Καλησπέρα και από εμένα, ήταν το 2007 εάν θυμάμαι καλά, στην πόλη που ζω, τη Θεσσαλονίκη, σε ένα στενό κάθετο στην οδό Μοναστηρίου, απέναντι απτό Holiday Inn, ακριβώς δίπλα από το παλιό το στριπτιτζάδικο το στενό εννοώ, στο πρώτο κατηφορίζοντας. Ήμουν στα 18 και είχα φτάσει εκεί αποφασισμένος βγαίνοντας απτό σπίτι , έχοντας περπατήσει απτό κέντρο, ροτόντα, με τα πόδια, λόγω άγχους. Η πόρτα ήταν ξύλινη, με γερό κούφωμα, έσπρωξα το επίχρυσο χερούλι και μπήκα. Έγινε ό,τι έγινε με μια ψηλή, μελαχρινή τύπισσα, με τεράστια
, αλλοδαπής προέλευσης.Δε θα ξεχάσω ποτέ το τί ακολούθησε όταν έφυγα απτό εν λόγω "ίδρυμα". Βγήκα λοιπόν με τεράστιο θάρρος και τρελή αυτοπεποίθηση στο περπάτημα και συνέχισα να κατηφορίζω προς Σαπφούς ώστε να στρίψω για δικαστήρια και να πάρω ξανά το δρόμο, με τα πόδια φυσικά, για το σπίτι. Φορούσα μαύρο καλό πουκάμισο, μαύρο καλό παντελόνι, παπούτσια μαύρα καλά και μια καδένα στον καρπό του δεξιού χεριού. Στην πέννα δηλαδή. Με πλευρίζει λοιπόν περιπολικό και με ξεκινάει στις ερωτήσεις τί και πώς και αλλιώτικα και τί κάνω εκεί τέτοια ώρα.Μετά από σύντομη στιχομυθία , ξεκαθάρισα τη θέση μου και όταν μου ζήτησαν ταυτότητα μου κόπηκαν τα πόδια γιατί δεν την είχα μαζί μου."Ώχ" λέω, "με βλέπω στο τμήμα με καλεσμένους τους δικούς μου για εξακρίβωση".
Για καλή μου τύχη, το μόνο που μου είπαν είναι αυτό, το θυμάμαι σαν τώρα, σα να μην πέρασε ούτε στιγμή: "Εντάξει, δεν πειράζει αγόρι μου, αλλά όταν κυκλοφορείς σε τέτοιες περιοχές, την ταυτότητα θα την έχεις καρτ ποστάλ", και τους απαντάω "έγινε, τώρα θα το ξέρω,καλό βράδυ". Ως πρώτο μου σχολιασμό στην ιστοσελίδα και στο φόρουμ, ίσως να κούρασα με την εκτενέστατη περιγραφή αλλά ήθελα να το ευχαριστηθώ.
Καλώς σας βρήκα λοιπόν, καλά γλέντια.