Περί ψηφοφορίας νήματος.
Η άποψη είναι σαν την .. μύτη! Όλοι έχουμε από μία!
Γράφει η Σοφία Τσουρλάκη
Είναι που γύρισε ο Ερμής ανάδρομος; Είναι που πλησιάζουν οι «δύσκολες» μέρες του μήνα; Είναι που είμαι κακός άνθρωπος από φυσικού μου; Δεν ξέρω! Αυτό που ξέρω είναι ότι ώρες και στιγμές νιώθω μια αδήριτη επιθυμία να πλακώσω στα χαστούκια κόσμο και κοσμάκη!!
Ο λόγος για τους λατρευτούς συνανθρώπους μου, οι οποίοι γνωρίζοντας ελάχιστα για το οποιοδήποτε θέμα, διαμορφώνουν μια ορθή και ατράνταχτη – στον δικό τους φανταστικό κόσμο- άποψη, την οποία ακολούθως «χαρίζουν» απλόχερα στην κοινωνία, παρουσιάζοντάς την ως γνώση – πληροφορία. Λατρεμένε μου συνάνθρωπε, άλλο «άποψη» και άλλο «γεγονός». Σαφώς και είσαι ελεύθερος να έχεις άποψη και να την εκφέρεις. Σε καμία περίπτωση όμως δεν έχεις το δικαίωμα να παρουσιάζεις την άποψή σου, η οποία είναι αποτέλεσμα κοινωνικό –πολιτικό-οικονομικών συνισταμένων, ως μοναδική αλήθεια.
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα ήταν αυτό που είχα σε ένα γεύμα στο οποίο παραβρέθηκα, αποτέλεσμα «κοινωνικής υποχρέωσης». Βρίσκομαι ξαφνικά θεατής ενός κυρίου, εκεί γύρω στα πενήντα, από αυτούς που στρώνουν την ενυδατική ανελλιπώς πρωί και βράδυ και που σε κάθε εκλογές προσπαθούν να σε πείσουν ότι κόπτονται για το δικό σου το καλό ώστε να τους προτιμήσεις, ο οποίος στο λογύδριο του αναφέρθηκε στην αποστολή στην Γάζα προ μηνών, ως «ΔΗΘΕΝ» ανθρωπιστική. Έχοντας πρόσφατη εμπειρία πολύ κοντινού μου ανθρώπου, ακτιβιστή, ο οποίος αφιέρωσε μεγάλο μέρος του χρόνου του, οικονομική υποστήριξη, αλλά και συμμετέχοντας ως φυσική παρουσία στην συγκεκριμένη αποστολή και ο οποίος κατά την επίθεση από τον Ισραηλινό στρατό συνελήφθη και φυλακίστηκε, ένιωσα το αίμα να ανεβαίνει στο κεφάλι μου και πολύ απλά αποχώρησα από το τραπέζι. Πόση απογοήτευση και οργή!!
Γιατί δεν κατανοούν τέτοιου είδους άτομα ότι θα πρέπει να είναι πιο σαφή στις διατυπώσεις τους; Είναι τελείως διαφορετικό να πεις «Αυτό είναι άσπρο» από ότι αν πεις το ορθότερο «Εγώ πιστεύω…..» ή «Θεωρώ….» ή «Άποψή μου είναι….. ότι αυτό είναι άσπρο.» Μια τόση δα λεξούλα αλλάζει εξ’ολοκλήρου την δήλωσή τους. Επαναλαμβάνω, είναι απολύτως υγιές να έχουμε όλοι μας άποψη και αναφαίρετο δικαίωμά μας να την εκφράζουμε. Σαν άποψη όμως, όχι σαν γεγονός. Το αντίθετο, εκτός από ενοχλητικό, κάποιες φορές είναι και επικίνδυνο. Γιατί υπάρχει και ένα ποσοστό ανθρώπων οι οποίοι δεν μπαίνουν στον κόπο να ενημερωθούν, και απλά αναχαράζουν την ήδη μασημένη τροφή που «ψαρεύουν» από τυχαίες συνομιλίες. Και που και οι ίδιοι με τη σειρά τους , την παρουσιάζουν ως γεγονός και έτσι οδηγούμαστε σε παραπληροφόρηση ( στην καλύτερη περίπτωση) ή ακόμη και σε κινήματα ή κοινωνικά ρήγματα.
Άλλο παράδειγμα του πόσο ρηχοί είναι κάποιοι συμπολίτες μας, και πόσο διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα προκειμένου να νιώσουν σπουδαίου είναι το εξής: επιστρέφει κάποιος από το Παρίσι και διατείνεται «Καλά, υπέροχη η Γαλλία!» Ποια Γαλλία άνθρωπέ μου; Ποιος σου είπε ότι ολόκληρη η Γαλλία είναι αντίγραφο της μίας και μοναδικής πόλης που επισκέφθηκες; Αν εσύ θες να πιστεύεις ότι είσαι κοσμογυρισμένος, για να ψηλώνεις δυό τρεις πόντους, κάνε το στο σπίτι σου, στη γιαγιά σου και τη μαμά σου που θα νιώσουν ευλαβικό δέος για το επίτευγμά σου. Γιατί σε όλους εμάς τους υπόλοιπους, απλά εκτίθεσαι. Να είσαι πιο συγκεκριμένος!! Γιατί οι λέξεις είναι δύναμη και αυτή είναι μια πραγματικότητα που κανείς ποτέ δεν πρόκειται να αλλάξει.
Σε περιπτώσεις σαν αυτές των παραδειγμάτων νιώθω ενστικτωδώς την ανάγκη να αντιδράσω βίαια. Μετά βέβαια, υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι είμαι κατά της βίας, και μένω να βράζω στο ζουμί μου. Τον τελευταίο καιρό δηλαδή, γιατί παλαιότερα προσπαθούσα με τον διάλογο και την Σωκρατική μέθοδο να κάνω τον συνομιλητή μου να συνειδητοποιήσει αυτή τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στην πεποίθηση και το γεγονός, στο συγκεκριμένο και το ευρύτερο. Η εμπειρία μου όμως, απλά επιβεβαίωσε το ρητό που λέει [size=18pt]«Ποτέ μην προσπαθήσεις να τα βάλεις με έναν ηλίθιο, γιατί θα πρέπει να πέσεις στο επίπεδό του και τότε θα σε κερδίσει λόγω εμπειρίας»[/size]
Και έτσι συσσωρεύω μέσα μου θυμό. Και αρχίζω να αναρωτιέμαι αν εγώ είμαι λάθος ή ο κόσμος στον οποίο γεννήθηκα. Σταδιακά αποφεύγω τις συναναστροφές με ανθρώπους, περιορίζοντας τις στις απολύτως απαραίτητες. Και πολύ φοβάμαι ότι στην προσπάθειά μου να μην αλλοιώσω τον χαρακτήρα μου και να μείνω πνευματικά υγιής, θα καταλήξω να ζω αποκομμένη από την «κοινωνία». Και αφού δεν είμαι Θεός…. τότε μάλλον είμαι ή θα γίνω, Κτήνος!
![URL]]](http://[URL unfurl="true"]www.cosmo.gr/body-and-mind/article1340671.ece/ALTERNATES/w460/Women_Can_t_Learn_to_Stop_Gossiping.jpg[/img[/URL]])
![URL]]](http://[URL unfurl="true"]www.fancypoultry.gr/wp-content/uploads/2011/03/IMG_0065.jpg[/img[/URL]])
