Στρατηγειον αλληβοηθειας ναυαγιων

Ουσιαστικα σε αυτο το σημειο, τα λες ολα.

Το ναυαγιο ειναι ενα καραβι, το οποιο πλεον αδυνατεί να κινηθεί αυτοδυναμως.
Ετσι ειναι και ο ανθρωπος ναυαγιο. Ενας ανθρωπος που αδυνατεί να ζησει συμφωνα με τα θελω και τις επιλογες του (ισως γιατι πολυ απλα δεν εχει). Και καταληγει να ζει με τα θελω και τις επιλογες των αλλων. Χωρις καμια ανεξαρτησια και καμία αυτονομία.

ισως ετσι μας εκανε η οικογενεια μας για να μας ελεγχει

 

[kappa_fi]

ισως ετσι μας εκανε η οικογενεια μας για να μας ελεγχει

Ο έλεγχος μπορεί να έχει πολλές όψεις.

Κάποιος αρχαίος έλληνας φιλόσοφος (αν θυμάμαι καλά ο Επίκτητος) είχε πει ότι ο χειρότερος τρόπος ανατροφής ενός παιδιού είναι να εξαρτήσει ο γονιός την ευτυχία του από την ευτυχία του παιδιού του.

 

[Mitsos_35]

Πιστευω πως η ταινια τζοκερ αντικατοπτριζει ολα τα ναυγια της ζωης σημερα..Ο τζοκερ ηταν μια ζωη ναυαγιο,η γκομενες δεν τον θελανε,ουτε καν τον κοιταζαν ,απορριψη απο παντου,σαν να μην υπηρχε ποτε ,περπατουσε με σκημμενο το κεφαλι,αφραγκος μπατιρης,εχανε δουλειες συνεχεια,μπουλινγκ απο μικρο παιδι,και στο τελος βρηκε τον ρολο του,θα την δω την ταινια,ο ρολος του ειναι ισος με τα περισσοτερα μελη της μπουρδελοκοινοτητας

 

[kappa_fi]

Λοιπόν για ν' αφήσουμε τις θεωρίες και να εισέλθουμε στο ψητό.

Η συναισθηματική μου προδιάθεση τον τελευταίο καιρό -κι είναι πολύς ο τελευταίος καιρός- είναι η χειρότερη δυνατή. Δεν προτίθεμαι να ψαχτώ για καμιά σχέση κι ακόμα λιγότερο, αν προκύψει οτιδήποτε, διανοούμαι να κυνηγήσω. Εργάζομαι με εξαντλητικούς ρυθμούς και ο ελεύθερος χρόνος μου είναι ελάχιστος έως μηδαμινός.

Και ξαφνικά προκύπτει μια γκόμενα, η οποία μου κάνει ένα ασύλληπτο πέσιμο. Φοβερή τύπισσα, αρτίστα, γοητευμένη από το πρώτο βράδυ μαζί μου, την πέφτει φωναχτά μπροστά σ' όλους και στ' αρχίδια της.

Κι εγώ όμως στ' αρχίδια μου. Ανταποκρίνομαι ως ένα βαθμό, αλλά δεν προχωρώ παραπέρα. Κρατάω επαφή, ας  πούμε, αλλά αυτή μια κρυάδα, προφανώς μεγάλη, την τρώει. Αλλά στ' αρχίδια μου.

Την ξαναβλέπω κι ανταλλάζουμε αριθμό τηλεφώνων. Τη δεύτερη εκείνη φορά, την καλώ το ίδιο βράδυ να βγούμε και καπάκι την επομένη. Δεν μπορούσε. Πρότεινε μονάχα να την πετάξω σε μια επείγουσα δουλειά από το κέντρο της Αθήνας ως τα προάστια, όπου είχε μια δουλειά πέντε λεπτών, και θα μπορούσαμε να τα πούμε στο δρόμο. Εννοείται ότι αρνήθηκα κι έκλεισα το κεφάλαιο εκεί. Την ξέχασα.

Την ξανασυναντώ τρίτη φορά, τα λέμε, είμαστε πάντοτε σε χώρο εργασίας, της στέλνω μήνυμα όπου της εκφράζω τις εντυπώσεις μου, αυτοσχεδιαζω ελεύθερα δηλαδή και μου αρέσω. Ανταποκρίνεται, η πόρτα μου, σα να λέει, είναι πάντοτε ανοιχτή.

Τη βλέπω για τελευταία φορά από μακριά, αυτή με πολύ κόσμο, εγώ το ίδιο, της κάνω ένα σχέδιο μπροστά σε όλους εκδηλώνοντας την αρέσκειά μου, αυτή χαμογελάει σαν τρελή, μου κάνει νόημα αναρωτώμενη πού χάθηκα, της στέλνω μήνυμα το ίδιο βράδυ να βγούμε, μου λέει ότι θα είναι ελεύθερη σ' ένα μήνα να βρισκόμαστε όσο θέλουμε. Η δουλειά της είναι εποχιακή, όντως έχει τρέξιμο.

Όλο αυτό το σκηνικό παίζεται ενάμιση χρόνο τώρα. Στα τέλη αυτού του μήνα η προθεσμία λήγει.

Αλλά βρίσκομαι στο εξής δίλημμα: δεν με παρακινεί καμία δύναμη εσωτερικά να προβώ σε κάποια κίνηση απ' τη μια, αλλά είναι απίστευτη τύπισσα απ' την άλλη (κι όχι μόνο στα λόγια ή στα μάτια μου) κι ίσως είναι κρίμα να μην ξαναπροσπαθήσω.

Αλλά είμαι σε μια φάση του τύπου "γάμα τους καφέδες, γάμα τα ποτά, γάμα τις εξόδους και πάμε να κάνουμε έρωτα ως το πρωί γιατί δεν γουστάρω τίποτα άλλο".

Και όντως, ό,τι άλλο και να της προτείνω εκτός απ' αυτό , θα 'μαι ψεύτικος.

Άσε που βαριέμαι όλες αυτές τις μαλακίες.

Λοιπόν ακούω εντυπώσεις και γνώμες απ' όποιον είχε την όρεξη να διαβάσει ως εδώ και συνεχίζει να την έχει για να σχολιάσει.

Ευχαριστώ για τον χρόνο και τον χώρο...

 

[brabus67]

Λοιπόν για ν' αφήσουμε τις θεωρίες και να εισέλθουμε στο ψητό.

Η συναισθηματική μου προδιάθεση τον τελευταίο καιρό -κι είναι πολύς ο τελευταίος καιρός- είναι η χειρότερη δυνατή. Δεν προτίθεμαι να ψαχτώ για καμιά σχέση κι ακόμα λιγότερο, αν προκύψει οτιδήποτε, διανοούμαι να κυνηγήσω. Εργάζομαι με εξαντλητικούς ρυθμούς και ο ελεύθερος χρόνος μου είναι ελάχιστος έως μηδαμινός.

Και ξαφνικά προκύπτει μια γκόμενα, η οποία μου κάνει ένα ασύλληπτο πέσιμο. Φοβερή τύπισσα, αρτίστα, γοητευμένη από το πρώτο βράδυ μαζί μου, την πέφτει φωναχτά μπροστά σ' όλους και στ' αρχίδια της.

Κι εγώ όμως στ' αρχίδια μου. Ανταποκρίνομαι ως ένα βαθμό, αλλά δεν προχωρώ παραπέρα. Κρατάω επαφή, ας  πούμε, αλλά αυτή μια κρυάδα, προφανώς μεγάλη, την τρώει. Αλλά στ' αρχίδια μου.

Την ξαναβλέπω κι ανταλλάζουμε αριθμό τηλεφώνων. Τη δεύτερη εκείνη φορά, την καλώ το ίδιο βράδυ να βγούμε και καπάκι την επομένη. Δεν μπορούσε. Πρότεινε μονάχα να την πετάξω σε μια επείγουσα δουλειά από το κέντρο της Αθήνας ως τα προάστια, όπου είχε μια δουλειά πέντε λεπτών, και θα μπορούσαμε να τα πούμε στο δρόμο. Εννοείται ότι αρνήθηκα κι έκλεισα το κεφάλαιο εκεί. Την ξέχασα.

Την ξανασυναντώ τρίτη φορά, τα λέμε, είμαστε πάντοτε σε χώρο εργασίας, της στέλνω μήνυμα όπου της εκφράζω τις εντυπώσεις μου, αυτοσχεδιαζω ελεύθερα δηλαδή και μου αρέσω. Ανταποκρίνεται, η πόρτα μου, σα να λέει, είναι πάντοτε ανοιχτή.

Τη βλέπω για τελευταία φορά από μακριά, αυτή με πολύ κόσμο, εγώ το ίδιο, της κάνω ένα σχέδιο μπροστά σε όλους εκδηλώνοντας την αρέσκειά μου, αυτή χαμογελάει σαν τρελή, μου κάνει νόημα αναρωτώμενη πού χάθηκα, της στέλνω μήνυμα το ίδιο βράδυ να βγούμε, μου λέει ότι θα είναι ελεύθερη σ' ένα μήνα να βρισκόμαστε όσο θέλουμε. Η δουλειά της είναι εποχιακή, όντως έχει τρέξιμο.

Όλο αυτό το σκηνικό παίζεται ενάμιση χρόνο τώρα. Στα τέλη αυτού του μήνα η προθεσμία λήγει.

Αλλά βρίσκομαι στο εξής δίλημμα: δεν με παρακινεί καμία δύναμη εσωτερικά να προβώ σε κάποια κίνηση απ' τη μια, αλλά είναι απίστευτη τύπισσα απ' την άλλη (κι όχι μόνο στα λόγια ή στα μάτια μου) κι ίσως είναι κρίμα να μην ξαναπροσπαθήσω.

Αλλά είμαι σε μια φάση του τύπου "γάμα τους καφέδες, γάμα τα ποτά, γάμα τις εξόδους και πάμε να κάνουμε έρωτα ως το πρωί γιατί δεν γουστάρω τίποτα άλλο".

Και όντως, ό,τι άλλο και να της προτείνω εκτός απ' αυτό , θα 'μαι ψεύτικος.

Άσε που βαριέμαι όλες αυτές τις μαλακίες.

Λοιπόν ακούω εντυπώσεις και γνώμες απ' όποιον είχε την όρεξη να διαβάσει ως εδώ και συνεχίζει να την έχει για να σχολιάσει.

Ευχαριστώ για τον χρόνο και τον χώρο...

ορμα παικτη καλη επιτυχια θα της τον μπηξεις

 

[kappa_fi]

ορμα παικτη καλη επιτυχια θα της τον μπηξεις

Ευχαριστώ αδελφέ.
Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι βρίσκομαι σε μια φάση του τύπου:

"βρήκα τον έρωτα της ζωής μου αλλά στ' αρχίδια μου".

Κι αυτό θέλω να της το πω, ή μάλλον να της το δείξω με κάποιο τρόπο.

Δεν ξέρω, είμαι ναυαγισμένος;
Δεν έχω διάθεση να της πω ή να κάνω κάτι διαφορετικό.

 

[prokos 00]

Ξερουμε ποιοι ειμαστε και ειμαστε πολλοι στην Ελλαδα. Καποιοι απο εμας ετυχε να διαβαζουμε αυτο το σαιτ, ειτε παμε με πουτανες, ειτε οχι. Σε αυτο το θρεντ θα λεμε τα προβληματα μας και θα αλληβοηθιομαστε για να τα λυσουμε. Μπορουμε να γλιτωσουε ολοι, αν τραβηξουμε ο ενας τον αλλο.

φιλε σε παρακολουθω  εδω και μερες και μου αρεσει ο  τροπος γραφης σου .
σε αντιθεση  με μερικους αλλους ..

 

[Hellraiser4Ever]

φιλε σε παρακολουθω  εδω και μερες και μου αρεσει ο  τροπος γραφης σου .
σε αντιθεση  με μερικους αλλους ..

PROKOS 00 = SOUKER= ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

 

[athinaios44]

PROKOS 00 = SOUKER= ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

αιμα τον πας

 

[prokos 00]

PROKOS 00 = SOUKER= ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

που το ξερεις ;

 

[Hellraiser4Ever]

αιμα τον πας

Ειχα μιση ωρα για σκοτωμα και ειπα να παιξω λιγακι μαζι του....γουσταρει αλλωστε τα ξεφτυλικια ο Σουκερακος.

 

[athinaios44]

Ειχα μιση ωρα για σκοτωμα και ειπα να παιξω λιγακι μαζι του....γουσταρει αλλωστε τα ξεφτυλικια ο Σουκερακος.

 

[prokos 00]

Ειχα μιση ωρα για σκοτωμα και ειπα να παιξω λιγακι μαζι του....γουσταρει αλλωστε τα ξεφτυλικια ο Σουκερακος.

παιρνεις  φαρμακα ;

 

[tnt]

Πιστευω πως η ταινια τζοκερ αντικατοπτριζει ολα τα ναυγια της ζωης σημερα..Ο τζοκερ ηταν μια ζωη ναυαγιο,η γκομενες δεν τον θελανε,ουτε καν τον κοιταζαν ,απορριψη απο παντου,σαν να μην υπηρχε ποτε ,περπατουσε με σκημμενο το κεφαλι,αφραγκος μπατιρης,εχανε δουλειες συνεχεια,μπουλινγκ απο μικρο παιδι,και στο τελος βρηκε τον ρολο του,θα την δω την ταινια,ο ρολος του ειναι ισος με τα περισσοτερα μελη της μπουρδελοκοινοτητας

σε ποια κατηγορία ανήκουν τα λιγότερα;

 

[Mitsos_35]

σε ποια κατηγορία ανήκουν τα λιγότερα;

Σε αυτους που φόραγαν κοστούμι και κορόιδευαν τον Τζόκερ, καθ στο τέλος πήρε το αίμα του πίσω

 

[tnt]

Σε αυτους που φόραγαν κοστούμι και κορόιδευαν τον Τζόκερ, καθ στο τέλος πήρε το αίμα του πίσω

Μέσα σου ένιωθες πάντα τζόκερ
ή σε κάλυπτε κάποιο κοστούμι;

 

[ririkonav]

Νομιζα οτι το νημα ηταν για γεροντομπεμπεκες που εχουν μεινει στο ραφι .... αλλα μαλλον στο Ελλαντα δεν ισχυει .. :S :S

 

[tnt]

Μέσα σου ένιωθες πάντα τζόκερ
ή σε κάλυπτε κάποιο κοστούμι;

[size=5pt]δεν απάντησε...[/size]

 

Μητσο δεν το εχω δει το τζοκερ. Γραψε μια αναλυση καποια στιγμη, οχι κινηματογραφικη, αλλα φιλοσοφικη. Μηπως εχει δικιο ο τζοκερ τελικα.

 

[malcolm x]

Το ερώτημα που τίθεται βέβαια είναι γιατί και πώς συνεχίζουν να υπάρχουν, και να ζουν, οι άνθρωποι εκείνοι που δεν προβάλλουν τον εαυτό τους σε κανένα δυνατό μέλλον.

Γιατί ξέρουν ότι μπορεί πάντα και να κάνουν λάθος.Ελπίζουν στο άγνωστο, στο αδύνατο, στο ανόητο, στο υπερβατικό - ακόμα και εάν δεν πιστεύουν ότι υπάρχει.