Ο Χενκ τεν Κάτε και ο Μαλεζάνι
Ξεφυλλίζοντας το ημερολόγιο της παναθηναϊκής καθημερινότητας, στεκόμαστε σε δύο σελίδες αναζητώντας ομοιότητες και διαφορές: το βράδυ της 25ης Οκτωβρίου του 2009 και εκείνο της 11ης Δεκεμβρίου του 2005.
Το βράδυ της περασμένης Κυριακής βρίσκουμε τον Χενκ τεν Κάτε στην αίθουσα της συνέντευξης τύπου, ενώ τέσσερα χρόνια πριν στην ίδια θέση βρισκόταν ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι.
Θα μπορούσαμε να αναδείξουμε ως βασική διαφορά το γεγονός ότι ο Ιταλός επιτίθεται αμέσως μετά από ένα άτυχο αποτέλεσμα που τον κάνει να αισθάνεται περισσότερο ευάλωτος, ενώ ο Ολλανδός μετά από μία νίκη που τον κάνει να αισθάνεται πιο δυνατός από ποτέ.
Δεν είναι όμως έτσι, ή μάλλον σωστότερα, δεν είναι ακριβώς έτσι. Ο Ιταλός εξαπολύει την επίθεση αυθόρμητα, παρασυρμένος από την αρνητική ατμόσφαιρα στο γήπεδο και τις αποδοκιμασίες σε βάρος του ίδιου και του ιδιοκτήτη, ενώ ο Ολλανδός έχει αποφασίσει μία ημέρα νωρίτερα να ξεκαθαρίσει το τοπίο, άρα δεν γνωρίζει ούτε τις αποδοκιμασίες κατά την αλλαγή του Νίνη, ούτε πολύ περισσότερο το αποτέλεσμα του αγώνα.
Πιθανότατα και τα δύο ενδυναμώνουν την αποφασιστικότητά του, αλλά δεν αποτέλεσαν την αφορμή.
Γι’ αυτό και καταγράφεται η πρώτη και πολύ ουσιαστική διαφορά στον χειμαρρώδη λόγο τους: η στάση απέναντι στον κόσμο.
Ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι εξαπολύει ευθεία επίθεση (στην ουσία επιστρέφει τα πυρά) φωνάζοντας: «Οι οπαδοί ας βοηθήσουν λίγο την ομάδα και όχι να μας αποδοκιμάζουν. Είναι νέοι παίκτες. Κάνουμε μια ομάδα. Αν οι οπαδοί έχουν… βαρίδια, ας βοηθήσουν την ομάδα»!
Στα λόγια του Χενκ τεν Κάτε απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά στον κόσμο. Έμμεσα μιλάει για μία αρνητική ατμόσφαιρα, για την οποία όμως αναζητεί ηθικούς αυτουργούς και τους βρίσκει στα πρόσωπα των δημοσιογράφων: «Από πού δημιουργήθηκε αυτό το κλίμα; Η απάντηση είναι “από εσάς”. Είμαι νικητής και δεν παραδίνομαι ποτέ»!
Και οι δύο ζητούν σεβασμό. Αμφότεροι γνωρίζουν ότι δεν διανύουν τους πρώτους τους μήνες στην ομάδα, αλλά ήταν πριν την έναρξη της τρέχουσας περιόδου (κάποιους μήνες ο Μαλεζάνι, έναν χρόνο ο Τεν Κάτε). Ο Ιταλός κατάφερε να χάσει το πρωτάθλημα του 2004-2005, με τρεις εντός έδρας ισοπαλίες στο φινάλε (το μεγαλύτερο έγκλημα στη σύγχρονη ιστορία του Παναθηναϊκού), ο Ολλανδός δεν πήρε το πρωτάθλημα παρά τις πολυδάπανες μεταγραφές του καλοκαιριού.
Ο Ιταλός ζητάει τον σεβασμό γιατί δουλεύει 24 ώρες το 24ωρο, όπως διαρκώς επαναλαμβάνει στη διάρκεια της συνέντευξης τύπου. Ο Ολλανδός ζητάει αμοιβαίο σεβασμό: «Έχω φερθεί σε όλους σας με σεβασμό από την πρώτη στιγμή, όμως εσείς δεν το κάνετε αυτό, κάποιοι είστε ασεβείς προς το πρόσωπό μου».
Και οι δύο αναφέρονται στη διοίκηση. Ο Ιταλός υπερασπιζόμενος τον Γιάννη Βαρδινογιάννη: «Πείτε του ευχαριστώ, είναι ένας άξιος άνθρωπος γαμώτο, βοηθήστε τον. Όχι να αποδοκιμάζει το κοινό. Αν φύγει, θα δείτε τι θα γίνει. Τι αποδοκιμάζουν;
Τον Βαρδινογιάννη;»…
;) ;)τετραετία
Ο Ολλανδός για να υποδείξει τον μοναδικό υπεύθυνο για την τύχη του: «Ο μόνος που μπορεί να με διώξει είναι ένας, ο κύριος Πατέρας, τον οποίο σέβομαι και αυτό είναι αμοιβαίο. Όχι εσείς».
Και υπάρχει ουσιαστική διαφορά. Ο Μαλεζάνι υπερασπίζεται τον Γιάννη Βαρδινογιάννη, από τον οποίο περιμένει στήριξη και υπεράσπιση. Ο Τεν Κάτε γνωρίζει ότι ο Νίκος Πατέρας απολαμβάνει στήριξης και θεωρεί σχεδόν δεδομένη και τη δική του.
Είναι και οι δύο εκρηκτικοί χαρακτήρες, αλλά η ένταση με την οποία εκφράζονται είναι διαφορετική. Κι αυτό γιατί ο Ιταλός εκρήγνυται με όσα έζησε μισή ώρα νωρίτερα, ενώ η έκρηξη του Ολλανδού προηγήθηκε κατά τουλάχιστον ένα εικοσιτετράωρο, λόγω των δημοσιευμάτων περί κρίσιμου για την συνέχεια της συνεργασίας του, αγώνα με τον ΠΑΟΚ.
Υπάρχουν κάποιες ομοιότητες, υπάρχουν και αρκετές διαφορές, αλλά η σημαντικότερη και για τους ίδιους και για την ομάδα, εστιάζεται σε όσους βρίσκονται γύρω τους. Ο Χενκ τεν Κάτε έχει ενημερώσει τους πάντες για όσα σκοπεύει να πει. Και βρίσκει κι άλλους δίπλα του στα χαρακώματα. Την ίδια ώρα που ο Ολλανδός… πυροβολεί στη συνέντευξη Τύπου, ο Κώστας Αντωνίου… πυροβολεί έξω από τη θύρα των επισήμων και ο Γιώργος Καραγκούνης έξω από τα αποδυτήρια. Πραγματική ομοβροντία!
Ο Μαλεζάνι έμεινε μόνος του. Στους ποδοσφαιριστές βρίσκει στήριγμα μ’ έναν μήνα καθυστέρηση (!) στο πρόσωπο του Γιάννη Γκούμα, ενώ η διοίκηση είναι απούσα. Ή μάλλον υποκαθίσταται από τον… εξωδιοικητικό διευθυντή του «Derby», που απευθύνει διάγγελμα μέσω της πάντα γενναιόδωρης (την τετραετία της αιχμής του) κρατικής τηλεόρασης.
Αν έχουν δίκιο ή άδικο είναι εντελώς υποκειμενικό. Συνήθως η αλήθεια βρίσκεται πάντα κάπου στη μέση. Το βέβαιο όμως είναι ότι οι πιθανότητες επιτυχίας ή έστω αναίμακτης εξόδου από την στιγμιαία κρίση, είναι συντριπτικά περισσότερες υπέρ του Χενκ τεν Κάτε.
Όχι μόνο γιατί και τα αποτελέσματα είναι αρκετά διαφορετικά, αλλά και γιατί ο Ολλανδός βρίσκει αποφασισμένους συνοδοιπόρους στο πλευρό του.
Ενώ η ενότητα διοίκησης-αποδυτηρίων, της ομάδας δηλαδή, επί Μαλεζάνι ήταν περίπου σαν τα sold out που προανήγγειλαν στη Λεωφόρο, για να προχωρήσουν στους αναγκαίους αποκλεισμούς: ένα κατάμεστο γήπεδο από άδεια καθίσματα…