Ολες οι στιγμές που περιγράφετε έχουν μία ιδιαίτερη μαγεία, η προσμονή στο δωμάτιο μέσα σε λογικά χρονικά πλαίσια ανεβάζει την λίμπιντο.
Πρόσφατα μου έτυχε κάτι διαφορετικό. Σε επίσκεψη μου (4η) σε στουντιο έφτασα και ήταν κλειστό, έμεινα λοιπόν να περιμένω, όπου μετά 5λέπτου νασου φτάνει η υπηρεσία. Μου χαμογελασε και κινήθηκα προς την είσοδο όπου συγχρόνως καταφθάνει και η κοπέλα. Μετά τους σεμνούς χαιρετισμους περάσαμε όλοι μαζί σαν μία παρεά/οικογένεια/συνάδελφοι (?) συζητώντας για τα καθημερινά, ανοίξαμε τα φώτα-μουσικές κλπ. και πήγα στο δωμάτιο μέχρι να φορέσει την στολή εργασίας η κοπέλα (Θα προτιμούσα να είχε έρθει μέσα με το τζινακι/μπλουζακι της)