Εμείς θα κερδίσουμε, όπως και στο παρελθόν.
Αδέλφια της Χ.Α. μείνετε δυνατοί. Μη λυγίσετε ούτε στιγμή.
Εσείς κρατάτε ζωντανή την Ελλάδα.
Σας ικετεύω, μην την αφήσετε να πεθάνει ποτέ.
Δεν έχουμε κανέναν άλλο να ελπίζουμε πια…
*Απολαυστική ήταν πάντως η στιχομυθία του με τους δημοσιογράφους, όσον αφορά την επιχειρησιακή συνεργασία που κατέγραψαν οι κάμερες. Είναι προφανές ότι, για το ηγετικό στέλεχος της Χρυσής Αυγής, η ανοχή της ΕΛ.ΑΣ. απέναντι στη δράση των συναγωνιστών του είναι πέρα για πέρα φυσιολογική. Η προσέγγισή του στο ζήτημα ήταν αυστηρά «τεχνική»:
Δημοσιογράφος: «Τι δουλειά είχαν όλοι αυτοί [οι χρυσαυγίτες] μέσα στις ομάδες των αστυνομικών;»
Παναγιώταρος: «Δεν ήτανε μέσα. Αυτοί ήτανε κάποιοι τελευταίοι. Ξεχασμένοι πίσω».
Δημοσιογράφος: «Αυτοί, οι ξεχασμένοι πίσω. Μέσα στους αστυνομικούς...»
Παναγιώταρος: «Ητανε από πίσω και θέλανε να μπούνε μπροστά».
Δημοσιογράφος: «Επιστρέφουνε, βλέπουμε...»
Παναγιώταρος: «Επιστρέφουνε άμα ψεκάζουν» (τα ΜΑΤ με χημικά τους αντιφασίστες).
Δημοσιογράφος: «Βγαίνουν μαζί με τους αστυνομικούς...»
Παναγιώταρος: «Ανάμεσά τους περνάνε»
Δημοσιογράφος: «Ακούσαμε πριν το ενδεχόμενο ότι αισθάνονται πιο άνετα ίσως ανάμεσα στους αστυνομικούς».
Παναγιώταρος: «Δεν υπάρχει ούτε "πιο άνετ" ούτε τίποτα. Εμπόδιο ήταν οι αστυνομικοί μπροστά μας».
*Αποκαλυπτικότερος απ' όλους όσους παρήλασαν στα τηλεοπτικά παράθυρα υπήρξε ο νεαρός χρυσαυγίτης Ηλίας Κασιδιάρης. Μιλώντας στο Mega (3.2.08), έδωσε το όνομα αλλά και στοιχεία από το φάκελο του ενός από τους μαχαιρωμένους - «σεσημασμένου αναρχικού», κατά τη διατύπωσή του.
Για τον δεύτερο υποστήριξε πως «είναι Αλβανός» και κάλεσε τον παριστάμενο συνδικαλιστή της ΕΛ.ΑΣ. να το επιβεβαιώσει. (Στην πραγματικότητα πρόκειται για Ελληνα, μέλος της οργάνωσης «Εργατική Εξουσία»).
Προϊστορία στοργής
Οταν ο δημοσιογράφος τον ρώτησε από πού τα γνωρίζει όλα αυτά, αφ' ής στιγμής τα στοιχεία των τραυματιών δεν είχαν δημοσιοποιηθεί, απάντησε με θράσος ότι και οι δύο είναι συγχωριανοί του! Δεν παρέλειψε, τέλος, να επικαλεστεί, ως επιχείρημα, όσα «έλεγαν οι μοτορόλες των διμοιριών των ΜΑΤ, είκοσι λεπτά πριν το επεισόδιο». Ούτε της υπηρεσίας να ήταν...
Αν κάτι αποδεικνύουν τα γεγονότα του περασμένου Σαββάτου, αυτό είναι ο καθοριστικός ρόλος της τηλεοπτικής εικόνας στην επιβεβαίωση -κι ευρύτερη αποδοχή- όσων είναι ήδη γνωστά από χρόνια. Μετά λόγου γνώσεως, οι αναρχικοί των Εξαρχείων είχαν άλλωστε προειδοποιήσει από καιρό: «Οπου δε φτάνει το γκλομπ του μπάτσου, πιάνει δουλειά το μαχαίρι του φασίστα».
Μια ματιά στις πολυάριθμες ναζιστικές επιθέσεις της τελευταίας δεκαπενταετίας αποκαλύπτει σωρεία υπηρεσιακών πράξεων και παραλείψεων, που πιστοποιούν την άτυπη προστασία των χρυσαυγιτών και των εν όπλοις συνοδοιπόρων τους από κύκλους της ΕΛ.ΑΣ. Σταχυολογούμε τροχάδην τα κυριότερα περιστατικά:
*Στις 10.12.1992 χρυσαυγίτες εισβάλλουν στην ΑΣΟΕΕ, που ήταν κατειλημμένη απ' τους φοιτητές ενάντια στο «νόμο Σουφλιά». Μια διμοιρία των ΜΑΤ τους παρακολουθεί διακριτικά από απόσταση, χωρίς να επέμβει. Λίγο αργότερα, η ίδια συμμορία κάνει ρημαδιό την κατάληψη στέγης της Λέλας Καραγιάννη, τραυματίζοντας μια ηλικιωμένη γυναίκα, και εν συνεχεία τραυματίζει σοβαρά με καδρόνια δυο περαστικούς φοιτητές, μέλη της αριστερής οργάνωσης ΟΣΕ.
Με ανακοίνωσή του, το Γραφείο Τύπου της Χρυσής Αυγής αναλαμβάνει επίσημα την ευθύνη για τις «συμπλοκές με οργανωμένα αντεθνικά στοιχεία». Αστυνομικοί συλλαμβάνουν 9 χρυσαυγίτες με τον οπλισμό τους, τους μεταφέρουν στο τμήμα, αλλά τους αφήνουν ελεύθερους χωρίς να κρατήσουν τα στοιχεία τους!
*Στις 6.6.1994 χρυσαυγίτες δίνουν ένα χεράκι στα ΜΑΤ κατά την πολιορκία της ΑΣΟΕΕ, που έχει καταληφθεί από αναρχικούς. Ερωτώμενος, ο τότε υπουργός Δ. Τάξης Στ. Παπαθεμελής δηλώνει ότι «αρμόδιοι είναι οι εισαγγελείς και όχι η Αστυνομία».
*Στις 15.4.1995 χρυσαυγίτες ξυλοκοπούν έξω από την κατειλημμένη Πάντειο τον πρύτανη Αιμίλιο Μεταξόπουλο. Αστυνομικοί των ΜΑΤ είναι παρόντες, αλλά δεν επεμβαίνουν.
*Στις 17-18.11.1995 χρυσαυγίτες οδηγούνται από τα ΜΑΤ μέχρι την πύλη της Τοσίτσα, για να εκδιώξουν τους καταληψίες του ΕΜΠ. «Μας έστελναν μεμονωμένα, λες και είμασταν παρακρατικοί "αγανακτισμένοι πολίτες", να ενισχύσουμε την προσπάθεια της αστυνομίας», σημειώνει στην αυτοβιογραφία του ο Χάρης Κουσουμβρής, πάλαι ποτέ ηγετικό στέλεχος της οργάνωσης.
*Ακόμη και στη γνωστή υπόθεση της απόπειρας δολοφονίας του μέλους του Κ.Σ. της ΕΦΕΕ Δημήτρη Κουσουρή και δυο συντρόφων του έξω από τα δικαστήρια της Ευελπίδων (16.6.1998), η στάση της ΕΛ.ΑΣ. υπήρξε σκανδαλωδώς προβληματική. Ο τραυματισμός των τριών μελών του Νέου Αριστερού Ρεύματος από τον υπαρχηγό της Χρυσής Αυγής, Αντώνη Ανδρουτσόπουλο («Περίανδρο») και τη συμμορία του δεν καταγράφηκε καν στο δελτίο συμβάντων του τοπικού αστυνομικού τμήματος, η δε ηγεσία του ΥΔΤ έκανε αρχικά λόγο για «σύγκρουση ακροκινούμενων ομάδων». Στη συνέχεια η ΕΛ.ΑΣ. έκανε ό,τι μπορούσε για να μην καταλήξουν οι έρευνες σε κάποιο αποτέλεσμα. Στη δίκη του Περίανδρου, ο μάρτυρας υπαστυνόμος Λυκιαρδόπουλος αποκαλούσε τους χρυσαυγίτες «τα παιδιά» κι απέδωσε την απόπειρα στους... αναρχικούς!
*Στις 16.11.2002, χρυσαυγίτες μαχαίρωσαν κοντά στα γραφεία τους το φοιτητή Πάρη Χρυσό, μέλος της Διεθνιστικής Εργατικής Αριστεράς, και ξυλοκόπησαν μια συντρόφισσά του.
Σύμφωνα με τον Κουσουμβρή, την επίθεση διέπραξε «μια ομάδα απ' τα γραφεία της Χρυσής Αυγής» που είχε σταλεί από την ηγεσία «να σπάσουν πλάκα πετώντας μπίλιες στην ταμπέλα του Συνασπισμού» (σ.137).
Ο ίδιος δίνει και μια ενδιαφέρουσα περιγραφή του τρόπου με τον οποίο ένας επιφανής συναγωνιστής του εξασφάλισε ακλόνητο άλλοθι: «Αμέσως μετά απ' τη λήξη του επεισοδίου και το μαχαίρωμα του Πάρη Χρυσού, ένας αστυνομικός τηλεφωνεί στο κινητό του Ηλία Παναγιώταρου ρωτώντας τον ποιος το έκανε. [...] Εκείνος του είπε ότι βρίσκεται στο σπίτι για να τον πάρει εκεί και να επιβεβαιώσει ότι δεν έχει σχέση με την υπόθεση». Ο «αξιωματικός της Ασφάλειας» ακολούθησε την οδηγία, «επιβεβαιώνοντας» την «απουσία» του εν λόγω χρυσαυγίτη από τα γραφεία, χωρίς «να διερωτηθεί μήπως ο Παναγιώταρος είχε κάνει εκτροπή κλήσης του σταθερού του στο κινητό τηλέφωνό του» (σ.138).
*Τη βραδιά των πανηγυρισμών για το Euro 2004 (25.6.2004), χρυσαυγίτες της «Γαλάζιας Στρατιάς» πρωταγωνιστούν στο ομαδικό λιντσάρισμα μεταναστών που φαντάστηκαν πως μπορούσαν να γιορτάσουν τη νίκη της Εθνικής μας μαζί με τους «γηγενείς». Η ΕΛ.ΑΣ. δήλωσε αδυναμία εντοπισμού των δραστών, ισχυριζόμενη ότι -δυο μήνες πριν την Ολυμπιάδα!- οι κάμερές της στην Ομόνοια ήταν «εκτός λειτουργίας».
*Στις 13.4.2006, όταν χρυσαυγίτες μαχαίρωσαν δυο φοιτητές και μια φοιτήτρια στο Πάντειο, ο ίδιος ο αττικάρχης Ασημάκης Γκόλφης έσπευσε να «διαψεύσει» την είδηση της επιδρομής. Ακολούθησε επέμβαση των ΜΑΤ, σε μια άκαρπη προσπάθεια γενίκευσης των επεισοδίων που είχαν ξεκινήσει με τον εντοπισμό ενός χρυσαυγίτη φοιτητή, γιου απόστρατου ταξίαρχου της ΕΛ.ΑΣ., ο οποίος ...οπλοφορούσε μέσα στη σχολή. Οι δε μαχαιρωμένοι ανακρίθηκαν αυθημερόν στον Ευαγγελισμό κι ένας απ' αυτούς, μέλος της φοιτητικής παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ, μεταφέρθηκε αιμόφυρτος στη Γενική Ασφάλεια επειδή αρνούνταν να καταθέσει (βλ. «Ιός» 29.4.06 & 13.5.06).
*Στις 13.7.2007, τέλος, χρυσαυγίτες συνέδραμαν τα ΜΑΤ εναντίον κατοίκων του Κεραμεικού που διαμαρτύρονταν για την αφύλακτη διάβαση του τρένου («Το Παρόν» 15.7.07). Το έντυπο της οργάνωσης φρόντισε, φυσικά, να «διαψεύσει» την καταγγελία.
Εκ της τέφρας;
Πριν από ενάμιση χρόνο, στο ρεπορτάζ μας για τη δίκη και καταδίκη του «Περίανδρου» σημειώναμε: «Η ειδική σχέση μερίδας αστυνομικών με πολιτικά και χρυσαυγιτών ήταν ορατή, τις μέρες αυτές στο προαύλιο των δικαστηρίων. Με δεδομένο ότι κατά την ακροαματική διαδικασία αναδείχθηκε η σχέση των χρυσαυγιτών ως "αγανακτισμένων πολιτών" στα μετόπισθεν των ΜΑΤ σε πολλές περιπτώσεις διαδηλώσεων, είναι δικαιολογημένες οι ανησυχίες πολλών παρισταμένων, αν βρισκόμαστε μπροστά σε μια ανασύσταση αυτής της προνομιακής σχέσης» («Κ.Ε» 8.10.06). Σήμερα, γνωρίζουμε πια πολύ καλά την απάντηση.
Ενα μόνο σκοτεινό σημείο υπάρχει: σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ., όλες οι κινήσεις των ΜΑΤ το περασμένο Σάββατο έγιναν με την παρουσία και καθοδήγηση εισαγγελέων. Αυτοί, άραγε, δεν πήραν τίποτα είδηση;
..., το μόνο που καταφέρνεις postάροντας διπλά είναι να πας για banιο
