Μετά από ένα τετράωρο εξοντωτικό περπάτημα σε ένα τομέα της πόλης σταμάτησα σε ένα cafe. Ένας αδύνατος τυπάκος μου ήρθε και άρχισε να μου μιλάει σε μαλαγκάς θεωρώντας προφανώς ότι αυτή είναι η μοναδική γλώσσα στο κόσμο και καταλαβαίνω τι μου λέει, πράγμα συχνό εκεί.
Η ''ξεναγός'' μου μου έδωσε να καταλάβω ότι ζητούσε να καθαρίσει τα παπούτσια μου. Ήταν φανερά υποσιτισμένος και ταλαιπωρημένος και κάπου τον λυπήθηκα. Σταμάτησα την διαπραγμάτευση του τιμήματος που κατάλαβα ότι αυτομάτως η ''ξεναγός'' ξεκίνησε ανιχνεύοντας ακουστικά τη λέξη Αριάρι μέσα στη πρόταση που ξεκίνησε στα μαλαγκάς απευθυνόμενη στο τυπάκο. Του είπα Ca Vas ( Εντάξει ) και κατάλαβε, Έφυγε και γύρισε σε μισό λεπτό κουβαλώντας ένα μικρό κασελάκι γεμάτο βούρτσες σφουγγάρια και αλοιφές.
Καθάριζε το ένα παπούτσι επί 10 λεπτά. Το συγκριτικό αποτέλεσμα ανάμεσα στο καθαρισμένο και μη καθαρισμένο παπούτσι φαίνεται στη φωτογραφία. Και είναι προφανές ότι η δουλειά του τύπου ήταν απλά εξαιρετική.
Αφού ολοκλήρωσε τη δουλειά του, του έδωσα 10.000 Αριάρι ( περίπου 3 ευρώ ). Το ποσό ήταν εξωπραγματικό γιατί από ότι μου είπε στη συνέχεια η ''ξεναγός'' συνήθως 1000 η 1500 το πολύ Αριάρι δίνουν για κάτι τέτοιο. Τα ματιά του τυπάκου έλαμψαν πραγματικά από ευγνωμοσύνη, και έφυγε με την όπισθεν, κάνοντας υποκλίσεις και λέγοντάς μου καμιά δεκαριά φορές Μισοάτσα ( ευχαριστώ στα Μαλαγκάς ).
Το ευτράπελο της Ιστορίας ??? Μετά από αυτό ''στράβωσε'' η ξεναγός !!! Με αυτή τη φάση συνειδητοποίησε ότι θα μπορούσε να είχε πάρει και εκείνη παραπάνω λεφτά από εμένα το πρωί όταν πληρώθηκε. Δεν τα ζήτησε, τα επιπλέον λεφτά, δεν τα πήρε, και προφανώς τώρα που το κατάλαβε στράβωσε. Οπως το nickname μου υπαινίσσεται, δεν μου πήρε πολύ να το καταλάβω, παρόλο που στις ερωτήσεις μου σχετικά με το τί έχει απαντούσε Rien ( τίποτα ). Αυτό το ''τίποτα'' των γυναικών που σε όλο το πλανήτη και σε όλες τις φυλές μεταφράζεται ''Δεν πρόκειται να σου πώ τί έχω, αν δεν είσαι μαλάκας πρέπει να βρείς μόνος σου τι συνέβει και με χάλασε. Είσαι η δεν είσαι άραγε μαλάκας ?? ''.
Τα συμπεράσματα δικά σας !!!
Το δικό μου ?? Έτσι είναι οι άνθρωποι !! Και είναι έτσι Παντού !! Μόνο τα νούμερα αλλάζουν !!!
Η αγορά μιας γυναικείας τσάντας έναντι 21.000 αριάρι ( 6 ευρώ ) από ένα πλανόδιο πωλητή που μου είχε γίνει βδέλλα στο δρόμο της επιστροφής, επανέφερε το χαμένο χαμόγελο στο όμορφο προσωπάκι της, και την χαρά σε όλες τις εκδηλώσεις της.
Αυτή είναι μια από τις προστιθέμενες αξίες σε αυτή τη χώρα, μπορείς να κάνεις ανθρώπους χαρούμενους με τρίευρα και εξάευρα. Και αυτή η χαρά που προσφέρεις, με κάποιους τρόπους γυρίζει πάνω σου.
