Τύπε αυτος που λές "ναυάγιο ζωής" πως μπορείς να ξέρεις τη τύχη του, το αν η ζωή του φέρθηκε δίκαια, το άν κληρονόμησε όμορφα χαρακτηριστικά, το αν κληρονόμησε δομές για να χτίσει καλύτερη ζωή κτλ για να καταλήξει να τρέφεται ερωτικά κατ αυτόν το τρόπο; Για κάποιους αυτή η διέξοδος είναι μονόδρομος. Γιατί να τους υποτιμάμε; Απο τύχη συμβαίνουν αυτά. 'Η γεννιέσαι με κάποιες προϋποθέσεις ή όχι. Ας κοιτάμε τη καμπούρα μας καλύτερα γιατι συχνάζουμε στα ίδια μέρη με τέτοια ναυάγια οπότε μικρές οι διαφορές μας.
Συγγνώμη, προκαταβολικά για το off topic, αλλά διαβάζοντας τα πιο πάνω, θυμήθηκα ένα ωραίο ιστορικό ανέκδοτο, με τον νεαρό Ναπολέοντα,
ο οποίος, είχε επισκεφτεί κάποτε ως νεαρός αξιωματικός, το αρχοντικό ενός γόνου παλαιάς οικογένειας ευγενών. Ο οικοδεσπότης, θέλοντας να εντυπωσιάσει τον νεαρό Ναπολέοντα, τον ξενάγησε στα πορτρέτα των ένδοξων προγόνων, και του αφηγείτο τα κατορθώματά τους στις μάχες, τα πολιτικά τους αξιώματα κλπ κλπ. όταν τελείωσε την ξενάγηση, γύρισε και είπε με υφάκι στον Ναπολέοντα:
-Δεν πιστεύω να αισθάνεσαι μειονεκτικά, επειδή κατάγεσαι από ταπεινή οικογένεια...
Και τότε ο Ναπολέοντας, του απάντησε ατάραχος:
-Καθόλου, διότι σκοπεύω να γίνω εγώ, ο ένδοξος πρόγονος των δικών μου απογόνων...
Αυτό, για να θυμόμαστε, ότι ο "άντρας κάνει τη γενιά, κι όχι η γενιά τον άντρα", σε σχέση με τα "δεδομένα" ορισμένων προνομιούχων
άχρηστων, και τις προοπτικές ανθρώπων, με θέληση και αξία, παρά το "χαμηλό σημείο εκκίνησης"...
εξέλιξη προκαθορισμενη απο κοινωνικες επιβολες που καμια επαφη δεν έχουν με την αντικειμενική βελτιωση του ανθρώπου.εσύ βλέπεις ένα χοντρό αποτυχημένο άνθρωπο μέσα από το πρίσμα της δικής σου πραγματικότητας.ένας άλλο απλά έναν ελεύθερο ανθρωπο που γεύεται και πρόκειται να γευτεί τις συνταγές της ζωής του έξω από τσελεμεντεδες.Ο έρωτας υπάρχει παντου.όλοι εγκλωβισμένοι στην εξίσωση του προκαθορισμένου.μαριονέτες σε σκοινιά που κάποιοι απλά τα βλέπουν και κάποιοι όχι.να τα κοψει κανένας δεν μπορεί .μόνο το συγχρονισμό τους ίσως να αλλαξειξεκινάω ανάποδα απο τον άμεσο υπαινιγμό που μου κάνεις ότι είμαι και γω ναύαγιο επειδή συχνάζω εκεί ...
είναι αλήθεια ότι το πρώτο που κάνω είναι να έχω επίγνωση της ναυαγώδους κατάστάσής μου να κοιτάω την καμπούρα μου...αλλά να κοιτάω πως να την ισιώσω και όχι να περηφανεύομαι γι'αυτήν.
η "πιάτσα" είναι σχολείο και καλό είναι να περνάς τις τάξεις και να συνεχίζεις για το καλύτερο και όπου φτάσεις.
τώρα εν προκειμένω ...ένας άνθρωπος 45άρης σπυριάρης παχύσαρκος με αναπνευστικά και ένα σωρό άλλα προβλήματα να ζητιανεύει λίγη πουτανοαγάπη
και λίγα φασόλια ηδονής με το 10αρικάκι του ...συγνώμη αλλά έχει κάνει πολλά λάθη , βολεύτηκε στον πάτο και έμεινε εκεί...ενώ είχε τις δυνατότητες να εξελιχθεί...
δεν κατηγορώ κανέναν...απλά παρατηρώ τα φαινόμενα...δεν ξέρω αν μπορώ να αποφύγω τις "αρρώστιες" αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι έχω επίγνωση ότι είναι "αρρώστιες"
ανταποδίδω τα χαιρετίσματα
Δίνεις και μια ποιητική διάσταση σ'αυτό που θέλεις να αναδείξεις,ελάχιστοι όμως έχουν τα ψυχικά αποθέματα να αντέξουν τον μαραθώνιο της ζωής!Άλλο είναι να ξεκινάς τον αγώνα από τον τύμβο του Μαραθώνα,και άλλο μέσα από το Στάδιο... Σαφώς η χαρά στην πρώτη περίπτωση είναι ασύγκριτη σε σχέση με τη δεύτερη...Αυτοί όμως που μπορούν να βλέπουν πίσω απο τη κουρτίνα κάποια στοιχεία της ζωής των ευνοημένων απο ''υποδομές '' καταλαβαίνουν τι παίζεται, και ούτε ζηλεύουν ούτε φθονούν.
Εκτιμούν αυτό που τους δόθηκε απο τη φύση τους, και όσα οι γονείς τους κατάφεραν η δεν κατάφεραν να τους δώσουν. Προσπαθούν να εξελιχθούν και να φτιάξουν βαθμιαία κάτι καλύτερο στη ζωή τους, χωρίς όμως να ανέχονται ούτε μαστιγώματα, ούτε αυτομαστιγώματα ( καινούργια τάση που εμπνέεται στα τούβλα, ώστε να μην κουράζονται οι μαστιγωτές
Τέλος μαθαίνουν να αντιμετωπίζουν τη δυσκολία και τη πίεση με χαμόγελο συγκατάβασης. Και αυτό γιατί εχουν πάρει πρέφα για το τι εννοούσε ο Καβάφης για την ''αξία του ταξιδιού'', και το πόση ευτυχία περιείχε η (γεμάτη δυστυχία ) δοκιμασία του Οδυσσέα.
Αν ξέρεις ότι αντίπαλός σου είναι ο εαυτός σου, και όχι κάποιος άλλος, λίγο σε ενδιαφέρει απο που ξεκινάει ο καθένας μας.
Νικητής είναι αυτός που συγκρίνεται μέρα με τη μέρα με τον εαυτό του και βλέπει ότι σταδιακά γίνεται καλύτερος.
Απο όπου και αν ξεκινάει !!!
ξεκινάω ανάποδα απο τον άμεσο υπαινιγμό που μου κάνεις ότι είμαι και γω ναύαγιο επειδή συχνάζω εκεί ...
είναι αλήθεια ότι το πρώτο που κάνω είναι να έχω επίγνωση της ναυαγώδους κατάστάσής μου να κοιτάω την καμπούρα μου...αλλά να κοιτάω πως να την ισιώσω και όχι να περηφανεύομαι γι'αυτήν.
η "πιάτσα" είναι σχολείο και καλό είναι να περνάς τις τάξεις και να συνεχίζεις για το καλύτερο και όπου φτάσεις.
τώρα εν προκειμένω ...ένας άνθρωπος 45άρης σπυριάρης παχύσαρκος με αναπνευστικά και ένα σωρό άλλα προβλήματα να ζητιανεύει λίγη πουτανοαγάπη
και λίγα φασόλια ηδονής με το 10αρικάκι του ...συγνώμη αλλά έχει κάνει πολλά λάθη , βολεύτηκε στον πάτο και έμεινε εκεί...ενώ είχε τις δυνατότητες να εξελιχθεί...
δεν κατηγορώ κανέναν...απλά παρατηρώ τα φαινόμενα...δεν ξέρω αν μπορώ να αποφύγω τις "αρρώστιες" αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι έχω επίγνωση ότι είναι "αρρώστιες"
ανταποδίδω τα χαιρετίσματα
Τύπε η ζωή δεν είναι άθλημα αυτοεξέλιξης σε ανώτερα επίπεδα.
Απ τη στιγμή που περνάς το ιδιο κατώφλι του μπουρδέλου με τον 40αρη χοντρό σπυριάρη είσαι στον ιδιο ακριβώς πάτο με αυτόν.
Είτε εσένα σε γλωσσοφιλιάζει η πουτάνα αλλα με τον χοντρό σπυριάρη την πιάνει εμετίλα, το μόνο σίγουρο ειναι οτι ολοι στον ιδιο πάτο με τον χοντρό σπυριάρη είστε.
Και μιά πουτάνα στη Φυλής μαζεύει 200.000 σε 5 χρόνια και πάει στο Βουκουρέστι και το παίζει ντιβα ενώ μια άλλη στο Μετάξυ βγάζει ισα ισα για να ζήσει στη ελλάδα. Η διαφορετική εξέλιξη πολλές φορές δεν εχει να κάνει με τις ατομικές επιλογές και την ατομική προσπάθεια. Ειναι πολύ πιο πολύπλοκη και συμβάλλει η τύχη της κληρονομιάς μας και άλλα πολλά. Οπότε τη καμπούρα μας όλοι να κοιτάμε. Στο τέλος κανείς δεν ειναι ικανοποιημένος με τον εαυτό του και ολοι ξέρουν οτι ξοδεύτηκαν στη ζωή ανεξαρτήτος εξέλιξης. Φιλικά πάντα.
Τύπε η ζωή δεν είναι άθλημα αυτοεξέλιξης σε ανώτερα επίπεδα.
Απ τη στιγμή που περνάς το ιδιο κατώφλι του μπουρδέλου με τον 40αρη χοντρό σπυριάρη είσαι στον ιδιο ακριβώς πάτο με αυτόν.
Είτε εσένα σε γλωσσοφιλιάζει η πουτάνα αλλα με τον χοντρό σπυριάρη την πιάνει εμετίλα, το μόνο σίγουρο ειναι οτι ολοι στον ιδιο πάτο με τον χοντρό σπυριάρη είστε.
Και μιά πουτάνα στη Φυλής μαζεύει 200.000 σε 5 χρόνια και πάει στο Βουκουρέστι και το παίζει ντιβα ενώ μια άλλη στο Μετάξυ βγάζει ισα ισα για να ζήσει στη ελλάδα. Η διαφορετική εξέλιξη πολλές φορές δεν εχει να κάνει με τις ατομικές επιλογές και την ατομική προσπάθεια. Ειναι πολύ πιο πολύπλοκη και συμβάλλει η τύχη της κληρονομιάς μας και άλλα πολλά. Οπότε τη καμπούρα μας όλοι να κοιτάμε. Στο τέλος κανείς δεν ειναι ικανοποιημένος με τον εαυτό του και ολοι ξέρουν οτι ξοδεύτηκαν στη ζωή ανεξαρτήτος εξέλιξης. Φιλικά πάντα.
Φιλε μου ΑΥΤΗ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ!!Οποιοs καταλαβαινει λιγο την ψυχοσυνθεση των γυναικων,αντιλαμβανεται κ το παραμυθι που τρωμε αμασητο καθε φορα που πανηγηριζουμε για τα κατoρθωματα μαs....
κατά ένα τρόπο το γουστάρουν και αυτές.Πρέπει να μας απασχολεί να περνάνε όλοι οι άνθρωποι ωραία σε ότι κάνουν.Δυστυχώς αυτό όμως δεν μπορεί να γινεται πάντα και παντου
