Έτσι για να λέμε καμιά κουβέντα και να περνάει η ώρα, σκέφτηκα να κάνω αυτό το post για να δούμε που αλλού τρωμε τα λεφτά μας (εκτός φυσικά από το προφανές σπορ 
).
Ξεκινώντας από εμένα μπορώ να πω ότι αρκετά χρήματα από τον παρά που μπαίνει στην τσέπη μου ξοδεύω για:
1) PDAs, MP3 Players, Ο,τι έχει να κάνει με PlayStation και διάφορα άλλα ηλεκτρονικά gadgets που μπορεί να μου γυαλίσουν στο μάτι. Τελευταίο μου κόλλημα (με τις ζέστες) είναι οι μετεωρολογικοί σταθμοί.
2) Ρολόγια. Συνήθως επειδή κοστίζουν αρκετά χιλιάρικα ευρώ, πουλάω το προηγούμενο μου και με την διαφορά αγοράζω το καινούργιο που μου γυάλισε.
3) Φαγητό σε καλά εστιατόρια. Πρόκειται για μια πολυτέλεια που δικαιολογώ τουλάχιστον μου μια φορά την εβδομάδα.
4) Αυθεντικά προγράμματα για το PC/PDA μου. Με εξαίρεση τα προγράμματα της Microsoft (αδυνατώ να καταλάβω γιατί μετά από 10-15 χρόνια στα οποία έχει αποσβεστεί 1000 φορές το κόστος παραγωγής, ο Bill Gates εξακολουθεί και μου ζητάει 400 € για να αγοράσω το MS Office). Όλα τα άλλα προγράμματα τα αγοράζω γιατί σέβομαι τον κόπο των προγραμματιστών και θέλω να έχω την ικανοποίηση ότι συμβάλλω στην ανάπτυξη και την βελτίωση τους και χαίρομαι όταν οι κατασκευαστές το σέβονται έμπρακτα (π.χ. MLS Destinator)
Αντίθετα δεν ξοδεύω παραπανίσια ούτε cent (παρά μόνο αν υπάρξει ανάγκη) για:
1) Κινητά τηλέφωνα. Συνήθως αγοράζω ένα καλό μοντέλο και το κρατάω τουλάχιστον 3 χρόνια.
2) Ρούχα. Ψωνίζω μόνο όταν χαλάσουν τα παλιά μου.
3) Μπουζούκια. Όποτε έχω πάει (πάντα με το ζόρι ή προτροπή άλλων) κλαιω τα λεφτά μου. Όχι γιατί δεν πέρασα καλά, αλλά γιατί μπαίνω στο τρυπάκι και χαλάω 300-400 € με τα οποία σκέφτομαι αργότερα ότι θα μπορούσα κάλλιστα να αγοράσω μια δεκάδα παιχνίδια για το Play Station…
4) Αυθεντικά CD με μουσική. Όσο κι αν φωνάζουν περί πειρατείας κτλ. θεωρώ μέγιστη κλοπή τα 20-25€ που μου ζητάνε για να αγοράσω τον αγαπημένο μου δίσκο. Εξαιρούνται τα CD κλασσικής μουσικής που είναι σαφώς φτηνότερα και τα έχεις και για μία ζωή.
).Ξεκινώντας από εμένα μπορώ να πω ότι αρκετά χρήματα από τον παρά που μπαίνει στην τσέπη μου ξοδεύω για:
1) PDAs, MP3 Players, Ο,τι έχει να κάνει με PlayStation και διάφορα άλλα ηλεκτρονικά gadgets που μπορεί να μου γυαλίσουν στο μάτι. Τελευταίο μου κόλλημα (με τις ζέστες) είναι οι μετεωρολογικοί σταθμοί.
2) Ρολόγια. Συνήθως επειδή κοστίζουν αρκετά χιλιάρικα ευρώ, πουλάω το προηγούμενο μου και με την διαφορά αγοράζω το καινούργιο που μου γυάλισε.
3) Φαγητό σε καλά εστιατόρια. Πρόκειται για μια πολυτέλεια που δικαιολογώ τουλάχιστον μου μια φορά την εβδομάδα.
4) Αυθεντικά προγράμματα για το PC/PDA μου. Με εξαίρεση τα προγράμματα της Microsoft (αδυνατώ να καταλάβω γιατί μετά από 10-15 χρόνια στα οποία έχει αποσβεστεί 1000 φορές το κόστος παραγωγής, ο Bill Gates εξακολουθεί και μου ζητάει 400 € για να αγοράσω το MS Office). Όλα τα άλλα προγράμματα τα αγοράζω γιατί σέβομαι τον κόπο των προγραμματιστών και θέλω να έχω την ικανοποίηση ότι συμβάλλω στην ανάπτυξη και την βελτίωση τους και χαίρομαι όταν οι κατασκευαστές το σέβονται έμπρακτα (π.χ. MLS Destinator)
Αντίθετα δεν ξοδεύω παραπανίσια ούτε cent (παρά μόνο αν υπάρξει ανάγκη) για:
1) Κινητά τηλέφωνα. Συνήθως αγοράζω ένα καλό μοντέλο και το κρατάω τουλάχιστον 3 χρόνια.
2) Ρούχα. Ψωνίζω μόνο όταν χαλάσουν τα παλιά μου.
3) Μπουζούκια. Όποτε έχω πάει (πάντα με το ζόρι ή προτροπή άλλων) κλαιω τα λεφτά μου. Όχι γιατί δεν πέρασα καλά, αλλά γιατί μπαίνω στο τρυπάκι και χαλάω 300-400 € με τα οποία σκέφτομαι αργότερα ότι θα μπορούσα κάλλιστα να αγοράσω μια δεκάδα παιχνίδια για το Play Station…
4) Αυθεντικά CD με μουσική. Όσο κι αν φωνάζουν περί πειρατείας κτλ. θεωρώ μέγιστη κλοπή τα 20-25€ που μου ζητάνε για να αγοράσω τον αγαπημένο μου δίσκο. Εξαιρούνται τα CD κλασσικής μουσικής που είναι σαφώς φτηνότερα και τα έχεις και για μία ζωή.
Γιατί άραγε??? 
