Λοιπόν...
1) ΚΑΝΕΝΑΣ εργοδότης δε θα σου δώσει τα 2 χιλιάρικα που ονειρεύεσαι, χωρίς να ξέρει, με απόλυτη βεβαιότητα, οτι θα του βγάζεις το δεκαπλάσιο.
Το γεγονός τι τέτοια μεροκάματα παίζουν σε νησιά όπως Μύκονος, Σαντορίνη Ρόδος κτλ, είναι γιατί ο τζίρος ανα μαγαζί χτυπάει πενταψήφια ποσά, για να μην πω εξαψήφια.
Αν, ώ μή γένοιτο , ο τζίρος πέσει, μην απορήσεις αν το αφεντικό σου μειώσει το μηνιάτικο, ή σου προσθέσει 2-3 ώρες την ημέρα δουλειάς. Και, όπως έχουν πεί ήδη, μιλάμε για 10 ώρες μίνιμουμ, οι οποίες εύκολα γίνονται 12... οπότε μιλάμε για 15 ώρες...φυσικά, 7 ημέρες την εβδομάδα... για να συνοψίσουμε, πας για εκούσια σκλαβιά, για όσο διάστημα αντέξεις... α, και αν αποφασίσεις οτι δεν μπορείς, και τα βροντήξεις στα μισά... θα χάσεις απο τα λεφτά σου, πολλοί που κλείνουν με ιδιωτικές συμβάσεις εποχιακό προσωπικό, έχουν στα ψιλά γράμματα όρο τιμωρίας αν φύγεις στα μισά.
2) Ακόμα και με διαμονή, άντε και με μιας μορφής διατροφή (που, δεν παίζει, δεν υπάρχουν πολλοί που θα σου σκάνε 2 χιλιάρικα το μήνα, αι θα σε ταΐζουνε στο καπάκι απο πάνω) τα λεφτά που θα βγάζεις, θα τα τρώς εκεί. Όχι απαραίτητα όλα, αλλά αρκετά ώστε το κομπόδεμα που θα μαζέψεις να μην είναι ούτε καν το μισό απο ότι θα περίμενες. Ειδικά αν πρόκειται να δουλέψεις με κόσμο (μπαρ, σέρβις, εμπόριο, καφέ), θα αναγκαστείς να κάνεις ψώνια. Και, ναι, τα σαμπουάν και τα είδη περιποίησης θα τα βρείς σε τιμές περίπου ίδιες με την Αθήνα (με μια "μικρή" αύξηση, ακόμα και στα σούπερ μάρκετ) αλλά αν χρειαστείς ρούχα, παπούτσια ή αξεσουάρ... αντίο μηνιάτικο. Και, εννοείται, αν αποφασίσεις να βγείς, έστω και δύο φορές το μήνα, την έκατσες. Η μόνη περίπτωση να τα καταφέρεις, είναι να κουβαλήσεις μια ντουλάπα με ότι ρούχο υπολογίζεις οτι θα σταθεί στη δουλειά σου, και να τη βγάζεις με σπιτικό φραπέ και σπιτικό μαγειρευτό φαγητό... ΑΝ έχεις το χρόνο και το κουράγιο να μαγειρέψεις. Και, αυτό υπο την προϋπόθεση οτι θα έχεις τις ψυχικές αντοχές για κάτι τέτοιο
3) Όπως ήδη είπαν κάμποσοι, ακόμα και αν πάς για σεζόν με δύο-τρία χιλιάρικα στην τσέπη, για τα αρχικά έξοδα, και επιβιώσεις τον πρώτο μήνα χωρίς να σου τελειώσουν, ακόμα και αν είσαι ο ορισμός του εγκρατή Σπαρτιάτη και σου μείνει σχεδόν όλο το κομπόδεμα... μέχρι το Δεκέμβρη θα τα έχεις φάει όλα, και επίδομα ανεργίας δεν θα δείς με την καμία... εξηγούμαι...
Για να πάρεις επίδομα ανεργίας, δεν αρκεί να είσαι εκτός δουλειάς... ούτε καν αρκεί να έχεις 6 μηνών ένσημα τον τελευταίο χρόνο... Πρέπει να έχει δηλωθεί απόλυση στην Εργάνη. Αν, που είναι και το πλέον πιθανό, δεν έχεις αρκετά ένσημα (ναι, θα σε δηλώσουν στο μίνιμουμ ωρών που τους επιτρέπει ο νόμος, ακόμα και αν αυτό σημαίνει οτι θα παίρνεις ένα ένσημο ανα δύο εργάσιμες)... και, ακόμα και αν δούλευες χειμώνα στην Αθήνα... υπάρχει το πρόβλημα με την αποχώρησή σου... με σύμβαση ορισμένου χρόνου, που ορίζει πότε θα αποσωρήσεις, δεν υπάρχει πράξη απόλυσης, υπάρχει λήξη σύμβασης. Οπότε, δεν δικαιούσαι επίδομα ανεργίας... μόνη περίπτωση να γίνει, είναι να σε κρατήσει ο εργοδότης για την επόμενη σεζόν, κάνοντάς σου προσωρινή απόλυση... με την οποία πηγαίνεις ταμείο, για... νομίζω μέχρι 6 μήνες, ίσως και λιγότερο. Αλλά, γι αυτό θα πρέπει να υπογράψεις σύμβαση αορίστου χρόνου... και, εδώ έρχεται το ουσιαστικό πρόβλημα.
Όλες οι επιχειρήσεις σε τουριστικές περιοχές, έχουν ένα σταθερό προσωπικό, που αλλάζει μόο σε συγκεκριμένες περιπτώσεις... αυτός είναι ο σκελετός, το ελάχιστο προσωπικό με το οποίο, έστω και προβληματικά, μπορεί να ανοίξει για τους τουρίστες... όλοι οι υπόλοιποι, είναι αρπαχτές... και, οι εργοδότες, το προτιμούν αυτό, γιατί έτσι δεν έχουν να δίνουν γεμάτα δώρα, επιδόματα και αυξήσεις σε όλο το προσωπικό τους.