Oλα αυτά σχετίζονται καιε το επάγγελμα του καθενός....ιδανική περίπτωση είναι οι εκπαιδευτικοί που προτού διορισθούν είναι με μια βαλίτσα στο χέρι κάθε χρόνο και πανε παντού .
Σε άλλες περιπτώσεις δεν βλέπω να εφαρμόζεται αυτό το μοντέλο....
Το επάγγελμα παίζει μεγάλο ρόλο και δεν είναι μόνο η δυνατότητα κινητικότητας, αλλά και η δυνατότητα νέων γνωριμιών πχ τουριστικά επαγγέλματα. Όμως είναι και οι δραστηριότητες αναψυχής όπου μέσα από διάφορα χόμπι γνωρίζεις κόσμο.
Παίζει ρόλο και το πού μένεις. Αθήνα και Θεσ/νίκη δεν θα πρέπει να έχεις πρόβλημα να αναπτύξεις ένα δίκτυο γυναικών.
Το σύστημα με τις κολλητές σε σχέση με το γκομενοπαιγνίδι έχει το πλεονέκτημα ότι μπορείς να χτυπήσεις πολλές μαζί αλλά και το μειονέκτημα ότι θέλει χρόνο. Πες ας πούμε ότι πας σε μια σχολή χορού σαν κάμακας. Μπορείς να πηδήξεις αμέσως κάποια που σε γουστάρει, αλλά μπορεί και να βγεις εκτός παιχνιδιού με την πρώτη απόπειρα. Χτυπάς πχ μία τρως άκυρο, κι έχεις αποκλειστεί κι από τις άλλες που έβλεπαν το παιγνίδι σου.
Ενώ σαν φίλες τις ξεμοναχιάζεις μία μία και κάνεις ξεχωριστά παράλληλα παιγνίδια, αλλά θέλει χρόνο.
Και κάτι άλλο: σαν γκομενοκυνηγός παίζεις αντρικό ρόλο, περνάς τεστς γιατί η άλλη θα πρέπει να σε κυκλοφορήσει και ενδεχομένως σκέφτεται να σε εντάξει στη ζωή της. Πρέπει να ξέρει αν μπορείς να ανταποκριθείς. Υπάρχουν πράγματα που πρέπει να κάνεις και πράγματα που δεν πρέπει.
Σαν κολλητός, πούτσα σου όλα. Θέλει να ξέρει αν είσαι καλός φίλος και τίποτα παραπάνω. Ό,τι μαλακία να κάνεις συγχωρείται, αρκεί να μην εκτίθεται σε τρίτους.
Αρχίζεις και καλλιεργείς με τον καιρό μία σέξυ ατμόσφαιρα που να της γίνει κάτι σαν κανονικότητα και κάποια στιγμή την πηδάς χωρίς καλά καλά να το καταλάβει.