Να σας πω κι εγω μια δικη μου, σχετικη με το θρεντ, ιστορια.
Οσοι απο εσας τα μελη του μπου.κομ με ξερετε και με εχετε συναντησει απο κοντα (δηλ. κανείς) θα ξερετε οτι δεν μιλαω ευκολα για τον εαυτο μου και το οτι μοιραζομαι αυτη την ιστορια σε ενα φορουμ, πολυ ειναι! Αλλά θελω να μεταλαμπαδευσω (άλααααα!) την εμπειρια μου στους νεοτερους ωστε να αποφυγουν κι αυτοι την ταλαιπωρια και την αγωνια.
Ας αρχισω λοιπον:
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
Μολις ειχα μπει στην ηλικια της καυλανεξαρτησιας. Ηταν καλοκαιρι και ειχε ερθει μια -ιδιας ηλικιας- κορη οικογενειακης αλλοδαπής φιλης απο τον Β. Ευρωπη να την φιλοξενησουμε σπιτι. Ας την πουμε Ιζαμπώ!
Ανελαβα να την κανω παρεα , να γνωρισει την υπολοιπη παρεα της επαρχιακης πολης που παραθεριζαμε και εν γενει να ειμαι ο ξεναγος της, παρεα της, φυλακας της κλπ κλπ με λιγα λογια να την κανω να περασει καλα και να φυγει με τα καλυτερα λογια ωστε να μεινουν ολοι ικανοποιημενοι απο την γκρηκ φαμιλια - καθοτι ο Ζευς ο Ξενιος θα μας κατακεραυνωνε εαν συνεβαινε το αντιθετο!
Εδω θα φαω λιγο απο τον χρονο σας για να περιγραψω την ανθρωποκατανομή σε ενα τετοιο τυπικο παραθεριστικο σπιτι.
Ηταν απλη.
Ολοι παντου και ο καθενας πανω στον αλλο.
Η ιδιωτικοτητα ετεινε στο μηδεν με ταχυς ρυθμους.
Γονεις, παππουδες , οι δυο μεγαλυτερες αδερφες μου (η μια πολυ μεγαλυτερη), ενα καναρινι, ενας σκυλος και μια γατα αδεσποτη -η οποία ομως ηταν η πιο διακριτικη απ ολους αυτους τους αλλους που ανεφερα! ναι, ακομα και απο το καναρινι! Ολοι σε 2 κρεβατοκαμαρες και ενα σαλονι.
Η τυπικη ζωη ενος χρηματιστη στην Νεα Υορκη ξερετε ολοι σε ποσο εντονους και γοργους ρυθμους τρεχει. Κι αν δεν ξερετε, σας το λεω εγω τωρα πια με την πειρα που με δερνει, οτι ειναι σε απιστευτα εντονη φαση η ζωη τους. Ουτε λεπτο για χασιμο και μαλιστα ειδικα κατα τις ωρες τις ημερας που ειναι ανοιχτο το χρηματιστηριο.
ΟΚ, εαν παλι δεν καταλαβαινετε (ειτε γιατι ειστε στουρνοι ανευ προηγουμενου ειτε γιατι μολις σας αμολυσαν απο την στανη πανω στα αγραφα και δεν εχετε δει εστω μια ταινια σχετικη, ουτε στο ιντερνετ ουτε τιποτα πια!) θα σας πω το εξης: πωωωωωωωως κανουν οι συνατξιουχοι στην ουρα στο ΕΟΠΥΥ ποιος θα μπει πρωτος κουνωντας τα βιβιλαρια ή τις συνταγες στο χερι? Ε, έτσι! και χειροτερα!
Δεν υπαρχει εξηγηση για ποιον λογο επελεξα να χασομερησω δινοντας ενα παραδειγμα (χρηματιστες) το οποιο για να το εξηγησω χρειαστηκε να δωσω αλλο παραδειγμα (συνταξιουχοι/ΕΟΠΠΥ), αλλα αφου το εκανα, δεν αξιζει να το σβησω και το αφηνω ως εχει. Εξ αλλου δινει πρεστιζ (αιγλη!) στην ολη ιστορια μου και εναν αερα γκλαμουριας και κοσμοπολιτισμου (NYSE, Nιου Γιορκ...τσςςς!)
Λοιπον, μπροστα στην δικη μου τη ζωη τοτε οι χρηματιστες θα φανταζανε να κινουνται σαν να τους εχεις τραβηξει με 24fps και να παιζεις το βιντεακι σε slo-mo στα 8fps! Το 24ωρο μου ηταν πληρες και ταχυτατο... δεν καθομουν ουτε λεπτο, εσφιζα απο ενεργεια και δεν περισευε χρονος για χασομερι...
Ξυπνημα το πρωι 10 πρωινο στο ποδι οι μπουκιες δυο-δυο, εξω για ποδηλατο με την παρεα στα χωραφια, μεχρι να ερθει η ωρα να παμε παραλια ολοι μαζι οποτε και λυσσαγαμε στο θαλασσοβολευ , πολο, εικονικους πνιγμους, λιγο αρπαγμα με καναν αλλο φιλο και καλα αναμετρηση φιλικη, ξαπλα ηλιοθεραπεια (αλλυμα επισταμενως με μπειμπι οιλ) απειρο κουβεντολοι ολη η παρεα μαζι κοριτσια αγορια, ανεκδοτα απανωτα, πειραγματα, παρεξηγησεις, φλερταρισματα στο αγουροχαζό στυλ, και εκει κατα τις 2.30 με τα στομαχια 2με3εκατοστα πριν κοληησουν στην πλατη γυρναγαμε σπιτια μας, για να βρουμε ενα σπιτι να μας περιμενει, ετοιμο και συγυρισμενο απο την νοικοκυρα μητερα, με το φαγητο αχνιστο να μας γαργαλαει την μυτη πριν χωσουμε την μουρη μεσα στα 2 (στανταρ) πιατα φαι για να χορτασουμε. Πριν γινει αυτο ειχα 2'35" με 3'45" για ντους (γιατι επρεπε ολοι μας να κανουμε πριν -κανεις δεν ηθελε να φαει και να κανει μετα!) για να βγαλουμε αλατια και αμμο (μεσα απο κωλοτρυπιδες και αυτια - μεχρι εκει εμπαινε η ρημαδα)
Μετα το φαι επεφτε ακρα του ταφου σιωπη για μεσημεριανη κατακλυση εγω και αδερφες στο ιδιο δωματιο και ολοι οι αλλοι να κοιμουνται στα αλλα - εμεις σκοτωνομασταν πολυ απλα κατα τις 2 αυτες ωρες ...αρκει να το καναμε στα μουγγα! Τι χαστουκια, τι τραβηγμα μαλλιων, τι κλωτσες και μουτζες επεφταν δεν λεγεται...για ποιος θα αρπαξει πρωτος το ταδε περιοδικο ή θα πιασει το καλο κρεβατι.
Εφ οσον ειχα την ευκαιρια (δεν μπαινω σε λεπτομεριες) οργανωνα στο σπιτακι με τα εργαλεια του χωρικου στο διπλα χωραφι παρτιδα ποκα με οσους φιλους καταφερναν κι αυτοοι να ξεφυγουν την καταναγκαστικη κατακλυση στην οποιοα μας επεβαλαν οι στυγνοι γονεις μας που τον μοναδικο και αδικο σκοπο δεν ειχε παρα να μειωσει τους φρενηρης μεταβολικους ρυθμους μας. (με λιγα λογια να βαλουμε εστω και για λιγο τον...κωλο κατω!). Η ποκα μπορει να ακουγεται ως μιας ηπιας μορφης απασχοληση - ΛΑΘΟΣ! οχι οταν γινεται απο 4-6 ορμονικα ξεχειλιζοντες εφηβους στη μεση του καλοκαιριου! Τι φαπα, τι ομαδικο φατουρο, τι τσακωμοι και αρπαγματα για τον ρηγα κουπα και τι ενταση ...σε καθε κοιταγμα σε καθε χερι σε καθε πονταρισμα ...τα ποσά ΔΕΝ ηταν αμελητεα! πρεπει να ζουσαμε στιγμες οτι ηταν σαν να παιζαμε τα τελευταια μας εκατομμυρια δολλαρια και η ζωη μας εξαρτιοταν απο αυτη την "κεντα στον Βαλε" σε αυτην την παρττιδα "Μουστάκια του ντελή" με μπαλαντερ το 7 που γυριζε σε Μιζερια εαν κανεις δεν ειχε κανει φουλ (καθαρο!). Αυτα βεβαια οταν "επαιζε" ποκα!
Τις νορμαλ ημερες, οταν καποια στιγμη η ωρα εδειχνε 5, εληγε αυτοματως ο προαιωνιος και προκαθορισμενος αγωνας κατς και πεταγομουν απο το κρεββατι, το οποιο ηταν σε κατασταση το στρωμα να χει γυρισει αναποδα, για να ορμηξω παλι στην αλανα και να αρχισει ενας ανηλεης αγωνας να καψω οσες θερμιδες μπορουσα περισσοτερες παρεα με οοοολη την αλλη παρεα, λυσσωντας κανοντας ποδηλατο(δηλ. κλωτσωντας τους αλλους εν κινησει), παιζοντας ποδοσφαιρο αγωνα, παιζοντας μηλα, και τελος κρυφτο -οταν αρχιζε να σουρουπωνει... οποοοοτε και ειχαμε ολοι κανα 10λεπτο μοναχα χρονο να : 1)κανουμε μπανιο να βγαλουμε την μακα της σκονης , ιδρωτα και περιστασιακως και αιματος, 2)φαμε βραδυνο 3)Ντυθουμε τσίλικα για βραδυ 4)Φτιαξουμε μαλλι(σημαντικο) 5)Καταφερουμε γονεις να δωσουν εξτρα χαρτζηλικι
Το προαιωνιο καλεσμα των εφηβων επιτασε να ειμαστε βρεξει χιονισει ετοιμοι και στημενοι, παρφουμαρισμενοι και καλοντυμενοι στην ουρα του σινεμα για το εισιτηριο. Απλα, ΔΕΝ ΕΠΑΙΖΕ ΝΑ ΑΡΓΗΣΕΙς ή να ΜΗΝ ΠΑς ΣΙΝΕΜΑ! θα ησουν το αποβρασμα της παρεας, μια σκια του εαυτου σου για το υπολοιπο της βραδυας! Ευτυχως μοναχα για τοσο! Την αλλη μερα ΟΛΑ ειχαν ξεχαστει και ολοι σου συμπεριφερονταν σαν να μην συνεβαινε τιποτε. Σε πνιγανε στις πατητες στην θαλασσα και δεχονταν ευχαριστως κλωτσες στην πλατη παιζοντας ποδοσφαιρο απο σενα! Αυτα ηταν τα καλά! κανεις δεν κραταγε κακία πέραν της 1 (μιας) ημερολογιακης ημερας.
Σινεμα σε καμμια περιπτωση δεν σημαινε ...χαλαρωση! Επρεπε να εισαι σε πληρη εγρηγορση ωστε αποφευγεις φαπες, πειραγματα και ξεμπροστιασμα για οτιδηποτε λες και κανεις , αλλααααα ομως επρεπε να συμμετχεις και οχι να παραμενεις σιωπηλος και κρινοσουν για καθετι... να βρεις κατι εξυπνο να πεις, μια ατακα πανω στο εργο, ενα αστειο να πεταξεις και να ανεβεις ετσι στην εκτιμηση της παρεας ... η μη-συμμετοχη σου ειχε αρνητικο αντικτυπο... Ηταν η ωρα που ειχες την ευκαιρια να κοζαρεις πιο επισταμενα καποια θηλυκη μουριτσα που σου γυαλιζε (ειτε απο την παρεα ειτε απο...αλλη αγελη!) γιατι αυτο ηταν αδιανοτηο να το κανεις στην παραλια η στην αλανα -εκεινες οι ωρες ηταν ιερες στο να σκοτωνεσαι με τους αλλους...απαγορευοταν το ρομαντζο! Το σινεμα ομως ηταν ...ωρα ρομαντζου, εαν βεβαιως βεβαιως μπορουσες να βρεις την ακρη σου και τι θαυμασια ωρα ηταν γι αυτο! Επρεπε να φουσκωνεις οταν περπατουσες στο διαδρομο να σε βλεπουν οι ...αντιπαλες αγελες και να εισαι σαινι να επιδιορθωνεις το μαλλι στις τουαλετες στα γρηγορα, πριν πεταχτεις για το μπαρ ΜΟΛΙΣ εμφανιζοταν τον πρωτο καρε απο την διαφανεια "ΔΙΑΛΕΙΜΑ" ωστε να προλαβεις να εισαι πρωτος να παραγγειλεις το τοστ σου (γιατι στο μεταξυ ειχε περασει καμμιαμιση ωρα απο την ωρα που καταπιες αμασητο στο σπιτι το βραδυνο σου!) και ειχες αρχισει να πεινας! Σε καμμια περιπτωση δεν ριχναμε την προσοχη μας στο σινεμα ... καθε κινηση μας ειχε καποια σημασια για την ανελιξη στα ματια των αλλων φιλων, εχθρων και θηλυκων υπαρξεων! Ηταν ενα διωρο απιστευτης ικανοποιησης για την κοινωνικοποιηση, εντασης και ενιοτε καβγα και καρεκλοπεταγματος, πριν το τελευταιο σπριντ για την αναχωρηση οπως οπως μην ...συληφθεις ειτε απο τον εξαγριωμενο σινεματζη ειτε απο την αντιπαλη αγελη (με τους οποιους ομως αυριο θα επαιζες φιλικο αγωνα βολλευ στην παραλια -δειτε πιο πανω την περιγραφη αυτης της περιεργης εφηβοσυμπεριφορας οσο αφορα στην 1 (μια) ημερολογιακη ημερα)
Αυτο που ακολουθουσε ηταν εαν διωρο-τριωρο get together ΟΛΩΝ των εφηβων της γυρω περιοχης στο παραλιακο καφε μπαρ και περιξ περιοχης - ΕΔΩ ολα παιζονταν! Ηταν η στιγμη για το αποκορυφωμα - εδω θα ειχες ευκαιρια να χουφτωσεις θηλυκο ή να σου σκασουνε μπουνια οι αντιπαλοι... τις περισσοτερες φορες (αν οχι ποτέ!) τιποτε απο τα δυο δεν συνεβαινε! Ομως ζουσες την στιγμη σαν να επροκειτο να γινει το επομενο δευτερολεπτο - υπεροχες ωρες!
Η καταληξη και οριζοντιωση στο κρεβατι ηταν με συνοπτικες διαδικασιες, οταν κατα την πρωτη ή δευτερη, σπανιως τριτη, πρωινη ωρα γυριζες σπιτι. Η κλωτσα που ετρωγες απο την αδερφη σου οταν μπαινατε στο δωματιο γιατι ετρεξες να προλαβεις εσυ πρωτος το μπανιο ή η στριφτη, παχειά τσιμπια που της ριχνες γιατι εκλεισε και ασφαλισε την πορτα της κουζινας πριν μπεις και επρεπε να κανεις τον γυρο για να μπεις απο την εξωπορτα, υποφερονταν και υπομενονταν με απιστευτους μορφασμους, αρκει να εβγαζες το σκασμο μην σηκωνονταν στο ποδι γονεις και καναρινι καθως και οτι σχετικες με το περιστατικο βρισιες εριχνες, ηταν ανοιγοκλεινοντας το στομα χωρις ιχνος ηχου συνοδευομενες απο sound-stealth (μη-ανιχνευσιμες ηχητικα) απειλητικες κινησεις των χεριων. Ο υπνος ερχοταν σε δευτερολεπτα απο την στιγμη που η κλιση του αξονα του σωματος ηταν μεγαλυτερη των 45ο γωνια. Ειδικα εαν πριν κοιμηθεις ειχες καταβροχθισει στην κουζινα ενα πακετο πτι-μπερ βουτηγμενα ανα τετραδες σε μια κουπα γαλα. Κατα προτιμηση σοκολατουχο -εαν υπηρχε.
Εννοειται στις 10 η ωρα το πρωι ηταν ολα... all over again!
Με μικρες παντα αποκλισεις... ειτε στην κλωτσα που σου καρφωνε η αδερφη είτε στο βραδυνο σοκολατουχο γαλα.
Μεγαλες δεν υπηρχαν: Ποτε δεν χουφτωνες και ποτε δεν σου καταφερνε κανεις μια πραγματικη μπουνια στη μουρη.
Εεε λοιπον, αυτην την ευχαριστη, διασκεδαστικη και διδακτικη μονοτονια του τυπικου επαρχιακου καλοκαιριου ηρθε να ταραξει η Ιζαμπώ. Η πριγκηπέσα Ιζαμπώ, παρακαλώ!
Ξένη.
Πρωτο ατου! ισον "τον παιρνει 100%" , δεν ειναι σαν τις δικες μας τις αλλες (δηλαδη ολες αδερφες των φιλων μας!)
Ωραια εμφανιση, σωμα τεινων προς μακρυλεπτο και οχι προς το κοντοχοντρο! Οχι οτι δεν ειχαμε γαμω τις ελληνιδες γκομενιτσες στην παρεα, αλλα το ...ξενο , ηταν εξωτικο! διατι να το κρυψωμεν αλλωστε...(κουνωντας τους ωμους πανω κατω! μπππππρρρρρρρρ...!)
Ξανθεια με ωραιο σωματοτυπο, μια οπτασια, μια εφηβη σε ολη της την ανθιση, γεματη χαμογελο (αφου δεν καταλαβαινε ολες τις μαλακιες που λεγαμε), απολαμβανε καθε στιγμη, καθε εικονα του καλοκαιριου μας, απολαμβανε την προσοχη ολων ΚΑΙ των κοριτσιων, που δεν την εβλεπαν ανταγωνιστικα (ειχαν κι αυτες τον Ξένιο μεσα τους -αλλες εποχες! pre-instagram!), ζουσε την δικη της νιρβανα σε μια χωρα αστερι με ανθρωπους αστερια!
Ξεκαθαριστηκε στα πρωτα 8 με 10 δευτερολεπτα, χωρις να ειπωθει ουτε μια λεξη, χωρις να γινει ουτε μια παραπανω χειρονομια, αλλα με ενα ελαφρυ πεταρισμα της αριστερης βλεφαριδας και σε συνεργασια με εγκεφαλικα ραδιοκυματα τηλεπαθητικοτητας προς τους υπολοιπους αδερφικους αντιπαλους οτι η Ιζαμπώ "ειναι δική μου".
Ημουν παρθενος. Αυτο οοοοολοι το ξερανε. Ηταν κι αυτη. Αυτο κανεις μας δεν το ηξερε/πιστευε/ουτε καν μπορουσε να το διανοηθει. Γιατι? Μα... ηταν ξενη! Αυτο τα ελεγε ολα.
Η Ιζαμπώ ενσωματώθηκε στην παρεα και την ζωη μας μια χαρα. Κοιμοταν στο δωματιο μαζι μας (εγω στρωματσαδα κατω). Λιγο-πολυ κυλουσε η καθημερινοτητα οπως την περιεγραψα. Την 3η/4η μερα οι αδερφες μου (ως μεγαλυτερες) την κανανε για μια εκδρομη για καμμια βδομαδα σε παραλιακο θερετρο πιο γκραν κλαςς απο το ψαροχωρι το δικο μας.
Μεχρι εκεινη την στιγμη ειχαν πια αρχισει και εξοικειωθει οι κινησεις μου με την Ιζαμπώ. Υπηρχε μια οικειοτητα οταν της εκανα κεφαλοκλειδωμα στη θαλασσα και της εχωνα το κεφαλι στο νερο ή της τραβαγα το ποδι προς τον βυθο οταν κολυμπουσε με αποτελεσμα να την βουλιαζω ή ακομα περισσοτερο οταν ερχοταν η τρυφερη στιγμη να της ριξω μια μπολικη χουφτα στεγνη αμμο μεσα στο μαγιω τραβωντας το στον κωλο (και να παρω ματι για δευτερολεπτα τα πολυποθητα ασπρουλά κωλομερια της). Βλεπεις τοτε οι γκομενες δεν φοραγανε "παρτό" ή μπραζιλιαν... Οταν λεγαμε μαγιω εννοουσαμε ενα ΜΠΟΛΙΚΟ κομματι υφασμα που εκρυβε καλα καλα οτι δεν επρεπε να φαινεται και ειχες ενα ΜΠΟΛΙΚΟ κομματι υφασμα για να τραβας και να γραπωνεις ... αμα "επιανες μαγιω" τον "ειχες" τον αλλον! Δεν σου ξεφευγε! Αυτα προς ενημερωση των μελών της γενιας των +/-00'ς.
Εν ολιγοις μεχρι τις πρωτες ημερες ειχα αρχισει να εχω τα πολυποθητα "ερεθισματα" τα οποια σημειωτεον ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΦΟΡΑ ΒΙΩΝΑ σε τετοιο εντονο βαθμο και μαλιστα 10 ή και 20 φορες την ημερα. Μου σηκωνοτανε με καθενα απο τετοια παιχνιδακια και μετα στο δευτ/το μου ξαναπεφτε -γιατι η ζωη ειπαμε ηταν σε φαστ μοουντ, ενα ερωτικο ερεθισμα συνηθως συνοδευοτανε απο μια αγκωνια στα πλευρα απο καποιον φιλο που σε βρηκε χαλαρο και ευκαιρο για εκεινο το δευτ/το!
Οταν λοιπον βρεθηκα χωρις αδερφες, ειχα αρχισει σε λιγες μονο μερες να εχω φορτωθει καμμια 50αρια -μινιμουμ- στυσεων χωρις καμμια εκτονωση καθοτι δεν περισευε χρονος ή ιδιαιτερη ιδιωτικοτητα για να προλαβω ή να νιωσω οτι χαλαρωνω για να το ευχαριστηθω. Εξ αλλου ηταν κατι που δεν ειχε προηγουμενο κι ετσι δεν ηξερα τι να περιμενω ή τι να προλαβω, από τι να προφυλαχθώ... και βεβαια κι αν επρεπε να προφυλαχθω απο κατι!
Συνεβη δε και κατι αλλο για πρωτη φορα στη ζωη μου! Τοτε βεβαια ΔΕΝ το βιωσα ή συνειδητοποιησα ετσι, ομως τωρα κοιτωντας πισω ξερω πια πως αυτο ηταν ενα turning point, ενα σημειο καμπης βρε παιδια! Εμεινα ΜΟΝΟΣ με μια κοπελλα να κοιμαμαι στο ιδιο δωματιο μοναχα οι 2 μας! Αυτο που τωρα πια φανταζει ως δεδομενο για πολλους απο εμας, τοτε ηταν μια κατασταση που δεν συνειδητοποιησα ποσο σημαντικα διαφορετικη ηταν.
Για να μην κανω μια "μικρή" ιστορια "μεγάλη" (μεταφραζοντας απο αμερικανια) δηλ. για να μην μακρυγορησω (εγω? ποτέ!), απο το πρωτο μεσημερι κιολας βιωσα μια αλλαγη.
Πρωτον, και βασικοτερον, δεν εφαγα ουτε μια μπουνια, ουτε μια κλωτσια!!!
Αυτο ηταν το πραγματικο σημειο καμπης στη ζωη μου!
Υπηρξε μια διαχυτη γαληνη στο υπνοδωματιο, που ηταν ολοτελα νεωτεριστική. Η Ιζαμπώ δεν σηκωνε χερι πανω μου (ηταν ...Ξένη!, οχι αγρίμι όπως εμεις) και ξαφνικα συνειδητοποιησα πως ειναι να εισαι χαλαρος, να πρεπει να μιλησεις και μαλιστα χαμηλοφωνα (για να μην ...ξυπνησεις το καναρινι!), αρα και πιο αισθησιακα, για 1002 θεματα που επιτελους μπορουσες με μια σουπερ σεξυ εφηβη της οποιας το αιμα εβραζε, ισως περισσοτερο και απο το δικο σου!
Σημαντικη σημειωση: Η περιβολη μας στο εξοχικο ηταν λιτη και απεριτη. Λογω ζεστης (δεν...κλιματιστικο), απλοτητας, ραστωνης και αθωοτητας απ ολους. Κλασσικα σωβρακο οι αντρες χωρις μπλουζα (πατηρ, υιος) , σωβρακο/φανελλακι (Παππους), μαγιω οι αδερφες ή κυλοτακι και καποιο σαν κοντο νυχτικακι, το ιδιο και η μανα (σε αρκετα πιο σεμνη εκδοχη) και η γιαγια με νυχτικο μακρυ. Σκυλος, γατα, καναρινι ειχαν το προνομιο να κανουν μονιμως γυμνισμο στο σπιτι. Τις εποχες εκεινες πηγαινες με το μαγιω (τυπου σπιντο) (οι κοπελλες ετσι με μπικινι), περπατωντας στην παραλια και σ ολο το χωριο μονο με σαγιοναρες και την πετσετα στον ωμο. Στο σουπερμαρκετ για να ψωνισεις την λιστα της μανας? Ετσι! Για ψωμι στο φουρνο? Ετσι! Στο ταχυδρομειο, στο φαρμακειο? Ετσι! Χυμα ολοι και μια χαρα.
Που σημαινει οτι σχεδον ημιγυμνοι (λαθος! διαγραψτε το "σχεδον"), πιασαμε κουβεντολοι, οι 2 μας μονο με την Ιζαμπώ. Ηταν μαγικο! πρεπει να ειχα στυση επι 2 ωρες συνεχεια! Με μικρες διακοπες οταν μπηκε -πονηρα- η μανα μου να ρωτησει εαν θελαμε κατι κανα φρουτο κανα σταφυλααααακι ...καμμια ...ζακετα!
Την Ιζαμπω την ειχα περιεργαστει με τα χερια σχεδον σε ολα τα εμφανη σημεια στο κορμι της ηδη σε κοινη θεα. Ολα τα παιχνιδια και οι αγαρμποσυνες στην θαλασσα και στο κρυφτο, ειχαν λογο υπαρξης και ηταν οι πηγαιες και αθωες προσπαθειες να εξερευνησω το γυναικειο σωμα. (πχ. ποσο πολυ αντεχει ενα ποδι εαν το τραβας με δυναμη ή ποσο πολυ μπορεις να σφιξεις εναν γυναικειο λαιμο με το μπρατσο σου πριν "νιωσεις" οτι το παρακανεις), πως ειναι να κρατας μια κοπελλα στην αγκαλια σου (πριν την εκτοξευσεις με φορα στην θαλασσα απο ψηλο βραχο!). Ε, ολα αυτα τα τρυφερα, ξερετε ωρα.
Δεν αργησε το μεσημερι που "επεισα" την Ιζαμπώ να ξαπλωσει μπρουμυτα στο κρεβατι να ξεγυμνωσει την πλατη της για να της βαλω aftersun κρεμα για να απαλυνει το δερμα της που ηδη ειχε ξεφλουδισει απο τον ηλιο. Ειπαμε αλλες εποχες! Αυτα τα γκευ πραγματα οπως αντιηλιακα δεν επαιζαν! Τοτε ηταν ή τιποτα ή μπειμπυ οιλ. Λιγο αργοτερα στις επιλογες προστεθηκε και (ναι!) η βαζελινη! Οσο για την aftersun... μην νομιζετε κατι ιδιαιτερο... Nivea πρεπει να της εβαλα.
Ηταν μια μαγικη στιγμη. Αυτο λεω και ...δεν περιγραφω αλλο την στιγμη.
Δεν "εγινε κατι" ...εννοειται! Δεν θα μπορουσε να γινει, εκει και τοτε! Ομως και οι 2 μας νιωσαμε νομιζω πραγματα που ηταν σιγουρα πρωτογνωρα.
Θυμαμαι ομως τις επιλογες που ειχα και την αποφαση που πηρα.
Η στυση μου (το count ειχε πια φτασει κοντα στο ~100, μεχρι τοτε -χωρις εκτονωση) ηταν ηδη ανυποφορη αλλα θυμαμαι να επιλεγω να μην παω τουαλετα για εκτονωση ακομα και μετα απο τοσες ημερες για 2 λογους: πρωτον, δεν ηθελα με τιποτε να φυγω απο το δωματιο που βρισκοταν κι αυτη και δευτερον "κατι" με ενοχλουσε σαν πονάκι στην περιοχη των αρχιδιων μου, και δεν ενιωθα πολυ ανετα για να χυσω.
Με τα πρωτα απογευματινα κλωτσομπουνιδια στο παιχνιδι/ποδηλατο/ποδοσφαιρο ολα εγιναν παλι reset στο συστημα και χαθηκε καθε ιχνος ρομαντζου και στυσης. Επεστρεψα πισω στην κανονικη μου survival mode. Ουγκ!
Πρεπει η εναλλαγες αυτες να συνεχιστηκαν για 2 ακομα, το πολυ 3 ημερες!
Απο την μια Στιγμες στυσης (πχ. οταν την κουβαλαγα στον ωμο και ενιωθα τα χερια μου να πιλατευουν το κορμι της για να το κρατησουν σε ισορροπια, κρατωντας την απο τα μπουτια ή απο την κοιλια και εχοντας τα ξανθα της μαλλια να πεφτουν στο προσωπο μου πριν την φουνταρω -head first!- απο τον μωλο στη θαλασσα) συνοδευομενες απο Διωρα στυσης, οταν τα μεσημερια μαζι στο δωματιο φλερταραμε πριν καταληξουμε να ψιλοχαιδευομαστε και ολα αυτα ακολουθουμενα απο Αντικαυλωτικες δραστηριοτητες (anti-kookoo activities) οπως κλωτσοπατιναδα με τους φιλους στην αλανα.
Εχουμε και λεμε λοιπον: (για να μην χανουμε το μετρημα, που ειναι εν μερει και η απαντηση στο ερωτημα του θρεντ αυτου)
Ενα 3μερο περιστασιακων αλλα συχνων στυσεων λογω Ιζαμπώ οσο ηταν οι αδερφες μου παρουσες (δηλ. ανευ μεσημεριανου ρομαντζου, δηλ. μετα μεσημεριανοων μπουνιων)
Αλλο ενα 3μερο, ισως 4ημερο με συχνες στυσεις + μεσημεριανων διωρων στυσεων
Χωρις εκτονωση και με "απειρες" πια εργατοωρες στυσεων (man-hour erections!)
Εεεεε, γυρω στη βδομαδα, ο πονος εγινε πια εντονος, πολυ εντονος και πλεον ανησυχητικος! Τα αρχιδια μου ηταν μονιμως σε μια κατασταση σαν να ητανε πρησμενα (μα, ητανε πρησμενα!!!) και καποια στιγμη πηγα στη μανα μου και της λεω αυτο και αυτο. Δηλ. χωρις πολλες λεπτομεριες, ποναω εδω απο κατω, ποναω πολυ.
Με βουταει - η φραση "με βουταει" οταν αναφερομαι στην μητερα μου ειναι κατι μεταξυ κεφαλοκλειδωματος και πιασιματος απο το αυτι για να με σερνει πισω της, με βαση τους νομους της κβαντομηχανικης: ποτε δεν ξερεις ποιο απο τα δυο θα ειναι μεχρι να το διαπιστωσεις - και με παει στο Κ.Υ της περιοχης οπου βρισκοταν (καλη του ωρα σε οποιο χειρουργειο τον πετυχαινουν τα λογια μου αυτα τωρα) εναν νεαρο γιατρο που εκανε το αγροτικο του. Σημειωτεον, αμφιβαλλω οτι η μανα μου ειχε την παραμικρη ιδεα τι μου ειχε συμβει τοτε. Απλα ξεροντας τι κωλοπαιδο ημουνα υποπτευοτανε οτι καποια μαλακια θα ειχα κανει και γι αυτο μεν θεωρησε απαραιτητο να ασχοληθει να με παει γιατρο, αλλα με τον απαξιωτικο αυτο τροπο δε. Εξ αλλου ηταν κοινη πρακτικη τα χρονια εκεινα οταν χτυπαγες και πηγαινες κλαιγοντας στους γονεις, να φας πρωτα μερικες σβουριχτες για να ερθεις να στανιαρεις και να κοψεις το τσιριχτο κλαμμα και μετα να ασχοληθουν με το τραυμα το ιδιο. Πολλες φορες εμφανιζοτανε απο το πουθενα το placebo effect! Σε βλεπανε να τρως την χυμα σου με το ποδηλατο και σου φωαναζανε απο μακρυα: "Χτυπησες?". Placebo effect mode: Ολα περνουσαν στην στιγμη και ομολογουσες -με οσο πιο πειστικο τροπο μπορουσες- "οχι, καλα ειμαι" γιατι ηξερες οτι μαζι με το γονατο που αντικρυζες ηδη γδαρμενο μεσα στα αιματα και που πονουσε ηδη και ετσουζε το γαμημενο απο την σκονη των χαλικιων θα ειχες πολυ συντομα , εαν δεν καταφερνες να παιξεις αυτο το θεατρο με πειστικο τροπο, να σχοληθεις και με ενα κατακοκκινο και πρησμενο μαγουλο απο την αναστροφη μπάτσα που θα σου ερχοταν ως ανταμοιβη για την ενασχοληση τους με το περιστατικο σου!
Η κινηση του χεριου της -καθως τιναζε το κεφαλι μου ανοιγοντας ταυτοχρονα την λαβη στο αυτι μου- με εκσφενδονισε μεσα στο δωματιο του ιατρειου και μπροστα στο αγροτικο γιατρουδι. Ενα συντομο briefing απο την μερια της, καποια στοιχεια και βγηκε απο το δωματιο να μας αφησει για την εξεταση.
Σε αυτα δεν χωρανε λογια. Η συννενοησεις ειναι σε επιπεδο εγκεφαλικων κυματων. ΔΕΝ ΘΑ ΗΤΑΝ παρουσα οταν κατεβαζα το παντελονι μου και το ηξερε. Οπως βεβαια ηξερε οτι δεν ειναι κατι σοβαρο - οσο και αν ισως την μπερδευε τι στην ευχη ειχα βρει παλι για να με φορτωσω προβληματα.
Ο γιατρος με ρωτησε τα βασικα, εξετασε οπτικα την κατασταση, ακουμπησε λιγο την περιοχη ... ψιλοαρπαξε το νοημα.
Εφερε την κουβεντα εκει που ηθελε, οποτε ανεπτυξα τις περιστασεις του περιστατικου (αδρα και χωρις λεπτομεριες): ειχα ερεθιστει συχνα και δεν ειχα χυσει.
Μπαμ, μπουμ! Ισως απο ιδια εμπειρια, ισως απο λεπτομερες διαβασμα των βιβλιων με περιστατικα ουρολογιας, μπηκε στο νοημα αμεσως.
Μουδωσε κατι παυσιπονα του κωλου (για placebo και ξεκαρφωμα) και με συμβουλεψε οταν ηρεμησει λιγο η περιοχη να προσπαθησω να εκτονωθω και στο μεταξυ να αποφυγω τα ασκοπα ερεθισματα. Μουκλεισε το ματι, ανοιξε την πορτα, με παρεδωσε εμενα και το αυτι μου παλι στο χερι της μανας μου και αυτη με γυρισε παλι ετσι σπιτι.
Τα παυσιπονα πιασανε μια χαρα! δεν ηταν του κωλου! κανανε δουλεια και ευτυχως συντομα δεν ενιωθα πια τον πονο στο αυτι μου.
Εκεινο το απογευμα καθισα λιγο παραπανω σπιτι, και μολις ηρεμησα επισκεφθηκα την τουαλετα οπου δεν αργησα να εκτοξευσω πανω απο 100 στυσεων τα μαζεμενα.
δεν το φχαριστηθηκα, ποναγα αρκετα αλλα μετα απο 2-3 λεπτα ενιωσα μια μεγαλη ανακουφιση και ηρεμια στην περιοχη. Ειχα γιατρευτει!
Και συγχρονως ειχα γινει σοφοτερος.
Αυτο που μεχρι τοτε αντιμετωπιζα για πρωτη φορα εγινε γνωση και συμμορφωση.
Η Ιζαμπώ εξακολουθησε να μου προσφέρει ανειπωτες ωρες καυλας και χαρας για τον υπολοιπο μηνα που εμεινε μαζι μας.
Ομως τωρα, ως σοφοτερος, φροντιζα πια να εκτονωνομαι και να μην το "αφηνω" να μαζευεται.
Οχι, δεν ολοκληρωσαμε τελικα με την Ιζαμπώ.
Θα μπορουσα (πολυ ευκολα!) να γραψω διαφορετικα, πως για παραδειγμα τρομαγμενη απο την επισκεψη μου στο γιατρο και απορημενη τι ειχα παθει προσπαθησε να καταλαβει και λιγο πολυ της εκμυστηρευθηκα την κατασταση, οτι μαλλον ετσι ειναι η φυσιολογια του αντρα, οτι αθελα της με εφερνε σε μια γλυκεια κατασταση ή οποια ομως με ταλαιπωρουσε (να μενει ανικανοποιητος ο μηχανισμος εκτονωσης), οτι δεν ηθελα να σταματησω να κανουμε παρεα οπως καναμε μεχρι τοτε και βεβαια με την εγγενη εμπειρια της (ειπαμε ηταν... Ξένη!) φροντισε απο τοτε στα παιχνιδια μας τα επομενα 2-3 μεσημερια (μεχρι να πλακωσουν παλι οι αδερφες μου στο δωματιο, συνοδευομενες απο τα κλασσικα πια κλωτσομπουνιδια) ή όποτε μας το επετρεπαν πια οι περιστασεις, να φροντιζει η ιδια με τα χερακια της τα απαλα να με εκτονωνει -αφου προηγουμενως ειχε τριψει τα χειλακια της (μαλλον λιγο σφιγμενα) και τα μαγουλα της πανω στο πουτσοκεφαλο, ισως σαν προδρομη δοκιμασια για κατι πιο εντονο αργοτερα στην σεξουαλικη της ζωη- ειτε πανω στην κοιλια της ειτε πανω στα μπουτια της και να αστειευομαστε αθωα καθε φορα με την διαφορετικοτητα της καταστασης και τους μορφασμους μου.
Θα μπορουσα, ναι. Δεν το κανω ομως διοτι δεν ειναι η αληθεια.
Με την Ιζαμπώ ξαναβρεθήκαμε τα πολλά κατοπινά χρόνια πολλες φορες. Ειναι μια ευχαριστη και ισορροπημενη γυναικα. Αυτο ειναι λιγο περιεργο εαν αναλογιστει κανεις οτι ως εφηβη τραβηξε τοσες σωματικες δοκιμασιες και τοσa head-first φουνταρισματα απο τον μωλο στο ψαροχωρι.
Ζει ακομα στην Β. Ευρωπη.
Μαζι με την Ιζαμπώ που αποχαιρετησα εκεινο το καλοκαιρι και την σεξουαλικη αθωοτητα μου, αποχαιρετησα και το γυμνιστη-καναρινι μας γιατι στις φουριες μου και την στενοχωρια μου τοτε ξεχασα την τελευταια της μερα να κλεισω το πορτακι καθαριζοντας το κλουβι.
Τ αρχιδια μου απο τοτε, λογω Ιζαμπώ, δεν με πονανε πια.
Το αυτι μου, λογω καναρινιου, με ποναει ακομα στις αλλαγες του καιρου.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
Δεν υπαρχει!
Ειδατε? Τα χωρεσα όλα σε ενα κεφαλαιο για οικονομια χωρου.
ΑΣΤΕΙΕΥΘΕΙΣ; ΓΙΑΤΙ ΑΣΤΕΙΕΥΘΗΣ;
