Έχει πάρει Ελληνίδα οικιακή βοηθό ένα γνωστό μου ζευγάρι (ζευγάρι ξαναλέω...) και έχουνε δεινοπαθήσει με την κουτοπονηριά (κλέβει), τεμπελιά, δικαιωματισμό, ακρίβεια. Κατάφερε και φορτώθηκε να ταίζει ΔΥΟ Ελληνίδες ο φίλος και πάλι σπιτικό δεν έχει!
Αυτό πια με την κάθε χωριατοπούλα με κόμπλεξ κατωτερότητας που μόλις κάνει παιδιά (ή και πριν), δεν μπορεί να ζήσει χωρίς υπηρέτρια, ενώ δεν δουλεύει? Στην καλύτερη περίπτωση, φέρνει τη μάνα της να της μεγαλώνει τα παιδιά, για να έχει ελεύθερο χρόνο να φτιάχνει τα νύχια της, για να ξύνει πιο καλά το μουνί της. Στο εξωτερικό πώς μεγαλώνουν τα παιδιά τους όλες χωρίς υπηρέτρια? Και να πεις ότι μαγείρευαν ή ασχολιόντουσαν με τα παιδιά τους… Μαγαζιά, καφέ, κομμωτήριο και πως θα γίνω σαν τα ξέκωλα του ινσταγκραμ για να με κοιτάνε όλοι. Τα παιδιά τα μεγαλώνει η Φιλιππινέζα ή η Γεωργιανή (συνήθως παχύσαρκα, αποβλακωμένα με βιντεοπαιχνίδια, κρέμονται από το βυζί των γονιών μέχρι τα 40 και δεν ξέρουν να σταθούν κοινωνικά εκτός οικογένειας).
Το κακό βέβαια, είναι ότι οι μαλάκες που τις παντρεύονται, υποτίθεται ότι κάθονται μαζί τους για να μην χαλάσει η «οικογένεια» : αυτός (μπουνταλάς επαρχιώτης που του αρέσει να το παίζει μπρούκλης, ξενογαμάει και μετά επειδή νιώθει ενοχές, κάνει όλα τα καπρίτσια της χωριατοπούλας και των μικρών κάφρων, συνήθως αγοράζοντας τους περισσότερα πράγματα), αυτή (τρέχει με τα εξτένσιονς και τα ψέυτικα νύχια στον ψυχολόγο να λύσει τα υπαρξιακά της γιατί έχει πολύ άγχος), η πεθερά (όλη μέρα μέσα στα πόδια τους, δεν ενοχλεί, αλλά έχει άποψη για όλα), η υπηρέτρια (που βγάζει το άχτι της κλέβοντας ότι μπορεί), τα παιδιά-κάφροι (που νομίζουν ότι επιβάλεται να κακομιλούν και να προσβάλουν την υπηρέτρια και που θα τρέχουν κι αυτά σε ψυχολόγους σε λίγα χρόνια), και τα σόγια αυτουνού-αυτηνής, που καλούν κάθε τόσο, για να τους δείξουν πόσο ευτυχισμένοι είναι … Ουσιαστική σχέση μεταξύ τους: καμμία.
. Ούφ, τα ξέρασα όλα!
