Ένας εκλογικός νόμος ισχύει πάντα για τις μεθεπόμενες εκλογές από τη στιγμή που θα ψηφιστεί.Τώρα πάμε με Σκανδαλίδη.
Ναι έχεις δίκιο. Είχα την εντύπωση ότι είχε ψηφιστεί προ του 9/2007.
Σχετικά γράφει ο Ζούλας:
Ρίχνοντας τον εκλογικό πήχυ...
Tου Κωνσταντινου Ζουλα / zoulas@kathimerini.gr
Εάν δεν καταφέρει το ΠΑΣΟΚ να σχηματίσει κυβέρνηση, τότε πάμε σε δεύτερες εκλογές, οι οποίες θα γίνουν με τον νόμο Παυλόπουλου, ο οποίος δίνει μπόνους 10 επιπλέον εδρών στο πρώτο κόμμα. Αρα δεν κινδυνεύουμε με ακυβερνησία». Η δήλωση ανήκει σε γνωστό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ το οποίο εκλήθη να προβλέψει τι θα συμβεί αν το κόμμα του δεν «κατακτήσει» 151 έδρες. Πάμε τώρα σε μια άλλη δήλωση που ανήκει σε στέλεχος της Ν.Δ. «Εμείς» είπε «είχαμε προτείνει στον κ. Γ. Παπανδρέου να αποδεχθεί τον νόμο Παυλόπουλου που δίνει 10 επιπλέον έδρες στον νικητή, αλλά απέρριψε την πρότασή μας και φέρει την ευθύνη για ό,τι συμβεί».
Θα αναρωτιέστε γιατί μεταφέρω αυτολεξεί δύο δηλώσεις που «εξηγούν» τις διαφορές του υφιστάμενου εκλογικού νόμου με αυτόν του κ. Παυλόπουλου. Ο λόγος είναι σημαντικός: Και οι δύο δηλώσεις είναι εντελώς λάθος! Ο νόμος Παυλόπουλου δεν χαρίζει 10 επιπλέον έδρες στο πρώτο κόμμα, όπως είπαν οι προαναφερθέντες, αλλά το πιθανότερο 6 έδρες! Και τούτο διότι μπορεί μεν με τη ρύθμιση της Ν.Δ. -που θα ισχύσει αν χρειασθούν επαναληπτικές εκλογές- το πρώτο κόμμα να πριμοδοτείται με 50 έδρες και όχι με 40, όπως σήμερα, αλλά με αυτήν την αύξηση, μειώνονται ισόποσα από 260 σε 250 οι «εναπομείνασες» έδρες που κατανέμονται σε όλα τα κόμματα αναλογικά.
Για να γίνει κατανοητό αρκεί ένα παράδειγμα. Αν π.χ. το ΠΑΣΟΚ στις επικείμενες εκλογές αναδειχθεί πρώτο και συγκεντρώσει 40%, θα λάβει 110 έδρες από τις 260 που διανέμονται αναλογικά συν 40 έδρες ως μπόνους στον νικητή. Δηλαδή σύνολο 150. Αν όμως επαναληφθούν με τον νόμο Παυλόπουλου και το ΠΑΣΟΚ λάβει και πάλι 40%, θα λάβει 106 έδρες από τις 250 που θα διανέμονται αναλογικά, συν 50 του μπόνους δηλαδή σύνολο 156 (και όχι 160 όπως διατείνονται οι περισσότεροι).
Με το δεδομένο αυτό προκαλεί κατάπληξη η απύθμενη άγνοια με την οποία αποφαίνονται πρωτοκλασάτα στελέχη της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ σχετικά με τους δύο εκλογικούς νόμους. Διερωτάται κανείς δε, πώς αυτά τα στελέχη μετέχουν στη λήψη ακόμη σημαντικότερων αποφάσεων, όταν δεν γνωρίζουν καν τις προϋποθέσεις αυτοδυναμίας του κόμματός τους.
Με ανάλογο πνεύμα ο ιστορικός του μέλλοντος πρέπει να απαντήσει και σε ένα πιο διαχρονικό ερώτημα: Πώς άραγε το ΠΑΣΟΚ, αρχής γενομένης από τον επαίσχυντο νόμο Κουτσόγιωργα, καταφέρνει με τα συστήματα που ψηφίζει, να καθιστά περίπου απρόσιτη την πλειοψηφία για τη Ν.Δ.; (Με 47% το 1990 η Ν.Δ. είχε 150 βουλευτές). Και αντίστοιχα με ποιο σύνδρομο πολιτικής ευήθειας η Ρηγίλλης αποκαθιστά τη «συνταγματική ισοτιμία», όταν «προετοιμάζει» τη διαδοχή της από το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Για να καταλάβετε το οξύμωρον, αρκεί η επισήμανση ότι αν το ΠΑΣΟΚ δεν κατακτήσει την αυτοδυναμία στις 4 Οκτωβρίου, και σε δεύτερες εκλογές λάβει 42%, (όσο δηλαδή η Ν.Δ. το 2007), θα έχει 162 κι όχι 152 βουλευτές, λόγω του νόμου Παυλόπουλου...