Γυρνούσα προ ολίγου από μπάνιο σε κοντινή παραλία και στο αστικό πέτυχα μια Γερμανίδα.Πού βρέθηκε εδώ πέρα,δεν ξέρω.Η τύπισσα καστανόξανθη,ματάρες,1.75 ύψος.Μουνάρα.Ήμασταν δίπλα δίπλα στο όρθιο,κοιτούσε συνέχεια το κινητό της,και ξαφνικά με ρωτάει για κάποια στάση που ήθελε να κατέβει.Αφού βρέθηκε αφορμή,της έπιασα κουβέντα.Τη ρώτησα αν ταξιδεύει μόνη της,μού λέει είμαι με την οικογένειά μου αλλά πήγα μόνη μου στο τάδε μέρος(εδώ παραξενεύτηκα,αλλά τελοσπάντων).Μετά τη ρωτάω αν είναι Γερμανίδα,και η τύπισσα έσκασε στα γέλια,πώς το κατάλαβες μου λέει;Λεω απ'την προφορά (μιλούσε αγγλικά με γερμανική προφορά).I'm impressed μου είπε γελώντας
Μην τα πολυλογώ,μιλούσαμε κανα 10λεπτο σχεδόν και η τύπισσα ήταν τόσο ευγενική, πρόσχαρη,γελούσε,μου έφτιαξε και μένα τη μέρα.Λίγο πριν φτάσουμε στη στάση της,λέω ρε γαμώτο τί να κάνω,να κατέβω μαζί της;Θα το έκανα,αλλά ήμουνα μέσα στα αλάτια,πού να κυκλοφορήσω κέντρο έτσι;Τεσπα,χαιρετηθήκαμε,κατέβηκε,λέγοντας μου i had a wonderfull time.Τώρα που γύρισα σπίτι,νιώθω σαν να χάθηκε μια ευκαιρία
Δεν ξέρω τί λέτε για τις Γερμανίδες,εγώ που τις είχα για τις πιο ψυχρές, ομολογώ από σήμερα άλλαξα εντελώς γνώμη.