Να εξηγήσω.Προσπάθησα περίπου 4 φόρες παλιότερα να κανονίσω μαζί της.Και ενώ όλα έδειχναν ΟΚ,όταν έφτανε η ώρα του ραντεβού η δικιά σου εξαφανισμένη.Και το καλύτερο χωρίς καν να με ειδοποιήσει!!Όταν την έπερνα τηλέφωνο να τη ρωτήσω γιατί δεν ήρθε(πάντα ευγενικός και κύριος παρ’όλη τη τσαντίλα μου,τρομάρα μου) μου έβρισκε διάφορες δικαιολογίες του στυλ σοβαρό οικογενειακό πρόβλημα,δεν είχα μονάδες στο κινητό,κ.α.Βέβαια μου ζήταγε συγνώμη ενώ κανά 2 φορές μου είχε τονίσει ότι είναι λίγο επιφυλακτική με τα ραντεβού γιατί κάποιος είχε προσπαθήσει να τη βιάσει!Τότε,πολύ σωστά θα ρωτήσει κάποιος,γιατί κάνει αυτή τη δουλειά αφού φοβάται;’Ελα ντε!!Τελοσπάντων εγω τη θεωρώ μία ακόμα ¨καλή¨δικαιολογία.Το καλύτερο όμως έγινε το προηγούμενο Σάββατο.Της τηλεφωνώ τη Παρασκευή.Μου απαντά.Της λέω ποιος είμαι.Με θυμάται.Τη ρωτάω για ραντεβού την επόμενη,μου λέει εντάξει αλλα το μεσημέρι.Τι ώρα της λέω,στις 3.00 μου λέει.¨Θα έρθεις σίγουρα ή να κανονίσω κάτι άλλο εκείνη την ώρα¨τη ρωτάω.¨Αυτή τη φορά σίγουρα¨μου απαντάει.Κλείνω το τηλέφωνο χωρίς να τη πιστέψω.Την επόμενη μέρα της τηλεφωνώ γύρω 1.30 σχεδόν σίγουρος πως δεν θα απαντήσει.Με διαψεύδει.Της λέω πως πήρα για επιβεβαίωση του ραντεβού.Μου λέει πως είμαστε οκ απλά δεν ξέρει πώς να έρθει.¨Πάρε το μετρό και κατέβα σ’αυτήν τη στάση.Αλλα επειδή το σπίτι μου δεν είναι μακριά αλλα ούτε και δίπλα από τη στάση,θα χρειαστείς να πάρεις ή λεωφορείο ή ταξί ή να έρθω να σε πάρω εγώ με το αμάξι μου¨της λέω.¨Καλύτερα να έρθετε να με πάρετε¨μου απαντάει και το κλείνουμε.Είμαι που λες ο δικό σου στο αμάξι έξω από το μετρό και τη περιμένω.Μετά από 2 με 3 τηλεφωνήματα με συναντάει.Η Νάσια λοιπόν είναι μια κοπελίτσα,κοντούλα,αδυνατούλα γενικά μια γλυκειά παρουσία χωρίς βεβαίως να σου προκαλεί έντονα πάθη που να μπορούν να φτάσουν μέχρι και το βιασμό!Ξανά συστηνόμαστε και η πρώτη της ατάκα μπαίνοντας στο αμάξι μου ήταν¨πρώτη φορά μπαίνω σε αμάξι αγνώστου!¨.Της απαντάω ¨εγώ σου έδωσα τη δυνατότητα επιλογής αλλά εσύ προτίμησες να έρθω να σε πάρω εγώ!¨.Περίπου 300μ από το σημείο που τη πήρα υπάρχει ένα περίπτερο όπου μου ζήτησε να σταματήσω.Κατέβηκε από το αμάξι,αγοράζει κατι ξαναεπιστρέφει στο αμάξι και πριν μπει μέσα με ρωτάει¨είναι μακριά το σπίτι σας για να έρθω με τα πόδια;!!Την έχω τη διευθυνσή σας¨.Της λέω¨ευθεία στο κεντρικό που είμαστε,περνάς ένα φανάρι και στο τρίτο στενό στρίβεις δεξιά και στα 5μ είναι το σπίτι μου.Είναι περίπου 20-25 λεπτά περπάτημα,αλλά γιατί θέλεις να έρθεις με τα πόδια;¨.¨Ξέρετε είναι η πρώτη φορά που μπαίνω σε αμάξι αγνώστου και νιώθω άβολα!¨.Το δέχτηκα,δε μπορούσα άλλωστε να τη βάλω με το ζόρι στο αμάξι και ξεκίνησα.Αν και την έβλεπα από το καθρέπτη να έρχεται,ήμουν σίγουρος πως δεν θα εμφανιζόταν.Και οι σκέψεις μου βγήκαν σωστές. Χωρίς φυσικά να πάρει τηλέφωνο.Ούτε όμως και εγώ πήρα γιατί αυτή τη φορά θα άφηνα τα κυριλίκια και τις ευγένειες και ο στόμας μου θα έλεγε πολλά.Και επειδή πολύ θα ρωτήσουν και με το δίκιο τους,¨καλά ρε φίλε σε έκλασε μία,σε έκλασε δύο τι επέμενες και της έκλεινες ραντεβού¨τους απαντώ το ξερό μου το κεφάλι,ο εγωισμός μου,η μαλακία που μας δέρνει καμια φορά,όταν κάτι μου πάει κόντρα το θέλω πιο πολύ.Άνθρωποι είμαστε,λάθοι κάνουμε.Αυτά παίδες και συγνώμη αν κούρασα.Είμαι πρόθυμος επί του θέματος να δεχτώ συμβουλές,παρατηρήσεις μέχρι και καζούρα.Μετά από μια βδομάδα έχω ξεθυμάνει.Ευχαριστώ.