H συζήτηση δεν έχει νόημα, μόνο θεωρητικό σε επίπεδο αμπελοφιλοσοφίας. Οι ομογενείς δεν είναι δυνατό να ψηφίσουν, τουλάχιστον όπως προβλέπει το νομοσχέδιο Παυλόπουλου.
Προσέξτε τι λέει: ψηφίζουν σε εκλογικά τμήματα που φιλοξενούν το πολύ 800 άτομα και ψηφίζουν ανά εκλογική περιφέρεια.
Για να το κάνεις αυτό στη Νέα Υόρκη, στο Σικάγο και στη Μελβούρνη πρέπει να στήσεις υπερπαραγωγή. Πάρα πολλά τμήματα με ψηφοδέλτια όλων των εκλογικών περιφερειών. Αυτό στην πράξη ακυρώνει, εν μέρει, και τη μυστικότητα της ψηφοφορίας. Αν, για παράδειγμα, σε ένα τμήμα προσέλθει μόνο ένας από Ευρυτανία, τότε όλοι θα ξέρουν τι ψήφισε. Ο μόνος τρόπος για να ψηφίσουν, ο μόνος εφικτός τρόπος, είναι να υπάρχει ψηφοφορία για μία εβδομάδα στις κατά τόπους προξενικές αρχές και όποιος γουστάρει να πάει. Η δε ψηφοφορία να αφορά ψήφους που αθροίζονται στο σύνολο της επικράτειας και αυτό για πρακτικούς λόγους. Κατά τα άλλα το όλο σχέδιο είναι μία μπαρούφα. Η συζήτηση, όμως, σε νομικό και συνταγματικό επίπεδο έχει βάση, από τη στιγμή που όλα τα μεγάλα δυτικά κράτη χορηγούν ψήφο στους απόδημους. Υποτίθεται πως το κράτος πρέπει να σε διευκολύνει να ασκήσεις το νόμιμο εκλογικό σου δικαίωμα όπου και αν μένεις.
