Οι "ξεχασμένοι" Μουντιαλικοί του Ολυμπιακού
Ας θυμηθούμε μια ιστορία με τους
"ξεχασμένους" Μουντιαλικούς παίκτες του
Ολυμπιακού που είδαμε από το 1990 μέχρι το
2010. Μια εικοσαετής αναδρομή σε παίκτες που
δεν θα έπρεπε να είχαμε ξεχάσει, ή που καλώς
κάναμε και τους ξεχάσαμε!
Όπως θα έχετε διαπιστώσει λατρεύω τις
Ερυθρόλευκες Ιστορίες των πρεσβυτέρων
Ολυμπιακών διδασκάλων μας. Οπουδήποτε κι
αν βρεθούν, είτε είναι το καφενείο, είτε είναι
το γήπεδο, είτε είναι η ταβέρνα είτε η παρέα
έχουν να θυμηθούν ακόμη μία ιστορία σχετική
με την ομάδα τους, και η μοίρα των…
νεώτερων είναι να παραμένουμε προσηλωμένοι
και να την ακούμε.
Σήμερα θα θυμηθούμε μία τέτοια ιστορία, αφού
έτσι κι αλλιώς ο Ολυμπιακός μας ξέρει πολύ
καλά πως να την γράφει είτε συλλογικά, είτε σε
επίπεδο παικτών. Μια ιστορία ιδιαίτερα
επίκαιρη λόγω του Παγκοσμίου Κυπέλλου για το
οποίο πλέον μετράμε ώρες.
Όπως έχουμε πει στο παρελθόν, την φανέλα του
Ολυμπιακού έχουν φορέσει πολλές και μεγάλες
μορφές όχι μόνο του Ευρωπαϊκού, αλλά και του
Παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Όμως εδώ μην
περιμένετε να αναφερθούμε στους τεράστιους
Ζιοβάννι, Καρεμπέ, Ριβάλντο και Μέλμπεργκ
που αποτελούσαν επί σειρά ετών βασικότατα
στελέχη στις εθνικές τους και μεγάλα
βαρόμετρα του Ολυμπιακού μας.
Σήμερα θα θυμηθούμε μερικούς παίκτες που
εκπροσώπησαν τις χώρες τους στο Μουντιάλ,
αλλά δεν μας είχαν «χτυπήσει» τόσο πολύ στην
μνήμη μας. Ειδικά για μερικούς είναι κρίμα
καθώς υπήρξαν φιλότιμοι «στρατιώτες» της
ομάδας μας, άλλοι για λίγο, άλλοι για πολύ.
Μπορεί να μην έπαιζαν στον Ολυμπιακό όταν
αγωνίστηκαν για τις χώρες τους στα Μουντιάλ,
όμως ήρθαν στην ομάδα ως «Μουντιαλικοί».
Λογικό!
Ξεκινώντας από το μακρινό 1990, στο
Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας θα
συναντήσουμε τον Όλεγκ Προτάσωφ και τον
Γκενάντι Λιτόφτσενκο να αγωνίζονται με την
ομάδα της τότε Σοβιετικής Ένωσης. Σίγουρα οι
περισσότεροι θα το θυμούνται αυτό, καθώς οι
Σοβιετικοί ήρθαν την επόμενη χρονιά στον
Ολυμπιακό. Εκείνο όμως που λίγοι θα
θυμούνται είναι ότι με την Γιουγκοσλαβία
αγωνίστηκε σε ηλικία 26 ετών, ο μετέπειτα
προπονητής μας Σρέτσκο Κάτανετς.
Εμείς μπορεί να μην έχουμε τις καλύτερες
αναμνήσεις από τον Κάτανετς, αφού και ως
παίκτης μας «πλήγωσε» το 1990-91 σε εκείνον
τον αγώνα του Κυπέλλου Κυπελλούχων,
Ολυμπιακού – Σαμπντόρια, μιας και με γκολ
δικό του η ομάδα από την Γένοβα έφυγε
νικήτρια, αλλά και ως προπονητής το 2002-03.
Οι απόψεις περί προπονητικών ικανοτήτων του
στην ομάδα διίστανται καθώς υπάρχουν ακόμη
εκείνοι που πιστεύουν ότι μιλώντας για
«ψύχωση με το 7» ήθελε απλά να αποβάλλει το
άγχος από τους παίκτες μας. Είτε έτσι είτε
αλλιώς, δεν κατάλαβε ποτέ τι σήμαινε το 7 σερί
και έφυγε τις επόμενες ημέρες. Φεύγοντας πήρε
μαζί του και τον Τζόνι Νόβακ. Ναι, εκείνον με
το 12 τον θυμάστε; Κι όμως, ο Τζόνι Νόβακ
υπήρξε διεθνής και μάλιστα στα 32 του
βρισκόταν στην αποστολή της Σλοβενίας για το
Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002! Αξιοσημείωτο
είναι ότι σε εκείνο το Παγκόσμιο Κύπελλο
συμμετείχε με την ομάδα της Ισπανίας και ο
τωρινός μας προπονητής, Μίτσελ Γκονζάλες!
Ας επιστρέψουμε στην σειρά των πραγμάτων
μας. Το 1994 στο Παγκόσμιο Κύπελλο των
Η.Π.Α. συναντήσαμε τον Ρασίντι Γιεκινί με την
Νιγηρία, τον ερυθρόλευκο «τουρίστα» (μας
έμειναν οι περγαμηνές) Εμίλ Κρεμένλιεφ με την
Βουλγαρία. ΟΚ, αυτοί ήταν και γνωστοί αλλά
αυτό που λίγοι θα θυμούνται είναι η παρουσία
και συμμετοχή του Μαρσέλο Μπαλμπόα, ενός
μακρυμάλλη μουσάτου Αμερικανού, κλασσική
φυσιογνωμία όπως αυτές που βλέπουμε σε κάτι
Αμερικανικές ταινίες με τους «βαριούς κι
ασήκωτους» τυπάδες στο ράντσο με τα γελάδια,
που είχε φορέσει την φανέλα του Ολυμπιακού
σε ένα φιλικό μόνο, στο Βελιγράδι εναντίον του
Ερυθρού Αστέρα. Ερώτηση, ο Μαραντόνα
«πιάνεται»; Έχει φορέσει κι αυτός την φανέλα
του Ολυμπιακού μία φορά. Για την ακρίβεια
ήταν δύο οι φορές, μία στην φιέστα του 2006
και το 2005 όταν τον είδαμε σε αγώνα
Ολυμπιακού – Ηρακλή να βραβεύεται από τον
Πρόεδρο Σωκράτη Κόκκαλη, Και λέμε μία φορά,
γιατί η εμφάνιση του 2004-05 είναι βέβαιο ότι
δεν θα του… έκανε!!!
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 πιθανότατα
να συναντήσαμε τους περισσότερους
«Μουντιαλικούς» και μετέπειτα βασικούς του
Ολυμπιακού. Εκείνη την χρονιά βέβαια κανείς
τους δεν αγωνιζόταν επίσημα στον Ολυμπιακό.
Άλλοι είχαν φύγει από την ομάδα, όπως ο
Γιεκινί ή ο Χιλιανός Φαμπιάν Εστάι ή δεν είχαν
έρθει στην ομάδα. Πέραν των κλασσικών
«μεγάλων» Ζιοβάννι, Ριβάλντο, Καρεμπέ,
συναντούμε και τους Χόρχε Μπερμούντεζ με
την Κολομβία, τον νεαρό 24χρονο Ντάρκο
Κοβάσεβιτς με την Πρώην Γιουγκοσλαβία και
τον τωρινό μας Τεχνικό Διευθυντή Πιέρ Ισσά με
την Αφρική.
Στο πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο της νέας
χιλιετίας παρέλασαν και από εκεί παίκτες που
φόρεσαν την φανέλα του Ολυμπιακού. Έτσι το
2002 συναντούμε στις χώρες τις Άπω Ανατολής,
πέρα από τον Ριβάλντο, τον πιτσιρικά με την
Δανία, Ντένις Ρόμενταλ, ο οποίος σημειωτέον
δεν χάνει Μουντιάλ από τότε, τον «βράχο»
Όλοφ Μέλμπεργκ με την Σουηδία αλλά και έναν
από τους πιο φιλότιμους και
«σκληροτράχηλους» δεξιούς μπακ που θυμάμαι
στον Ολυμπιακό, τον Πολωνό Μίχαλ Ζεβλάκοφ.
Το 2006 στην Γερμανία έχουμε μία ακόμα
παρέλαση «Μουντιαλικών» του Ολυμπιακού.
Μάλιστα οι δύο, Γιάγια Τουρέ και Πρέντραγκ
Τζόρτζεβιτς αγωνίζονταν εκείνη την χρονιά με
τον Ολυμπιακό. Μια μέρα θα βλέπαμε στα
ερυθρόλευκα και τον Κροάτη Τόμισλαβ
Μπούτινα και τον Παραγουανό Νέλσον Βαλντέζ
και τον Χαβιέ Σαβιόλα. Εκείνο όμως που δεν
μπορούμε να ξεχάσουμε είναι ότι λίγες μέρες
μετά το Μουντιάλ και κατά την διάρκεια της
σεζόν 2006-07 σκάσαμε στα γέλια με την
ανυπέρβλητη Εκουαδοριανή κόμπρα, ονόματι
Φέλιξ Μπόρχα!
Κλείνοντας αυτό το ταξίδι που ξεκινήσαμε 24
χρόνια πριν, φτάνουμε στο 2010, εδώ που αν
πραγματικά θυμάστε τους… μισούς, σας βγάζω
το καπέλο! Θέλοντας να είμαι απόλυτα
ειλικρινής, ούτε καν θυμόμουν ότι οι τρείς από
τους επτά που θα δείτε τώρα έπαιζαν ή
βρίσκονταν στις Εθνικές τους ομάδες στο
Παγκόσμιο Κύπελλο της Αφρικής. Λόγος δεν
γίνεται για τους Μάρκο Πάντελιτς και Ντένις
Ρόμενταλ με Σερβία και Δανία, ούτε για τον
Ραφίκ Τζεμπούρ και Πάμπλο Κοντρέρας με
Αλγερία και Χιλή. Οι δύο πρώτοι υπέγραψαν
στον Ολυμπιακό μετά το τέλος του Παγκοσμίου
Κυπέλλου ενώ ο Ραφίκ ήρθε στην ομάδα τον
Ιανουάριο του 2011. Άντε, να δεχτώ ότι
θυμάστε μερικοί πως με το Καμερούν
αγωνίστηκε ο Ζαν Μακούν. Θυμάται κανείς ότι
στην αποστολή αλλά και βασικός στο παιχνίδι
με την Ολλανδία αγωνίστηκε ο Γκαετάν Μπονγκ;
Επίσης στην Εθνική Σλοβακίας αγωνίστηκε
βασικότατος στα δύο πρώτα παιχνίδια αλλά και
στον προημιτελικό με την Ολλανδία ο Βλάντιμιρ
Βάις.
Μάνι μάνι μετρήσαμε καμιά τριανταριά διεθνείς
ποδοσφριστές στα Μουντιάλ μετά το 1990
που φόρεσαν την φανέλα του Ολυμπιακού.
Πιστεύω να σας άρεσε αυτό το ταξίδι στα
Παγκόσμια Κύπελλα με χρώμα… ερυθρόλευκο.
Είναι και αυτά κομμάτι της Ιστορίας του
Ολυμπιακού, αφού τις περισσότερες φορές,
μπορεί να έρχονται παίκτες, ως επί το πλείστον
σε μεγάλη ηλικία, όμως το όνομα τους είναι
πολλές φορές «βαρύ» και με την αίγλη που
ενδεχομένως να είχαν στα Παγκόσμια Κύπελλα
να αποτέλεσαν ένα ακόμα μεγάλο κεφάλαιο για
τονμπιακό.
Άλλωστε, το να είμαστε σε θέση να φέρνουμε
Μουντιαλικούς παίκτες σε κάθε εποχή, λέει
πάρα πολλά για το μέγεθος της ομάδας μας. Και
επειδή το χουμε… τάμα να φέρνουμε μετά από
κάθε Μουντιάλ κι από κανέναν παίκτη, λέτε να
δούμε τίποτα αντίστοιχο και φέτος;