Το σεξ του κόσμου σε 80 ημέρες

[iuakoya]

Κάρλος ΙΙ, ο τελευταίος των Ισπανών Αψβούργων...

Ήταν ανίκανος σεξουαλικά, παραμορφωμένος και διανοητικά καθυστερημένος. Τον αποκαλούσαν Κάρλο τον Μαγεμένο, αλλά κανείς δεν πίστευε ότι για την κατάστασή του έφταιγε η αιμομιξία. Ο Κάρλος ήταν προϊόν τέτοιας ενδογαμίας, που θα μπορούσε να ήταν πρώτος ξάδελφος του εαυτού του. «Έχει ακόρεστο στομάχι και καταπίνει όλες τις τροφές ολόκληρες, αφού το σαγόνι του προεξέχει τόσο πολύ, ώστε οι δύο σειρές των δοντιών του να μην μπορούν να συναντηθούν. Σε αντιστάθμισμα, έχει έναν αφύσικα πλατύ λαιμό, έτσι που ένα στομάχι ή ένα συκώτι κότας περνάει κάτω ολόκληρο και επειδή το αδύναμο στομάχι του δεν μπορεί να το πέψει, το αδειάζει με τον ίδιο τρόπο», έγραφε ο άγγλος πρεσβευτής στην Ισπανία, το 1696. Τίποτα δεν απασχολούσε τον Κάρλο, εκτός από τα λείψανα των νεκρών προγόνων του. Άνοιγε τα φέρετρά τους για να του κάνουν συντροφιά. Όταν πέθανε το 1700, άκληρος, ξεκίνησε ο πόλεμος για την ισπανική διαδοχή...

 

[iuakoya]

Ο βασιλιάς βαμπίρ...

Ο Marcus Wesson είχε «χτίσει» μια παράδοση αιμομιξίας στην οικογένειά του, με όπλα του τη χειραγώγηση και τη σωματική κακοποίηση. Ακολουθούσε τη δική του πίστη, ένα κράμα χριστιανισμού και πίστης στην ύπαρξη των βαμπίρ, πιστεύοντας ότι ο Ιησούς ήταν στην πραγματικότητα ένα βαμπίρ και ότι στη Δευτέρα Παρουσία θα τους ανάσταινε. Ο Ουέσον μεγάλωσε τους γιους του χωριστά από τις κόρες του και αρνήθηκε να τους αφήσει να κοινωνικοποιηθούν μαζί, φοβούμενος ότι θα αναπτύξουν σεξουαλικά συναισθήματα ο ένας για τον άλλον. Αυτό συνέβη κυρίως επειδή θεωρούσε τον εαυτό του Θεό και όλες οι κόρες του ήταν οι μελλοντικές του σύζυγοι. Πράγματι, άρχισε να παντρεύεται τις κόρες του το 1974, κάνοντας σεξ μαζί τους, με σκοπό να φέρουν ακόμα περισσότερα παιδιά σαν αυτόν. Πιστεύεται ότι απέκτησε περίπου 18 παιδιά μέσω από τις επτά κόρες του, πέντε από τα οποία ήταν τότε νεαρά κορίτσια. Τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, προσπαθώντας να τους σώσουν από το διεστραμμένο άνδρα, κάλεσαν την αστυνομία. Κρίθηκε ένοχος για τις εννιά δολοφονίες και για τις κατηγορίες του βιασμού και της κακοποίησης. Σήμερα είναι πλέον νεκρός...

 

[iuakoya]

Η οικογένεια με το μπλε δέρμα...

Στις αρχές προς τα μέσα του εικοστού αιώνα, στο Κεντάκι των ΗΠΑ, έζησε απομονωμένη, στα Απαλάχια Όρη, η οικογένεια των Μπλε Φουγκέιτ όπως έμεινε στην ιστορία, λόγω του έντονου μπλε χρώματος που είχαν εκ γενετής τα μέλη της σε ολόκληρο το σώμα τους. Σήμερα γνωρίζουμε ότι υπάρχει μια γενετική αιματολογική πάθηση που μπορεί να προκαλέσει αυτό το παράξενο χαρακτηριστικό. Οι Φουγκέιτ έπασχαν από μια πάθηση που ονομάζεται μεθαιμοσφαιριναιμία, με αποτέλεσμα την ανεπαρκή κυκλοφορία οξυγόνου στο αίμα τους. Η συνέπεια στην εξωτερική εμφάνισή τους ήταν να έχουν μπλε επιδερμίδα, μελανά χείλη και καφέ αρτηρίες. Αλλά στην εποχή που ζούσαν οι Φουγκέιτ το ιατρικό παρασκήνιο της κατάστασής τους παρέμενε άγνωστο, με αποτέλεσμα, λόγω της ασυνήθιστης εμφάνισής τους, να έχουν απομονωθεί από την κοινότητα της περιοχής και να ζουν περιθωριοποιημένοι. Η απομόνωση οδήγησε στην αιμομιξία και σε πολλά προβλήματα υγείας...

 

[iuakoya]

Στην ελληνική μυθολογία ο  Άδωνις είναι ο νεαρός θεός που υπήρξε καρπός μιας άνομης συνεύρεσης πατέρα και κόρης. Του Κινύρα και της Σμύρνας. Γεννήθηκε τόσο ωραίος ώστε η ίδια η Αφροδίτη που προκάλεσε την ειδεχθή αιμομιξία, να τον ερωτευθεί παράφορα. Η Σμύρνα, κόρη του Θεία, βασιλιά  της περιοχής του Λιβάνου, μαγεμένη από την Αφροδίτη, ερωτεύτηκε τον πατέρα  της με τέτοιο ακόλαστο πάθος, που για να κοιμηθεί μαζί του, έβαλε την  παραμάνα της να του πει πως μια πλούσια κυρία τον είχε ερωτευθεί, αλλά δεν ήθελε να δείξει το πρόσωπό της. Γι' αυτό ήθελε να τον συναντάει πάντα σε σκοτεινό δωμάτιο. Όταν ο Κινύρας κατάλαβε ότι παραπλανήθηκε ώστε να έρθει σε ερωτική συνεύρεση με την κόρη του, ξέσπασε εναντίον της και προσπάθησε να τη σκοτώσει. Εκείνη έτρεξε στα βουνά για να σωθεί. Ο Κινύρας την πρόλαβε και πήγε να την αποκεφαλίσει. Τότε η Αφροδίτη τη μεταμόρφωσε σε φυτό. Έτσι όταν το σπαθί καρφώθηκε στο φυτό, πετάχτηκε από μέσα ο Άδωνις. Ένα πανέμορφο μωρό...

 

[jimy.m.]

The Mamas and the Papas, αμερικανικό folk συγκρότημα
Σίγουρα θυμάστε το California Dreamin και το Monday Monday. Ο John Phillips ήταν ο επικεφαλής του συγκροτήματος και ο συνθέτης μιας σειράς επιτυχιών του συγκροτήματος αλλά και ένα ιδιαίτερα αγαπητό πρόσωπο κυρίως στις ΗΠΑ. Το 2009, σχεδόν δηλαδή μια δεκαετία μετά τον θάνατό του, η κόρη του Mackenzie, αποκάλυψε δημοσίως την αιμομικτική σχέση που είχε με τον πατέρα της από όταν ήταν 19 ετών. Την παραμονή του πρώτου γάμου της, πατέρας και κόρη έκαναν χρήση ναρκωτικών και εκείνη έχασε τις αισθήσεις της. Όταν ξύπνησε είδε τον πατέρα της από πάνω να κάνει σεξ μαζί της. Αυτή η σχέση ναρκωτικών και αιμομικτικών επαφών συνεχίστηκε για μια 10ετία και τελείωσε όταν η Mackenzie έμεινε έγκυος και φοβήθηκε πως ο πατέρας του παιδιού της ίσως να ήταν ο δικός της πατέρας. Στο βιβλίο της, High on Arrival, αναφέρει πως ο πατέρας πλήρωσε για την άμβλωση και δεν βρέθηκαν ερωτικά ποτέ ξανά...

:S

 

[iuakoya]

:S

Ωραίος τύπος, έτσι;  :thubsdown: :thubsdown: :thubsdown:

 

[iuakoya]

Στην ελληνική μυθολογία είναι αρκετά τα παραδείγματα αιμομιξίας με πρώτο τον ίδιο τον Δία που παντρεύτηκε την αδελφή του Ήρα και μετά πήγε και με την άλλη αδελφή του, τη Δήμητρα. Ο Οιδίποδας που αν αγνοία του έκανε 4 παιδιά με τη μητέρα του Ιοκάστη κι όταν το ανακάλυψε έβγαλε τα μάτια του με την πόρπη της νεκρής του μάνας - είχε αυτοκτονήσει μην αντέχοντας τη φοβερή αποκάλυψη. Ακόμη και ο Αβραάμ με τη Σάρα στην Παλαιά Διαθήκη ήταν ετεροθαλή αδέρφια από τον ίδιο πατέρα...

 

[iuakoya]

Επιστροφή στην Αγγλία...

«Είναι βαριά η καλογερική» λέει μια σοφή λαϊκή ρήση και φαίνεται πως επιβεβαιώθηκε μέσα από την υπόθεση μιας καλόγριας που αποφάσισε να  σκηνοθετήσει τον θάνατό της προκειμένου να ξεφύγει από την σκληρή θρησκευτική καθημερινότητα. Σύμφωνα με τους Times του Λονδίνου μια μοναχή πλαστογράφησε το θάνατό της, έφτιαξε ένα ομοίωμα της, το οποίο και έθαψε στη θέση της και έφυγε για να ζήσει μια ζωή σαρκικής λαγνείας. Το σκάνδαλο, που ανακαλύφθηκε από αρχειοφύλακες που ψηφιοποιούσαν τα αρχεία που διατηρούσε ο Αρχιεπίσκοπος του Γιόρκ Γουίλιαμ Μίλτον, από το 1317 έως το 1340. Έτσι αποκαλύφθηκε ότι η μοναχή Ιωάννα Μπενεντίκτιν του Λιντς δεν είχε πεθάνει και ζούσε μια «κολασμένη» ζωή στο Μπέβερλι, 30 μίλια μακριά από το μοναστήρι της...

 

[iuakoya]

Ο εξοργισμένος αρχιεπίσκοπος απαίτησε να επιστρέψει καθώς μια χριστιανή δεν θα έπρεπε να είχε ενεργήσει με τρόπο τόσο «πονηρό και κακό». Ο Guardian αναφέρει ότι της έγραψε επιστολή στα λατινικά και την καλούσε «να επιστρέψει στο σπίτι της». Έστειλε επίσης επιστολή και στον κοσμήτορα του Μπέβερλι ώστε να είναι ενήμερος για το σκάνδαλο. Μάλιστα του επισήμανε ότι η μοναχή «παραγκωνίζει με επιμονή τη θρησκεία και τη σεμνότητα του φύλου της». Η επιστολή του αρχιεπισκόπου ήταν αποκαλυπτική για την υπόθεση: «Από ένα διαβολικό μυαλό βγαίνει μια σωματική ασθένεια. Προσποιούνταν ότι ήταν νεκρή, δεν φοβόταν για την υγεία της ψυχής της και με τη βοήθεια πολλών από τους συνεργούς της, κακοποιούς, δημιούργησαν ένα ομοίωμα του σώματος της για να παραπλανήσουν τους αφοσιωμένους πιστούς». Μίλησε ακόμα για την ανακάλυψη της εξαπάτησης της καλόγριας και την οργή που προκάλεσε. Τα κείμενα κατέγραψαν την εξέλιξη των γεγονότων, αλλά δεν περιελάμβαναν πληροφορίες σχετικά με την κατάληξη του σκανδάλου...

 

[jimy.m.]

Επιστροφή στην Αγγλία...

«Είναι βαριά η καλογερική» λέει μια σοφή λαϊκή ρήση και φαίνεται πως επιβεβαιώθηκε μέσα από την υπόθεση μιας καλόγριας που αποφάσισε να  σκηνοθετήσει τον θάνατό της προκειμένου να ξεφύγει από την σκληρή θρησκευτική καθημερινότητα. Σύμφωνα με τους Times του Λονδίνου μια μοναχή πλαστογράφησε το θάνατό της, έφτιαξε ένα ομοίωμα της, το οποίο και έθαψε στη θέση της και έφυγε για να ζήσει μια ζωή σαρκικής λαγνείας. Το σκάνδαλο, που ανακαλύφθηκε από αρχειοφύλακες που ψηφιοποιούσαν τα αρχεία που διατηρούσε ο Αρχιεπίσκοπος του Γιόρκ Γουίλιαμ Μίλτον, από το 1317 έως το 1340. Έτσι αποκαλύφθηκε ότι η μοναχή Ιωάννα Μπενεντίκτιν του Λιντς δεν είχε πεθάνει και ζούσε μια «κολασμένη» ζωή στο Μπέβερλι, 30 μίλια μακριά από το μοναστήρι της...

Καβλα η καλογρια

 

[iuakoya]

Καβλα η καλογρια

Καβλόγρια ;)

 

[iuakoya]

Τα εγκλήματα κατά των ηθών στην Αθήνα των κλασικών χρόνων...

Σύμφωνα με το ποινικό δίκαιο, ως εγκλήματα κατά των ηθών νοούνται οι πράξεις εκείνες που προσβάλλουν τις κρατούσες κοινωνικές και ηθικές αντιλήψεις που αφορούν τη γενετήσια ζωή. Είναι οι πράξεις δηλαδή που στρέφονται όχι γενικά κατά των ηθών αλλά ειδικά κατά των κανόνων που διέπουν τις σεξουαλικές σχέσεις. Τα ποινικά αυτά αδικήματα, όπως θα λέγαμε σήμερα, είναι συνδεδεμένα απόλυτα, εξαιτίας της φύσης τους, με την εποχή τους. Έτσι, τα εγκλήματα κατά των ηθών, όπως εμφανίζονται στο αρχαίο αθηναϊκό δίκαιο της κλασικής περιόδου, δεν αντανακλούν μόνο τις αντιλήψεις της αθηναϊκής κοινωνίας για την ηθική, τον έρωτα, τη σεξουαλική ζωή. Αποτελούν παράλληλα κι ένα μέσο για να ξαναδούμε τις θρησκευτικές, κοινωνικές, πολιτικές αξίες της, για να κρίνουμε και από μιαν άλλη σκοπιά το πνευματικό και πολιτιστικό επίπεδο της εποχής...
ΥΓ Στη φωτογραφία η Αφροδίτη έτοιμη να παντοφλιάσει τον Πάνα που την παρενοχλεί...

 

[iuakoya]

Τα κυριότερα εγκλήματα...

Τα κυριότερα εγκλήματα κατά των ηθών, σύμφωνα με το αττικό δίκαιο της κλασικής περιόδου, ήταν ο βιασμός, οι σεξουαλικές σχέσεις αντρών με σεξουαλικά ώριμα αγόρια, εφήβους έναντι χρημάτων, οι σεξουαλικές σχέσεις με ανώριμα αγόρια, η έκδοση ελεύθερου αγοριού από τους συγγενείς του, η προαγωγεία και σχετικά η αιμομιξία. Η αθηναϊκή νομοθεσία προστάτευε με τις ιδιαίτερες διατάξεις της την ελευθερία βούλησης στη σεξουαλική ζωή (δικαίωμα εντελώς σχετικό όμως, αφού με άλλες διατάξεις και κοινωνικές επιταγές συχνά αναιρούνταν), την καθαρότητα ορισμένων σχέσεων και την ίδια τη φύση της σεξουαλικής πράξης, που έπρεπε σε ορισμένες περιπτώσεις να παραμείνει στα πλαίσια μιας γνήσιας και καθαρής έλξης και έξω από τη σφαίρα των οικονομικών συναλλαγών...

 

[iuakoya]

Ο βιασμός...

Το έγκλημα του βιασμού ήταν η διά της βίας άσκηση της σεξουαλικής πράξης ή ασελγούς πράξης επί άλλου προσώπου. Θύμα του βιασμού μπορούσε να είναι γυναίκα, άντρας, παιδί ή δούλος. Εναντίον του δράστη μπορούσε να ασκηθεί η «δίκη βιαίων». Επειδή ακριβώς επρόκειτο περί «δίκης» και όχι περί «γραφής», τη διαδικασία δίωξης είχαν το δικαίωμα να εγείρουν μόνο το θύμα, οι συγγενείς του ή ο κύριός του. Η ποινή ήταν χρηματική. Ο δράστης, σε περίπτωση που καταδικαζόταν, όφειλε να την καταβάλει δύο φορές. Μία φορά στο θύμα και μία φορά –το ίδιο ακριβώς ποσό– στην πόλη. Ειδικά για τον βιασμό γυναίκας, ο Πλούταρχος μας πληροφορεί ότι ο Σόλωνας είχε θεσπίσει ιδιαίτερο νόμο, σύμφωνα με τον οποίο, αν κάποιος άρπαζε ελεύθερη γυναίκα και τη βίαζε, έπρεπε να πληρώσει 100 αττικές δραχμές, ποσό ιδιαίτερα μεγάλο...

 

[iuakoya]

Ακόμα, σύμφωνα με μια πληροφορία, εκείνος που βίαζε κάποια παρθένα κοπέλα, ήταν υποχρεωμένος να την παντρευτεί. Στην περίπτωση όμως που ο βιασμός δεν ήταν αποτέλεσμα ενός ασυγκράτητου ερωτικού πάθους αλλά έγινε με πρόθεση προσβολής ή ατίμωσης του θύματος, μπορούσε ν' ασκηθεί κατά του δράστη η «γραφή ύβρεως» που χρησιμοποιούνταν γενικά στις περιπτώσεις βαριάς προσβολής του ατόμου. Σ' αυτή την περίπτωση το έγκλημα του βιασμού θεωρούνταν βαριά και βίαιη προσβολή της προσωπικότητας του θύματος...

 

[iuakoya]

Την αντίληψη των Αθηναίων για όλες αυτές τις προσβλητικές πράξεις που γίνονταν εναντίον κάποιου προσώπου με την άσκηση παράνομης βίας μάς την δίνει ο Δημοσθένης, που μας λέει: «Όλα όσα κάνει κανείς με τη βία ο νομοθέτης τα θεωρεί κοινά αδικήματα που αφορούν όλους, και τους έξω του αδικήματος πολίτες. Και έκρινε ότι η μεν δύναμη είναι κτήμα λίγων, οι δε νόμοι όμως όλων, και ότι εκείνος που πείστηκε (να δώσει κάτι) πρέπει να τύχει ιδιωτικής βοήθειας, εκείνος που ασκήθηκε πάνω του βία, δημόσιας. Γι' αυτό, στην περίπτωση αυτής της ύβρεως, έδωσε το δικαίωμα γραφής σε κάθε πολίτη, το δε πρόστιμο το έκανε όλο σε όφελος της πόλης. Γιατί ο νομοθέτης έκρινε ότι αυτός που επιχειρεί να υβρίζει αδικεί την πόλη και όχι μόνο τον παθόντα και ότι αρκετή ικανοποίηση για τον παθόντα είναι η τιμωρία του ενόχου. Από τέτοιες δε αιτίες δεν πρέπει να κερδίζει κανείς χρήματα»...

 

[iuakoya]

Τη «γραφή ύβρεως», λοιπόν, τη διαδικασία δίωξης του δράστη, μπορούσαν να εγείρουν όχι μόνο το θύμα ή οι συγγενείς του αλλά και κάθε Αθηναίος πολίτης. Ο ίδιος ο νόμος της ύβρεως έχει σωθεί και είναι ο εξής: «Αν κάποιος προσβάλει (υβρίσει) κάποιον, είτε παιδί, είτε γυναίκα, είτε άντρα, είτε ελεύθερο, είτε δούλο ή κάνει κάτι παράνομο εναντίον τους, ας ασκήσει τη γραφή στους θεσμοθέτες οποιοσδήποτε απ' τους Αθηναίους θέλει και έχει αυτό το δικαίωμα (σημ. δηλαδή δεν έχει στερηθεί τα πολιτικά του δικαιώματα). Οι δε θεσμοθέτες να εισάγουν την υπόθεση στην Ηλιαία μέσα σε 30 μέρες από την κατάθεση της γραφής, εάν δεν τους εμποδίζει καμιά δημόσια υπόθεση, αλλιώς μόλις θα είναι δυνατό. Αν δε η Ηλιαία καταδικάσει τον κατηγορούμενο, να του επιβάλει αμέσως τη σωματική ή τη χρηματική ποινή της οποίας θα κριθεί άξιος»...

 

[iuakoya]

Ο Αισχίνης, στον λόγο του Κατά Τιμάρχου επιβεβαιώνει ότι πράγματι ίσχυαν αυτά, ενώ μας πληροφορεί ότι ο νόμος όριζε ακόμα και τα παρακάτω: «Αν κάποιος Αθηναίος προσβάλει (υβρίσει) ελεύθερο παιδί, να ασκήσει ο κύριος του παιδιού τη γραφή ενώπιον των θεσμοθετών. Στη γραφή ας καθορίσει και την ποινή (που ζητά να επιβληθεί). Αν το δικαστήριο καταδικάσει τον κατηγορούμενο, να παραδίνεται στους Έντεκα και να εκτελείται την ίδια μέρα. Αν πάλι καταδικαστεί σε χρηματική ποινή ο ένοχος, να την καταβάλει μέσα σε 11 μέρες από τη δίκη, αν δεν μπορεί να την καταβάλει αμέσως. Ένοχοι δε αυτού του εγκλήματος ας είναι και αυτοί που αμαρτάνουν πάνω στα σώματα των οικετών». Ο δικαστικός αγώνας σε περίπτωση ύβρεως ήταν «τιμητός», δηλαδή ο νόμος δεν καθόριζε για τον δράστη κάποια συγκεκριμένη ποινή. Ο μηνυτής όφειλε να προτείνει την ποινή που του φαινόταν άξια να επιβληθεί στον ένοχο και ο δικαστής αποφάσιζε σχετικά. Αυτή η ποινή μπορούσε να 'ταν, ανάλογα με την περίπτωση, είτε σωματική (ακόμα και θάνατος) είτε χρηματική...

 

[iuakoya]

Εταίρησις, η πορνεία των αντρών...

Το έγκλημα αυτό αφορούσε τον αγοραίο έρωτα των αντρών. Ενδιαφέρουσα είναι η ιστορία των όρων που χρησιμοποιούσαν για να περιγράφουν αυτό το αδίκημα: οι λέξεις εταίρησις, εταιρεία, εταιρείν και εταιρεύεσθαι αρχικά σήμαιναν την αντρική φιλία, αργότερα τις πολιτικές λέσχες και τέλος την πορνεία των αντρών. Το έγκλημα του εταιρισμού αφορούσε τα αγόρια που εκδίδονταν έναντι χρημάτων σε άντρες και όχι τις γυναίκες εταίρες, για τη δραστηριότητα των οποίων δεν υπήρχε κάποιος ιδιαίτερος νομικός περιορισμός. Μιλάμε εδώ για αγόρια σεξουαλικά ώριμα, που φτάνουν δηλαδή στην ηλικία της ήβης, και όχι για σεξουαλικά ανώριμα. Σεξουαλικά ώριμα θεωρούνταν τα αγόρια που είχαν ηλικία κάπου ανάμεσα στα 12-20...

 

[iuakoya]

Η αττική νομοθεσία για τον εταιρισμό μάς δείχνει ότι όσο οι Αθηναίοι επιδοκίμαζαν την εκούσια σχέση ανάμεσα σ' έναν άντρα και έναν νέο, που βασιζόταν στην αμοιβαία έλξη και στην αγνότητα των συναισθημάτων, τόσο την αποδοκίμαζαν όταν γινόταν αντικείμενο δικονομικών συναλλαγών. Δράστες του εγκλήματος αυτού δεν ήταν μόνο εκείνοι που εκδίδονταν αλλά και αυτοί που πρόσφεραν τα χρήματα. Να τι λέει ο Αισχίνης στους Αθηναίους: «Δεν σας νομίζω πράγματι τόσο ξεχασιάρηδες ώστε να μη θυμάστε αυτό που προ ολίγου ακούσατε κατά την ανάγνωση των νόμων, στους οποίους υπάρχει διάταξη ότι και αυτός που δίνει τον εαυτό του για χρήματα γι' αυτή την πράξη όσο κι αυτός που δίνει τα χρήματα τιμωρούνται εξίσου με την πιο βαριά ποινή»...