχή που το μνημείο ανεγειρόταν, γύρω στο 2300 π.Χ.
Η ανάλυση στο σμάλτο των δοντιών του νεκρού άντρα έδειξε ότι ο άνθρωπος αυτός δεν μεγάλωσε στην Αγγλία, αλλά στην Κεντρική Ευρώπη, και πιθανότατα κοντά στις ελβετικές ή τις γερμανικές Αλπεις. Τα ελαφρύτερα ισότοπα οξυγόνου στο σμάλτο έδειξαν ότι τα δόντια αυτά σχηματίστηκαν σε κλίμα πιο ψυχρό από αυτό της Βρετανίας.
Οι αρχαιολόγοι έχουν εντυπωσιαστεί με τις ανακαλύψεις αυτές, αφού εκείνη την εποχή, γύρω στο 2300 π.Χ., ήταν εξαιρετικά δύσκολο κάποιος να ταξιδέψει από την Κ. Ευρώπη στη Μ. Βρετανία. Οι επιστήμονες προσθέτουν ότι τα νέα αυτά στοιχεία θα μας βοηθήσουν να μάθουμε περισσότερα πράγματα για τη διασπορά των ανθρώπων στην Ευρώπη κατά την πρώιμη Εποχή του Χαλκού.
Stonehenge: Πληροφορίες για το Stonehenge ()
Earth Mysteries: Πληροφορίες, φωτογραφίες, θρύλοι και χρονοδιάγραμμα της κατασκευής του Stonehenge ()
Για τα πρώτα οκτώ:
Δε πίνω τα τσίσα μου καλύτερα?
Πέραν της πλάκας:
Παλιότερα έπινα κανένα ουισκάκι. Όχι σπουδαίες ποσότητες, ας πούμε 1-2 ποτά (όχι μπουκάλια) την εβδομάδα. Τώρα το έχω σχεδόν κόψει.
Αντί αυτού, πίνω Brandy. Κονιάκ δηλαδή. Είτε Μεταξά5*, είτε Μεταξά7*, είτε κάποιο καλό Γαλλικό (Courvoisier p.x.), ανάλογα με το τι υπάρχει.
Το Μεταξά3* κατά τη γνώμη μου δεν πίνεται, κάνει μόνο για μαγειρική και για κηδείες. Το 5* είναι ανεκτό, και το 7* είναι εξαιρετικό. Δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα Γαλλικά της περιοχης Cognac.
Αυτό που με έχει κάνει να προτιμώ το κονιάκ από το ουίσκυ είναι η γεύση του. Το ουίσκυ έχει μια πικρίλα βρε παιδί μου... Το κονιάκ όχι.
Δίκιο δεν έχω?
Επισκέπτης
Άλλη χάρη το κονιάκ!!! Με πέθανε αυτό με το Μεταξα 3* που κάνει για κηδείες!
Ε ναι ρε πούστη μου!
Πήγα τώρα στην κουζίνα και έφερα ένα μπουκάλι που υπάρχει εκεί (για τη μαγειρική) και αντιγράφω:
Μπροστινή ετικέτα:
***
METAXA
THE GREEK SPIRIT
ΑΓΝΟΝ ΕΚ ΣΤΑΦΥΛΗΣ ΠΑΛΑΙΟΝ
EST^D 1888
(Διάφορα μετάλλια φωτογραφία, με επεξήγηση τι είναι το καθένα, π.χ. "ΑΡΓΥΡΟΥΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΩΝ ΙΠΠΟΤΩΝ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ")
Σ&Η&Α ΜΕΤΑΞΑ Α.Β.Ε.
ΑΛΚΟΟΛΟΥΧΟ ΠΟΤΟ
PRODUCT OF GREECE
35 cl 38%
Πίσω ετικέτα:
***
ΓΝΗΣΙΟΝ
METAXA
THE GREEK SPIRIT
Ελκεκτά αποστάγματα, που ωρίμασαν τουλάχιστον τρία χρόνια σε δρύινα βαρέλια, σε ένα αρμονικό πάντρεμα με παλαιωμένο μοσχάτο κρασί αποτελούν την καρδιά του ΜΕΤΑΧΑ3*. Απολαύστε το σε στιγμές παρέας ή δημιουργείστε μαζί του νέες γευστικές εκπλήξεις.
e35cl 38%vol
bar code
ΑΛΚΟΟΛΟΥΧΟ ΠΟΤΟ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΜΦΙΑΛΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ O.S.C. Α.Ε. ΥΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΒΛΕΨΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ Σ&Η&Α ΜΕΤΑΞΑ Α.Β.Ε.
1) Δε το φτιάνει ο Μεταξάς. Το δίνει φασόν.
2) Με τρόπο, το λέει ότι είναι για μαγειρική: Αυτό το "δημιουργείστε μαζί του νέες γευστικές εκπλήξεις" αυτό σημαίνει.
3) Πάντως μυρίζει όμορφα.
4) Στις κηδείες σερβίρουν ακόμα χειρότερα. NoName ποτά είναι τα μπουκαλάκια, αν τα προσέξεις στο νεκροταφείο.
5) Βεβαίως, αυτός που είναι με την κόκκινη μύτη και πίνει 24/7 diesel θέρμανσης από το πρατήριο, άμα βρεί ένα μπουκάλι Μεταξά3 θα κάνει Πάσχα...
woodstockr
Μέλος
- Εγγρ.
- 4 Νοε 2005
- Μηνύματα
- 932
- Κριτικές
- 3
- Like
- 2
- Πόντοι
- 6
Πως το πίνεις?
Σκέτο. Σε ένα ποτηράκι cognac (άν υπάρχει). Αν όχι, σε ποτήρι κρασιού με πόδι. Αν ούτε και τέτοιο, σε νερού. No problem φίλε. Αρκεί να μπει το οινόπνευμα στο αίμα σου... Αλλά ΛΙΓΟ. Όχι να γίνεις τάπα με cognac!
woodstockr
Μέλος
- Εγγρ.
- 4 Νοε 2005
- Μηνύματα
- 932
- Κριτικές
- 3
- Like
- 2
- Πόντοι
- 6
Γιατί έχω ακούσει κάτι συνταγές αλλά πιο πολύ για εντυπωσιασμό μου φένεται οτι κυκλοφορούν.
Ευχαριστώ.
giorgospapa
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 6 Ιουλ 2006
- Μηνύματα
- 15.922
- Κριτικές
- 10
- Like
- 39
- Πόντοι
- 2.157
ο μεταξας ηταν ισως ο πρωτος ελληνας επιχειρηματιας που ειδε στο μελλον και καταλαβε οτι δεν θα αντεχε στα επομενα χρονια στον ανταγωνισμο των πολυεθνικων και πρωτος αυτος πουλησε την επιχειρηση του στην U.D. (united distillers)
αυτο συνεβη πολλα χρονια πισω και ολη η παραγωγη του μεταξα (του κονιακ εννοω), γινεται εκτοτε στο υπογειο του εργοστασιου στην αθηνων-λαμιας. (διπλα στον ηλιοπουλο-yamaha)
Επισκέπτης
Μεταξά με τονικ λές? Τα ποτά και ειδικά το κονιακ πίνεται σκέτο, όποιο ποτό θέλει συνδυασμο για να το πιεις τότε δεν αξίζει γενικά!!!
Δεν αντιλέγω
giorgospapa
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 6 Ιουλ 2006
- Μηνύματα
- 15.922
- Κριτικές
- 10
- Like
- 39
- Πόντοι
- 2.157
αυτο σου ελειπε..
Επισκέπτης
Περί Μεταξά...
Πειραιάς 1888. Ο Σπύρος Μεταξάς, έμπορος και ιδιοκτήτης ταβέρνας της πόλης, προχωράει στη δημιουργία του «μπράντι» και στην ίδρυση του πρώτου εργοστασίου. Δραστήριος και ανήσυχος άνθρωπος όπως είναι, οραματίζεται από νωρίς να εξαγάγει το προϊόν του, με αποτέλεσμα πολύ σύντομα να καμαρώνει για δύο ακόμη ποτοποιίες, μία στην Οδησσό και μία στην Κωνσταντινούπολη.
Το 1900 αρχίζουν οι πρώτες εξαγωγές στην Αμερική, και το Μεταξά γίνεται γνωστό ως το «ιπτάμενο μπράντι». Δυστυχώς, ο Σπύρος Μεταξάς πεθαίνει αρκετά νέος, ευτυχώς, όμως, έχει άξιους συνεχιστές, όπως η γυναίκα του Δέσποινα.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, το Mεταξά πέρασε αλώβητο μέσα από τους δύο πολέμους. Τα εγγόνια του αείμνηστου Σπύρου Μεταξά, Ηλίας και Σπύρος ο νεότερος, ανέλαβαν την ώθηση του προϊόντος, με στόχο την ανάπτυξη και την εδραίωσή του στην δεκαετία του '60. Ταλέντα και οι δύο που αλληλοσυμπληρώνονταν -ο Ηλίας οινολόγος και ο Σπύρος υπεύθυνος του εμπορικού και διαφημιστικού κομματιού- κατάφεραν να απογειώσουν το brand, προωθώντας το μέσα από διαφημίσεις σε παγκόσμια αθλητικά γεγονότα.
Το 1968 χτίζεται το σημερινό εργοστάσιο στην Κηφισιά. Η ανάπτυξη του τουρισμού στη χώρα ευνοεί την εξέλιξη της ελληνικής αγοράς και συνεπώς και τις εξαγωγές του Mεταξά. Αποκτά πλέον εξέχουσα θέση στη Γερμανία, ως το νούμερο ένα εισαγόμενο προϊόν της χώρας, ενώ αποτελεί ένα από τα τρία δημοφιλέστερα εισαγόμενα προϊόντα στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.
Σήμερα, το σύνολο των εξαγωγών αποτελεί το 60% της παραγωγής. Από το 1989, βέβαια, το brand δεν ανήκει πλέον στην οικογένεια Μεταξά, ενώ από το 2000 κι έπειτα είναι μέλος της εταιρείας Remy Cointreau.
Σύγχρονο εργοστάσιο, παραδοσιακές τεχνικές
Στο εργοστάσιο η παραγωγή ακολουθεί μια γραμμή πλήρως αυτοματοποιημένη, με μοναδική εξαίρεση την ξεχωριστή μεταχείριση και την τοποθέτηση με το χέρι των φιαλών του πολύτιμου Private Reserve στα ιδιαίτερα κουτιά τους. Η παραγωγή του ποτού ακολουθεί την ίδια συνταγή που χρησιμοποιούσε ο Σπύρος Μεταξάς. Κάτι που ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει είναι πως το Mεταξά δεν ανήκει σε καμία κατηγορία ποτών. Είναι ο «επαναστάτης των αποσταγμάτων». Κι αυτό δεν είναι καθαρό απόσταγμα, αλλά μείξη αποστάγματος κρασιού και καλού, παλαιωμένου, μοσχάτου κρασιού.
Η παραγωγή του αποστάγματος ξεκινά με λευκές ποικιλίες κρασιού και κυρίως Σαββατιανό και Ροδίτη, οι οποίες, έπειτα από διπλή απόσταξη, οδηγούνται στα κελάρια του Mεταξά για να παλαιώσουν σε μικρά -περιεκτικότητας 300 - 350 λίτρων- καινούργια, δρύινα γαλλικά βαρέλια Limousin, τα οποία λόγω των μεγάλων πόρων τους εξυπηρετούν στην καλύτερη οξυγόνωση των αποσταγμάτων. Κάποια αποστάγματα οδηγούνται σε μεγαλύτερα βαρέλια, όγκου τριάμισι τόνων περίπου και παραμένουν εκεί αρκετά χρόνια προκειμένου να ωριμάσουν ικανοποιητικά.
Παράλληλα, προετοιμάζεται το κρασί που θα αναμειχθεί στο τελικό blend με το απόσταγμα. Αυτό προέρχεται από σταφύλια Μοσχάτου Αλεξανδρείας και Μοσχάτου Σάμου, από τις περιοχές της Σάμου, της Λήμνου και της Πάτρας. Το κρασί παλαιώνει για τουλάχιστον δύο χρόνια και για κάποιο διάστημα σε βαρέλι. Αποκτά ένα καραμελένιο χρώμα, πλούσια αρώματα τυπικά του μοσχάτου, λιβάνι, ξηρούς καρπούς, μπαχαρικά και λευκά άνθη, και μια γλυκιά γεύση, πλούσια και μεστή.
Το τρίτο μείγμα, που αποτελεί το επτασφράγιστο μυστικό της εταιρείας είναι ένα εκχύλισμα από αρωματικά φυτά και μπαχαρικά, με βάση τα ροδοπέταλα. Εχει έναν περίπλοκο αρωματικό χαρακτήρα που, εκτός από την έντονη χροιά του τριαντάφυλλου, μου ξύπνησε μνήμες από πιπέρι, δάφνη, κανέλα και μοσχοκάρυδο.
Τα τρία μείγματα ενώνονται στο τελικό blending, με τέτοιο τρόπο ώστε να διατηρείται όσο το δυνατόν περισσότερο η σταθερή ποιότητα του ποτού. Παράλληλα, γίνεται προσθήκη καραμελοχρώματος για την ρύθμιση της απόχρωσης και νερού για την τελική αραίωση στον επιθυμητό αλκοολικό βαθμό.
Το τελευταίο αυτό μείγμα οδηγείται σε βαρέλια των τριάμισι τόνων για την περαιτέρω ωρίμαση και στην συνέχεια, σταθεροποιείται, φιλτράρεται και εμφιαλώνεται. Τα αστέρια της ετικέτας που βοηθούν να ξεχωρίζουμε τα διάφορα brand του Μεταξά υποδεικνύουν, κατά μέσον όρο, τα έτη παλαίωσης των χρησιμοποιούμενων αποσταγμάτων. Και το τονίζω αυτό διότι δεν θα πρέπει να συγχέουμε τις κατατάξεις παλαιότητας που ισχύουν από τον νόμο για τα αποστάγματα τύπου Κονιάκ, αφού όπως ήδη αναφέραμε το Μεταξά δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία.
Η ώρα της απόλαυσης
Με «ξεναγό» τον Κώστα Ράπτη, master blender του Μεταξά, δοκιμάσαμε σχεδόν όλα τα brand της εταιρείας, ξεκινώντας από το Metaxa5*. Το χρώμα του μελί με σκούρες καραμελένιες αποχρώσεις, έντονα μοσχάτα αρώματα και στόμα μέτριας πυκνότητας με διακριτικό βαρέλι. Κατάλληλο για κοκτέιλ - όπως Alexander, Metaxa and tonic. Ακολούθησε το Metaxa7*, με βαθύ, λαμπερό, καραμελένιο χρώμα, πιο μεστό από το 5* και με πλουσιότερα αρώματα παλαίωσης, εξελιγμένα μοσχάτα, ζωηρή και ισορροπημένη γεύση με την βανίλια και τα μπαχαρικά να μένουν ακόμα και στην επίγευση.
Το Private Reserve, που είναι το καμάρι της εταιρείας και στο οποίο συμμετέχουν ποσότητες πολύ παλιών αποσταγμάτων 50 ετών περίπου, έχει ζωηρό χρώμα, σκούρας καραμέλας γάλακτος και θαυμάσιο αρωματικό μπουκέτο από κακάο, βανίλια, βαρέλι, παλαιωμένο μοσχάτο, πιπέρι και αποξηραμένα φρούτα. Εχει συμπυκνωμένη γεύση, ξεχωριστό τανικό περιεχόμενο, στρογγυλό σώμα και ήπια γλύκα. Το τελείωμά του μεταξένιο, αφήνει πληθωρική, κρεμώδη αίσθηση στον ουρανίσκο. Ο ιδανικότερος τρόπος να το απολαύσει κανείς είναι σκέτο, το πολύ με ένα πάγο, στο ποτήρι του κονιάκ με σχήμα τουλίπας.
Μια ξεχωριστή πρόταση είναι αναμφίβολα το Metaxa12* Dry, το οποίο διαφέρει σημαντικά από τα υπόλοιπα brands μιας και δεν περιέχει καθόλου μοσχάτο κρασί. Είναι λοιπόν ένα γνήσιο απόσταγμα, με ανοιχτό κεχριμπαρένιο χρώμα και χρυσαφιές ανταύγειες, με αρώματα καπνιστά, αφού τα βαρέλια στα οποία παλαιώνει έχουν επεξεργαστεί με περισσότερο κάψιμο. Θυμίζει έτσι αρκετά το ουίσκι, όσον αφορά τουλάχιστον το αρωματικό περιεχόμενο, ενώ στο στόμα είναι ξηρό, πλούσιο, αλλά πιο αιχμηρό από τα υπόλοιπα, με αρώματα επίγευσης όπου ισορροπούν καλά το φρούτο, με το ξύλο, τα μπαχαρικά και το λιβάνι.
Αυτό που δεν δοκίμασα, αφού θα πρέπει να περιμένω όπως και όλοι οι υπόλοιποι, ακόμη ένα χρόνο για να ετοιμαστεί, είναι ένα νέο επετειακό προϊόν, μεγάλης παλαίωσης, για το οποίο δυστυχώς δεν γνωρίζω περισσότερα παρά μόνο πως αναμένεται να κυκλοφορήσει σε περίπου 1 χρόνο από τώρα, με την αφορμή της 120ής επετείου της εταιρείας.
Τα προϊόντα Μεταξά, με μοναδική εξαίρεση το Metaxa12* Dry, περιέχουν μια ποσότητα κρασιού, σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα αποστάγματα. Αυτό σημαίνει πως το ποτό ακόμη και μετά την εμφιάλωσή του, υφίσταται έστω και σε μικρό βαθμό, μια σχετική ωρίμαση που με την πάροδο των χρόνων -και τουλάχιστον μια επταετία αργότερα- διαφοροποιεί σε ένα βαθμό το ποτό!
Ξέρατε ότι…
• Ο Φιντέλ Κάστρο ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με το Mεταξά την περίοδο που μετακινήθηκε στην Κούβα με σκοπό να ξεκινήσει την επανάσταση. Στο πλοίο που τον μετέφερε γνωρίστηκε με τον Ελληνα καπετάνιο, ο οποίος του πρόσφερε ένα μπουκάλι Mεταξά. Από εκείνη τη στιγμή έγινε φανατικός οπαδός του.
• Το Μεταξά είναι το πρώτο ποτό που καταναλώθηκε στο Διάστημα.
• Κάθε λεπτό καταναλώνονται περίπου 850 σφηνάκια Μεταξά στον κόσμο.
• Το νοσοκομείο Μεταξά στον Πειραιά κατασκευάστηκε από δωρεά του Αγγελου Μεταξά το 1963.
• Ενας από τους μεγάλους χορηγούς στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου το 1982 ήταν το Μεταξά.
• Εξάγεται σε παραπάνω από 60 χώρες.
• Κανένα άλλο ποτό δεν έχει την ίδια διαδικασία παραγωγής.
• Αποστάγματα άνω των 30 ετών χρησιμοποιούνται για την διαδικασία παραγωγής διαφορετικών ειδών Mεταξά.
• Το Μεταξά είναι πιο παλιό από τους μοντέρνους Ολυμπιακούς Αγώνες.
• Το έμβλημά του, ο Σαλαμινομάχος, είναι εμπνευσμένο από αρχαίο νόμισμα που βρέθηκε κατά τη διάρκεια των εργασιών για τη θεμελίωση του πρώτου εργοστασίου του Μεταξά το 1888.
• Από τα πρώτα χρόνια της κυκλοφορίας του προϊόντος, ο Σπύρος Μεταξάς έγινε ο επίσημος προμηθευτής της βασιλικής αυλής του Γεωργίου Α΄.
• Σύμφωνα με το Global Drinks Report, το Μεταξά είναι ένα από τα πενήντα ποτά με την μεγαλύτερη ανάπτυξη.
Πειραιάς 1888. Ο Σπύρος Μεταξάς, έμπορος και ιδιοκτήτης ταβέρνας της πόλης, προχωράει στη δημιουργία του «μπράντι» και στην ίδρυση του πρώτου εργοστασίου. Δραστήριος και ανήσυχος άνθρωπος όπως είναι, οραματίζεται από νωρίς να εξαγάγει το προϊόν του, με αποτέλεσμα πολύ σύντομα να καμαρώνει για δύο ακόμη ποτοποιίες, μία στην Οδησσό και μία στην Κωνσταντινούπολη.
Το 1900 αρχίζουν οι πρώτες εξαγωγές στην Αμερική, και το Μεταξά γίνεται γνωστό ως το «ιπτάμενο μπράντι». Δυστυχώς, ο Σπύρος Μεταξάς πεθαίνει αρκετά νέος, ευτυχώς, όμως, έχει άξιους συνεχιστές, όπως η γυναίκα του Δέσποινα.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, το Mεταξά πέρασε αλώβητο μέσα από τους δύο πολέμους. Τα εγγόνια του αείμνηστου Σπύρου Μεταξά, Ηλίας και Σπύρος ο νεότερος, ανέλαβαν την ώθηση του προϊόντος, με στόχο την ανάπτυξη και την εδραίωσή του στην δεκαετία του '60. Ταλέντα και οι δύο που αλληλοσυμπληρώνονταν -ο Ηλίας οινολόγος και ο Σπύρος υπεύθυνος του εμπορικού και διαφημιστικού κομματιού- κατάφεραν να απογειώσουν το brand, προωθώντας το μέσα από διαφημίσεις σε παγκόσμια αθλητικά γεγονότα.
Το 1968 χτίζεται το σημερινό εργοστάσιο στην Κηφισιά. Η ανάπτυξη του τουρισμού στη χώρα ευνοεί την εξέλιξη της ελληνικής αγοράς και συνεπώς και τις εξαγωγές του Mεταξά. Αποκτά πλέον εξέχουσα θέση στη Γερμανία, ως το νούμερο ένα εισαγόμενο προϊόν της χώρας, ενώ αποτελεί ένα από τα τρία δημοφιλέστερα εισαγόμενα προϊόντα στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.
Σήμερα, το σύνολο των εξαγωγών αποτελεί το 60% της παραγωγής. Από το 1989, βέβαια, το brand δεν ανήκει πλέον στην οικογένεια Μεταξά, ενώ από το 2000 κι έπειτα είναι μέλος της εταιρείας Remy Cointreau.
Σύγχρονο εργοστάσιο, παραδοσιακές τεχνικές
Στο εργοστάσιο η παραγωγή ακολουθεί μια γραμμή πλήρως αυτοματοποιημένη, με μοναδική εξαίρεση την ξεχωριστή μεταχείριση και την τοποθέτηση με το χέρι των φιαλών του πολύτιμου Private Reserve στα ιδιαίτερα κουτιά τους. Η παραγωγή του ποτού ακολουθεί την ίδια συνταγή που χρησιμοποιούσε ο Σπύρος Μεταξάς. Κάτι που ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει είναι πως το Mεταξά δεν ανήκει σε καμία κατηγορία ποτών. Είναι ο «επαναστάτης των αποσταγμάτων». Κι αυτό δεν είναι καθαρό απόσταγμα, αλλά μείξη αποστάγματος κρασιού και καλού, παλαιωμένου, μοσχάτου κρασιού.
Η παραγωγή του αποστάγματος ξεκινά με λευκές ποικιλίες κρασιού και κυρίως Σαββατιανό και Ροδίτη, οι οποίες, έπειτα από διπλή απόσταξη, οδηγούνται στα κελάρια του Mεταξά για να παλαιώσουν σε μικρά -περιεκτικότητας 300 - 350 λίτρων- καινούργια, δρύινα γαλλικά βαρέλια Limousin, τα οποία λόγω των μεγάλων πόρων τους εξυπηρετούν στην καλύτερη οξυγόνωση των αποσταγμάτων. Κάποια αποστάγματα οδηγούνται σε μεγαλύτερα βαρέλια, όγκου τριάμισι τόνων περίπου και παραμένουν εκεί αρκετά χρόνια προκειμένου να ωριμάσουν ικανοποιητικά.
Παράλληλα, προετοιμάζεται το κρασί που θα αναμειχθεί στο τελικό blend με το απόσταγμα. Αυτό προέρχεται από σταφύλια Μοσχάτου Αλεξανδρείας και Μοσχάτου Σάμου, από τις περιοχές της Σάμου, της Λήμνου και της Πάτρας. Το κρασί παλαιώνει για τουλάχιστον δύο χρόνια και για κάποιο διάστημα σε βαρέλι. Αποκτά ένα καραμελένιο χρώμα, πλούσια αρώματα τυπικά του μοσχάτου, λιβάνι, ξηρούς καρπούς, μπαχαρικά και λευκά άνθη, και μια γλυκιά γεύση, πλούσια και μεστή.
Το τρίτο μείγμα, που αποτελεί το επτασφράγιστο μυστικό της εταιρείας είναι ένα εκχύλισμα από αρωματικά φυτά και μπαχαρικά, με βάση τα ροδοπέταλα. Εχει έναν περίπλοκο αρωματικό χαρακτήρα που, εκτός από την έντονη χροιά του τριαντάφυλλου, μου ξύπνησε μνήμες από πιπέρι, δάφνη, κανέλα και μοσχοκάρυδο.
Τα τρία μείγματα ενώνονται στο τελικό blending, με τέτοιο τρόπο ώστε να διατηρείται όσο το δυνατόν περισσότερο η σταθερή ποιότητα του ποτού. Παράλληλα, γίνεται προσθήκη καραμελοχρώματος για την ρύθμιση της απόχρωσης και νερού για την τελική αραίωση στον επιθυμητό αλκοολικό βαθμό.
Το τελευταίο αυτό μείγμα οδηγείται σε βαρέλια των τριάμισι τόνων για την περαιτέρω ωρίμαση και στην συνέχεια, σταθεροποιείται, φιλτράρεται και εμφιαλώνεται. Τα αστέρια της ετικέτας που βοηθούν να ξεχωρίζουμε τα διάφορα brand του Μεταξά υποδεικνύουν, κατά μέσον όρο, τα έτη παλαίωσης των χρησιμοποιούμενων αποσταγμάτων. Και το τονίζω αυτό διότι δεν θα πρέπει να συγχέουμε τις κατατάξεις παλαιότητας που ισχύουν από τον νόμο για τα αποστάγματα τύπου Κονιάκ, αφού όπως ήδη αναφέραμε το Μεταξά δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία.
Η ώρα της απόλαυσης
Με «ξεναγό» τον Κώστα Ράπτη, master blender του Μεταξά, δοκιμάσαμε σχεδόν όλα τα brand της εταιρείας, ξεκινώντας από το Metaxa5*. Το χρώμα του μελί με σκούρες καραμελένιες αποχρώσεις, έντονα μοσχάτα αρώματα και στόμα μέτριας πυκνότητας με διακριτικό βαρέλι. Κατάλληλο για κοκτέιλ - όπως Alexander, Metaxa and tonic. Ακολούθησε το Metaxa7*, με βαθύ, λαμπερό, καραμελένιο χρώμα, πιο μεστό από το 5* και με πλουσιότερα αρώματα παλαίωσης, εξελιγμένα μοσχάτα, ζωηρή και ισορροπημένη γεύση με την βανίλια και τα μπαχαρικά να μένουν ακόμα και στην επίγευση.
Το Private Reserve, που είναι το καμάρι της εταιρείας και στο οποίο συμμετέχουν ποσότητες πολύ παλιών αποσταγμάτων 50 ετών περίπου, έχει ζωηρό χρώμα, σκούρας καραμέλας γάλακτος και θαυμάσιο αρωματικό μπουκέτο από κακάο, βανίλια, βαρέλι, παλαιωμένο μοσχάτο, πιπέρι και αποξηραμένα φρούτα. Εχει συμπυκνωμένη γεύση, ξεχωριστό τανικό περιεχόμενο, στρογγυλό σώμα και ήπια γλύκα. Το τελείωμά του μεταξένιο, αφήνει πληθωρική, κρεμώδη αίσθηση στον ουρανίσκο. Ο ιδανικότερος τρόπος να το απολαύσει κανείς είναι σκέτο, το πολύ με ένα πάγο, στο ποτήρι του κονιάκ με σχήμα τουλίπας.
Μια ξεχωριστή πρόταση είναι αναμφίβολα το Metaxa12* Dry, το οποίο διαφέρει σημαντικά από τα υπόλοιπα brands μιας και δεν περιέχει καθόλου μοσχάτο κρασί. Είναι λοιπόν ένα γνήσιο απόσταγμα, με ανοιχτό κεχριμπαρένιο χρώμα και χρυσαφιές ανταύγειες, με αρώματα καπνιστά, αφού τα βαρέλια στα οποία παλαιώνει έχουν επεξεργαστεί με περισσότερο κάψιμο. Θυμίζει έτσι αρκετά το ουίσκι, όσον αφορά τουλάχιστον το αρωματικό περιεχόμενο, ενώ στο στόμα είναι ξηρό, πλούσιο, αλλά πιο αιχμηρό από τα υπόλοιπα, με αρώματα επίγευσης όπου ισορροπούν καλά το φρούτο, με το ξύλο, τα μπαχαρικά και το λιβάνι.
Αυτό που δεν δοκίμασα, αφού θα πρέπει να περιμένω όπως και όλοι οι υπόλοιποι, ακόμη ένα χρόνο για να ετοιμαστεί, είναι ένα νέο επετειακό προϊόν, μεγάλης παλαίωσης, για το οποίο δυστυχώς δεν γνωρίζω περισσότερα παρά μόνο πως αναμένεται να κυκλοφορήσει σε περίπου 1 χρόνο από τώρα, με την αφορμή της 120ής επετείου της εταιρείας.
Τα προϊόντα Μεταξά, με μοναδική εξαίρεση το Metaxa12* Dry, περιέχουν μια ποσότητα κρασιού, σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα αποστάγματα. Αυτό σημαίνει πως το ποτό ακόμη και μετά την εμφιάλωσή του, υφίσταται έστω και σε μικρό βαθμό, μια σχετική ωρίμαση που με την πάροδο των χρόνων -και τουλάχιστον μια επταετία αργότερα- διαφοροποιεί σε ένα βαθμό το ποτό!
Ξέρατε ότι…
• Ο Φιντέλ Κάστρο ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με το Mεταξά την περίοδο που μετακινήθηκε στην Κούβα με σκοπό να ξεκινήσει την επανάσταση. Στο πλοίο που τον μετέφερε γνωρίστηκε με τον Ελληνα καπετάνιο, ο οποίος του πρόσφερε ένα μπουκάλι Mεταξά. Από εκείνη τη στιγμή έγινε φανατικός οπαδός του.
• Το Μεταξά είναι το πρώτο ποτό που καταναλώθηκε στο Διάστημα.
• Κάθε λεπτό καταναλώνονται περίπου 850 σφηνάκια Μεταξά στον κόσμο.
• Το νοσοκομείο Μεταξά στον Πειραιά κατασκευάστηκε από δωρεά του Αγγελου Μεταξά το 1963.
• Ενας από τους μεγάλους χορηγούς στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου το 1982 ήταν το Μεταξά.
• Εξάγεται σε παραπάνω από 60 χώρες.
• Κανένα άλλο ποτό δεν έχει την ίδια διαδικασία παραγωγής.
• Αποστάγματα άνω των 30 ετών χρησιμοποιούνται για την διαδικασία παραγωγής διαφορετικών ειδών Mεταξά.
• Το Μεταξά είναι πιο παλιό από τους μοντέρνους Ολυμπιακούς Αγώνες.
• Το έμβλημά του, ο Σαλαμινομάχος, είναι εμπνευσμένο από αρχαίο νόμισμα που βρέθηκε κατά τη διάρκεια των εργασιών για τη θεμελίωση του πρώτου εργοστασίου του Μεταξά το 1888.
• Από τα πρώτα χρόνια της κυκλοφορίας του προϊόντος, ο Σπύρος Μεταξάς έγινε ο επίσημος προμηθευτής της βασιλικής αυλής του Γεωργίου Α΄.
• Σύμφωνα με το Global Drinks Report, το Μεταξά είναι ένα από τα πενήντα ποτά με την μεγαλύτερη ανάπτυξη.
woodstockr
Μέλος
- Εγγρ.
- 4 Νοε 2005
- Μηνύματα
- 932
- Κριτικές
- 3
- Like
- 2
- Πόντοι
- 6
Και κάτι με lime πήρε το αυτί μου...Μαλακίες για εντυπωσιασμό...
Μπύρα μέχρι να κατουρηθώ πάνω μου
Παρόμοια θέματα
