Όπως κι αν το δούμε, πρωταγωνιστής μεγάλος της φετινής σεζόν για τον Ολυμπιακό ήταν κι ο Βαλβέρδε. Όταν ένας τεχνικός είναι στον Ολυμπιακό σε δύο διαφορετικές σεζόν, μέσα σε μία τριετία, και παίρνει και τις δύο το πρωτάθλημα μαθηματικά από 20 Μάρτη και ουσιαστικά από 20 Φλεβάρη, σίγουρα αξίζει τα εύσημα.
Γιατί, άλλωστε, ο Ολυμπιακός παρουσίασε μία ομάδα σχεδόν με όλη τη σημασία της λέξης, που έπαιξε κατά διαστήματα μοντέρνο ποδόσφαιρο σαν μία μικρή Μπαρτσελόνα! Έστω με τις αδυναμίες της που φάνηκαν σε κάποια σημαντικά, ειδικά εκτός έδρας, παιχνίδια. Αλλά και μία ομάδα που είχε κάνει προετοιμασία το περασμένο καλοκαίρι με άλλο προπονητή και που διαφοροποίησε το ρόστερ της με την προσθήκη μέσα στη σεζόν 13 παικτών! Και με τον Ολυμπιακό στο τέλος να τερματίζει 13 πόντους πάνω από τον Παναθηναϊκό, έχοντας διαφορά γκολ +47, την καλύτερή του εδώ και μία επταετία.
Τα αρνητικά του Ερνέστο τα ξέρουμε, αλλά όταν έρχεται η ώρα της αποτίμησης βλέπεις την διαφορά…
Η δε ποδοσφαιρική λογική λέει ότι του χρόνου πρέπει να περιμένουμε καλύτερα πράγματα. Ίσως δε μία πρόγευση ήταν τα τελευταία ματς της ομάδας στο Καραϊσκάκη.
Με τον Εργοτέλη τρία γκολ μέσα σε 18 λεπτά (47-65) στο β' ημίχρονο.
Με την ΑΕΚ τρία γκολ μέσα σε 18 λεπτά (2-20) στο α' ημίχρονο κι άλλα τρία γκολ μέσα σε 10 λεπτά (61-71) στο β΄ ημίχρονο.
Με την Καβάλα τρία γκολ μέσα σε εννιά λεπτά (58-67) στο β' ημίχρονο.
Και με τη Λάρισα τρία γκολ μέσα σε εννιά λεπτά (8-18) στο α' ημίχρονο κι άλλα τρία γκολ μέσα σε 14 λεπτά (62-76) στο β' ημίχρονο.
Κ. Νικολακόπουλος
-