Ο κομπλεξικός!
ΤΟ παίζει «άνετος». Οτι και καλά δεν τρέχει τίποτα. Φιλελεύθερος, έξτρα λαρτζ, μέσα στη φάση, σιγά τα ωά, ό,τι ήθελε προκύψει κι έτσι.
Η μόνιμη αγωνία του κομπλεξικού είναι μην τον καταλάβουν οι άλλοι. Μη δείξει κάτι και προδοθεί. Το «κουσούρι» που 'χει ή νομίζει ότι έχει. Είναι σε απόλυτη σύγκρουση αυτά που λέει, αυτά που κάνει κι αυτά που νιώθει. Ζει μέσα σε μια μόνιμη σχίζα. Στιγμές στιγμές νομίζει πως θα εκραγεί. Είναι ανυπόφορη αυτή η ζωή! Πραγματικό βασανιστήριο. Μαρτύριο.
ΕΧΕΙ χαμηλή αυτοεκτίμηση κι αυτό τον θυμώνει. Τον εξοργίζει. Και σιγά σιγά τον παραλύει. Δεν είναι ικανός ούτε ένα ποτήρι να μετακινήσει. Νιώθει άχρηστος κι αδύναμος. Αληθινό μηδενικό. Τον τρελαίνει αυτό. Τον κάνει παράλογα επιθετικό. Και αντικοινωνικό. Στις εκρήξεις του μπαίνει σ' ένα παραλήρημα μεγαλείου: «Ξέρεις ποιος είμ' εγώ, ρε! Ο Μέγας Ναπολέων». Τουλάχιστον...
ΥΣΤΕΡΑ πέφτει ξανά. Πνίγεται μες την ανασφάλειά του. Νιώθει πως όλοι τον απορρίπτουν. Ποιος ασχολείται μαζί του; Ο ίδιος έχει απορρίψει τον εαυτό του. Δεν του αρέσει. Δεν τον γουστάρει. Τον σιχαίνεται!
ΤΙ πρόβλημα έχει ο κομπλεξικός; Πολύ δύσκολα θα το μάθεις. Σε κανέναν δεν θα το εκμυστηρευτεί. Είναι χοντρός; Νιώθει χαζός; Καραφλός; Δεν τον γουστάρουν οι γκόμενες από την εποχή που πήγαινε στον παιδικό σταθμό; Είναι ατάλαντος στη δουλειά του, γι' αυτό το παίζει σπουδαιοφανής;
ΜΗΠΩΣ είναι κοντός; Κι όπως, συμβολικά, εκπροσωπεί ο καθένας μας ένα έμβολο που απ' τη Γη ορθώνεται στον ουρανό, εκείνος νιώθει μικρός; Την ώρα που οι άλλοι παίρνουν μπόι σαν να προσπαθούν να πετάξουν, εκείνος αισθάνεται ότι θα χωθεί μες τη Γη και θα τον καταπιεί; Γι' αυτό θέλει με λύσσα να αποκτήσει εξουσία; Για να εκδικηθεί;
ΝΙΩΘΕΙ σα να έχει μια μειονεξία, μια αναπηρία ο κομπλεξικός. Οτι όλοι τον παρατηρούν. «Τι κοιτά ρε;» Εκρήγνυται: «Τρέχει κάτι;» «Οχι ρε φίλε, δεν σε κοίταξα. Την γκόμενα κοίταζα απέναντι».
ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ότι όλοι τον υποτιμούν και θέλουν να τον προσβάλουν: «Αυτό που υπαινίσσεσαι για μένα είναι πολύ απαξιωτικό». «Το θεωρώ μεγάλη προσβολή που άργησες στο ραντεβού». «Είχε κίνηση, είχα προβλήματα, δεν το 'κανα για να σε προσβάλω».
ΕΙΝΑΙ πολύ θυμωμένος (μ' αυτό που νιώθει με τον εαυτό του), πολύ επιθετικός για να σε πιστέψει. Γιατί αυτό κάνει ο ίδιος όταν αποκτήσει κάποια δύναμη, οποιαδήποτε εξουσία. Φέρεται υποτιμητικά στους υφισταμένους του, βάζει τις φωνές, τους βρίζει, τους προσβάλλει κι όποιος δεν σκύψει το κεφάλι, τον απολύει.
ΕΣΕΝΑ που σε θεωρεί «ανώτερο» σε γλείφει. Σου το παίζει φίλος. Κολλητάρι. Κι όταν είσαι μαζί του γενναιόδωρος, λαρτζ και του φέρεσαι καλά, λυσσάει, υποφέρει περισσότερο. Που εκείνος δεν μπορεί, δεν διαθέτει το ψυχικό πλεόνασμα να 'ναι έτσι. Αλίμονό σου αν τον ευεργετήσεις! Δεν υπάρχει μεγαλύτερη προσβολή απ' αυτό, κάτι πιο... υποτιμητικό. Θα στη φυλάει χρόνια ολόκληρα κι όταν βρει την ευκαιρία, άμα σκοντάψεις, θα καταλάβεις τι φίδι κολοβό έθρεψες στον κόρφο σου. Θα σε δαγκώσει. Για να ξεράσει όλο το δηλητήριο που 'χει μέσα του.
ΕΚΕΙ που προδίδεται ο κομπλεξικός στις παρέες είναι όταν διαμαρτύρεται πως τον αδικούν. Ο εργοδότης, ο προϊστάμενός του, το γαμημένο το... σύστημα. Οσοι δεν αναγνωρίζουν το ταλέντο και τις ικανότητές του. Επειδή εκείνος είναι ηθικός και ασυμβίβαστος. Ο πλέον γλείφτης, αμοραλιστής, βρωμιάρης και σιχαμερός...
ΠΡΟΔΙΔΕΤΑΙ ο κομπλεξικός γιατί δεν έχει καλή λέξη να πει για κανέναν. Αυτόν που γλείφει στη διπλανή παρέα τον θάβει. Και τούμπαλιν. Αποκαλύπτεται απ' το πόσο κακιασμένος είναι. Ολοι είναι καταφερτζήδες, ευνοούμενοι, λαμόγια, πουλημένοι, προσκυνημένοι, ενώ εκείνος ιδεολόγος, επαναστάτης και ηθικός...