Μιας κι εχουνε περάσει καμιά δεκαριά μέρες εδώ στην Πατάγια ας γράψω κι εγώ δυό κουβέντες για το τι είδα, μετά από ένα χρόνο "απουσίας" που αφορούν κυρίως το LK Metro αφού walking street κατέβηκα μόνο μια φορά.
Η γενική αίσθηση είναι πως ότι αφορά το δικό μας σπορ και η Πατάγια όπως και η υπόλοιπη Ταιλάνδη, αλλάζει σιγά σιγά . Αυτά που είπε η υπουργός τους για το σεξοτουρισμό, δεν μου μοιάζουν πια ένα απλό πολιτικό μπλα μπλα. Στα διαβατήρια (που πρώτη φορά είδα τέτοιο κακό χαμό), οι τύποι σαν κι εμένα ήταν ελάχιστοι μπροστά στις ορδές από οικογένειες όλων των εθνικοτήτων.
Κι όσο θα συνεχίσει να προσφέρει αυτές τις υπηρεσίες σε αυτές τις τιμές θα συνεχίσει να μαζεύει όλο αυτόν τον κόσμο.
Κάθομαι τώρα σε ένα καφέ, το Bake n' Brew, πολύ όμορφο με ωραία μουσικούλα, όπου ένα χαμογελαστό κοριτσάκι με σέρβιρε μια καταπληκτική φρουτοσαλάτα και ένα ποτήρι καρπουζοχυμό (για να μη φωνάζει ο κωλόγερος) σύνολο 6€. Τιμή που πολύ δύσκολα μπορείς να βρεις στον υπόλοιπο κόσμο και σίγουρα όχι στον πολιτισμένο.
Επίσης αυτό που είδα για πρώτη φορά στο αεροπλάνο ήταν πολλοί Ταϊλανδοί τουρίστες. Τουρίστες. Που σημαίνει πως η χώρα γεννάει αυτό που με επιμέλεια καταστρέφουμε κάθε μέρα που περνάει στην Ελλάδα. Τη μεσαία τάξη.
Τέλος πάντων πάμε στο προκείμενο.
Επιστρέφοντας στο σόι Μπουακάο είναι σαν βρήκα κάποιες παλιές φίλες 2 χρόνια μετά. Μεγάλωσα εγώ, μεγάλωσαν κι αυτές. Οι περισσότερες έχουν φορέσει καινούργια ζαντολάστιχα δηλαδή σιλικονάτα βυζιά, αλλά αν το αμάξι έχει παλιώσει δε το σώζει τίποτα.
Λίγες οι καινούργιες παρουσίες και μάλιστα τη πιο φρέσκια κοπελίτσα απ' όλες τη συνάντησα σε ένα gentleman club το fairys club, που φαινόταν ότι δεν ήξερε την τύφλα της, αλλά εξελίχτηκε στην πιο ευχάριστη έκπληξη. Φοβερό κορμάκι με μουνάκι που έσταζε όταν έβαλα το δάχτυλό μου μέσα, γλωσσόφιλα και κατάπιε με επιμέλεια όλα όσα τούδωσα (με γεύση καρπουζοχυμού)!
Πήγα σε δύο gentleman club. Το άλλο είναι το Excite που είχε πολύ χάβαλο μέσα, αλλά πρέπει να είσαι με παρέα, μόνος σου απλά πας για το πήδημα. Βέβαια αν βαριέσαι να τρέχεις στο soi 6 μια χαρά λύση είναι.
Walking street φυσικά η κατάσταση αλλάζει. Σάββατο βράδυ είχε απλά πολύ κόσμο. Γύρισα 5-6 gogo. Dollhouse, Happy, Electric Blue, What's up και άλλα δύο καινούργια που δεν θυμάμαι το όνομα. Πολύ καλύτερος πληθυσμός, ειδικά για τις ώρες που βγαίνω εγώ, μετά τις 11 δηλαδή, αλλά τα barfine και οι χρεώσεις παραέχουν γίνει αστείες. Για μένα σε αυτά τα μαγαζιά πηγαίνεις πια είτε γιατί ψάχνεις το πολύ καλό κομμάτι, είτε γιατί πας πρώτη φορά Ταιλάνδη. Και είναι το κομμάτι της Ταιλάνδης που σίγουρα δεν είναι πια value για τα money που δίνεις. Κι αυτό ισχύει και για τα ποτά. 6€ το τζιν τόνικ στο what's up; Εντάξει ωραίες γκόμενες μέσα, αλλά η διάθεση (και στις κοπέλες) είναι κάτσε τώρα να σε γδάρουμε. Δεν πειράζει πάμε αλλού.
(Φυσικά και είχε τον περισσότερο κόσμο το what's up)
Αν απλά θες να γαμίσεις και δεν ψάχνεις το me love you long time, μασατζίδικα, soi 6, παραλιακή, μπαράκια, φριλάτζες, σίγουρα θα βρεις κάτι που να σ' αρέσει και σε καλή τιμή.
Όπως σίγουρα είναι ότι θα περάσεις καλά. Ίσως όχι τόσο όσο πριν 5,10,15,20 χρόνια (ανάλογα με πότε πρωτοπάτησες το πόδι σου εδώ) αλλά η Ταϊλάνδη ακόμα κι δεν είναι πια μαγευτική είναι γοητευτική.
Καλά να είμαστε και να μπορούμε πάντα να ταξιδεύουμε.
