aigeas
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 4 Ιουλ 2009
- Μηνύματα
- 10.454
- Like
- 19
- Πόντοι
- 166
''που 'ναι τα χρονια....''αχαχαχα!!! εισαι θεος! αχαχα
''που 'ναι τα χρονια....''αχαχαχα!!! εισαι θεος! αχαχα
Πρέπει να είναι μάλλον παραμύθι...δεν ηξερα τι να κανω , το μονο που εκανα την πηρα μια αγκαλια και την χαιδευα και εννοιωσα στο στηθος μου το καυτο δακρυ της
Πρέπει να είναι μάλλον παραμύθι...
Η λογική αντίδραση θα ήταν να την ρωτήσει με ποιό τρόπο θέλει να την βοηθήσει και όχι να την παρηγορήσει στην αγκαλιά του.
Στην συνέχεια αν δεν ήξερε τι πρέπει να κάνει θα έπρεπε να ρωτήσει πολύ γενικά και αόριστα μέσα στο φόρουμ.
Γι' αυτό λέω είναι μάλλον παραμύθι ή επίδειξη ανωριμότητας...
Λογικα ενα χρονο μετα θα της εχουν φυγει οι αναστολες και θα εχει αλλάξει το παραμυθι!!!!!!!!!!Τι έγινε τελικά;
Το να κλαιει μια κοπελα σε εναν αγνωστον που δεν εχει ξαναδει ειναι παραμυθι ?Λογικα ενα χρονο μετα θα της εχουν φυγει οι αναστολες και θα εχει αλλάξει το παραμυθι!!!!!!!!!!
ωπ ενδιαφερον, αν και λιγο καθυστερημενα το πηρα χαμπαρι αυτο...παιδια γεια σας, ειμαι ακομα συγκλονισμενος με αυτο που μου συνεβει σημερα.ειχα δουλεια στην αθηνα και επειδη τελειωσα νωρις ειπα να παω μια μπουρδελοτσαρκα να χαζεψω για να περασει η ωρα, δεν ειχα στο νου μου να γαμησω, μονο τσαρκα ηθελα να κανω και να παρωλιγο ματι... αφου γυρισα 5-6 μπουρδελα μπαινω και σε ενα σπιτι και βλεπω ενα μωρο του θανατου, τρελαθηκα ισως το πιο ομορφο μωρο που εχω συναντησει σε μπουρδελο, πανεμορφη απιστευτο κορμι και αρκετα ντροπαλο κατι που μου αρεσει και με εξιταρει... χωρις να το σκεφτω, σηκωνομαι πληρωνομαι και περναω, βγαζω τα ρουχα μου και περιμενω στο δωματιο μετα απο κανενα 5λεπτο ερχεται το κουκλακι, απο κοντα ηταν ακομα πιο ομορφο, της λεω ελα εδω κοπελα και την αγκαλιαζω και παω να τη φιλησω... εκεινη τη στιγμη λοιπον αρχιζει και την περνει το παραπανο, αρχιζει να κλεει με λιγους και χαμηλοφωνα για να μην ακουστει εξω, τι εγινε της λεω? και μου απανταει με σπαστα ελληνικα, "ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΒΟΗΘΗΣΕ ΜΕ..." Παιδια εχω συγκλονιστει πραγματικα, εχω την εντυπωση οτι ειχα ξαναδιαβασει παρομοια ιστορια εδω μεσα αλλα δεν μπορεσα να την βρω... φυσικα δεν γαμησα , δεν μπορουσα να γαμησω οταν εβλεπα εναν συνανθρωπο μας να υποφερει πραγματικα... το μονο που καταλαβα απο τα λιγα λογια που εβγαινα μεσα απο τους λιγμους "θελω την μαμα μου θελω τη μαμα μου, βοηθησε με..." οση ωρα γραφω αυτα τα λιγα εχω ανατριχιασει γιατι εχω το ολο σκηνικο στο μυαλο μου... και το κακο ειναι οτι πραγματικα δεν μπορουσα να κανω κατι, δεν ηξερα τι να κανω , το μονο που εκανα την πηρα μια αγκαλια και την χαιδευα και εννοιωσα στο στηθος μου το καυτο δακρυ της, απλα ηθελα να αναφερω την ιστορια τιποτα παραπανω... δεν θελω να ξαναπαω απο εκει δεν θελω να ξανανοιωσω τοσο ασημα οσο σημερα. Η ΔΥΣΤΗΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΝ ΤΗΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ... ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΜΕ, ΤΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΣ ΦΕΡΟΜΑΣΤΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ, ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...
Φιλαράκι ελπίζω τα γραφόμενα σου να είναι αληθινά και όχι μούφα.παιδια γεια σας, ειμαι ακομα συγκλονισμενος με αυτο που μου συνεβει σημερα.ειχα δουλεια στην αθηνα και επειδη τελειωσα νωρις ειπα να παω μια μπουρδελοτσαρκα να χαζεψω για να περασει η ωρα, δεν ειχα στο νου μου να γαμησω, μονο τσαρκα ηθελα να κανω και να παρωλιγο ματι... αφου γυρισα 5-6 μπουρδελα μπαινω και σε ενα σπιτι και βλεπω ενα μωρο του θανατου, τρελαθηκα ισως το πιο ομορφο μωρο που εχω συναντησει σε μπουρδελο, πανεμορφη απιστευτο κορμι και αρκετα ντροπαλο κατι που μου αρεσει και με εξιταρει... χωρις να το σκεφτω, σηκωνομαι πληρωνομαι και περναω, βγαζω τα ρουχα μου και περιμενω στο δωματιο μετα απο κανενα 5λεπτο ερχεται το κουκλακι, απο κοντα ηταν ακομα πιο ομορφο, της λεω ελα εδω κοπελα και την αγκαλιαζω και παω να τη φιλησω... εκεινη τη στιγμη λοιπον αρχιζει και την περνει το παραπανο, αρχιζει να κλεει με λιγους και χαμηλοφωνα για να μην ακουστει εξω, τι εγινε της λεω? και μου απανταει με σπαστα ελληνικα, "ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΒΟΗΘΗΣΕ ΜΕ..." Παιδια εχω συγκλονιστει πραγματικα, εχω την εντυπωση οτι ειχα ξαναδιαβασει παρομοια ιστορια εδω μεσα αλλα δεν μπορεσα να την βρω... φυσικα δεν γαμησα , δεν μπορουσα να γαμησω οταν εβλεπα εναν συνανθρωπο μας να υποφερει πραγματικα... το μονο που καταλαβα απο τα λιγα λογια που εβγαινα μεσα απο τους λιγμους "θελω την μαμα μου θελω τη μαμα μου, βοηθησε με..." οση ωρα γραφω αυτα τα λιγα εχω ανατριχιασει γιατι εχω το ολο σκηνικο στο μυαλο μου... και το κακο ειναι οτι πραγματικα δεν μπορουσα να κανω κατι, δεν ηξερα τι να κανω , το μονο που εκανα την πηρα μια αγκαλια και την χαιδευα και εννοιωσα στο στηθος μου το καυτο δακρυ της, απλα ηθελα να αναφερω την ιστορια τιποτα παραπανω... δεν θελω να ξαναπαω απο εκει δεν θελω να ξανανοιωσω τοσο ασημα οσο σημερα. Η ΔΥΣΤΗΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΝ ΤΗΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ... ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΜΕ, ΤΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΣ ΦΕΡΟΜΑΣΤΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ, ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...