Το όνειρο των Χριστουγέννων: Έξι χρονών ήμουνα περίπου όταν μου χαρίσανε ένα δώρο τα Χριστούγεννα, ένα τρενάκι, μεταχειρισμένο φυσικά, από κάποια φιλανθρωπική ένεκα φτωχικά τα χρόνια εκείνα. Ακόμα το θυμάμαι εκείνο το τρενάκι, ήταν και το πρώτο μου καλό παιχνίδι, έτρεχε και σε ράγες μάλιστα με μπαταρίες, άντε τώρα να μάθω ποιος ήταν αυτός ο Άγιος Βασίλης που μου έδωσε τόση χαρά, ήρθε όταν κοιμόμουνα μου είπαν και το άφησε… σκεπτόμουν αργότερα πως θα προλάβαινε να μοιράσει τόσα δώρα σε όλα τα παιδάκια σε μια νύχτα μάλλον θα είχε βοηθούς, χιλιάδες βοηθούς, σκέψου λέει να είναι και κοριτσάκια… μπα μόνο στα παραμύθια γίνονται αυτά.
Να που μετά από αρκετά χρόνια βρέθηκα μέσα σε ένα από αυτά τα παραμύθια, σε μια χώρα που δεν είναι στο βορρά αλλά στα τροπικά και ζεστά μέρη της νοτιοανατολικής Ασίας. Εκεί τη παραμονή των Χριστουγέννων βγαίνουν οι μικρές αγιοβασιλίτσες και μοιράζουν ευχές και πολλά χαμόγελα. Χιλιάδες κοριτσόπουλα στα μπαρ, στους δρόμους στα μαγαζιά στα κέντρα παντού, χαιρετάνε τραγουδάνε και εύχονται σε όποιον συναντήσουν Μέλι Κλίστμας .Όλα τα μέρη είναι στολισμένα, παίζουν και Χριστουγεννιάτικα τραγούδια , αν και δεν ταιριάζει αυτή η γιορτή σε τέτοια μέρη παρόλα αυτά για μένα ήταν τα καλύτερα Χριστούγεννα μετά από εκείνα όταν πήρα το τρενάκι που μου είχε δώσει τόση χαρά, τώρα κατάλαβα γιατί μου άρεσε να ταξιδεύω με τρένα παλαιότερα και τώρα με αεροπλάνα…
Ρεβεγιόν κάναμε σε Εστιατόριο της Second road είχε και ορχήστρα και τραγουδούσαν και χόρευαν κορίτσια Σάντα Κλάους σταλμένα από τους επτά ουρανούς που τρέλαναν εμάς και όλους τους παλαβούς. Απόψε θα ερχόταν η Νεν από το Ισάν στο Hootys, είχα ένα μήνυμα από την Pron ένα μωρό που το γνώρισα πέρσι τον Μάρτη, επίσης έπαιζε και η αδελφή της Ναν προξενιό της Aoy. Ξεκινήσαμε όμως με Happy a Ago-go μακράν το κορυφαίο, το κορίτσι με το νούμερο 80 ήταν όλα τα μπατ. Το φώναξα για ποτάκι, από κοντά ακόμα πιο όμορφη της προτείνω bar fine και ντίσκο αλλά αρνείται, μόνο δωμάτιο και st, για μία ώρα ζητούσε δύο χιλιάρικα όχι ότι δεν τα αξίζει αλλά ένεκα χορτάτοι εμείς τώρα, ψάχνουμε και λίγο ερωτικό νταλαβέρι όχι μόνο μπουμ-μπουμ τις είπα όχι ευχαριστώ με πόνο στη καρδιά, ίσως την ξαναδώ.
Αφήνω τους φίλους και τρέχω για το μωρό από το Ισάν που δεν έσκασε μουτράκι ακόμα , τηλεφωνώ στη Pron δεν απαντάει (έτσι γίνεται πάντα ) αργότερα με παίρνει αυτή αλλά δε απάντησα εγώ, η αδελφή της Ναν copy paste, της είπα άλλη φορά οπότε τρέχω στη παρέα στη Lucifer Χριστουγεννιάτικα ήθελα παρέα με φίλους, οι γκόμενες ούτε τελειώνουν ούτε άκρη βρίσκεις. Καθίσαμε κοντά στην είσοδο και ελέγχαμε κάθε μουνάκι που έμπαινε , θεέ μου κάνε με πορτιέρη στη Lucifer για το υπόλοιπο της ζωή μου και ας μη με πληρώνουν… θα είμαι όμως Απόστολος Πέτρος στην επίγεια είσοδο του Παραδείσου!!! Μπροστά μας λικνίζονταν τρεις σειρήνες στο ρυθμό των τελευταίων χιπ χοπ , δεξιά μας άλλες και πιο κάτω εκατοντάδες, πως να διαλέξεις, δύσκολο.. περνούσε και η ώρα, μία μικρή που μίλησα πιο κάτω δεν ήθελε να έρθει μαζί μου, αριστερά βλέπω μία ψηλή θεά, μανεκέν και βάλε, κανένας δεν τη πείραζε, αυτή χόρευε μόνη της, ο ένας φίλος θυμάται που της μίλησε τον Μάρτιο και ζήταγε πολλά, και δεν πάω λέω τι θα χάσω, πλησιάζω και τη ρωτάω τα σχετικά πως τι λένε από πού κλπ-κλπ κάποια στιγμή μου λέει εν ψυχρώ πόσα τις δίνω, τι να πω και εγώ τι ρωτάω πόσα θέλει και ξαναρωτάει πόσα δίνω, δε κατάλαβα το παιχνίδι κοιτούσαν και κάτι περίεργοι δίπλα και ξενέρωσα, άσε που δεν είχα πιεί τίποτα, νεράκι μόνο. Τελικά η γκόμενα δύσκολη και παράξενη, την άφησα και ξαναπήγα στη παρέα, παρακαλετό μουτρί ξινό μαμίσι… ένας νέος φίλος εν τω μεταξύ που γνώρισα απόψε έχει βγει γκολ, πίνει από το μεσημέρι και την έκανε για ύπνο.
Πάω και εγώ μαζί του, όχι για ύπνο βέβαια αλλά για κανένα γκόγκο, στο δρόμο βλέπω το πιο λαμπρό αστεράκι του γαλαξία με κόκκινο φουστανάκι πόδια ένα χιλιόμετρο το ένα , προσωπάκι φτιαγμένο από αρχαίο έλληνα γλύπτη, μαλλί ίσιο μαύρο και φωνούλα αγγελική … το μωρό το λέγαν Wan και ήταν…..lady boy, πλησίασα και μίλησα σε αυτό το πλάσμα , μπροστά της ένοιωθα εκστασιασμένος, με περιέργεια της έπιασα κουβέντα ήταν ευγενέστατη και καλομίλητη, με χαμόγελο ταπεινό αλλά και έκφυλο μαζί ,με μάγεψε και με παρέσυρε σε φαντασιώσεις κολασμένες, μου είπε ότι ήταν εγχειρισμένη αλλά κάποια στιγμή την έκανα πλαγίως, πάμε στα σίγουρα είπα στον εαυτό μου, η Wan με κοιτούσε λυπημένα να απομακρύνομαι.
Κατευθύνθηκα στο Baccara και φώναξα τη φίλη μου την Πομ να μου πει τι παίζει, η ώρα πήγε επικίνδυνα δύο και μισή και ήμουν ακόμα σόλο, στο βάθος βλέπω την Joon με στήθος που έβγαζε μάτια, την κατεβάζω κάτω και γίνεται το δέσιμο και το κλείσιμο της βραδιάς ευτυχώς. Η μικρή ήταν είκοσι χρονών, μέτριο πρόσωπο μεγάλο στήθος για Ταυλανδή και πολύ άνετη, Αγγλικά αρκετά καλά αν και δεν προλάβαμε να πούμε και πολλά σε μισή ώρα ήμασταν ήδη στο πεδίο βολής.Το μικρό ήταν φτιαγμένο αλλά εγώ καθόλου ,ίσως για αυτό και δε συντονιστήκαμε. Δεν έκανε και τίποτα το σπουδαίο, στο μαμίσι έπαιξε παθητικό ρόλο, ήταν βέβαια μικρή και άπειρη ή βαριότανε…
Δε πειράζει όμως συμβαίνουν και αυτά δεν είναι όλες το ίδιο καλές, αποκοιμήθηκε και εγώ ευκαιρία για γράψιμο, φέτος με έπιασε μεράκι για λογοτεχνία και πώς να μη γίνει σε τέτοια χώρα και με τέτοιο ερωτισμό.Merry Christmas!!
Να που μετά από αρκετά χρόνια βρέθηκα μέσα σε ένα από αυτά τα παραμύθια, σε μια χώρα που δεν είναι στο βορρά αλλά στα τροπικά και ζεστά μέρη της νοτιοανατολικής Ασίας. Εκεί τη παραμονή των Χριστουγέννων βγαίνουν οι μικρές αγιοβασιλίτσες και μοιράζουν ευχές και πολλά χαμόγελα. Χιλιάδες κοριτσόπουλα στα μπαρ, στους δρόμους στα μαγαζιά στα κέντρα παντού, χαιρετάνε τραγουδάνε και εύχονται σε όποιον συναντήσουν Μέλι Κλίστμας .Όλα τα μέρη είναι στολισμένα, παίζουν και Χριστουγεννιάτικα τραγούδια , αν και δεν ταιριάζει αυτή η γιορτή σε τέτοια μέρη παρόλα αυτά για μένα ήταν τα καλύτερα Χριστούγεννα μετά από εκείνα όταν πήρα το τρενάκι που μου είχε δώσει τόση χαρά, τώρα κατάλαβα γιατί μου άρεσε να ταξιδεύω με τρένα παλαιότερα και τώρα με αεροπλάνα…
Ρεβεγιόν κάναμε σε Εστιατόριο της Second road είχε και ορχήστρα και τραγουδούσαν και χόρευαν κορίτσια Σάντα Κλάους σταλμένα από τους επτά ουρανούς που τρέλαναν εμάς και όλους τους παλαβούς. Απόψε θα ερχόταν η Νεν από το Ισάν στο Hootys, είχα ένα μήνυμα από την Pron ένα μωρό που το γνώρισα πέρσι τον Μάρτη, επίσης έπαιζε και η αδελφή της Ναν προξενιό της Aoy. Ξεκινήσαμε όμως με Happy a Ago-go μακράν το κορυφαίο, το κορίτσι με το νούμερο 80 ήταν όλα τα μπατ. Το φώναξα για ποτάκι, από κοντά ακόμα πιο όμορφη της προτείνω bar fine και ντίσκο αλλά αρνείται, μόνο δωμάτιο και st, για μία ώρα ζητούσε δύο χιλιάρικα όχι ότι δεν τα αξίζει αλλά ένεκα χορτάτοι εμείς τώρα, ψάχνουμε και λίγο ερωτικό νταλαβέρι όχι μόνο μπουμ-μπουμ τις είπα όχι ευχαριστώ με πόνο στη καρδιά, ίσως την ξαναδώ.
Αφήνω τους φίλους και τρέχω για το μωρό από το Ισάν που δεν έσκασε μουτράκι ακόμα , τηλεφωνώ στη Pron δεν απαντάει (έτσι γίνεται πάντα ) αργότερα με παίρνει αυτή αλλά δε απάντησα εγώ, η αδελφή της Ναν copy paste, της είπα άλλη φορά οπότε τρέχω στη παρέα στη Lucifer Χριστουγεννιάτικα ήθελα παρέα με φίλους, οι γκόμενες ούτε τελειώνουν ούτε άκρη βρίσκεις. Καθίσαμε κοντά στην είσοδο και ελέγχαμε κάθε μουνάκι που έμπαινε , θεέ μου κάνε με πορτιέρη στη Lucifer για το υπόλοιπο της ζωή μου και ας μη με πληρώνουν… θα είμαι όμως Απόστολος Πέτρος στην επίγεια είσοδο του Παραδείσου!!! Μπροστά μας λικνίζονταν τρεις σειρήνες στο ρυθμό των τελευταίων χιπ χοπ , δεξιά μας άλλες και πιο κάτω εκατοντάδες, πως να διαλέξεις, δύσκολο.. περνούσε και η ώρα, μία μικρή που μίλησα πιο κάτω δεν ήθελε να έρθει μαζί μου, αριστερά βλέπω μία ψηλή θεά, μανεκέν και βάλε, κανένας δεν τη πείραζε, αυτή χόρευε μόνη της, ο ένας φίλος θυμάται που της μίλησε τον Μάρτιο και ζήταγε πολλά, και δεν πάω λέω τι θα χάσω, πλησιάζω και τη ρωτάω τα σχετικά πως τι λένε από πού κλπ-κλπ κάποια στιγμή μου λέει εν ψυχρώ πόσα τις δίνω, τι να πω και εγώ τι ρωτάω πόσα θέλει και ξαναρωτάει πόσα δίνω, δε κατάλαβα το παιχνίδι κοιτούσαν και κάτι περίεργοι δίπλα και ξενέρωσα, άσε που δεν είχα πιεί τίποτα, νεράκι μόνο. Τελικά η γκόμενα δύσκολη και παράξενη, την άφησα και ξαναπήγα στη παρέα, παρακαλετό μουτρί ξινό μαμίσι… ένας νέος φίλος εν τω μεταξύ που γνώρισα απόψε έχει βγει γκολ, πίνει από το μεσημέρι και την έκανε για ύπνο.
Πάω και εγώ μαζί του, όχι για ύπνο βέβαια αλλά για κανένα γκόγκο, στο δρόμο βλέπω το πιο λαμπρό αστεράκι του γαλαξία με κόκκινο φουστανάκι πόδια ένα χιλιόμετρο το ένα , προσωπάκι φτιαγμένο από αρχαίο έλληνα γλύπτη, μαλλί ίσιο μαύρο και φωνούλα αγγελική … το μωρό το λέγαν Wan και ήταν…..lady boy, πλησίασα και μίλησα σε αυτό το πλάσμα , μπροστά της ένοιωθα εκστασιασμένος, με περιέργεια της έπιασα κουβέντα ήταν ευγενέστατη και καλομίλητη, με χαμόγελο ταπεινό αλλά και έκφυλο μαζί ,με μάγεψε και με παρέσυρε σε φαντασιώσεις κολασμένες, μου είπε ότι ήταν εγχειρισμένη αλλά κάποια στιγμή την έκανα πλαγίως, πάμε στα σίγουρα είπα στον εαυτό μου, η Wan με κοιτούσε λυπημένα να απομακρύνομαι.
Κατευθύνθηκα στο Baccara και φώναξα τη φίλη μου την Πομ να μου πει τι παίζει, η ώρα πήγε επικίνδυνα δύο και μισή και ήμουν ακόμα σόλο, στο βάθος βλέπω την Joon με στήθος που έβγαζε μάτια, την κατεβάζω κάτω και γίνεται το δέσιμο και το κλείσιμο της βραδιάς ευτυχώς. Η μικρή ήταν είκοσι χρονών, μέτριο πρόσωπο μεγάλο στήθος για Ταυλανδή και πολύ άνετη, Αγγλικά αρκετά καλά αν και δεν προλάβαμε να πούμε και πολλά σε μισή ώρα ήμασταν ήδη στο πεδίο βολής.Το μικρό ήταν φτιαγμένο αλλά εγώ καθόλου ,ίσως για αυτό και δε συντονιστήκαμε. Δεν έκανε και τίποτα το σπουδαίο, στο μαμίσι έπαιξε παθητικό ρόλο, ήταν βέβαια μικρή και άπειρη ή βαριότανε…
Δε πειράζει όμως συμβαίνουν και αυτά δεν είναι όλες το ίδιο καλές, αποκοιμήθηκε και εγώ ευκαιρία για γράψιμο, φέτος με έπιασε μεράκι για λογοτεχνία και πώς να μη γίνει σε τέτοια χώρα και με τέτοιο ερωτισμό.Merry Christmas!!