Δικαιωματικά Χριστόφορε η εβδομάς είναι αφιε΄ρωμένη σοτυς γάβρους που ξέρουν το τόπι....
Σεβασμός στον τίμιο ιδρώτα SportDay / Καρπετόπουλος Αντώνης
Tο φετινό παιχνίδι του Ολυμπιακού δεν είναι «τσούκου τσούκου μπολ». Ο Ολυμπιακός δεν κάνει κατοχή μπάλας, δεν παγώνει τον ρυθμό και δεν παίζει οριζόντιο ποδόσφαιρο, όπως έκανε ο ΠΑΟ στις μεγάλες μέρες του Μαρκαριάν ή του Κυράστα. Ο Ολυμπιακός καλύπτει και πρεσάρει χαμηλά, όταν όμως παίρνει την μπάλα προσπαθεί να βγει γρήγορα μπροστά και με αρκετούς παίκτες. Κάποιες φορές αυτού του τύπου το transition game γίνεται σωστά και κάποιες όχι, αλλά πάντα ο στόχος είναι το ξεδίπλωμα, η απειλή, η επίθεση. Ο Ολυμπιακός ανατρέπει σκορ ακόμα κι όταν παίζει με τρεις κόφτες διότι έχει ένα πλάνο επίθεσης: οι μέσοι του με την μπάλα στα πόδια ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Ο ΠΑΟ του «τσούκου τσούκου μπολ» (με το οποίο προσωπικά δεν είχα κανένα πρόβλημα, πλην του ότι καμιά φορά κουραζόμουν), είχε πιο στιβαρή άμυνα, «κλείδωνε» τα ματς στα οποία προηγούνταν, εκμεταλλευόταν καλύτερα τις στημένες φάσεις –είχε άλλες αρετές. Οι δύο ομάδες δεν μοιάζουν, παρά μόνο στο παιχνίδι αναμονής.
Αδυναμίες
Δεν βρίσκω τίποτα κακό στο να περιμένει κάποιος τον αντίπαλο για να σπεκουλάρει τις αδυναμίες του. Η συστηματοποίηση του ποδοσφαίρου και η πρόοδός του από το 1960 και έπειτα στηρίχθηκαν σε μια τέτοιου τύπου προσέγγιση. Περιμένοντας έχω τη δυνατότητα να χρησιμοποιώ στη φάση της άμυνας πιο πολλούς παίκτες και κατά συνέπεια ακυρώνω βασικά πλεονεκτήματα του αντιπάλου μου: κυρίως, δεν τον αφήνω να τρέξει και καταργώ την πιθανότητα του ένας εναντίον ενός. Ομως αυτό για να γίνει χρειάζoνται αυτοσυγκέντρωση, προσοχή, πάθος, διάθεση και ομαδικό πνεύμα. Κυρίως, απαιτείται να υπάρχει ομάδα, δηλαδή να παίζει ο ένας για τον άλλον.
Σχόλια
Διαβάζω κατά καιρούς διάφορα επικριτικά σχόλια γι' αυτού του τύπου το παιχνίδι. Η απάντησή μου είναι ότι για να έχεις όλα τα προηγούμενα και να αποδώσεις καλά ακολουθώντας μια τέτοιου τύπου στρατηγική, πρέπει πρώτα απ' όλα να έχεις μια καλοδουλεμένη ομάδα. Επίσης, χρειάζεται οι ποδοσφαιριστές σου να κάνουν αληθινές προσωπικές υπερβάσεις, αφήνοντας σε πολλές περιπτώσεις στην άκρη το εγώ τους. Στο ποδόσφαιρο των πολυεκατομμυριούχων του καιρού μας όλα αυτά μόνο εύκολα δεν είναι. Δεν είναι επίσης εύκολο να φτιάξεις μια ομάδα που να λειτουργεί στη βάση μιας κοινής σκέψης. Η απαίτηση του προπονητή είναι εύκολη, η στρατηγική εφαρμογή όχι τόσο απλή.
Λεπτομέρειες
Θέλω να φέρω δύο παραδείγματα για να γίνει αυτό κατανοητό. Πριν από λίγα χρόνια ο Ολυμπιακός πήγε στην Ισπανία να παίξει με τη Ρεάλ Σοσιεδάδ. Εκανε ένα ματς αναμονής με τον Καρεμπέ λίμπερο και έχασε 1-0. Δέκα φορές να έπαιζε με τη συγκεκριμένη αντίπαλο, θα έχανε με τον ίδιο τρόπο: όχι διότι η ισπανική ομάδα ήταν ομαδάρα, αλλά επειδή οι υπεραπλουστεύσεις του παιχνιδιού εκείνου του Ολυμπιακού ακύρωναν την προσπάθειά του. Το να βάλεις τον Καρεμπέ «σκούπα» πίσω από τα στόπερ δεν σου δίνει καλύψεις –καλύψεις σου δίνει ο Αντζας, που βγαίνει σε βοήθειες σε όλο το πλάτος της άμυνας. Πρόπερσι, επί Σόλιντ, ο Ολυμπιακός υποδέχτηκε τη Ρόμα και προσπάθησε να παίξει όπως την Τρίτη το βράδυ. Ο Νορβηγός άφησε τον «Ρίμπο» στον άξονα και οι Ρωμαίοι εκεί κέρδισαν έναν παίκτη. Σε μια τους κατεβασιά, παίζοντας κάθετα έβγαλαν τον Περότα απέναντι από τον τερματοφύλακα και αντίο: ο Βραζιλιάνος δεν υπήρχε περίπτωση να ακολουθήσει για να βοηθήσει στις αλληλοκαλύψεις.
Τζόγος
Μια ομάδα που περιμένει τζογάρει με τις λεπτομέρειες: ενίοτε το βρίσκω συναρπαστικό. Σε όσους λατρεύουν τα πολλά γκολ αντιλέγω υποστηρίζοντας ότι ένας ποδοσφαιριστής που παίζει σωστά άμυνα μπορεί να χαίρεται το ματς τόσο όσο και ο επιθετικός που σκοράρει. Αν ρωτήσεις π.χ. τον Αντζα, τον Πάντο, τον Λεντέσμα και τον Ζεβλάκοφ για το αν διασκέδασαν την Τρίτη, θα σου πουν ότι ήταν μια υπέροχη βραδιά: πάω στοίχημα ότι σταματώντας τον Ντρογκμπά, ακυρώνοντας τον Μπάλακ, βγάζοντας εκτός παιγνιδιού τον Τζο Κόουλ και τον Μαλουντά την καταβρήκαν! Οι άνθρωποι έκαναν μια άριστη δουλειά: δεν υπάρχει μεγαλύτερη επαγγελματική ικανοποίηση.
Ιδρώτας
Δεν καταλαβαίνω γιατί ο ιδρώτας του Πάντου ή του Αντζα ή του Σέζαρ πρέπει να τυγχάνει μικρότερου σεβασμού από αυτόν του Κοβάσεβιτς ή του «Τζόλε» ή του Γκαλέτι. Οσο για τον θεατή, έγκειται κυρίως στον ίδιο και στη διάθεσή του να κατανοήσει το παιχνίδι το πόσο θα ικανοποιηθεί από ένα τέτοιο θέαμα. Ο Ολυμπιακός δεν έκανε φάσεις στην επίθεση, αλλά τα κλεισίματά του, οι αλληλοκαλύψεις και ο τρόπος που ελευθέρωνε την μπάλα από την άμυνα χωρίς πανικό έδειχναν ότι το ματς το είχε. Μια σίγουρη ομάδα είναι μια καλή ομάδα. Και μια καλή ομάδα σε αναγκάζει να την υποστηρίζεις.
Συμπεράσματα
Το πρώτο συμπέρασμα που θα πρέπει να βγάλουν οι φίλοι του Ολυμπιακού από τη φετινή ευρωπαϊκή εμφάνιση της ομάδας είναι ότι δεν πρέπει ποτέ ξανά να εμφανιστεί ο πρωταθλητής στην Ευρώπη χωρίς ένα συγκεκριμένο και πρέπον αγωνιστικό σχέδιο. Το δεύτερο συμπέρασμα θα πρέπει να είναι ότι επιβάλλεται να υπάρχει σεβασμός στον ιδρώτα. Ο ιδρώτας των παικτών του Εργοτέλη, του Αρη, του Ηρακλή, του Πανιωνίου είναι ίδιος με αυτόν του Πάντου. Το ότι οι ομάδες αυτές ξοδεύουν λιγότερα από τον Ολυμπιακό δεν σημαίνει ότι πρέπει να καταργείται ετσιθελικά το δικαίωμά τους να χαρούν –αν όλα είναι μπάτζετ, τότε ο διαιτητής στην Τσέλσι πρέπει να δώσει πέντε πέναλτι! Είμαι βέβαιος ότι οι οπαδοί του Ολυμπιακού έχουν καταλάβει το πρώτο, αμφιβάλλω πολύ για το δεύτερο…
