Η πολιτική μας κατάσταση και η οικονομική μας θέση δεν μας επιτρέπουν να πιέσουμε τη Γερμανία
Τώρα πια, βεβαίως δεν μπορούμε.
Όμως, το 1945 που απ' τη μια μεριά του τραπεζιού είχε κάτσει ο Κάϊτελ και απ' την άλλη ο Αμερικάνος, ο Άγγλος, ο Ρώσος και ο Γάλλος στρατηγός και του είπαν "υπόγραφε", και υπέγραψε την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας, μπορούσαμε.
Μάλιστα (έχω διαβάσει) η τελετή έγινε δυο φορές: Μια για να την κινηματογραφήσουν τα δυτικά συνεργεία, και μια για τα σοβιετικά.
Θα μπορούσαμε να έχουμε και εμείς τον Παπάγο (π.χ. - ήταν κρατούμενος σε στρτατόπεδο συγκέντρωσης στη Γερμανία) στη μια μεριά του τραπεζιού.
Και να έχουμε θέσει ΑΠΟ ΤΟΤΕ τα θέματα των αποζημιώσεων.
Όμως, την εποχή εκείνη οι δικοί μας τρωγόντουσαν μεταξύ τους, και αυτό γινόταν και στα βουνά της χώρας, και στη Μέση Ανατολή, και (νομίζω) και στα στρατόπεδα της Γερμανίας.
Οπότε που μυαλό για αποζημιώσεις.
Και το κρίμα είναι ότι εμείς είχαμε επίσης ΣΑΦΩΣ πολεμήσει τον άξονα, και στα βουνά της Ηπείρου, και στη γραμμή της Βουλγαρίας, και στην Κρήτη, και διεθνώς (Ρίμινι κλπ) και ΚΥΡΙΩΣ με τη ναυτιλία μας, η οποία και έπαθε μεγάλες ζημιές (και σε ανθρώπους και σε σκάφη) από τις εχθροπραξίες.
Ο καθένας όμως τότε κοίταζε πως θα βγάλει το μάτι του άλλου.
Όπως γίνεται και εδώ, στο forum του μπουρδέλα.κομ ένα πράμα.
Στη συνέχεια, κάποιοι "φωστήρες" κυβερνήτες μας συμψήφισαν τις απαιτήσεις αυτές (παρ' ότι δεν κάτσαμε στο τραπέζι με τους νικητές οι απαιτήσεις υπήρχαν) με άλλα ανταλλάγματα που κάτι τους βόλευε τη στιγμή εκείνη να πάρουν. Δε θυμάμαι ποιά ήταν αυτά, αλλά υπάρχουν γραμμένα σε συνθήκες.
Όταν λοιπόν τώρα κάποιοι λένε στους Γερμανούς "μας χρωστάτε", οι Γερμανοί βγάζουν απ' το συρτάρι του Υπ.Εξ. τους το χαρτί αυτό και μας το τρίβουν στη μούρη, λέγοντας:
"Συγγνώμη παιδιά, ΕΧΕΤΕ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ότι το θέμα αυτό έχει λήξει από τότε".