Ως Ολυμπιακός φίλαθλος, κάργα μπασκετικός, αλλά και λάτρης του ωραίου ποδοσφαίρου, είμαι αηδιασμένος με την ποδοσφαιρική ομάδα μας αλλά και γενικότερα το ελληνικό ποδόσφαιρο τα τελευταία 10 χρόνια. Κυριολεκτικά δεν βλέπονται τα ματς του πρωταθλήματος και της Εθνικής μας και δεν υπάρχουν Έλληνες παίχτες με τους οποίους μπορείς να ταυτιστείς ως φίλαθλος.......
Η μόνη ομάδα που μπορεί έστω θεωρητικά να σταθεί σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο, τα τελευταία χρόνια είναι ο Ολυμπιακός κι αυτό κυρίως για λόγους οικονομικούς. Οπότε περιμένουμε κάνα ματς Champions League για να δούμε τους παίχτες να παίζουν με κίνητρο και να τα δίνουν όλα.
Αυτό λοιπόν το μαγικό έγινε χθες. Πάθος, ένταση, ενέργεια και φιλότιμο απ΄όλους. Μεγάλη και ιστορική νίκη και ματσάρα.
Ο προπονητής φαίνεται ότι έχει δουλέψει σε κάποια συγκεκριμένα πράγματα. Μπορεί να μην του βγουν πάντα, αλλά έχει μια φιλοσοφία και νομίζω δίνει στην ομάδα θετικά στοιχεία. Ο Φορτούνης μου άρεσε όταν τον πρωτοείδα 2-3 χρόνια πριν σε κάτι φιλικά της Εθνικής και φέτος δείχνει να αρπάζει την ευκαιρία από τα μαλλιά. Μακάρι να μείνει υγιής, γιατί το παλικάρι είναι προσγειωμένο και συμπαθητικό παιδί και κατέχει από μπάλα. Πράγμα πολύ σπάνιο για Έλληνα ποδοσφαιριστή μετά το 2004. Μακάρι να αποτελέσει τον επόμενο ηγέτη αυτής της Ελληνικής ομάδας και να ακολουθήσουν κι άλλοι το παράδειγμά του(κι όχι τσουλούφια, τατουάζ, χαλκάδες στη μύτη, ακριβά αμάξια, κλάμπινγκ και σκυλάδινγκ και ξέκωλα να τους περιτριγυρίζουν) και ίσως με κάνουν να αρχίσω να παρακολουθώ πάλι μπαλίτσα έτσι όπως την θυμάμαι και την αγάπησα.