το θέμα σπιτιού σε συνάρτηση με τα οικονομικά απασχολεί τους νέους μετά τα 30 -32 στην Ελλάδα ... διάβασα με ενδιαφέρον όλο το νήμα ... ο προβληματισμός είναι έντονος για το αν πρέπει να φύγεις από το πατρικό και υπό ποιες οικονομικές συνθήκες... συμφωνώ με όσους αναφέρουν ότι μετά τα 32- 33 άντε πολυ βαρια 34-35 ο άντρας δεν μπορεί να μένει με την μανούλα ... είναι θέμα απογαλακτισμού και στησίματος στα πόδια του καθενός... τώρα στο δίλημμα υπόγα στην Κυψέλη και γεύμα με κρέας 1 φορά την εβδομάδα ή ζωάρα στο παιδικό σου δωμάτιο με το καθημερινό φαγητό - μπουγάδιασμα - σιδέρωμα λυμμένο φαντάζει ως μη δίλημμα στην ουσία... και όντως δεν είναι ... γιατί αν δεν σταθείς στα πόδια σου ως τα 35 πότε θα σταθείς; πότε θα δοκιμάσεις τον εαυτό σου όχι για να ικανοποιήσεις τους άλλους αλλά για να ξέρεις εσύ ο ίδιος πόσα απίδια πιάνει ο σάκος....
ένα χρήσιμο εργαλείο για να δει ο καθένας μας τι σπίτι τον παίρνει να νοικιάσει είναι να υπολογίσει τα παγια μηνιαία έξοδα του σπιτιού (νοίκι, φως , νερό, τηλέφωνο + ιντερνετ, κοινοχρηστα) και να φροντίσει ώστε το ποσό αυτό να μην ξεπερνα κατά πολύ το 1/3 του μηνιαίου εισοδήματος του... άλλο 1/3 και λίγο παραπάνω για φαγητό, σουπερ μάρκετ, καθαριότητα έξοδα καθημερινής μετακίνησης κλπ και το υπόλοιπο (λιγότερο προφανώς από 1/3) για έκτακτα έξοδα... συντήρηση αμαξιού/ μηχανής, ασφάλεια, εισφορές, εφορίες, ποτά, πουτανάκια κλπ ... Αυτά για να ζεις έστω και λιγο (να πας που λέει ο λόγος και 3-4 ημέρες το χρόνοκάπου διακοπές όχι σε 5αστερο μεν αλλά ούτε σε κάμπινγκ) και όχι απλά να επιβιώνεις ...
αν πχ παίζεις στο 1000αρικο ζεις (ίσως λιγάκι σφιχτά μεν αλλά χωρίς να σου λείπει τίποτα δε) σε ωραίο δυάρι 50-60 τμ σε πολύ αξιοπρεπή περιοχή πχ Χολαργό, Χαλάνδρι, Π. Φαληρο κλπ... Με κανα 800 άρι μηνιαίο εισόδημα κάνεις αντίστοιχη ζωή σε λίγο πιο λαικές γειτονιές πχ Καλλιθέα, Μοσχάτο, Παγκράτι, Αμπελόκηποι κλπ Στο 600 άρι μηνιαίο εισόδημα σφίγγουν αρκετά οι κώλοι ... ισόγειο ή και υπόγειο διαμέρισμα και αρκετά πιο μετρημένα όλα ....