δεν ξερω πως να ξεκινησω, μαλλον δεν θα το ποσταρω ουτε αυτη την φορα.. πφφφ.. ειναι αστειο.. το ποσο ευκολα μπορεις να χασεις το μετρο οταν δεν υπαρχει μετρο.. ολα.. δεν συμμετεχω και πολυ στο φορουμ αλλα που και που λεω καμια μαλακια.. ειναι αστειο.. ολα ειναι αλυσιδωτες αντιδρασεις.. ειδα ενα παλιο μου ποστ.. εκανα οτι δεν ηξερα και καλα τι εννοουσε ο τυπος στην ομονοια οταν μου ειπε μαυρο.. ποσο ωραια ηταν αυτη η περιοδος.. μακαρι να μπορουσα να γυρισω πισω.. σχεδον 8 μηνες μετα μου φαινεται τοσο μακρινος αυτος ο εαυτος μου.. εχω χαθει απο ολους τους φιλους μου.. με επαιρναν τηλεφωνο σχεδον καθε μερα ολοι τους αλλα εγω ημουν τοσο μαστουρωμενος που δεν μπορουσα ουτε να απαντησω.. τους επαιρνα μετα απο καμια βδομαδα και τους ελεγα μια μαλακια δικαιολογια οτι εχασα το κινητο ή δεν ειχα καρτα.. μετα απο 2-3 μερες παλι τα ιδια.. με μαθηματικη ακριβεια αποκοπηκαμε.. βρηκα αλλους ομως.. δεν καναμε τιποτα αλλο οταν βρισκομασταν περα απο το να την πινουμε.. κουραστηκα.. τι τα λεω εδω περα... δεν εχω που αλλου να τα πω... πριν φτασει καν το καλοκαιρι μαστουρωνα συνεχομενα κατα την διαρκεια της μερας.. για πολλες μερες.. εχασα το μετρημα.. πραγματικα δεν ηξερα τι μερα ηταν μονο απο το χορτο.. ζουσα σε ενα παραλληλο συμπαν το οποιο δεν εβγαζε πουθενα.. μετα απο ενα σημειο δεν με επιανε.. επεφτα σε καταθλιψη.. φαυλος κυκλος.. μεσολαβησε το καλοκαιρι.. κρατηθηκα 2 μηνες μιας κ δεν μπορουσα να βρω.. σεπτεμβρης.. μεχρι τοτε δεν ειχα καταλαβει που πηγαινε το πραγμα.. καπου εκει ομως τα πραγματα ξεφυγαν τελειως απο τον ελεγχο.. εκανα την μαλακια να παρω αντιψυχωτικα αντικαταθλιπτικα ενας θεος ξερει τι μπας κ κανουν κατι.. ολα μπερδευονταν.. το μυαλο μου τα επαιξε τελειως.. εγιναν καποια πραγματα που δεν θελω να αναφερω.. και φτανουμε στο σημερα.. το χορτο ειναι σαν ανεκδοτο μπροστα στην κοκα.. λογικα αυριο θα το μετανιωσω που καθομαι και τα λεω αλλα αυτο που εγινε σημερα δεν μπορουσα καν να το φανταστω οτι θα εφτανα σε αυτο το σημειο.. δεν ημουν εγω αυτος σημερα.. καποιος αλλος ηταν.. αρχιζω να τα χανω .. αλλα δεν μπορω να σταματησω.. ΕΙΜΑΙ 20 ΧΡΟΝΩΝ ΓΑΜΩΤΟ!!!! δεν θελω να παρω αυτο τον δρομο.. θελω να γινω παλι ο παλιος εγω αλλα δεν ξερω πως
επειδή έχω φίλο που είναι στην ίδια φάση πάνω-κάτω θα σου πώ το εξής και άκου το καλά...
τον παίρνω τηλ. κάθε μέρα να πάμε για καφέ,ποτό,ότι σκατά θέλει,μόνο να βγεί από το σπίτι...
να ξεφύγει από αυτό το κλείσιμο...
και ποτέ δεν μου απαντάει ή όταν μου απαντάει μου λέει κάποια μαλακία από αυτές που λές και εσύ...
η συμβουλή μου???
απάντησε στα τηλέφωνα των φίλων σου...βγές έξω...κάνε παρέα με άτομα που δεν έχουν σχέση με τα ναρκωτικά...
μία-δύο-τρείς θα δείς κάποια πρόοδο...
δυστηχώς δεν πιστεύω στους ειδικούς και στους ψυχολόγους αλλά στην ανθρώπινη δύναμη που πηγάζει μέσα από ομαδικότητα εκτός φυσικά από την προσωπική...
