Πες τα ρε μεγάλε. Επιτέλους και ένας να πει μια αλήθεια εδώ μέσα. Όλοι οι ηθικοί, ηθικολόγοι, σοβαροί και σοβαροφανείς εδώ μέσα πλακώσανε. Ακούω να λέει ο καθένας όχι μόνο εδώ μέσα αλλά και στην πραγματική ζωή, "εγώ θυσία για τα παιδιά μου". "εγώ ζω για τα παιδιά μου", πάρτε τα καραγκιόζηδες να μη σας τα χρωστάω. Για να κάνει κάποιος, πως δεν τα παίρνει δώρο τα χριστούγεννα και ας έρθει σε μένα να μου πει ο οποιοσδήποτε που το παίζει στοργικός πατέρας, πόσο πολύ τον αγαπάν τα βλαστάρια του. Την πάρτη τους κοιτάν και αυτά και καλά κάνουν. Ή να έχει κάποιος παιδί στην εφηβεία και το παιδί αυτό (ασχέτως φύλου), να έχει κάποια καψούρα. Ποτάμια θα τρέξουν τα δάκρυα για την καψούρα, για τον πατέρα δεν θα δώσει δεκάρα.
Χωρισμένος με δυο είμαι. Με τη μάνα τους ζουν. Όταν το μεγαλύτερο που είναι 14 μου ζήτησε τάμπλετ, εννοείται ότι αρνήθηκα. Τάμπλετ ούτε εγώ δεν πήρα σε όλη μου τη ζωή, θα πάρω στο χθεσινό σπόρο? Τι λένε ρε δεν παν καλά. Και δεν τα κρατάω τα φράγκα για μένα να πάρω βίζιτα να το ευχαριστηθώ? Τις προάλλες πήγα και στο δικηγόρο για να κάνω αναπροσαρμογή της διατροφής. Να την μειώσω δηλαδή. Μου είπε θα φέρεις χαρτιά από λογαριασμούς που πληρώνεις κάθε μήνα, νερά, ρεύματα, θέρμανση, ένφια και λοιπές μαλακίες και θα αποδείξουμε ότι αυτά που σου μένουν με τις διατροφές που δίνεις, δεν σου φτάνουν και είσαι κάτω από τα όρια της φτώχειας. Κάπως έτσι μου τα είπε τέλος πάντων.
Και μόλις αναπροσαρμοστεί η διατροφή, στις πουτάνες όλα (όχι ότι τώρα δεν τα έτρωγα εκεί, αλλά τώρα παραπάνω). Όχι θα κάτσω να τα μαζεύω για να λεν οι κληρονόμοι "στην υγειά του μαλάκα". Λες κι εγώ δεν ξέρω να τα φάω.
Και όλοι οι παντρεμένοι συνομήλικοί μου με ρωτάν συνέχεια:
-Πως είναι ρε μαλάκα εκεί που πας και γαμάς? -Πόσο πάει?
Όταν τους λέω ότι είναι άβγαλτοι παρεξηγούνται. Το παίζουν ιστορίες και γαμιάδες μπροστά στην παρέα, αλλά όταν χτυπάει το τηλέφωνο σούζα μπροστά στην φακλάνα, που τους δίνει εντολές λέγοντας -μαλάκες σκάστε τώρα, η γυναίκα μου είναι.
-Ναι αγάπη μου εδώ με τα παιδιά είμαι. -Ναι κορίτσι μου σε λίγο σπίτι θα είμαι.
Αυτοί είναι που όταν τους λέω άβγαλτους και άμπαλους παρεξηγούνται.
Πως λέμε πουτάνα στην ψυχή? Αυτοί οι τύποι για μένα είναι αδερφάρες και πουστάρες στην ψυχή. Σαν κι εσάς εδώ που μου ανοίγετε θέματα με το πόσα έχει ο άλλος στην τράπεζα και τι σκέφτεται μια γυναίκα όταν παίρνει πίπες. Στα @@ μου τι σκέφτεται η γυναίκα που παίρνει πίπα. Εγώ σκέφτομαι πως όταν το 25χρονο καυλάκι με πιπώνει κοιτάζοντάς με στα μάτια, εμένα τον σαρανταφεύγα, το ευχαριστιέμαι όσο τίποτε άλλο. Και καθίστε όλοι εσείς εδώ παντρεμένοι να το παίζετε στις παρέες σας κι εδώ μέσα γαμιάδες και ιστορίες και όταν πάτε σπίτι σας, να τρώτε συναισθηματικό μπούλινγκ και γκρίνια, μπορεί να τρώτε και ξύλο ( δεν ξέρω πόσο cuck-μπούληδες είστε) και να μην την παλεύετε.
Και κατακρίνετε τον Peter Van Norden που είπε την αλήθεια ο άνθρωπος. Τζόγος και πουτάνες. Τι καλύτερο από αυτό. Ως προς την συμπεριφορά σας ναι. Είστε παλιοαδερφάρες του κερατά.
Και πείτε με μαλάκα, ζώο, κτήνος, απάνθρωπο που δε νοιάζεται για τα παιδιά του, δεκάρα δε δίνω για τη γνώμη σας για μένα υποκριτές, ψεύτες, συμπεριφορικές αδερφάρες και μουνοδουλάρες. Δυο πράγματα έχουν μόνο σημασία. Πούτσα δυνατή και μπόλικα φράγκα για να παραγγέλνω γυναίκα της αρεσκείας μου. Όλα τα άλλα είναι μαλακίες να 'χαμε να λέγαμε. Και όταν φτάσω σε ηλικία που δεν θα μου σηκώνεται, τότε ας πεθάνω. Η ζωή χωρίς λειτουργικό εργαλείο δεν έχει νόημα.
Τι να τα κάνεις τα σπίτια, τα αυτοκίνητα και τις καταθέσεις, αν δεν έχεις εργαλείο? Άχρηστα όλα είναι μετά.
Όπως ακριβώς τα είπε ο Peter Van Norden. Στα από τέτοια μου αν δεν αφήσω τίποτε στα παιδιά μου. Ένα σπίτι θα τα αφήσω όπως κι εμένα οι δικοί μου γονείς και πολύ τους είναι. Fuck the world!
