Επειδή και ο δικός μου εγκέφαλος αριστερός είναι, αδυνατώ να κατανοήσω την ηθικολογική προσέγγιση του ζητήματος από τους ιδεολογικούς αντιπάλους.
Είναι πρόδηλη η εκ προοιμίου αποδοκιμασία των ασθενών τάξεων. Προσπάθησε περισσότερο. Πού? Στο διαλυμένο σύμπαν. Δεν είναι επίμεπτο να αντιπαθείς τους αναξιοπαθούντες, το ίδιο κάνει και το tea party στο USA. Απόκτησε δεξιότητες. Ναι. Εφαρμοζόμενη δύναμη 100, παραγόμενο έργο 1.
Τις ηθικολογίες τις έχω γραμμένες.
Ας είμαστε ειλικρινείς. Είναι η ιδεολογία που οδηγεί την ηθική.
Κλείνοντας τσιτατολογώ (Hans Freyer, Theorie des gegenwärtigen Zeitalters, Στουτγάρδη 1955 = Τεχνοκρατία και Ουτοπία, Εκδόσεις Νεφέλη, σελ. 127).
Όταν κάποιος που κολυμπά σε αφθονία εμπορευμάτων, έχοντας επί πλέον στην κατοχή του τα αναγκαία μεταφορικά μέσα και όντας σε θέση να υπαγορεύσει τους όρους του, δεν λέει: στη θέση που βρίσκομαι το ελεύθερο εμπόριο είναι προς το συμφέρον μου, αλλά: το ελεύθερο εμπόριο είναι προς το συμφέρον όλων μας, διότι διακινεί τα εμπορεύματα από εκεί, όπου μπορούν να αγορασθούν με τους ευνοϊκότερους όρους, προς τα εκεί, όπου είναι περισσότερο απαραίτητα, τότε έχει φτιάξει μία ιδεολογία. Ένας σκώπτης από την αντιπέρα όχθη θα μπορούσε να του θυμήσει τον μύθο των βατράχων και των πελαργών: μεταξύ των βατράχων ιδρύθηκε ένα κόμμα της ελεύθερης οικονομίας που είχε να επιδείξει ως αποφασιστική επιτυχία του τη σύναψη μίας σύμβασης με τους πελαργούς, η οποία αναγνώριζε σε αμφότερα τα μέρη το δικαίωμα της ελεύθερης αναζήτησης τροφής.
Αν αποδέχεσθε την ορθότητα του παραπάνω τσιτάτου, είσθε σίγουροι ότι είσαστε πελαργοί. Αν ναι, όλα καλά, αν όχι ...
Την αριστερή αγάπη μου.
