Είδα τώρα την έκρηξη και ξανά θυμήθηκα το ταξίδι μου εκεί, πριν λίγο καιρό... Καταρχήν για να ξεκαθαρίσει λίγο το θέμα με την βρωμιά της πόλης και το άλλο με τις προσθαφαιρέσεις, μήπως τελικά δεν αξίζει να τραβιέσαι για να γαμήσεις, να προσθέσω και εγώ το δικό μου σχόλιο γιατί μου την σπάει να βλέπω απόλυτες απόψεις,. Μέχρι στιγμής δεν έχω πάει σε πρωτεύουσα, οποιασδήποτε χώρας, με ποτάμια και νερά υπόγεια που να μην είναι άθλια… Άντε στο Ισραήλ είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα αλλά μέχρι εκεί.. Από τα κανάλια της Βιέννης μέχρι το Λονδίνο, ή το Σικάγο, τα νερά δεν θέλεις να τα βλέπεις. Δεν με χάλασε λοιπόν η μαυρίλα των υδάτων που είδα στην Μπαγκόνγκ, γιατί δεν διέκρινα κάποια τεράστια διαφορά. Περπάτησα και στα «μονοπάτια» δίπλα στα ποτάμια τους, εκεί που οι προεκτάσεις των σπιτιών στηρίζονται σε πασσάλους, πάνω από το νερό, και τα μεταλλαγμένα ψάρια μπορεί να φάνε κανένα γατί που αράζει 2 πόντους πάνω από το στάσιμο νερό. Ναι υπάρχουν πολλές τέτοιες γειτονιές στην πρωτεύουσα. Επιτάχυνα το βήμα μου κι έφυγα, αλλά τουλάχιστον εκεί πλησίασα, στον Κηφισό που μυρίζει σαπουνίλα, παρόλο που έχει βάθος αντίστοιχο με ρυάκι, δεν έχω πλησιάσει τόσο, ούτε και πρόκειται. Δεν αντέχεις την βρώμα!
Μου έκανε κι εμένα εντύπωση πως στο σούρουπο, και μετά όλο το βράδυ, ζέχνουν τα φρεάτια της πόλης, και τα μοτο-ταξί, ρίχνουν μουσαμάδες από πάνω, για να καλύψουν την δυσωδία, όταν το φρεάτιο είναι στην αγαπημένη τους γωνία. Δεν ήθελα επίσης να δοκιμάσω φαγητό, ιδιαίτερα κρέας, από μικροπωλητές, όταν δίπλα τους υπάρχουν τεράστιες κατσαρίδες που σαν κατοικίδια περπατούν ανάμεσα στα πόδια ή αράζουν, χωρίς να φοβούνται. Όλα αυτά το πρώτο βράδυ. Μετά θυμήθηκα ότι στις Κυκλάδες, στις «Χώρες» των νησιών, οι κατσαρίδες έχουν πλέον ονόματα, τις φωνάζουν κι έρχονται.. κι άρχισα να παραβλέπω τέτοια πράγματα. Και οι κουζίνες των εστιατορίων στην Ταϊλάνδη δεν έχουν τα στάνταρ καθαριότητας που αντιστοιχούν στην διαφορά της τιμής τους. ΟΚ, δεν ξεπλένουν το πιάτο του προηγούμενου σε σκάφη με γκρι νερό, δίπλα στον δρόμο, όπως κάνουν στους πάγκους που τρώνε οι ντόπιοι, αλλά το street food στην Ασία, και ιδιαίτερα στην Κίνα, είναι κάτι βαθιά ριζωμένο, και αλλιώτικο τελείως από τα δικά μας δεδομένα. Δεν πρέπει να κάνεις το λάθος να το συγκρίνεις. Τη δεύτερη μέρα, δειλά τελείως δοκίμασα μια από εκείνες τις κρέπες με αυγό και μπανάνα, ένα αυγό που μάλλον είχε μείνει στους σαράντα βαθμούς όλη μέρα, από τα χεράκια του Ταϊλανδού με το μαύρο νύχι… Εξαρτάται τελικά από πια γωνία βλέπεις τα πράγματα… Γιατί έχω χειρότερες εμπειρίες στη Γερμανία-που-ποιος-να-το-περίμενε. Οπότε μετά από αυτή την πρώτη κίνηση, και επειδή ήταν πεντανόστημο αυτό που έφαγα, «κύλισα στο βούρκο» και από εκείνη τη στιγμή και μετά, άρχισα να τρώω τα πάντα σαν σάπιος Άγγλος, σούρας τουρίστας, και το καταφχαριστήθηκα!
Με βοήθησε πολύ το συγκεκριμένο θρεντ.. η ιστορία του «Θανασάκη» και το πρώτο βράδυ έκανα ένα μαγικό δίωρο nuro.. που με όλα όσα ζήτησα έκλεισε περίπου στο 80άρικο που είναι πολλά για εκεί, αλλά μια χαρά για εδώ! Από περιποίηση σπάνια πετυχαίνεις κάτι τέτοιο, φτάνει να απαιτείς χωρίς να γίνεσαι όμως και μαλάκας μιλώντας άσχημα. Μόλις καταλάβεις ότι προσπαθούν να στα πάρουν με κάθε τρόπο, όταν το βάλεις εσύ στην κουβέντα από πριν, θα περάσεις τέλεια. Όχι να βγεις φωτογραφία και να τρέχεις… ξέρεις ότι εκεί είσαι ο ξένος που δεν θα ξανά δουν και δεν έχουν κανένα λόγο να σ’ αφήσουν να φύγεις, χωρίς να έχουν πάρει κάτι από εσένα, ή να σου δώσουν τέλος πάντων το οτιδήποτε τσάμπα, ακόμα και τον αέρα. Εγώ πέρασα εκπληκτικά, είδα μέρη απίστευτα, παραλίες μαγικές. Και όχι, αν σταθείς έξω από την Πατάγια, δεν θα θέλεις να μπεις στο νερό. Θα έμπαινες δηλαδή στην Περαία, ή στον Πειραιά που κολυμπούν κάποιοι; Αν ναι, τότε κολυμπάς κι εκεί, όπως κάνουν κι άλλοι τουρίστες, αλλιώς το μοτοσακό σου και λίγο παρακάτω… έτσι κάνεις και την βόλτα σου!
Το θέμα είναι ότι κοιμάσαι σε resort και δωματιάρες που στην Ισπανία για παράδειγμα κοστίζουν διπλάσια τιμή. Αν το δεις στην συνολική του εικόνα, εξωτικό μέρος- τρελά γαμήσια- μπύρες σχεδόν τσάμπα (βρήκα περισσότερες από μία άψογες) και μασάζ που άλλο τέτοιο δεν σου έχουν κάνει, τότε ναι αξίζει και με το παραπάνω.
Για πιο φτηνά (συγκριτικά, όχι ότι είναι τσάμπα το άθλημα), και μόνο για κορυφαίο γαμήσι, αεροπλανάκι χωρίς αποσκευές, Φρανκφούρτη και λιώσε σε κάποιο FKK, και πέρνα κι από το Shark οπωσδήποτε… Γιατί μετά δεν ξανά πας σε κανένα στούντιο στην Ελλάδα, πόσο μάλλον σε μπουρδέλο και ιδιαίτερα στο μετάξι… Η Γερμανία είναι πολύ μπροστά στο άθλημα, όσο αφορά τις υπηρεσίες και την συνεννόηση στο σύνολο. Μιλάμε για κανόνες, όχι αστεία! Τώρα με την εμπειρία που έχω ήδη, εγώ θέλω να ξανά πάω Ταϊλάνδη, γιατί θα κάνω ακόμα πιο καλά ντιλ. Δεν είναι η χώρα αυτή, τα φρεάτια που μυρίζουν όταν πέσει ο ήλιος, ούτε τα χύμα καλώδια στην Πατάγια… είναι άλλα πράγματα. Εξαρτάται που εστιάζεις, τι άνθρωπος είσαι. Έχω ταξιδέψει πολύ στη ζωή μου, αλλά παρόλα αυτά το θρεντ εδώ με βοήθησε να προετοιμαστώ. Και επειδή μονάχα διαβάζω και σπάνια γράφω, να πω κι ένα ευχαριστώ στους τύπους που δίνουν τις πληροφορίες, μέχρι στιγμής δεν έχω διαβάσει χοντράδες και μαλακίες…
Μου έκανε κι εμένα εντύπωση πως στο σούρουπο, και μετά όλο το βράδυ, ζέχνουν τα φρεάτια της πόλης, και τα μοτο-ταξί, ρίχνουν μουσαμάδες από πάνω, για να καλύψουν την δυσωδία, όταν το φρεάτιο είναι στην αγαπημένη τους γωνία. Δεν ήθελα επίσης να δοκιμάσω φαγητό, ιδιαίτερα κρέας, από μικροπωλητές, όταν δίπλα τους υπάρχουν τεράστιες κατσαρίδες που σαν κατοικίδια περπατούν ανάμεσα στα πόδια ή αράζουν, χωρίς να φοβούνται. Όλα αυτά το πρώτο βράδυ. Μετά θυμήθηκα ότι στις Κυκλάδες, στις «Χώρες» των νησιών, οι κατσαρίδες έχουν πλέον ονόματα, τις φωνάζουν κι έρχονται.. κι άρχισα να παραβλέπω τέτοια πράγματα. Και οι κουζίνες των εστιατορίων στην Ταϊλάνδη δεν έχουν τα στάνταρ καθαριότητας που αντιστοιχούν στην διαφορά της τιμής τους. ΟΚ, δεν ξεπλένουν το πιάτο του προηγούμενου σε σκάφη με γκρι νερό, δίπλα στον δρόμο, όπως κάνουν στους πάγκους που τρώνε οι ντόπιοι, αλλά το street food στην Ασία, και ιδιαίτερα στην Κίνα, είναι κάτι βαθιά ριζωμένο, και αλλιώτικο τελείως από τα δικά μας δεδομένα. Δεν πρέπει να κάνεις το λάθος να το συγκρίνεις. Τη δεύτερη μέρα, δειλά τελείως δοκίμασα μια από εκείνες τις κρέπες με αυγό και μπανάνα, ένα αυγό που μάλλον είχε μείνει στους σαράντα βαθμούς όλη μέρα, από τα χεράκια του Ταϊλανδού με το μαύρο νύχι… Εξαρτάται τελικά από πια γωνία βλέπεις τα πράγματα… Γιατί έχω χειρότερες εμπειρίες στη Γερμανία-που-ποιος-να-το-περίμενε. Οπότε μετά από αυτή την πρώτη κίνηση, και επειδή ήταν πεντανόστημο αυτό που έφαγα, «κύλισα στο βούρκο» και από εκείνη τη στιγμή και μετά, άρχισα να τρώω τα πάντα σαν σάπιος Άγγλος, σούρας τουρίστας, και το καταφχαριστήθηκα!
Με βοήθησε πολύ το συγκεκριμένο θρεντ.. η ιστορία του «Θανασάκη» και το πρώτο βράδυ έκανα ένα μαγικό δίωρο nuro.. που με όλα όσα ζήτησα έκλεισε περίπου στο 80άρικο που είναι πολλά για εκεί, αλλά μια χαρά για εδώ! Από περιποίηση σπάνια πετυχαίνεις κάτι τέτοιο, φτάνει να απαιτείς χωρίς να γίνεσαι όμως και μαλάκας μιλώντας άσχημα. Μόλις καταλάβεις ότι προσπαθούν να στα πάρουν με κάθε τρόπο, όταν το βάλεις εσύ στην κουβέντα από πριν, θα περάσεις τέλεια. Όχι να βγεις φωτογραφία και να τρέχεις… ξέρεις ότι εκεί είσαι ο ξένος που δεν θα ξανά δουν και δεν έχουν κανένα λόγο να σ’ αφήσουν να φύγεις, χωρίς να έχουν πάρει κάτι από εσένα, ή να σου δώσουν τέλος πάντων το οτιδήποτε τσάμπα, ακόμα και τον αέρα. Εγώ πέρασα εκπληκτικά, είδα μέρη απίστευτα, παραλίες μαγικές. Και όχι, αν σταθείς έξω από την Πατάγια, δεν θα θέλεις να μπεις στο νερό. Θα έμπαινες δηλαδή στην Περαία, ή στον Πειραιά που κολυμπούν κάποιοι; Αν ναι, τότε κολυμπάς κι εκεί, όπως κάνουν κι άλλοι τουρίστες, αλλιώς το μοτοσακό σου και λίγο παρακάτω… έτσι κάνεις και την βόλτα σου!
Το θέμα είναι ότι κοιμάσαι σε resort και δωματιάρες που στην Ισπανία για παράδειγμα κοστίζουν διπλάσια τιμή. Αν το δεις στην συνολική του εικόνα, εξωτικό μέρος- τρελά γαμήσια- μπύρες σχεδόν τσάμπα (βρήκα περισσότερες από μία άψογες) και μασάζ που άλλο τέτοιο δεν σου έχουν κάνει, τότε ναι αξίζει και με το παραπάνω.
Για πιο φτηνά (συγκριτικά, όχι ότι είναι τσάμπα το άθλημα), και μόνο για κορυφαίο γαμήσι, αεροπλανάκι χωρίς αποσκευές, Φρανκφούρτη και λιώσε σε κάποιο FKK, και πέρνα κι από το Shark οπωσδήποτε… Γιατί μετά δεν ξανά πας σε κανένα στούντιο στην Ελλάδα, πόσο μάλλον σε μπουρδέλο και ιδιαίτερα στο μετάξι… Η Γερμανία είναι πολύ μπροστά στο άθλημα, όσο αφορά τις υπηρεσίες και την συνεννόηση στο σύνολο. Μιλάμε για κανόνες, όχι αστεία! Τώρα με την εμπειρία που έχω ήδη, εγώ θέλω να ξανά πάω Ταϊλάνδη, γιατί θα κάνω ακόμα πιο καλά ντιλ. Δεν είναι η χώρα αυτή, τα φρεάτια που μυρίζουν όταν πέσει ο ήλιος, ούτε τα χύμα καλώδια στην Πατάγια… είναι άλλα πράγματα. Εξαρτάται που εστιάζεις, τι άνθρωπος είσαι. Έχω ταξιδέψει πολύ στη ζωή μου, αλλά παρόλα αυτά το θρεντ εδώ με βοήθησε να προετοιμαστώ. Και επειδή μονάχα διαβάζω και σπάνια γράφω, να πω κι ένα ευχαριστώ στους τύπους που δίνουν τις πληροφορίες, μέχρι στιγμής δεν έχω διαβάσει χοντράδες και μαλακίες…
