Το σεξ του κόσμου σε 80 ημέρες

[iuakoya]

Ας δούμε όμως τον ίδιο τον νόμο του εταιρισμού που μας έχει διασωθεί: «Αν κάποιος Αθηναίος γίνει ερωμένος κάποιου άντρα για χρήματα, να μη δικαιούται να γίνει ένας από τους εννέα άρχοντες ή ιερέας ή δικηγόρος σε δημόσιες δίκες ούτε να αναλάβει καμιά αρχή ούτε μέρα στην πόλη ούτε έξω απ' αυτήν ούτε απ' αυτές που δίνονται με κλήρο ούτε απ' αυτές που δίνονται με εκλογή ούτε να στέλνεται ως κήρυκας ούτε γνώμη να εκφέρει ούτε να μετέχει στις δημόσιες θρησκευτικές τελετές ούτε στις δημόσιες στεφανηφορίες να φοράει στεφάνι ούτε να περιφέρεται μέσα στο τμήμα της αγοράς που έχει εξαγνιστεί. Αν δε κάποιος κάτι απ' τα παραπάνω κάνει, ενώ έχει καταδικαστεί για το έγκλημα του εταιρισμού, να τιμωρείται με την ποινή του θανάτου»...

 

[iuakoya]

Σχετικός με την παραπάνω διάταξη είναι και ο νόμος για τη «δοκιμασία ρητόρων». Σύμφωνα μ' αυτόν, καθένας που επρόκειτο να αγορεύσει δημόσια ελεγχόταν για την ηθική του υπόσταση. Λέει ο Αισχίνης: «Απαγορεύεται επίσης, λέει (ο νόμος), να μιλούν στις δημόσιες συνελεύσεις και όσοι για χρήματα είχαν γίνει ερωμένοι ενός ή περισσότερων αντρών. Γιατί έκρινε ο νομοθέτης ότι εκείνος που πουλά το ίδιο του το σώμα για εξευτελιστική χρήση, εύκολα και τα συμφέροντα της πόλης θα πουλήσει». Καταδικαστέες, σύμφωνα με τον αττικό νόμο, δεν ήταν οι σεξουαλικές σχέσεις αντρών με ενήλικα αγόρια αλλά μόνο αυτές που γίνονταν έναντι χρημάτων. Κακώς υποστήριξαν πολλοί ότι η ομοφυλοφιλία ήταν καταδικαστέα από την αττική νομοθεσία. Οι σχέσεις των Αθηναίων με τους νέους, συνδεόμενες με τον παιδαγωγικό έρωτα, την αντίληψη για το ωραίο, με το ιδανικό για την ομορφιά και την ύμνησή της ήταν θεσμός κοινωνικά αναγνωρισμένος και νομικά επιτρεπτός. Πίστευαν ότι ενίσχυε τους ίδιους τους θεσμούς της πόλης και γι' αυτό τον θεωρούσαν ιδιαίτερο προνόμιο των ελευθέρων...

 

[iuakoya]

Να τι μας λέει ο Πλούταρχος για τον Σόλωνα: «Και πως ο Σόλωνας ήταν ανίσχυρος στους όμορφους νέους κι ούτε τη δύναμη είχε ν' αντισταθεί στον έρωτα "σαν τον πυγμάχο που έχει νικηθεί" αυτό κι από τα ποιήματά του μπορούμε να το καταλάβουμε κι από κάποιο νόμο που θεσμοθέτησε και που απαγορεύει στους δούλους ν' αλείβουν το σώμα τους με λάδι και την παιδεραστία, δείχνοντας έτσι πως τοποθετούσε αυτό το πράγμα ανάμεσα στις ευγενικές και σοβαρές ασχολίες και σάμπως έτσι να παρακινούσε τους άξιους και ν' απομάκρυνε τους ανάξιους απ' αυτές». Ο Αισχίνης ακόμα μας λέει: «Λέει πάλι ο νομοθέτης "ο δούλος δεν επιτρέπεται ούτε να γίνει εραστής ελεύθερου παιδιού ούτε να το κυνηγά γι' αυτόν το σκοπό. Ο παραβάτης αυτής της διάταξης θα τιμωρείται με 50 μαστιγώσεις δημόσια". Αλλά δεν εμπόδισε τον ελεύθερο να γίνεται εραστής και να κάνει παρέα και να κυνηγά ένα παιδί και δεν νόμισε ότι αυτό μπορεί να προξενήσει βλάβη στο παιδί, απεναντίας μάλιστα αποδεικνύει τη διανοητική του ανάπτυξη»...

 

[iuakoya]

Οι σεξουαλικές σχέσεις με ανώριμα αγόρια...

Βασικό κριτήριο για το επιτρεπτό ή μη των σχέσεων αντρών με αγόρια ήταν και η ηλικία τους. Μικρά αγόρια ήταν απαγορευμένο να έχουν τέτοιες σχέσεις. Ο Αισχίνης λέει: «Επειδή όμως το παιδί δεν μπορεί ακόμα να διακρίνει ποιος είναι αληθινός φίλος του, ο νομοθέτης απευθύνεται στον εραστή και του συνιστά φρόνηση και αναβολή των προτάσεών του μέχρις ότου το παιδί φτάσει σε ηλικία να λογικεύεται»...

 

[iuakoya]

Σχετικός ήταν και ο παρακάτω παλιός νόμος, που επιχειρούσε να προστατεύσει τα ανώριμα ακόμα αγόρια: «Οι δάσκαλοι να μην ανοίγουν τα σχολεία πριν ανατείλει ο ήλιος και να τα κλείνουν πριν απ' τη δύση του. Δεν επιτρέπεται σ' αυτούς που έχουν περάσει την παιδική ηλικία να μπαίνουν στα σχολεία όταν βρίσκονται μέσα παιδιά, εκτός αν πρόκειται για τον γιο, τον αδελφό ή τον γαμπρό του δασκάλου. Αν δε κάποιος, παραβαίνοντας αυτήν τη διάταξη, μπει μέσα, τιμωρείται με την ποινή του θανάτου. Και οι γυμναστές οφείλουν στις γιορτές του Ερμή (που είχαν συνήθως ερωτικό περιεχόμενο) να μην αφήνουν να κάθεται μαζί με τα παιδιά κανένας ενήλικας για κανένα λόγο. Ο γυμναστής δε που θα επιτρέψει σε κάποιον να μπει και δεν θα τον εκδιώξει απ' το γυμνάσιο, να κηρύσσεται ένοχος για την παραβίαση του νόμου για τη διαφθορά των ελεύθερων παιδιών. Αυτοί δε που ορίζονται από τον δήμο ως χορηγοί πρέπει να είναι πάνω από 40 χρονών»...

 

[iuakoya]

Έκδοση παιδιών από τους συγγενείς τους...

Ως ιδιαίτερο έγκλημα αντιμετωπιζόταν από τον αττικό νόμο η παράδοση έναντι χρημάτων παιδιού από τους συγγενείς του σε άλλο άτομο για τη σύναψη σεξουαλικών σχέσεων. Ο ένοχος αυτού του αδικήματος διωκόταν με τη «γραφή μισθώσεως εταιρήσεως». Αναφέρει σχετικά ο Αισχίνης: «Κατηγορηματικά, λοιπόν, ο νόμος ορίζει ότι αν ο πατέρας, ο μεγαλύτερος αδελφός, ο θείος ή ο επίτροπος ή άλλοι που έχουν εξουσία σε ελεύθερο παιδί το παραδώσουν έναντι χρημάτων για εταιρισμό δεν επιτρέπεται να καταδιωχτεί το παιδί αλλά αυτοί που έκαναν για χρήματα αυτήν τη συμφωνία. Ο ένας, γιατί το έδωσε, ο άλλος, γιατί το πήρε στην υπηρεσία του. Όρισε δε την ίδια ποινή και για τους δύο. Ακόμα, το παιδί που μ' αυτό τον τρόπο εκμισθωνόταν το απάλλασσε, μετά την ενηλικίωσή του, από την υποχρέωση διατροφής και στέγασης του πατέρα του. Διατήρησε δε μόνο την υποχρέωση να τον κηδεύει και ν' απονέμει τις άλλες μεταθανάτιες τιμές»...

 

[iuakoya]

Προαγωγεία...

Ο Πλάτωνας ορίζει την προαγωγεία ως «άδικόν τε και άτεχνον συναγωγήν ανδρός και γυναικός». Δράστης του εγκλήματος αυτού μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε, τόσο άντρας όσο και γυναίκα. Θύμα δε μπορούσε να είναι, σύμφωνα με τον νόμο, γυναίκα ή ελεύθερο αγόρι. Έπρεπε όμως, μέχρι τη στιγμή της διαπράξεως του αδικήματος, να είναι αμέμπτων ηθών, γιατί δεν ήταν δυνατή η άσκηση της προαγωγείας σε βάρος προσώπου που ήδη εκπορνευόταν. Σύμφωνα με τη νομοθεσία: «Και αν γίνει (κάποιος) προαγωγός όριζε ο Σόλωνας πρόστιμο 20 δραχμές, εκτός αν πρόκειται για γυναίκα από κείνες που παραδίνονται φανερά σ' όποιον τις πληρώσει. Κι ακόμα ούτε τις θυγατέρες του έπρεπε να πουλάει κανείς ούτε τις αδελφές να δίνει, εκτός αν πιάσει άγαμο κορίτσι να έχει παραδοθεί σε άντρα». Τον 4ο αι., όμως, η ποινή έγινε ιδιαίτερα αυστηρή: «Ορίζει ότι πρέπει να καταγγέλλονται οι προαγωγοί, γυναίκες ή άντρες, και όσοι απ' αυτούς κηρύσσονται ένοχοι να καταδικάζονται σε θάνατο, γιατί, ενώ εκείνοι που ήθελαν να αμαρτήσουν διστάζουν και ντρέπονται να το προτείνουν στους άλλους, οι προαγωγοί την αδιαντροπιά τους την κάνουν επιχείρηση και, αντί αμοιβής, μεσολαβούν και τους φέρνουν σ' επαφή»...

 

[iuakoya]

Η αιμομιξία...

Η αιμομιξία γενικά δεν απαγορευόταν στην Αθήνα από κάποιο συγκεκριμένο νόμο, μα οι σεξουαλικές σχέσεις ανάμεσα σε ανιόντες και κατιόντες ήταν κοινωνικά καταδικαστέες, θεωρούνταν πράξεις βδελυρές και ανόσιες, που προκαλούσαν τη θεϊκή τιμωρία, όπως π.χ. βλέπουμε στον «Οιδίποδα» του Σοφοκλή. Απ' τον Ισαίο μαθαίνουμε ότι την εποχή του ο γάμος ανάμεσα σε ανιόντες και κατιόντες απαγορευόταν. Ίσως σε παλιότερες εποχές απαγορευόταν και ο γάμος ανάμεσα σε αδελφούς και αδελφές, σε μεταγενέστερους όμως χρόνους οι γάμοι αυτοί ήταν ανεκτοί, αν οι σύζυγοι ήταν από άλλη μητέρα...

 

[iuakoya]

Έχουμε δε μερικά παραδείγματα τέτοιων γάμων. Όπως π.χ. μας πληροφορεί ο Πλούταρχος, μια κόρη του Θεμιστοκλή, η Μνησιπτολέμη, που γεννήθηκε απ' τον δεύτερο γάμο του, παντρεύτηκε τον αδελφό της Αρχέτττολη ή, όπως μας λέει ο Δημοσθένης, ο παππούς του είχε παντρευτεί την αδελφή του, πού είχε γεννηθεί από άλλη μητέρα. Με εξαίρεση αυτούς τους κανόνες, η ενδογαμία δεν ήταν άγνωστη στην Αθήνα. Ένας Αθηναίος δηλώνει σ' έναν λόγο του ότι προτίμησε να παντρέψει την κόρη του μ' έναν ανιψιό του παρά μ' έναν ξένο, για να δυναμώσει τους οικογενειακούς δεσμούς. Όχι σπάνια, παντρεύονταν πρώτα ξαδέλφια ή ο θείος παντρευόταν την ανιψιά του. Ο ίδιος ο Περικλής ήταν παντρεμένος με μια συγγένισσά του και είχε μαζί της δυο γιους...

 

[iuakoya]

Για να μείνει η προίκα στην οικογένεια, ο αττικός νόμος όριζε ότι η επίκληρος κόρη, δηλαδή η κοπέλα που κληρονομούσε τον πατέρα της, επειδή δεν υπήρχε άντρας κληρονόμος του, ήταν υποχρεωμένη να παντρευτεί τον στενότερο συγγενή της. Ειδικά όμως για τις σχέσεις της επικλήρου κόρης ο Πλούταρχος μας λέει: «Παράλογος όμως και γελοίος φαίνεται ο νόμος που επιτρέπει στην επίκληρο, σε περίπτωση που ο σύζυγός της και νόμιμος εξουσιαστής της δεν είναι ικανός στα συζυγικά καθήκοντα, να παραδίνεται σ' έναν από τους κοντινούς συγγενείς του άντρα της, σε όποιον προτιμά. Και αυτό κρίνουν μερικοί ότι ορθώς νομοθετήθηκε για εκείνους που είναι ανίκανοι σωματικά και όμως παντρεύονται ορφανά πλουσιοκόριτσα για τα χρήματά τους, παραβιάζοντας έτσι τη φύση με τη βοήθεια του νόμου. Βλέποντας όμως τη γυναίκα τους να πηγαίνει με όποιον της αρέσει ή θα διαλύσουν τον γάμο ή θα τον διατηρήσουν με ντροπή τους, τιμωρούμενοι έτσι για τη φιλοχρηματία τους και την κακοήθειά τους. Επίσης, σωστό είναι και το ότι δεν επιτρεπόταν στην επίκληρο να πιάσει σχέσεις μ' όποιον-όποιον, αλλά μόνο με τους συγγενείς του άντρα της, για να βαστά το παιδί από το ίδιο αίμα και από την ίδια γενιά»...

 

[iuakoya]

Συμπέρασμα...

Πέρα από το άτομο και πάνω απ' τους πολίτες ήταν για τους Αθηναίους η πόλη και οι θεσμοί της. Η προσωπική ζωή και ευτυχία των πολιτών δεν μπορούσε να νοηθεί παρά μόνο μέσα από την ύπαρξη και την ομαλή λειτουργία της πόλης. Αυτήν προσπαθούσε να προστατεύσει και η συγκεκριμένη νομοθεσία. Οι αντιλήψεις των πολιτών για τον έρωτα, η σεξουαλική τους δραστηριότητα, τα «αμαρτήματά» τους, ενδιέφεραν συνολικά την πόλη. Ο Πλάτωνας στους «Νόμους» του μας λέει ότι ο νομοθέτης πρέπει: «Όλες τις μεταξύ των πολιτών συναναστροφές να επιβλέπει άγρυπνα και να παρακολουθεί από κοντά τις λύπες και τις ηδονές και τις επιθυμίες και τους ενθουσιασμούς όλων των ερώτων τους, να τα ψέγει δε αυτά ή να τα επαινεί με τους νόμους»...

 

[iuakoya]

Μία τρυφερή ερωτική στιγμή σε ένα αρχαίο αγγείο...

Η πήλινη οινοχόη μικρών διαστάσεων που είναι φινιρισμένη με μελανό γυαλιστερό γάνωμα, έχει πάνω της ζωγραφισμένη μια εντυπωσιακά όμορφη εικόνα ενός νεαρού που ετοιμάζεται να κάνει έρωτα με μια εταίρα, μία τρυφερή και ιδιαίτερα ερωτική στιγμή, από τις πιο λιτές αλλά και τις πιο εντυπωσιακές που έχουν αποτυπωθεί ποτέ πάνω σε αγγείο. Η νεαρή ηλικία του αγοριού φαίνεται από τα μακριά και πλούσια μαλλιά του, τα οποία καλύπτουν με μπούκλες τους κροτάφους και τον τράχηλο, ενώ η άβολη στάση του δείχνει αμηχανία, ίσως επειδή θα είναι η πρώτη φορά του. Ο χιτώνας του είναι κατεβασμένος μέχρι τους μηρούς και με το χέρι κρατάει σφιχτά το κάθισμα, κοιτάζοντας όμως στα μάτια την κοπέλα που ετοιμάζεται να καθίσει πάνω του...

 

[iuakoya]

Πρωταγωνίστρια της πράξης είναι αναμφίβολα η κοπέλα με την φαρδιά κορδέλα στα μαλλιά, η οποία τη στιγμή αυτή, εντελώς γυμνή, κάνει μια κίνηση να καθίσει πάνω στο αγόρι, ενώ ο τρόπος που κοιτάζονται ολοκληρώνει την αρμονία της τρυφερής συναισθηματικής στιγμής. Κι επειδή στην αρχαία Αθήνα δεν συνηθιζόταν να παίρνουν οι γυναίκες την πρωτοβουλία στην ερωτική πράξη, θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε ότι η γυναίκα είναι κάποια εταίρα και η σκηνή μάλλον εκτυλίσσεται ή σε κάποιο οίκο ανοχής ή στο περιβάλλον κάποιου συμποσίου...

 

[iuakoya]

Στάση εξηκοστή: ΗΠΑ...

Πώς αμύνονταν οι γυναίκες πριν από 100 χρόνια στις σεξουαλικές επιθέσεις...
Καθώς οι γυναίκες κέρδιζαν την ανεξαρτησία τους και μπορούσαν πλέον να κυκλοφορούν ασυνόδευτες στον δρόμο, ακόμη και να ταξιδεύουν χωρίς αντρική συντροφιά στα τέλη του 1800, οι βελόνες των καπέλων τους είχαν μετατραπεί σε ένα αποτελεσματικό όπλο άμυνας για όποια αρνούνταν να την ακουμπούν, να της λένε διάφορα στον δρόμο ή να επιχειρούν να της επιτεθούν. «Κάθε γυναίκα με θάρρος και μία βελόνα μπορεί να αποδείξει τι μπορεί να πάθει ένας δειλός που την πλησιάζει με δόλιο σκοπό», έγραφε εκείνη την εποχή η εφημερίδα Los Angeles Herald...

 

[iuakoya]

Το νέο, βασικά η μέθοδος άμυνας, διαδόθηκε. Πλέον οι βιοτεχνίες που έφτιαχναν βελόνες καπέλων είχαν καταλάβει τη διπλή χρησιμότητά τους και γι' αυτό έφτιαχναν περίτεχνες μεν -στολισμένες με λουλούδια, πουλιά και πολύτιμα πετράδια- βελόνες, ωστόσο σαφώς μεγαλύτερες. Μία βελόνα για γυναικείο καπέλο μπορούσε να ξεπερνάει τα 20 εκ. και να μετατραπεί άνετα σε φονικό όπλο για μία κοπέλα που βρισκόταν σε κίνδυνο. Είναι η εποχή που οι εφημερίδες σε όλο το φάσμα των Ηνωμένων Πολιτειών αρχίζουν να καταγράφουν περιστατικά γυναικών που προσπάθησαν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, όταν ένιωσαν να απειλείται η ζωή και η σωματική τους ακεραιότητα. Σύμφωνα με φύλλο της Chicago Ηerald του 1900 μια γυναίκα κάρφωσε κάποιον που προσπάθησε να τη ναρκώσει με χλωροφόρμιο, αρπάζοντάς την ενώ είχε γυρισμένη την πλάτη. Για το φαινόμενο των φονικών βελόνων είχε εκφραστεί ακόμη κι ο Ρούσβελτ, εξυμνώντας το γυναικείο θάρρος, που «εμφανίζεται πλέον στη δημόσια ζωή και που κανένας άντρας όσο δυνατός και να 'ναι, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μία αποφασισμένη γυναίκα με μια βελόνα στα χέρια της»...

 

[iuakoya]

Οι γυναίκες της εποχής άρχισαν να επιμορφώνουν η μία την άλλη σε θέματα αυτοάμυνας και πολύ σύντομα άρχισαν να κυκλοφορούν τα πρώτα σχετικά εγχειρίδια με κορυφαία αυτό της Mademoiselle Gelas, που πρότεινε έναν συνδυασμό κινήσεων jiu-jitsu, χρήση της βελόνας και φονικών κινήσεων με την ομπρέλα που μπορούσαν να προστατεύσουν μία γυναίκα που περπατούσε μόνη στον δρόμο βραδινές ώρες. Και ενώ ο Τύπος της εποχής λάτρευε να καταγράφει στις στήλες του αστυνομικού ρεπορτάζ περιστατικά με βελόνες, ωστόσο απέφευγε επιμελώς να καλύπτει καταγγελίες σεξουαλικής παρενόχλησης ή δίκες βιασμών. Ήταν, όμως, κι αυτός ένας τρόπος για να μπει στον δημόσιο διάλογο το θέμα της ασφάλειας των γυναικών...

 

[iuakoya]

Επιστροφή στη Γερμανία...

Βερολίνο, Δημοκρατία της Βαϊμάρης
Το Βερολίνο δεν ήταν μόνο στο μυθιστόρημα του Ντέμπλιν η πόρνη Βαβυλώνα, η πόλη με τον πιο πρόστυχο υπόκοσμο,που αναζητούσε τη σωτηρία της στις αισχρότερες ακολασίες, που αρκούσε η σκέψη της και μόνο για να πάει ο νους σου στα ναρκωτικά. «Η βερολινέζικη νυχτερινή ζωή, αδελφάκι μου! Τέτοιο πράγμα δεν έχει ξαναδεί η ανθρωπότητα! Στο παρελθόν είχαμε έναν εξαιρετικό στρατό· τώρα έχουμε εξαιρετικές διαστροφές!» έγραψε ο συγγραφέας Κλάους Μαν. Η πόλη στον ποταμό Σπρέε κατάντησε συνώνυμο της ηθικής παρακμής. Ένα από τα χαρακτηριστικά πρόσωπα εκείνης της εποχής, η ηθοποιός και χορεύτρια Ανίτα Μπέρμπερ, προγευμάτιζε βουτώντας λευκά πέταλα τριαντάφυλλου μέσα σε κοκτέιλ από χλωροφόρμιο και αιθέρα, για να τα γλείψει κατόπιν...

 

[iuakoya]

Παράνομα κέντρα διασκέδασης λειτουργούσαν στα πίσω δωμάτια διαμερισμάτων στο κέντρο της πόλης. Κράχτες μοίραζαν φυλλάδια στον σταθμό Ανχάλτερ, διαφήμιζαν παράνομα πάρτι και «διαγωνισμούς ομορφιάς». Τα μεγάλα κλαμπ, όπως το διάσημο Haus Vaterland στην Ποτσντάμερπλατς, το κακόφημο Ballhaus Resi στην Μπλουμενστράσε, γνωστό για τη διοργάνωση αχαλίνωτα διεστραμμένων σεξουαλικών οργίων, ή μικρότερα κέντρα, όπως το Kakadu-Bar ή το Weisse Maus, στην είσοδο των οποίων διανέμονταν μάσκες για να διασφαλίζεται η ανωνυμία των πελατών, τραβούσαν κατά κοπάδια όλους εκείνους που διψούσαν για διασκέδαση...

 

[iuakoya]

Επιστροφή στην αρχαία Ελλάδα...

Τα πρώτα «ρομπότ του σεξ»
Η εποχή των ρομπότ του σεξ και των φουτουριστικών πορνείων όπου τους πελάτες υποδέχονται και εξυπηρετούν ανθρωπόμορφες σε κάθε ανατομική λεπτομέρεια ρέπλικες, μοιάζει να βρίσκεται στην κόψη της επιστημονικής φαντασίας αλλά και της σύγχρονης τεχνολογικής πραγματικότητας, οι αρχαίοι Έλληνες όμως ήταν εκείνοι που πρώτοι είχαν προχωρήσει σε ερωτικές σχέσεις με ανθρώπινα ομοιώματα. Η ιστορικός Adrienne Mayor αποκαλύπτει πόσο παλιά πραγματικά είναι η ιδέα του sexbot. Τουλάχιστον με τη μορφή αγάλματος που αποκτά ανθρώπινη και ερωτική υπόσταση...

 

[iuakoya]

Το πιο γνωστό κλασσικό παράδειγμα αγάλματος που ζωντάνεψε με τη μεσολάβηση της «θείας τάξεως» βρίσκεται βέβαια στο μύθο του Πυγμαλίωνα ο οποίος ερωτεύτηκε το γυμνό ελεφάντινο άγαλμα που ο ίδιος είχε δημιουργήσει, απογοητευμένος από την χυδαιότητα (και προφανώς, την απόρριψη) των πραγματικών γυναικών σύμφωνα με την εκδοχή του μύθου στις «Μεταμόρφωσεις» του Οβιδίου. Η γυμνή φιλντισένια παρθένος τον κάνει να «καίγεται από πάθος» μέχρι που οδηγείται στο Ναό της Αφροδίτης για να κάνει έκκληση στη θεά να ζωντανέψει το ομοίωμα ιδανικής γυναίκας που δημιούργησε. Επιστρέφοντας σπίτι διαπιστώνει συγκλονισμένος ότι η ευχή του έχει ευοδωθεί και το άγαλμα έχει αποκτήσει ανθρώπινη συνείδηση αλλά κυρίως ανθρώπινη σάρκα που τελικά ανταποκρίνεται στα φιλιά και στα χάδια του αφού προηγουμένως έχει «κοκκινήσει από σεμνότητα»...