Νέα

Άχρηστες αλλά ενδιαφέρουσες πληροφορίες!

  • Μέλος που άνοιξε το νήμα -
  • Ημερομηνία ανοίγματος
  • Απαντήσεις 2K
  • Εμφανίσεις 139K
  • Tagged users Καμία
  • Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 1 άτομα (0 μέλη και 1 επισκέπτες)

Επισκέπτης
Ένα βήμα πιο κοντά στην κλωνοποίηση ανθρώπου
http://[URL unfurl="true"]www.focusmag.gr/articles/pictures/82653718/m_fertility.jpg[/img[/URL]]
Αμερικανοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι δημιούργησαν τo πρώτο κλωνοποιημένο έμβρυο από κύτταρο του δέρματος ενός άνδρα. Απώτερος σκοπός είναι η χρήση τέτοιων εμβρύων ως πηγή βλαστοκυττάρων για τη θεραπεία ασθενών που πάσχουν από ανίατες αρρώστιες.

Μόνο ένα κλωνοποιημένο ανθρώπινο έμβρυο έχει δημιουργηθεί στο παρελθόν από βρετανική ερευνητική ομάδα στο Πανεπιστήμιο του Νιούκαστλ, το 2005. Αλλά καθώς είχε φτιαχτεί από ανθρώπινα βλαστοκύτταρα, που δεν είναι εύκολα διαθέσιμα, δεν είχε πρακτικές εφαρμογές.

Το έμβρυο που δημιουργήθηκε από κύτταρο του δέρματος πιθανόν αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα. Στόχος είναι η δημιουργία «προσωρινών» εμβρύων από τα οποία θα λαμβάνονται βλαστοκύτταρα, τα οποία θα χρησιμοποιούνται για την καλλιέργεια ιστών σε ασθενείς, χωρίς τον φόβο της απόρριψης από τον οργανισμό τους. Ωστόσο, η Stemagen, η αμερικανική εταιρεία που ανακοίνωσε την ανακάλυψη την Πέμπτη, επισημαίνει ότι οι ερευνητές της δεν κατόρθωσαν να πάρουν βλαστοκύτταρα από τα κλωνοποιημένα έμβρυα.

Για τη δημιουργία των εμβρύων, οι επιστήμονες πήραν κύτταρα δέρματος από δύο άντρες και ωάρια από τρεις γυναίκες που είχαν υποβληθεί σε θεραπεία γονιμότητας. Για το καθένα, τοποθέτησαν το πυρηνικό DNA από κύτταρο δέρματος σε ωάριο που του είχε αφαιρεθεί το πυρηνικό DNA.

Από τα 21 έμβρυα που δημιουργήθηκαν με αυτόν τον τρόπο, επιβίωσαν τα πέντε. Και από αυτά τα πέντε, το ένα αποδείχθηκε ότι περιείχε μιτοχονδριακό DNA από τη γυναίκα που δώρισε το ωάριο, το μόνο εναπομείναν γυναικείο DNA στον κλώνο. Το συγκεκριμένο γεγονός αποτελεί και την απόδειξη ότι η τεχνική λειτουργεί αποτελεσματικά. Το μιτοχονδριακό DNA είναι ζωτικό για την κλωνοποίηση επειδή περιέχει τις οδηγίες για τον επαναπρογραμματισμό του κυττάρου ως έμβρυο. Επομένως, η εύρεση του ανδρικού πυρηνικού DNA και του γυναικείου μιτοχονδριακού DNA στο ίδιο έμβρυο είναι απόδειξη ότι πρόκειται για αποτέλεσμα κλωνοποίησης.

Ωστόσο, ο βασικότερος στόχος, ότι δηλαδή τέτοια έμβρυα παράγουν βλαστοκύτταρα, είναι ακόμα μακριά. «Τα δεδομένα που παρουσιάζουμε δεν είναι σε καμία περίπτωση η τελική λέξη στο ζήτημα», τονίζει ο επικεφαλής της ομάδας, Andrew French.

Στη Βρετανία, εντωμεταξύ, δύο ερευνητικές ομάδες έλαβαν άδεια από την κυβερνητική Αρχή Ανθρώπινης Αναπαραγωγής και Εμβρυολογίας, να δοκιμάσουν να επαναπρογραμματίσουν ανθρώπινα κύτταρα, ενώνοντάς τα με ωάρια αγελάδας ή κουνελιού. Οι έρευνες στοχεύουν να ανακαλυφθεί ο τρόπος επαναπρογραμματισμού των κυττάρων χωρίς τη χρησιμοποίηση ανθρώπινων ωαρίων, όπου παρατηρείται έλλειψη.

[URL unfurl="true"]http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=387419[/URL]
 

Επισκέπτης
Απολίθωμα γιγαντιαίου τρωκτικού έρχεται στο φως
http://[URL unfurl="true"]www.focusmag.gr/articles/pictures/42190999/m_rodent.jpg[/img[/URL]]
Το απολίθωμα του κρανίου του μεγαλύτερου τρωκτικού που έχει βρεθεί ποτέ, περιγράφεται αναλυτικά από τους επιστήμονες για πρώτη φορά.

Πιστεύουν ότι το μήκους 3 μέτρων φυτοφάγο ζώο περιπλανιόταν στα δάση πριν από 2-4 εκατομμύρια χρόνια. Τα υπολείμματα που βρέθηκαν στην Ουρουγουάη υποδεικνύουν ότι το τρωκτικό ζύγιζε έναν τόνο και είχε το μέγεθος ταύρου.

Το θηλαστικό που ήταν 15 φορές βαρύτερο από το μεγαλύτερο τρωκτικό που υπάρχει σήμερα, περιγράφεται αναλυτικά στην επιστημονική επιθεώρηση Proceedings of the Royal Society B.

Οι συντάκτες θεωρούν ότι το ζώο πρέπει να ζούσε δίπλα σε σαρκοβόρα «πουλιά του τρόμου» και αιλουροειδή. «Αν είσαι τρωκτικό, δεν μπορείς να τρέξεις πολύ καλά, γι’ αυτό πρέπει να πολεμήσεις με αυτούς τους θηρευτές», εξηγεί ο Dr Rudemar Ernesto Blanco από το Ινστιτούτο Φυσικής στο Μοντεβίδεο της Ουρουγουάης και εκ των συντακτών της έρευνας. «Μπορεί να έφτασε σ’ αυτό το μέγεθος για να αυτοπροστατευθεί».

Το κρανίο που έχει μήκος μισό μέτρο, ανακαλύφθηκε από έναν ερασιτέχνη παλαιοντολόγο στην ακτή Rio de La Plata, στα νότια της χώρας. Το απολίθωμα παρέμεινε στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Μοντεβίδεο για τρία χρόνια πριν γίνει αντικείμενο μελέτης και εξακριβωθεί ότι πρόκειται για ένα νέο είδος το οποίο οι επιστήμονες ονόμασαν Josephoartigasia monesi.

Η σύγκριση των δοντιών με άλλα γνωστά είδη της οικογένειας των Josephoartigasia, απέδειξε ότι το ζώο ανήκε σε ξεχωριστό είδος. «Οι κοπτήρες είναι εξαιρετικά μεγάλοι – πολύ μεγαλύτεροι από οποιουδήποτε άλλου τρωκτικού», λέει ο Dr Blanco. Οι ερευνητές εικάζουν ότι το ζώο τούς χρησιμοποιούσε για να κόβει ξύλο με τρόπο παρόμοιο με αυτόν ενός σύγχρονου κάστορα. Η άλλη πιθανότητα είναι ότι τους χρησιμοποιούσε ως όπλο μάχης.

Η ερευνητική ομάδα πέρασε σχεδόν ένα χρόνο υπολογίζοντας τη μάζα του σώματος συγκρίνοντας το κρανίο με άλλα τρωκτικά που ζουν στη Νότιο Αμερική. Έτσι μπόρεσαν να εκτιμήσουν το βάρος του σε σχεδόν ένα τόνο και να εικάσουν το μήκος του. «Πιστεύουμε ότι ήταν περίπου τρία μέτρα από την μύτη ώς την ουρά».

[URL unfurl="true"]http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=387259[/URL]
 

stabit

Μέλος
Εγγρ.
3 Σεπ 2007
Μηνύματα
3.289
Like
3
Πόντοι
16
Kαι εμεις κανουμε φασαρια μολις δουμε κανενα αρουραιο
 

Επισκέπτης
H μηχανή του Χόλεριθ

Oι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής συγκέντρωναν πάρα πολλούς ανθρώπους που πήγαιναν εκεί για να βρουν μια καλύτερη ζωή. Στα τέλη του 19ου αιώνα η Κυβέρνηση των Η.Π.Α. αποφάσισε να κάνει μια απογραφή του πληθυσμού της χώρας. Οι υπεύθυνοι ήθελαν να μάθουν πόσους κατοίκους έχει η χώρα τους. Όμως, επειδή η χώρα ήταν πολύ μεγάλη, η διαδικασία απογραφής ήταν τεράστια και ιδιαίτερα χρονοβόρα. Γι’αυτό έκαναν ένα διαγωνισμό για τη δημιουργία μιας μηχανής που θα διευκόλυνε την επεξεργασία και καταγραφή των στοιχείων που θα συγκεντρώνονταν από την απογραφή.

Ο Χέρμαν Χόλεριθ (Herman Hollerith) κατασκεύασε για το διαγωνισμό μια μηχανή, με την οποία η Κυβέρνηση των Η.Π.Α. κατάφερε να ολοκληρώσει την απογραφή μέσα σε δύο χρόνια, χρόνο ρεκόρ για τα δεδομένα της εποχής. Η μηχανή αυτή ονομάστηκε Census Tabulator (Ταξινομέας Απογραφής) και ήταν η απαρχή για τη δημιουργία της μεγαλύτερης (ως πριν λίγα χρόνια) εταιρείας υπολογιστών στον κόσμο, της ΙΒΜ (International Business Machines).

Λίγα χρόνια αργότερα, ένα στέλεχος της ΙΒΜ θα δηλώσει: "Στον κόσμο υπάρχει αγορά μόνο για μισή δωδεκάδα υπολογιστές"!

Βικιπαίδεια
 

Επισκέπτης
Google! Το Νούμερο 1 με τα 100 μηδενικά!

Οι ιδρυτές του google o Larry Page και ο Sergey Brin ισχυρές προσωπικότητες και παθιασμένοι με τους υπολογιστές διαφωνούσαν με έντονο τρόπο για όλα την πρώτη φορά που συναντήθηκαν το 1995. Σπουδαστές στην επιστήμη των υπολογιστών και οι δυο, σε μια συνάντηση ξενάγηση στο πανεπιστήμιο του Stanford, διαφωνούσαν σε όλα μέχρι που βρήκαν κοινό τόπο στον τρόπο που σκέφτονταν, για το πως έπρεπε να αντιμετωπιστεί το ζήτημα της άντλησης σχετικών μεταξύ τους πληροφοριών από μια τεράστια βάση δεδομένων.
Η συνεργασία τους δεν άργησε να ξεκινήσει και το 1996 δημιούργησαν μια μηχανή αναζήτησης, την BackRub. Έχοντας έλλειψη πόρων, δοκίμασαν να στήσουν ένα δίκτυο υπολογιστών με φθηνά μηχανήματα μιας και ο Larry είχε ευχέρεια με τις επισκευές μηχανημάτων (αν και είχε αποκτήσει κακή φήμη από τότε που επισκεύασε έναν εκτυπωτή χρησιμοποιώντας τουβλάκια Lego). Πολύ συχνή ήταν η αναζήτηση τους για πιθανούς δανεικούς υπολογιστές από οπουδήποτε στο πανεπιστήμιο, για την επέκταση του δικτύου τους.

Ένα χρόνο αργότερα ήδη είχε ξεκινήσει να μεγαλώνει η φήμη για την καινούργια τεχνολογία αναζήτησης που εφάρμοζαν. Το 1998 συνέχιζαν να καλυτερεύουν την τεχνολογία που αποτέλεσε την καρδιά του google και έψαχναν για πιθανούς συνεργάτες παρόλο που δεν είχαν σκεφτεί ακόμα να δημιουργήσουν μια εταιρεία για την τεχνολογία τους. Μεταξύ αυτών που απευθύνθηκαν ήταν και o David Filo, φίλος κι ο ένας εκ των συνιδρυτών του Yahoo, ο οποίος τους ενθάρρυνε και τους είπε όταν θα ανέπτυσσαν πλήρως την ιδέα τους να τον ειδοποιούσαν, τους συμβούλευσε μάλιστα να ιδρύσουν μια δικιά τους εταιρεία με τη μηχανή αναζήτηση τους. Όμως δεν ήταν όλα θετικά, ο πρόεδρος ενός μεγάλου portal τους είπε ότι "όσο είμαστε στο 80% ισάξιοι του ανταγωνισμού, είμαστε μια χαρά και ότι οι χρήστες του Internet δεν ενδιαφέρονται για αναζητήσεις". Έχοντας αποτύχει να τραβήξουν το ενδιαφέρον των μεγάλων portal της εποχής αποφάσισαν ότι κάνουν να το κάνουν μόνοι τους, έτσι άρχισαν την αναζήτηση μετρητών καταρχάς για να ξεπληρώσουν τις πιστωτικές τους κάρτες που τις είχαν φτάσει στα όρια για να αγοράσουν ένα terabyte μνήμης για το δίκτυο τους. Τότε μίλησαν στον Andy Bechtolsheim έναν από τους ιδρυτές της Sun microsystems μόνο που τον είδαν για σύντομο χρονικό διάστημα, ίσα ίσα που πρόλαβαν τα του αναπτύξουν τις ιδέες τους. Ο Bechtolsheim, άνθρωπος που έβλεπε μακρυά κατάλαβε το πόσο σημαντικό είναι το εγχείρημα τους. Όμως ήταν βιαστικός και έπρεπε να φύγει. "Αντί να μου εξηγήσετε όλες τις λεπτομέρειες γιατί να μη σας δώσω κατευθείαν μια επιταγή;" τους είπε και τους την έδωσε. 100000 δολάρια πληρωτεές στην εταιρεία google. Ομως εταιρεία google δεν υπήρχε ακόμα για να την εισπράξει. Η επιταγή περίμενε μερικές βδομάδες στο συρτάρι τους. Όταν μετά από επίμονες παρακλήσεις σε φίλους, συγγενείς και γνωστούς κατάφεραν να μαζέψουν τελικά γύρω στο ένα εκατομμύριο δολάρια, τον Σεπτέμβριο του 1998, η εταιρεία google ήταν πια επίσημο γεγονός και ήταν η εταιρεία που σε λίγα χρόνια ανέτρεψε τα πάντα στην τεχνολογία των μηχανών αναζήτησης.

Το Google είναι ένα λογοπαίγνιο με τη λέξη στο googol , η οποία φτιάχτηκε από τον Milton Sirotta, ανηψιό του αμερικάνου μαθηματικού Edward Kasner, και πρωτοαναφέρθηκε στο βιβλίο "Mathematics and the Imagination" των Kasner και james Newman. Σημαίνει τον αριθμό 1 που ακολουθείται από 100 μηδενικά. Η χρήση του Google συμβολίζει το όραμα και την πρόθεση της εταιρείας να οργανώσει τον φαινομενικά άπειρο αριθμό πληροφοριών που είναι διαθέσιμες στο διαδίκτυο

Oι ιδρυτές του google! Η περιουσία τους εκτιμάται στα 20 Δις Δολάρια!
http://[URL unfurl="true"]www.tovima.gr/data/D2007/D0204/1and11a.jpg[/img[/URL]]

[URL unfurl="true"]http://www.internetinfo.gr/internethistory/google/index.html[/URL]
 

Επισκέπτης
891 οι πλουσιότεροι άνθρωποι στο κόσμο κατά το περιοδικό Forbes

Για 13η χρονιά ο ιδρυτής της Μάικροσοφτ, Μπιλ Γκέιτς, βρίσκεται στην κορυφή της ετήσιας λίστας του περιοδικού Forbes με τους πλουσιότερους ανθρώπους στο κόσμο. Η περιουσία του Μπιλ Γκέιτς, κατά το περιοδικό, φθάνει τα 56 δισεκατομμύρια δολάρια.

Δεύτερος στη λίστα παραμένει ο γκουρού των επενδύσεων, Γουώρεν Μπάφετ, με περιουσία 52 δισεκατομμύρια δολάρια και ακολουθεί ο Μεξικανός μεγιστάνας στο τομέα των τηλεπικοινωνιών, Κάρλος Σλιμ Χελού.  Η σχετική λίστα απαρτίζεται από 946 ονόματα, ενώ η συνολική περιουσία όλων αυτών των πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου ανέρχεται στα 3,5 τρισεκατομμύρια δολάρια.

Πάντως η Ινδία έχει τους περισσότερους δισεκατομμυριούχους στην Ασία, ενώ στην λίστα προστέθηκαν φέτος άλλοι 19 Ρώσοι δισεκατομμυριούχοι.   

Η λίστα:
Στο νούμερο 55 η οικογένεια Λάτση!
 

Επισκέπτης
Διασημότητες: Το Top 100 του Forbes!

Είναι ωραίοι και διάσημοι! Το περιοδικό Forbes τους κατέταξε στους 100 πιο διάσημους ανθρώπους της χρονιάς κι εκείνοι απολαμβάνουν τις δάφνες της φήμης τους!
Στο χρηματιστήριο των αστέρων ο δείκτης έχει σκαμπανευάσματα. Πρόσωπα που την προηγούμενη χρονιά απολάμβαναν τη διασημότητά τους από το ρετιρέ της περσινής λίστας του Forbes, φέτος μπορεί να βλέπουν τους εαυτούς τους να έχουν κατέβει... όροφο.

Νέες εμφανίσεις στη λίστα, ανακατατάξεις και όλα αυτά χάρη σε μερικά δευτερόλεπτα δημοσιότητας που ήταν αρκετά για να λάμψουν ηθοποιοί, αθλητές, συγγραφείς, τραγουδιστές, μοντέλα.

Συνεχείς εμφανίσεις μπροστά στα φλας των φωτογράφων, κινηματογραφικές, μουσικές ή επιχειρηματικές επιτυχίες καθόρισαν φέτος το περιεχόμενο της λίστας με τους 100 διασημότερους ανθρώπους της χρονιάς που συνέταξε το περιοδικό Forbes.

Η λίστα:
 

Επισκέπτης
Yahoo! Το πρώτο των πρώτων!

Το πασίγνωστο Yahoo ξεκίνησε σαν το hobby δυο μεταπτυχιακών σπουδαστών στην πανεπιστημιούπολη του Stanford. O David Filo and o Jerry Yang υποψήφιοι διδάκτορες της ηλεκτρικής μηχανολογίας, ξεκίνησαν το website "Jerry and David's Guide to the World Wide Web" σαν μια καταγραφή των προσωπικών ενδιαφερόντων τους στο Internet. Ο κατάλογος μεγάλωνε μέρα με την μέρα οι κατηγορίες έγιναν υποκατηγορίες και εκείνες με την σειρά τους άλλες υποκατηγορίες. Σε λίγο καιρό ο χρόνος που διέθεταν για τον κατάλογο με τα αγαπημένα links ήταν πολύ περισσότερος από τον χρόνο που διέθεταν στο μεταπτυχιακό τους. Ο φήμη του καταλόγου τους εξαπλωνόταν και γινόταν όλο και πιο γνωστός στους κύκλους του πανεπιστημίου στην αρχή και στον κόσμο του ίντερνετ αργότερα. Όταν το website τους γιόρτασε το 1000000 hits ήρθε η ώρα των επενδυτών, που με αρχικό κεφάλαιο 2 εκατομμύρια δολάρια συνετέλεσαν στην δημιουργία του Yahoo που έμαθε στον κόσμο τι σημαίνει portal, και βρίσκεται στην πρώτη θέση επισκεψιμότητας στον κόσμο, από τότε μέχρι σήμερα.
http://[URL unfurl="true"]www.internetinfo.gr/internethistory/yahoo/2.gif[/img[/URL]]
[i]Η ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ YAHOO TO 1996[/i]

Η πρώτη διευθυντική ομάδα υπό την εποπτεία του Jerry και του David ήταν οι Tim Koogle ως chief executive officer και τον Jeffrey Mallett, ως chief operating officer. Σήμερα το Yahoo είναι το μεγαλύτερο παγκόσμιο portal με υπηρεσίες που χρησιμοποιούν πάνω από 345 εκατομμύρια άνθρωποι από όλο το κόσμο κάθε μήνα.
[img]http://[URL unfurl="true"]www.internetinfo.gr/internethistory/yahoo/4.gif[/img[/URL]]
[i]Η ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ YAHOO TO 2007[/i]

[URL unfurl="true"]http://www.internetinfo.gr/internethistory/yahoo/index.html[/URL]
 

Επισκέπτης
Σύντομη Ιστορία Των Υπολογιστών

    * 1617. Ο Τζόν Νέπιερ δημιουργεί τα "κόκκαλο του Νέπιερ", ένα αβάκιο με κοκκάλινες ράβδους, το οποίοχρησιμοποιήθηκε για υπολογισμούς.
    * 1642. Ο Μπλέζ Πασκάλ παρουσιάζει την υπολογιστική μηχανή του, που έγινε γνωστή ως Πασκαλίνα (Pascaline)
    * 1822. O Τσαρλς Μπάμπατζ έχει την ιδέα μιας "αναλυτικής μηχανής", η οποία, ως σύλληψη, δεν απέχει και πολύ από έναν υπολογιστή
    * 1906. O Λή ντε Φορέ πατεντάρει την τρίοδο ηλεκτρονική λυχνία κενού, που αργότερα χρησιμοποιήθηκε σαν διακόπτης στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές
    * 1943. O Αμερικανός (βουλαρικής καταγωγής) Φυσικός Τζον Ατανάσοφ κατασκευάζει τον πρώτο Ηλεκτρονικό Υπολογιστή με καθοδικές λυχνίες, τις οποίες χρησιμοποίησε ως διακόπτες.
    * 1945. Παρουσιάζεται ο ΕΝΙΑC, που κατασκευάστηκε από τους Μόκλι και Έκερτ. Είναι 1000 φορές πιο γρήγορος από τις μέχρι τότε κατασκευές, διαθέτει 18.000 λυχνίες κενού, καταλαμβάνει έκταση 167 τ.μ. και η κατανάλωση ισχύος ανέρχεται σε 180.000 Watts.
    * 1947. Στις 23 Δεκεμβρίου οι William Shockey,Walter Brattain και John Bardeen δοκιμάζουν με επιτυχία την κρυσταλλοτρίοδο, που έγινε γνωστή ως "τρανζίστορ".
    * 1949. O Μόρις Ουΐλκς συναρμολογεί τον EDSAC, τον πρώτο υπολογιστή με αποθηκευόμενο πρόγραμμα, στο πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ.
    * 1950. Οι μηχανικοί ερευνητές του πανεπιστήμιου της Μινεάπολις κατασκευάζουν τον ERA 1101, ένα από τα πρώτα δημοφιλή συστήματα υπολογιστών που κυκλοφορούν στην αγορά.
    * 1952. Ο UNIVAC έχει ήδη παραγγελθεί από την Κυβέρνηση των Η.Π.Α. και ελκύει την προσοχή ολόκληρου του Κόσμου.
    * 1953. Η ΙΒΜ κατασκευάζει και διαθέτει τον πρώτο της μεγάλο υπολογιστή, τον οποίο ονομάζει "701".
    * 1954. Ένα διασταυρωμένο τρανζιστορ πυριτίου τελειοποιείται από τον Gordon Teal της Texas Instruments Inc. και κατεβάζει τις τιμές στα $2.50.
    * 1954. Η ΙΒΜ δημιουργεί το μοντέλο ΙΒΜ 650 με μαγνητικό τύμπανο και διαθέτει στην αγορά 450 τεμάχιά του.
    * 1955. Τα εργαστήρια της Βell ανακοινώνουν τον ΤRADIC, τον πρώτο υπολογιστή εξ ολοκλήρου κατασκευασμένο με τρανζίστορς.
    * 1956. Ερευνητές του ΜΙΤ κατασκευάζουν τον ΤΧ-0 τον πρώτο αυτό προγραμματιζόμενο υπολογιστή κατασκευασμένο μόνο για αυτόν τον σκοπό.
    * 1956. Η εποχή των μαγνητικών δίσκων είναι πλέον γεγονός με τον ΙΒΜ 305 RAMAC στο Zellerbach του San Francisco.
    * 1958. Ο Τζακ Κίλμπυ εφευρίσκει το πρώτο ολοκληρωμένο κύκλωμα στα εργαστήρια της Τexas Industruments για να βελτιώσει τις αντιστάσεις και τους πυκνωτές, στοιχεία που πλέον μπορούν να υπάρξουν πάνω στο ίδιο κομμάτι ημιαγωγού.
    * 1959. Η σειρα των υπερυπολογιστών της ΙΒΜ 7000 είναι οι πρώτοι τις εταιρίας με πλήρη κατασκευή με τρανζίστορ.
    * 1960. Ο προάγγελος του μικροϋπολογιστή, ο DEC PDP-1 πωλείται για $120.000
    * 1961. Βάσει του περιοδικού της Damation, η IBM έχει ποσοστό συμμετοχής 81.2% στην ήδη υπάρχουσα αγορά των υπολογιστών, μιας και τότε έβγαζε στην αγορά την σειρά 1400.
    * 1964. Ο υπερυπολογιστής CDC 6600 σχεδιάζεται από τον Seymour Cray. Μπορεί να εκτελεί πάνω από 3000000 εντολές το δευτερόλεπτο και είναι τρεις φορές πιο γρήγορος από τον ανταγωνιστικό υπολογιστή της ΙΒΜ.
    * 1964. Η ΙΒΜ ανακοινώνει τον System 360, έναν "οικογενειακό" υπολογιστή, με τον οποίο είναι δυνατό να συνεργαστούν 40 περιφερειακά.
    * 1964. Η αεροπορική εταιρία American Airlines εγκαθιστά ένα online σύστημα κράτησης εισιτηρίων, το ΙΒΜ reservation system.
    * 1965. H Digital Equipment Corp. παρουσιάζει τον PDP-8, τον πιο επιτυχημένο μίνι-υπολογιστή.
    * 1966. Η Hewlett-Packard μπαίνει στην αγορά με τον ΗP-2115 με υπολογιστική ισχύ που μόνο οι "μεγάλοι" υπολογιστές είχαν τότε.
    * 1970. Η επικοινωνία υπολογιστή με υπολογιστή εξαπλώνεται, όταν το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας των ΗΠΑ δημιουργεί το ARPANET, ένα δίκτυο συνεργαζόμενων υπολογιστών. Δυο από αυτούς βρίσκονται στην πανεπιστημιούπολη του Πανεπιστήμιου της Καλιφόρνια, ένας στην Σάντα Μπάρμπαρα, ένας στο Λος Άντζελες και ακόμα ένας στο Πανεπιστήμιο της Γιούτα.
    * 1971. Μια ομάδα της ΙΒΜ στο San Jose εφευρίσκει τον εύκαμπτο δίσκο διαμέτρου 8 ιντσών για την (μαγνητική) αποθήκευση δεδομένων.
    * 1971. Τα ηλεκτρονικά νέα της εποχής μιλούν για τον μικροεπεξεργαστή της Intel της σειράς 4004.
    * 1971. Ο Kenbak-1, ένας μικροϋπολογιστής, πωλείται για $750.
    * 1972. Η Hewlett-Packard ανακοινώνει τον ΗP-35 "ως έναν γρήγορο, φοβερό, σωστό και χωρίς ανταγωνιστή" υπολογιστή.
    * 1972. Η Intel παρουσιάζει τον μικροεπεξεργαστή 8008.
    * 1972. Ο Στίβ Βόζνιακ (Steve Wozniak) κατασκευάζει το δικό του "Blue box", ένα μηχάνημα που κάνει τηλεφωνικές κλήσεις.
    * 1973. Ο Robert Metcalfe επινοεί το δίκτυο Ethernet στο ερευνητικό κέντρο της Χerox.
    * 1973. Ο Μicral είναι ο πιο σύγχρονος προσωπικός υπολογιστής που βασίζεται στο μικροεπεξεργαστή της Intel 8008.
    * 1973. Ο Tv Typewriter σχεδιάζεται από τον Don Lancaster και παρέχει την πρώτη αλφαριθμητική πληροφορία από μια απλή τηλεόραση.
    * 1974. Οι ερευνητές της Χerox στο Palo Alto Research Center σχεδιάζουν τον πρώτο υπολογιστή με ποντίκι.
    * 1974. H Scelbi διαφημίζει τον υπολογιστή 8Η που ειναι ο πρώτος παναμερικανικά διαφημιζόμενος υπολογιστής βασιζόμενος στον μικροεπεξεργαστή 8008 της Intel.
    * 1975. Το Telnet, νέα υπηρεσία του Διαδικτύου είναι γεγονός.
    * 1975. Τον Ιανουάριο το περιοδικό "Popular Electronics" παρουσιάζει τον Αltair 8800 βασισμένο στον μικροεπεξεργαστή της Intel 8008.
    * 1975. Η εικονική υπομονάδα (VDM), που σχεδιάζεται από τον Lee Felsenstein, υλοποιεί το χαρτογραφημένο αλφαριθμητικό video display για προσωπικούς υπολογιστές.
    * 1976. O Steve Wozniak σχεδιάζει τον υπολογιστή Αpple I, κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου πάνω σε μία πλακέτα κυκλωμάτων.
    * 1976. Οι εύκαμπτοι μαγνητικοί δίσκοι διαμέτρου 51/4 υλοποιούνται ως κατασκευή απο την Shugart Associates.
    * 1976. Παρουσιάζεται ο υπερυπολογιστής Cray I.
    * 1977. Η εταιρεία Τandy Radio Shack παρουσιάζει τον μικροϋπολογιστή TRS-80.
    * 1977. Η Apple Computers παρουσιάζει τον Αpple II.
    * 1977. Η Commodore παρουσιάζει τον PET (Personal Electronic Transactor).
    * 1978. Ο VAX 11/780 απο την Digital Equipment Corp. χαρακτηρίζεται από την ικανότητα να υποστηρίζει 4.3 Gigabytes εικονικής μνήμης, ξεπερνώντας εκατοντάδες φορές την ισχύ των μικροϋπολογιστών.
    * 1979. Η Motorola παρουσιάζει τον μικροεπεξεργαστή 68000.
    * 1980. Οι John F. Shock και Jon A Hupp στo Xerox Palo Alto Research Center δημιουργούν το "σκουλήκι" (worm), ένα μικρό πρόγραμμα που ψάχνει στο δίκτυο της εταιρείας για αδρανείς επεξεργαστές, για να τους αναθέσει εργασίες.
    * 1980. Η Seagate Technology δημιουργεί τον πρώτο σκληρό δίσκο για μικροϋπολογιστές, τον ST-506.
    * 1980. Εμφανίζεται ο πρώτος οπτικός δίσκος, ο οποίος έχει μεγαλύτερη χωρητικότητα από την δισκέτα 5 1/4΄΄.
    * 1981. Η Xerox παρουσιάζει τον "Τhe Star", τον πρώτο προσωπικό υπολογιστή με Γραφικό Περιβάλλον Επεξεργασίας - ΓΠΕ (Graphical user interface, GUI).
    * 1981. O Adam Osborne ολοκληρώνει τον πρώτο φορητό υπολογιστή, που φέρει το όνομά του (Osborne). Ζυγίζει 24 λίβρες και κοστίζει $1,795.
    * 1981. Η ΙΒΜ παρουσιάζει τον IBM PC και κατακτά την αγορά. O ΙΒΜ PC είναι ο πρόγονος όλων τον σημερινών προσωπικών υπολογιστών (PC).
    * 1981. Η Sony παρουσιάζει την πρώτη δισκέτα 31/2΄΄ και τον οδηγό της.
    * 1983. H Compaq Computer Corp. παρουσιάζει τον πρώτο "κλώνο" του IBM PC.
    * 1984. Oι Macintosh παρουσιάζεται από την Αpple Computers. Διαθέτει ποντίκι και ΓΠΕ. Η εταρεία δαπανά στον τελικό του Super Bowl $1.5 εκατομμύριο δολάρια μόνο για διαφήμιση.
    * 1984. H IBM παρουσιάζει τον IBM PC-AT (PC Advanced Technology), ο οποίος είναι 3 φορές ταχύτερος από τον αρχικό PC και βασίζεται στο νέο μικροεπεξεργαστή της Intel, τον 286.Ο ΑΤ διαθέτει δίαυλο (bus) ISA των 16-bits και είναι ο πλέον σύγχρονος για την εποχή του υπολογιστής.
    * 1985. H Philips παρουσιάζει το CD-ROM.
    * 1986. Η Compaq ανακοινώνει τον Deskpro 386.
    * 1986. Εμφανίζεται ο πρώτος Amstrad PC, o PC1512, ακολουθούμενος από τον PC1640. Είναι οι φθηνότεροι προσωπικοί υπολογιστές στην Ευρώπη με δυνατότητες ίδιες με τους πολύ ακριβότερους της ΙΒΜ και άλλων κατασκευαστών. Η εμφάνισή τους δίνει μεγάλη ώθηση στην αγορά προσωπικών υπολογιστών.
    * 1987. H IBM παρουσιάζει τους μικροϋπολογιστές PS/2, οι οποίοι διαθέτουν δισκέτα 31/2 ιντσών και κάρτα οθόνης VGA. Επίσης παρουσιάζεται η τεχνολογία Micro Channel Architecture (ΜCA) και ο πρώτος δίαυλος "Plug and Play" για μικροϋπολογιστές.
    * 1988. Ο συνέταιρος και συνιδρυτής της Apple Steve Jobs αφήνει την εταιρεία και δημιουργεί τη δική του, την οποία ονομάζει "Unveil the Next".
    * 1988. H Compaq και άλλοι "PC-clone" κατασκευαστές δημιουργούν το (EISA) Εnhanced Industry Standard που παρόλο το Micro channel διατηρεί οπισθοδρομική κλίση με τον ήδη υπάρχοντα δίαυλο ΙSA.
    * 1988. To Worm του Robert Morris εξαπλώνεται στο δίκτυο ARPANET. Ο 23χρόνος Morris, γιος ενός υπεύθυνου ασφαλείας για υπολογιστικά συστήματα, στέλνει το worm και προκαλεί προβλήματα σε 6.000 ως σε 60.000 "host" υπολογιστές σε όλο το δίκτυο.
    * 1989. Η Intel παρουσιάζει τον (P4) γνωστό ως 486 μικροεπεξεργαστή, ο οποίος περιέχει παραπάνω από ένα εκατομμύριο τρανζίστορς. Παράλληλα παρουσιάζεικαι το 486 motherboard chipset.
    * 1990. Δημιουργείται ο Παγκόσμιος Ιστός, με την καθοριστική συμβολή του Τιμ Μπέρνερς-Λι (Τim Berners-Lee), ένός ερευνητή στο CERN. Ο Λι δημιουργεί το πρωτόκολλο http, τη διευθυνσιοδότηση ιστοσελίδων (URI, πρόδρομο του σημερινού URL) και τη γλώσσα "χαρτογράφησης" ιστοσελίδων HTML.
    * 1991 Αρχίζει η ανάπτυξη του λειτουργικού συστήμαος Linux από τον Λίνους Τόρβαλντς
    * 1993. H Intel παρουσιάζει τον επεξεργαστή Pentium (P5). Αλλάζει από αρθμούς σε ονόματα την ονοματοδοσία στους επεξεργαστές της .
    * 1995. Η Intel παρουσιάζει τον Pentium Pro, τον πρώτο στην οικογένεια των (P6).
    * 1995. H Microsoft παρουσιάζει τα Windows 95, το πρώτο λειτουργικό σύστημα για PC-clones, βασισμένο στο MS-DOS, αλλά με ΓΠΕ.
    * 1997. Η Intel παρουσιάζει τον επεξεργαστή Pentium II, δηλαδή έναν Pentium Pro με τεχνολογία MMX .
    * 1998. Η Microsoft παρουσιάζει τα Windows 98.
    * 1998. Η Intel παρουσιάζει τον Celeron, μια φθηνότερη έκδοση του επεξεργαστή Pentium II.
    * 1999. Η Ιntel παρουσιάζει τον Pentium III, δηλ. ένα Pentium II εφοδιασμένο με SSE (Streaming SIMD Extensions).
    * 2000. H Microsoft παρουσιάζει τα Windows 2000. Τα Windows σταματούν οριστικά να βασίζονται στο MS-DOS.
    * 2000. Μαζι Intel και AMD αγγίζουν τη συχνότητα χρονισμού επεξεργαστών του 1 GHz.
    * 2000. Ο Itanium είναι μέρος της οικογένειας του (P7).
    * 2001. H Microsoft παρουσιάζει τα Windows XP.
    * 2003. Ο επεξεργαστής AMD Athlon™ 64 FX-51 Processor αποτελεί την επιλογή στην σελίδα του Tom’s Hardware ως "Η καλύτερη καινοτομία στους επεξεργαστες για το έτος 2003".
    * 2005. Το έτος που εισάγει την επεξεργασία δεδομένων στα 64 bits.
    * 2005. Γίνεται η παρουσίαση των πρώτων Dual Core (διπλού πυρήνα) επεξεργαστών απο την Advanced Micro Devices.
    * 2006.Η Intel παρουσιάζει τους πολλά υποσχόμενους νέους επεξεργαστές Conroe.
    * 2007. Κυκλοφορούν από την Microsoft τα Windows Vista που περιλαμβάνουν το νέο περιβάλλον χρήσης Aero.

Πηγή: [glow=red,2,300]TIMELINE[/glow]
 

Επισκέπτης
Οι υποψηφιότητες για τα oscar 2008!

Το Όσκαρ είναι ένα επιχρυσωμένο αγαλματίδιο από χαλκό και κασσίτερο, έχει ύψος 34εκ., ζυγίζει περίπου 4 κιλά και το σχεδίασε ο Τζορτζ Στάνλεϊ. Πρόκειται για έναν γυμνό άνδρα, ο οποίος καρφώνει ένα ξίφος σε μια μπομπίνα που έχει πέντε ακτίνες. Οι πέντε ακτίνες είναι για κάθε κλάδο της Ακαδημίας δηλαδή για τους παραγωγούς, τους σκηνοθέτες, τους σεναριογράφους, τους ηθοποιούς και τους τεχνικούς. Για το όνομα του αγαλματιδίου έχουν ακουστεί αρκετά, ενώ εκείνη η εκδοχή που ακούγεται σαν πιο πιθανή είναι ότι μία υπάλληλος της ακαδημίας ονόματι Μάργκαρετ Χέρικ μόλις είδε το βραβείο είπε ότι μοιάζει σαν τον θείο της τον Όσκαρ.

Μια ταινία για να είναι υποψήφια θα πρέπει να έχει αρχίσει να προβάλλεται μεταξύ 1ης Ιανουαρίου και 31ης Δεκεμβρίου του προηγούμενου ημερολογιακού έτους. Θα πρέπει να έχει διάρκεια τουλάχιστον 40 λεπτά και να έχει γυριστεί σε φιλμ 35mm ή 70mm ή σε ψηφιακό φιλμ προοδευτικής σάρωσης με 24 ή 48 καρέ και ανάλυση τουλάχιστον 1280x720.

Οι υποψηφιότητες!
 

Επισκέπτης
Αστεροειδής σε κοντινό πέρασμα από τη Γη

http://[URL unfurl="true"]www.focusmag.gr/articles/pictures/6608763/m_tu24.jpg[/img[/URL]]
Ο μεγαλύτερος αστεροειδής που έχει πλησιάσει τόσο πολύ τη Γη τα τελευταία 22 χρόνια, θα κάνει του κοντινότερο πέρασμά του την επόμενη Τρίτη, φθάνοντας σε απόσταση ίση με 1,4 φορές την απόσταση της Σελήνης. Ήδη, οι πρώτες παρατηρήσεις του διαστημικού βράχου αποκαλύπτουν ότι έχει σχηματιστεί από δύο διαφορετικούς αστεροειδείς που ενώθηκαν.

Ο αστεροειδής 2007 TU24 ανακαλύφθηκε από το Catalina Sky Survey στην Αριζόνα, στις 11 Οκτωβρίου 2007. Βασιζόμενοι στη φωτεινότητά του, οι αστρονόμοι εκτιμούσαν ότι ήταν πλάτους 150-600 μέτρων, αλλά ήταν πολύ μακριά για να προσδιορίσουν το ακριβές μέγεθος και σχήμα από τα επίγεια τηλεσκόπια. Ωστόσο, την Τετάρτη, πλησίασε αρκετά κοντά στη Γη –περίπου 11 φορές την απόσταση της Σελήνης- και μετά από πέντε ώρες παρατήρησης από το  ραδιοτηλεσκόπιο της NASA Goldstone στην Καλιφόρνια, αποκαλύφθηκε ότι ο αστεροειδής είναι περίπου 250 μέτρων.

Η τελευταία φορά που παρατηρήθηκε ένα αντικείμενο αυτού του μεγέθους να πλησιάζει τη Γη σε αυτή την απόσταση ήταν τον Σεπτέμβριο του 1985, επισημαίνει ο Don Yeomans, επικεφαλής του προγράμματος της NASA, Near Earth Object. «Αυτή θα είναι η κοντινότερη προσέγγιση από γνωστό αστεροειδή αυτού του μεγέθους ή μεγαλύτερου μέχρι το 2027», προσθέτει.

Παρ’ όλα αυτά, παρόμοια κοντινά περάσματα, κατά πάσα πιθανότητα, προκύπτουν πιο συχνά και περνάνε απαρατήρητα. «Υπάρχουν πολλά αντικείμενα που περνάνε και δεν γίνονται αντιληπτά», δήλωσε στο New Scientist o Yeomans, προσθέτοντας ότι περίπου 7.000 αστεροειδείς παρόμοιου μεγέθους αναμένονται να φθάσουν κοντά στην τροχιά της Γης, και ότι μόνο το 20% έχει ανακαλυφθεί ώς τώρα.

Οι παρατηρήσεις του Goldstone δεν βοήθησαν μόνο στον προσδιορισμό του μεγέθους του αστεροειδή, αλλά και της τροχιάς του. Σύμφωνα με τον Steven Ostro, επικεφαλής των ραδιοπαρατηρήσεων, «μπορούμε να εγγυηθούμε απόλυτα ότι δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα επικίνδυνων κοντινών περασμάτων στη Γη μέχρι το 2170».

Επιπλέον, ο αστεροειδής «έχει πολύ ενδιαφέρον σχήμα – βλέπουμε ασυμμετρίες και ενδείξεις για κοιλώματα», δήλωσε στο New Scientist. Εξηγεί ότι οι πρώτες εικόνες υποδεικνύουν ότι ο 2007 TU24 μπορεί να έχει σχηματιστεί όταν δύο αστεροειδείς που περιστρέφονταν ο ένας γύρω από τον άλλο, τελικά έπεσαν ο ένας πάνω στον άλλο και κόλλησαν. Περίπου το 10% όλων των γνωστών αστεροειδών που είναι κοντά στη Γη έχουν σχήμα που υποδηλώνει ότι σχηματίστηκαν από τέτοιες συγχωνεύσεις, ενώ το 10%-15% έχουν «συντρόφους» που περιστρέφονται γύρω τους.

Οι παρατηρήσεις δείχνουν ακόμη ότι ο αστεροειδής περιστρέφεται αργά, ολοκληρώνοντας μια περιστροφή κάθε 10-30 ώρες. Ο ρυθμός περιστροφής ενός αστεροειδούς αποτελεί ένδειξη για το αν ένας αστεροειδής είναι βραχώδης ή αποτελείται από μία χαλαρή συλλογή υλικών. Κι αυτό γιατί οι αστεροειδείς που περιστρέφονται γρηγορότερα από μία φορά κάθε 2,2 ώρες, θα διαλύονταν αν αποτελούνταν από σωρό υλικών.

Εφόσον η συχνότητα περιστροφής του 2007 TU24 είναι μικρότερη από αυτό το όριο, «δεν μας λέει τίποτα για το αν είναι ένας ενιαίος βράχος ή μια στοίβα υλικών», εξηγεί ο Lance Benner. Αν ένας συγκεκριμένος διαστημικός βράχος φαινόταν ότι βρισκόταν σε τροχιά σύγκρουσης με τη Γη, η γνώση του μεγέθους, του σχήματος και της συχνότητας περιστροφής του θα ήταν κρίσιμη για τον σχεδιασμό μεθόδων εκτροπής του, επισημαίνει ο Ostro. «Αν έπρεπε να αλλάξουμε την τροχιά του, θα έπρεπε να ξέρουμε με τι είδους αντικείμενο έχουμε να κάνουμε».

Ευτυχώς, ο 2007 TU24 δεν θα πλησιάσει περισσότερο από 1,4 φορές την απόσταση της Σελήνης. Αλλά η ανακάλυψή του μόλις λίγους μήνες πριν από το κοντινότερο πέρασμά του αναδεικνύει τη σημασία του εντοπισμού πιθανόν επικίνδυνων διαστημικών βράχων, λένε οι αστρονόμοι. Πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι μικροί αστεροειδείς, μήκους μόλις μερικών δεκάδων μέτρων, μπορούν να προκαλέσουν σημαντική καταστροφή αν συγκρουστούν με τη Γη.

Επιπλέον παρατηρήσεις του 2007 TU24 θα πραγματοποιήσει το μεγάλο ραδιοτηλεσκόπιο Arecibo στο Πούερτο Ρίκο, όταν ο βράχος θα είναι πολύ πιο κοντά στη Γη. Το κοντινότερο πέρασμά του θα γίνει το βράδυ της Τρίτης, 29ης Ιανουαρίου.

[URL unfurl="true"]http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=388088[/URL]
 

Επισκέπτης
Τρελοί με το shopping

Ρούχα, ηλεκτρικές συσκευές, γκάτζετ: αντικείμενα του πόθου για τους περισσότερους από εμάς. Ας αφεθούμε στη γοητεία του σύγχρονου καταναλωτισμού.

Στο West Edmonton Mall, στον Καναδά, στεγάζονται πάνω από 800 μαγαζιά, 21 κινηματογράφοι και 110 εστιατόρια. Την εικόνα συμπληρώνουν μερικά ξενοδοχεία, ένα από τα μεγαλύτερα σκεπαστά λούνα παρκ στον κόσμο, ένα υδρόβιο πάρκο και ένα παλατάκι φτιαγμένο όλο από πάγο. Πρόκειται για το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο στον κόσμο, ένας θεόρατος ναός του καταναλωτισμού ο οποίος λειτουργεί 365 μέρες τον χρόνο. Το West Edmonton Mall είναι η επιτομή των σύγχρονων εμπορικών κέντρων φτιαγμένων για έναν και μόνο λόγο: να κάνουν το σόπινγκ (shopping) τρόπο ζωής. Γιατί όμως το shopping μας αρέσει τόσο πολύ; Αγοράζουμε πράγματα επειδή έχουμε ανάγκη ή κάπου πιο βαθιά κρύβονται υπόγειοι ψυχολογικοί μηχανισμοί;

Από την ανάγκη στην επιθυμία

Σύμφωνα με τους ψυχολόγους, πρόσφατα η καταναλωτική μας συμπεριφορά πέρασε τη γραμμή που διαχώριζε την ανάγκη από την επιθυμία. Πλέον αγοράζουμε διάφορα πράγματα όχι εξαιτίας της πραγματικής χρησιμότητάς τους αλλά γιατί μας βοηθούν να προσδιορίσουμε την ταυτότητά μας. Για παράδειγμα, αγοράζουμε ένα πανάκριβο κινητό με αμέτρητες και δύσχρηστες λειτουργίες μόνο και μόνο για να το χρησιμοποιήσουμε ως απλή τηλεφωνική συσκευή. Γιατί λοιπόν προβαίνουμε σε αυτή την παράδοξη αγορά; Σύμφωνα με τους ειδικούς, στην πραγματικότητα δεν αγοράζουμε μόνο το κινητό. Είναι κι ένα κομμάτι της τεχνολογικής υπεροχής που αντιπροσωπεύει το συγκεκριμένο τηλέφωνο. Ακόμα παραπέρα, αγοράζουμε ένα κομμάτι του καλοντυμένου επιχειρηματία που είδαμε στη διαφήμιση, ο οποίος διηύθυνε μια ολόκληρη εταιρεία χρησιμοποιώντας τις αναρίθμητες δυνατότητες του κινητού. Με λίγα λόγια δεν αγοράζουμε ένα προϊόν που καλύπτει τις ανάγκες αυτού που είμαστε αλλά ένα προϊόν που καλύπτει τις ανάγκες αυτού που θα θέλαμε να ήμαστε.

Επιπλέον τα ψώνια από μόνα τους αποτελούν ευχαρίστηση. Άλλωστε το να αγοράζουμε κάτι για τον εαυτό μας παραπέμπει στην ευεργετική λειτουργία του δώρου. Υπάρχει όμως και η χαρά του παιχνιδιού. Κατά βάθος μόλις αγοράσουμε έναν υπολογιστή ή τα διάφορα γκάτζετς που τον συνοδεύουν η διάθεσή μας ανεβαίνει όπως όταν ήμασταν μικροί και αγοράζαμε καινούργια παιχνίδια. Ακόμα και μια βόλτα σε ένα εμπορικό κέντρο γεμάτο χρώματα και εμπορεύματα μας κάνει να νιώθουμε σαν παιδιά που περιπλανούνται στη χώρα των παραμυθιών.

Κατανάλωση χωρίς παραγωγή

Τα ψώνια από μόνα τους αποτελούν μια συναρπαστική ιδέα, ωστόσο η απόσταση από την πόρτα του σπιτιού μας μέχρι το ταμείο ενός καταστήματος ψυχολογικά είναι αρκετά μεγάλη. Κατά συνέπεια τα εμπορικά καταστήματα μας παρέχουν διάφορα κίνητρα για να διαβούμε το κατώφλι τους και να ανοίξουμε το πορτοφόλι μας. Εκπτώσεις, υπερπροσφορές και άτοκες δόσεις είναι μερικά μόνο από τα τεχνάσματα που τελικά μας οδηγούν στο ταμείο.

Σε κάθε περίπτωση οι δυτικές κοινωνίες, κατ’ επέκταση και η ελληνική, είναι κοινωνίες κατανάλωσης και όχι παραγωγής. Τη στιγμή που άλλες χώρες, για παράδειγμα οι αναπτυσσόμενες, έχουν επικεντρωθεί στην παραγωγή αγαθών, στις αναπτυγμένες η κατανάλωση είναι ο σημαντικότερος στόχος. Τις τελευταίες δεκαετίες περάσαμε σταδιακά από τη βιομηχανική εποχή στην εποχή των σημείων πώλησης. Σούπερ μάρκετ και εμπορικά κέντρα πολλαπλασιάζονται την ώρα που οι βιομηχανικές μονάδες κλείνουν ή μεταναστεύουν σε αναπτυσσόμενες χώρες. Η αγορά όχι μόνο αντικειμένων αλλά και υπηρεσιών όπως η διασκέδαση και οι διακοπές είναι σημείο αναφοράς της ευζωίας μας. Αγοράζουμε περισσότερα και συχνότερα.

Σύμφωνα με τον Τζορτζ Ρίτζερ, καθηγητή κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ στις HΠΑ, η κοινωνία βασίζεται στο shopping ολοένα και περισσότερο. Μια ενδεχόμενη μείωση της καταναλωτικής εμπιστοσύνης θα έθετε σε μέγα κίνδυνο την παγκόσμια οικονομία. Οπότε τα μαγαζιά πρέπει να πείθουν τους καταναλωτές, οι οποίοι εν τω μεταξύ τα έχουν όλα, να αγοράζουν συνεχώς καινούρια πράγματα. Ποια είναι η στρατηγική τους; Δεν εστιάζουν στην ικανοποίηση των αναγκών όσο των επιθυμιών. Αντί τα προϊόντα να έχουν λειτουργικές ιδιότητες περιβάλλονται με συμβολικές και αόριστες όψεις. Δεν είναι τυχαίο ότι πλέον μιλάμε απαραιτήτως για την αισθητική, το ντιζάιν και τον τρόπος ζωής με τον οποίο αυτά συνδέονται.

Η χώρα των θαυμάτων

Εκτός από την πίεση που εξασκείται από τη διαφήμιση και τη δύναμη που έχει αποκτήσει η μόδα, είμαστε ευάλωτοι και στην αβάσταχτη γοητεία των εμπορικών κέντρων. Τα σημεία πώλησης θεωρούνται σαγηνευτικά γιατί το περιβάλλον είναι ευχάριστο και όμορφο. Είτε πρόκειται για μεγάλα εμπορικά κέντρα είτε για θεματοποιημένα πάρκα, όλα είναι επιβλητικά και απέραντα ακριβώς για να αποπνέουν το δέος και να προκαλούν τον θαυμασμό. Πρωταρχικός στόχος είναι να τραβήξουν τον καταναλωτή στο εσωτερικό τους για να τον κάνουν να ξοδέψει χρήμα και χρόνο.

Ο τρόπος κατασκευής όλων αυτών των «ναών της κατανάλωσης» μας οδηγεί στο να αγοράζουμε πράγματα που δεν χρειαζόμαστε. Πάμε στο σούπερ μάρκετ για να αγοράσουμε γάλα και μέχρι να φτάσουμε στα ράφια με τα γαλακτοκομικά πρέπει διασχίσουμε ατέλειωτους διαδρόμους γεμάτους προϊόντα με εντυπωσιακές συσκευασίες. Αναπόφευκτα κάποια από αυτά καταλήγουν στο καρότσι μας. Η δομή των εμπορικών κέντρων, τα οποία εκτός από καταστήματα έχουν κινηματογράφους, εστιατόρια και χώρους αναψυχής για παιδιά, έλκει ακόμα περισσότερος τους καταναλωτές.

Η δυνατότητα αγοράς γίνεται ολοένα και πιο εύκολη ακόμα και σε χώρους που δεν είναι κατασκευασμένοι για αυτόν τον σκοπό. Δημιουργούνται καταστήματα ή και ολόκληρα εμπορικά κέντρα σε κρουαζιερόπλοια, αεροδρόμια, σιδηροδρομικούς σταθμούς και μουσεία. To Metropolitan Museum of Art της Νέας Υόρκης, εκτός από το κατάστημα που διατηρεί μέσα στον ίδιο χώρο του μουσείου διαθέτει περισσότερα από 30 σημεία πώλησης με το λογότυπό του στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες.

Μέχρι και οι ώρες λειτουργίας επιμηκύνονται. Σύμφωνα με τον Τζορτζ Ρίτζερ, στόχος είναι η δυνατότητα κατανάλωσης 24 ώρες το 24ωρο, όλες τις μέρες του χρόνου. Η έννοια του shopping έχει εισχωρήσει μέσα στα ίδια μας τα σπίτια. Οι εταιρείες τηλεπωλήσεων από την τηλεόραση και οι αναρίθμητες ηλεκτρονικές διευθύνσεις του Ιντερνέτ μας προσφέρουν τη δυνατότητα να ψωνίσουμε χωρίς να σηκωθούμε από τον καναπέ μας.

Πλαστική φυλακή

Ένας επιπλέον παράγοντας που βοηθά στη γιγάντωση του καταναλωτισμού είναι το λεγόμενο πλαστικό χρήμα, οι πιστωτικές κάρτες. Χάρη σε αυτές η εξόφληση μιας αγοράς αναβάλλεται για πολλούς μήνες. Έτσι ακόμα και αν δεν διαθέτουμε μετρητά μπορούμε να αγοράζουμε τα αγαθά που επιθυμούμε. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά, αφού υπάρχει ο κίνδυνος να ξοδεύουμε περισσότερα απ’ όσα έχουμε. Το φαινόμενο της υπερχρέωσης των πιστωτικών καρτών έχει πάρει ήδη εκρηκτικές διαστάσεις στην ελληνική κοινωνία και πολλοί συμπολίτες μας βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση όπως αποκαλύπτουν τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας. Έτσι αυτό που εκ πρώτης όψεως φαίνεται σαν «πλαστική ελευθερία» μεταβάλλεται σταδιακά σε «πλαστική φυλακή».

Στο κυνήγι της ευτυχίας

Οι καταναλωτές, οι οποίοι συνήθως γίνονται δέσμιοι των πιστωτικών καρτών, είναι αυτοί που δεν μπορούν να γυρίσουν σπίτι μόνο με ένα καινούριο μπλουζάκι. Για έναν μεγάλο αριθμό ανθρώπων η κατανάλωση έχει γίνει επίκεντρο της ύπαρξής τους. Ονειρεύονται αυτά που θα αποκτήσουν σε σημείο που η δουλειά τους αποκτάει αξία μόνο και μόνο επειδή τους αποφέρει χρήματα για να ξοδέψουν. Φτάνουν μέχρι την υπερβολή. Πρόκειται για το λεγόμενο ψυχαναγκαστικό shopping, κατάσταση κατά την οποία ο καταναλωτής δεν μπορεί να αντισταθεί στην ανάγκη του για κατανάλωση. Έτσι καταλήγει υπερχρεωμένος και με το σπίτι του πλημμυρισμένο από χιλιάδες άχρηστα αντικείμενα. Πρόκειται για μια πραγματική αρρώστια. Υπολογίζεται ότι στις ΗΠΑ το 2-8% του πληθυσμού υποφέρει από αυτό το σύνδρομο.

Ο ψυχαναγκαστικός καταναλωτής προσπαθεί να αποκτήσει κάτι έχοντας την ψευδαίσθηση ότι θα τον κάνει πιο ευτυχισμένο. Ελπίζει ότι αγοράζοντας πραγματοποιούνται οι επιθυμίες του. Είναι όμως απλώς μια εμμονή καταδικασμένη να επαναλαμβάνεται, αφού είναι θέμα χρόνου να βρεθεί αντιμέτωπος με το γεγονός ότι κανένα προϊόν δεν φέρνει την ευτυχία. Οι ψυχολόγοι είναι κατηγορηματικοί. Όποιος έχει προβλήματα ταυτότητας και προσπαθεί να τα ξεπεράσει ψωνίζοντας, απλά χειροτερεύει την κατάστασή του.

Για να μάθετε πιο πολλά: George Ritzer, The McDonaldization of Society, Sage Publications Inc.
 

Επισκέπτης
Μύθος ή πραγματικότητα;

Η επιστήμη εξετάζει την αλήθεια κάθε φήμης, κάνοντας εργαστηριακά πειράματα και περίπλοκες έρευνες. Ιδού οι πιο διασκεδαστικές.
Ο καθένας μπορεί να ισχυριστεί οτιδήποτε. «Οι αστειούληδες έχουν περισσότερες κατακτήσεις» «Αν έχουμε πολλά να κάνουμε, νομίζουμε πως ο χρόνος τρέχει». Προφανές; Όχι για τους ερευνητές. Δεν ικανοποιούνται με αυτό που «είναι γνωστό», αλλά το επιβεβαιώνουν!

Ο καπνός κάνει κακό και στη τσέπη

Το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά το πορτοφόλι. Θα μπορούσαν να το γράψουν στα πακέτα των τσιγάρων, αφού το επιβεβαίωσε μια μελέτη που διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο στις ΗΠΑ. Αναλύοντας τα δεδομένα ατόμων που γεννήθηκαν από το 1957 ως το 1964, προέκυψε ότι οι μανιώδεις καπνιστές κατέχουν κατά μέσο όρο 6.550 ευρώ λιγότερα, σε ακίνητα και καταθέσεις, σε σύγκριση με τους μη καπνιστές. Όσοι καπνίζουν λίγο είναι κατά 1.580 ευρώ φτωχότεροι.

Παντρευτείτε

Τα χρήματα για καπνό δεν αντισταθμίζονται από περικοπές, αλλά αφαιρούνται από τις αποταμιεύσεις. Και όσοι συνεχίζουν να καπνίζουν; Σύμφωνα με μια ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου Γουόργουικ της Αγγλίας, θα ήταν καλύτερο να παντρευτούν, καθώς στους άντρες ο γάμος μειώνει τον κίνδυνο θανάτου περισσότερο από ό,τι τον αυξάνει το κάπνισμα. Οι παντρεμένοι ίσως ζήσουν περισσότερο, καθώς, όπως υποθέτουν οι ερευνητές, ο γάμος μπορεί να περιορίσει το άγχος, να προσφέρει υποστήριξη και να αποθαρρύνει βλαβερές συνήθειες, όπως το ποτό...

Σε βλέπω στο ποτήρι μου

Μετά από ένα-δυο ποτά το άτομο που κάθεται δίπλα μας στο νυχτερινό κέντρο μοιάζει πιο όμορφο... Οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Γλασκόβης στην Αγγλία αποφάσισαν να δοκιμάσουν στο εργαστήριο το «φαινόμενο της μπίρας», σύμφωνα με το οποίο οι πιθανοί σύντροφοι μοιάζουν πιο ελκυστικοί μετά από λίγα ποτηράκια. Έδειξαν φωτογραφίες αντρών και γυναικών σε συμμετέχοντες και από τα δύο φύλα, ζητώντας τους να αξιολογήσουν την ομορφιά σε μια κλίμακα από το ένα ως το επτά. Στους μισούς συμμετέχοντες προσέφεραν κάποιο ποτό. Οι υπό την επήρεια του αλκοόλ έκριναν τα πρόσωπα των φωτό κατά 25% πιο ελκυστικά σε σύγκριση με τους νηφάλιους.

Αλκοολική εξίσωση

Οι ερευνητές εξέταζαν στην πραγματικότητα το πώς η κατανάλωση αλκοόλ αυξάνει τις πιθανότητες σχέσεων χωρίς προφυλάξεις. Όμως στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ στην Αγγλία δημιούργησαν μια εξίσωση, για να εκτιμηθεί μαθηματικά το πώς επηρεάζεται η αισθητική κρίση μας για όσους γνωρίζουμε σε νυχτερινά κέντρα. Οι παράγοντες που απαρτίζουν την εξίσωση είναι η ποσότητα αλκοόλ που καταναλώθηκε, ο φωτισμός και ο καπνός στο χώρο, η απόσταση από το σύντροφο και η οξύτητα της όρασης. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι εκτός από το αλκοόλ παίζουν, φυσικά, ρόλο το ημίφως και η μυωπία. Η έρευνα χρηματοδοτήθηκε από μια εταιρεία φακών επαφής...

Οι γυναίκες θέλουν να γελούν

Ανέκαθεν λεγόταν ότι στις γυναίκες αρέσουν οι άντρες που τις κάνουν να γελούν. Τώρα η επιστήμη επιβεβαιώνει ότι αυτή η στρατηγική είναι όντως αποτελεσματική. Οι ψυχολόγοι του Πανεπιστημίου Μακμάστερ στον Καναδά διαπίστωσαν εργαστηριακά πως οι γυναίκες αγαπούν τους διασκεδαστικούς άντρες, ενώ εκείνοι εκτιμούν ιδιαίτερα τη συντροφιά γυναικών που γελούν με τα αστεία τους. Σε ένα τεστ ζητήθηκε από νέους και νέες να επιλέξουν έναν από δύο πιθανούς συντρόφους: ο ένας ήταν προικισμένος με την αίσθηση του χιούμορ και ο άλλος εκτιμούσε το πνεύμα των άλλων. Οι περισσότερες γυναίκες προτίμησαν τον αστειούλη, ενώ οι άντρες επέλεξαν μια σύντροφο που τους θεωρεί διασκεδαστικούς.

Οι ποιητές είναι σέξι

Η έρευνα εντάσσεται σε μελέτες για το ρόλο του χιούμορ στην ερωτική έλξη, ενός χαρακτηριστικού που όλοι αναζητάμε στο σύντροφό μας, καθώς θεωρείται ένδειξη δημιουργικότητας και ευφυΐας. Μιλώντας για δημιουργικότητα, σύμφωνα με μια έρευνα στο Πανεπιστήμιο του Νιούκαστλ Τάιν και του Ανοιχτού Πανεπιστημίου της Αγγλίας, οι ποιητές, οι ζωγράφοι και οι ροκ τραγουδιστές έχουν περισσότερη τύχη στον έρωτα. Από τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν για περισσότερα από 400 άτομα, προέκυψε ότι οι «δημιουργικοί» τύποι είχαν τον υπερδιπλάσιο αριθμό συντρόφων σε σύγκριση με τους μη δημιουργικούς, καθώς θεωρούνται πιο γοητευτικοί και έλκουν την προσοχή.

Άχρηστες συσκέψεις

Είχατε ποτέ την εντύπωση ότι οι ώρες στη δουλειά θα ήταν καλύτερες, αν δεν χρειαζόταν να συμμετέχετε σε τόσες άσκοπες συσκέψεις; Την επόμενη φορά που θα σας φωνάξει ο διευθυντής, δείξτε του την έρευνα που πραγματοποίησαν οι ψυχολόγοι των Πανεπιστημίων της Μινεσότα και της Βόρειας Καρολίνας στις ΗΠΑ. Διαπίστωσαν πως οι πολλές συσκέψεις επηρεάζουν τη διάθεση των υπαλλήλων. Οι ερευνητές ζήτησαν από μια ομάδα εργαζομένων να σημειώνουν καθημερινά τον αριθμό και τη διάρκεια των συσκέψεων, και να εκτιμήσουν τη διάθεσή τους. Αποτέλεσμα; Όσο περισσότερες οι συσκέψεις, τόσο μεγαλύτερη η αίσθηση κόπωσης και φόρτου εργασίας.

Ενόχληση

Δεδομένου ότι σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες ξοδεύουμε ολοένα και περισσότερο χρόνο σε συσκέψεις, οι ερευνητές υπογραμμίζουν πως θα πρέπει να προσέχουμε τον αριθμό και την πραγματική αναγκαιότητά τους, γιατί μπορεί να αποτελέσουν παράγοντα ενόχλησης. Και δεν ήταν οι μόνοι που ανέλυσαν επιστημονικά τις δυσλειτουργίες του γραφείου· ερευνητές από τα Πανεπιστήμια του Τίλμπουργκ στην Ολλανδία και της Μόσχας έβαλαν μερικά άτομα να εργαστούν σε ένα εικονικό γραφείο για δύο ημέρες και μελέτησαν τις ψυχολογικές επιδράσεις από τις συνεχείς παύσεις, καλώντας τους κατά διαστήματα στο τηλέφωνο. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι με τις πολλές παύσεις ο εργαζόμενος κουράζεται περισσότερο και επηρεάζεται αρνητικά η διάθεσή του.

Ο παππούς δυσκολεύεται περισσότερο να συγκεντρωθεί

Οι ηλικιωμένοι δυσκολεύονται περισσότερο από τους νέους να θυμηθούν πληροφορίες ενώ κάνουν κάτι άλλο που απαιτεί την προσοχή τους. Αυτό διαπίστωσε μια διεθνής ομάδα επιστημόνων συγκρίνοντας τις επιδόσεις εικοσάρηδων και εβδομηντάρηδων, που έπρεπε να απαντήσουν σε ένα τεστ μνήμης, ενώ ταυτόχρονα έπαιζαν ένα απλό παιχνίδι στον υπολογιστή. Οι πιο ηλικιωμένοι συμμετέχοντες παρουσίασαν χειρότερα αποτελέσματα στην ενθύμηση πληροφοριών, τις οποίες λάμβαναν ενώ έπαιζαν.

Σεξ και βία

Υπάρχει και κάτι άλλο που τραβά την προσοχή μας και δεν μας επιτρέπει να παρατηρούμε ή να θυμόμαστε τα υπόλοιπα πράγματα, και μάλιστα είναι πάντα αποτελεσματικό: το σεξ... Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα στις ΗΠΑ διαπίστωσαν πως, όταν παρακολουθούμε τηλεοπτικά προγράμματα με σκηνές σεξ και βίας, θυμόμαστε λιγότερο τις διαφημίσεις. Οι εξηγήσεις είναι δύο: αυτές οι σκηνές αποσπούν πλήρως την προσοχή μας ή διεγείρουν σκέψεις που έχουν σχέση με σεξ και βία, όχι με τα διαφημιζόμενα προϊόντα.

Η κατάποση μαγνητών είναι επιβλαβής

Αν το βλαστάρι σας δείχνει αχαλίνωτη όρεξη, σταματήστε το πριν φάει κάποιον... μαγνήτη. Δεν το λέει μόνο η μητρική λογική, αλλά και ο ακτινολόγος Άλαν Έστριχ, του Παιδιατρικού Νοσοκομείου του Σινσινάτι στις ΗΠΑ, που εξέτασε ένα αγόρι 12 ετών το οποίο διακομίστηκε στο νοσοκομείο, καθώς για μέρες είχε πόνους στην κοιλιά. Η ακτινογραφία έδειξε διάφορα μεταλλικά αντικείμενα στο έντερο, που στη συνέχεια αφαιρέθηκαν με χειρουργική επέμβαση, αφού είχαν προκαλέσει νεκρώσεις και τοπικές διατρήσεις. Το παιδί είχε καταπιεί μαγνήτες που έβγαλε από κάποιο παιχνίδι.

Έλκονται στο έντερο!

Ο γιατρός επισημαίνει ότι, ενώ τα άλλα αντικείμενα που καταπίνονται περνούν από το έντερο χωρίς να προκαλέσουν προβλήματα στο 80% των περιπτώσεων, αν δύο μαγνήτες βρεθούν κοντά μέσα στο έντερο μπορούν να ελκύσουν ο ένας τον άλλο μέσα από τα τοιχώματα, προκαλώντας έμφραξη, νέκρωση, διάτρηση ή περιτονίτιδα. Σε αυτές τις περιπτώσεις απαιτείται χειρουργική επέμβαση.

Κι όμως, φρενάρουμε το πέρασμα του χρόνου

Είχατε ποτέ την εντύπωση πως όταν έχετε πολλά να κάνετε ή όταν διασκεδάζετε ο χρόνος τρέχει; Και ότι, αντιθέτως, οι «άδειες» και βαρετές ημέρες μοιάζουν να μην περνούν με τίποτα; Ψυχολόγοι του Πανεπιστημίου της Αλμπέρτα στον Καναδά μελέτησαν ακριβώς το πώς τείνουμε να υποτιμάμε το χρόνο, όταν η προσοχή μας είναι συγκεντρωμένη σε αυτό που κάνουμε. Οι συμμετέχοντες στο τεστ έπρεπε να εκτελέσουν μια εργασία, με επτά επίπεδα δυσκολίας, που απαιτούσαν ολοένα μεγαλύτερη συγκέντρωση. Είχαν ενημερωθεί ότι μετά την άσκηση θα έπρεπε να υπολογίσουν πόσο χρόνο χρειάστηκαν για κάθε επίπεδο. Όσο μεγαλύτερη προσοχή προϋπέθετε το παιχνίδι, τόσο περισσότερο τα άτομα έτειναν να υποτιμούν το χρόνο που περνούσε.

Ανακριβές

Το πείραμα εντάσσεται στις μελέτες για το πώς υπολογίζουμε το χρόνο, μια σημαντική ικανότητα για την καθημερινή ζωή. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, αυτό συμβαίνει στο επίπεδο του εγκεφαλικού φλοιού. Όταν είναι «απασχολημένος» με μια απαιτητική δραστηριότητα, τότε μειώνεται η ακρίβεια του εσωτερικού ρολογιού μας.

Η φτώχεια θέλει καλοπέραση

Πολλοί είναι πεπεισμένοι ότι τα χρήματα φέρνουν την ευτυχία (ή έστω τη συντηρούν). Η επιστήμη, όμως, σε αυτή την περίπτωση λέει όχι. Οι ερευνητές του Πανεπιστήμιου του Πρίνστον στις ΗΠΑ απέδειξαν ότι τα πλούτη δεν επηρεάζουν την «ευτυχία» και την ευζωία που νιώθουμε καθημερινά.

Αδιάφορη μέρα

Οι ερευνητές ανέλυσαν τις εκτιμήσεις που παρείχαν οι συμμετέχοντες όχι για τη ζωή τους ως σύνολο αλλά για μεμονωμένες εμπειρίες. Τους ζητήθηκε να απαριθμήσουν τις εμπειρίες κάθε ημέρας, εκτιμώντας τα συναισθήματα που ένιωθαν. Τα άτομα με υψηλότερο εισόδημα εμφανίζονταν σχετικά ευχαριστημένα από τη ζωή τους, αλλά δεν περνούσαν απαραίτητα περισσότερο χρόνο σε δραστηριότητες που θεωρούσαν ευχάριστες, ούτε ήταν πιο «ευτυχισμένοι» στις εμπειρίες της καθημερινής ζωής.

Τα παιδιά διαφωνούν

Ιδού και μια άλλη προφανής περίπτωση κοινοτοπίας που διαψεύστηκε από την επιστήμη. Φαίνεται πως τα παιδιά δεν αγαπούν ιδιαίτερα τους Άγιους Βασίληδες που εμφανίζονται στους δρόμους και τα καταστήματα την περίοδο των γιορτών. Αυτό αποκαλύπτει μια έρευνα του Baruch College της Νέας Υόρκης. Αναλύοντας τις εκφράσεις του προσώπου 300 παιδιών (με μια μέθοδο που χρησιμοποιείται για την εκτίμηση του πόνου στα βρέφη), προέκυψε ότι το 82% ήταν αδιάφορο για τη συνάντηση.

 

Επισκέπτης
Σαν σήμερα το 1986 το Διαστημικό Λεωφορείο Τσάλλεντζερ χάνεται 73 δευτερόλεπτα μετά από την εκτόξευση.

Δύο διαστημικά λεωφορεία έχουν καταστραφεί σε σύνολο 115 αποστολών, και τα δύο με την απώλεια όλου του πληρώματος.

    * Το Τσάλλεντζερ που χάθηκε 73 δευτερόλεπτα μετά από την εκτόξευση, στις 28 Ιανουαρίου 1986
    * Το Κολούμπια που διαλύθηκε κατά τη διάρκεια της επανεισόδου στις 1 Φεβρουαρίου 2003

Οι δυο αυτές καταστροφές δίνουν ένα ποσοστό θνησιμότητας 2% ανά αστροναύτη ανά πτήση, και πιθανότητα αποτυχίας σχεδόν 1 σε κάθε 60 αποστολές. Το αρχικό ποσοστό αποτυχίας, που δεν αναφερόταν σε θανάσιμες ή μη θανάσιμες καταστροφές, ήταν 1 για κάθε 75 αποστολές. Μεταξύ της καταστροφής του Τσάλλεντζερ και αυτής του Κολούμπια μεσολάβησαν 87 επιτυχημένες αποστολές.

Αν και οι τεχνικές λεπτομέρειες των δυο ατυχημάτων είναι αρκετά διαφορετικές, τα οργανωτικά προβλήματα παρουσιάζουν αξιοπρόσεκτες ομοιότητες. Και στις δύο περιπτώσεις, οι μηχανικοί εξέφρασαν έντονες ανησυχίες για τα πιθανά προβλήματα αλλά αυτές οι ανησυχίες δεν κοινοποιήθηκαν κατάλληλα ή δεν έγιναν κατανοητές από τα ανώτερα στελέχη της NASA. Και στις δύο περιπτώσεις το όχημα είχε εκ των προτέρων εμφανίσει προειδοποιητικά σημάδια για τα προβλήματα.

Πηγή: NASA
 

Επισκέπτης
«Εδώ βάση Σελήνης!»

To 2018 μια επανδρωμένη αποστολή θα προσεδαφιστεί και πάλι στον δορυφόρο μας.
«Σάββατο 9 Μαρτίου, έτος 2025. Βρισκόμαστε στην οροσειρά Μαλαπέρτ, κοντά στον νότιο πόλο της Σελήνης. Σήμερα είναι η σειρά της Μέρι, ιπταμένης μηχανικού, να παραμείνει στη σεληνάκατο για περιφρούρηση. Ο Τζον και ο Τζιμ πρέπει να εξερευνήσουν έναν μικρό κρατήρα σε απόσταση οκτώ χιλιομέτρων από τη βάση, όπου βρέθηκε μια παράξενη πορτοκαλί σκόνη, παρόμοια με αυτήν που είχαν ανακαλύψει οι αστροναύτες της αποστολής Apollo 14 το 1971. Η προσέγγιση στον κρατήρα θα γίνει με ένα από τα δύο οχήματα εδάφους που έχουμε στη διάθεσή μας». Οι παραπάνω φράσεις θυμίζουν, προς το παρόν, απόσπασμα από βιβλίο επιστημονικής φαντασίας. Όμως, σε λίγα χρόνια ίσως αποτελούν σημειώσεις από το προσωπικό ημερολόγιο του διοικητή της πρώτης σεληνιακής βάσης. Αν βέβαια υλοποιηθούν τα σχέδια της NASA, τα οποία προβλέπουν την αποστολή ανθρώπων στη Σελήνη μεταξύ του 2018 και του 2020.

Σε εγρήγορση

Tην πρώτη αναφορά για το φιλόδοξο αυτό σχέδιο έκανε ο ίδιος ο Τζορτζ Μπους στις αρχές του 2004. Ο αμερικανός πρόεδρος ανακοίνωσε πως οι ΗΠΑ θα επιστρέψουν στη Σελήνη πριν από το 2020 για να κατασκευάσουν μια μόνιμη βάση. Προς έκπληξη όλων, ο πλανητάρχης σοβαρολογούσε, και η δήλωσή του δεν αποτελούσε προεκλογική ρητορεία προς αλίευση ψήφων. Έτσι, την επόμενη χρονιά η NASA υπαγόρευσε σε διάφορες αεροδιαστημικές εταιρείες τα κριτήρια που πρέπει να πληρούν τα νέα διαστημικά σκάφη τα οποία θα φέρουν εις πέρας αυτό το εγχείρημα. Οι εταιρείες ήδη δουλεύουν πυρετωδώς και είναι υποχρεωμένες να παραδώσουν τις προτάσεις τους πριν το τέλος του 2006. Σε κάθε περίπτωση, οι κατευθυντήριες γραμμές του προγράμματος για την κατάκτηση της Σελήνης είναι ήδη ξεκάθαρες. Καταρχάς, θα χρησιμοποιηθούν δύο πύραυλοι. Ο πρώτος θα θέσει σε γήινη τροχιά τη σεληνάκατο, τα επιστημονικά όργανα και το όχημα προσεδάφισης. Μέσα στους επόμενους μήνες οι επιτελείς της NASA θα αποφασίσουν αν στη φάση 1 θα χρησιμοποιηθούν οι αξιόπιστοι κινητήρες των διαστημικών λεωφορείων ή οι πιο ισχυροί και οικονομικοί RS68, οι οποίοι στη διάρκεια των δοκιμών σημείωσαν εξαιρετικά αποτελέσματα.

Διαστημόπλοιο-ταξί

Ο δεύτερος πύραυλος (φάση 2) θα μεταφέρει την κάψουλα που θα φιλοξενήσει τους αστροναύτες στο ταξίδι τους προς τη Σελήνη και κατά την επιστροφή τους στη Γη. Πρόκειται για το CEV (Crew Exploration Vehicle, Επανδρωμένο Όχημα Εξερεύνησης), ένα διαστημόπλοιο το οποίο θα είναι βελτιωμένη έκδοση των διαστημόπλοιων Apollo που μετέφεραν τον άνθρωπο στη Σελήνη πριν από 37 χρόνια. Το CEV θα είναι πιο ευρύχωρο, ώστε να φιλοξενεί τουλάχιστον τέσσερις αστροναύτες, και θα διαθέτει σαφώς περισσότερες δυνατότητες από τα απηρχαιωμένα πλέον Apollo. Εκτός από τη μετάβαση στη Σελήνη (φάση 3 και 4), το CEV θα πρέπει να εκτελεί τακτικά ταξίδια στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη. Επιπλέον, θα πρέπει να είναι σε θέση να μεταφέρει έξι ανθρώπους στον Άρη. Η σεληνάκατος, το όχημα που θα προσεδαφιστεί μαζί με το πλήρωμα στη Σελήνη (φάση 5), θυμίζει το LEM, που χρησιμοποιήθηκε από τον Νιλ Άρμστρονγκ και τον Έντουιν Όλντριν για την προσσελήνωση του 1969. Το νέο όχημα θα αποτελείται από δύο τμήματα, το ένα από τα οποία θα παραμείνει μόνιμα στη Σελήνη (φάση 6). Σε αντίθεση με το LEM, που μετέφερε το πολύ 2,2 τόνους φορτίου, η νέα σεληνάκατος θα μεταφέρει 21 τόνους. Επίσης, θα μπορεί να φιλοξενεί τέσσερις αστροναύτες για διάστημα μερικών μηνών, ενώ στο LEM οι τρεις αστροναύτες μπορούσαν να επιζήσουν μόνο τρεις ημέρες. Η αποστολή θα ολοκληρωθεί με την αναχώρηση από τη Σελήνη (φάση 6) και την επιστροφή στη Γη (φάση 7 και 8).

Το ιδανικό μέρος

Ένας κρίσιμος παράγοντας για την επιτυχία της αποστολής είναι η επιλογή της κατάλληλης τοποθεσίας για την εγκατάσταση της διαστημικής βάσης. Γι’ αυτόν τον λόγο, η NASA προγραμματίζει την εκτόξευση μιας σειράς μη επανδρωμένων διαστημικών σκαφών που θα φωτογραφίσουν την επιφάνεια της Σελήνης με λεπτομέρεια ενός εκατοστού. Πρόσφατα ανακοινώθηκε ακόμα μία αποστολή. Ένα διαστημικό σκάφος θα συντριβεί σε έναν κρατήρα στον νότιο πόλο της Σελήνης, όπου οι επιστήμονες πιθανολογούν πως υπάρχει πάγος. Η συντριβή θα δημιουργήσει ένα νέφος σκόνης μέσα στο οποίο οι επιστήμονες θα αναζητήσουν ίχνη νερού. Το προβλεπόμενο κόστος για τον σχεδιασμό και τις πρώτες εκτοξεύσεις φτάνει τα 104 δις δολάρια, δηλαδή περίπου 80 δις ευρώ. Όμως, οι ΗΠΑ πρέπει να δαπανήσουν τεράστια ποσά για να διατηρήσουν τον στρατό τους στο Ιράκ, ενώ δεν αποκλείεται να χρειαστούν και άλλα στρατιωτικά κονδύλια αν η κατάσταση στη Μέση Ανατολή επιδεινωθεί περισσότερο. Πολλοί αναρωτιούνται, λοιπόν, αν αξίζει να σπαταληθούν τόσοι πόροι για την εξερεύνηση του διαστήματος.

Σεληνιακή βάση

Την απάντηση έδωσε ο Χάρισον Σμιτ, γεωλόγος και πιλότος της σεληνακάτου στην αποστολή Apollo 17 το 1972, την τελευταία που έφτασε στη Σελήνη. Ανέκαθεν υποστήριζε τη σημασία της κατασκευής μιας μόνιμης βάσης στον δορυφόρο μας. Ο λόγος; Σύμφωνα με τον Σμιτ, η επιστροφή στη Σελήνη θα έχει νόημα μόνο αν συνοδεύεται από έμμεσο οικονομικό όφελος. Αυτό σημαίνει τη δημιουργία μίας ή περισσοτέρων βάσεων, καθώς στο δορυφόρο μας βρίσκεται η λύση του ενεργειακού ελλείμματος της Γης. Το σεληνιακό έδαφος είναι εμποτισμένο με ήλιο-3, το οποίο μεταφέρθηκε από τον ηλιακό άνεμο. Αυτή η ουσία θα αποτελέσει το «καύσιμο» για τα εργοστάσια πυρηνικής τήξης που θα αντικαταστήσουν τα τωρινά μέσα στις επόμενες δεκαετίες. Μια ακόμα απάντηση ήρθε από τον Μπιλ Γκερστενμάιερ, τον διευθυντή της NASA: «Η Σελήνη θα αποτελέσει το ορμητήριο για την εκτόξευση στον Άρη. Επιπλέον, θα μετατρέψουμε τον δορυφόρο μας σε μια υπερεξελιγμένη επιστημονική βάση. Για παράδειγμα, η αόρατη πλευρά της Σελήνης είναι το ιδανικό μέρος για να εγκαταστήσουμε ένα ραδιοτηλεσκόπιο, καθώς δεν υπάρχουν παρεμβολές από τις γήινες ηλεκτρομαγνητικές εκπομπές. Θα αποτελέσει επίσης το ιδανικό μέρος για την κατασκευή ενός παραδοσιακού τηλεσκοπίου. Με τη μελέτη της Σελήνης θα εντοπίσουμε ίχνη για την ιστορία του ηλιακού μας συστήματος, ίχνη τα οποία στη Γη έχουν σβήσει για πάντα».

Αόρατοι κίνδυνοι

Σε πρώτη φάση, η βάση θα είναι ιδιαίτερα απλή. Το ένα τμήμα θα φιλοξενεί το πλήρωμα, ενώ το άλλο θα χρησιμοποιηθεί για την επιστροφή στη Γη αν σημειωθεί κάποια βλάβη στα συστήματα διατήρησης ζωής του πρώτου. Η ενέργεια θα παράγεται από ηλιακούς συλλέκτες με φωτοβολταϊκά στοιχεία και ίσως από έναν μικρό πυρηνικό σταθμό. Δεν θα λείπουν όμως οι κίνδυνοι. Ο Πασκάλ Λι, υπεύθυνος του Mars Institute στις ΗΠΑ, πιστεύει ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος θα προέρχεται από την κοσμική ακτινοβολία. Σήμερα, οι αστροναύτες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού προστατεύονται από το γήινο μαγνητικό πεδίο. Αντίθετα, στη Σελήνη, οι αστροναύτες δεν θα έχουν αυτή την προστασία και έτσι η σεληνάκατος θα πρέπει να είναι αδιαπέραστη από κάθε είδους ακτινοβολία.

 

Επισκέπτης
Ο φωνακλάς Γιώργος

Η δίκη της υπόθεσης «ΑΣΠΙΔΑ» ξεκίνησε το 1966 και διεξαγόταν για μεγάλο χρονικό διάστημα κεκλεισμένων των θυρών. Στη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας ο συνήγορος υπεράσπισης Νικηφόρος Μανδηλαράς απέδειξε με αδιάσειστα στοιχεία ότι όλη η υπόθεση ήταν μια σκευωρία, με στόχο να ενοχοποιηθούν συγκεκριμένοι πολιτικοί και οι λίγοι δημοκρατικοί αξιωματικοί που υπήρχαν στο στράτευμα. Πράγματι, τα στοιχεία που παρουσίασε ο Μανδηλαράς εξόργισαν έναν από τους πρωτεργάτες της πλεκτάνης, ο οποίος δεν άντεξε και φωνάζοντας δυνατά, τον απείλησε με τη φράση «εσύ κάποτε θα πληρώσεις». Το όνομα του φωνακλά αξιωματικού ήταν Γεώργιος Παπαδόπουλος, και ήταν ο άνθρωπος που έβαλε στο γύψο την Ελλάδα για επτά ολόκληρα χρόνια. Εκτός από τα υπόλοιπα δεινά που προκάλεσε, κράτησε και τον λόγο του απέναντι στον Μανδηλαρά. Το πτώμα του άτυχου δικηγόρου ξεβράστηκε σε μια παραλία της Ρόδου τον Μάιο του 1968.
 

Επισκέπτης
Υπάρχει πάντα κάτι στη σκιά…

Έτσι σκεφτόμαστε για γεγονότα που δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε. Όμως, δεν υπάρχουν πλανητικές συνομωσίες. Ή μήπως υπάρχουν;
Στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001, το Πεντάγωνο δεν χτυπήθηκε από αεροπλάνο που οδηγούσαν μουσουλμάνοι τρομοκράτες, αλλά από έναν αμερικανικό πύραυλο Κρουζ. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ, υποστηρίζει ο Τιερί Μεϊσάν στο βιβλίο Η τρομακτική απάτη, έπρεπε να ανασυγκροτήσει τη χώρα, η οποία είχε περιπέσει σε οικονομική κρίση. Οι αποδείξεις είναι κάποιες φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν στη γαλλική ιστοσελίδα και δείχνουν περιορισμένες ζημιές στον πρώτο όροφο του Πενταγώνου, τη στιγμή που ένα Boeing 757 θα έπρεπε να έχει προκαλέσει πιο καταστροφικά αποτελέσματα. Αλλά και η έγκυρη εφημερίδα Le Monde υποστηρίζει ότι κακώς δεν δημοσιεύτηκαν άλλες φωτογραφίες που να δείχνουν το αληθινό εύρος των ζημιών στο Πεντάγωνο. Και όλα αυτά, χωρίς να υπολογίσει κάποιος τις πολυάριθμες περιγραφές των μαρτύρων.

Τι να πούμε για τους Εβραίους, που είχαν ειδοποιηθεί, όπως υποστήριξε λιβανέζικο τηλεοπτικό κανάλι, από ανώνυμα τηλεφωνήματα να μην πάνε να δουλέψουν στους Δίδυμους Πύργους την 11η Σεπτεμβρίου; Η υπόθεση έρχεται σε αντίθεση με το γεγονός ότι εκείνο το πρωινό σκοτώθηκαν από την επίθεση 130 Εβραίοι.

Εκατομμύρια Αμερικανοί αμφιβάλλουν ακόμη και για την αποβίβαση του ανθρώπου στη Σελήνη. Το αποκάλυψε το Ινστιτούτο Ερευνών Gallup. Οι «αποδείξεις»; Οι φωτογραφίες της προσσελήνωσης, που δείχνουν σκιές σε λανθασμένη κατεύθυνση ως προς το ηλιακό φως, καθώς και αόρατα αστέρια. Η ΝΑSΑ, προκειμένου να «χτυπήσει» τους Ρώσους, μπορούσε να ξοδέψει 25 δισεκατομμύρια δολάρια για να κατασκευάσει ένα κινηματογραφικό πλατό με άπειρα ειδικά εφέ στην έρημο της Νεβάδα, με τη βοήθεια του σκηνοθέτη Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Σύμφωνα με τον Μπιλ Κέισινγκ, πρώην επικεφαλής εκδόσεων του εργαστηρίου Rocketdyne, προμηθευτή των κινητήρων των πυραύλων Apollo και συγγραφέα του βιβλίου We never went to the Moon, τόσο η πρώτη προσσελήνωση όσο και οι επόμενες πέντε ήταν εικονικές.
 

Επισκέπτης
Ο Βασιλιάς του Κόσμου

Το έμβλημα όλων των μυστικών ηγετών είναι ο Βασιλιάς του Κόσμου, από το ομώνυμο βιβλίο του γάλλου εσωτεριστή Ρενέ Γκενόν, που εκδόθηκε το 1924. Ο Γκενόν, μελετώντας παρόμοιες διηγήσεις που κληροδοτήθηκαν σε διάφορες χώρες, υπέθεσε την ύπαρξη ενός κέντρου ελέγχου που καθορίζει τις μοίρες του κόσμου και το οποίο βρίσκεται σε μία υπόγεια πολιτεία, την Αγκάρθα, στην Ινδία ή το Αφγανιστάν. Στην Αγκάρθα υποτίθεται ότι ζουν ευτυχισμένοι χιλιάδες φιλήσυχοι άνθρωποι, αφοσιωμένοι στην επιστήμη και τη σοφία. Τους κυβερνά ο Βασιλιάς του Κόσμου, που έχει τη θεϊκή εντολή να φέρει την πρόοδο μέσα από ένα δίκτυο μυημένων, οι οποίοι κατοικούν κρυφά σε διάφορες χώρες.

Υπάρχουν όμως στ’ αλήθεια μεγάλα μυστικιστικά δίκτυα που αποφασίζουν τις τύχες μας; Μπορεί να μην συναντώνται πλανητικές συνωμοσίες, όμως μικρού βεληνεκούς υφίστανται. Είναι κάποια δίκτυα σύνθετων σχέσεων, οικονομικά και πολιτικά συστήματα, στα οποία πολλοί συμμετέχουν λόγω των κοινών συμφερόντων τους. Ωστόσο, αυτά τα συστήματα έχουν δική τους ζωή και δεν είναι τα μόνα που διαμορφώνουν τις εξελίξεις.

Επιτομή της εγχώριας συνωμοσιολογίας αποτέλεσε η ειδησεογραφία σχετικά με τον Απόστολο Βαβύλη: ΕΥΠ, CIA και Μοσάντ αναφέρονταν εναλλάξ ή παράλληλα ως μυστικά δίκτυα προώθησης πολιτικοοικονομικών εξελίξεων. Όλως τυχαίως, την ίδια εποχή έκαναν εκδοτική θραύση οι σκοτεινές μυθοπλασίες του Νταν Μπράουν.
 

Επισκέπτης
Οι «θόλοι» των υποθέσεων

Πολλές οικονομικές αποφάσεις δεν έρχονται στο φως. Τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν οι καταγγελίες σχετικά με την αδιαφανή και πολυπλόκαμη διαπλοκή, που καταδυναστεύει το πολιτικό σύστημα και απειλεί τη δημοκρατία. Σύμφωνα με τις εκάστοτε καταγγελίες, πρόκειται για έναν άτυπο και αφανή μηχανισμό προώθησης οικονομικών συμφερόντων ορισμένων επιχειρηματιών, με τη συνεργασία κρατικών παραγόντων και ΜΜΕ. Διαφθορά και διαπλοκή είναι οι λέξεις που κυριαρχούν στη ζωή μας. Προβοκάτσιες, εγκλήματα, απαγωγές, τρομοκρατικές πράξεις, η Ελλάδα εμφανίζεται ως ένας χώρος δραστηριοτήτων ξένων μυστικών υπηρεσιών, όπου μαύρα κοράκια υπερίπτανται της κεφαλής μας αναζητώντας λεία…

Σε διεθνές επίπεδο, το παιχνίδι καθορίζουν, κεκλεισμένων των θυρών, οι ελίτ που βρίσκονται στα think tank, τις λεγόμενες «δεξαμενές σκέψης». Αποφασίζουν τις μακροοικονομικές επιλογές, για παράδειγμα τη φιλελευθεροποίηση των υπηρεσιών και της ενέργειας ή τις περικοπές στο κράτος πρόνοιας. Κάποια παραδείγματα; Η Τριμερής Επιτροπή που ιδρύθηκε από τον αμερικανό καπιταλιστή Ντέιβιντ Ροκφέλερ το 1973, με σκοπό να κατευθύνει την πολιτική των ΗΠΑ, της Ευρώπης και της Ιαπωνίας. Επίσης, οι λέσχες των επιχειρηματιών και των διανοουμένων, όπως η Μπίλντερμπεργκ, που ιδρύθηκε στην Ολλανδία το 1954, και το Ινστιτούτο Άσπεν, που λειτουργεί στις ΗΠΑ από το 1950. Οι αποφάσεις λαμβάνονται από λίγους και στη συνέχεια διανέμονται σε διάφορες χώρες. Στα πιο ανίσχυρα κράτη, απλώς επιβάλλονται. Στα υπόλοιπα, υπάρχουν μεν περισσότερα περιθώρια αντίστασης, όμως στην ουσία κυβερνούν αυτές οι ελίτ και όχι οι πολιτικοί που εκλέγονται δημοκρατικά.
 

Επισκέπτης
Όταν οι συνωμοσίες είναι αληθινές

Υπάρχει ένας καλός λόγος για να βλέπουμε πάντα πλεκτάνες: η πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας έχει πολλά παραδείγματα.

Τουλάχιστον μια γενιά Ελλήνων αρνείται να πιστέψει τις επίσημες εκδοχές για διάφορα πολιτικά γεγονότα. Αυτοί οι Έλληνες είναι σήμερα 60 ετών και πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος της νιότης τους σ’ ένα πολιτικά ταραγμένο περιβάλλον. Ήταν η εποχή που οι ξένες μυστικές υπηρεσίες, το παρακράτος αλλά και οι μετεμφυλιακές διενέξεις είχαν μετατρέψει την Ελλάδα σε μια ασταθή χώρα. Πράγματι, από τα τέλη της δεκαετίας του 1940 μέχρι και τη μεταπολίτευση του 1974, η Ελλάδα ήταν μια χώρα μειωμένης εθνικής κυριαρχίας, όπου οι κρίσιμες αποφάσεις λαμβάνονταν στο παρασκήνιο. Σ’ αυτό το ζοφερό σκηνικό εξυφάνθηκαν μερικές από τις μεγαλύτερες συνωμοσίες στην ιστορία της Ελλάδας, οι οποίες προέρχονταν από τα ίδια κέντρα που βοήθησαν τους συνταγματάρχες να καταλάβουν την εξουσία. Ας δούμε λοιπόν μερικές από αυτές τις σκοτεινές πτυχές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.

Νεκρός δημοσιογράφος

Την Κυριακή 16 Μαΐου του 1948, ο βαρκάρης Λάμπρος Αντώναρος ξεκίνησε για την συνηθισμένη του βόλτα στα νερά του Θερμαϊκού μη γνωρίζοντας ότι η «ψαριά» εκείνης της μέρας θα αποτελούσε ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά και αστυνομικά μυστήρια, που ακόμα και σήμερα παραμένει ανεξιχνίαστο. Λίγα μέτρα μακριά από την ακτή, ο Αντώναρος βρήκε να επιπλέει ένα φρικτά παραμορφωμένο πτώμα. Η είδηση έσκασε σαν βόμβα στην ελληνική κυβέρνηση: το πτώμα ανήκε στον αμερικανό δημοσιογράφο του CBS Τζορτζ Πολκ. Η κοινή γνώμη στις ΗΠΑ απαιτούσε πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης και οι αμερικανοί αξιωματούχοι πίεζαν με τη σειρά τους την ελληνική κυβέρνηση, την οποία θεωρούσαν διεφθαρμένη, για άμεσα αποτελέσματα. Σε διαφορετική περίπτωση, η κάνουλα του ενός εκατομμυρίου δολαρίων την ημέρα, που προέβλεπε το σχέδιο Μάρσαλ, θα έκλεινε.

Οι ελληνικές αρχές, υπό την πίεση των Αμερικανών, έπεσαν με τα μούτρα στη δουλειά και γρήγορα αποκάλυψαν τους «ενόχους» της στυγερής δολοφονίας. Ήταν ο Βαγγέλης Βασβανάς, ο Αδάμ Μουζενίδης και ο δημοσιογράφος Γρηγόρης Στακτόπουλος. Για τις αρχές ασφαλείας και το δικαστήριο, η ενοχή τους ήταν πέρα για πέρα προφανής, αφού αποτελούσαν το χειρότερο είδος «εγκληματία» της εποχής, δηλαδή ήταν κομμουνιστές!

Συνήθεις ύποπτοι

Τα επόμενα χρόνια, νέα στοιχεία είδαν το φως της δημοσιότητας και φάνηκε ξεκάθαρα το μέγεθος της συνωμοσίας. Έρευνες που έγιναν σε αρχεία ξένων και ελληνικών υπηρεσιών και μαρτυρίες πολιτών οδήγησαν σε συνταρακτικές αποκαλύψεις. Ο Μουζενίδης είχε σκοτωθεί έναν μήνα πριν από τη δολοφονία του Πολκ σε  μάχη του εμφυλίου, ενώ ο Βασβανάς βρισκόταν εκτός Ελλάδας την ημέρα που έγινε το έγκλημα. Ο Στακτόπουλος, ο μόνος που συνελήφθη, βασανίστηκε φρικτά προκειμένου να ομολογήσει ένα έγκλημα που ουδέποτε είχε διαπράξει. Άλλες έρευνες κατέδειξαν ότι ο Πολκ πιθανότατα δολοφονήθηκε επειδή ανακάλυψε παράνομες συναλλαγές μεταξύ ελλήνων παρακρατικών και αμερικανών στρατιωτικών που υπηρετούσαν στη Θεσσαλονίκη. Τα μέλη αυτού του κυκλώματος λυμαίνονταν την αμερικανική βοήθεια και ο Πολκ είχε συγκεντρώσει στοιχεία που αν δημοσιοποιούνταν, θα προκαλούσαν έντονες αντιδράσεις στις ΗΠΑ.

Γιατί όμως οι ελληνικές και οι αμερικανικές αρχές έσπευσαν να υιοθετήσουν τα αποτελέσματα της αρχικής και προφανώς χαλκευμένης έρευνας; Επειδή η κομματική ταυτότητα των «ενόχων» ηχούσε σαν μελωδία στα αυτιά ελλήνων και αμερικανών αξιωματούχων. Με τον Ψυχρό Πόλεμο να βρίσκεται στην αρχή του και τον ελληνικό εμφύλιο να διανύει τον τρίτο χρόνο του, η είδηση ότι τρεις κομμουνιστές εκτέλεσαν ένα αμερικανό δημοσιογράφο ήταν η πιο τρανή απόδειξη για τις εγκληματικές προθέσεις των φιλοσοβιετικών. Αποτέλεσμα; Ο Γρηγόρης Στακτόπουλος παρέμεινε στη φυλακή μέχρι το 1960 και πέρασε την υπόλοιπη ζωή του προσπαθώντας να καθαρίσει το όνομά του από το στίγμα του δολοφόνου. Όμως, ο πραγματικός ένοχος της δολοφονίας Πολκ δεν αποκαλύφθηκε ποτέ.

Ο ενοχλητικός γιατρός

Λίγα χρόνια αργότερα, το 1963, η Ελλάδα συγκλονίστηκε από τη δολοφονία του βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη. Ήταν μια ακόμα προσεκτικά σχεδιασμένη συνωμοσία, η οποία αποκαλύφθηκε χάρη στο θάρρος ενός απλού ανθρώπου. Την περίοδο εκείνη, στην Ελλάδα επικρατούσε έντονη πολιτική αστάθεια, με τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή και τα ανάκτορα να  βρίσκονται σε μόνιμη έριδα γύρω από το ποιος πραγματικά θα ασκεί την εξουσία στη χώρα. Παράλληλα, οι παρακρατικές οργανώσεις, με την ανοχή και τη συνεργασία της αστυνομίας, χτυπούσαν και τρομοκρατούσαν κάθε πολίτη με δημοκρατικό φρόνημα.

Σ’ αυτό το ζοφερό περιβάλλον, ο Γρήγορης Λαμπράκης αποτελούσε την πιο δυνατή φωνή υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δημοκρατικών αξιών. Γιατρός ο ίδιος στο επάγγελμα, διατηρούσε δική του κλινική όπου εξέταζε δωρεάν όσους δεν είχαν χρήματα. Εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής το 1961 με την ΕΔΑ (Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά) και σύντομα ανέπτυξε πλούσια δράση που τον καθιέρωσε ως έναν από τους πιο λαοφιλείς βουλευτές. Στις 22 Μαΐου 1963, η Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη είχε προγραμματίσει μια εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη με κεντρικό ομιλητή τον Λαμπράκη. Εκείνη την νύχτα θα παιζόταν ένα από τα πιο δραματικά κεφάλαια της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.

Σφηκοφωλιά

Πριν ακόμα ξεκινήσει η ομιλία, εκατοντάδες παρακρατικοί και αστυνομικοί με πολιτικά προπηλάκιζαν και απειλούσαν όσους προσέρχονταν στο χώρο. Την ίδια στιγμή, οι αστυνομικοί που ήταν επιφορτισμένοι με την ασφάλεια του Λαμπράκη και των συμμετεχόντων στην εκδήλωση έμεναν αμέτοχοι. Μετά από το τέλος της εκδήλωσης, ο Λαμπράκης έφυγε μαζί με λίγους συντρόφους του από την αίθουσα του Δημοκρατικού Συνδικαλιστικού Κινήματος και κατευθύνθηκε προς το ξενοδοχείο του. Ανάμεσα στα δύο κτίρια μεσολαβούσαν μόλις λίγα μέτρα, ωστόσο ο Λαμπράκης είχε καταλάβει ότι η κατάσταση μύριζε μπαρούτι και είχε ζητήσει την προστασία της αστυνομίας. Ο διευθυντής αστυνομίας της Θεσσαλονίκης, Ευθύμιος Καμουτσής, είχε διαβεβαιώσει τον Γρηγόρη Λαμπράκη ότι θα τον προστάτευαν ό, τι κι αν συνέβαινε. Αξίζει εδώ να σημειώσουμε ότι ο Καμουτσής, 15 χρόνια νωρίτερα, είχε πρωταγωνιστήσει ως νεαρός αξιωματικός στις έρευνες για τη δολοφονία του Τζορτζ Πολκ.

Μόλις ο Λαμπράκης βρέθηκε στο δρόμο, οι τρεις αστυνομικοί που τον συνόδευαν χάθηκαν στο πλήθος και αμέσως μετά ένας από τους συγκεντρωμένους παρακρατικούς χτύπησε τον βουλευτή με ένα γκλομπ στο κεφάλι. Την ίδια στιγμή, ένα τρίκυκλο πέρασε από μπροστά, παρέσυρε για λίγα μέτρα τον ήδη πεσμένο Λαμπράκη και παρέλαβε τον νταή με το γκλομπ. Ο Λαμπράκης, που ήταν εγκεφαλικά νεκρός από την πρώτη κιόλας στιγμή, εξέπνευσε τέσσερις μέρες αργότερα. Όλα θα είχαν πάει καλά για τους συνωμότες, αν δεν είχε βρεθεί στο δρόμο τους ο Μανόλης Χατζηαποστόλου, ένας πλασιέ από την Θεσσαλονίκη.

«Τροχαίο» ατύχημα

Αμέσως μετά από το δολοφονικό χτύπημα, ο Χατζηαποστόλου σάλταρε στην καρότσα του τρικύκλου και για ένα περίπου χιλιόμετρο πάλευε με τον δράστη της δολοφονίας. Αφού κατάφερε να τον εξουδετερώσει, υποχρέωσε τον οδηγό του τρικύκλου να σταματήσει. Ήταν η αρχή του τέλους για τους συνωμότες. Αστυνομία και χωροφυλακή προσπάθησαν να συγκαλύψουν την ταυτότητα των δραστών και αρχικά ισχυρίστηκαν ότι ο θάνατος του Λαμπράκη ήταν τροχαίο ατύχημα. Σύντομα όμως αποκαλύφθηκε πως οι δράστες ήταν ο Μανώλης Εμμανουηλίδης, ο οποίος κατάφερε το μοιραίο χτύπημα στον Λαμπράκη, και ο Σπύρος Γκοτζαμάνης, οδηγός του τρικύκλου, οργανωμένοι παρακρατικοί και αγαπημένα παιδιά της αστυνομίας Θεσσαλονίκης, που τους χρησιμοποιούσε για τις «βρώμικες δουλειές».

Οι συνωμότες όμως είχαν να αντιμετωπίσουν και την ατσάλινη θέληση τεσσάρων δικαστικών λειτουργών που δεν καταλάβαιναν από πιέσεις. Επρόκειτο για τον ανακριτή Χρήστο Σαρτζετάκη, μετέπειτα Πρόεδρο της Δημοκρατίας, και τους εισαγγελείς Δημήτρη Παπαντωνίου, Στυλιανό Μπούτη και Παύλο Δελαπόρτα. Τελικά, στο εδώλιο του κατηγορουμένου κάθισαν 31 άτομα, παρακρατικοί, κοινοί τραμπούκοι αλλά και αρκετοί ανώτατοι αξιωματικοί της αστυνομίας, γεγονός ανήκουστο για την εποχή. Αυτό όμως που δεν μπόρεσαν να κάνουν οι συνωμότες στη διάρκεια της προανάκρισης, το έκαναν στη διάρκεια της δίκης. Διορίζοντας «δικούς» τους ενόρκους, αθώωσαν παμψηφεί όλους τους αστυνομικούς, ενώ οι Γκοτζαμάνης - Εμμανουηλίδης καταδικάστηκαν για πρόκληση τροχαίου ατυχήματος! Μάλιστα, λίγο καιρό αργότερα, οι αρχές επέστρεψαν στον Γκοτζαμάνη το τρίκυκλο που του είχαν κατασχέσει.

Κερκόπορτα

Η τελευταία μεγάλη συνωμοσία εκείνης της περιόδου εξελίχθηκε το 1965 και ουσιαστικά έσπρωξε την ήδη καταρρέουσα δημοκρατία στο χάος της δικτατορίας. Στόχος των συνωμοτών ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου και η κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Τα γεγονότα εκτυλίχθηκαν ως εξής: τον Μάιο του 1965, ο διοικητής των κυπριακών ενόπλων δυνάμεων, στρατηγός Γεώργιος Γρίβας, απέστειλε υπόμνημα στον έλληνα υπουργό Εθνικής Άμυνας, Πέτρο Γαρουφαλιά, σύμφωνα με το οποίο μετά από την επίσκεψη του Ανδρέα Παπανδρέου στην Κύπρο παρατηρήθηκαν κρούσματα απειθαρχίας στους αξιωματικούς της ΕΛΔΥΚ, της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου.

Με αφορμή αυτήν την επιστολή, σύντομα ήρθε στο φως της δημοσιότητας η υπόθεση «ΑΣΠΙΔΑ», μια υποτιθέμενη συνωμοτική οργάνωση αριστερών αξιωματικών που δρούσε στους κόλπους των ενόπλων δυνάμεων και είχε ως ηγέτη τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Γεώργιος Παπανδρέου ανέθεσε τη διερεύνηση της υπόθεσης στον υποστράτηγο Ε. Σίμο, ο οποίος εξέτασε 93 μάρτυρες και αποφάνθηκε ότι όντως υπήρξε μια συνωμοτική κίνηση ολιγάριθμων αξιωματικών με στόχο την εξυπηρέτηση ατομικών συμφερόντων. Από κανένα στοιχείο δεν προέκυπτε όμως η διασύνδεση των αξιωματικών αυτών με πολιτικά πρόσωπα. Το πόρισμα της έρευνας διαβιβάστηκε στο παλάτι, ωστόσο ο βασιλιάς Κωνσταντίνος δεν ικανοποιήθηκε από τα αποτελέσματα και ζήτησε την παραπομπή της υπόθεσης σε στρατοδικείο.

Ήταν η τελευταία πράξη του κοινοβολευτικού δράματος της μεταπολεμικής Ελλάδας. Ακολούθησαν αλυσιδωτές πολιτικές αντιδράσεις, υπόγειες μεθοδεύσεις και τελικά στις 15 Ιουλίου του 1965 ο Γεώργιος Παπανδρέου υπέβαλε την παραίτηση του στον Κωνσταντίνο. Η κερκόπορτα για τη δικτατορία είχε ανοίξει διάπλατα.
 

Stories

Νέο!

Stories

Top Bottom