Δηλαδή απαγορεύεται και να βρίσκεσαι απλώς κάπου και να κοιτάς, κατά την άποψή σου; Η αποτελεί κι αυτό πρόκληση; Δεν μας τα λες καλά φίλε!
Αν κάνεις φίλε θεόφιλε ότι δεν καταλαβαίνεις, δεν με εκπλήσσεις: δεν είσαι ο πρώτος.
Υπάρχει μια σημαντικότατη θεωρία στο Ποινικό Δίκαιο, το θυματολογικό αξίωμα (σε άλλους κλάδους εμφανίζεται και ως συντρέχον πταίσμα). Κατ' αυτό, (και εν τάχει) τυγχάνει της προστασίας του νόμου, το θύμα που επέδειξε την δέουσα επιμέλεια ώστε να αποφύγει την επιβλαβή γι' αυτό πράξη, έστω και αν δεν κατάφερε τελικά να την αποτρέψει.
Αν το θύμα έκανε του κεφαλιού του ή προκάλεσε με την συμπεριφορά του την πράξη αυτή, φυσικά και επέρχεται επιεικέστερη αντιμετώπιση του δράστη και της καταστάσεως.
Σε πιο απλά ελληνικά, ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του, αλλά δεν εξετάζονται σε κάθε περίπτωση τα πεπραγμένα του καθενός μόνα τους, αλλά σε συνάφεια με τις πράξεις των άλλων.
Αν για παράδειγμα περπατάς εν γνώσει σου σε ένα ναρκοπέδιο, δεν μπορείς να διαμαρτύρεσαι γιατί πάτησες νάρκη. [Ούτε να αρχίσεις τις ιστορίες γιατί ναρκοθετήθηκε η περιοχή.]
Αν περπατάς σε εμπόλεμη ζώνη δεν μπορείς να διαμαρτύρεσαι ότι έφαγες αδέσποτη. [Ούτε γιατί άρχισε ο πόλεμος.]
Ο κύπριος φοιτητής εν γνώσει του βρισκόταν σε περιοχή επεισοδίων. Και δεν ήταν απλός "περαστικός": ο ίδιος ομολόγησε ότι παρακολουθούσε τα επεισόδια καπνίζοντας. Δεν ξέρω τι κάνεις εσύ και αν πας στις πορείες για να φωτογραφήσεις ή να σχολιάσεις με τους κολλητούς τα επεισόδια, αλλά ο μέσος συνετός άνθρωπος θεωρώ ότι θα τα αποφεύγει σαν τον διάολο.
Όχι μόνο γιατί δεν έχει καμιά δουλειά εκεί, αλλά και γιατί η κατάσταση συχνά ξεφεύγει από κάθε έλεγχο, και είναι προτιμότερο να αποφύγεις το ξύλο όσο μπορείς, παρά να διαμαρτύρεσαι μετά γιατί τις έφαγες.
ΥΓ. Εκτός βέβαια και αν έχεις την απαίτηση τα στρουμφάκια, μέσα στις κλωτσοπατινάδες να αρχίσουν και διάλογο.
- Κύριε φοιτητά μας πετάξατε πέτρες;
- Όχι ρε παιδιά εγώ απλώς παρακολουθώ...
- Δηλαδή δεν είστε από τους κακούς ταραξίες.
- Όχι, όχι το διαψεύδω κατηγορηματικά. Απλά μου αρέσει η μυρωδιά του καπνογόνου και ήρθα να πάρω μια σνιφιά...
ή ακόμα καλύτερα:
- Αξιότιμε κύριε, θα μας κάνατε την τιμή να σας συλλάβουμε και να σας προσαγάγουμε στο τοπικό αστυνομικό τμήμα;
- Όχι ρε, δεν θέλω!
- Μα γιατί, μας πληγώνετε. Και φαίνεστε και τόσο ευγενικός... Θα σας κεράσουμε και μπουγάτσα.
- Είπα όχι.
- Κρίμα. Θα σας γνωρίζαμε και τον εισαγγελέα. Παιδί μάλαμα... λέει και κάτι ανέκδοτα, που κατουριέσαι από τα γέλια.
- Δεν θέλω.
- Ψιτ! Στο τμήμα έχουμε και κάτι ρωσσιδάκια ποιότητας ΑΑ! Κορίτσια για σπίτι...
- Είπα όχι.
- Καλά, δεν επιμένουμε. Πάρτε την κάρτα μου κύριε και αν θελήσετε μέχρι αύριο να συλληφθείτε, μου κάνετε ένα τηλεφώνημα. Το κινητό το έχω ανοικτό 24/7.