Εχεις απολυτο, ΑΠΟΛΥΤΟ δικιο. Δεν καταλαβαινω γιατι στραβωνουν μερικοι. Ναι, ποναει ο ανθρωπος, αλλά εχει κι αλλο ενα παιδι, και χρειαζεται τη βοηθεια. Πού ειναι το κακο? Δηλαδη τι θελουν καποιοι εδω μεσα? Να αρνηθει τα παντα, μην τυχον και τους χαλασει το αφηγημα? Τους χαλαει την επαναστατική διαθεση? Σε κανενα μηνα, τύποι μου, δεν θα το θυμαστε καν το θεμα. Αλλά αυτος ο ανθρωπος θα ποναει ακομη και θα εχει τα προβληματα του να αντιμετωπισει. Και το ξερει. Και φυσικα καθε βοηθεια θα του ειναι χρησιμη. Πρεπει να την αρνηθει για να σας κανει τη χαρη? Και ποια χαρη δηλαδη?