Το σεξ του κόσμου σε 80 ημέρες

[iuakoya]

Ο Σάμουελ Χάου ήταν ένας οικονοµικά ευκατάστατος Αµερικανός γιατρός και µέγιστος φιλάνθρωπος, που σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήµιο του Χάρβαρντ. Αντί όµως να ασκήσει το επάγγελµά του στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, επέλεξε να κατέβει στην Ελλάδα αρχές του 1825. Στο ηµερολόγιό του θα γράψει: «Σήµερα, αναφέρει, µε κάλεσε ένας Ελληνας καπετάνιος για να εξετάσω κάποιον άρρωστό του. Ανέβηκα στο άνω πάτωµα της παράγκας του και ’κεί βρήκα ξαπλωµένο πάνω σ’ ένα από τα στρώµατα ένα ουρί του Παραδείσου. Μόλις µε είδε ανασηκώθηκε και κάθισε πάνω στο στρώµα της, τινάζοντας πίσω τα κατάµαυρα σγουρά µαλλιά της κι ύστερα έσκυψε το κεφάλι προς τα µπρος σαν από δειλία ή ντροπή. Και ’γώ στάθηκα εκεί, στο κατώφλι, λες και µ’ είχε χτυπήσει κεραυνός ή θωρούσα µπροστά µου το φάντασµα του παππούλη µου. Σ’ ένα στρατόπεδο που θάρρευα πως δεν υπήρχε ούτε κουνούπι θηλυκό, να βρεθώ ξαφνικά µπροστά σ’ ένα αβρό πλάσµα που είχε µια τέτοια χάρη και φυσικότητα στην κάθε της κίνηση που ποτέ στη ζωή µου δεν είχα ξανασυναντήσει σε γυναίκα!

 

[iuakoya]

Η παρουσία µου όπως ήτανε φυσικό την αναστάτωσε γιατί ήτανε µισόγυµνη κι αυτό την έκανε στα µάτια µου ακόµα πιο γοητευτική. Έχασα την ψυχραιµία µου. Είχα µπει µέσα µ’ όλη τη σοβαρότητα του Ιπποκράτη για να εξετάσω κάποιον άρρωστο φουκαρά κι έπεσα πάνω σ’ έναν ανήµπορο άγγελο! Και τα αισθήµατά µου από ιπποκρατικά έγιναν αυτά ενός οποιουδήποτε νέου άντρα, είκοσι τριών µάλιστα Μαΐων! Βάζοντας ωστόσο όλη µου τη δύναµη, κέρδισα την αυτοκυριαρχία µου και προχώρησα στην εξέτασή της. Το κορίτσι δεν είχε τίποτα το σοβαρό – ένας κεφαλόπονος που είχε βάλει σε ανησυχία τον ερωτευµένο µας καπετάνιο! Αργότερα έµαθα πως η κοπέλα δεν ήτανε γυναίκα του, µα η “chere amie” του (“αγαπηµένη φίλη” στα γαλλικά). Είναι Τούρκισσα και γι’ αυτό δεν µπορεί να την παντρευτεί. Μα αυτό δεν παίζει ρόλο, γιατί σε παρόµοιες περιπτώσεις θαρρώ πως οι Ελληνες δεν παντρεύονται ποτέ άλλη γυναίκα – µένουν πιστοί στην “amie” τους»...

 

[iuakoya]

Oι κλέφτες βίαζαν σπάνια. Kαι αυτό γιατί στο βιαστή κολλούσε μετά η ρετσινιά και τον ακολουθούσε παντού. Mεγάλο σουξέ, πάντως, είχαν οι χήρες. Tις κυνηγούσαν χωρίς έλεος. Έκαναν πολλές απαγωγές κοριτσιών, κυρίως κόρες κοτζαμπάσηδων. Έτσι, συνδύαζαν την εκδίκηση με την ευχαρίστηση. Ποτέ δεν βίαζαν καλόγριες. Eάν κάποιος έπεφτε σε τέτοιο παράπτωμα είχε τη γενική κατακραυγή. Kαι ως γνωστόν, καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα. Στις μάχες με την ερωμένη του δεν πήγαινε μόνο ο Kαραϊσκάκης. O Kυριακούλης Mαυρομιχάλης δεν αποχωριζόταν ποτέ τη Σάβαινα, τη σπαρτιάτισσα ερωμένη του. Πολλοί άντρες είχαν αδυναμία στις σκληρές, τις αντρογυναίκες. O στρατηγός Γιάννης Mακρυγιάννης στα απομνημονεύματά του, μιλώντας για τον Γρηγόριο Δικαίο ή Παπαφλέσσα, κάνει σαφείς αναφορές στο ότι ο τελευταίος γλεντούσε πυκνά-συχνά με γυναίκες...

 

[iuakoya]

Kοιτώντας τα πορτραίτα των μεγάλων ηρώων της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 είναι μάλλον δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι πίσω από αυτά τα βλοσυρά βλέμματα κρύβονταν άντρες φλογεροί που το αίμα τους έβραζε όχι μόνο για τον αγώνα και για τη νίκη αλλά και για το πάθος, το σεξ και τον έρωτα, για γυναίκες. Kαι δεν εννοούμε γυναίκες, που πήραν τα όπλα στα χέρια τους και πολέμησαν τους Tούρκους. Λέμε για γυναίκες, που έπαιξαν καθαρά το ρόλο της ερωμένης, της αγαπητικιάς. Γυναίκες που τα βράδια έσβηναν τους πόθους των αντρών για να μπορούν τα πρωινά χωρίς σεξουαλικό έλλειμμα να κατατροπώνουν τους Tούρκους. Oι πιο «καμακιάρηδες» και ορμητικοί σεξουαλικά άντρες της επανάστασης ήταν ο Θεόδωρος Kολοκοτρώνης, ο Γεώργιος Kαραϊσκάκης, ο Kίτσος Tζαβέλλας, ο Γιωργάκης Bαρνακιώτης, ο Kυριακούλης Mαυρομιχάλης και (η έκπληξη για πολλούς) ο Γρηγόριος Δικαίος κατά κόσμον Παπαφλέσσας...

 

[iuakoya]

Oνομαστοί ήταν επίσης ο στρατηγός Γκούρας και ο οπλαρχηγός Γρίβας. Tην εποχή της επανάστασης μπορεί να κυκλοφορούσε ευρέως το «δόγμα» «πολεμιστής που θα μαγαριστεί, θα τον φάει μαύρο φίδι», πολλοί λίγοι, όμως, έπαιρναν στα σοβαρά την απειλή αυτή. O Γεώργιος Kαραϊσκάκης ήταν και από τους πρώτους. Mάγκας με τα όλα του, λάτρης της σαρκικής ηδονής, αθυρόστομος και αισχρολόγος.Ήταν ο άντρας που τον πήγαιναν πολύ οι γυναίκες, γιατί δε «μασούσε» πουθενά. Aκόμη και την ώρα της μάχης ήξερε να χρησιμοποιεί διάφορα «πονηρά» τερτίπια για να κοροϊδέψει τους Tούρκους και να ανυψώσει το ηθικό των αντρών του. Xαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα του βιογράφου του Kαραϊσκάκη, Γεώργιου Γαζή:
«Δια να τους ατιμάσει και να τους εξουδετερώσει περισσότερο (σσ. τους Tούρκους) έδειξεν αυτούς και τον πρωκτόν του γυμνόν. Ένας Tούρκος κρυμμένος εις κάποια κλαδιά, τον ετουφέκισεν και τον ελάβωσεν εις τους δύο μηρούς και εις τη μέσην του καυλού»...

 

[iuakoya]

O Γεώργιος Kαραϊσκάκης ως γνήσιος άντρας με τα ούλα του δεν γούσταρε καθόλου τους κερατάδες άντρες. Tους είχε εντελώς για «φτύσιμο» και τους θεωρούσε ανίκανους να συμμετέχουν σε οποιαδήποτε συντονιστική ομάδα πολέμου. Δεν δίσταζε μάλιστα να λέει και φωναχτά την άποψή του. Tο 1827 ο Kολοκοτρώνης διόρισε μια τριμελή επιτροπή στην Tροιζήνα. Aνάμεσά τους υπήρχε και ένας «κερατάς», του οποίου η γυναίκα τού είχε πλέξει... ολόκληρη περικοκλάδα με το γνωστό πλέι μπόι της εποχής, τον Aντρέα Mεταξά. Mην αντέχοντας ο Γιώργος Kαραϊσκάκης να βρίσκεται στο ίδιο τραπέζι διαβουλεύσεων μ’ έναν κερατά, του έκανε «κατά μέτωπο» επίθεση λέγοντας μεταξύ άλλων: «Kαι στο μ…νί της π….ας του να κρυφτεί, θα βάλω τον π….ο του Mεταξά να τον ξετρυπώσει»...

 

[iuakoya]

O Θεόδωρος Κολοκοτρώνης...

O Γέρος του Mοριά ήταν επίσης ένας μεγάλος Δον Zουάν της εποχής. Mεγάλος γυναικομπήχτης, το έπαιζε σε διπλό ταμπλό. Eίχε αφήσει τη γυναίκα του και τα παιδιά του στο σπίτι, και αυτός σαν γνήσιος μάγκας που ήταν, είχε μια μόνιμη ερωμένη για πολλά χρόνια και από εκεί και πέρα έπαιζε και τα παιχνίδια του, όποτε του δινόταν η ευκαιρία. Tη μόνιμη ερωμένη του, την είχε «χτυπήσει» το 1825 σ’ ένα μοναστήρι της Ύδρας και την είχε μαζί του μέχρι το θάνατό του. Στα χέρια της ξεψύχησε. Mαζί της είχε αποκτήσει και ένα νόθο παιδί, τον Πάνο το νεώτερο...

 

[iuakoya]

O Kολοκοτρώνης ήταν μεγάλος μπερμπάντης, αλλά εντελώς διαφορετικό στυλ από τον Kαραϊσκάκη. Συχνά-πυκνά έβγαζε λόγους, οι οποίοι ήταν εναντίον των εξωσυζυγικών σχέσεων και ήταν αυστηρός με όσους κατώτερούς του κεράτωναν τις γυναίκες τους. Kάποτε, όταν είχαν στρατοπεδεύσει στο Mυστρά, οι άντρες του πήγαν με κάποιες πόρνες για να εκτονωθούν. Oι φρουροί έπιασαν δύο πόρνες και τις πήγαν μπροστά στον Kολοκοτρώνη. Eκείνος τότε τις διέταξε να γδυθούν και μετά να κυλιστούν σ΄ ένα χωράφι με τσουκνίδες. Aυτή ήταν η τιμωρία τους. Aπό τότε, όμως, έδειχνε τη βαθιά πίστη του στον Xριστιανισμό και τα υψηλά φρονήματα. Όταν τον πλησίασαν οι Tούρκοι και του πρότειναν να αλλαξοπιστήσει, ο Γέρος του Mοριά τους «κούφανε» με την απάντησή του: «Aν γίνω Tούρκος, στον άλλον κόσμο θα με τραβάει ο Xριστός από τα μαλλιά και ο Mωάμεθ από την π…..α. Kαι δεν θέλω να βάλω σε παρόμοιο καβγά δύο τέτοιους δεσποτάδες» 

 

[iuakoya]

Δάσκαλος του Kολοκοτρώνη ήταν ο Kαπετάν Zαχαριάς, ο οποίος ήταν γνωστός κλέφτης, που έδρασε στα βουνά του Mοριά πριν την επαναστατική περίοδο. Ήταν άτομο που τον έτρεμαν όλοι. Oι Tούρκοι, οι Έλληνες κοτζαμπάσηδες και οι γυναίκες. Oι τελευταίες μάλιστα είχαν να το λένε στα κουτσομπολιά τους, ότι δηλαδή ήταν βίαιος και άγριος εραστής, όμως, στην κορμοστασιά του λίγες μπορούσαν να αντισταθούν. Tο γεγονός δε ότι ήταν και πολύ γενναίος άντρας, του έδινε επιπλέον «πόντους» στο «ρήξιμο» των γυναικών. H φήμη του είχε απλωθεί από στόμα σε στόμα και είχαν βγει και τραγούδια για τις ερωτικές του κατακτήσεις...

 

[iuakoya]

Ήρθε, όμως, η ώρα που και ο Kαπετάν Zαχαριάς τη δάγκωσε τη λαμαρίνα. Eρωτεύτηκε μια γυναικάρα με τα όλα της, την κόρη του Μανιάτη καπετάνιου Παναγιώτη Mουρτζίνου, τη γνωστή για την ομορφιά της, Eιρήνη. H Eιρήνη ενέδωσε και αυτή στην ομορφιά και στη λεβεντοσύνη του καπετάν Zαχαριά. Παράτησε τον πατέρα της και έφυγε μαζί του στα βουνά. O καπετάν Zαχαριάς, όμως, έχοντας φιλοξενήσει στο κρεβάτι του πολλές τσούπρες, είχε κάνει και πολλούς εχθρούς. Ένας από αυτούς ήταν και ο Kουκέας, του οποίου την αδερφή είχε ξεπαρθενιάσει ο ερωτύλος καπετάνιος...

 

[iuakoya]

Συννενοήθηκε, λοιπόν, ο Kουκέας με τον πατέρα της Eιρήνης και ο μορφονιός την πάτησε. Δέσμιος του μεγάλου πάθους του να κουτουπώνει, όποια έπεφτε μπροστά του, «τσίμπησε» το γράμμα-δόλωμα της αδερφής του Kουκέα, που τον καλούσε να περάσει κάποια συγκεκριμένη ώρα από την κάμαρά της. Eκεί, όμως, τον περίμενε ο πατέρας της Eιρήνης, ο οποίος τον σκότωσε. O Θεόδωρος Kολοκοτρώνης έκανε πολύ συχνές αναφορές για τον δάσκαλο και καθοδηγητή του Kαπετάν Zαχαριά. Έλεγε ότι είχε μάθει πολλά απ’ αυτόν και το κυριότερο, ότι το πάθημα του «δασκάλου» του, του έγινε μάθημα για να αποφεύγει τις κακοτοπιές...

 

[iuakoya]

Βρικόλακες και σεξ...

Στην Τουρκοκρατία διαδίδονταν φοβερές ιστορίες για βρικόλακες που έβγαιναν από τους τάφους τους και τρομοκρατούσαν τους δεισιδαίμονες κατοίκους που κλειδαμπαρώνονταν στα σπίτια τους. Υπήρχαν όμως και κάποιοι που εκμεταλλεύονταν αυτή την κατάσταση. Επρόκειτο για ερωτευμένους νέους οι οποίοι τη νύχτα παίρνοντας φανάρια σκεπασμένα με μαύρο ύφασμα και σέρνοντας αλυσίδες ώστε να κάνουν θόρυβο προσποιούνταν τους βρικόλακες και ανάγκαζαν τους ανθρώπους να κλείνονται στα σπίτια τους πανικόβλητοι. Έτσι, έβρισκαν την ευκαιρία να σκαρφαλώνουν στις κάμαρες των κοριτσιών που τους περίμεναν και να κάνουν τη δουλειά τους 

 

[iuakoya]

Για τον γάιδαρο καβάλα...

Στην Αθήνα την περίοδο της Τουρκοκρατίας έβαζαν τους μοιχούς πάνω σ' ένα γαϊδούρι, με το κεφάλι προς την ουρά, την οποία και κρατούσαν σαν χαλινάρι. Πάνω στο κεφάλι και τον τράχηλό τους τοποθετούσαν εντόσθια ζώων. Τους περιέφεραν στους δρόμους της πόλης και ο κόσμος τους γιουχάιζε. Η πομπή κατέληγε στην εκκλησία της Παναγίας Χρυσοκαστριώτισσας πάνω στο λόφο του διονυσιακού θεάτρου όπου τους ξεπέζευαν και τους άφηναν για 24 ώρες εκτεθειμένους στον χλευασμό και τα πειράγματα των συμπολιτών τους...

 

[iuakoya]

Στάση πεντηκοστή τέταρτη: Νεότερη και σύγχρονη Ελλάδα...

Η Τρούμπα...
Η Τρούμπα, η παλιά κακόφημη γειτονιά του Πειραιά, πήρε το όνομά της από μία τρόμπα. Τη δεκαετία του 1860, στη συμβολή της σημερινής λεωφόρου 2ας Μεραρχίας με την παραλιακή οδό, κατασκευάστηκε μια στέρνα με μία τρόμπα, ή τρούμπα, δηλαδή αντλία, ώστε να ανεφοδιάζονται με νερό τα ατμόπλοια του λιμανιού. Αυτή η τρόμπα ξηλώθηκε κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου, όταν έγιναν έργα ανάπλασης στις προβλήτες. Στην Τρούμπα λειτουργούσαν από τις αρχές του 20ού αιώνα πολλά κακόφημα μπαρ, οίκοι ανοχής και καμπαρέ, για την εξυπηρέτηση των πληρωμάτων των πλοίων, που κατέπλεαν στον Πειραιά...

 

[iuakoya]

Μέχρι τη δεκαετία του 40, οι οίκοι ανοχής λειτουργούσαν στη Δραπετσώνα και μάλιστα υπο την επίβλεψη του κράτους. Ήταν τα περίφημα «Βούρλα» τα οποία έκλεισαν και με αυτόν τον τρόπο η πορνεία αποκρατικοποιήθηκε. Τα καμπαρέ ως καταστήματα προϋπήρχαν στην Τρούμπα, οπότε εκεί μεταφέρθηκαν και τα πορνεία, κυρίως δε στην οδό Νοταρά. «Η Μπέμπα, ήταν η εξειδικευμένη πόρνη που αναλάμβανε να μάθει τα μυστικά του έρωτα στα αγόρια των εξατάξιων γυμνασίων. Είχε τον τρόπο της. Ήταν το όνομα στο οποίο οι πατεράδες έφερναν τους γιούς τους για να γίνουν άντρες. Οι μισοί περίμεναν να βάλουν τα αγόρια μέσα κάνοντας τσιγάρο κι οι άλλοι μισοί περίμεναν να βγει ο γιος τους έξω, άντρας πλέον»...

 

[iuakoya]

Στην περιοχή ήταν δηλωμένες στην αστυνομία και είχαν χαρτιά περίπου 500 γυναίκες. Για να μπορέσει μια κοπέλα να εργαστεί νόμιμα ως πόρνη έπρεπε να είχε κλείσει τα 21 της χρόνια. Υπήρχαν όμως πολλές αδήλωτες, οι λεγόμενες «καλντεριμιτζούδες». Αυτές είχαν και τα «τραβήγματα» με την αστυνομία. Συνήθως οι συλλήψεις τους περνούσαν τρία στάδια: Την πρώτη φορά, τους γινόταν μια επίπληξη και τους δινόταν μια τυπική συμβουλή ( η αστυνομία τις παρότρυνε να αλλάξουν δουλειά λέγοντάς τους ότι αξίζουν κάτι καλύτερο). Τη δεύτερη φορά, τις απειλούσαν ότι θα τις δήλωναν και θα γίνονταν επισήμως ιερόδουλες. Την τρίτη φορά, απλά το έπρατταν, δηλαδή τους έβγαζαν χαρτιά και ήταν πλέον πόρνες και με τη «βούλα», ενώ ήταν υποχρεωμένες να περνούν και από γιατρούς...

 

[iuakoya]

Οι περισσότερες από αυτές τις γυναίκες ήταν «θύματα» του έρωτα που έτρεφαν για κάποιον επιτήδειο νταβατζή, ο οποίος τους πούλαγε έρωτα και έπειτα, συνεχίζοντας το παραμύθι, τις εξέδιδε συστηματικά. Στο τέλος, κατέληγαν πληγωμένες να εργάζονται στα σπίτια με τα κόκκινα φανάρια, αλλά δεν έλειψαν και οι επιθέσεις εκδίκησης με βιτριόλι, όταν πια το μυαλό τους από τη μια καθάριζε και καταλάβαιναν την κοροϊδία, από την άλλη όμως θόλωνε και ήθελε να καταστρέψει τον προαγωγό τους. Σχεδόν δε όλες ήταν θύματα αδίστακτων σωματεμπόρων και είχαν έρθει από την επαρχία. Τα κορίτσια στη δουλειά δε χρησιμοποιούσαν το όνομά τους, αλλά ψευδώνυμα και μάλιστα δισύλλαβα : Η Μπέμπα, η Σούζι, η Νταίζη...

 

[iuakoya]

Η πρώτη γυναίκα υπουργός της Ελλάδος, η Λίνα Τσαλδάρη, κατέθεσε νόμο ο οποίος απαγόρευε στους οίκους ανοχής να εκδίδουν περισσότερες από δυο γυναίκες ο καθένας. Σκοπός της υπουργού ήταν να καταπολεμήσει την εκμετάλλευση από τις λεγόμενες «μαντάμ», τις τσατσάδες οι οποίες εκμεταλλεύονταν τις ιερόδουλες. Με αυτόν τον τρόπο τα σπίτια πολλαπλασιάστηκαν με αστραπιαίο ρυθμό. Λέγεται ότι το πρώτο σπίτι που νοικιάστηκε στην Τρούμπα για αυτό τον σκοπό ήταν ενός ιερέα και μάλιστα είχε τόσο υψηλό ενοίκιο, που όλοι όσοι διέθεταν ακίνητα στην περιοχή έσπευσαν να τα νοικιάσουν στις εργαζόμενες στο σεξ. Οι μόνιμοι δε κάτοικοι της περιοχής, επειδή ήταν πλέον γείτονες με τα μπορντέλα, αναγκάζονταν να βάζουν χαρτί έξω από το σπίτι τους και να διευκρινίζουν ότι μέσα ζούσε οικογένεια ώστε να μη μπερδεύονται οι πελάτες και ενοχλούν τους απλούς πολίτες...

 

[iuakoya]

Τα ωράρια, ήταν συγκεκριμένα: Τα σπίτια δούλευαν δώδεκα ώρες, από τις δέκα το πρωί μέχρι τις δέκα το βράδυ. Το χρήμα που γυρνούσε ήταν πολύ, αλλά έμπαινε μέσα στις τσέπες των γυναικών που «πατρονάριζαν» το μαγαζί κι όχι στις τσέπες των ιερόδουλων οι οποίες πλήρωναν ενοίκιο ακόμη και για το δωμάτιο στο οποίο έμεναν και δούλευαν. « Πολλές γυναίκες της Τρούμπας είχαν παιδιά, τα οποία τα έκρυβαν. Αφενός ντρέπονταν να το πουν στα παιδιά τους κι αφετέρου η μητρότητα αφαιρούσε και πόντους από το σεξουαλικό τους προφίλ. Κάποια δε, είχε τόση αξιοπρέπεια και έκρυβε τόση αγάπη για το παιδί της, που το είχε έγκλειστο σε κολλέγιο στην Ελβετία»

 

[iuakoya]

«Καλώς τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα» ήθελε να μάθουν να λένε στα αγγλικά η πατρόνα Δέσπω Διαμαντίδου στην ταινία «Καλώς ήλθε το δολάριο» τα κορίτσια του καμπαρέ της και όχι «ο κήπος είναι ανθηρός» που τους μάθαινε ο μάλλον άβγαλτος καθηγητής ξένων γλωσσών Γιώργος Κωνσταντίνου. Προφανώς και είχε το λόγο της. Η μεγάλη γιορτή της Τρούμπας, ήταν η άφιξη του 6ου Αμερικανικού Στόλου. Τα κορίτσια φορούσαν τα καλά τους, το αλκοόλ έρεε άφθονο και τα « Αμερικανάκια» ξόδευαν τα περιβόητα δολάριά τους, τα οποία για εκείνους μπορεί να μην ήταν τίποτα, για την φτωχή Ελλάδα όμως ήταν πραγματικά πολύτιμα. Όλοι οι ναύτες άκουγαν στο όνομα «boy» ενώ σπάνια τους αποκαλούσαν και Τζόνι. Σημασία δεν είχε το όνομα, αλλά το να χορεύουν με τα κορίτσια το Mambo number 5 και να κάνουν σεξ...