Το σεξ του κόσμου σε 80 ημέρες

[iuakoya]

Παρότι ο μύθος του Πυγμαλίωνα έχει παρουσιαστεί στους νεότερους χρόνους κυρίως ως ρομαντικό love story τύπου «Ωραία μου κυρία», η πρωτότυπη εκδοχή αποτελεί μια ανησυχητική και απόκοσμη καταγραφή μιας από τις πρώτες περιπτώσεις ερωτικής συνεύρεσης με «ρέπλικα» στην ιστορία της Δύσης. Η ρέπλικα του Πυγμαλίωνα «υπερβαίνει τα ανθρώπινα όρια» όπως και οι ρέπλικες στο Blade Runner, οι οποίες διαφημίζονται στους υποψήφιους πελάτες ως «πιο ανθρώπινες από τους ανθρώπους». Ο Οβίδιος πάντως συγκρίνει τη σάρκα του αγάλματος όχι με ανθρώπινο δέρμα αλλά με κερί που γίνεται ζεστό, απαλό και ελατό όσο πιο πολύ το πιάνει κάποιος – όπως γράφει χαρακτηριστικά, «γίνεται πιο πολύ χρήσιμο όσο πιο πολύ χρησιμοποιείται»...

 

[iuakoya]

Η φιλντισένια ερωτική σύντροφος του Πυγμαλίωνα δεν ήταν όμως το μοναδικό καλλίπυγο άγαλμα– πραγματικό ή αποκύημα μυθοπλασίας – στην αρχαιότητα που προκαλούσε ερωτικό πόθο σε όσους το αντίκρυζαν. Υπήρχε μακρά παράδοση «αγαλματοφιλίας» και μια από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις ολόσωμου γλυπτού που προσέλκυε τη λαγνεία πολλών ανδρών ήταν το άγαλμα της Αφροδίτης της Κνίδου, έργο του Πραξιτέλη που βρισκόταν στην ομώνυμη αρχαία ελληνική πόλη της Μικράς Ασίας. Σύμφωνα με τις σχετικές καταγραφές, τις νύχτες συνέρρεαν οι άντρες στο βωμό της και άφηναν τα ίχνη της ερωτικής τους διέγερσης στα μαρμάρινα μπούτια του φυσικού μεγέθους αγάλματος...

 

[iuakoya]

Οι πιο πολλές τέτοιες ιστορίες «αγαλματοφιλίας» στην αρχαιότητα είχαν πρωταγωνιστές άντρες που ερωτεύτηκαν γυναικεία αγάλματα, υπήρχαν όμως και οι αντίστροφες περιπτώσεις. Όπως η τραγική ιστορία της Λαοδαμείας (αλλού αναφέρεται και ως Πολυδώρα), χήρα του Πρωτεσίλαου που έχασε τη ζωή του στον Τρωικό Πόλεμο. Το ζεύγος ήταν νεόνυμφοι την ημέρα που ξεκίνησε για την εκστρατεία ο Πρωτεσίλαος, και η Λαοδαμεία περιμένοντάς τον (μάταια) να επιστρέψει, βρίσκει παρηγοριά σε ένα φυσικού μεγέθους κέρινο ομοίωμα του άντρα της, ο οποίος ήταν φτιαγμένος «για έρωτα, όχι για πόλεμο»...

 

[iuakoya]

Τα πρότυπα της γυναικείας ομορφιάς...

Μιάμισι χιλιετία πριν από την έλευση του Χριστού, στην Αίγυπτο οι πιο όμορφες γυναίκες είχαν μακρύ λαιμό, ψηλή και λεπτή μέση, αδύνατο σώμα με στενούς ώμους. Στην αρχαία Ελλάδα ζητούσαν λευκό δέρμα, πληθωρική φιγούρα, καμπύλες και αρμονικές αναλογίες. Η καλλονή για την Κίνα γύρω στο 200 μ.Χ. ήταν αδύνατη, με μικρό σώμα, λεπτή λεκάνη. Μεγάλα ματιά και προπαντός μικρά πόδια. Άλλωστε στην Κίνα επικρατούσε το έθιμο όπου έδεναν τις πατούσες των γυναικών για να μείνουν μικρές. Στην ιταλική Αναγέννηση τα πρότυπα ομορφιάς απαιτούσαν πλούσιες καμπύλες, λευκό δέρμα. Στη βικτοριανή Αγγλία σημασία είχε η λεπτή μέση, την οποία δημιουργούσαν με ασφυκτικά στενούς κορσέδες...

 

[iuakoya]

Τη δεκαετία του 1920, τα επιθυμητά γυναικεία σώματα ήταν αδύνατα. Μικρό στήθος, στενή λεκάνη και λεπτά πόδια. Από το ’30 μέχρι και το ’50, τη περίοδο που ονομάστηκε “Χρυσή Εποχή του Χόλυγουντ”, η πληθωρικότητα ήταν πάλι της μόδας. Πλούσιο στήθος, λεπτή μέση και γεμάτη λεκάνη. Μία τέλεια κλεψύδρα. Το ’60 κυριαρχούσε η εικόνα του μοντέλου Twiggy. Φοβερά αδύνατα, σχεδόν εφηβικά σώματα. Μεγάλα μάτια και παιδικά χαρακτηριστικά...

 

[iuakoya]

Το ’80 το πρότυπο ήταν ένα αθλητικό σώμα με αρμονικές αναλογίες, μακριά πόδια, και γυμνασμένα άκρα. Από τη δεκαετία του ’90 μέχρι και τις αρχές του 2000, το επιθυμητό βάρος έπεσε πάλι πολύ χαμηλά. Η Κέιτ Μος ήταν το μοντέλο που στιγμάτισε την εποχή. Ένα σώμα ανδρόγυνο, που άγγιζε τα όρια του ανορεξικού. Την τελευταία δεκαετία, το ιδανικό σώμα είναι γυμνασμένο με πλούσιο στήθος και οπίσθια. Πολλές γυναίκες πλέον καταλήγουν στην πλαστική χειρουργική για να μοιάσουν στα πρότυπα που προβάλλουν τα ΜΜΕ...

 

[iuakoya]

 

[iuakoya]

Στην αρχαία Ελλάδα θα ήσουν όμορφος;

Τα γεμάτα χείλη και τα “λαξευμένα” μάγουλα ενός άνδρα στην αρχαία Ελλάδα είχαν διττή σημασία. Ως χαρακτηριστικά της απόλυτης εξωτερικής ομορφιάς, θεωρούνταν ευλογία, ένα θεϊκό δώρο που προετοίμαζε για μια εξίσου μεγαλειώδη εσωτερική ομορφιά. Ο Διογένης αναφέρει χαρακτηριστικά, “Όποιος διαθέτει το κάλλος, νομίζει ότι έχει ένα δώρο Θεού”. Για τους αρχαίους Έλληνες ένα όμορφο σώμα ήταν το αποδεικτικό στοιχείο ενός υπέροχου μυαλού. Μην ξεχνάμε πως ο όρος “καλοκάγαθος” χαρακτήριζε στην αρχαία Αθήνα κάποιον που είχε ωραίο και αρμονικό σώμα, ενώ διέθετε παράλληλα ψυχική και πνευματική καλλιέργεια, ώστε να αποτελεί ένα αρμονικό σύνολο σωματικής και ψυχοπνευματικής ωραιότητας, σύμφωνα με το αττικό παιδευτικό ιδεώδες...

 

 

[iuakoya]

Δεν ήταν λίγοι οι άνδρες που κορδώνονταν για την ομορφιά, το μυαλό τους και την αγάπη των θεών. Για χρόνια, τα κλασικά γλυπτά των αρχαίων Ελλήνων ήταν “προϊόν φαντασίας, βουτηγμένο στην τελειότητα”, σύμφωνα με την ιστορικό, Bettany Hughes. “Αποτελούσαν ένα ιδανικό για τον 5ο έως τον 3ο αιώνα, αλλά σήμερα γνωρίζουμε ότι όλα εκείνα τα αγάλματα είχαν τελικά πολλές συνδέσεις με την απλή καθημερινότητα. Επρόκειτο στην ουσία, για απλά πρόσωπα σε γύψο, τα καλούπια των οποίων, χρησιμοποιούνταν στη συνέχεια, για τη σύνθεση του γλυπτού”. Όσα σήμερα, πολλοί επιδιώκουν να “χτίσουν” μέσα από γυμναστήρια, για τους Αθηναίους ή Σπαρτιάτες πολίτες θεωρούνταν “θεία δώρα”...

 

[iuakoya]

Το πρότυπο της όμορφης γυναίκας πλέκει μια εντελώς διαφορετική ιστορία στο πέρασμα των αιώνων. “Στα αρχαία χρόνια, μια ελκυστική γυναίκα συχνά έφερε στοιχεία δαίμονα. Ήταν μοχθηρή επειδή ήταν όμορφη, και ήταν όμορφη ακριβώς επειδή ήταν μοχθηρή. Αντίθετα, η γοητεία ενός άνδρα δεν ισοδυναμούσε με αρνητικές παραμέτρους”. Η ομορφιά συχνά, παραλληλιζόταν με ανταγωνιστικό άθλημα, ακόμη και κατά τη διάρκεια των ολυμπιακών αγώνων. Τυπικό παράδειγμα, η Αφροδίτη Καλλίπυγος όπου εικονίζεται σε αφροδισιακή στάση. Με ανασηκωμένο τον μανδύα της ρίχνει το βλέμμα πίσω από την πλάτη της προς τους δύο ξεσκέπαστους γλουτούς της. Το όνομα του έργου εκδηλώνει το θεσπέσιο του θεάματος...

 

[NICK TRIVE]

Εκπληκτικό νήμα, το διαβάζω για να μορφωθώ. 

 

[iuakoya]

Οι γυναίκες έβαφαν τα χείλη τους με χυμό από μούρο, μολύβια ή τη ρίζα του φυτού αλκέα (μολόχα). Μαύριζαν τα φρύδια με καπνά ή τριμμένο αντιμόνιο, τα βλέφαρα τα σκίαζαν ελαφρά με κάρβουνο. Τις βλεφαρίδες τις έβαφαν πρώτα μαύρες, μετά με μείγμα από ασπράδι αυγού, αμμωνία και ρετσίνι. Τα μαλλιά χρωματίζονταν μαύρα με διάφορα εκχυλίσματα λαχανικών ή με λειχήνες σε αποσύνθεση. Τα ξανθά μαλλιά ήταν επίσης δημοφιλή στην αρχαία Ελλάδα και έτσι ο Μένανδρος αναφέρεται στη σχετική διαδικασία που προϋπέθετε την έκθεση στον ήλιο για κάποιες ώρες ώστε να ξανθύνει το μαλλί. Θέμα πολλών κωμωδιογράφων της εποχής, η γυναικεία φιλαρέσκεια, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Αντιφάνη ο οποίος περιγράφει με απόλυτη ακρίβεια, τα στάδια της καλλωπιστικής προετοιμασίας μιας κομψής γυναίκας. “Καθαρίζεται πρώτα, τρίβει το δέρμα της, χτενίζεται, σπογγίζει το σώμα της, πλένεται, καθρεφτίζεται, ντύνεται, αρωματίζεται, στολίζεται, αλείφεται με πομάδες”...

 

[iuakoya]

Η ανδρική και γυναικεία ομορφιά προκάλεσαν από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα πολλές έριδες, θυμούς και πολέμους, αλλά αποσόβησαν παράλληλα και πολλούς θανάτους, και καταστροφές ή επηρέασαν πολλούς στη λήψη σημαντικών αποφάσεων. Η Ωραία Ελένη θάμπωσε τον γιο του βασιλιά της Τροίας, τον Πάρη ενώ ήταν παντρεμένη με τον Μενέλαο. Η αρπαγή της από τον Πάρη ήταν η αφορμή για τον πιο καταστρεπτικό πόλεμο κατά την αρχαιότητα, τον Τρωικό. Ο Αχιλλέας και ο Αγαμέμνονας ήρθαν σε φιλονικία για τις όμορφες Χρυσηίδα και Βρισηίδα. Το αποτέλεσμα ήταν η αποχώρηση του Αχιλλέα από τις επιθέσεις των Αχαιών κατά των Τρώων που προκάλεσε τεράστιες καταστροφές στο ελληνικό στρατόπεδο. Η όμορφη κόρη του βασιλιά της Κρήτης, Μίνωα ερωτεύτηκε τον εξίσου όμορφο Θησέα, τον οποίο έσωσε από τον Μινώταυρο, δίνοντας το γνωστό μίτο για να βγει από τον Λαβύρινθο. Η όμορφη Δαλιδά υπήρξε μοιραία για τον Σαμψών, η όμορφη Ασπασία επηρέαζε σημαντικά τον Περικλή στις αποφάσεις του, όπως και η Αμαλία τον βασιλιά Όθωνα. Η απονομή του “Μήλου της Καλλίστης”, της ομορφότερης, από τον Πάρη στην Αφροδίτη προκάλεσε την οργή της Ήρας. Ίσως η περίπτωση αυτή αποτελεί την πρώτη εκδήλωση “καλλιστείων” στον κόσμο...

 

[iuakoya]

Το ωραίο, κατά τον Πλάτωνα, δεν υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο, αλλά στον κόσμο των ιδεών. Η άποψη του Πλάτωνα για το θέμα της εξωτερικής εμφάνισης ήταν ότι η ομορφιά αποτελεί μόνο ένα φυσικό πλεονέκτημα, και τίποτα περισσότερο. Αυτό που στην ουσία, πρεσβεύει ο Πλάτωνας είναι ότι η όμορφη εξωτερική εμφάνιση ενός ανθρώπου δεν σχετίζεται σε καμία περίπτωση με την εικόνα του εσωτερικού μας κόσμου. Ο Αριστοτέλης από την άλλη, έλεγε για την εξωτερική ομορφιά ενός ανθρώπου, ότι αποτελεί “το σημαντικότερο προσόν, πολύ περισσότερο και από την καλύτερη συστατική επιστολή”...

 

[iuakoya]

Αντίθετα από τον Πλάτωνα, ο Αριστοτέλης αναζητεί την ομορφιά όχι στον υπεραισθητό, αλλά στον πραγματικό κόσμο. Για τον Αριστοτέλη η ομορφιά είναι αντικειμενικά υπαρκτή ποιότητα, ιδιότητα που έχουν τα ίδια τα αντικείμενα, τα πράγματα. Ο Αριστοτέλης προβάλλει και συστηματοποιεί τα γνωρίσματα του ωραίου, ενώ πιστεύει πως η ωραία εμφάνιση είναι τόσο σημαντική, που πολλές φορές θα μπορούσε ένας όμορφος άνθρωπος χωρίς άλλα προσόντα να υπερτερήσει κάποιου άλλου λιγότερο όμορφου, ακόμα και αν ο δεύτερος διέθετε πάρα πολλές γνώσεις. Ο Σωκράτης πίστευε πως αυτός που διαθέτει την εξωτερική ομορφιά, θα υποφέρει όπως σε μία ολιγοχρόνια τυραννίδα. Όπως συνέβη με την Ελένη, τον Αχιλλέα, τον Αγαμέμνονα. Πολλοί φιλόσοφοι μπορούσαν να προβλέψουν ότι πίσω από το ωραίο κρύβονται πολλοί κίνδυνοι. Η φιλοσοφική άποψη για το εξωτερικό κάλλος μοιάζει να επιβεβαιώνεται μέχρι σήμερα, με πολλούς σύγχρονους τραγικούς ήρωες στις θέσεις των παλιών...

 

[iuakoya]

Εκπληκτικό νήμα, το διαβάζω για να μορφωθώ. 

Σ' ευχαριστώ φίλε μου

 

[iuakoya]

Η θεμελιώδης σημασία της σεξουαλικότητας εκφραζόταν ανά τους αιώνες από όλους τους λαούς. Το αιδοίο και ο φαλλός, ως φορείς της γονιμότητας, ήταν ιερά για τους αρχαίους πολιτισμούς και οι σεξουαλικές πράξεις ήταν αναπόσπαστο κομμάτι τους. Οι λαοί τιμούσαν τη σεξουαλικότητα με την ιερογαμία, την ιερή συνουσία δύο ανθρώπων συνήθως μέσα στο χώρο του ναού με το συγκεντρωμένο πλήθος να επιδίδεται σε τεράστια μαζικά όργια. Το σεξ ήταν συνήθης ιεροπραξία στις πρωτόγονες κοινωνίες και έδενε τους ανθρώπους με τα ιερά δεσμά συνύπαρξης. Γιόρταζαν τη σεξουαλικότητα με σαρκική συνεύρεση σε ναούς ως διαρκή πρακτική χωρίς όμως να περιφρονούνται οι ιερόδουλες, τις οποίες μάλλον εκτιμούσαν περισσότερο από τις άλλες γυναίκες. Η γυναικεία σεξουαλικότητα χρησιμοποιείτο λοιπόν για θρησκευτικούς σκοπούς. Η γυναίκα μέσω της συγκεκριμένης λειτουργίας ήταν αντικείμενο σεβασμού, κομμάτι της ενοποίησης με την ιδέα του ιερού, έτσι όπως το ιερό γινόταν αντιληπτό στη συγκεκριμένη εποχή. Διακρίνεται ξεκάθαρα λοιπόν ότι οι παραδοσιακές αντιλήψεις του σεξ στις πρωτόγονες κοινωνίες ήταν απλά ένας δρόμος προς την ένωση με τους θεούς...

 

[iuakoya]

Επιστροφή στη Μεσαιωνική Ευρώπη...

Μετά από αιώνες, που η σεξουαλικότητα εξυμνήθηκε και η γυναίκα απολάμβανε το σεβασμό, άρχισε να αποκτάει πολέμιους που σιγά σιγά η δύναμή τους μεγάλωνε. Ο μονοθεϊστικός Ιουδαϊσμός και μετέπειτα ο Χριστιανισμός ήρθαν σε σύγκρουση με τις αρχαίες θρησκείες σε ότι αφορά τη σεξουαλικότητα. Αρχίζει να υφίσταται μια κατάπνιξη των συναισθημάτων, να εμφανίζονται οι σωματικές αυτοτιμωρίες και το μίσος για το σώμα. Ο Απόστολος Παύλος χαρακτηριστικά ανέφερε ότι: «στη σάρκα δεν υπάρχει τίποτα καλό»...

 

[iuakoya]

Με την εγκαθίδρυση του Χριστιανισμού και του εκκλησιαστικού δικαίου, οι πρωταρχικές μορφές νόμου που ρύθμιζαν τη σεξουαλικότητα παραμερίστηκαν. Στις περιοχές της πρώην Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ίσχυε το ρωμαϊκό δίκαιο ενώ στις περιοχές της Γερμανίας και της Σκανδιναβίας, υπήρχαν διάφορες μορφές παγανιστικών νόμων που είχαν όμως ενσωματώσει διάφορα ρωμαϊκά στοιχεία με το πέρασμα των χρόνων. Το ρωμαϊκό δίκαιο διέφερε από το εκκλησιαστικό δίκαιο σε ότι αφορά τη σεξουαλικότητα. Δε γινόταν δίωξη των σεξουαλικών πράξεων μεταξύ του ιδίου φύλου (εκτός αν ένας αρσενικός ενήλικας επέτρεπε στον εαυτό του να ‘εισχωρήσει’ σ’ έναν κατώτερο του, παραδείγματος χάριν σε ένα σκλάβο), επέτρεπε το διαζύγιο, δεν αναγνώριζε τη μοιχεία σε έναν παντρεμένο άντρα (η παντρεμένη γυναίκα όμως τιμωρούνταν ως μοιχαλίδα) και δεν είχε καμία ηθική ανησυχία σε ότι αφορούσε τον αυνανισμό όπως γινόταν στο εκκλησιαστικό δίκαιο...

 

[iuakoya]

Στο Μεσαίωνα λοιπόν η σεξουαλικότητα αρχίζει να αλλάζει με πρωτεργάτη σε αυτή την αλλαγή τη Καθολική Εκκλησία. Οι σεξουαλικές πράξεις εκτός γάμου ήταν αμαρτία, ενώ σεξουαλικές πρακτικές όπως η σοδομία θεωρούνταν διαστρέβλωση της φύσης και θανάσιμο αμάρτημα. Τιμωρίες και ποινές δημιουργήθηκαν με σκοπό να κατευνάσουν τα σεξουαλικά πάθη των πιστών έχοντας ως απώτερο σκοπό τη σωτηρία της ψυχής. Η αγαμία, η προσευχή, η μετάνοια και η αγνότητα προωθούνταν από τους εκκλησιαστικούς κύκλους και θεωρούνταν ο ανώτερος προορισμός του ανθρώπου. Φαίνεται δηλαδή ότι, ο Μεσαίωνας είχε οργανώσει γύρω από το θέμα της σάρκας και της μετάνοιας έναν αρκετά συνεκτικό ρόλο. Η ιδέα της αμαρτίας άρχιζε να γίνεται θεμελιώδης για οποιαδήποτε κατανόηση της γενετήσιας ορμής και της σεξουαλικής συμπεριφοράς. Οποιαδήποτε σεξουαλική συμπεριφορά έξω από αυτά που όριζε η Εκκλησία αντιμετωπίστηκαν ως θανάσιμο αμάρτημα και κατάχρηση των ιερών διαταγμάτων του Θεού για την ανθρωπότητα. Ήταν αμαρτία ακόμα και να υπάρχει ευχαρίστηση. Πίστευαν ότι ο διάβολος ήταν πάντα έτοιμος να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε σεξουαλικό πειρασμό με σκοπό να οδηγήσει την ανθρωπότητα στην αιώνια καταδίκη...